Jest to pozycja ?założycielska? dla nowoczesnego myślenia o tańcu. Będzie stanowić znakomitą całość z inną książką tej samej autorki ?Antropologią sztuk performatywnych. Artyzm, wirtuozeria i interprtacja w perspektywie międzykulturowej ?, opublikowaną wcześniej przez Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego. W swoich badaniach nad tańcem, prowadzonych z perspektywy antropologicznej, Royce łączy własne doświadczenia, związane z tańcem, z wiedzą etnograficzną i wiedzą o kulturze, co pozwala jej sytuować taniec w obrębie innych sztuk performatywnych. Podręcznik ten powinien służyć studentom teatrologii i historii, studentom etnologii, zgłębiającym problematykę rytuałów i obrzędów środkowoamerykańskich, studentom kierunków kulturoznawczych i szeroko pojętej humanistyki, a także zespołom praktyków, badającym taniec ?w działaniu? (instruktorom, tancerzom, choreografom), specjalistom od terapii tańcem, neurobiologom. Publikacja będzie znakomitym materiałem dydaktycznym ze względu na bogatą warstwę merytoryczną, a także przejrzystość, uporządkowanie, prostotę wykładu. Uzupełni ciągle zbyt skromne polskie (i polskojęzyczne) zbiory prac na temat tańca.
Książka składa się z trzech zasadniczych części: (1) przeglądu dotychczasowych badań i koncepcji dotyczących poczucia szczęścia oraz najważniejszych wniosków z nich płynących, (2) prezentacji własnej koncepcji źródeł szczęścia i opis badań własnych dotyczących znaczenia emocji pozytywnych o różnych źródłach w kształtowaniu poczucia szczęścia, (3) podsumowania oraz najważniejszych implikacji przytoczonych tez dla rozwoju osobistego (wraz z przykładem ćwiczeń) oraz społecznego (w różnych obszarach życia). Książka została napisana z myślą o osobach zainteresowanych psychologicznymi uwarunkowaniami poczucia szczęścia. Zainteresuje adeptów nauk społecznych, a także praktyków - psychologów, nauczycieli, pedagogów i wszystkich, którzy w swojej pracy mogą mieć wpływ na kształtowanie się osobowościowych przesłanek poczucia szczęścia oraz obserwują, jak dobrostan psychiczny przekłada się na funkcjonowanie w życiu społecznym.
Celem niniejszej publikacji jest reinterpretacja zjawisk i procesów zachodzących w obecnej zglobalizowanej gospodarce. Współcześnie mamy do czynienia m.in. z niedoskonałą konkurencją związaną z korzyściami skali produkcji, z niedoskonałą regulacją rynków, a równocześnie z głębokimi przemianami związanymi z postępującą integracją ekonomiczną. Kryzys gospodarki światowej z lat 2008-2009 przyniósł dodatkowe zagrożenia dla międzynarodowej równowagi gospodarczej; nieuchronnie padają więc pytania o przyczyny ułomności globalizacji, jej konsekwencje, kierunki dalszych działań i ich zasadność.
Publikacja zawiera teksty referatów zaprezentowanych podczas konferencji zorganizowanej w 2013 r., w ramach obchodów jubileuszu 60-lecia Wy działu Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego, przy wsparciu finansowym Narodowego Banku Polskiego.
Tom ten jest dedykowany prof. dr hab. Włodzimierzowi Siwińskiemu, wybitnemu polskiemu ekspertowi w zakresie ekonomii międzynarodowej.
