Nic nie dzieje się przypadkiemMark Zuckerberg jest człekokształtną jaszczurką, amerykański rząd zlecił atak na World Trade Center, a lądowanie na Księżycu to kłamstwo. Oto tylko kilka przykładów niezliczonych teorii spiskowych. Czym są i dlaczego ludzie w nie wierzą? I czy mogą być niebezpieczne?Michael Butter, rozprawiając się z mitami narosłymi w dyskusjach medialnych, przedstawia cechy, rodzaje i rozwój teorii spiskowych. Posługując się przykładami od zabójstwa Juliusza Cezara po flirt Donalda Trumpa z konspiracjonizmem, pokazuje, jak powstają i co oznaczają dla ich wyznawców. Udowadnia, że są osoby bardziej podatne na proponowaną retorykę, przekonane, że jako nieliczne znają prawdę i odkryły perfidny plan.Nowe narracje spiskowe pojawiają się każdego dnia. Jedni w nie wierzą, drudzy obawiają się fatalnych skutków konspiracjonizmu. Książka Buttera pozwala nam na zrozumienie istoty, fenomenu i konsekwencji tego wszechobecnego zjawiska.Czy wiesz, że:wyznawcy teorii Nowego Porządku Świata wierzą, że istnieje globalna elita dążąca do objęcia władzy nad ludzkością?do lat pięćdziesiątych XX wieku teorie spiskowe uważano w zachodnim świecie za w pełni prawomocną postać wiedzy?"czerwoną paniką" nazwano spisek, zgodnie z którym agenci komunistyczni zinfiltrowali urzędy w USA?O teoriach spiskowych słyszymy niemal codziennie - czym jednak one właściwie są? Czy faktycznie żyjemy w czasach szczególnie sprzyjających myśleniu konspiracyjnemu? A może jest właśnie na odwrót? Autor świetnie opowiada o historii, cechach i znaczeniu teorii spiskowych - systematycznie, ale i z dziennikarską swadą. Zadaje też pytanie o rzeczywiste spiski. To książka, która pomaga w zrozumieniu współczesności.Łukasz Lamża, autor książki Światy równoległeW tej fascynującej książce Michael Butter prezentuje szczegółowy wgląd w naturę teorii spiskowych. Przyjmuje perspektywę historyczną, ale umiejętnie łączy badania na polu wielu dyscyplin, dążąc do wyjaśnienia, dlaczego z jednej strony czasem wierzymy w teorie spiskowe, a z drugiej często je bagatelizujemy. Karen Douglas, Uniwersytet w Kent Mechanizm działania teorii spiskowych jest przejrzysty: ludzie rozpoznają wzorce tam, gdzie ich nie ma i widzą zamiary, które po prostu nie istnieją."Tages-Anzeiger"W tej niezwykle pogłębionej pracy autor przedstawia teorię spiskową przez pryzmat, który ujawnia jej logikę, narratologię, historię, specyfikę kulturową i psychologiczną atrakcyjność. Rezultatem jest przekonująca relacja o tym, jak działa konspiracjonizm, dlaczego wydaje się tak wszechobecny i jak możemy zwalczać jego najgroźniejsze konsekwencje.Timothy Melley, autor książki Empire of Conspiracy: The Culture of Paranoia in Postwar AmericaMichael Butter (ur. 1977) jest amerykanistą, profesorem Uniwersytetu Eberharda Karola w Tybindze. Kieruje międzynarodowymi projektami badawczymi poświęconymi teoriom spiskowym. Do jego zainteresowań badawczych należą również populizm, kulturowe znaczenie bohaterów i idoli, poetyka współczesnych filmów i seriali oraz literatura i kultura amerykańska okresu kolonialnego i wczesnej republiki. Często występuje w mediach jako ekspert w dziedzinie teorii spiskowych.
Wszystkie odcienie macierzyństwa Czy masz poczucie, że odkąd urodziłaś dziecko, jesteś postrzegana wyłącznie jako matka? Czujesz, że bezpowrotnie utraciłaś część siebie, a twój związek przechodzi kryzys? Pozwól sobie na smutek i tęsknotę za dawnym życiem, by móc zaakceptować jego nową jakość. Molly Millwood, psycholożka specjalizująca się w terapii małżeńskiej, a prywatnie mama, tłumaczy, że macierzyństwo wiąże się z całą gamą emocji. Na podstawie osobistych doświadczeń i rozmów z matkami pokazuje, jak narodziny dziecka wpływają na kobietę pod względem fizycznym, psychicznym, emocjonalnym, a także jak zmieniają się relacje partnerskie. Wyjaśnia, dlaczego początkująca mama może czuć się źle w nowej roli, być znudzona monotonią opieki nad dzieckiem czy przeżywać żałobę po utraconej wolności. Zawarte w książce wskazówki pomogą Ci przetrwać niełatwe momenty w procesie stawania się matką, podpowiedzą, jak zadbać o siebie i związek oraz jak dzielić obowiązki wychowawcze. Wszystko po to, byś odnalazła własną drogę do macierzyństwa. Dzięki tej książce: zrozumiesz co dzieje się w życiu kobiety po urodzeniu dziecka, dowiesz się, jak zadbać o swój dobrostan psychiczny, uwolnisz się od poczucia winy i dążeń do perfekcjonizmu w macierzyństwie, poznasz skuteczne sposoby przezwyciężania kryzysów w związku. „Molly Millwood pokazuje, jak pogodzić chęć odzyskania życia sprzed macierzyństwa z wielką miłością i radością, jak uszanować swoje potrzeby i nie wstydzić się tego. Pisze też o tym, jak relacja między partnerami może się wzbogacić i co może stracić dzięki pojawieniu się dziecka. Ta książka jest o tym, co wszystkie matki czują i przeżywają, a czego się wstydzą i obawiają. Świadomość tego, co trudne i złe, pomaga cieszyć się cudem macierzyństwa.” Katarzyna Pruchnicka, Radio 357 Molly Millwood – doktor psychologii klinicznej z ponad dwudziestoletnim doświadczeniem w zawodzie terapeuty. Prowadzi badania i publikuje artykuły na temat terapii traumy, leczenia PTSD oraz zaburzeń osobowości borderline. Zajmuje się depresją poporodową oraz terapią par i rodzin, ze szczególnym uwzględnieniem etapu wczesnego rodzicielstwa. Jest wykładowczynią psychologii w Saint Michael’s Collage w Vermont. „Wzruszające, pełne miłości słowa skierowane do matek na całym świecie – Macierzyństwo bywa trudne rzuca nowe światło na aspekty macierzyństwa