Książka ta jest dość nietypowa, stanowi bowiem rodzaj rozbudowanego autokomentarza artysty do jednego cyklu obrazów, a nawet do jednej wystawy (BWA Lublin w czerwcu 2012). Staje się to pretekstem do ukazania horyzontu intelektualnego, w jakim funkcjonujuje obraz w dobie późnej nowoczesności. Analizując poszczególne aspekty swoich obrazów, jak i sposób ich eksponowania, autor stara się ukazać wagę i doniosłość fenomenów - takich jak powtórzenia, rama, etc. - które niemal niezauważalnie kształtują nasze widzenie, rozumienie i odczuwanie. Czyni to w dialogu, a czasami i w polemice z dyskutowanymi dzisiaj koncepcjami obrazu. Według Sławomira Marca tematem sztuki powinno być wszystko , które stanowi swoiste wyzwanie dla naszej wyobraźni i rozumienia. Z jednej strony odwołuje się ono bowiem do niemożliwej i nierealnej całości, a z drugiej ujawnia fragmentaryczność każdej konkretyzacji. Wprowadza logikę paradoksalną, która nie tyle owocuje postmodernistyczną konstatacją samej różnorodności, ile wzywa do czujnego precyzowania i orientowania owej wieloznaczności. Książka ta jest namysłem nad obrazem rozumianym jako manifestacja sztuki.
Potrzeba naukowego spojrzenia na bezdomność w perspektywie pomocy społecznej w Polsce jest tym bardziej uzasadniona, iż dyskusja publiczna jest niewystarczająca w kręgach polityków, w środkach społecznego przekazu, w duszpasterstwie, w działaniach podejmowanych przez trzeci sektor czy w końcu w środowisku osób pracujących w obszarze pracy socjalnej. Publikacja adresowana jest do wszystkich wymienionych podmiotów. Zarówno osoby fizyczne, grupy społeczne, jak i instytucje mogą okazać wsparcie społeczne osobom, które doświadczyły bądź doświadczają bezdomności, a tym samym przyczynić się do odwrócenia panującego w społecznościach trendu — stygmatyzacji społecznej. Jest to niewątpliwa wartość studium, na którą wskazuje już sam tytuł. Z recenzji ks. dra hak Jarosława Jęczenia Praca stanowi rodzaj kompendium wiedzy o bezdomności jako problemie naukowym, którego teoretyczne ustalenia i praktyczne dyrektywy znajdują uzasadnione zastosowanie w oddziaływaniach terapeutycznych i rehabilitacyjnych. Czytelnik znajdzie w niej bogatą charakterystykę bezdomności w przestrzeni rozwijającej się od XIX wieku polityki społecznej. Z recenzji dra hak Tadeusza Sakowicza, prof. UJK
Dzisiaj liturgia mszalna jest w "niebezpieczeństwie", wyrażającym się pewnymi niedoskonałościami, a nawet uchybieniami. Potwierdził to J. Ratzinger (jeszcze jako kardynał) w wywiadzie dla francuskiego dziennika "La Croix". Jego zdaniem głównym zagrożeniem celebracji mszalnej jest źle rozumiana "kreatywność liturgiczna", która może w niedługim czasie spowodować powstanie "mszalnej liturgicznej Wieży Babel". Jako papież Benedykt XVI stwierdził, że wprowadzane zmiany w liturgii Mszy świętej muszą być w zgodzie z prawdziwym duchem liturgii i jej przepisami. Bezwględnie trzeba eliminować wszystkie aspekty "dzikiej pseudoliturgicznej twórczości", które niekiedy przemieniają Mszę świętą w widowisko i degradują liturgię mszalną do rangi towarzyskiego spotkania.
Podjęte badania, których efektem jest niniejsza monografia, pozwalają na sformułowanie szeregu istotnych wniosków. Źródłem dla kształtowania właściwych odniesień człowieka wobec innych istot żywych jest uznanie praw zwierząt. Obejmują one obowiązek poszanowania dzieła stworzenia, możliwość wykorzystania zwierząt jedynie w zgodzie z ich naturą oraz powinność odniesienia się z życzliwością i wrażliwością wobec wartości właściwych ich naturze. Za sprzeczne z godnością człowieka należy uznać narażanie zwierząt na ból i stres bez proporcjonalnie ważnej przyczyny.
