Improwizacja poetycka w kulturze polskiej XIX wieku na tle europejskim Iwony Puchalskiej jest niezwykle rzetelną, erudycyjną i dobrze skomponowaną oraz pięknie napisaną rozprawą. Autorka prezentuje fenomen improwizacji literackiej w kulturze europejskiej XVIII i XIX wieku, zwłaszcza włoskiej, a następnie skupia się na największych poetach-improwizatorach polskich, to znaczy Adamie Mickiewiczu i Jadwidze Łuszczewskiej - Deotymie. Choć zestawienie tych nazwisk w jednej monografii może być zaskakujące, temat rozważań Autorki czyni je możliwym, a nawet koniecznym. Pracę zamyka rozdział poświęcony problematyce improwizacji w polskiej refleksji estetycznej w połowie XIX wieku.
Rozprawa Iwony Puchalskiej stanowi wartościową pozycję z zakresu nie tylko historii literatury, lecz także dziejów estetyki, bo choć jest przede wszystkim komparatystyczną pracą historycznoliteracką, rzuca światło na estetykę i krytykę polską XIX wieku.
To znakomita praca, pierwsze na gruncie polskim syntetyczne omówienie fenomenu improwizacji w kulturze europejskiej oraz mistrzowskie udowodnienie potrzeby jego znajomości przez prezentację Mickiewicza jako improwizatora oraz uczynienie Deotymy na nowo fascynującym zjawiskiem.
Z recenzji dr hab. Kwiryny Ziemby, prof. UC
Postawy zawodowe informatyków: jednostka, zespół, organizacja to książka interesująca z trzech perspektyw. W perspektywie publikacji naukowej jest przykładem szeroko zakrojonych badań z zakresu zachowań organizacyjnych – przynosi odpowiedzi na temat indywidualnego funkcjonowania informatyków w organizacjach. Tematyka dotycząca postaw pracowników branży IT wobec zatrudniających ich organizacji, odnoszenia się do współpracowników oraz postrzegania samych siebie pozwala wysnuć ciekawe wnioski, użyteczne w kierowaniu zespołami w firmach IT.
Z punktu widzenia refleksji naukowej o bardziej uniwersalnym charakterze wartościowe są części publikacji odnoszące się do funkcjonowania ekspertów organizacyjnych czy też szerzej – pracowników wiedzy.
Wreszcie z perspektywy popularnonaukowej otrzymujemy uzasadniony badawczo „informatyków portret własny”. Wizerunek pracownika branży IT prezentowany w książce może weryfikować w świetle naukowym pewne powszechne uogólnienia czy nawet stereotypy odnoszące się do tej grupy zawodowej.
`Profesjonalizm w psychiatrii` to pozycja wydawnicza, która powinna być ozdobą każdego gabinetu psychiatrycznego - nie tylko jako jedna z wielu książek na bibliotecznej półce, ale także jako codzienne przypomnienie dla psychiatry: czy wszystko, co dzisiaj zrobiłem, było w pełni profesjonalne? Gdzie mogłem popełnić błąd? Jak powinienem był się zachować? Z ogromną satysfakcją mam przyjemność polecić Szanownym Czytelnikom tę książkę będącą dowodem troski o prawdziwy, pozytywny, uczciwy i spolegliwy wizerunek psychiatry, którego profesjonalizm nie jest dowodem wyuczonej lekcji, lecz rzeczywistej postawy wobec innych i wobec samego siebie. Dr hab.n.med Janusz Heitzman, prof. Instytut Psychiatrii i Neurologii, Prezes Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego
Czy wolno przeprowadzać eksperymenty na ludzkich zarodkach? Czy dopuszczalne jest pozyskiwanie komórek macierzystych z embrionów niewykorzystanych do wspomaganej prokreacji? Czy źródłem tych cennych komórek mogą być ludzkie zarodki wytwarzane specjalnie w celach badawczych? Te i tym podobne pytania, przyciągające uwagę nie tylko specjalistów, omawia się w ostatniej części tej książki.Właściwy sposób traktowania pewnych istot zależy od przyznawanego im statusu moralnego. Czy ludzkie zarodki są istotami mającymi swoje dobro, o które należy się troszczyć? Czy posiadają one wewnętrzną wartość? Czy jest sens przypisywać im prawa moralne? Te zagadnienia są rozważane w przedostatniej części, której przedmiotem jest moralny status ludzkiego zarodka. W trzech wcześniejszych rozpatruje się jeszcze bardziej podstawowe kwestie, których nie sposób ominąć, zastanawiając się nad moralnym statusem ludzkich zarodków: co składa się na status moralny pewnego rodzaju bytów, jakie są kryteria statusu moralnego, a także jaki ontyczny status posiadają ludzkie embriony?
