Kazimierz Kelles-Kraus był nietuzinkową postacią na polskiej scenie politycznej końca XIX wieku. Marksista i patriota, naukowiec i polityk, zwolennik niepodległości Polski oraz idei socjalizmu, autor koncepcji, która godziła potrzeby narodu z międzynarodowym socjalizmem. Jego prace, choć z ducha marksistowskie, łączyły wątki pochodzące z teorii niemieckich idealistów, francuskiego pozytywizmu, a także współczesnej mu socjologii – "psychologii społecznej", tworzącej mosty między badaniem zachowań pojedynczych jednostek i całościowych systemów społecznych. Najbardziej oryginalny w myśli Kelles-Krauza wydaje się fakt, że w swojej analizie społeczeństwa konsekwentnie wychodził poza dogmaty marksizmu, czerpiąc interpretację z innych szkół myśli. W jego pracach bez trudu odnaleźć można oryginalne rozważania na temat powiązań materializmu ekonomicznego z koncepcjami Giambattisty Vica, Auguste'a Comte'a, Jean-Jacquesa Rousseau, nie mówiąc o Immanuelu Kancie czy wreszcie Georgu Wilhelmie Friedrichu Heglu. Niewątpliwie za jego szczytowe osiągnięcie możemy uznać prawo określające rolę przeszłości w formowaniu nowych idei społecznych. Intuicja socjologiczna kierowała go także w stronę innych tematów – kreowania wyobraźni narodowej dla odgórnie przyjętych celów, konstrukcji tradycji w imię potrzeb teraźniejszości, kwestii normy i odchylenia w porządku społecznym – które doczekały się rozwinięcia w socjologii dopiero wiele lat, a czasem nawet wiele dekad, później.
Wydarzenia, jakie rozegrały się w latach 1632-1634 w tym spokojnym miasteczku Francji zachodniej, które znienacka stało się theatrum najgłośniejszego w Europie procesu o czary, złożyły się na jedno z najbardziej spektakularnych i bogatych w reperkusje zjawisk współtworzących wielkie fale czarnoksięstwa i opętań, jakie, przetoczywszy się przez Europę północną na przełomie XVI/XVII wieku, ujawniły poważne pęknięcia w judeo-chrześcijańskiej cywilizacji. Seria erotycznych zwidzeń sennych paru mniszek z miejscowego klasztoru urszulanek - z matką Joanną od Aniołów - wskazujących niby na działania diabłów, które jako swego sprzymierzeńca zdradzić im miały rzekomo nazwisko proboszcza Grandier, zbiegła się idealnie w czasie z pojawieniem się we Francji Kartezjańskiego Traktatu o metodzie. To, co dziać się będzie wokół tych zakonnic przez najbliższych dziesięć lat - nie tylko w samym klasztorze, ale i na ulicach miasta i w kościołach, i to w biały dzień, z udziałem coraz szerszych kręgów aktorów i widzów oraz niezbędnego kozła ofiarnego - interpretuje autor w kategoriach komedii dell' arte (z elementami cyrku), próbując rozszyfrować reguły gry. Ukazuje zarazem, jak polowanie na czarownice, uruchamiające świeże jeszcze animozje z czasu wojen między katolikami a protestantami, staje się wielką publiczną debatą między nauką a religią; między racjonalnym i nadprzyrodzonym. A także walką o władzę.
Autorka analizuje wybrane role trzech wielkich aktorek na szerokim tle społecznym, politycznym i kulturalnym, umieszczając każdą z ról w odpowiednim kontekście: utworów artystycznych, wydarzeń historycznych oraz przemian społecznych. Główny materiał badawczy stanowią receznje omawianych spektakli, które Dorota Sosnowska analizuje nie tylko pod kątem rekonstrukcji przedstawienia i wybranej roli, ale także używanych przez recenzentów skojarzeń, metafor i kontekstów.
Książka jest skierowana zarówno do środowiska teatralnego - badaczy i widzów niejednokrotnie pamiętających jeszcze trzy wybitne aktorki, jak i do szerokiej grupy czytelników zainteresowanych epoką PRL. Książka ma charakter naukowy, jednak poruszana tematyka i metodologia sprawiają, że jest przesycona także narracją biograficzną, wartką opowieścią o czasach PRL, ówczesnym teatrze i jego twórcach.