Publikacja poświęcona analizie psychologicznej sytuacji osób poddawanych wieloletniej dializoterapii oraz możliwości poprawy ich stanu psychicznego dzięki zastosowaniu interwencji psychologicznych. Autorka opisuje tę sytuację, wykorzystując najnowszą wiedzę o radzeniu sobie ze stresem. W publikacji prezentowane są studia weryfikujące skuteczność wybranych interwencji psychologicznych. Celem dwóch pierwszych było oddziaływanie na poziom akceptacji choroby, poczucie własnej skuteczności, ocenę poznawczą sytuacji choroby i leczenia oraz doświadczane emocje. Interwencje te są osadzone w poznawczej teorii stresu psychologicznego oraz współczesnych badaniach dotyczących narracyjnego konstruowania rzeczywistości. Inspiracją dla kolejnych omawianych interwencji była współczesna teoria stresu psychologicznego oraz psychologia pozytywna. Poddano analizie ewentualny wpływ interwencji na poziom akceptacji choroby, zadowolenia z życia, ocenę poznawczą sytuacji choroby i leczenia, doświadczane emocje oraz sposoby radzenia sobie ze stresem. Publikacja adresowana jest przede wszystkim do teoretyków i praktyków psychologii zdrowia.
Kto właściwie oszczędza w Polsce? Kto jest bardziej przezorny: starsi czy młodsi, zamożniejsi czy ludzie osiągający skromniejsze dochody? Ile oszczędzamy w gospodarstwach domowych z bieżących dochodów? Jak dużą część dochodu narodowego stanowią oszczędności wszystkich gospodarstw domowych? Ile oszczędzają przedsiębiorstwa, a ile rząd? Jak duży jest majątek finansowy Polaków? Czy ostatni kryzys finansowy wpłynął na skłonność do oszczędzania? W książce Czytelnik znajdzie odpowiedzi na te pytania. Przeprowadzona przez Autorkę analiza pokazuje nowe trendy w oszczędzaniu w Polsce oraz utrwalenie niektórych zachowań oszczędnościowych.
Oszczędności całej gospodarki utrzymują się od dziesięciu lat na podobnym poziomie w relacji do produktu krajowego. Wzrosły oszczędności przedsiębiorstw, maleje natomiast udział oszczędności gospodarstw domowych w produkcie krajowym, mimo że gospodarstwa domowe odkładają coraz większą część bieżących dochodów. Jak to wyjaśnić? Autorka jako pierwsza dokonuje rozdzielenia efektów wpływających na stopę oszczędzania gospodarstw domowych w Polsce, wynikających z wieku (cyklu życia jednostki), zróżnicowania kolejnych roczników wieku (kohort), a także efektów makroekonomicznych uwarunkowań oszczędzania. "Wnioski, jakie płyną z tych badań, choć odnoszą się do obecnie żyjących pokoleń, dotyczą przede wszystkim pokoleń przyszłych" - napisała w recenzji prof. Łucja Tomaszewicz.
W książce autor prezentuje własna modyfikację tzw. metody lozańskiej, służącej do całościowego badania triady rodzinnej - matki, ojca i dziecka. Omawia on także rezultaty własnych badań nad wpływem złożonych, dynamicznych relacji rodzinnych na rozwój psychiczny małego dziecka. Proponuje rozumienie zespołu prostego opóźnienia rozwoju mowy jako zaburzenia obejmującego całą triadę rodzinną. Ponadto porządkuje obserwacje i rozważania w tabelach i ilustruje je licznymi schematami.
O powołaniach kapłańskich pisano dotąd jedynie w języku teologii i psychologii. Nowość ujęcia, przedstawianego przez Martę Tomaszewską, polega na opisywaniu drogi do kapłaństwa w Kościele katolickim w Polsce przy pomocy pojęć socjologii. Autorka na podstawie przeprowadzonych wywiadów biograficznych z seminarzystami i bardzo młodymi kapłanami stara się odtworzyć sposób postrzegania powołania przez młodych mężczyzn. [...] Rozmówcy badaczki opowiadają historie swojego życia w sposób pozwalający zrozumieć osobie Świeckiej, co to jest powołanie, na czym polega przemiana dokonująca się w seminarium i jak może się łączyć osobista sprawczość z całkowita rezygnacją z robienia planów. Z recenzji Krzysztofa Koseły Tym, co zwraca uwagę i co wydaje mi się największym osiągnięciem pracy i badań Autorki, jest konkluzja mówiąca, że badani odwołują się w swojej argumentacji i w swoim rozumieniu przebiegu własnego życia do wyższej rzeczywistości, a nie do indywidualistycznie rozumianych jakości. Z recenzji Małgorzaty Jacyno
Obszerne, filologiczne opracowanie grupy staroangielskich tekstów religijnych datowanych na połowę XI wieku, dotąd stosunkowo mało znanych i niedostatecznie opracowanych. Analiza obejmuje wersyfikowane psalmy z Psałterza Paryskiego oraz parafrazy metryczne tekstów liturgicznych Credo, Pater noster i Gloria Patri. Autorka koncentruje się na języku i strukturze metrycznej poematów, sięga do rękopisów, porównując zapis średniowieczny z interpretacją edytorską, wykazuje się przy tym znajomością kodykologii i paleografii, a także kontekstu kulturowego i językowego, w którym omawiane dzieła powstawały. Wszystkie utwory wywodzą się z kultury chrześcijańskiej, powstały na kanwie oryginałów łacińskich, noszą także piętno tradycji rodzimej – przedchrześcijańskiej. Autorka stara się pokazać w jakim stopniu anonimowym mistrzom anglosaskim udało się dochować wierności treściom przekładanych lub parafrazowanych utworów łacińskich, a także równocześnie utrzymać formalne cechy wiersza staroangielskiego.