zbyt długo skrywane pod woalem wstydu. Sformułowanie powtarzające się niczym refren w poradniku Millwood – «nie jesteś sama, to, co czujesz, nie jest niczym nadzwyczajnym» – pełni funkcję umacniającą i uzdrawiającą”. – dr Craig Malkin, wykładowca w Harvard Medical School, autor Rethinking Narcissism „Książka świetnie odpowiada na rosnące zainteresowanie przywiązaniem, ułatwiając zrozumienie bliskich relacji. Doświadczenie autorki w tym temacie jest widoczne na każdej stronie – Molly pisze rewelacyjnie. Gdybym była początkującą matką, szukałabym właśnie takiej publikacji”. – dr Sue Johnson, autorka bestsellera Przytul mnie. Siedem rozmów, które zapewnią miłość przez całe życie „W swojej książce Molly Millwood prezentuje wzruszający obraz złożonych aspektów współczesnego macierzyństwa, czyniąc to ze współczuciem i empatią. Przyziemność opieki nad małym dzieckiem potrafi wprawdzie przyćmić piękno tego aktu – a także zdezorientować nas do tego stopnia, że tracimy kontakt z własnym ja – ale celne wskazówki Molly pomogą czytelniczkom odnaleźć wśród chaosu znaczenie, bliskość i radość”. -- dr Leah Weiss, autorkaksiążki How We Work, wykładowczyni w The Center for Compassion and Altruism Research and Education, Stanford University
Profesor Adam Walaszek to badacz doceniany w Polsce i świecie, cytowany i nagradzany, klasyk polskich studiów migracyjnych i etnicznych. Wybitny znawca dziejów migracji Europejczyków i przemian diaspory polskiej w Ameryce Północnej. Od zawsze związany z Krakowem, gdzie się urodził i gdzie nieprzerwanie mieszka, a zawodowo z Alma Mater Jagellonica. Współpracuje z renomowanymi ośrodkami badawczymi w wielu krajach. Jest beneficjentem licznych stypendiów naukowych w europejskich, północnoamerykańskich i australijskich uniwersytetach, należy do szeregu rad stowarzyszeń naukowych i redakcji czasopism w kraju i za granicą.Tom dedykowany Profesorowi Walaszkowi ma różnorodny i interdyscyplinarny charakter, tak jak heterogeniczne jest grono jego uczniów, przyjaciół i współpracowników z Instytutu Badań Polonijnych i Instytutu Amerykanistyki i Studiów Polonijnych, z którymi Profesor był związany niemal od początku swojej kariery akademickiej. Autorzy i autorki artykułów reprezentują różne dyscypliny - najbliższą Profesorowi Walaszkowi historię, ale też socjologię, kulturoznawstwo oraz politologię.Tytuł książki nawiązuje do zainteresowań naukowych i pól badawczych eksplorowanych przez Adama Walaszka. Zebrane w tomie teksty poświęcone są różnorodnym zjawiskom oraz procesom zachodzącym w Starym i Nowym Świecie, które zostały podzielone na trzy części, odpowiadające zainteresowaniom naukowym Profesora. W pierwszej znalazły się artykuły na temat historii i polityki, w drugiej dotyczące problematyki migracji oraz Polonii i Polaków w świecie; książkę zamykają teksty na temat starej i nowej etniczności.
– Co pani myśli o amerykańskim systemie gwiazd, Madame? – zapytał reporter. – Och! – zawołała wspaniała aktorka z najpiękniejszym akcentem. – Myślę, że jest to najgorsza rzecz na świecie. Jak mogłabym myśleć inaczej? Jest nędzny, ohydny i do tego niszczy geniusz. To jest śmierć sztuki. Och! Gdyby tylko pan wiedział, jak ciężko jest wyjść na scenę i grać ze słabym zespołem. Usłyszeć, jak ktoś mówi: „Ach, to ona. Zobacz, jaką ma piękną sukienkę”. Stać za sceną i wiedzieć, że żaden aktor nie przyciąga uwagi, a ta wspaniała publiczność tylko czeka, aby pożreć cię oczami i przez cały wieczór omawiać twój strój. Naprawdę, bardzo ciężko jest być tak zwulgaryzowanym. W Europie ludzie kochają sztukę za jej zalety artystyczne, literackie. Nie przychodzą do teatru, aby zobaczyć konkretną aktorkę i jej suknię, zaspokajając przez cały wieczór czystą ciekawość. Wszyscy aktorzy muszą być i widziani, i słyszani. Wszystkie wersy autora muszą być uważnie wysłuchane. Tymczasem system „gwiazd” stawia jednego aktora przed publicznością jako żywą ciekawostkę. Jego głównym celem jest zarabianie pieniędzy dla menedżerów, i to też robi. „The Denver Republican”, 17 sierpnia 1886 Z wielu powodów nie należy traktować omawianego tomu jako publikacji adresowanej do wąskiego kręgu historyków teatru. Opublikowane materiały nie tylko znakomicie uzupełniają naszą wiedzę o zawodowych dokonaniach Modrzejewskiej, lecz także pozwalają przyjrzeć się życiu codziennemu aktorki, jej przyzwyczajeniom i codziennym rytuałom, które nie pojawiają się na kartach wielokrotnie wznawianej, kanonicznej „opowieści biograficznej” autorstwa Józefa Szczublewskiego. Wyłaniający się z książki prywatny portret wybitnej aktorki z całą pewnością zainteresuje zarówno badaczy, jak i czytelników zafascynowanych historią życia codziennego, dla których rozważania na temat strojów, diety, używek czy czystości garderób w amerykańskich teatrach są ważniejsze od artystycznego mitu wykreowanego przez krytykę i… samą Modrzejewską. Z recenzji dr. hab. Krzysztofa Kurka, prof. UAM Alicja Kędziora – profesor w Instytucie Kultury Wydziału Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmuje się historią teatru i teatrem współczesnym, zwłaszcza w jego wymiarze instytucjonalnym. Autorka monografii Polskie życie teatralne w Rosji (1882–1905) (2007) i Ikonografia teatralna „Tygodnika Illustrowanego” (1859–1939). T. 1–2 (2018), kilkudziesięciu artykułów naukowych oraz opracowań źródeł. Kierownik Pracowni Dokumentacji Życia i Twórczości Heleny Modrzejewskiej UJ i wiceprezes Fundacji dla Modrzejewskiej. Członek Komisji Zarządzania Kulturą PAU. Kuratorka projektów kulturalnych i społecznych.