Praca opiera się na założeniach noo-logoteoretycznych, a ściślej na opracowanej przez K. Popielskiego (1994) koncepcji „wielowymiarowego bycia i wielokierunkowego stawania się ludzkiej egzystencji”. Wykorzystano w niej opracowany dla jej potrzeb autorski Wielowymiarowy Model Podmiotowej Transformacji bólu i cierpienia (WMPT), który umożliwia interpretację zaistnienia w sytuacji doświadczania cierpienia zarówno czynnika rozwojowego, jak i destrukcyjnego. Książka zajmuje się głównie empiryczną weryfikacją czynników wpływających na doświadczanie cierpienia przez osoby ze schorzeniami reumatycznymi. Analizie poddany został wpływ cierpienia na funkcjonowanie człowieka, na doznawanie przez niego i przeżywanie bólu w chorobie przewlekłej. Publikacja skierowana jest przede wszystkim do studentów psychologii i medycyny, do lekarzy i pielęgniarek. Wiele z niej skorzystać mogą osoby bezpośrednio dotknięte cierpieniem, spowodowanym chorobą przewlekłą, a także ich opiekunowie.
Dzieła wszystkie Cypriana Norwida, nawiązujące do bogatych edytorskich tradycji pism poety, są pierwszym w pełni krytycznym ich wydaniem przygotowanym przez norwidologów z kilku ośrodków naukowych kraju. Teksty Norwida zostały oparte na autografach (lub ich kopiach), na pierwodrukach albo najbardziej wiarygodnych edycjach. Zachowano przy tym bez zmian słownictwo i składnię pisarza, a fleksję, fonetykę, pisownię i interpunkcję ostrożnie zmodernizowano według zasad, które zostaną podane we Wstępie do całego wydania. Dzieła wszystkie przynoszą wiele nowych ustaleń tekstu oraz zawierają – po raz pierwszy – pełny aparat krytyczny: Uwagi edytorskie, Odmiany tekstu (wprowadzone przez autora i wydawców) oraz Objaśnienia. Dzieła wszystkie będą się składać z 17 tomów: I-II Wiersze, III-IV Poematy, V-VI Dramaty, VII-IX Proza, X-XIV Listy, XV-XVI Notatniki, XVII Albumy.
Prezentowane studium historyczno-geograficzne obejmuje przestrzeń kościelną, którą tworzyła od około 1340 r. diecezja przemyska, a od roku 1992 trzy nowo utworzone struktury diecezjalne: archidiecezja przemyska, diecezja rzeszowska oraz diecezja zamojsko-lubaczowska, tworzące razem metropolię przemyską.
"Atlas historyczny metropolii przemyskiej" jest owocem pracy zespołu historyków i kartografów związanych z Ośrodkiem Badań nad Geografią Historyczną Kościoła w Polsce KUL.
Atlas ukazuje się w serii GEOGRAFIA HISTORYCZNA KOŚCIOŁA W POLSCE, wydawanej przez Towarzystwo Naukowe KUL, której celem jest prezentacja dziedzictwa historycznego przestrzeni współczesnego Kościoła polskiego.
Tytuł jest w 2 wersjach językowych: polskiej i angielskiej.
Na jej treść składa się kolekcja trzydziestu dokumentów, perfekcyjnie przygotowanych według prawideł edytorstwa źródeł, obszerny wstęp merytoryczno-metodologiczny ukazujący niezwykle złożony kontekst udzielenia międzywojennemu prymasowi nadzwyczajnych uprawnień, sposób ich implantowania w trudnej rzeczywistości Kościoła i narodu powojennej Polski, tudzież niepomiernie emocjonalną i propagandową akcję duchowieństwa niemieckiego przeciwko kard. A. Hlondowi jako konsekwencja jego przedsięwzięć organizacyjnych na tzw. Ziemiach Odzyskanych.Z recenzji ks. prof. dra hab. Jana Walkusza
Niniejszy tomik zawiera najnowszy polski przekład i Opracowanie "Króla Edypa", dokonane przez Roberta R. Chodkowskiego, wybitnego znawcę teatru i tragedii greckiej. Tę sztukę Sofoklesa Arystotelesa nazwał "najpiękniejszą tragedią" (kaliste tragoidia), znalazł w niej bowiem pełne urzeczywistnienie postulatów swojej poetyki normatywnej. Mimo upływu niemal dwu i pół tysiąca lat dramat ateńskiego klasyka - zarówno ze względu na walory literackie, jak i uniwersalna przesłanie - nadal zaliczany jest do arcydzieł. Problemy wielkości i upadku człowieka, jego wolności i ograniczeń, podjęte w "Królu Edypie", są wciąż aktualne. Wielu twórców w róznych sferach działalności artystucznej (teatrze, operze, tańcu, filmie i telewizji) ciągle sięga - wprost lub pośrednia - do dzieła Sofoklesa.