Autor poddaje analizie dwa niezwykle ważne w myśli Tomasza tematy, mianowicie jego koncepcję woli i intelektu, a czyni to w sposób, który ukazuje Akwinatę jako pełnoprawnego uczestnika doniosłych współczesnych dyskusji filozoficznych. Penczek pokazuje, jak odczytywać teksty Tomaszowe, używając stosowanych dziś narzędzi interpretacyjnych, i właśnie tego rodzaju przeniesienie filozofii Akwinaty w kontekst współczesnego dyskursu jest, obok znakomitych analiz tekstów źródłowych, jedną z najważniejszych zalet tej pracy.
Z recenzji prof. dr hab. Agnieszki Kijewskiej
`Główny przedmiot dociekań w książce Joanny Rybarczyk-Dyjewskiej mógłby mocno poruszyć skrajnego racjonalistę i empiryka. Starałby się on przekonać Autorkę, że magia nie istnieje, ergo - język żadną miarą nie może stanowić jej narzędzia. Tymczasem od kilku lat, po okresie dłuższego zastoju, zaobserwować można autentyczną eskalację zainteresowań `drugą stroną mocy`, zaświatami, istotami mitycznymi oraz alternatywnymi sposobami leczenia dolegliwości przez odwoływanie się do różnorakich działań para- lub stricte magicznych. Dzięki temu prawdziwy renesans jako obiekt rozważań naukowych przeżywa również kultura ludowa. Niniejsza praca wpisuje się w ten nurt badań i jest interesująca z kilku co najmniej względów. Materiał badawczy wybrano niezwykle trafnie, zanalizowany zaś został on dość wszechstronnie i starannie (zarówno od strony etnograficznej, jak i lingwistycznej). W toku analizy Autorka umiejętnie wykorzystała niezwykle obszerną literaturę naukową z różnych dziedzin. Warto podkreślić, że recenzowana książka jest pierwszym monograficzym opisem zaklęć magicznych w Polsce.` Z recenzji dr hab. Haliny Chodurskiej, prof. UP
Eseje zebrane w książce Kieszenie i podszewki. Podteksty kultury są zapisem autorskiego eksperymentu badawczego (antropologiczno-literackiego) poświęconego społecznym granicom postrzegania tekstów kultury jako „literackich” lub „nieliterackich”. Projekt ten kształtował się dynamicznie w latach 2008–2011 w żywym dialogu z instytucją kreowania owych fenomenów „literackości” tekstu, a mianowicie we współpracy merytoryczno-redakcyjnej Autorki z Redakcją czasopisma kulturalnego „Fragile”, wydawanego przez zespół animatorów kultury Śródmiejskiego Ośrodka Kultury w Krakowie. W ten sposób powstał zamknięty/otwarty zbiór studiów nad hybrydycznymi tekstami kultury, który – od początku pomyślany jako książka – jest także gotowym materiałem dla instytucjonalnych lub nieformalnych warsztatów interpretacyjnej wrażliwości antropologicznej
Monografia jest rezultatem badań nad zarządzaniem przedsiębiorstwem w sytuacji kryzysowej z punktu widzenia organizacyjnego uczenia się. Podjęte badania umożliwiły poszukiwanie niestandardowych sposobów i metod zarządzania przedsiębiorstwem w sytuacji kryzysowej. W procesie badawczym uprawomocniono analizy jakościowe jako współistotne z analizami ilościowymi. Pozwoliło to na aplikację zarządzania wiedzą i organizacyjnego uczenia się do przestrzeni biznesu turystycznego, sformułowanie i wykorzystanie metodyki paradoksów sytuacji kryzysowej w analizie przedsiębiorstw turystycznych, identyfikację modeli zarządzania w sytuacjach trudnych, a także zaproponowanie metodyki tworzenia potencjału do zarządzania kryzysowego oraz kreowania modeli biznesu przedsiębiorstwa uczącego się w kryzysie.