...Sztuka wydaje mi się inną rzeczą, niż tym czym jest dla drugich, bo ja nienawidzę opisywaczy rzeczywistości, nienawidzę niekończącego się określania mebli, piękności bohaterów i bohaterek, krótko mówiąc, nienawidzę wszelkiego przedstawiania rzeczywistości. […] Nienawidzę wszelkiej tendencji, wszelkiej harmonii, wszelkiego dobrze się mającego zadowolenia, tego wszystkiego nienawidzę: cierpienie i zrzucenie wszelkich więzów wysuwają się na czoło… ...Nie napisałem żadnego słowa, które by nie płynęło z duszy bohatera, o którym mówi książka. Nikt nie wytknie mi w żadnym wypadku, żebym robił osobiste uwagi o moich bohaterach. Ja nie przedstawiam: ja każę im cierpieć, mówić, patrzeć, nie wypowiadając się przy tym w żaden sposób. Jeżeli zdarzy się jakiś opis, to służy tylko do tego, żeby określić nastrój, w którym dany osobnik się znajduje, wtedy jednakże jest to rzecz przeżyta, w duszy bohatera przeżyta. S. Przybyszewski, List do Alfreda Neumanna z XII 1897 r. Ogólnopolski zespół uczonych pod kierunkiem prof. dr hab. Gabrieli Matuszek-Stec z Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego przygotowuje 11-tomową krytyczną edycję Dzieł literackich Przybyszewskiego, w ramach ministerialnego „Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki”. To edycja długo wyczekiwana. Dzieła zebrane przywódcy polskiego modernizmu nigdy nie ukazały się w języku polskim (w latach 20. XX wieku takie przedsięwzięcie realizował Instytut Wydawniczy Lektor, ale śmierć pisarza je przerwała), choć Niemcy udostępnili w ośmiotomowej edycji niemieckie utwory „genialnego Polaka” w latach 90. XX wieku. Stanisław Przybyszewski to jeden z najbardziej wyrazistych twórców modernistycznych, który zaznaczył swe miejsce w polskiej i niemieckiej literaturze. Już za życia stał się legendą – przez Strindberga nazwany „genialnym Polakiem”, w środowisku berlińskim określany mianem „króla bohemy” i „nowego Mesjasza literatury”, w Polsce uznany został za inicjatora modernistycznego zwrotu w literaturze, wielką sławą cieszył się w Rosji i krajach słowiańskich. Edycja, która wychodzi w Wydawnictwie Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, obejmuje wszystkie utwory literackie Przybyszewskiego powstałe w języku polskim: poematy prozą, powieści, opowiadania, dramaty oraz towarzyszące tym utworom autorskie wstępy, a także inedita i drobne przekłady. W przypadku niemieckich pierwodruków przeprowadzono porównanie obu wariantów utworów, fragmenty zmienione lub opuszczone w polskich wydaniach zostały przetłumaczone na język polski i zamieszczone w aparacie krytycznym. Każdy tom zawiera rozbudowany dodatek krytyczny i obszerny wstęp historycznoliteracki, ale edycja jest przyjazna dla wszystkich czytelników, zarówno znawców, jak i zwykłych fanów literatury.
Książka nominowana do Międzynarodowej Nagrody Bookera Park Min-u, starzejący się architekt, może mówić o sukcesie. Jako jedynemu z grupy dzieciaków udaje mu się wyrwać z seulskich slumsów. Na fali transformacji Korei, dzięki determinacji i wieloletniej ciężkiej pracy ostatecznie staje się właścicielem dużej firmy realizującej prestiżowe projekty. Pewnego dnia otrzymuje niespodziewaną wiadomość od kobiety, którą kiedyś pokochał, a potem zdradził. Pogrzebane w pamięci obrazy przyjaźni z dzieciństwa i pierwszej miłości powracają. Min-u zaczyna wspominać świat, który wymazał z pamięci. Uświadamia też sobie, że pomógł go unicestwić, przyczyniając się do bezwzględniej modernizacji Korei. O zmierzchu to historia rozpisana na głosy ludzi, którzy nie mieli szans w starciu z bezdusznym kapitalizmem. To także głęboko humanistyczna opowieść o dzieciństwie, stracie, rozliczaniu się z samym sobą i tragicznych kosztach transformacji kraju, które ponoszą najsłabsi jego mieszkańcy. „Powściągliwie polityczna, głęboko ludzką opowieść o domu, stracie i kosztach rozwoju kraju”. „Kirkus Reviews” „Wspomnienia z przeszłości, które snuje Min-u, stopniowo przeradzają się w medytację na temat osobistej odpowiedzialności i tego, co może oznaczać spełnione życie”. „The Guardian" „Hwang Sok-yong, gwiazda południowokoreańskiej sceny literackiej, bardzo często oddaje głos zapomnianym i wykluczonym. W swojej?najnowszej?książce robi to w sposób szczególnie przemyślany i poruszający. Pozorny sukces osiągnięty przez odcięcie się od przeszłości i porzucenie tych, którzy nie mieli tyle szczęścia,?staje się?emocjonalnie przejmującą?i politycznie zaangażowaną?metaforą”. Bigissue.com O zmierzchu w 2019 roku znalazło się na długiej liście Międzynarodowej Nagrody Bookera, a w 2018 roku otrzymało francuską Nagrodę im. Émile’a Guimeta. Hwang Sok-yong (ur. 1945 r) jest najpoważniejszym koreańskim kandydatem do literackiej Nagrody Nobla. Studiował filozofię na Uniwersytecie Dongguk. Aresztowany w latach 60. XX wieku z przyczyn politycznych, po uwolnieniu pracował dorywczo na budowach. Podczas wojny w Wietnamie walczył po stronie Amerykanów. Jest autorem kilkunastu powieści i opowiadań, laureatem wielu nagród literackich. W swoich utworach, czerpiąc z osobistych doświadczeń, podejmuje tematy ludzkiej samotności i wyobcowania oraz kryzysu człowieczeństwa. W Polsce ukazały się powieść Znajomy świat oraz zbiór opowiadań Chwasty.
Książka składa się z dziesięciu szkiców, w których podejmowany jest dialog z „cieniami” różnych dawnych poetów, poczynając od starożytności (Alkajos, Safona, Wergiliusz i Horacy, tak bliski Autorce książki), przez twórców reprezentujących renesansowy humanizm (Kochanowski, Buchanan), aż po mistrzów poezji barokowej (Sarbiewski, Tasso).
Horacy również wywołuje w swej poezji „cienie”, podobnie w średniowieczu i w okresie renesansu czynią Dante i Petrarka; w XVII wieku Bernard Fontenelle umieszcza w zaświatach rozmawiające ze sobą Safonę i Laurę (ukochaną Petrarki). Wśród tych „spirytystów” (czy może „umbrystów”) są także poeci oświeceniowi (Bohomolec i Krasicki) oraz romantyk Giacomo Leopardi, a od końca XIX po schyłek XX wieku listy do Horacego piszą Andrew Lang, Helen Coale Crew, Primo Levi i Josif Brodski.
Jacek Kaczmarski z kolei zapuszcza się w zaświaty, by spotkać tam Orfeusza. Książka będzie swoistą ucztą dla miłośników zagłębiania się w interpretacje tekstów poetyckich, a zarazem rodzajem wzorca czy podręcznika dla studentów komparatystyki, pokazującego, jak poruszać się po rozległym obszarze literatury, jak szukać powiązań i zależności i jak robić to w sposób mistrzowski, wciągający czytelnika i dostarczający mu satysfakcji.
Z recenzji prof. dra hab. Macieja Włodarskiego
Potrzeba spotkania rodzi tęsknotę; chęć dorównania literackim osiągnięciom – imitację lub emulację. Nieżyjący twórca uczyniony adresatem lub bohaterem dzieła zyskuje nową tożsamość i nowe życie. Tak powstaje fikcja, będąca zarazem odmianą „kreowanej” historii literatury.
Z Wprowadzenia
Cienie poetów, wychodzące nieco z ram swych historyczno-literackich uwarunkowań, omawiające reguły imitacji podporządkowane wszechobecnej zasadzie prawdziwie złotego umiaru, dają czytelnikowi wyrafinowaną lekcję uważnego i wnikliwego przyglądania się słowom.