Geneza „bioetyki” jest związana z dwiema osobami. Pierwsza z nich to Van Rensselaer Potter (1911-2001), amerykański biochemik i onkolog pracujący na Uniwersytecie Wisconsin w Madison (ang. University of Wisconsin-Madison). W 1971 roku wydał książkę poświęconą problemom ekologicznej etyki życia pod tytułem Bioethics: Bridge to the Future (,Bioetyka: most do przyszłości"). Drugi ojciec tego pojęcia to André Hellegers (1926-1979), fizjolog i embriolog holenderskiego pochodzenia. Swoje poszukiwania naukowe prowadził on na założonym w XVIII wieku przez jezuitów Georgetown University w Waszyngtonie. To tutaj André Hellegers utworzył w 1971 roku Instytut Etyki Kennedy'ego (Kennedy Institute of Ethics), a w jego ramach Centrum Bioetyki. (fragment Wstępu)
Praca ma na celu pogłębienie metodologicznej refleksji nad posłannictwem teologii moralnej. Ma ona służyć skłonieniu czytelnika do zatrzymania się nad różnymi aspektami posługi teologa moralisty, który ma świadomość, że swoją misję pełni w Kościele, i otrzymując od Boga łaskę wiary oraz posłannictwo jej rozwijania, zaciąga swoisty dług wobec swoich braci i sióstr w wierze. Ukazanie niezbędnego odniesienia do adresatów posłannictwa teologii moralnej nie może prowadzić do zaciemnienia jej istotnego wymiaru, jakim jest odpowiedzialność wobec Boga za przekaz integralnej prawdy. Każdy teolog odpowiada w swoim sumieniu za przepowiadanie nieskażonej doktryny, która nie jest jego własnością i nie może on jej dowolnie interpretować.
Z recenzji ks. dra hab. Tomasza Reronia
Temat podejmowany w pracy jest ambitny i trudny zarazem. Niełatwo jest rozmawiać na temat doznań i przeżyć osób chorujących na nowotwory, jako że choroba ta wyzwala wiele negatywnych emocji, lęków i zawsze w mniej lub bardziej uzewnętrzniony sposób konfrontowana jest z możliwością śmierci. Szczególnie nasilone problemy pojawiają się, gdy pacjentem onkologicznym jest dziecko; silne emocje bowiem są tu doświadczane nie tylko przez dziecko, ale i przez rodziców, tworząc skomplikowany dynamiczny układ wzajemnych relacji modyfikowanych wraz z postępami choroby. Poznanie ich wymaga od badacza, poza umiejętnościami czysto profesjonalnymi, taktu, wrażliwości i umiejętności kontrolowania własnych emocji. Podstawę teoretyczną pracy stanowią koncepcje wywodzące się z interakcjonizmu symbolicznego. To niewątpliwie słuszny wybór, pozwalający skupić się na chorobie jako zjawisku społecznym, którego przebieg determinowany jest nie tylko czynnikami pato-biologicznymi czy psychicznymi, ale społeczną reakcją na nie. Jest to podejście szczególnie adekwatne do analiz chorób przewlekłych i światów społecznych, w jakich dotknięci nimi funkcjonują.
Jan Paweł Il odsłonił przed światem naturalną prawdę, że często starość objawia się z chorobą. Więcej, trzymając w dłoniach boski krucyfiks, nie mogąc już nawet mówić, wyraził przez ten gest trwanie przy Bogu do końca, a tym samym uwypuklił sens chrześcijańskiego cierpienia, które logicznie łączy wierzącego z cierpieniem „za nas" samego Chrystusa i Jego odkupieńczą śmiercią. [... ]
W czasie swego pontyfikatu spotkania z wiernymi różnego wieku, zawodów, powołań, a także z osobami chory-mi, niepełnosprawnymi, trędowatymi Papież bardzo sobie cenił i uważał za jeden z ważniejszych obowiązków jego misji apostolskiej. [...] W swoich przemówieniach do chorych poruszał problemy związane z ich stanem zdrowia, fizycznymi i duchowymi cierpieniami oraz zachęcał do przeżywania choroby w duchu wiary i łączności z Chrystusem. [...] Odwoływał się do własnych doświadczeń związanych z chorobą i pobytami w szpitalu. [...]
Jestem przekonany, że niniejsza książka znajdzie przychylność nie tylko wśród ludzi starszych, ale także młodych, którzy powinni darzyć starszych pokoleniowym i ludzkim szacunkiem. „Starszy" w tradycji dziejów ludzkich to przede wszystkim człowiek mądry, przewodzący danej społeczności, służący dobrą radą.
