W ciągu ostatnich kilkunastu lat w Chinach skutecznie funkcjonował model rozwojowy oparty na eksporcie i inwestycjach. Dalsze utrzymanie wysokiego tempa rozwoju gospodarczego będzie jednak wymagało zmian w tym zakresie i podjęcia intensywnych działań w kierunku pobudzenia popytu wewnętrznego i zwiększenia rodzimej konsumpcji.Chiny realizują działania na rzecz pobudzenia konkurencyjności przez stymulację rynku wewnętrznego, politykę zrównoważonego rozwoju oraz zabezpieczenie dostaw surowców, co jest szczególnie ważne w obliczu rosnącego uzależnienia od importu energii i wyczerpywania się własnych zasobów. Naczelne miejsce w tych rozważaniach zajmuje ochrona środowiska i przeciwdziałanie zmianom klimatycznym. To zmusza Chiny do wprowadzenia odpowiednich regulacji, które sprzęgają z sobą rozwój gospodarki z ochroną środowiska. Te dwa zagadnienia są już obecnie przedstawiane w ścisłej korelacji.Zielony rozwój to rozwój zrównoważony, służący zapewnieniu bezpieczeństwa energetycznego państwa oraz rozwiązywaniu problemów surowcowych, a także sprzyjający ochronie środowiska i przeciwdziałaniu zmianom klimatycznym. Chiny pozostają od kilku lat największym inwestorem w odnawialne źródła energii na świecie. Same wyznaczają cele związane z ograniczaniem skali zanieczyszczeń, nie poddając się proponowanym regulacjom z zewnątrz. Budowa niskoemisyjnej gospodarki opartej na restrukturyzacji sektora węglowego, rozwoju sektora gazowego i jądrowego oraz promocji czystych i odnawialnych źródeł energii stała się w tej sytuacji strategicznym wyborem Chin. Działania rządu skierowane na poprawę efektywności energetycznej, ograniczenie zanieczyszczeń środowiskowych oraz wzrost wydajności wykorzystywania surowców energetycznych powinny się przyczynić do wzmocnienia pozycji Chin na arenie międzynarodowej w toczącej się debacie na temat zmian klimatycznych.
Tom Polacy – Żydzi: kontakty kulturowe i literackie, który oddajemy do rąk Czytelnika, inspirowany jest dokonującym się w studiach żydowskich metodologicznym zwrotem: odejściem od koncentrowania się na międzygrupowych granicach, barierach, odgraniczeniach ku zainteresowaniu problematyką polsko- -żydowskich stref kontaktu i obszarów transkulturowych.
Zamieszczone tu artykuły powstały w ramach projektu badawczego „Kulturowe i literackie kontakty polsko-żydowskie. Historia i współczesność” finansowanego przez Fundację na rzecz Nauki Polskiej (program „Mistrz”, subsydium profesorskie Eugenii Prokop-Janiec). Ich autorami są członkowie interdyscyplinarnego zespołu badawczego: literaturoznawcy, kulturoznawcy, filmoznawcy, jidyszyści, hebraiści, judaiści – młodzi doktorzy i doktoranci związani z Uniwersytetem Jagiellońskim, Uniwersytetem Warszawskim i Żydowskim Instytutem Historycznym. Teksty były w większości przedstawiane i komentowane na seminariach zespołu, w aneksie zaś znalazły się referaty wygłoszone na konferencji „Literatury i kultury w przekładzie” zorganizowanej na Wydziale Polonistyki UJ
w czerwcu 2013 roku.
Jako całość tom odznacza się szeroko zakrojonym kulturowym profilem: obejmuje studia nad literaturą i prasą różnych epok, nad kulturą ludową, nowymi mediami (przede wszystkim Internetem), filmem i sztukami plastycznymi, praktykami przestrzennymi. W polu zainteresowania znalazły się tu kultura polska i nowoczesna trójjęzyczna kultura żydowska, a ich kontakty rozpatrywane są w perspektywie historycznej - od połowy XIX wieku po lata ostatnie.
