Yoshimasa to prawdopodobnie najgorszy szogun, jaki kiedykolwiek rządził Japonią. Był kiepskim żołnierzem, nie znał się na sprawach państwowych i został zdominowany przez żonę. Niemniej - jak pokazuje Donald Keene - wywarł bezprzykładny wpływ na życie kulturalne Japonii. Dziś Yoshimasę pamięta się przede wszystkim jako budowniczego Świątyni Srebrnego Pawilonu i człowieka rządzącego Japonią podczas wojny Oonin (1467?1477), która doprowadziła do niemal całkowitego zaniku władzy szogunów. Nie mogąc sprawować kontroli nad shugo daimyoo - wojskowymi gubernatorami prowincji - porzucił politykę i poświęcił się poszukiwaniu piękna. Kiedy Yoshimasa zrezygnował ze stanowiska szoguna i uczynił swym domem górskie ustronie znane dziś jako Srebrny Pawilon, jego estetyczny smak zaczął określać gusty Japończyków: nastąpił rozkwit teatru noo, rozwinęła się sztuka tworzenia japońskich ogrodów, a w niewielkiej sali w Srebrnym Pawilonie narodziła się ceremonia herbaciana. Pod rządami Yoshimasy powstały także lub zyskały pierwszorzędne znaczenie sztuka układania kwiatów, malarstwo tuszowe oraz architektura shoinzukuri
Jeszcze nikomu nie udało się włożyć nowych treści w stare formy. Dlatego hasłem XIV Ogólnopolskiego Zjazdu Socjologicznego Polskiego Towarzystwa Socjologicznego, który odbył się w Krakowie w dniach 8-11 września 2010 roku, były zmiany, jakich doświadcza społeczeństwo. Zmiany te wymuszają przemyślenie od nowa podstawowych paradygmatów, a nawet podstawowych pojęć (uspołecznienie, więź społeczna, władza, społeczna stratyfikacja, edukacja), za pomocą których socjolog analizuje społeczeństwo, a także rolę socjologii w wyjaśnianiu zmian i przewidywaniu ich kierunku. Pojawia się zatem pytanie, jakie jest znaczenie i sens owych paradygmatów i pojęć, jakie jest miejsce i rola socjologii w czasach niesłychanego wzrostu społecznej kompleksowości, procesów globalizacji, rozwoju technologii na niespotykaną dotąd skalę oraz związanego z tym nieograniczonego i nieprzeniknionego ryzyka dla jednostki i społeczeństwa? Ponad tysiąc socjologów uczestniczących w tym wydarzeniu podjęło intelektualny wysiłek udzielenia odpowiedzi na te i inne pytania w ramach sesji plenarnych, sympozjów oraz specjalistycznych sesji tematycznych. Niniejsza pozjazdowa publikacja stanowi przegląd wybranych referatów, możliwie najwierniej przybliżających Czytelnikowi fakt funkcjonowania społeczeństwa w procesie zmian wielowektorowych.
siążka jest pracą pionierską, po raz pierwszy bowiem podjęto próbę porównania związanych z postępem i modernizacją zjawisk zachodzących w tych dwóch, na pierwszy rzut oka, obcych sobie kulturowo i historycznie krajach. Teza, którą Autorka z powodzeniem udowadnia, brzmi:?modele kultury rosyjskiej i irańskiej wykazują podobieństwa typologiczne, a reakcja obydwu kultur na zderzenie z modernizacją jest determinowana przez wewnętrzne mechanizmy rozwoju i ochrony tożsamości kulturowej w dużo większym stopniu niż przez czynniki zewnętrzne". Niezwykle ciekawe dla filologów, a także dla kulturoznawców są tu refleksje Autorki nad znaczeniami słów, używanych przez grupy kulturotwórcze, refleksje na temat istoty języka i jego miejsca w systemie kultury, a także konstatacja, iż zetknięcie się kultur rosyjskiej i irańskiej z modernizacją zainicjowało zmiany w sferze wyobrażeń na temat rzeczywistości.
