Gustave Flaubert debiutował powieścią Pani Bovary. Z obyczajów prowincji w wieku lat trzydziestu sześciu, ale nie był to pierwszy utwór, jaki wyszedł spod jego ręki. W dzienniku intymnym zanotował: „Mając dziesięć lat, marzyłem już o sławie, gdy nauczyłem się pisać, komponowałem. Odmalowywałem dla siebie zachwycające obrazy: roiłem o sali pełnej światła i złota, o oklaskach, wiwatach i laurach. Krzyczano: autor! autor! – autor to ja, to moje imię”. Pamiętniki szaleńca oraz Listopad – dwa wczesne opowiadania Flauberta – są owocem tych marzeń. Obrazy dzieciństwa i pierwsze miłości mieszają się tu ze wspomnieniami romantycznych lektur w stylu noir; wśród liryzmu, patosu i gotyckich klimatów daje się zauważyć dobrze znany z dojrzałej twórczości Flaubertowski pazur. Oba utwory składają się na wyrazisty i nieoczekiwany „portret artysty z czasów młodości”.
Najlepsza powieść francuska roku 2005. Jej symbolicznym spoiwem jest mroczna baśń o ogrze, mitycznym potworze, który zamordował w lesie dwójkę dzieci. Akcja Śmiechu ogra toczy się w Europie na przestrzeni kilkudziesięciu lat - od roku 1941 na Ukrainie (masakra Żydów w Kramaniecku), poprzez lata 60. w Niemczech i w Paryżu, po czasy współczesne. Opowiada o trudnej miłości francuskiego rzeźbiarza Paula i Clary, córki lekarza Wehrmachtu - pary żyjącej współcześnie, lecz zmagającej się z przechodzącym z pokolenia na pokolenie, jak złowieszczy śmiech ogra, przekleństwem przeszłości.
Wiersze wojenne Piotra Wierzbickiego zostały poświęcone dzieciństwu Autora w czasie II wojny światowej. Bohaterem tomu jest wnuczek dziedzicowy, opowiadający o życiu dworu w podkrakowskiej wsi. Na uwagę zasługuje wyjątkowy styl wierszy, utrwalona dziecięcawyobraźnia i pełne uczucia spojrzenie w przeszłość.
Wybucha zaraza. W jej ciszy i grozie rodzi się dziennik. Czyta się go jak powieść, gęstą, wielowarstwową, buszującą w czasie. Autorka sięga do wspomnień z dzieciństwa, by ze stękającej biedą poniemieckiej kamienicy w nadmorskim miasteczku wyprowadzić je na drogę, na której los spotyka narratorkę z postaciami z wielkiej historii, m.in. Lechem Wałęsą, Czesławem Miłoszem, Ryszardem Kuklińskim czy Janem Nowakiem-Jeziorańskim. Widziane z bliska sceny z najnowszych dziejów Polski przenikają się z intymnymi wątkami osobistymi, te zaś z dźwigającymi swoją dramaturgię historiami poznanych ludzi, lektur i społecznych zjawisk.
Różnorodność gatunkową „Chwil”, od reportażu po prozę poetycką, łączy energia języka, wyłuskującego niecodzienne skojarzenia, odsłaniającego ukrytą esencję zdarzeń i nadającego książce własny styl, a także klimat pokory i respektu wobec niezgłębionej tajemnicy istnienia.
Elżbieta Isakiewicz – prozatorka, reportażystka, eseistka, poetka. Ważniejsze książki: Szelma i inne opowieści przyziemne, Niewyśnione historie, Lekkie halki czarownic i inne mikroopowieści, Kaprys. Przypowieść o kobiecie i mężczyźnie, Czerwony ołówek. O Polaku, który ocalił tysiące Żydów, Piekło ocalonych. Laureatka m.in. Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2000) i Nagrody Dziennikarskiej UE w konkursie „Razem przeciw dyskryminacji” (2011). Fanpage www.facebook.com/E.Isakiewicz, gdzie zamieszcza miniatury literackie, gromadzi tysiące czytelników.