Książka Beaty Jałochy jest pierwszą w Polsce próbą przeniesienia na grunt organizacji sektora publicznego koncepcji zarządzania portfelami projektów z jednoczesnym wskazaniem różnic w odniesieniu do zarządzania portfelami projektów w organizacjach komercyjnych. Problematyka badawcza książki wpisuje się w ważne współcześnie nurty rozwojowe nauk o zarządzaniu z zakresu subdyscyplin zarządzania projektami oraz zarządzania publicznego, doskonale łącząc obie te perspektywy badawcze. Autorka odwołuje się do bardzo bogatej i aktualnej międzynarodowej literatury z tego zakresu, szeroko dyskutując raz systematyzując prezentowane poglądy i wyniki najnowszych badań, a także formułuje ważne rekomendacje dla praktyków zarządzania portfelami w tych organizacjach, w szczególności w publicznych organizacjach rynku pracy. Książka ma jeszcze jeden atut – wręcz modelowo została w niej przedstawiona problematyka badawcza oraz metodologia badań.
Z recenzji prof. dr hab. Grażyny Prawelskiej-Skrzypek
Tom dotyczy zagadnień, które w wyrazisty i wielowymiarowy sposób odzwierciedlają kluczowe wyzwania, problemy i możliwości wpisane w indywidualne doświadczenia ludzi oraz społeczną praktykę: to starość i starzenie się. Podejmowane są między innymi kwestie wpływu kultury konsumpcyjnej, stygmatyzacji i stereotypizacji starości na konstruowanie społecznego obrazu ciała osób starszych, wielość form starości i samego procesu starzenia się człowieka, również w aspekcie demograficznym, wreszcie starość jako pozytywny czynnik powiązany z dojrzałością oraz mądrością.
Część tekstów bezpośrednio omawia aspekty aplikacyjne – podejmując pytania o miejsce, możliwości i ograniczenia pracy socjalnej w kontekście tzw. polityki senioralnej, analizując konkretne przykłady działań instytucjonalnych na rzecz i poprzez seniorów oraz innowacyjne metody, które mogą stać się skutecznym elementem pracy socjalnej z osobami starszymi.
Publikację wzbogacają artykuły autorów z Austrii, Słowenii i Stanów Zjednoczonych, przybliżające specyfikę wyzwań i rozwiązań stosowanych w tych krajach w obszarze pracy socjalnej dla osób starszych. Wiedza i płynące z praktyki społecznej doświadczenie jednoznacznie wskazują na fakt, że potencjał człowieka zależy nie tylko od jego własnych zasobów kulturowych, edukacyjnych czy ekonomicznych – na realizację podmiotowości wpływa także właściwa dla danego społeczeństwa kultura starości, która będąc swoistym faktem społecznym, zwrotnie determinuje sposób widzenia oraz oceniania starości własnej i cudzej.
Ponownie narodzisz się w jakimś łonie, ponownie ukształtuje się twój szkielet, ponownie trafi ta właśnie stronica do tych samych twoich rąk, ponownie przemierzysz wszystkie godziny aż do godziny twej niepojętej śmierci [Borges, Doktryna cykli].
Sformułowanie Jorge Luisa Borgesa wydobywa inspirującą siłę Nietzscheańskiej myśli o wiecznym powrocie, a równocześnie uwypukla jej przenikliwy i dojmujący charakter. Zdanie sobie sprawy z możliwości takiego powtórzenia może prowadzić do zakwestionowania oczywistości naszego trwania w czasie, wyobcowuje nas z nas samych. Idea wiecznego powrotu skłania do zadania pytania, które od tej pory powinno nam towarzyszyć
nieustannie: „Czy chcesz tego jeszcze raz i jeszcze niezliczone razy?”.