Tematyka książki obejmuje zagadnienia istotne dla prawidłowego funkcjonowania każdej organizacji. W szpitalach, podobnie jak w innych organizacjach, dochodzi do niepożądanych zjawisk w relacjach międzyludzkich i do zaburzeń w systemie komunikacji. Książka ta jest próbą znalezienia rozwiązania tych nieprawidłowości i powinna zainteresować w równym stopniu kadrę zarządzającą, jak i pracowników oraz organy właścicielskie szpitali. Na szczególną uwagę zasługuje prezentacja wyników rozległych badań empirycznych przeprowadzonych w szpitalach naszego województwa.
Z przedmowy Wicemarszałka Województwa Dolnośląskiego Jerzego Łużniaka
Profilaktyka społeczna i probacja stanowią ważny obszar ograniczania rozmiarów przestępczości i neutralizacji czynników generujących zachowania odbiegające od norm społecznych.
W ostatnich dziesięcioleciach wprowadzono do praktyki zapobiegania przestępczości i patologii zachowań różnorodne strategie oparte na najważniejszych teoriach z zakresu nauk społecznych, wynikach eksperymentów naukowych prowadzonych w krajach o najwyższej kulturze resocjalizacyjnej oraz doświadczeniach z najbardziej skutecznych projektów realizowanych przez specjalistów w wielu obszarach szczególnie zagrożonych rozwojem patologii społecznej.
Zamieszczone w niniejszym zbiorze artykuły zapoznają z licznymi koncepcjami i ich weryfikacjami w obszarach działalności profilaktyczno-probacyjnej oraz podają przykłady organizacyjnych rozwiązań i metod działań uwzględniających specyficzne uwarunkowania skutecznych działań w wielu środowiskach.
Mamy nadzieję, że większość z tych opracowań okaże się cennym materiałem w kształceniu studentów resocjalizacji i pracy socjalnej oraz że będą z nich korzystać specjaliści działający w ramach wielorakich form pomocy społecznej.
Prof. dr hab. Bronisław Urban
Tradycja - jako zjawisko i jako problem - pozostawała przez ostatnich kilka dziesięcioleci poza sferą większego zainteresowania badaczy literatury i kultury. Dopiero w ostatnich latach zaczęła coraz wyraźniej domagać się uznania, opisu i reinterpretacji, zgodnych z jej rolą, postacią i funkcjami w kulturze i myśli współczesnej. A są one, jak wiadomo, zdominowane przez przeszłość: tzn. przez jej oddziaływanie na teraźniejszość, przez jej reinterpretowanie z perspektywy współczesności, zgodne z różnymi ""politykami pamięci"", przez kompulsywne ""przebijanie się"" jej traumatycznych postaci na powierzchnię współczesnego życia spod warstw stłumień, przemilczeń, czy tabuistycznych zakazów. Kategoria tradycji nie jest oczywiście immunizowana na te procesy, przeciwnie - właśnie w jej obrębie nabierają one szczególnej intensywności, a bywa, że i wzorcowych postaci.""Z recenzji prof. dra hab. Ryszarda Nycza
Jak być pięknym, młodym, zdrowym, bogatym i dobrze wyglądać nago? Makeover shows, telewizyjne opowieści o transformacyjne dostarczają nam historii o kobietach i mężczyznach którzy przy pomocy środków, wiedzy i zachęty ze strony mediów masowych odmienili swoje życie. Popularność tego nowego gatunku medialnego ma wiele przyczyn. Wiele się też z niego możemy dowiedzieć - o konsumpcji, ciele, płci, tożsamości i władzy w ponowoczesnym społeczeństwie konsumentów. W społeczeństwie tym media masowe wytwarzają kulturę transformacji. Narzucają nam stały niepokój o nasz własny wygląd, stan posiadania, relacje z innymi i samorealizację. Wskazują, że konieczne jest nieustanne zmienianie siebie. Podpowiadają jak to zrobić, podkreślając przy tym fundamentalne znaczenie umiejętnych zakupów, stylizacji i dobrych medialnych wzorców. Same siebie kreują na najważniejsza instytucję kulturalną i ostatnią instancje w sprawach stylu, gustu i praktycznych spraw życia codziennego.