Pamięć sentymentalna stanowi nową propozycję sposobu pisania o historii kultury polskiej, z wykorzystaniem nowoczesnych koncepcji antropologicznych: praktyk kulturowych oraz medialności pamięci. Dziewiętnastowieczne praktyki pamięci, zapośredniczone w sztuce słowa, piśmie, druku, obrazie, ciele i rytuale, wpisane w krajobrazy oraz w przestrzenie budowli, autorka śledzi na przykładzie działalności uczonych z Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk oraz pierwszego muzeum na ziemiach polskich, założonego w Puławach przez Izabelę Czartoryską.
Podhale to jeden z najbardziej popularnych regionów turystycznych w Polsce. Goście z miast ???- a wśród nich etnografowie -?? odwiedzają Zakopane i podtatrzańskie wsie nieprzerwanie od końca XIX wieku. Obraz góralskiej
kultury i wizerunek górala trwale zakorzeniły się w świadomości potocznej, elementy góralskich tradycji stale są zaś obecne w przekazach medialnych, w debacie publicznej. Młodzi etnolodzy postanowili sprawdzić, jak ten zmityzowany obraz Podtatrza, tradycyjnie rozumianych podhalańskich zajęć, obyczajów i światopoglądów koresponduje z realiami życia współczesnych górali. Wywiady etnograficzne, jakie przeprowadzili z mieszkańcami tego regionu, i obserwacja góralskiej codzienności stały się podstawą do powstania tekstów dotyczących pasterstwa, lutnictwa, stroju ludowego, pamięci o PRL-u, katolicyzmu, stosunku do Spiszaków i Cyganów zamieszkujących te tereny.
Praca wpisuje się w dynamiczny nurt debaty (zapoczątkowany w latach 90. XX wieku) nad tożsamością współczesnej pedagogiki społecznej w warunkach transformacji ustrojowej, ekonomicznej, społeczno-kulturowej oraz jej wizji prospektywnej w kontekście wielowymiarowej, dynamicznej i permanentnej zmiany typowej dla świata przyszłości.
Adresatami tej publikacji będą pedagodzy, studenci uczelni pedagogicznych, politycy społeczni, praktycy, działacze społeczni, liderzy, animatorzy, uczestnicy form edukacji ustawicznej w zakresie pedagogiki.
Praca Zbigniewa Klocha, składająca się z kilkunastu esejów o zróżnicowanej tematyce, poświęcona jest analizie zjawisk znakowych i prezentuje obraz kultury, jaki wyłania się w ostatnich dziesięcioleciach w codziennych kontaktach współczesnego Polaka z poszczególnymi sferami życia codziennego, interpretowanymi jako nośniki znaczeń i wiązanymi z różnymi wartościami czy ideologiami. Cechą wyróżniającą współczesnej kultury jest powszednie uczestnictwo nadawców i odbiorców w procesach wytwarzania znaków i obcowania z przekazami znakowymi. Ten powszechny dyskurs kulturowy determinuje świadomość społeczną, co znajduje wyraz w zachowaniach i wyobrażeniach poszczególnych osób i całych grup społecznych. W badaniach kulturoznawczych ostatnich lat obserwuje się coraz większe zainteresowanie codziennością jako tym aspektem indywidualnej i społecznej egzystencji, który jest doświadczany przez każdego człowieka. Codzienność ta ujmowana bywa jako układ znaczący - jako konglomerat zjawisk indeksalnych i intencjonalnie wytworzonych przekazów znakowych. Jedne i drugie wymagają interpretacji, to zaś umożliwia funkcjonowanie w świecie i uczestnictwo w działaniach zbiorowości.
