Czy znajomość nazwiska determinuje image przypisywany autorowi wypowiedzi na podstawie jego tekstu? Czy i jak zdjęcie autora obok tekstu wpływa na jego wizerunek? Jaka jest różnica między wizerunkiem „z tekstu” a wizerunkiem „ze zdjęcia”? Na jakich zasadach funkcjonuje image, który tworzymy i zapamiętujemy po jakimś czasie? Te pytania stały się podstawą prezentowanej publikacji. Autorka dąży do określenia, jaki wizerunek jest możliwy do komunikowania za pomocą słowa, a jaki za pomocą obrazu, a także jak pozatekstowa wiedza o autorze wypowiedzi wpływa na jego image werbalny.
Wyniki omówionych badań dotyczą wizerunków Krzysztofa Vargi, Piotra Zaremby, Magdaleny Środy i Szymona Hołowni. Ponad pół tysiąca osób czytało ich felietony, spoglądało na zdjęcia lub przywoływało skojarzenia z tymi nazwiskami, by określić tzw. image werbalny, wizualny i publiczny. Celowo zweryfikowano wizerunki osób publicznych, piszących na różne tematy i reprezentujących różne postawy światopoglądowe.
Autorka bada image wieloaspektowo, więc książka może być cennym źródłem informacji dla osób pracujących nad wizerunkiem i projektujących komunikację, w tym dla publicystów, przedstawicieli public relations i reklamy, a także dla medioznawców, językoznawców czy badaczy komunikacji. Studentów dziennikarstwa i komunikacji społecznej oraz kierunków lingwistycznych wprowadza w tematykę zależności image’u od słów i obrazu.
Jaki efekt wizerunkowy można osiągnąć za pomocą jakich działań werbalnych? Odpowiedź na to kluczowe w prezentowanej książce pytanie sformułowano na podstawie badań, w ramach których ponad pół tysiąca respondentów czytało teksty czterech różniących się w opiniach felietonistów (Krzysztofa Vargi, Piotra Zaremby, Magdaleny Środy, Szymona Hołowni), a następnie określało ich cechy wizerunkowe oraz wypisywało te fragmenty, które stały się podstawą do przypisania wskazanych epitetów. Analiza odpowiedzi pozwoliła zdefiniować cechy wizerunku komunikowanego językowo i utworzyć katalog wykładników tych cech. To pierwszy, a zarazem jedyny taki katalog powstały na bazie empirycznych danych, przydatnych nie tylko do działań badawczych, lecz także do praktycznego projektowania komunikacji wizerunkowej.
„Publikacja jest nowatorska ima charakter pionierski. [...] Konstruktywistyczna koncepcja trzech rzeczywistości, która stanowi inspirację dla autorki, wskazuje/potwierdza dwa akty: komunikowanie własnego wizerunku przez autora i kreowanie wizerunku autora przez odbiorcę/interpretatora. Autorka koncentruje się na tym drugim. [...] Monografia może trafić do językoznawców, medioznawców, mediolingwistów, komunikologów, zarówno specjalistów, jak i adeptów tych dziedzin. Powinna dać do myślenia czynnym dziennikarzom, uświadamiając im kreacyjną rolę odbiorcy”.
Z recenzji prof. dr hab. Małgorzaty Kity
Publikacja poświęcona jest podnoszeniu sprawności organizacji przez komunikowanie wewnętrzne. Autorka uznaje bowiem niewłaściwą komunikację wewnątrzorganizacyjną za główną przyczynę nieprawidłowego funkcjonowania organizacji.
Zaprezentowany w monografii autorski model organizacji jako systemu sieci zintegrowanych relacji komunikowania stanowi propozycję opisu i analizy organizacji przez pryzmat komunikowania. Komunikacja odgrywa w nim rolę służebną wobec koordynacji, im lepsze jest narzędzie - komunikacja, tym lepszy efekt koordynacyjny. Model koordynacji organizacyjnej wraz z grupami wskaźników pozwala natomiast określić poziom sprawności organizacji oraz wskazuje obszary, w których wymaga ona poprawy. Oba modele zastosowane łącznie pozwalają na oznaczenie dynamiki zmian sprawności organizacji w czasie.