Religia starożytnego Egiptu. Perspektywa religioznawcza"" - to pierwsza w Polsce książka poświęcona temu zagadnieniu napisana przez religioznawcę. Wiesław Bator ukazał w niej przedmiot badań w wieloaspektowym ujęciu właściwym nauce o religiach, a jednocześnie uwzględniającym obecny stan wiedzy (w tym najnowsze polskie odkrycia archeologiczne dotyczące czasów predynastycznych, protodynastycznych i wczesnodynastycznych we wschodniej Delcie Nilu). Przedstawił nie tylko skomplikowany świat wierzeń egipskich w perspektywie religioznawczej, lecz także formowanie się tej perspektywy, czyli historię i rozwój sposobów postrzegania religii egipskiej od czasów starożytnej ambiwalencji (pomieszania bezkrytycznego zachwytu i wrogiej pogardy), poprzez ukształtowany przez Biblię średniowieczny stereotyp oraz nowożytną fascynację i tworzenie w kręgach elity europejskiej nowego mitu o wszechmocy i wszechwiedzy kapłanów egipskich zazdrośnie strzegących tajemnej wiedzy o świecie aż do naukowej syntezy opartej na krytycznej analizie źródeł.
Prezentowana książka jest zaproszeniem do spotkania z Fiodorem Dostojewskim w kręgu problemów kultury nie tylko rosyjskiej, lecz także europejskiej i azjatyckiej - od drugiej połowy XIX stulecia po pierwsze dziesięciolecie XXI wieku. Krąg ten obejmuje kilka epok kultury: okres realizmu i neorealizmu, modernizm i jego dwudziestowieczne transformacje oraz postmodernizm. Każda z nich potwierdza niesłabnącą kulturotwórczą rolę autora Braci Karamazow. Mówią o tym zgromadzone w niniejszym tomie prace nie tylko cenionych znawców Dostojewskiego, ale również przedstawicieli najmłodszego pokolenia jego badaczy, reprezentujących różne temperamenty naukowe i warsztaty. Tom stanowi monograficzne ujęcie zawartej w tytule problematyki, dla której zarysowane zostały trzy płaszczyzny: 1) filozofii, antropologii i aksjologii, 2) religii, metafizyki i eschatologii, 3) inspiracji, wpływów i paralel.
Narracja wkracza u Blocha na miejsce, którego nie jest w stanie zapełnić filozofia konceptualna, a czyniąc to na nowo wprawia w ruch poszukiwanie filozoficzne. Na tym naprzemiennym uzupełnianiu się i ożywianiu we wspólnym nieustannym poszukiwaniu prawdy i istoty, na paradoksalnym sprzężeniu ?spontaniczności i spekulatywności? , zasadza się myślenie narracyjne Śladów, książki, o której Bloch mówił, że należy do kategorii ?ilustrowanych albumów metafizycznych?(...)
Trudno przecenić walory dydaktyczne tej książki: wprowadza w najgłębsze problemy filozofii i kultury, wychodząc od doświadczeń najprostszych, będących przedmiotem medytacji, która pozwala na tworzenie związku między bezpośredniością życia a jego istotą. Całe dzieło Blocha, w tym jego Ślady, to zaproszenie do powrotu do tak lekkomyślnie zarzuconego w naszych czasach poszukiwania prawdy i istoty ? do życia z wyznaczonym horyzontem sensu.
Kolejna wybitna praca Petera Burke?a! Ten wybitny badacz nowożytnej Europy znów wzbogacił swój dorobek o ważne dzieło poświęcone métier historyka. Ze swoimi dziewiętnastowiecznymi korzeniami historia kulturowa ukazuje się tutaj w swoich kształtujących się w ostatnim czasie różnorakich formach, proponujących coraz to nowe podejścia do historii społecznej, antropologii i literatury, jak również nową terminologię, koncepcje i przedmioty badań. Burke, tyleż krytyczny, co wyrozumiały, sugeruje przyszłe ścieżki rozwoju tej dyscypliny. Ta przejrzyście napisana książka ucieszy każdego czytelnika chcącego dowiedzieć się, czym zajmują się i czym mogą się zajmować współcześni historycy.