Ksiązka łączy ujęcie syntetyczne z analizami ważniejszych dzieł. Obejmuje budownictwo od początku XIII do XVII wieku (postgotyk) w zmiennych granicach historycznych, z silnym uwypukleniem poszczególnych dzielnic oraz wskazaniem oddziaływania architektury niemieckiej i czeskiej. Analityczny spis treści z podziałem na podrozdziały i paragrafy umożliwia szybkie korzystanie z ksiązki, nadając jej właściwości podręcznika (którego na rynku brak), a dopełnieniem całości są bardzo liczne fotografie i rysunki.
Autor - Andrzej Grzybkowski - jest emerytowanym profesorem Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego; mediewistą - historykiem architektury; redaktorem naczelnym Rocznika Historii Sztuki; członkiem zarządu Komitetu Nauk o Sztuce PAN.
Kształtowanie współczesnej przestrzeni miejskiej to trzeci tom cyklu poświęconego współczesnej przestrzeni miejskiej (dwa poprzednie dotyczyły percepcji i wartościowania miasta), prezentujący interdyscyplinarny przegląd badań w tej dziedzinie podejmowanych głównie w ciągu ostatnich 10 lat. Autorami zamieszczonych w nim tekstów są zarówno praktycy (planiści, architekci, urbaniści, prawnicy), jak i akademicy (geografowie, socjologowie, historycy, ekonomiści, kulturoznawcy, etnografowie), reprezentujący najważniejsze ośrodki naukowe w Polsce. Zebrane w tej książce teksty obejmują szeroką problematykę: od interpretacji śladów przeszłości miast do współczesnej rewitalizacji ich przestrzeni, od użytkowania domeny konsumpcji do miejskiego kapitału społecznego, od planowania ulicznego detalu architektonicznego do urbanistycznego planowania strategicznego, od społecznej ewaluacji środowiska zurbanizowanego do konfliktów przestrzennych w mieście, od partycypacyjnych scenariuszy współdecydowania o zamieszkiwanym środowisku do zintegrowanego zarządzania w ramach świadomej polityki miejskiej. Czytelnik znajdzie w niej opracowania zarówno syntetyczne i przeglądowe (m.in. próby rekapitulacji dorobku historycznego, poświęconego fenomenowi miasta), jak i analityczne studia przypadku – zwłaszcza miast europejskich. Publikacja jest adresowana przede wszystkim do przedstawicieli dziedzin zajmujących się badaniami terenów zurbanizowanych oraz studentów tychże dyscyplin uniwersytetów, politechnik i wyższych szkół ekonomicznych, a także wszystkich zainteresowanych miastem i współczesnymi przeobrażeniami jego przestrzeni.
Książka poświęcona jest prekursorskiej działalności pedagogicznej bł. Edmunda Bojanowskiego. Pierwsza jej część nawiązuje do czasów, w których żył, i stanowi cenny wkład do historiografii działalności opiekuńczo-wychowawczej. Druga dotyczy kontynuacji dzieła Bojanowskiego. Opisuje historię sióstr służebniczek, ich heroiczną postawę w okresie wojny i okupacji oraz determinację do organizowania ochronek w niesprzyjającej PRL-owskiej rzeczywistości. Przedstawia także wybrane aspekty funkcjonowania obecnych przedszkoli prowadzonych przez siostry zgodnie z zasadami wychowawczymi sformułowanymi przed laty przez Edmunda Bojanowskiego.
Czternastego listopada 2014 roku przypada dwusetna rocznica urodzin Edmunda Bojanowskiego, wielkopolskiego społecznika, poety, tłumacza i publicysty, jednego z pierwszych polskich folklorystów, zbieracza pieśni i przysłów ludowych oraz materiałów etnograficznych, założyciela Zakonu Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny i pierwszego w Europie twórcy przedszkoli (ochronek) dla dzieci wiejskich. Trzynastego czerwca 1999 roku został beatyfikowany przez Jana Pawła II.
Tom Ludzie i zwierzęta jest ważnym głosem w toczącej się od kilku lat w polskiej nauce debacie o istniejących i nowych sposobach mówienia i myślenia o zwierzętach. Książka przestawia różne perspektywy, zarówno bardziej tradycyjne, jak i bardziej awangardowe. Autorzy do współpracy zaprosili przedstawicieli kilku dyscyplin, m.in. socjologii, filozofii, literaturoznawstwa, antropologii, kulturoznawstwa i historii. Szczególnie zależało im na wydobyciu perspektywy historycznej, która w polskich studiach nad zwierzętami cieszy się najmniejszą popularnością. Jednocześnie w sposób krytyczny przyglądają się także ujęciom antropocentrycznym ¦ niewątpliwie wciąż dominującym ¦ i propozycjom próbującym przekroczyć antropocentryzm, które dopiero zadamawiają się w polskiej humanistyce.