Z recenzji dr hab. Kingi Maciuszak, prof. UJ
Zarówno cel badań, jak i podporządkowane mu zadania badawcze wskazują na oryginalne i twórcze podejście do podjętej w rozprawie problematyki. Oryginalne jej ujęcie zostało dodatkowo wyeksponowane poprzez wprowadzenie perspektywy ?przekładu kultur" - przejmowania znaków i związanych z nimi treści określonego obszaru kulturowego przez inną kulturę oraz związane z tego typu transgresją problemy. Ze względu na złożoność poruszanej w pracy problematyki, cel badawczy oraz wynikające z niego zadania Autorka posłużyła się kryteriami semiotyki oraz antropologii kulturowej i aksjologicznej, które osadziła na gruncie historii kultury.
Z recenzji prof. dr hab. Anny Raźny
Czy śmierć jest stanem nieodwracalnym? Czy człowiek powinien godzić się ze śmiercią? Czy zdolny jest do wskrzeszenia umarłych? Pytania te zadał sobie niegdyś Nikołaj Fiodorow (1829-1903) - jeden z najoryginalniejszych rosyjskich myślicieli, wizjoner, twórca bodaj najbardziej maksymalistycznej koncepcji filozoficznej w dziejach, prekursor renesansu religijno-filozoficznego w Rosji.
Odpowiedzią na nie stała się filozofia ?wspólnego czynu". Fiodorow był niezachwianie przekonany, że człowiek jest zdolny do wskrzeszenia wszystkich zmarłych przodków i definitywnego wykorzenienia śmierci z bytu. Jest to jego pierwszy i jedyny obowiązek. Czyn ów równałby się ontologicznemu przeobrażeniu oraz zbawieniu całości wszechświata. Wskrzeszenie umarłych to ludzka odpowiedź na zmartwychwstanie Chrystusa. To swoista interpretacja ?złotej zasady" patrystyki: ?Bóg stał się człowiekiem, aby człowiek stał się bogiem". To wreszcie postulat personalizmu doprowadzonego do ostatecznych granic -wyraz pragnienia wskrzeszenia do życia Innego.
Niniejsza książka jest pierwszą polskojęzyczną monografią o tym nader oryginalnym, a przy tym słabo znanym myślicielu. Usiłuje ukazać zarazem wielowarstwowość i złożoność jego myśli, jak i spajającą wszystko ideę wskrzeszenia. Stara się zrekonstruować wewnętrzną logikę jego koncepcji, podejmuje się zadania jej systematyzacji. Jest próbą pokazania, że szalona i całkowicie nieprawdopodobna na pierwszy rzut oka koncepcja wcale szaloną nie jest.
To oryginalna i interesująca propozycja zastosowania perspektywy interdyscyplinarnej, która łączy rozległą wiedzę w zakresie tytułowej problematyki zarówno na poziomie empirii, jak i teorii z postawą rozumiejącą wspartą badaniami i przemyśleniami. Dociekając istoty fenomenu dzieciństwa, autorka sięga po indywidualne trajektorie biograficzne i skupia się na obszarach ich działania jako podmiotów sprawczych. Próbuje ukazać, w jakim stopniu dzieci są aktorami życia społecznego, wpływają na zwiększenie kontroli nad swoim życiem, wiary we własne życie i swoje możliwości, a także, w jakich przestrzeniach społecznych wzbogacają swoją wiedzę, kompetencje i umiejętności. Książka jest w pewnym sensie pionierskim przedsięwzięciem pokazania problematyki dziecka i dzieciństwa w perspektywie, która nadaje jej walor ważnej lektury dla socjologów, pedagogów, specjalistów pracy socjalnej oraz tych, dla których sprawa dziecka i dzieciństwo są niezwykłej wagi.
2 recenzji dr bab. Anny Barskiej, prof. Uniwersytetu Opolskiego
Problematyka zarządzania w służbie zdrowia jest stale aktualnym tematem naszej gorącej, narodowej i społecznej dyskusji. Ciągle słyszy się krytykę zarówno całej służby zdrowia, jak i wielu jednostek świadczących usługi medyczne.
Podjęcie badań nad zarządzaniem szpitalami i publikacja ich wyników są więc bardzo przydatne i pomocne. Dobre zarządzanie to nadzieja na dobre leczenie.
Warto przeczytać rzetelny raport z tych badań.