Autorzy zazwyczaj zaczynają od wierszy, ja na wierszach kończę. Zbieram więc te opublikowane w tomikach "wiersze o muzyce ptaków", Wiersze o wierszach", Wiersze wojenne" i dopisuję dotąd nie opublikowane "Preludia", Wiersze o Życiu, wiersze o gwiazdach" i oto ta książeczka: plon ostatnich pięciu lat.Piotr Wierzbicki
Jako doświadczenie globalne, pandemia jest przedmiotem globalnej debaty,
która nas w dużej mierze omija, bo zbyt absorbujące jest to,
co się dzieje w Polsce. Ale można tę skorupę bolesnej swojskości przebijać.
A w każdym razie trzeba przynajmniej próbować, by zrozumieć, co się z nami dzieje. Po to jest ta książka.
Jacek Żakowski (ur. 1957), komentator"Polityki", "Gazety Wyborczej" i Wirtualnej Polski, kierownik Katedry Dziennikarstwa Collegium Civitas, szef „ambasady” Concilium Civitas i redaktor jej „Almanachu”, autor piątkowych "Poranków TOK FM”, a wcześniej kilkunastu formatów radiowych i telewizyjnych. Wydał kilkanaście książek - ostatnio „Oblężona demokracja” (SIC! 2019)."Dziennikarz Roku 1997", laureat m.in. Superwiktora, dwóch Wiktorów, nagrody PEN Clubu, nagrody im. Eugeniusza Kwiatkowskiego, Neonu Festiwalu Malta. Członek Towarzystwa Dziennikarskiegoi Komitetu Etyki w Nauce PAN.
PREZENTACJE Michał Otorowski, Kabała chrześcijańska – między nauką a profecją Menasse ben Israel, Kompendium kabały Zarys kabały chrześcijańskiej Gershom Scholem, Kabała chrześcijańska Gershom Scholem, Początki kabały chrześcijańskiej Michał Otorowski, Milion Livardeza. Kabała chrześcijańska Jana PotockiegoESEJE Jan Doktór, Powstanie i recepcja Księgi światła ukrytego Księga światła ukrytego Bohdan Kos, Jedność i wielość w Księdze światła ukrytego Michał Otorowski, Adolphe Franck, czyli prawdziwy koniec kabały chrześcijańskiej Adolphe Franck, Związki kabały z religią Chaldejczyków i Persów Paweł Maciejko, Pan Jezus i Pan Jakub Frank (z dygresją na temat Natana z Gazy) Piotr Nowak, Wczesny Buber Martin Buber, Odnowa judaizmu Martin Buber, Renesans żydowski Gershom Scholem, Dziewięćdziesiąt pięć tez o judaizmie i syjonizmie Gershom Scholem, Otwarte wyznanie na temat rzeczywistych intencji mojego studium kabały Jacob Taubes, Kabała Jacob Taubes, List do Oskara Goldberga Jacob Taubes, Od upadku do upadku. Teoriopoznawcza refleksja nad historią grzechu pierworodnego Jacob Taubes, Miłość, władza i sprawiedliwość Jacob Taubes, Kafka Jacob Taubes, SwedenborgKRZYSZTOF MICHALSKI (1948–2013) Piotr Nowak, PożegnanieARCHIWUM FILOZOFII POLSKIEJ Michał Otorowski, Towiański – cadyk polski? Stanisława Pigonia zmagania z Biesiadą Stanisław Pigoń, Chrystologja A. Towiańskiego Andrzej Towiański, Biesiada z Janem SkrzyneckimANTYKWARIAT Jacob Taubes, Filozofowie mówią o BoguRECENZJE I POLEMIKI Marta Olesik, Mesjanizm trochę zbyt kolisty Aleksander Temkin, Wszystkie początki Franza Rosenzweiga Paweł Dybel, Benjamin i hermeneutyka wszystkoizmu Anna Świątek, Człowiek nadzieją naszych czasów Michał Rogalski, Balansowanie na granicy syntezy Dorota Pietrzyk -Reeves, Obietnice reprezentacji politycznej Bronisław Świderski, Czy środki prowadzą do celu? Nie, środki są celem
Ponowoczesność jako źródło cierpień"" Zygmunta Baumana to esej o ciemnych stronach społeczeństwa ponowoczesnego, nawiązujący do Kultury jako źródła cierpień Freuda. Dedykowana profesorom Julianowi Hochfeldowi i Stanisławowi Ossowskiemu, książka stanowi summę wcześniejszych publikacji Zygmunta Baumana w języku polskim.