Z rozdziału Sarbiewski stroni od Horacego
Elwira Buszewicz – profesor w Katedrze Komparatystyki Literackiej Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, badaczka literatury staropolskiej, edytorka i tłumaczka utworów nowołacińskich (m.in. poezji Jana Rybińskiego i Grzegorza z Sambora); przekłada także teksty patrystyczne i monastyczne. Jest autorką książek Cracovia in litteris. Obraz Krakowa w piśmiennictwie doby odrodzenia (1998), Sarmacki Horacy i jego liryka. Imitacja – gatunek – styl. Rzecz o poezji Macieja Kazimierza Sarbiewskiego (2006) oraz Dawni mistrzowie. Kultura humanistyczna w kręgu Akademii Krakowskiej doby renesansu (2015).
Poznaj sposób na odbudowanie rodzinnych więzi Susan, mimo że ma dwóch synów, od lat święta spędza samotnie. Elena od dawna nie rozmawia z matką, a Roya zmuszono do wyboru między krewnymi a ukochaną żoną. Zerwanie stosunków z najbliższymi to problem milionów rodzin na całym świecie. Jest źródłem cierpienia, dotkliwego poczucia wstydu i osamotnienia.
Karl Pillemer wskazuje najczęstsze przyczyny ochłodzenia stosunków w rodzinie oraz wpływ tej sytuacji na wszystkich jej członków. Na podstawie doświadczeń osób, którym udało się odbudować zerwane więzi, oraz wieloletnich badań ukazuje sposoby poprawy i uzdrowienia stosunków. Zaproponowane przez niego strategie i praktyczne wskazówki pomogą załagodzić konflikty i odtworzyć relacje z krewnymi.
Książka Rozłam w rodzinie pozwoli Ci odbudować satysfakcjonującą więź z najbliższymi. To połączenie niezwykle szczerych i wzruszających historii, wiedzy naukowej i skutecznych narzędzi naprawczych, które wskażą drogę do pojednania.
Dzięki tej książce: poznasz przeszkody stojące na drodze do ugody uporządkujesz i poprawisz relacje rodzinne nabierzesz dystansu i nauczysz się zapobiegać konfliktom Karl Pillemer podejmuje temat tabu, ukazując, jak dochodzi do rozłamów w rodzinie i jak otwierać się na perspektywę drugiej strony, by umożliwić proces pojednania. Doskonale łączy wrażliwość na ludzkie dramaty, z dyscypliną badacza-naukowca. Pisze obiektywnie, ale nie beznamiętnie. Nie staje po żadnej ze stron, a właściwie staje po obu. Wnika w dramat bliskich osób rozdzielonych przepaścią lęku, uznaje ich ból, ale nie gasi nadziei. Wskazuje jak wyjść z pułapki poczucia krzywdy, niezrozumienia, odtrącenia, jak przyjąć odpowiedzialność, uznać ograniczenia i skupić się na tym, co możliwe. Polecam tę książkę wszystkim, którzy zmagają się z rozłamem wśród najbliższych. Będzie też bardzo pomocna dla psychoterapeutów i innych osób zawodowo zajmujących się pomaganiem rodzinom. Dr Wojciech Drath, redaktor książki Psychoterapia między wiedzeniem a niewiedzeniem, wiceprezes zarządu Fundacji Rozwoju Terapii Rodzin Na Szlaku Niezgoda i konflikty wywracają życie milionów rodzin, pozostawiając smutek i rozpacz. Ale w tej mądrej i poruszającej książce Karl Pillemer łączy akademicki rygor i praktyczne porady, aby pokazać nam, jak iść w kierunku pojednania.
Daniel H. Pink, autor książki Drive. Kompletnie nowe spojrzenie na motywację Rozłam w rodzinie to mistrzowskie studium rodzinnych podziałów, przyczyn ich powstania oraz dróg do ich uzdrowienia. Nie marnuj ani minuty. Przeczytaj tę książkę i wróćcie do siebie. Jane Isay, autorka książki Stop Walking on Eggshells Nie mogłem przestać czytać tej wspaniałej kombinacji nowych badań, psychologicznej analizy, praktycznych porad i empatii. To będzie doskonałe wsparcie w życiu osobistym i zawodowym. Pepper Schwartz, Ph.D., autor książki The Normal Bar: The Surprising Secrets of Happy Couples Dr Karl Pillemer jest uznanym socjologiem rodziny, profesorem rozwoju społecznego Uniwersytetu Cornella oraz Wyższej Szkoły Medycznej Weill Cornell. Kieruje Centrum Badań Translacyjnych na Uniwersytecie Cornella, główną instytucją ogólnokrajową pracującą nad wzmacnianiem życia rodzinnego i promowaniem optymalnego rozwoju społecznego. W swoich badaniach analizuje rozwój i przemianę człowieka w kontekście rodziny od narodzin aż do śmierci. Jest autorem licznych publikacji naukowych oraz poradników dotyczących relacji rodzinnych.
Niniejsza monografia stanowi próbę opisu oraz wyjaśnienia procesu nieudanej demokratyzacji w Egipcie, jaki toczył się w latach 2011–2015, ze szczególnym naciskiem na lata 2011–2013. Demokratyzacja była jednym z naczelnych postulatów wyrażanych przez ludzi, którzy w styczniu 2011 roku wyszli na ulice egipskich miast, domagając się dymisji prezydenta Husniego Mubaraka, rządzącego krajem w sposób autorytarny od 1981 roku. To młodzi ludzie zapoczątkowali wydarzenia Arabskiej Wiosny, w które włączyły się pozostałe siły opozycyjne, doprowadzając do tego, że 11 lutego 2011 roku prezydent Mubarak zrezygnował ze stanowiska głowy państwa, co zapoczątkowało proces transformacji ustrojowej. Kontrolę nad tym procesem przejęła Najwyższa Rada Sił Zbrojnych, która początkowo cieszyła się znacznym zaufaniem wśród Egipcjan, jednak z biegiem czasu stawało się jasne, że armii nie zależy na demokracji.