Prof. dr hab. Zbigniew Nęcki, Uniwersytet Jagielloński
Monografia napisana jest w sposób oryginalny i głęboko refleksyjny, skłania czytelnika do zadumy nad relacjami i więziami społecznymi, nad odpowiedzialnością za godne i podmiotowe traktowanie człowieka, niezależnie od jego kondycji psychicznej. Może być adresowana do wszystkich osób, którym bliskie są ideały pomocy bliźniemu, ale bliźniemu traktowanemu jako równy sobie. Holistyczna wizja pracy socjalnej w połączeniu z głęboko humanitarnym przesłaniem jest odpowiedzią na pytanie, jak pomagać, jak współegzystować, jak zapraszać do wspólnej przestrzeni. Z recenzji dr hab. Anny Michalskiej, prof. UAM Instytut Socjologii UAM
Wyrażam uznanie Autorowi za podjęcie ważnego i doniosłego ? z punktu widzenia społecznego ? tematu badawczego. Opracowanie należy do nielicznych, które tak dogłębnie dokonują analizy problematyki ludyczności na gruncie polskim. Poszczególne rozdziały charakteryzują się przejrzystą konstrukcją, logicznością wywodów, trafnością określeń i głębią przemyśleń. Rozprawa z pogranicza antropologii kulturowej i socjologii kultury zadziwia bogactwem omawianych zjawisk natury społeczno-kulturowej.Lekturę tej publikacji szczególnie zalecam studentom kulturoznawstwa, pedagogiki, socjologii i antropologii kulturowej. Książka ta powinna też trafić do pracowników placówek kulturalnych, wydziałów kultury, urzędników miejskich i powiatowych. Ich wiedza na temat ludyzmu i mechanizmów jego przemian we współczesnym świecie powinna być stale uzupełniana.
Z recenzji dra hab. Ludwika Kozołuba, prof. UO
Społeczeństwo polskie stało się w ostatnim dwudziestoleciu społeczeństwem konsumpcyjnym ze wszystkimi tego faktu konsekwencjami. Sąd taki wydaje się słuszny przede wszystkim w odniesieniu do mieszkańców miast dużych i średniej wielkości, liczących nie mniej niż 150–200 tys. ludności.
W miastach takich zachodzą procesy, które pozwalają mówić nie tylko o społeczeństwie konsumpcyjnym, ale wręcz o społeczeństwie konsumpcji zabawy.
W moim przekonaniu następuje w polskim społeczeństwie miejskim (analizowano miasto Kraków) proces „uludyczniania kultury”, przez wielu badaczy nazywany ? raczej niesłusznie ? „karnawalizacją kultury”. Proces ten oznacza ustawiczne rozszerzanie się społecznego zasięgu zabawy, mnożenie się jej form, ogarnianie przez nią nowych obszarów czy dziedzin życia społeczno-kulturowego, także tych, które były dotychczas sferami powagi, jak nauka, wiedza naukowa, religia itd.
Zabawa niesie wiele pożytków dla jednostki i dla społeczeństwa. Jednak proces „uludyczniania kultury”, rugowania z życia społecznego i kultury powagi, powszechne uleganie hedonizmowi, dążenie do osiągania permanentnej przyjemności, narastająca dominacja zabawy i rozrywki nad innymi formami aktywności człowieka, oznacza kształtowanie się tego, co James E. Combs nazwał z przekąsem nowym wiekiem ludycznym, oraz panowanie nowego homo ludens, człowieka zabawy ery konsumpcyjnej. To może budzić niepokój, iż społeczeństwo konsumpcyjne istotnie „zabawi się na śmierć”, jak wieszczył Neil Postman.
Autor skupia się na kompetencjach menedżerskich, a ściślej na kompetencjach kadry kierowniczej szpitali. Taki wybór pola badawczego zasługuje niewątpliwie na pełną akceptację, jeśli wziąć pod uwagę odrębność, jaką nacechowana jest działalność szpitali.
Z recenzji prof. dr hab. inż. Małgorzaty Elżbiety Gablety
Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu
Prezentowana rozprawa ma charakter pełny i komplementarny, a jej największą zaletą jest rzeczywiste połączenie wiedzy teoretycznej z praktyką. Było to możliwe dzięki rozległej wiedzy Autora z zakresu problematyki zarządzania zasobami ludzkimi oraz specyfiki organizacyjnej szpitali. Połączenie tych dwóch dziedzin pozwoliło na kreślenie szeroko zarysowanego wywodu teoretycznego, pozostającego w pełnej harmonii z omawianymi w dalszej części kompetencjami personelu medycznego.