Publikacja dotyczy przystosowania chorych do wybranych przewlekłych chorób somatycznych, takich jak cukrzyca, łuszczyca, reumatoidalne zapalenie stawów, przewlekła choroba nerek. Autorka wyodrębnia trzy grupy zmiennych konstytuujących proces przystosowania do choroby z uwzględnieniem jego uwarunkowań i efektu końcowego: zmienne wyjaśniające (subiektywne znaczenie choroby dla osoby chorej, wiedza na temat choroby), procesy pośredniczące (mediatory – sens życia, strategie radzenia sobie, korzyści związane z chorobą oraz moderatory – typ choroby, czas jej trwania) oraz zmienne wyjaśniane (akceptacja choroby i życia z nią, zdrowie psychiczne, bilans emocjonalny, zadowolenie z życia). Adaptacja rozumiana jako proces oraz przystosowanie jako efekt owego procesu zostały przeanalizowane z perspektywy psychologii pozytywnej, podkreślającej mocne strony osoby chorej, oraz psychologii poznawczej, ukazującej znaczenie procesów poznawczych w rozumieniu, a także przystosowaniu do choroby i związanych z nią uciążliwości i ograniczeń.
„Monografia ma charakter nowatorski, zawiera analizę złożonego procesu przystosowania do przewlekłych chorób somatycznych. Wypełnia lukę w polskim piśmiennictwie psychologicznym, ponieważ nie dotyczy jedynie radzenia sobie z chorobą i jego uwarunkowań, ale złożonego procesu adaptacji, którego efektem jest określony sposób przystosowania do choroby. Autorka prezentuje też propozycję wsparcia psychologicznego w tym procesie. Istotne znaczenie mają tutaj perspektywa psychologii pozytywnej – bazująca na zasobach osoby chorej i perspektywa poznawczo-behawioralna – odwołująca się do poznawczego wymiaru choroby.
Z recenzji prof. dr hab. Stanisławy Steuden (KUL)
Publikacja stanowi nowatorskie na gruncie polskiej politologii opracowanie dotyczące wyobrażeń zbiorowych kategorii kojarzonej głównie z socjologią z punktu widzenia badaczki sfery polityki. Przyjęty model teoretyczny posłużył autorce do naszkicowania i przeanalizowania kształtów wyobrażeń zbiorowych społeczeństw byłej Jugosławii w niełatwym okresie przedłużającego się kryzysu gospodarczego i nawarstwiania się kolejnych problemów politycznych. Pogłębiona diagnoza odczuć zwykłych ludzi na temat otaczającej ich rzeczywistości doprowadziła do konstatacji, iż w ostatnich latach piętrzące się trudności i negatywne emocje zaczęły przeważać nad optymistycznymi przesłankami, a utrzymanie stabilności regionu wymaga bardziej stanowczych i przemyślanych działań ze strony wspólnoty międzynarodowej.Monografia, napisana z perspektywy politologicznej i oparta na danych jakościowych, łączy w sobie pierwiastki innych nauk społecznych i humanistycznych, co wydawało się konieczne do integralnego wyjaśnienia interdyscyplinarnej kategorii wyobrażeń zbiorowych. Takie poszerzone spojrzenie na skomplikowany region bałkański może przyczynić się do jego lepszego poznania i zrozumienia.
W publikacji zostały przedstawione wizerunki staropolskich władczyń z uwzględnieniem kontekstu historyczno-kulturowego okresu zaborów i ogólnych tendencji w historiografii. Co historycy czasów narodowej niewoli sądzili o polskich księżnych i królowych, które jako żony i matki towarzyszyły mężczyznom sprawującym władzę? Czy miały one jakiś udział w rządach? Którzy dziejopisowie XIX i początku XX wieku zajmowali się tematyką kobiecą? Zagadnienia te są przedmiotem badań autorki, która oparła swoje analizy na 12 syntezach historycznych oraz ponad 350 artykułach i szkicach.
Książka jest adresowana nie tylko do humanistów różnych specjalności, lecz także do pasjonatów historii zainteresowanych pozycją i rolą kobiet w dawnej Polsce.