Hanna Buczyńska-Garewicz, komentując chyba najbardziej znane wyrażenie tej idei – paragraf 341 Wiedzy radosnej – twierdzi, że na to pytanie można odpowiedzieć dwojako: wściekłością „zgrzytania zębami” lub „boską radością powtórzenia”, która rodzi się wraz z umiłowaniem wiecznego powracania losu. Monografia Boska radość powtórzenia. Idea wiecznego powrotu ponawia pytanie o filozoficzne znaczenie Nietzscheańskiej idei wiecznego powrotu w przekonaniu, że wywołane w ten sposób odpowiedzi będą istotne nie tylko dla badaczy pism Nietzschego, lecz także dla wszystkich zainteresowanych problemem ludzkiego istnienia w czasie.
Prezentowana praca jest próbą, z jednej strony, ustosunkowania się do obecnych w literaturze interpretacji „myśli przepaścistej”, poddania ich refleksji i krytyce, z drugiej – pokazania nowych możliwości jej rozumienia. Obok rozważań filozoficznych proponuje rozważania filologiczne, które porządkują system pojęć związanych z kategorią czasu w języku greckim oraz w literaturze greckiej.
„Książka Barbary Ostafińskiej-Molik stanowi próbę egzemplifikacji teoretycznej, empirycznej i aplikacyjnej słabo eksplorowanego na gruncie polskiej pedagogiki mechanizmu autopercepcji (rozumianej wieloaspektowo) jako korelatu funkcjonowania psychospołecznego młodzieży w wieku gimnazjalnym (średniej adolescencji). Jest to mechanizm niezwykle istotny z punktu widzenia przebiegu rozwoju młodego pokolenia, traktowany przez Autorkę jako mechanizm adaptacji vs. dezadaptacji społecznej pomyślnego rozwoju i zaburzeń rozwojowych, przejawiających się w trzech ogólnie i specyficznie ujętych sferach funkcjonowania – aspektach tożsamości ja–ja (cechy osobowe), ja–inni (zachowanie wobec świata społecznego) oraz ja–zadanie (działania w podstawowych dla młodego pokolenia, ale wybiórczo ujętych dziedzinach).
Autorka w sposób nowatorski – w ramach pedagogiki młodzieży i pedagogiki resocjalizacyjnej – ujmuje przedmiot badań własnych, konsekwentnie realizując projekt badawczy, który oprócz zakładanych przez nią celów eksploracyjno-diagnostycznych daje podstawę do realizowania niezmiernie ważnych dla pedagogiki celów aplikacyjnych. Publikację uważam za ważny wkład w rozwój wiedzy pedagogicznej, ponieważ w warstwie empirycznej dotyka ona zjawisk istotnych z perspektywy zarówno pedagogiki resocjalizacyjnej, jak i pedagogiki młodzieży.
W założeniach teoretycznych Autorka odnosi się do analizy subiektywnego świata młodzieży, podejmując przedmiotowe zagadnienia z perspektywy autopercepcji młodego pokolenia, ale łączy je z perspektywą postrzegania zaburzeń w funkcjonowaniu młodego pokolenia przez reprezentantów dorosłego pokolenia (nauczycieli). Proponowane ujęcie problematyki badawczej jest nowatorskie i zasadne, a zawarte w pracy treści stanowią przyczynek do dalszej i szerszej debaty w obszarze przedmiotowych problemów”.
Z recenzji dr hab. Ewy Wysockiej
Ekologia informacji to domena badawcza dotycząca wzajemnych oddziaływań człowieka na informację i odwrotnie, a także relacji informacyjnych między ludźmi w publicznej i prywatnej przestrzeni informacyjnej oraz wpływu na nie środowiska informacyjnego. Jej przedmiotem jest struktura i funkcjonowanie środowiska informacyjnego człowieka.