Z recenzji dr. hab. Łukasza Gawła
Uniwersytet Jagielloński
Monografia zawiera syntezę rozważań teoretycznych i wyników badań empirycznych polskich i zagranicznych autorów na temat relacji rodziców z dorastającymi dziećmi. Wśród zagadnień dotyczących uwarunkowań nieporozumień występujących między wspomnianymi grupami Ewa Gurba zarówno przedstawia znane tematy z literatury przedmiotu, wzbogacając je wynikami własnych poszukiwań badawczych, jak i podejmuje problemy nowe, takie jak rola międzypokoleniowych różnic światopoglądowych w pojawianiu się konfliktów w rodzinie. Na szczególną uwagę zasługuje ostatnia część monografii zawierająca praktyczne propozycje wyciszenia międzypokoleniowych nieporozumień.
Niniejsza monografia przynosi całościowe spojrzenie na relację międzypokoleniową w rodzinie, stanowiąc cenne źródło informacji dla badaczy rodziny i młodzieży w okresie dorastania. Jednocześnie inspiruje do dyskusji, podejmowania dalszych badań i odkrywania nowych tematów oraz poszukiwania nowych wyjaśnień już funkcjonujących tez.
Z recenzji prof. dr hab. Marii Kielar-Turskiej
Książka wnosi istotny wkład w wiedzę o adolescencji, a przy okazji o pokoleniu rodziców, czyli o średniej dorosłości, i będzie ważnym źródłem informacji psychologicznej zarówno dla pracowników nauki, jak i dla rodziców oraz młodzieży wyrażającej potrzebę refleksji nad sobą, nad światem i poszukującej sposobów radzenia sobie z trudnymi sytuacjami.
Z recenzji dr hab. Ludwiki Wojciechowskiej
Problem interfejsu dla osób z różnego typu dysfunkcjami jest badany od lat. Powstało wiele reguł, heurystyk i zaleceń dotyczących zwłaszcza interfejsu WWW. Punktem odniesienia musi być w tym wypadku obejmujący różne dysfunkcje i stale aktualizowany zestaw zaleceń odnośnie do jego budowy: Web Content Accessibility Guidelines (WCAG2). Osoby z dysfunkcją wzroku są skazane głównie na percepcję słuchową, zatem przygotowany dla nich interfejs użytkownika musi być tekstem. Autorzy sądzą, że zalecenia WCAG2 staną się bardziej zrozumiałe dla programistów i projektantów, kiedy poznają oni kognitywne mechanizmy przetwarzania informacji językowej. Leżą one bowiem u podstaw WCAG2, jednak sam standard ich nie omawia. Założenie to zdecydowało o kształcie niniejszej książki.
Osobne rozdziały poświęcono w niej opisowi procesów percepcji i uwagi, ze szczególnym uwzględnieniem mechanizmów przetwarzania informacji językowej; omówieniu struktur i relacji semantycznych, tworzących w ludzkim umyśle sieć semantyczną; analizie zaleceń WCAG2, zwłaszcza tych odnoszących się do dysfunkcji wzroku; wreszcie praktycznemu zastosowaniu zasad i zaleceń sformułowanych w trzech pierwszych rozdziałach.
Autorzy przyjmują, że interfejs dla osób z dysfunkcją wzroku to przypadek szczególny, uwypuklający wszystkie problemy związane z projektowaniem interfejsu użytkownika. Sądzą więc, że wiedza o mechanizmach poznawczych i komunikacyjnych człowieka pozwoli programistom i projektantom na świadome konstruowanie tzw. interfejsu intuicyjnego.
Dołączona do książki płyta CD zawiera próbkę interfejsu użytkownika oraz wypowiedzi osób z dysfunkcją wzroku, które korzystały z interfejsu za pomocą czytnika ekranu.