W pracy Autor mocno podkreśla, że świadomość społeczna jest kształtowana przede wszystkim poprzez uczestnictwo we wspólnocie językowej i udział w dyskursie potocznym, także w jego odmianie publicznej. Zbigniew Kloch ukazuje determinujący wpływ publicystyki i reklamy, oddziaływanie mody i partycypacji w różnych rytuałach środowiskowych. Jak wynika z analiz przedstawionych w książce, kulturę opartą na tych mechanizmach semiozy cechuje uproszczona wizja świata; jej wytworami są stereotypy i formuły językowe, a zasadniczą praktyką - determinowanie pojęciowej i aksjologicznej wartości przedmiotów i zjawisk poprzez nakładanie na te obiekty siatki etykiet językowych. Świadomość zbiorowa jest kształtowana w znaczącym stopniu przez obrazowe środki przekazu, stąd też w zbiorze znalazły się interesujące szkice poświęcone interpretacji fotografii, filmu i wizualnych tekstów reklamowych.
Obserwowany "zwrot kulturowy" w naukach humanistycznych i społecznych, a wraz z nim procesy antropologizacji tych nauk stały się przyczyną podjęcia w 2 tomie Kultury w stosunkach międzynarodowych kolejnych wątków, ogniskujących się wokół pułapek kultury. Autorzy piszący o pułapkach kultury wskazują zatem na „zasadzki” i „podstępy” w pogoni za kulturą w praktyce życia społecznego, także przeniesionego na poziom systemu międzynarodowego.
Zmagania z kulturą zostały uporządkowane w trzech częściach, przedstawiających najważniejsze tematy: problem kulturyzacji stosunków międzynarodowych i polityzacji kultury (część I), wyzwania w świecie różnorodnym kulturowo (część II) oraz perspektywy regionalne i lokalne, ukazujące praktyczne przejawy funkcjonowania kwestii kulturowych na przykładach z całego świata: Polski, Izraela, Indii, Azji Południowo-Wschodniej, Ameryki Łacińskiej (część III).
Zawarte w antologii teksty traktują o konsekwencjach rozwoju medycyny i genetyki, o medykalizacji i sposobach radzenia sobie z nią w codziennym życiu, o negocjowaniu znaczeń związanych z nowoczesnymi technologiami medycznymi przez ludzi chorych i zdrowych, o ich nadziejach i lękach, wizjach przyszłości i opowieściach o przeszłości.
Rozwój genetyki wpływa na kształtowanie tożsamości zbiorowych i indywidualnych, na definiowania ?ja? i miejsca w relacjach społecznych. Terminy takie jak DNA, gen, komórki macierzyste pojawiają się dziś także w potocznych dyskursach. Coraz częściej uznaje się, że gen - potoczna definicja genu nie musi być równa definicji naukowej - jest odpowiedzialny za jakość i kształt naszego życia. Odwoływanie się do genu może budować nowe struktury odpowiedzialności i powodować zmianę relacji społecznych, w tym rodzinnych.
Książka zainteresuje nie tylko etnografów, antropologów czy socjologów medycyny, ale także bioetyków i lekarzy, dla których człowiek jest czymś więcej niż tylko maszyną czekającą na naprawę, a ciało ludzkie jest realną sferą doświadczenia ludzkiego, podstawowym wymiarem człowieczeństwa.