Esej "Przebudzony" jest próbą odpowiedzi na pytanie o źródła zachodniej fascynacji buddyzmem. Szostkiewicz podąża za tym, co mają do powiedzenia zainteresowani buddyzmem europejscy filozofowie i pisarze - w tym zwłaszcza Czesław Miłosz i Henryk Elzenberg. Odwiedza buddyjskie wspólnoty na świecie, jak choćby zespół świątynno-klasztorny w Bangkoku, który nazywa "tajską Częstochową". Omija natomiast rafy kultury popularnej, w której Dalajlama i Papież stają się konkurencyjnymi gadżetami. Książka Szostkiewicza to także kompetentny wykład dziejów buddyzmu jako jednej z wielkich religii świata, prezentacja nauk Buddy i ich filozoficznych kontekstów, porównanie buddyjskiej i katolickiej ikonografii na przykładzie wizerunków siedzącego Buddy i ukrzyżowanego Chrystusa.
Śmiała obyczajowo, pełna czarnego humoru i prawdziwie poruszająca historia miłosnego trójkąta. Jego uczestników - narratora, jego żonę Edith i ich maniakalnego przyjaciela F. - łączą nie tylko więzi erotyczne, ale też kult Katarzyny Tekakwitha, indiańskiej świętej z XVII wieku. W dalszym planie powieść podejmuje temat masowych zagład nowożytnych cywilizacji, rewolucji seksualnej, rewolty politycznej lat 60. i kultury masowej jako substytutu religii
W Niedokończonym rozrachunku Goldhagen podejmuje dociekliwe śledztwo w sprawie udziału Kościoła katolickiego w Holokauście. Dyskusję skupioną dotąd na osobie Piusa XII przekształca w od dawna oczekiwane bezkompromisowe dochodzenie na temat działalności Kościoła w całej Europie, w tym w Polsce (sprawa Jedwabnego). Dowodzi, że współodpowiedzialność Kościoła i jego papieża za prześladowania Żydów sięga o wiele głębiej, niż wcześniej sądziliśmy. Hierarchowie byli w pełni świadomi prześladowań. Nie mówili o tym głośno i nie wzywali do oporu. Zamiast tego często prześladowania te popierali. Niektórzy duchowni nawet osobiście uczestniczyli w masowych mordach.
Globalna sprawiedliwość stała się jedną z najbardziej palących kwestii naszych czasów. Kiedy połowa światowej populacji żyje za mniej niż dwa dolary dziennie, rośnie potrzeba demokracji, rozwoju i bezpieczeństwa dla wszystkich.
Jon Mandle bada znaczenie pojęcia globalnej sprawiedliwości i dostarcza czytelnikom przystępnego wprowadzenia w podstawowe koncepcje i dyskusje na tym polu. Przekonuje, że globalna sprawiedliwość wymaga powszechnego respektowania praw człowieka. Prawa te należą się każdemu/każdej z nas i powinny być drogowskazem dla świadczących pomoc humanitarną oraz przeciwdziałających globalnej biedzie i recesji. Podkreślając znaczenie lokalnych instytucji politycznych chroniących prawa podstawowe i gwarantujących samostanowienie, Mandle proponuje reformy, które mogłyby pomóc chronić prawa człowieka na świecie. Analizuje i ostatecznie odrzuca teorie głoszące, że nie istnieją takie zasady sprawiedliwości, które można stosować globalnie; podobnie jak teorie głoszące, że istnieją takie zasady, które można stosować i lokalnie, i globalnie. Zamiast nich, autor rozwija własną koncepcję globalnej sprawiedliwości, inspirowaną pracami Johna Rawlsa.
Książka Jona Mandle zainteresuje studentów filozofii, nauk politycznych, stosunków międzynarodowych, socjologii, nauk o globalizacji oraz każdego, kto zastanawia się nad znaczeniem pojęcia sprawiedliwości ponad granicami.
Jon Mandle jest profesorem i przewodniczącym Wydziału Filozofii na uniwersytecie w Albany (State University of New York, USA).