Islam, religia wyznawana przez ponad miliard trzysta milionów osób, na ogromnym i zróżnicowanym terytorium przybiera różne formy. Wyraźnie zarysowuje się rozdźwięk między stanowiskiem alimów, muzułmańskich uczonych, a codziennymi praktykami religijnymi ludności. Opuszczając pustynię, wychodząc poza miejsce swoich narodzin, islam zderzył się z odmiennymi, wielkimi cywilizacjami i rozmaitymi pomysłami duchowej realizacji. W tym, co niektórzy ulemowie nazwaliby herezją, kryje się bogactwo i różnorodność islamu. Setki lat kontaktów muzułmanów z mieszkańcami Indii, Indonezji czy Afryki nie pozostały bez znaczenia. Oba obszary religijne – stary i nowy – czerpiąc ze swoich zasobów, na nowo opowiadały swoje mity, przeformułowywały kosmologię. W rezultacie znajdziemy w islamie wierzenia ludowe i zwyczaje innych tradycji religijnych. Przykładem może być choćby animizm i praktyki związane z kultem przodków w Indonezji, mocno zakorzeniony (zwłaszcza w Bengalu) piryzm, powszechne przekonanie o skuteczności działań i zabiegów magicznych oraz pielgrzymowanie do grobów obecne niemal we wszystkich krajach muzułmańskich.
Książka jest rezultatem obserwacji islamu (badania terenowe prowadzono na terenie Indii, Iranu, Pakistanu, Tunezji, Indonezji), zwłaszcza islamu popularnego, oraz roli, jaką filozofia muzułmańskich mistyków odegrała w jego transformacji.
Książka poświęcona jest problemowi antropologicznego badania pamięci na przykładzie pamięci Łemków w Polsce i na Ukrainie. Zaprezentowane zostały tu praktyki narracyjne Łemków - tryb ich konstrukcji, treść, którą są wypełniane oraz sposoby posługiwania się nimi w strategiach grupowej autoprezentacji. Punktem wyjścia stało się pytanie o to, co i jak prezentują łemkowskie narracje wspomnieniowe, do kogo są adresowane, jaki użytek czynią z nich Łemkowie. Zamiarem autorki było dotarcie do mechanizmów budowania obrazów przeszłości, uzgadniania ich zawartości i wykorzystywania dla grupowych celów, a także zrozumienie autotematyczności Łemków. W oparciu o źródła zastane (kilkadziesiąt łemkowskich relacji wspomnieniowych opublikowanych w Polsce i na Ukrainie) oraz wywołane (wywiady z obecnymi i byłymi, żyjącymi dziś na Ukrainie, mieszkańcami jednej z łemkowskich wsi) autorka prześledziła pracę pamięci, ukazała dominujące treści pamięci łemkowskiej oraz związane z nimi strategie autoprezentacji.
Beata Kowalska oddaje do druku tekst wyjątkowy, świadczący nie tylko o jej erudycji i samodzielności, znakomitym warsztacie badawczym oraz odwadze podejmowania tematów nowych (dla wielu nadal kontrowersyjnych!), lecz także opanowaniu sprawnej, logicznie zwartej, a jednocześnie pięknej polszczyzny. Co więcej, jej dyskurs wprowadza czytelników ? nawet niezorientowanych w arkanach pozaeuropejskich cywilizacji ? w złożoność współczesnych przemian w krajach arabskich.
Z recenzji Profesora Hieronima Kubiaka
Kwestia kobiet leży u podstaw wszystkich rzeczy i nie może być postawiona bez naruszenia całego porządku. Bo czy może być oddzielona od religii? A od systemu społecznego i kulturowego?
Velantine Moghadam
Kobiety znajdują się w centrum bliskowschodniego dyskursu o współczesności i zmianie społecznej. Domagając się respektu dla swoich praw, społecznej sprawiedliwości i obywatelskiego uznania, ściągają na siebie oskarżenia o destrukcję rodziny i westernizację.
Ich ekonomiczne, polityczne czy społeczne upodmiotowienie jest i środkiem, i celem społecznej zmiany, ?dobrej zmiany?.
Beata Kowalska, socjolożka z Uniwersytetu Jagiellońskiego. Głównymi przedmiotami jej zainteresowań badawczych są muzułmański feminizm i sytuacja kobiet w krajach Bliskiego Wschodu.
Wykłady monograficzne z diagnostyki laboratoryjnej przeznaczone są przede wszystkim dla diagnostów laboratoryjnych i lekarzy różnych specjalności. Mogą one być wykorzystane zarówno jako źródło informacji przydatnej w codziennej pracy rutynowej, jak również do pogłębiania wiedzy z biochemii i chemii klinicznej. Wykłady te będą także użyteczne dla studentów oddziałów analityki medycznej i studentów medycyny chcących poszerzyć swą wiedzę z diagnostyki laboratoryjnej.