Tom inspirowany myślą Michaiła Bachtina w podejściu do ekspresji językowej, stanowi autorską propozycję, pozwalającą definiować, analizować i interpretować polską kulturę współczesną – w odniesieniu do medialnych przemian historycznych – przez pryzmat właściwych jej form twórczości słownej i związanych z nią praktyk językowych.
Powstające środowiska komunikacyjne, warunkowane (ale nie determinowane) pojawianiem się nowych mediów, stwarzają wciąż nowe przestrzenie, powołują do istnienia różne sfery działania, które – jak widać chociażby na przykładzie internetu – uczestnicy kultury próbują językowo zagospodarować i twórczo przekształcić w praktykach zarówno codziennych, jak i artystycznych. Dzieje się to dzięki wykorzystywaniu znanych i utartych postaci czy użyć słowa, ale także poprzez ich przekraczanie i wytwarzanie form nowych, stabilizujących się stopniowo w postaci gatunków wyłaniających się z ludzkich praktyk językowych.
Książka Agnieszki Kościańskiej to nie tylko historia polskiej seksuologii od lat 70-tych XX wieku, to także rys przemian społeczno-obyczajowych ukazanych w powiązaniu z przekształceniami, jakie dokonały się w sferze mentalności. Jak wiadomo, definiowanie zachowań związanych z płcią dokonuje się w różnych obszarach społecznych, a wiedza seksuologiczna sytuuje się na przecięciu pola prywatności i obszaru życia publicznego. Kontrola praktyk seksualnych to kwestia, poprzez którą różne podmioty kulturowe mogą dokonać ekspresji swego światopoglądu. Wiedza seksuologiczna jest wrażliwa na ingerencje ze strony polityki, religii, obyczajowości, prawa... Proces jej krystalizowania się oraz strategie aktualizowania w konkretnych sytuacjach stanowią część złożonego układu zależności.
Książka jest pierwszą powstałą w języku polskim monografią twórczości Friedricha Schlegla. Autor zaczyna od scharakteryzowania sformułowanej przez Schlegla we wczesnym okresie twórczości koncepcji ironii romantycznej, następnie przedstawia kontekst, w jakim koncepcja powstała, szczególną uwagę poświęcając dramatom Ludwiga Tiecka oraz polemikom Hegla; w ostatniej części pracy omawia koncepcję ironii Sokratesa oraz jej związki z teoriami Schlegla.
Analiza koncepcji historycznych jest dla autora punktem wyjścia do przedstawienia własnej idei interpretacyjnej dotyczącej ogólnego sensu pojęcia ironii, której jedynie częściową egzemplifikacją były omawiane teorie.
Publikacja przygotowana na Wydziale Psychologii UW dla uczczenia dorobku naukowego i dydaktycznego prof. dr hab. Danuty Kądzielawy. Książkę otwierają teksty opisujące dzieje życia i drogi zawodowej Jubilatki, a także prezentujące Jej dokonania zarówno z perspektywy wiedzy i doświadczeń zawodowych, jak i bezpośrednich, koleżeńskich kontaktów. Znaczną część tego tomu stanowią artykuły napisane przez najwybitniejszych polskich specjalistów, poświęcone wybranym zagadnieniom z zakresu diagnozy i terapii neuropsychologicznej, obejmujące badania osób dorosłych z uszkodzeniami mózgu oraz dzieci z dysfunkcjami rozwojowymi.
Pierwsze w świecie kompendium wiedzy z socjologii prawa przedstawia najważniejsze problemy tej dyscypliny nauki oraz jej najwybitniejszych twórców. Książka składa się ze stu kilkudziesięciu haseł opracowanych przez wybitnych uczonych z Uniwersytetu Warszawskiego oraz innych polskich i zagranicznych uczelni. Książka stanowi nieocenioną pomoc nie tylko dla nauczycieli akademickich, lecz także publicystów, dziennikarzy, nauczycieli, polityków i wszystkich czytelników, którzy potrzebują kompetentnej wiedzy o znaczeniu i roli prawa w życiu społecznym.
Praca nowatorska, wręcz obrazoburcza, wnosząca nowe odczytania Miłosza-poety, wprowadzająca zamieszanie w badania nad jego twórczością, ożywiająca je, wnosząca nowe wątki, prowokująca do dyskusji i myślenia. Pierwsza próba zastosowania koncepcji de Mana w analizie polskiej literatury modernizmu pojętego jako formacja kulturowa (XX wiek). Właściwości i osobliwości tekstów Miłosza rozważane są przede wszystkim na gruncie teoretycznym, a nie na płaszczyźnie poetyki historycznej.