Ze wstępu
Publikacja przygotowana przez dra Michała Lipę jest interesującym i ważnym naukowo opracowaniem. Łączy ona w sobie podejście chronologiczne z problemowym. Analiza procesu Arabskiej Wiosny w Egipcie wymagała podejścia historycznego – przedstawienia kolejnych etapów procesu demokratyzacji i narastania przesłanek jego odwrócenia. Jednocześnie konieczność wieloczynnikowego i wieloaspektowego ukazania różnorodnych uwarunkowań wpływających na ten proces doprowadziła autora do zastosowania bardziej analitycznych metod badawczych. Ogromna porcja wiedzy o Egipcie zawarta w tej książce czyni z niej niezbędną lekturę dla każdego badacza, który chciałby w pełni zrozumieć charakter przemian zachodzących w Egipcie począwszy od 2011 roku. Ta publikacja powinna również być pomocna dla studentów, dziennikarzy, analityków, a także każdej osoby zainteresowanej historią współczesną Bliskiego Wschodu. Z recenzji dra hab. Wiesława Lizaka, UW
„Poza kilkoma artykułami nie mieliśmy dotąd w polskim językoznawstwie dokładnej analizy gestów liturgicznych. Praca Beaty Drabik bardzo dobrze wypełnia tę lukę. [...] Autorka dogłębnie przybliża ów fenomen. Czyni to zarówno na poziomie świetnego, merytorycznego, kapitalnie zakotwiczonego w badaniach polskich i europejskich teoretycznego wykładu, jak i w precyzyjnie zaprojektowanych i wykonanych badaniach empirycznych. Opis wybranych jako pars pro toto gestów jest wszechstronny, dotyczy wszystkich aspektów ich działania, a więc wyznaczników semantycznych, pragmatycznych, komunikacyjnych oraz rytualnych, odnoszących się do sacrum i profanum. Na podkreślenie zasługuje erudycyjność wykładu, w pełni humanistycznego, łączącego badania językoznawcze, etnolingwistyczne, socjo- i psycholingwistyczne, filozoficzne, kulturoznawcze i teologiczne”.
Z recenzji prof. dr. hab. Kazimierza Ożoga
„W wielu przypadkach to właśnie nasze świeckie zrytualizowane zachowania komunikacyjne, mniej lub bardziej ceremonialne, stanowią podstawowy, główny (może nawet jedyny) wzorzec zachowań – postaw i gestów, jakie przyjmujemy wobec sacrum. W gruncie rzeczy jest to kolejne potwierdzenie istotnej roli najbardziej podstawowych i najbardziej ludzkich doświadczeń w kształtowaniu się stosunków bardziej skomplikowanych i bardziej odległych od tego, co bezpośrednio, bo w codzienności, jest dostępne naszemu poznaniu”.
Z Wprowadzenia
„Ta rozprawa powstała [… ] z przekonania, że symbole – postawy i gesty symboliczne człowieka, związane zarówno ze sferą profanum, jak i sacrum – są czymś niepowtarzalnym i ważnym. Trzeba je badać, sprawdzać ich recepcję oraz aktualność. Nie są jedynie pustymi semantycznie elementami rytuału, ich funkcji nie da się sprowadzić do funkcji estetycznej ani nawet (bardzo ważnej) fatycznej funkcji budowania współuczestnictwa. One wpływają na naszą cielesność (i jednocześnie są przez nią kształtowane), a wraz z cielesnością i za jej pośrednictwem oddziałują także na nasze myślenie i działanie – już nie tylko symboliczne [… ]. I trzeba w tym widzieć chyba zarówno wartość, szansę, jak i – w niektórych przypadkach – zagrożenie”. Z Podsumowania Dr Beata Drabik - językoznawczyni, pracuje w Katedrze Teorii Komunikacji Uniwersytetu Jagiellońskiego, wykłada również w Podyplomowym Studium Retoryki UJ oraz w Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury. Członkini Polskiego Towarzystwa Językoznawczego oraz Zespołu Języka Religijnego Rady Języka Polskiego. Jurorka Olimpiady Literatury i Języka Polskiego, a także konkursów krasomówczych. Autorka monografii naukowych Komplement i komplementowanie jako akt mowy i komunikacyjna strategia (2004) oraz Językowe rytuały tworzenia więzi interpersonalnej (2010). Współautorka serii podręczników do języka polskiego dla szkół ponadgimnazjalnych. Pracowała również jako redaktorka Wielkiego słownika języka polskiego opracowywanego w Instytucie Języka Polskiego PAN. Jej zainteresowania naukowe obejmują między innymi: semantykę i pragmatykę mowy, retorykę, teorię komunikacji, komunikację niewerbalną, grzeczność językową, język religijny i język prawa.
Takiej książki o awangardzie jeszcze nie było. Kalejdoskop i eksperymentarium. Ścieżki rozwidlające się, krzyżujące, zapętlające. Wielogłosowe opowieści wysnute ze szczątkowych śladów awangardowego „dziania się” i akademickie analizy najbardziej znanych, najszerzej komentowanych tekstów. Imponujący tekst-kłącze dowodzi wielkiej erudycji autorek, pokazuje odwagę myślenia o kulturze, wprawiania w ruch ustabilizowanych pojęć, szukania nieoczywistych „»punktów wyjścia« sensu”. Iwona Boruszkowska i Michalina Kmiecik wykonały gargantuiczną pracę, wydobywając z głębokiego cienia twórców, grupy artystyczne i teksty o niemałym znaczeniu dla kształtowania się i funkcjonowania polskiej awangardy. Kompozycja swoiście sylwicznej książki znacznie odbiega od tego, do czego przyzwyczaiły czytelników dotychczasowe prace akademickie. Badaczki tworzą labirynt o powtarzających się, choć nietożsamych, modułach. Główne analityczne rozdziały przeplatają ścieżkami prowadzącymi przez „milieu” – przestrzenie dalekie od najczęściej uczęszczanych awangardologicznych traktów. Z recenzji dr hab. Beaty Śniecikowskiej, prof. IBL PAN Współautorska książka krakowskich badaczek jest inspirującą, niezwykle otwierającą próbą przepisania czy reinterpretacji historii polskiej awangardy, ma ona szansę odświeżyć przyjmowane powszechnie sposoby myślenia i opowiadania o międzywojennej awangardzie oraz jej twórcach. O oryginalności monografii stanowi kilka zaproponowanych tu rozwiązań. Pierwsze z nich to wła?czenie w główny nurt tej historii podmiotów, środowisk i artystów w jej kanonicznej wersji marginalizowanych lub nieobecnych, a gest ten podkreśla uczynienie z nich „równoleżnych” bohaterów i bohaterek książki. Drugie to próba odejścia od tekstocentrycznej historii awangardy literackiej i położenie nacisku na sposoby funkcjonowania, stowarzyszania się, strategie działania i komunikowania (się). Oznacza to zarówno płynne przechodzenie przez autorki od poziomu tekstu do kontekstu historycznego – do zjawisk opisywanych zwyczajowo przez socjologię literatury i historię czy antropologię kultury – jak i analizowanie utworów literackich i dzieł w kategoriach „czynnościowych”: gestów, doświadczeń, materialności, sensualności i jej stanów, oddziaływania, wytwarzania tożsamści. Ten aspekt książki uważam za zrealizowany najbardziej precyzyjnie, odkrywczo, z wielkim kunsztem analityczno-interpretacyjnym. Błyskotliwie, trafnie nazwane i uchwycone kategorie z zakresu poetyki awangardowej