Pierwsza część wykładów, która omawia trzy zagadnienia - (1) odmienności laboratoryjnej diagnostyki w pediatrii; (2) aspekty teoretyczne i analityczne równowagi kwasowo-zasadowej oraz (3) metody immunochemiczne w ujęciu teoretycznym i praktycznym - zapoczątkowuje serię wydawniczą, której celem jest pogłębienie tematów omawianych przez autorkę na różnych spotkaniach i kursach podyplomowych.
Obecny tom, a także zapowiedziane już następne pozycje tej serii powinny zainteresować zarówno analityków, jak i lekarzy. Dla tych pierwszych będzie to źródło aktualnej wiedzy pozwalające podnieść ich pracę na wyższy poziom, dla drugich źródło dodatkowych wiadomości umożliwiających bardziej świadome korzystanie z wyników badań laboratoryjnych.
Rosja i Stany Zjednoczone to państwa od początku lat dziewięćdziesiątych znajdujące się w centrum ścisłego zainteresowania polskich tygodników opinii. Jego przedmiotem były najważniejsze wydarzenia na scenie politycznej i przemiany społeczno-ekonomiczne, które znalazły swoje odzwierciedlenie w różnych gatunkach informacyjnych i publicystycznych. Za pomocą takiego analityczno-syntetycznego ujęcia rosyjskiej i amerykańskiej rzeczywistości tygodniki opinii kształtowały wizerunek obu krajów zarówno wśród stałych czytelników tego segmentu prasy, jak i szerszej opinii publicznej.
Książka jest próbą odtworzenia wizerunku Rosji i USA w trzech magazynach społeczno-politycznych: ?Polityce", ?Wprost" i ?Newsweeku", wyjaśnia czynniki wpływające na kształtowanie prasowego obrazu państwa oraz rolę tygodników opiniotwórczych.
Agata Krzywdzińska - dr nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce. Pracownik naukowo-dydaktyczny Instytutu Rosji i Europy Wschodniej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pracę doktorską obroniła w Instytucie Nauk Politycznych UJ w listopadzie 2010 roku. Jest absolwentką pięcioletnich studiów filologii polskiej, dwuletnich uzupełniających w dziedzinie rosjoznawstwa i dwuletnich podyplomowych z zakresu dziennikarstwa.
Samotni razem jest błyskotliwym, głębokim, poruszającym i nierzadko niepokojącym portretem przyszłości, napisanym przez czołową amerykańską znawczynię tego, jak komputery wpływają na ludzi (. ..) Otwórzcie tę książkę, wyłączcie telefony komórkowe i otwórzcie się na głęboki przekaz Sherry Turkle.
Rosabeth Moss Kanter, Profesor w Harvard Business School
Sherry Turkle poświęciła relacji łączącej ludzi i komputery obserwacje zakrojone na skalę szerszą i refleksję głębszą niż jakikolwiek inny uczony. Jej książka jest lekturą podstawową dla wszystkich tych, którzy mają nadzieję na zrozumienie naszego ciągle ewoluującego stosunku do techniki.
Howard Gardner, profesor w Harvard Graduate School of Education,
autor książki Inteligencje wielorakie. Nowe horyzonty w teorii i praktyce
Postęp techniczny uzurpuje sobie miano swoistego architekta bliskości. W obecnych czasach podsuwa nam substytuty, którym rzeczywistość nie bardzo potrafi sprostać. Reklamy Second Life, wirtualnego świata, gdzie można skonstruować swojego awatara, zbudować dom, założyć rodzinę, prowadzić życie towarzyskie wysyłają komunikat, który w istocie rzeczy mówi: ?wreszcie masz miejsce, w którym możesz pokochać swoje ciało, pokochać swoich przyjaciół i pokochać swoje życie?. (...)
Zdobycze techniki są wielką pokusą wówczas, gdy funkcje, które obiecują, uderzają w ludzkie ograniczenia. I, jak się okazuje, mamy wiele słabości. Czujemy się samotni, ale boimy się bliskości. Cyfrowe kontakty i roboty społeczne oferują iluzję towarzystwa bez kłopotliwych wymogów przyjaźni. Życie w sieci daje nam możliwość ukrycia się przed innymi, choć pozostajemy w nieustannej łączności. Wolimy wysyłać SMS-y niż rozmawiać.