„Praca jest oryginalna i odkrywcza pod względem badawczym. Autorka uporządkowała i uzupełniła istniejący stan badań w zakresie historii kobiet. Przebadała i opisała motywy oraz sposoby wprowadzania postaci kobiecych do narracji o charakterze ogólnym”.
Z recenzji dr. hab. Andrzeja Stępnika, prof. UMCS
Street art jest dziś najbardziej popularnej i dynamicznie rozwijającą się na całym świecie sztuką, ma też największą liczbę odbiorców. Jest przy tym efemeryczny, zmienny i nie-ograniczony, podlega ciągłym procesom komercjalizacji, instytucjonalizacji, mediatyzacji. Jako owoc kultury remiksu korzysta ze wszystkiego, co do tej pory było w sztuce, miesza, przerabia, kopiuje i wkleja. Nie daje się łatwo zdefiniować i nie obowiązują w nim dotychczasowe kryteria sztuki. Nie oznacza to jednak, że nie można go analizować. W prezentowanej publikacji autorka opisuje wybrane problemy Street artu i graffiti za pomocą zarówno tradycyjnych, jak i współczesnych pojęć, terminów, metod. Skupia się na związkach słowa z obrazem, na uwidacznianiu i czynieniu niewidocznym. Ukazuje street art poważny i komiczny. Nie dąży przy tym do zamknięcia tematu, wręcz przeciwnie - zapoczątkowuje refleksję, jaką zapewne podejmie świat sztuki nad tym wciąż nieokiełznanym i ekspansywnym nurtem w sztuce.
Prezentowany tom zawiera prace z zakresu diagnozy, terapii i profilaktyki logopedycznej, wyniki badań oraz rozważania teoretyczne logopedów reprezentujących różne krajowe ośrodki badawcze, a także przedstawicieli pokrewnych dyscyplin naukowych: medycyny, językoznawstwa, pedagogiki, psychologii. Współczesna logopedia stoi przed różnymi wyzwaniami. Ponieważ wzrasta liczba pacjentów z zaburzeniami mowy, potrzebna jest dyskusja o pożądanych kierunkach rozwoju logopedii w XXI wieku, przedstawienie najnowszych wyników badań nad mechanizmami zaburzeń komunikacji językowej, metodami diagnozy czy terapii. Teoria i praktyka logopedyczna powinny uwzględniać [...] wzrost liczby osób w wieku senioralnym wymagających opieki logopedycznej, a także pacjentów w wieku produkcyjnym, chorujących na nowotwory jamy ustnej, krtani czy mózgu, których konsekwencją są zaburzenia mowy. Równie istotnym kierunkiem rozwoju współczesnej logopedii jest wczesna interwencja logopedyczna u dzieci już od okresu noworodkowego, wpisująca się w założenia profilaktyki logopedycznej [...]. Zawarte w monografii treści dotyczą podmiotów oddziaływań logopedycznych, czyli dzieci, dorosłych, seniorów z różnymi dysfunkcjami mowy i głosu oraz samych terapeutów. [...] Książka adresowana jest do logopedów, lekarzy, pedagogów, psychologów, lingwistów zajmujących się problematyką zaburzeń mowy. Wśród jej odbiorców powinni znaleźć się również studenci takich kierunków, jak: logopedia, filologia polska, psychologia, pedagogika, medycyna.
Ze Wstępu
„Przedłożona do oceny wydawniczej monografia wieloautorska to bardzo dobra wizytówka łódzkiej logopedii - jednego z ważniejszych w Polsce ośrodków prowadzących badania dyskursu zaburzonego oraz kształcącego przyszłych logopedów. Zaprezentowany zbiór tekstów, mimo iż zróżnicowany pod względem merytorycznym, językowym i edytorskim, jest tylko potwierdzeniem naukowej rangi logopedii w Uniwersytecie Łódzkim.”