Rozmowy to rozważania, a zarazem sposób na podzielenie się myślami na temat właściwości psychiki człowieka, które wyznaczają to, kim jest, oraz to, kim i jakim stać się może w relacjach z innymi ludźmi. Autorki przedstawiają przemyślenia powiązane głównie z badaniami w dziedzinie psychologii osobowości i psychologii społecznej, prowadzonymi na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego, począwszy od lat 70. ubiegłego wieku. Formułowane tezy bazują więc na studiach z określonego miejsca i czasu. Autorki mają jednak nadzieję, że odwołania do szerszej literatury zilustrują też po części ogólny stan wiedzy psychologicznej i dadzą więcej przesłanek do refleksji nad kwestiami, które podejmują.
Rozważania dotyczą tego, jak rozwija się człowiek – jego umysł (o którym ma niewielką wiedzę i nad którym ma ograniczoną władzę) oraz on sam jako świadomy siebie i świata podmiot. Odwołują się do pojęcia rozwoju osobowego, by uwypuklić znaczenie aktywnego i zdolnego do refleksji podmiotu, mającego wpływ na przemiany samego siebie w różnych fazach życia.
Książka ta jest poświęcona rolniczym strategiom pracy i przetrwania, codziennym sposobom radzenia sobie z rzeczywistością, nieustającym próbom zmieniania świata tak, by był jak najprzyjaźniejszy, by życie w nim było jak najłatwiejsze i najlepsze. [...] Wychodziłam od spraw związanych ze sferą ekonomiczną działalności rolników, ale - w zgodzie z przyjmowaną przeze mnie tezą, że działania ekonomiczne są zanurzone w kontekście społecznym i kulturowym - nie ograniczałam tej sfery i nie kreśliłam wyraźnych jej granic. W rezultacie w książce pojawia się szereg wątków, które okazały się nierozerwalnie związane ze strategiami pracy i przetrwania.
(fragment Wstępu)
Autorka podjęła temat nieczęsto angażujący uwagę badaczy społecznych, a mianowicie problem kulturowych i społecznych aspektów działalności ekonomicznej współczesnych rolników w Polsce ukazany w perspektywie antropologicznej. Zagadnienia związane ze sferą gospodarowania w rolnictwie indywidualnym bywają najczęściej rozważane w języku klasycznej ekonomii, absolutnie niedostosowanym do specyfiki funkcjonowania i do mentalności rolników, na co już wielokrotnie zwracali uwagę historycy gospodarczy (Witold Kula i Jacek Kochanowicz) i tacy badacze jak Aleksander Czajanow. [...] Zaprezentowana przez Amandę Krzyworzekę analiza antropologiczna skutecznie koryguje słabości dotychczasowych ujęć i ukazuje rolnicze strategie jako w pełni racjonalne, choć ?zanurzone? w skomplikowanej rzeczywistości kulturowo-społecznej sposoby radzenia sobie z post-transformacyjną, a więc rynkową i europejską rzeczywistością.
(z recenzji prof. dr hab. Izabelli Bukraby-Rylskiej)
Ta książka jest eksperymentem, postulatem i zaproszeniem do dyskusji
- Czy potrzebujemy w Polsce nowej humanistyki - krytycznej, zaangażowanej, niezależnej od uświęconych tradycji i metodologicznych dogmatów?
- Czy jest szansa wyjścia poza dyscypliny zamknięte w swoich rzekomo specyficznych metodologiach i pilnie strzegące swoich granic?
- W jaki sposób nurty nowej humanistyki mogą się przenikać, współtworząc wiedzę transdyscyplinarną, skupioną na ludzkich problemach, a nie teoretycznych, uświęconych dogmatach i ich twórcach?
Niekonwencjonalna książka Marcina Darmasa o blaskach i cieniach etosu rycerskiego w polskim filmie (na podstawie twórczości Wajdy, Munka i Skolimowskiego) jest lekturą nie tylko dla socjologów i kulturoznawców ¦ niewątpliwie wzbudzi też zainteresowanie współczesnych badaczy filmu i kinematografii.
Dlaczego Krzysztof Kolumb nie przerwał żeglugi do Indii i odkrył Amerykę? Dlaczego greccy hoplici nie używali łuków? Dlaczego Aleksander Wielki gardził tymi, którzy atakowali pod osłoną nocy? I co to ma wspólnego z filmami Andrzeja Wajdy, Andrzeja Munka i Jerzego Skolimowskiego?