Z wprowadzenia
Książka stanowi kompleksowe studium lingwistyczne i translatologiczne poświęcone przekładowi terminologii specjalistycznej z dziedziny zarządzania. Zawiera lingwistyczny opis niemieckojęzycznej terminologii biznesowej oraz analizę stosowanych w jej przekładzie strategii translatorskich. Jest to jedno z nielicznych opracowań tego typu. Autorka, która jest doktorem nauk ekonomicznych oraz doktorem nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa, ukazuje różne perspektywy interlingwalnej komunikacji w biznesie. Istotną dla praktyki translatorskiej częścią monografii jest glosariusz systematyzujący niemieckojęzyczne terminy specjalistyczne z dziedziny zarządzania oraz ich ekwiwalenty przekładowe. Zarówno opis językoznawczy terminologii, jak i analiza strategii jej przekładu prowadzone są na wielu płaszczyznach: leksykalnej, składniowej, semantycznej oraz pragmalingwistycznej. Akrybia analizy lingwistycznej i translatologicznej przejawia się w licznych egzemplifikacjach, ilustrujących omawiane zjawiska językowe.
Polska nauka o edukacji potrzebuje impulsów i otwarć - na nowe kategorie teoretyczne, koncepcje i pola problemowe. Niestety, autorzy wielu rozpraw i publikacji nie wpisują się w to założenie. Unikają wypłynięcia na szerokie wody i rezygnują z możliwości przeżycia intelektualnych przygód, zamykają się w opłotkach bądź wyważają otwarte drzwi (powielając te same, dawno już rozwiązane problemy), wreszcie - są ateoretyczni. Niezbyt często zdarzają się teksty, które dają czytelnikowi możliwość zrekonstruowania własnego sposobu myślenia czy dialogu. Na szczęście książka Mariusza Sztuki daleko wykracza poza powyższy opis. Autor potrafi w swoich - prowadzonych niemalże na wzór Foucaultowskiej metody genealogii - narracjach ukazać wyłanianie się kolejnych dyskursów (i kolejnych wersji rzeczywistości) resocjalizacyjno-pedagogicznych oraz przedstawić je w bardzo przekonujący sposób. Resocjalizacja stanowi w jego ujęciu swoistą krystalizację zarówno dynamiki napięcia między różnymi podejściami teoretycznymi, jak i konkretnymi, realnymi zjawiskami. Trzeba dodać, że Autor nie konfrontuje wyłaniających się z badań obrazów myśli i rzeczywistości z jakimkolwiek obrazem ?idealnej? czy ?postulowanej? wersji resocjalizacji. Jego narracje są pozbawione wszelkiego moralizatorstwa i dydaktyzmu, tak kuszących w przypadku analiz problemów związanych z resocjalizacją (nie zakłada on też istnienia ?ostatecznej prawdy?, do której naukowiec powinien dojść za wszelką cenę). Stają się w tym kontekście otwartym tekstem, który zaprasza czytelnika do nadawania własnych znaczeń.
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Zbyszka Melosika
Dotychczas w Polsce nie ukazała się praca tak obszernie i gruntownie przedstawiająca współczesną Turcję.
Dr hab. Danuta Chmielowska, Uniwersytet Warszawski
Sądzę, że ta praca będzie przydatna nie tylko dla wykładowców i studentów historii, lecz także dla studentów politologii i stosunków międzynarodowych, gdyż bardzo przejrzyście opisuje ewolucję i upadek najważniejszego imperium islamskiego [?], do którego tradycji odwołuje się dzisiaj wiele organizacji i ugrupowań islamistycznych.
Prof. dr hab. Daniel Boćkowski, Uniwersytet w Białymstoku
Publikacja wyjątkowo dobrze napisana i oferująca perspektywę rzadko spotykaną w dziedzinie studiów tureckich.
Donald Quataert, Uniwersytet Stanu Nowy Jork w Binghampton
Książka bardzo wartościowa, która może zainteresować szeroki krąg czytelników [...], spełnia wszelkie wymogi stawiane podręcznikom ? w zasadzie bezkonkurencyjna.
William Hale, Uniwersytet Londyński
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