maja? szanse? wejść zarówno w szerszy obieg (tekst dermoskopowy, dromoskopowy i inne), jak i do podstawowego słownika badaczy awangardy albo zostać wre?cz zuniwersalizowane. Z recenzji dr hab. Agnieszki Karpowicz, prof. UW Artyści awangardy, pokładaja?cy wiarę w relacjach, także od nas – swoich badaczek – domagają się wzajemności, wymiany spojrzeń. Wzajemność staje się więc w tej książce znacznikiem wysiłku i starania. Nie jest dana raz na zawsze, nie jest czymś, co przychodzi samoistnie. Wymaga codziennego wracania do tych samych stronic, fotografii, wspomnień. Wymaga też cierpliwości w wielokrotnym opowiadaniu i słuchaniu czyjejś opowieści, cierpliwości w oczekiwaniu na drugiego człowieka. Tej książki nie mogła zatem napisać jedna osoba; nie mogła powstać bez rozmów, bez rozchodzących się w odmienne strony wrażliwości, bez różnic, jakie nas kształtują. Splatają się w niej bowiem nie tylko rozmaite wątki, ale też rozmaite osobowości, języki, stopnie uważności, pasje i antypatie, niezrozumienia, wyjaśnienia, objawione w cudzym spojrzeniu oczywistości, te wszystkie rzeczy, których nie chciałoby się robić w pojedynkę. Nie byłoby tej książki bez wzajemności. Bez wychodzenia sobie naprzeciw, bez ścierania się ze sobą, bez odwzajemniania potrzeb. Bez szacunku, bez współmyślenia, bez niezgody. Wzajemność jest kluczem do każdej rozmowy, tworzy ją. I ona leży u podstaw wszelkiego poznania. Fragment zakończenia
"Autorzy podjęli się trudnego zadania, gdyż na temat zawartości herbarzy renesansowych powstało bardzo wiele prac naukowych. Na podkreślenie zasługuje więc fakt, że przedstawiona mi do recenzji książka prezentuje oryginalne i kompleksowe ujęcie problematyki herbarzy pod kątem współczesnej wiedzy medycznej i została oparta na ciekawym materiale źródłowym". Z recenzji dr hab. Iwony Arabas, prof. PAN
Zbiorowe opracowanie problematyki prawnej związanej z funkcjonowaniem mediów społecznościowych uważam za bardzo cenną inicjatywę grupy Autorów, nad którymi opiekę naukową sprawował Pan Profesor Ryszard Markiewicz. [...] W monografii podejmowane jest szerokie spektrum zagadnień prawnych dotyczących sieci społecznościowych. W zespole autorskim znaleźli się badacze prawa konstytucyjnego, praw człowieka, cywiliści, karniści. Sprawia to, że otrzymujemy dzieło kompleksowe, pozwalające całościowo spojrzeć na analizowane zjawisko.dr hab. Wojciech Machała, Uniwersytet WarszawskiNiniejsza książka jest rezultatem dwuletnich badań prowadzonych przez doktorantów w ramach seminarium projektowego programu doktorskiego z zakresu nauk prawnych w Szkole Doktorskiej Nauk Społecznych Uniwersytetu Jagiellońskiego, który jest współtworzony we współpracy z Wydziałem Prawa i Administracji UJ. Z satysfakcją oddajemy w ręce czytelników rezultat pierwszej edycji seminarium projektowego, który został przygotowany pod kierownictwem naukowym pana prof. dr. hab. Ryszarda Markiewicza. Temat projektu - będący także tytułem niniejszego tomu - "Prawo a media społecznościowe" znakomicie oddaje ideę seminariów projektowych: podejmowania ważnych i aktualnych wyzwań dla nauk prawnych z perspektywy różnych ich specjalności z równoczesnym uwzględnieniem nieodzownego w uprawianiu nauki we współczesnym świecie komponentu interdyscyplinarnego. Jesteśmy więc przekonani, że publikacja ta spotka się z zainteresowaniem nie tylko prawników. (fragment Słowa wstępnego)
A może być, że jestem tylko meteorem, który na chwilę zabłyśnie, na chwilę ludzkość straszy i przeraża, a potem nagle ginie – szczęśliw byłbym, gdyby tak było. Droga meteorom wyznaczona jest miliard razy dłuższa aniżeli zwykłym gwiazdom. Te ostatnie jawią się w ściśle obliczonych czasach – nie chciałbym być gwiazdą! – być meteorem to istotna moja tęsknota: zniszczyć na swej drodze kilka światów, roztopić je w sobie, wzbogacić się nimi i po miliardach lat znowu powrócić, stokroć razy gorętszym blaskiem rozjaśnieć, wieścić nowe przemiany i wywroty i znowu zaniknąć – to to, co w moich najkosztowniejszych snach przeżywam… Niech zgasnę, czym prędzej zgasnę, bym mógł tylko we wzmożonej potędze powrócić… A wrócę – wrócę! S. Przybyszewski, W zwierciedle, 1917 Po niemal stu latach wraca Stanisław Przybyszewski! Ogólnopolski zespół uczonych pod kierunkiem prof. dr hab. Gabrieli Matuszek-Stec z Uniwersytetu Jagiellońskiego przygotowuje 11–tomową krytyczną edycję Dzieł literackich Przybyszewskiego, w ramach ministerialnego „Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki”. To edycja długo wyczekiwana. Dzieła zebrane przywódcy polskiego modernizmu nigdy nie ukazały się w języku polskim (w latach 20.tych XX w. takie przedsięwzięcie realizował Instytut Wydawniczy Lektor, ale śmierć pisarza je przerwała), choć Niemcy udostępnili w ośmiotomowej edycji niemieckie utwory „genialnego Polaka” w latach 90.tych XX wieku. Stanisław Przybyszewski to jeden z najbardziej wyrazistych twórców modernistycznych, który zaznaczył swe miejsce w polskiej i niemieckiej literaturze. Już za życia stał się legendą – przez Strindberga nazwany „genialnym Polakiem”, w środowisku berlińskim określany mianem „króla bohemy” i „nowego Mesjasza literatury”, w Polsce uznany został za inicjatora modernistycznego zwrotu w literaturze, wielką sławą cieszył się w Rosji i krajach słowiańskich. Edycja, która wychodzi w Wydawnictwie Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie pod redakcją naukową prof. Gabrieli Matuszek-Stec, obejmuje wszystkie utwory literackie Przybyszewskiego powstałe w języku polskim: poematy prozą, powieści, opowiadania, dramaty oraz towarzyszące tym utworom autorskie wstępy, a także inedita i drobne przekłady. W przypadku niemieckich pierwodruków przeprowadzono porównanie obu wariantów utworów, fragmenty zmienione lub opuszczone w polskich wydaniach zostały przetłumaczone na język polski i zamieszczone w aparacie krytycznym. Każdy tom zwiera rozbudowany dodatek krytyczny i obszerny wstęp historycznoliteracki, ale edycja jest przyjazna dla każdego czytelnika, zarówno znawcy, jak i zwykłego fana literatury. Pierwszy tom, Proza poetycka. Pentalogia, zawiera utwory, która w sposób najbardziej wyrazisty realizują postulowaną przez autora „Confiteor” „sztukę wykrzyku duszy”. Dzieła te wyróżniają się spośród obfitości prozy poetyckiej, jaka pojawiła się w literaturze polskiej i europejskiej przełomu XIX/XX w., Łączą ze sobą formy narracyjne i liryczne, chłodny dyskurs naukowy i uczuciowe eksplozje. Zapowiadają sztukę ekspresjonistyczną i strumień świadomości oraz podejmują podstawowy dla filozofii Przybyszewskiego problem płci (chuci).