Z recenzji dr. hab. Mirosława Michalika, prof. UP w Krakowie
Prezentowane w niniejszej antologii teksty są przykładem zjawisk zachodzących w twórczości Żydów w Łodzi początku XX w. Stanowi ona swoiste odbicie przemian społecznych i kulturowych, trendów, fascynacji i lęków cechujących młode żydowskie pokolenie zamieszkujące nowoczesną metropolię przemysłową. Jej ramy czasowe wyznaczone są przełomami wieków dwóch religii: początek to niezwykle istotny dla Łodzi rok 1905, a zarazem przełom XIX i XX w. w rachubie gregoriańskiej. Zakończenie to 1 tiszri 5700 (14 września 1939 r.), początek nowego stulecia kalendarza hebrajskiego. Ten właśnie czas, pomiędzy Rewolucją 1905 r., a Zagładą, był okresem intensywnego rozwoju żydowskiej twórczości literackiej oraz życia społecznego. Jego wyrazem są setki publikacji książkowych, gazety codzienne oraz niezwykle liczne czasopisma literackie – efemerydy, których ukazało się jedynie kilka numerów w niskim nakładzie. Wybór dokonany z tak bogatego materiału źródłowego, na który składają się teksty należące do innego kręgu religijno-kulturalnego, publikowane ponadto w różnych językach, musiał opierać się na specyficznej kategoryzacji. Zazwyczaj stosowana klasyfikacja nie za bardzo się do tego nadawała, stwarzając zagrożenie zafałszowania obrazu wynikające z zastosowania pojęć oraz kategorii funkcjonujących co prawda w kulturze i historii żydowskiej, jednak niekoniecznie rozumianych tak samo. Przyjęte kryteria doboru i podziału tekstów są więc, poza jednym, oparte na czterech pojęciach żydowskich, co umożliwia lepsze zrozumienie fenomenu kulturowego łódzkiego społeczeństwa żydowskiego w tym okresie.
Ze Wstępu
W najnowszej monografii autor przedstawił działalność wydawniczą Komitetu do spraw Dzieci Polskich w ZSRR w latach 1943-1946. Na tle stosunków polsko-radzieckich nakreślił dramatyczny stan edukacji dzieci zesłańców w okresie do 1943 r. Na podstawie archiwaliów posowieckich omówił polityczne uwarunkowania i konteksty pracy wydawniczej Komitetu, która miała służyć kształtowaniu świadomości ucznia, pożądanej z punktu widzenia polskich komunistów. Czytelnik poznaje od kuchni ich wysiłki na rzecz dostarczenia szkołom z polskim językiem wykładowym programów nauczania oraz podręczników nasyconych odpowiednią treścią merytoryczną i ideowopolityczną. Szczególnie interesujące uwagi autora dotyczą przygotowania i wydania takich oryginalnych opracowań, jak: elementarz, czytanki, wypisy z literatury ojczystej oraz geografia Polski i program nauczania historii Polski. Nie stroni on od krytycznych refleksji na temat rozmaitych przeszkód w prowadzeniu działalności edytorskiej Komitetu, które wynikały głównie z ograniczeń okresu wojennego i uwarunkowań polityczno-cenzuralnych.
Za prezentowaną publikację prof. Albin Głowacki został uhonorowany Nagrodą „Przeglądu Wschodniego” (2017).
Przedmiotem opisu w monografii są ustabilizowane, odtwarzalne jednostki językowe, mieszczące się w polu szeroko rozumianej frazeologii. Zostały one uzupełnione przykładami z poziomu leksyki, zaś samą ich analizę osadzono w kontekście kulturowym. Na podstawie danych zaczerpniętych z polszczyzny i ruszczyzny, które przekraczają dwa i pół tysiąca egzemplifikacji, oraz z zastosowaniem metody definicji kognitywnej odtworzono portrety frazeologiczne pięciu najpopularniejszych gatunków zwierząt hodowlanych – konia, krowy, świni, owcy i kozy – wraz z całym bogactwem wiążących się z nimi skojarzeń, symboli, metafor. W ten sposób przedstawiono ważny fragment językowego obrazu świata Polaków oraz Rosjan, ujawniający przede wszystkim ich doświadczenia, postawy, systemy ocen i wartości.