Natalie Zemon Davis, University of Toronto
Trudno o przystępniejszy, bardziej erudycyjny, bardziej ludzki głos na polu historii kulturowej niż głos Petera Burke?a. Ta książka to czysta przyjemność, to podróż w towarzystwie godnego zaufania przewodnika po podejmowanych w przeszłości przez mężczyzn i kobiet zabiegach na rzecz zrozumienia świata, w którym żyją.
Jay Winter, Yale University
Praca Historia kulturowa zyskała rangę podstawowego przewodnika po przedmiocie i metodzie badań historyków kulturowych. Wybitny historyk Peter Burke oferuje swoje przystępne kompendium poświęcone przeszłości, teraźniejszości i przyszłości historii kulturowej oraz temu, jak uprawia się ją nie tylko w krajach anglosaskich, lecz także w Europie kontynentalnej, Azji, Ameryce Południowej i innych regionach.
Peter Burke jest profesorem emerytowanym historii kulturowej na Uniwersytecie Cambridge
Jednym z najważniejszych wyróżników aktualnej, kulturowej ponowoczesności jest zabawa, gra, rozrywka. Wzrastające znaczenie tzw. przemysłu rozrywkowego, tabloidyzacja, rozwój marketingu doznań ? zjawiska symptomatyczne dla ostatnich dziesięcioleci sprawiają, że w chaosie uprzyjemniania życia ginie gdzieś sama zabawa. Czy tak naprawdę w dzisiejszej kulturze mamy jeszcze do czynienia z zabawą? Czy bawimy się czy też szukamy rozrywki? Gdzie przebiega cienka linia między tym, co jest zabawą a co nią nie jest? Te pytania stały się punktem wyjścia do powstania niniejszego tomu. Zawarte w nim teksty, prezentując fenomen różnych form zabawy w kulturze współczesnej, zmagają się z pytaniami, które wyrażają troskę o egzystencję, człowieczeństwo, a wreszcie, sens życia. Pod banalnymi z pozoru pytaniami o rolę związanych z zabawą form aktywności kulturowej kryje się odwieczne dążenie człowieka do zrozumienia sensu swojego istnienia w świecie.
Żywa i wizualnie piękna książka, która ucieszy każdego myślącego czytelnika? nieodzowna dla poszukujących wprowadzenia do historii kultury związanej z postacią Maryi? zachwycająca inteligencją, uczonością i nadzwyczajnym pięknem.
David Myers, Chicago Tribune
Dzieło obejmuje szerokim spojrzeniem całość tematu, pomagając zrozumieć odwieczne znaczenie i atrakcyjność Maryi dla różnych kultur i religii.
Publishers Weekly (wybrana jako jedna z najlepszych książek roku 1996)
Zarówno pobożnym wyznawcom, jak i krytykom duchowości maryjnej zapewne spodoba się ta pouczająca historia, opowiedziana przez Jaroslava Pelikana w przystępny, kompetentny i bezstronny sposób? Uczone studium Pelikana powinno wyjaśnić wiele nieporozumień.
Karen Armstrong, Boston Book Review
Najpełniejszy literacki portret Maryi Dziewicy, jaki kiedykolwiek powstał. Pelikan ukazuje protestantów, katolików, Żydów i muzułmanów, artystów, muzyków i pisarzy, a także zwykłych ludzi różnych czasów i miejsc opiewających Maryję, oddających Jej cześć i czerpiących natchnienie z Niej jako symbolu nadziei i pociechy dla wszystkich pokoleń.