W monografii przedstawiono wyniki badań nad stosowaniem instytucji partycypacji społecznej w Krakowie. Badania przeprowadzone w 2021 roku objęły: konsultacje społeczne, petycje, budżet obywatelski, obywatelską inicjatywę uchwałodawczą oraz inicjatywę lokalną. W książce zaprezentowano również zagadnienia wprowadzające do podejmowanej problematyki, pokazujące partycypację społeczną w ujęciach teoretycznym i politycznym, a także z perspektywy rozwoju koncepcji zarządzania publicznego, koncepcji Smart City oraz wprowadzania jej do zarządzania w samorządzie gminnym. Tytułowy minimalizm formalny to dążenie do pokazania poprzez ocenę stanu faktycznego, jak trudne jest przenoszenie na praktykę polityczną nośnych i popularnych koncepcji zarządzania publicznego oraz realizacja celów strategicznych miasta. „Monografię oceniam pozytywnie ze względu na aktualność podjętej tematyki, zakres obejmujący różne formy partycypacji społecznej zarysowany na tle szerszych koncepcji zarządzania publicznego, ukazanie rozwiązań praktycznego ich stosowania na przykładzie miasta Krakowa”. Z recenzji prof. dr. hab. Marka Ćwiklickiego „Recenzowana praca w pełni spełnia metodologiczne założenia stawiane publikacjom z zakresu nauk społecznych. Stanowi połączenie metod badawczych stosowanych w dyscyplinie nauki o polityce i administracji oraz nauki o zarządzaniu i jakości. Warto też podkreślić, obok złożoności podjętego problemu, śmiałość i precyzję snutych przez autorów wywodów, a także – co bardzo cenne – obiektywizm i nieuleganie ideologiczno-empirycznym uprzedzeniom”. Z recenzji dr. hab. Łukasza Tomczaka, prof. US Autorzy: Maksymilian Galon – dr nauk o polityce i administracji, pracownik Instytutu Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Katarzyna Plebańczyk – dr nauk o zarządzaniu i jakości, pracownik Instytutu Kultury na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Dominik Sieklucki – dr hab. nauk o polityce i administracji, prof. nadzw. UJ, pracownik Instytutu Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Marek Świstak – dr hab. nauk o polityce i administracji, profesor nadzw. UJ, pracownik Instytutu Bliskiego i Dalekiego Wschodu Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Jakub z Paradyża (ok. 1380-1464) był jednym z najwybitniejszych teologów moralistów późnego średniowiecza. Z dziedziną teologii pastoralnej, połączonej z teologią mistyczną, związany jest jego traktat De arte bene moriendi, omawiający zarówno sztukę dobrego życia, jak i łączącą się z nią sztukę umierania. Traktat ten powstał w Erfurcie około 1450 roku, a jego wydania inkunabułowe pojawiły się u schyłku XV wieku w Lipsku (ok. 1492, 1495). Dotąd nie było polskiego przekładu tego dzieła. Publikowane tutaj tłumaczenie oparto na lipskiej edycji z około 1492 roku. Przekład został poprzedzony wstępem, w którym przypomniano życie i dzieło Jakuba z Paradyża, przedstawiono informacje o kształtowaniu się i rozwoju traktatów dotyczących "dobrego umierania", a wreszcie scharakteryzowano De arte bene moriendi Jakuba, przeanalizowano treść i wykorzystanie źródeł (Biblia, tradycje patrystyczna i monastyczna), omówiono styl i zastosowane środki retoryczne. Pozwala to stwierdzić, że wspomniany traktat jest dziełem oryginalnym, wyróżniającym się powiązaniem "sztuki dobrej śmierci" ze "sztuką dobrego życia", zachętą do życia ascetycznego i rezygnacji ze "światowych rozkoszy" oraz zaszczytów, zwróceniem się ku teologii mistycznej."Czytelnik zainteresowany dawną kulturą religijną (podejmującą wszakże kwestie zarazem uniwersalne i podstawowe), a zwłaszcza badacz średniowiecznego piśmiennictwa otrzyma naukowe opracowanie i pełną, obejmującą polski przekład, krytyczną edycję traktatu Jakuba z Paradyża, która w sposób istotny wzbogaci kolekcję tekstów źródłowych z zakresu ars moriendi, od wielu już lat konsekwentnie tworzoną przez Macieja Włodarskiego. [...] Zasługa tłumacza jest tym większa, że zdołał uprzystępnić polskiemu czytelnikowi utrzymany w stylu ornatus difficilis, a przy tym niełatwy miejscami wykład Paradyżanina w stosunkowo klarownym i wiernie oddającym myśl oryginału przekładzie".Z recenzji prof. dra hab. Romana MazurkiewiczaMaciej Włodarski - emerytowany profesor zwyczajny, przez lata związany z Katedrą Literatury Staropolskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Główne kierunki jego badań to tematyka tanatologiczna w literaturze i kulturze staropolskiej, polsko-bazylejskie związki literackie i kulturalne, polska i łacińska poezja oraz proza w średniowieczu i baroku. Jest autorem takich książek, jak "Ars moriendi" w literaturze polskiej XV i XVI w. (1987), Obraz i słowo. O powiązaniach w sztuce i literaturze XV-XVI wieku na przykładzie "ars moriendi" (1991), Barokowa poezja epicedialna. Analizy (1993), Dwa wieki kulturalnych i literackich powiązań polsko-bazylejskich. 1433-1632 (2001), Świat średniowieczny w zwierciadle romansu (2012), Trzy traktaty o sztuce umierania (2015), Staropolskim szlakiem (2020), a także opracowanych dla Biblioteki Narodowej tomików Polska poezja świecka XV wieku (BN I 60, 1997) i Średniowieczna poezja łacińska w Polsce (BN I 310, 2007).
Monografia Barbary Żebrowskiej-Mazur to kolejna znacząca publikacja krakowskiej badaczki gatunków słownego folkloru dziecięcego. Zawiera systematyczne i solidne analizy morfologiczne (wewnętrzne i immanentne) wzorców tekstowych opukiwanek, wołanek i formuł po chrzcie. Pod tym względem stanowi całkowite novum na gruncie polskiej folklorystyki – Autorka nie tylko dokonuje analiz wybranego korpusu tekstów w celu dotarcia do wzorca tekstu, jego elementów obligatoryjnych i fakultatywnych, stałych i zmiennych, ale również formułuje refleksje na temat transformacji gatunków, ich żywotności, stopniowego wygaszania i zupełnego wymierania. Stałym komponentem analiz jest rekonstrukcja obrazu świata wpisanego w małe formy folkloru oraz próba odtworzenia wartości jako podstawy tegoż obrazu.