Patronat:
Polska Akcja Humanitarna, Onet, dlaStudenta.pl
Najbardziej znana książka głośnego francuskiego filozofa, wydana po raz pierwszy w 1981 roku i przetłumaczona na kilkanaście języków. Autor rozpoczyna w niej wywód od przywołania opowieści Borgesa, w której kartografowie Cesarstwa przygotowują mapę tak dokładną, że pokrywa szczelnie całe terytorium, a potem rozpada się wraz z Cesarstwem. Baudrillard uważa jednak, że sprawy zaszły znacznie dalej niż w tej opowieści - ""rzeczywistość nie istnieje"", nie ma już mapy i terytorium, znikła też sama różnica między tym, co rzeczywiste i tym, co wyobrażone: istnieją jedynie hiperrzeczywiste znaki podające się za rzeczywistość.
Słynne przemówienie francuskiej minister zdrowia Simone Veil z 26 listopada 1974, przedstawiające projekt ustawy o dobrowolnym przerywaniu ciąży (IVG). Uzupełnia je wywiad z Veil przeprowadzony 30 lat później przez Annick Cojean, dziennikarkę pisma "Le Monde".
"Trzeba zobaczyć tę niewielką kobietę, pozbawioną całkowicie agresji, modulującą głos w bardzo spokojny, choć stanowczy sposób, gdy stawia czoła kilkuset mężczyznom, patrzącym na nią początkowo z pogardą lub wyraźnym lekceważeniem; potem - wściekłym, agresywnym, grubiańskim. "Awantura", którą rozpętała Veil (bo trudno to było nazwać parlamentarną debatą), trwała wiele godzin i skończyła się sukcesem. Sukcesem, który zmienił kondycję egzystencjalną kobiet." (Magdalena Środa)
Opowieść o kocie, mistrzu zen to książka dla buddystów i kociarzy, dla buddystów-kociarzy oraz dla wszystkich zmęczonych życiem w dobie późnego kapitalizmu. Jej bohaterem jest Koyabashi, który wraz ze swym uczniem Tanedą wędruje do świątyni w Edo (dawna nazwa Tokio), po drodze objaśniając mu w przystępny i zabawny sposób najważniejsze prawdy buddyzmu zen.
Henri Brunel przez ponad trzydzieści lat uczył hatha-jogi. Jest autorem wielu książek o tematyce zen,a wśród nich: "Restez zen. Guide de relaxation pour ceux qui n'ont pas de temps" (Le Seuil,1996 i 2002), "Je confie mes traces aux nuages" (Calmann-Lévy, 2002), "Budda i kwiat. Baśnie i opowieści zen z Japonii i innych krajów Dalekiego Wschodu" (Sic!, 2003), "Uśmiech Buddy. Humor zen" (Sic!, 2004), "Rozmyślania zen na każdy dzień roku" (Sic!, 2004).
Diagnoza Baumana brzmi następująco: Społeczeństwo znajduje się w stanie oblężenia. Z jednej strony rozciąga się globalna ziemia niczyja, gdzie stare struktury i zasady już nie działają, a nowe dopiero się kształtują; z drugiej - płynne, nieokreślone jeszcze pole nowych życiowych strategii. Przestrzeń pomiędzy tymi dwoma frontami, do niedawna zarządzaną przez suwerenne państwo narodowe i w naukach społecznych określaną mianem "społeczeństwa", coraz trudniej pojmować jako samowystarczalną całość. Ta głęboka transformacja stawia nauki społeczne przed nowym wyzwaniem. Jakie będą jej skutki dla zwykłych ludzi? Jaki świat wykreuje ona w XXI wieku? Bauman przekonuje, że najważniejszym zadaniem jest dzisiaj szukanie sposobów wzmacniania i ochrony ludzkiej różnorodności.
"Małże na kolację" to gorzka satyra na patriarchalną rodzinę, w której pierwsze skrzypce gra ojciec tyran. Żona i dzieci muszą podporządkować się jego konserwatywnym wyobrażeniom o życiu i "prawdziwej", "przyzwoitej" rodzinie. Przez lata żadne z nich się nie buntuje. Jednak pewnego dnia ojciec nie wraca na czas z podróży służbowej, tytułowe małże, które miały uświetnić kolację przygotowaną na jego powrót, stygną na stole, a matka i dwoje dorastających dzieci popijają wino i po raz pierwszy uświadamiają sobie, że gdyby ojciec nie wrócił, każde z nich mogłoby żyć zgodnie z własnymi marzeniami. Kameralna powieść jest monologiem osiemnastoletniej córki, która stopniowo odsłania przed czytelnikiem obrazy horroru, jaki każdego dnia odbywa się w jej domu. Zderzenie żywego, zabawnego sposobu opowiadania z wcielaną przez ojca totalną wizją życia daje wstrząsający efekt.