Z recenzji ks. prof. dr. hab. Krzysztofa Góździa
Zachowaniom zdrowotnym, rozumianym najczęściej jako świadome i celowe zabiegi oraz czynności, wobec których istnieją dowody naukowe pozytywnego bądź negatywnego wpływu na zdrowie, w ostatnim czasie poświęca się wiele miejsca zarówno w kulturze masowej, jak i nauce.
Do czynników podmiotowych, powiązanych z zachowaniami zdrowotnymi, zalicza się poczucie koherencji.
Poczucie koherencji jako ogólne nastawienie orientacyjne, mające trwałe i dynamiczne przekonanie o przewidywalności i racjonalności świata i własnego położenia życiowego, należy do zasobów osobistych, które mogą w istotny sposób wpływać na zachowania zdrowotne.
Celem pracy jest ustalenie związku poczucia koherencji z zachowaniami zdrowotnymi młodzieży oraz zaprojektowanie działań służących wspieraniu rozwoju poczucia koherencji wśród młodzieży
Fenomen podróży artystycznej oraz podróżującego artysty należy do najważniejszych faktów artystycznych i historycznych w dziejach sztuki. Rytm i geografię artystycznych wojaży kształtowało bardzo wiele czynników, a motywacje samych artystów bywały nadzwyczaj złożone. W tym tomie staramy się przedstawić wielopłaszczyznowy obraz artystycznych wędrówek znanych malarzy i pisarzy od XVIII do XX wieku, a także interpretacje metafor odnoszących się do pojęcia podróży (na przykład w słynnej przypowieści o jaskini w Rzeczypospolitej Platona czy wyjaśnianie znaczenia podróży w myśleniu Nietzschego) i świadectw, które są nie tylko śladem peregrynacji w wymiarze przestrzennym, ale również odkrywaniem czy przypominaniem swojego wewnętrznego „ja”. Autorzy publikowanych tekstów: Arkadiusz Bagłajewski, Michał Bardel, Grażyna Bastck, Stanisław- Czekalski, Michał Haake, Marek Jakubów, Jacek Jaźwierski, Łukasz Kiepuszewski, Aneta Kramiszewska, Olga Płaszczcwska, Maria Poprzęcka, Andrzej Pieńkos, Katarzyna Szewczyk-Haake, Gabriela Świtek.
Treść tej książki, w zamierzeniu autora, pomoże Czytelnikowi lepiej poznać dzieje koncelebry do Soboru Watykańskiego II, jego prace nad rozszerzeniem możliwości koncelebry Mszy, podstaw teologii zasad koncelebrowanej Eucharystii. Mszę świętą koncelebrowaną należy uznać za cenny dar Soboru Watykańskiego II dla całego Kościoła, a zwłaszcza dla wszystkich kapłanów, którzy w tej formie jej sprawowania mogą przeżywać i doświadczyć jedności kapłaństwa i sakramentalnego braterstwa z biskupem oraz z innymi kapłanami.
Z recenzji ks. prof. dr. hab. Mirosława Kowalczyka
Z przyjemnością przedstawiam niniejszy tom, w którym zebrano wybrane teksty Josepha Ratzingera/Benedykta XVI o Europie, wydane z okazji 50. rocznicy nawiązania stosunków dyplomatycznych między Stolicą Apostolską a Unią Europejską.Ostatni, żarliwy apel Benedykta XVI do Europy, aby na nowo odkryła i potwierdziła swoje prawdziwe pochodzenie i tożsamość, które uczyniły ją wielką i dzięki którym stała się wzorem piękna i człowieczeństwa. Nie chodzi tu o narzucanie prawd wiary jako fundamentu Europy, ale raczej o dokonanie racjonalnego wyboru, który uznaje, że bardziej naturalne i słuszne jest życie ""tak, jak Bóg istniał"" niż ""tak, jakby Bóg nie istniał"". Tak jak w niedalekiej przeszłości papież Jan XXIII apelował do wielkich narodów Europy i Zachodu o uniknięcie niszczycielskiej wojny nuklearnej, tak dziś papież emeryt Benedykt XVI po raz ostatni zwraca się do całej Europy i do Zachodu, aby, odkrywając na nowo własną duszę, mógł uchronić siebie i świat przed samozniszczeniem.""Z charakterystyczną dla siebie jasnością, bezpośrednią przystępnością i głębią emerytowany papież wspaniale nakreśla tu ""ideę Europy"", która niewątpliwie inspirowała jej ojców założycieli i leży u podstaw jej wielkości, a której definitywne zaciemnienie usankcjonowałoby jej całkowity i nieodwracalny upadek"".Papież Franciszek
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