Książka ta jest oryginalnym wprowadzeniem w historię kosmologii relatywistycznej lat dwudziestych i trzydziestych XX w., w dzieje modeli wszechświata, opracowanych przez Einsteina, de Sittera, Friedmana i Lemaître'a. Co ciekawe, głównym bohaterem tych rozważań czyni Eddington stałą kosmologiczną, która dość nieoczekiwanie odzyskała swoją pozycję w kosmologii początków XXI stulecia. Można tu również znaleźć zarys ekstrawaganckich poglądów Eddingtona na rolę podstawowych stałych fizycznych w poznawaniu natury kosmosu. Czy wszechświat się rozszerza? wciąż pozostaje ważną lekturą dla czytelnika interesującego się kosmologią, astrofizyką i astronomią, ale też fizyką teoretyczną i historią nauki.
Autor przedstawia historyczne i filozoficzne tło, na którym toczyły się ubiegłowieczne spory o kondycję cywilizacji europejskiej doby nowoczesności. W tym kontekście analizuje główne wątki dyskusji między zwolennikami ?wiary a obrońcami ?rozumu. Stara się ukazać mocne i słabe strony obu tych stanowisk, inspiracje, jakie niosą, i zawarte w nich ograniczenia. Krzysztof Tyszka stara się odpowiedzieć na pytania: Czy w czasach zwątpienia w przewodnie idee i wielkie narracje spór o wiarę i rozum ma jeszcze sens? Czy w warunkach ?płynnej rzeczywistości warto podejmować dyskusje nad kondycją świata
Publikacja obejmuje szeroki zakres problemów związanych z rozwojem islamu w Chinach, ze szczególnym uwzględnieniem okresu końca XIX i pierwszej połowy XX wieku.
W kolejnych rozdziałach szczegółowo zostały omówione takie zagadnienia jak: geneza chińskiej społeczności muzułmańskiej i zarys dziejów jej kultury, narodziny i rozwój radykalnego ruchu religijnego yihewani w chińskim islamie, sytuacja muzułmanów chińskich w okresie przejścia od cesarstwa do republiki, muzułmański ruch "nowej kultury" w republice chińskiej, stosunek muzułmanów chińskich do zagrożenia japońskiego i obecności Japończyków w Chinach oraz położenie muzułmanów chińskich w Chińskiej Republice Ludowej i ich postawa wobec komunizmu.
Książka, oparta w znacznym stopniu na pochodzących z epoki tekstach chińskich muzułmanów oraz na oryginalnych opracowaniach chińskich, stanowi istotny wkład w polskie badania islamistyczne i sinologiczne.
Unikatowy w skali kraju raport z badań eksploracyjnych przeprowadzonych w 2012 roku wśród pacjentów przychodni warszawskich z wykorzystaniem autorskich narzędzi badawczych. Przedstawiony materiał pozwala naszkicować ścieżki zachowań informacyjnych, kontekst podejmowania decyzji i bodźce motywujące do poszukiwania informacji dotyczących zdrowia. Ujawnia ogromne zapotrzebowanie na kształcenie informacyjnych kompetencji zdrowotnych i charakterystyczne dla homo sapiens próby unikania większego wysiłku, także w przestrzeni informacyjnej.
Prezentowana książka to zbiór komentarzy do Tory, publikowanych wcześniej na łamach Tygodnika Powszechnego. Układają się one w roczny cykl czytań synagogalnych. Są to komentarze do poszczególnych zdarzeń biblijnej historii. Każdy fragment Tory zawiera bowiem konkretną opowieść. Ma swoich bohaterów, dzieje się w określonym czasie i miejscu. Autor tych narracji posługuje się swoistym dla opisywanej sytuacji językiem i różnymi gatunkami literackimi.
Wczytując się w poszczególne, niepowtarzalne, złożone zdarzenia, nie sposób kierować się w ich odczytaniu ani jedną filozoficzną inspiracją, ani doszukiwać się w nich jednej uniwersalnej zasady. Każde zdarzenie, odnotowane słowo Najwyższego, ma właściwy sobie w każdej parszy odcień, sens, tajemnice zanurzone w jednej całości, jaką jest Tora.
Książka zawiera artykuły dotyczące zagadnień omawianych na X Ogólnopolskim Zjeździe Socjologicznym, który odbył się 22-25 września 1997 roku w Katowicach.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