Publikacja zawiera kompleksowe omówienie koncepcji dojrzałości procesowej oraz jej wpływu na najistotniejszy rezultat funkcjonowania każdej organizacji – wyniki finansowe i pozafinansowe. Warstwę teoretyczną książki ilustrują propozycje modeli oceny dojrzałości procesowej i pomiaru wyników organizacji, a także wyniki badań wtórnych - obejmujących systematyczne przeglądy literatury, analizę i syntezę dotychczasowych badań empirycznych analizowanego obszaru - oraz badań pierwotnych przeprowadzonych z wykorzystaniem metody modelowania równań strukturalnych.
Monografia jest adresowana zarówno do teoretyków, jak i praktyków zarządzania, a przede wszystkim do osób pragnących zgłębić kwestie związane z dojrzałością procesową i jej wpływem na wyniki organizacji.
Pracownicza partycypacja finansowa jest traktowana jako jedna z nowocześniejszych form motywowania i większego zaangażowania pracowników w życie organizacji. Skuteczny program partycypacyjny, angażujący wszystkich pracowników powinien stymulować długookresową strategię rozwoju przedsiębiorstwa, a także integrować realizację celów kierownictwa z celami pracowników szeregowych. Konieczna jest więc odpowiednia konstrukcja programu i czytelne parametry do prowadzenia właściwej polityki firmy. Zróżnicowane podejście do celowości wprowadzania takich programów w przedsiębiorstwach, sporadyczność i brak kompleksowości dotychczasowych badań oraz niejednoznaczne wnioski wypływające z wdrażania programów partycypacyjnych skłoniły autora publikacji do szerszego poznania natury partycypacji finansowej.
Diagnoza najważniejszych form programów partycypacji finansowej w wybranych państwach europejskich i w Polsce pozwoliła na zwiększenie wiedzy o przedmiocie pracy i wykazanie zależności pomiędzy stosowanymi programami a rezultatami ekonomiczno-społecznymi w przedsiębiorstwach w różnych krajach. Przedstawione w monografii zależności oraz wnioski końcowe mogą stanowić przyczynek do podjęcia kroków zmierzających do poprawy sytuacji w zakresie wdrażania i realizacji programów partycypacji finansowej, a propozycje modelowych działań mogą ułatwić przezwyciężenie międzynarodowych barier stojących na drodze do szerszej implementacji rozwiązań partycypacyjnych w przedsiębiorstwach.
Die Universitätsbibliothek Lodz, unmittelbar nach dem Zweiten Weltkrieg gegründet, verfügt über eine beachtliche Sammlung von Frühdrucken, die einst den Grundstock ihrer Bestände bildete. Die Bände stammen aus preußischen, schlesischen und pommerischen Adels-. Schul- oder Privatbibliotheken oder gehörten zu den kriegsbedingt auf (später) polnischem Territorium ausgelagerten Buchbeständen deutscher Bibliotheken. Im Rahmen eines Kooperationsprojekts zwischen den Universitäten Lodz und Gießen sind die deutschsprachigen Frühdrucke des 16.Jahrhunderts aus dieser Sammlung erstmals systematisch erfasst worden. Der vorliegende Band wirft Blitzlichter nicht nur auf die Geschichte der Sammlung und auf seltene Einzelexemplare, sondern zeichnet auch exemplarisch auf, welche Forschungsmöglichkeiten sich aus der Erschließung der Sammlung ergeben, von der Rekonstruktion verlorener Bibliotheken und humanistischer Netzwerke bis hin zur Rezeptionsgeschichte zentraler Texte der Reformationszeit.
