Starość jak ją widzi psychologia. Zagrożenia, możliwości, wspomaganie jest owocem czwartej konferencji naukowej poświęconej starości z perspektywy rozważań teoretycznych i badań empirycznych w obszarze psychologii. Jej organizatorami byli: Komisja Psychologi Polskiej Akademii Nauk oraz Instytut Psychologii Uniwersytetu Jagiellońskiego.Treść artykułów dowodzi, że jakość starości każdego człowieka zależy przede wszystkim od jego własnej aktywności we wcześniejszych fazach rozwoju, jak również w samym okresie późnej dorosłości. Oczywiście jest ona także uwarunkowana podmiotowymi zasobami danej osoby oraz szerokim spektrum czynników środowiskowo-sytuacyjnych. O dobrą starość trzeba się troszczyć przez cały bieg życia i rozwoju, poczynając od troski innych o nas, zmierzając do troski o siebie (samotroski) i zwrotnie - do troski o drugich.Publikacja będzie na rynku wydawniczym pozycją poszukiwaną zarówno przez przedstawicieli środowisk akademickich, jak i instytucji podejmujących działania aktywizujące, rehabilitacyjne i opiekuńcze na rzecz osób w wieku senioralnym. Pierwszych będzie inspirować do nowych konceptualizacji teoretycznych i eksploracji empirycznych, zaś drugim pozwoli lepiej zrozumieć potrzeby seniorów oraz opracowywać coraz bardziej skuteczne programy wspomagające ich psychospołeczne funkcjonowanie i podnoszące jakość ich życia.Z recenzji prof. dr hab. Władysławy PileckiejKsiążka powstała w koedycji z Polską Akademią Nauk
Monografia jest pozycją wartościową, ukazującą w różnych ujęciach teoretycznych i przy zastosowaniu wielu zróżnicowanych metod problemy i szanse rozwoju człowieka w późnej dorosłości. Już sam jej tytuł informuje, że jest to pozycja nowatorska, bo jeszcze w połowie XX wieku nawet w psychologii rozwojowej skupiano się na deficytach starości, a nie na możliwościach rozwoju. Poszczególne teksty, które znalazły się w recenzowanym tomie, świadczą jednoznacznie, że rozwój w późnej dorosłości jest faktem i dotyczy różnych sfer życia psychicznego człowieka.
Zaprezentowane w książce rozważania i badania mają zarówno walor poznawczy, jak i aplikacyjny. Dają nie tylko szansę zrozumienia, czym jest starość i jak funkcjonują ludzie w późnej dorosłości, ale dostarczają wskazówek odnośnie do tego, jak powinniśmy się komunikować z osobami starszymi, jak je wspomagać i chronić przed poczuciem osamotnienia i społecznego wykluczenia. Wskazują również na możliwości osób w późnej dorosłości i tkwiący w nich potencjał, który warto wykorzystać zarówno dla dobra osób starszych, których apetyt na życie może wzrosnąć, gdy poczują się potrzebni i docenieni, jak i społeczeństwa, które może wiele zyskać korzystając z mądrości i doświadczenia życiowego osób w okresie senioralnym.
Z recenzji dr hab. Doroty Czyżowskiej
Przedstawione teksty dają zróżnicowany obraz funkcjonowania starego człowieka w różnych sferach: ruchowej, poznawczej, społecznej. Obraz starego człowieka jest wynikiem jego unikatowej życiowej historii, w której istotna jest realizacja potrzeb rozwoju, takich jak: intencjonalność, kształtowanie przeznaczenia, kompetencja biograficzna. Ważna jest adaptacja do starości; najlepszym sposobem jej osiągnięcia jest podejmowanie nowych form aktywności, zaś wrogiem – bezczynność. Człowiek stary żyje w zmieniającej się rzeczywistości, co należy wziąć pod uwagę przy analizie procesów adaptacyjnych seniora. Na adaptację seniora należy patrzeć zarówno z punktu jego przystosowania się do nowych technologii, jak i z perspektywy procesu społecznego metapoznania młodego pokolenia.
Mam nadzieję, że wiedza zawarta w poszczególnych tekstach niniejszej monografii będzie przydatna w zarówno w wielokierunkowych badaniach nad człowiekiem starym, jak i w przygotowaniu rozwiązań społecznych dostrzegających tę grupę ludzi.
Z Wprowadzenia prof. dr hab. Marii Kielar-Turskiej
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?