Birgit Vanderbeke (ur. 1956 w Niemczech Wschodnich) zadebiutowała w 1990 r. "Małżami na kolację", za które otrzymała prestiżową nagrodę im. Ingeborg Bachmann. Od tej pory nieomal co roku publikuje opowiadania i powieści, cieszące się zainteresowaniem czytelników i krytyki literackiej, m.in. "Gut genug" (1993), "Schmeckt's- Kochen ohne Tabu" (2004), "Sweet Sixteen" (2005). Otrzymała kilka nagród i wyróżnień, m.in. Kranichsteiner Literaturpreis (1997) i Solothurner Literaturpreis za całokształt twórczości (1999) oraz nagrodę im. Hansa Fallady (2002). Mieszka we Francji.
Bańka Tiepolo jest minipowieścią. Parę jej bohaterów – Ornellię, młodą włoską nauczycielkę, która odniosła sukces literacki (w czym znajduje odbicie sukces autora Pierwszego łyku piwa), i Antoine’a, francuskiego historyka – połączyła sztuka. Początkowo był to obraz wyklętego przez rodzinę dziadka Ornelli, znaleziony na paryskim targu starzyzną. Później, gdy akcja powieści przeniesie się do Wenecji, będzie to słynny fresk Tiepolo Il Mondo nuovo. W centralnym miejscu fresku bohaterowie odkrywają… bańkę mydlaną, zawieszoną na końcu tyczki trzymanej przez jedną z postaci. Nietrwałe to zjawisko szybko nabiera symbolicznego znaczenia, przywodząc na myśl świat, w którym każdy zamyka się w sobie, uciekając od teraźniejszości – jak Antoine, który pragnie uniknąć bolesnej pamięci o stracie najbliższych, i Ornellia, która wyprawia się w krainę zakazanych wspomnień o dziadku. Ale bańka Tiepolo to również sposób na zatrzymanie upływającego czasu, ulotna drobna przyjemność, jak kawa pita po deszczu na tarasie weneckiej kawiarni…
Wydawnictwo Sic! zakupiło od prestiżowej oficyny brytyjskiej Polity Press serię Key Concepts i przygotowuje ją do publikacji w Polsce. Seria prezentuje kluczowe pojęcia nauk społecznych, używane m.in. w socjologii, politologii, stosunkach międzynarodowych, ekonomii, dziennikarstwie, kulturoznawstwie. Składa się na nią dwadzieścia tomów – zwięzłych (około 200 stron), napisanych przystępnie i zachowujących najwyższe standardy publikacji profesjonalnej. Autorami poszczególnych opracowań są wykładowcy brytyjskich uczelni, specjaliści w swoich dziedzinach. Każdy tytuł został też zaopiniowany przez ekspertów. Patronat nad polską edycją objął profesor Zygmunt Bauman.
Książki z serii Key Concepts adresowane są przede wszystkim do studentów, naukowców, publicystów oraz nauczycieli i uczniów wyższych klas szkół średnich, ale nie tylko – także do wszystkich zainteresowanych problemami współczesnego życia społecznego i politycznego. Lektura serii pozwala opanować i/lub uporządkować niezbędne pojęcia, dające podstawową orientację w danym temacie, a jednocześnie konieczne do dalszego zgłębiania zagadnienia. Dostarcza też nowoczesnych narzędzi niezbędnych każdemu, kto chce kompetentnie zabierać głos w debacie publicznej lub tylko krytycznie się jej przysłuchiwać.
Steve Bruce w swoim Fundamentalizmie podejmuje się zbadania splotu napięć społecznych i idei religijnych, które rodzą rosnące obecnie w siłę ruchy fundamentalistyczne. Autor przedstawia możliwe odpowiedzi na pytanie, dlaczego niektóre religie łatwiej od innych prowadzą do fundamentalizmu oraz dlaczego tego rodzaju ruchy różnią się między sobą w zakresie gotowości do stosowania przemocy.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