Utworzona tuż po II wojnie światowej łódzka Biblioteka Uniwersytecka dysponuje znaczącą kolekcją starych druków, stanowiących niegdyś trzon księgozbioru. Te stare woluminy pochodzą z prywatnych książnic rodów szlacheckich z Prus, Śląska i Pomorza oraz z zasobów bibliotek szkolnych i zbiorów prywatnych, są więc częścią księgozbiorów poniemieckich, ewakuowanych wskutek działań wojennych na tereny przyznane po wojnie Polsce. W ramach projektu zrealizowanego we współpracy Uniwersytetu Łódzkiego i Uniwersytetu w Gießen możliwe było sporządzenie pierwszej systematycznej ewidencji niemieckojęzycznych wczesnych druków XVI-wiecznych ze zbioru starodruków Biblioteki Uniwersytetu Łódzkiego. W publikacji nie tylko przybliżono dzieje kolekcji, lecz także wnikliwie omówiono niektóre spośród jej unikalnych egzemplarzy. Ukazano również przykładowe możliwości badawcze. jakie stwarza udostępnienie tego cennego zbioru – poczynając od rekonstrukcji zaginionych bibliotek i odtworzenia sieci powiązań naukowych doby humanizmu aż po historię recepcji najważniejszych tekstów okresu reformacji.
Prezentowana książka poświęcona została odtworzeniu i analizie obrazu cesarzy bizantyńskich (od Teodozjusza II do Maurycjusza) w Historii kościelnej Ewagriusza Scholastyka, bizantyńskiego historyka Kościoła z VI w. Dla Autora na obraz cesarzy składa się zarówno bezpośredni ich opis (charakteru, wad, zalet, wyglądu zewnętrznego etc.), jak i opis pośredni – poprzez przedstawienie prowadzonej przez nich polityki, a także zachodzących w czasach ich rządów wydarzeń, które Ewagriusz mógł uważać za skutki ich panowania.
Książka nie tylko wzbogaca naszą wiedzę na temat Ewagriusza Scholastyka, jego pisarskiego warsztatu i literackich inspiracji, ale stanowi również interesującą panoramę dziejów wschodniej części imperium rzymskiego w V–VI w.
„Charakteryzując pracę wypada podnieść jeszcze jeden cenny aspekt metodologii badań. Kazimierz Ginter to uczony zaliczający się do pokolenia chętnie sięgającego po nowoczesne narzędzia pracy naukowej i wzbogacającego warsztat badawczy historii późnoantycznej. Analizując teksty sięgnął po narzędzie pozwalające identyfikować miejsca zbieżne i wskazywać ich proweniencję (w ramach Thesaurus Linguae Graecae), co umożliwiło mu na ustalenie powiązań podstawowego źródła z innymi tekstami antycznymi i bizantyńskimi.
Jestem przekonany, że praca Kazimierza Gintera (…), ukazująca postać i dzieło Ewagriusza z nowej perspektywy zasługuje na opublikowanie.”
prof. dr hab. Maciej Salamon
Uniwersytet Jagielloński
Zasadnicza część publikacji jest próbą odczytania filozoficznych wątków obecnych w dramaturgicznej twórczości Ryszarda Wagnera. Przedstawiając własną interpretację, nie roszczę sobie pretensji do jej wyłącznej słuszności, uważam bowiem, że każde wielkie dzieło sztuki – a do takich należą niewątpliwie Tristan i Izolda, cykl Pierścień Nibelunga czy Parsifal – ma uniwersalną wymowę, a więc daje się rozmaicie pojmować. Analizy wagnerowski e uzupełnia studium dotyczące muzyki absolutnej, w którym podejmuję kwestię możliwości wyrażania w muzyce pozbawionej związku z literackim tekstem pewnego programu. Ostatnia część książki dotyczy peregrynacji bohatera Joyce’owskiego Ulissesa w perspektywie filozofii transcendentalnej. Chociaż nie wiadomo, czy Joyce zgłębiał fenomenologię Husserla, to zachodzi pewien paralelizm między treścią jego dzieła a problemem solipsyzmu transcendentalnego, z jakim mierzył się Husserl w V Medytacji kartezjańskiej. Perspektywa transcendentalna umożliwia też spojrzenie na przypadki Leopolda Blooma jako na proces analogiczny do przebiegu utworu muzycznego.