Elementem, który łączy te odległe zjawiska, są zachowania wymykające się racjonalnym kalkulacjom: honor, godność i odwaga ¦ etos rycerski. To nieprawda, że przestał istnieć w ciemnych wiekach średnich. Żył nadal, a w wiekach XIX i XX zaczął się demokratyzować. Obywatel rycerz. Zarys socjologii filmu jest wędrówką po meandrach świata etosowego. Według autora ciągle znajdują się ludzie, którzy stawiają sobie najwyższe wymagania etyczne. Co więcej, etos rycerski wciąż silnie spaja wspólnotę.
Kazimierz Kelles-Kraus był nietuzinkową postacią na polskiej scenie politycznej końca XIX wieku. Marksista i patriota, naukowiec i polityk, zwolennik niepodległości Polski oraz idei socjalizmu, autor koncepcji, która godziła potrzeby narodu z międzynarodowym socjalizmem. Jego prace, choć z ducha marksistowskie, łączyły wątki pochodzące z teorii niemieckich idealistów, francuskiego pozytywizmu, a także współczesnej mu socjologii – "psychologii społecznej", tworzącej mosty między badaniem zachowań pojedynczych jednostek i całościowych systemów społecznych. Najbardziej oryginalny w myśli Kelles-Krauza wydaje się fakt, że w swojej analizie społeczeństwa konsekwentnie wychodził poza dogmaty marksizmu, czerpiąc interpretację z innych szkół myśli. W jego pracach bez trudu odnaleźć można oryginalne rozważania na temat powiązań materializmu ekonomicznego z koncepcjami Giambattisty Vica, Auguste'a Comte'a, Jean-Jacquesa Rousseau, nie mówiąc o Immanuelu Kancie czy wreszcie Georgu Wilhelmie Friedrichu Heglu. Niewątpliwie za jego szczytowe osiągnięcie możemy uznać prawo określające rolę przeszłości w formowaniu nowych idei społecznych. Intuicja socjologiczna kierowała go także w stronę innych tematów – kreowania wyobraźni narodowej dla odgórnie przyjętych celów, konstrukcji tradycji w imię potrzeb teraźniejszości, kwestii normy i odchylenia w porządku społecznym – które doczekały się rozwinięcia w socjologii dopiero wiele lat, a czasem nawet wiele dekad, później.
Wydarzenia, jakie rozegrały się w latach 1632-1634 w tym spokojnym miasteczku Francji zachodniej, które znienacka stało się theatrum najgłośniejszego w Europie procesu o czary, złożyły się na jedno z najbardziej spektakularnych i bogatych w reperkusje zjawisk współtworzących wielkie fale czarnoksięstwa i opętań, jakie, przetoczywszy się przez Europę północną na przełomie XVI/XVII wieku, ujawniły poważne pęknięcia w judeo-chrześcijańskiej cywilizacji. Seria erotycznych zwidzeń sennych paru mniszek z miejscowego klasztoru urszulanek - z matką Joanną od Aniołów - wskazujących niby na działania diabłów, które jako swego sprzymierzeńca zdradzić im miały rzekomo nazwisko proboszcza Grandier, zbiegła się idealnie w czasie z pojawieniem się we Francji Kartezjańskiego Traktatu o metodzie. To, co dziać się będzie wokół tych zakonnic przez najbliższych dziesięć lat - nie tylko w samym klasztorze, ale i na ulicach miasta i w kościołach, i to w biały dzień, z udziałem coraz szerszych kręgów aktorów i widzów oraz niezbędnego kozła ofiarnego - interpretuje autor w kategoriach komedii dell' arte (z elementami cyrku), próbując rozszyfrować reguły gry. Ukazuje zarazem, jak polowanie na czarownice, uruchamiające świeże jeszcze animozje z czasu wojen między katolikami a protestantami, staje się wielką publiczną debatą między nauką a religią; między racjonalnym i nadprzyrodzonym. A także walką o władzę.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