Rozprawa ta jest nietuzinkowym, a przy tym błyskotliwym przykładem historycznego opracowania z pogranicza filozofii (antropologii filozoficznej), psychopatologii (filozofii psychiatrii) oraz aksjologii. Co szczególnie ważne, analizy i rozważania prowadzone przez autorkę jawią się współczesnemu czytelnikowi jako nadal istotne, pasjonujące i aktualne, mimo że opisywane w pracy wydarzenia rozegrały się niemal 150 lat temu. Trzeba podkreślić zarówno interdyscyplinarność książki (w prowadzonych analizach autorka zademonstrowała i twórczo wykorzystała rozległą wiedzę z zakresu filozofii, medycyny i psychiatrii, psychopatologii, psychologii oraz sądownictwa), jak i jej walory intelektualne: wszystkie etapy postępowania badawczego zostały przeprowadzone przez autorkę w sposób wzorcowy. [...]
Książka ma w całości spójną i logiczną strukturę, jasno zarysowany scenariusz zaś jest realizowany przez autorkę w sposób modelowy. Dojrzałość intelektualna badaczki ujawnia się we wszystkich elementach prowadzonych przez nią analiz. Ta filozoficzna rozprawa napisana jest z wielkim zacięciem i smakiem humanistycznym, a jej najlepsze momenty o eseistycznym charakterze budzą podziw, szczególnie w kontekście bardzo młodego wieku autorki.
Na tle innych prac tego rodzaju rozprawa Miry Marcinów jawi się jako ze wszech miar wyjątkowa i wartościowa, na jej lekturze skorzystają poznawczo humaniści wszelkiej orientacji, zarówno studenci, jak i pracownicy naukowi. Z pewnością też zechcą po nią sięgnąć psychoterapeuci, lekarze psychiatrzy oraz wszyscy ci, którzy są zainteresowani chorobą psychiczną, egzystencjalnymi problemami człowieka dorosłego oraz tym, co w literaturze filozoficznej zwykło się określać jako ludzką kondycję.
Mira Marcinów (ur. 1985) ukończyła psychologię i filozofię w ramach Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim. Autorka licznych artykułów z filozofii i historii psychiatrii. Publikowała m.in. w ?Przeglądzie Psychologicznym", ?Zagadnieniach Naukoznawstwa", francuskim czasopiśmie ?Orpheus" i angielskich monografiach poświęconych problematyce szaleństwa. Laureatka wielu nagród i stypendiów, w tym Nagrody im. Jerzego Perzanowskiego oraz Funduszu im. Adama Krzyżanowskiego UJ. Uczestniczka staży badawczych w Oxfordzie, Porto, Londynie i Buenos Aires. Zajmuje się udzielaniem pomocy psychologicznej, szczególnie terapią tańcem. Podjęła studia doktoranckie w Instytucie Psychologii UJ, gdzie prowadzi działalność naukową i dydaktyczną koncentrującą się wokół kulturowych ujęć obłędu.
Niniejsza książka jest poświęcona zagadnieniom adaptacji psychologicznej do życia z przeszczepionym sercem. Transplantacja stanowi metodę leczenia krańcowej niewydolności krążenia i jest dla osób ciężko chorych jedyną nadzieją na uratowanie życia i zachowanie zdrowia. W okresie oczekiwania na operację chorzy spodziewają się znacznej poprawy, jednak nie w pełni uświadamiają sobie, że dalsze życie z przeszczepionym sercem stanie się dla nich źródłem wielu problemów. Przez całe życie pozostaną pacjentami i będą korzystać z opieki medycznej, a warunkiem powodzenia leczenia będzie ich staranna współpraca i gruntowna zmiana stylu życia.
Różnorodność rezultatów wysiłków przystosowawczych nasuwa pytania o czynniki psychologiczne, od których zależy pomyślna adaptacja, pozwalająca na uzyskanie satysfakcjonującej jakości życia po transplantacji serca. Identyfikacja czynników odpowiedzialnych za przystosowanie jest podstawą formułowania wskazań terapeutycznych, ukierunkowanych na to, by trudne doświadczenia stały się dla osób z przeszczepionym sercem źródłem wewnętrznej siły i osobistego rozwoju, a nie przeciążenia i udręki.
Publikacja ta jest przeznaczona dla psychologów i lekarzy pracujących z chorymi z grupy transplantacyjnej, studentów psychologii i medycyny, osób oczekujących na transplantację i żyjących z przeszczepionymi narządami oraz ich rodzin. Jej zadaniem jest również stworzenie klimatu społecznego sprzyjającego transplantologii.
Autorka
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