Z recenzji prof. Stanisławy Niebrzegowskiej-Bartmińskiej
Dr Barbara Żebrowska-Mazur– asystent w Katedrze Historii Języka i Dialektologii Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Szczególnie interesuje się zagadnieniami z zakresu etnolingwistyki, dialektologii i folklorystyki, czemu daje wyraz w swoich dialektologicznych badaniach terenowych regionu krakowskiego oraz w publikacjach naukowych, dotyczących między innymi słownego folkloru, badań językowo-kulturowej świadomości mieszkańców wsi czy wykorzystywania gwary w marketingu i reklamie.
Po dogoterapii i hipoterapii nadszedł czas na ptakoterapię! Zdarzyło ci się obserwować ptasią mamę uczącą swoje pisklę latać? A może przystanęłaś w drodze do pracy, by posłuchać, jak śpiewają ptaki? Z melancholią obserwowałeś odlatujący jesienią klucz gęsi i z radością witałeś bociany wczesną wiosną? Czy wiesz, że właśnie korzystałeś z ptakoterapii? Obserwacja ptaków sprawia, że psychicznie czujemy się lepiej. Joe Harkness w swojej niezwykle szczerej, intymnej opowieści pokazuje, jak przyglądanie się tym zajmującym zwierzętom pomogło mu pokonać depresję i stany lękowe. Opracowana przez niego ptakoterapia jest oparta na uważnej i świadomej obserwacji, bliskim kontakcie z naturą oraz aktywności na świeżym powietrzu. Zawarte w książce praktyczne wskazówki dla początkujących obserwatorów życia ptaków pomogą w pełni wykorzystać leczniczy potencjał ornitologii. Chwyćcie więc lornetki w dłoń, włóżcie wygodne buty i poznajcie terapeutyczną moc ptasiego śpiewu! Ptakoterapia to książka o terapeutycznej sile momentów, o mocy, jaką wnosi w życie entuzjazm, o roli przynależności w odnajdywaniu siebie samego i o potrzebie znalezienia porządku, gdy w naszym wnętrzu panuje chaos. To również książka o tym, że każdy, jeśli tylko zaufa sobie, wejdzie w końcu na własną trajektorię zdrowienia. Bardzo Wam ją polecam! Sabina Sadecka, terapeutka tramy, współzałożycielka portalu Opsychologii.pl Po lekturze Ptakoterapii szeroko otwórzcie okna z widokiem na niebo, ogród, żywopłot, morze, cokolwiek, co macie przed sobą – z widokiem na nowoczesną uważność. To prawdziwy balsam. Lek, przewodnik i pełna nadziei lekcja latania. Nicola Chester, felietonistka Nature’s Home Magazine Frapująca, zabawna, poruszająca, a momentami brutalnie szczera opowieść o życiu na krawędzi i o tym, jak zainteresowanie ptakami pomogło autorowi poradzić sobie z życiowymi problemami. Dawno nie czytałem tak ważnej książki. Stephen Moss, autor The Robin. A Biography Antidotum na stres i zamęt współczesnego życia. Szczery, ciepły i pozytywny podręcznik odprężenia... Nick Baker, przyrodnik i prezenter telewizyjny To wspaniała, szczera i inspirująca książka. Początkujący amatorzy obserwacji ptaków i początkujący amatorzy życia – wszyscy – mogą nauczyć się czegoś od Joego Harknessa. Patrick Barkham, autor Islander: A Journal around Our Archipelago Joe Harkness od czterech lat prowadzi BirdTherapy.blog , na którym bardzo otwarcie pisze o swoim samopoczuciu i więzi łączącej go z przyrodą. Wygłasza także prelekcje o zdrowiu psychicznym w nadziei, że w ten sposób pomoże innym ludziom zadbać o psychikę. Jest autorem wielu artykułów, pojawił się także w programie BBC Winterwatch, w którym rozmawiał z Chrisem Packhamem o samobójstwach wśród mężczyzn. Jest koordynatorem do spraw uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, od dziesięciu lat pracuje z grupami wymagającymi specjalnej opieki.
Dzień, w którym zamilkł ParyżWieczorem 15 kwietnia 2019 roku świat obiegła zatrważająca informacja: w płomieniach stanęła katedra Notre Dame. Miliony osób na całym globie z przerażeniem śledziły walkę z ogniem i odetchnęły z ulgą, gdy udało się go opanować.Dlaczego pożar wywołał tak silne emocje? Co sprawiło, że katedra Marii Panny stała się fundamentem europejskiej kultury i symbolem francuskiej duszy? Agns Poirier, odwołując się do najważniejszych momentów w dziejach Francji, pokazuje, jak w świadomości narodu umacniała się obecność świątyni. Notre Dame będąca świadkiem koronacji Napoleona, wyzwolenia w 1944 roku czy pogrzebu generała Charles'a de Gaulle'a stała się symbolicznym sercem Paryża. Wzbudzająca zachwyt budowla, wraz z Quasimodem, Esmeraldą i gargulcami zdobiącymi jej fasadę, jest też od lat ikoną popkultury.Pożar zmieni oblicze 850-letniej katedry, a batalia o odbudowę dopiero się zaczyna. Agns Poirier uzmysławia nam, że w tej walce ścierają się liberalizm i konserwatyzm, tradycja i nowoczesność, ateizm i wiara. Czy Notre Dame wyjdzie cało z tego starcia? Zobaczymy!Wątpię, czy jakakolwiek książka opublikowana w tym roku będzie mogła się poszczycić równie wciągającym początkiem. [] Poirier relacjonuje te i wiele innych historii z niebywałym rozmachem, a przy tym ma oko do osobliwych detali.The TimesZapierająca dech, starannie udokumentowana i bez reszty wciągająca relacja z rozgrywającego się dramatu [], elegancka, dowcipna i niezmiennie kształcąca.The ObserverAgns Poirier jest urodzoną w Paryżu, wykształconą w Londynie dziennikarką, komentatorką telewizyjną, krytyczką i pisarką. Regularnie pojawia się w brytyjskich i amerykańskich mediach, takich jak The Guardian, The Observer, BBC, Sky News, CNN. Pracuje jako redaktorka brytyjska we francuskim tygodniku o tematyce politycznej Marianne. Dzieli czas między Paryż i Londyn. Uwielbia jeździć na rowerze i słuchać Charles'a Treneta.
The authors of this book present a study of the first Arab novels that dealt with the Arab Spring in the period 2011-2013. They show the rapid reaction of Arab novelists to what happened in their countries at that time. Dozens of narrative works have been published that heralded the advent of change and the victory of popular movements, glorifying the re-bellious uprisings against tyrannical regimes. Few predicted the outbreak of the revolution before the occurrence of these major events. They also presen-ted a comprehensive picture of what was going on in Arab societies during that difficult period. The revolutions left many victims, and for this reason pessimism and despair permeate some texts, but others paint a bright picture of the future of the Arab Spring, which may lead to the realization of the dream of freedom and democracy.The young generation, which by means of the internet and social media contributed to the out-break of the revolution, is ready to fight for its own ideals and freedom. Its representatives are fascinated by the power of revolution and the rapid course of events. They boldly face death in the hope that the sacrifice of their lives will bring about a better fu-ture for their children. It was young people, not politi-cians and party leaders, who planned the revolution demanding freedom, dignity, equality and justice.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