Autor
Media społecznościowe są wykorzystywane w komunikacji marketingowej firm już od kilkunastu lat. Nadal jednak brakuje naukowych opracowań na temat zależności pomiędzy działalnością marek w środowisku cyfrowym a zachowaniem konsumentów. Dlatego głównym celem badań przedstawionych w tej publikacji była ocena możliwości budowania kapitału marek w mediach społecznościowych oraz określenie roli różnych czynników psychologicznych w tym procesie. W ramach poszczególnych działań badawczych autorka przeanalizowała współczesne kampanie komunikacji marketingowej w mediach społecznościowych i na tej podstawie zaproponowała nową kategoryzację przekazów. Następnie zbadała eksperymentalnie, jaki przekaz i jakie predyspozycje konsumenckie sprzyjają tworzeniu kapitału marki, a także przetestowała, jak sam kapitał może wpływać na responsywność użytkowników Internetu.
Wyniki opisanych tu badań ułatwiają prognozowanie skuteczności komunikacji marketingowej w mediach społecznościowych i mogą być użyteczne zarówno dla naukowców, jak i przedsiębiorców, pracowników agencji reklamowych czy domów mediowych.
Współtworzenie wartości z konsumentami w środowisku wirtualnym to oryginalna na polskim rynku wydawniczym monografia na temat konkurencyjności przedsiębiorstw w kontekście zagadnienia kreowania wartości. Autorka omawia kwestie związane z tworzeniem przez przedsiębiorstwo wartości wspólnie z kon¬sumentami, uwarunkowane specyfiką i potencjałem środowiska wirtualnego. Książka jest cennym źródłem wiedzy o wirtualnych społecznościach oraz ich znaczeniu w zakresie budowania oferty przedsiębiorstwa i poprawy innowacyjności biznesu. Zawiera zagadnienia dotyczące współpracy z konsumentami w takich płaszczyznach, jak tworzenie unikalnych, odpowiadających na potrzeby klientów produktów, wdrażanie procesów dostosowanych do specyfiki poszczególnych branż i rynków czy wreszcie zapewnienie komunikacji z rynkiem poprzez tworzenie i dystrybucję treści oraz propagowanie idei i wartości organizacji.
Autor rozpatruje problematykę teorii literatury, komparatystyki i kultury literackiej w kontekście procesów globalizacyjnych. Zastanawia się, jak wpływają one na konstrukcję świata przedstawionego, bohaterów, perspektywę narracyjną w obrębie tekstów literackich, a także jak oddziałują na dostrzegane w literaturze znaczenia i perspektywę interpretatora. Odnosząc się, często polemicznie, do najnowszych koncepcji teoretycznoliterackich (np. kategorii „literatury światowej”), stawia pytanie o literaturoznawczą wartość fundowanej na pojęciu globalizacji perspektywy badawczej. Podejmuje również próbę diagnozy kondycji kulturowej w dobie globalizacji, formułując wniosek o swoistej hybrydowości jako jej ogólnym wyznaczniku. Analizy poparte zostały interpretacjami tekstów literackich takich autorów, jak m.in. Umberto Eco, Michel Houellebecq, Zadie Smith, Eleanor Catton, Ignacy Karpowicz, Bronisław Świderski.
Koncepcja szczupłego zarządzania (lean management) prowadzi do ograniczania marnotrawstwa i tworzenia wartości dla klienta. Sprawdziła się ona w produkcji, ale czy taki sam sukces może osiągnąć w środowisku usług? Cechy usług wskazują bowiem na trudności w ich standaryzacji oraz na wymóg jednoczesnego świadczenia usług i ich konsumpcji przez klienta. Tymczasem lean podkreśla wagę zespołowego działania i postuluje ograniczanie istotnych indywidualnych praktyk zarządzania efektywnością pracownika (performance management), takich jak opis stanowiska pracy, wynagradzanie indywidualnej efektywności, zrezygnowanie z oceny okresowej. Czy zatem w świecie zespołowego, szczupłego zarządzania nadal jest miejsce dla systemowego zarządzania indywidualną efektywnością pracy?
W publikacji omówiono wpływ praktyk performance management na realizację wymogów lean w środowisku usług (lean service). Wynikiem po¬wiązania obydwu koncepcji było opracowanie globalnego modelu PM-LS. Wskazuje on, że istnieje zestaw praktyk performance management, który ogranicza bariery wdrażania lean w usługach i wpływa na ograniczanie marnotrawstwa w badanych działach funkcjonujących w środowisku usług.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