Monografia dotyczy problemu zróżnicowania funkcjonalnego odrębnych systemów pamięci i uczenia się. Zagadnienie to jest istotne dla tych gałęzi współczesnej psychologii, które zajmują się nabywaniem wiedzy przez ludzi i mechanizmami jej wykorzystywania. Przyjmuje się bowiem, że możliwe jest wydzielenie co najmniej dwóch rodzajów pamięci oraz wyróżnienie odpowiadających im mechanizmów uczenia się. Jeden z nich to pamięć jawna, która odnosi się do wiedzy na temat zdarzeń i faktów z naszego życia oraz znaczenia pojęć już poznanych. Wiedza o takim charakterze okazuje się łatwa do zwerbalizowania i może zostać w stosunkowo prosty sposób przekazana innym ludziom. Drugim rodzajem pamięci jest pamięć utajona (lub niejawna), która dotyczy umiejętności motorycznych oraz strategii wykonywania czynności. Nabywanie wiedzy o takim charakterze zachodzi poprzez wielokrotne powtarzanie czynności i stopniowe uzyskiwanie doświadczenia widocznego w zachowaniu. Jednocześnie wiedza ta jest w niewielkim stopniu dostępna świadomości i trudna bądź niemożliwa do zwerbalizowania. Oba rodzaje pamięci lokalizuje się w innych częściach mózgu i podkreśla się, że procesy uzyskiwania samej wiedzy i jej przechowywania mają odmienny charakter.
Autorka koncentruje się na pamięci utajonej oraz roli, jaką w formowaniu się tego rodzaju pamięci odgrywa grupa struktur mózgowych nazywanych jądrami podstawy.
Książka przedstawia problematykę rzadko obecną w polskojęzycznych publikacjach, pozwoli zatem przybliżyć czytelnikowi ważną dziedzinę psychologii i zapoznać go z wynikami interesujących badań.
Z recenzji dra hab. Eligiusza Wronki,
Instytut Psychologii Uniwersytetu Jagiellońskiego
We wszystkich czasach, miejscach i kulturach istniały jakieś wyobrażenia doskonałości zarówno człowieka (doskonałość estetyczna, etyczna), jak zbiorowości (idealna rodzina, idealne społeczeństwo, idealne państwo), a nawet metafizyki czy eschatologii. Przedstawiano idealne miejsca (Olimp, Eden), czasy (złoty wiek, Królestwo Boże), stany (olśnienie, natchnienie, nirwana), doskonałe postaci (bóstwa, anioły). Różnymi, często skrajnie odmiennymi sposobami dążono do osiągnięcia doskonałości, zrealizowania ideału. Inaczej doskonałość osiągnąć chcieli anachoreci, inaczej derwisze, jeszcze inaczej święci, filozofowie lub poeci. Bywały ideały szlachetne i niebezpieczne; ideologie utopijne i zbrodnicze.Ta rozmaitość wyobrażeń ideału, doskonałości przejawia się we wszystkich dziedzinach myśli i dziełach wyobraźni: w religii, filozofi i, poezji, sztuce, muzyce, a nawet w działalności praktycznej (idealna budowla, najwspanialszy ogród, najdoskonalszy przedmiot), w sposobie życia i postępowania.Również język zachował określenia, które wprost odnoszą się do idealnego charakteru (doskonałości) ludzi (święty, heros, mistrz), przedmiotów, zdarzeń lub przymiotów. Niniejszy tom ma na celu skonfrontowanie z sobą przynajmniej niektórych z tych wyobrażeń i sposobów ich przedstawiania, a także podjęcie refleksji nad tym, czy i jak zmieniają się one z biegiem czasu lub wraz ze zmianą miejsca, czy i w jaki sposób zależne są od zasad, na podstawie których człowiek tworzy sobie jakiś ideał lub wyobrażenie doskonałości.
Obywatele chcą przez głosowanie wyrazić to, co dla nich ważne, kandydaci chcą zdobyć mandat, przywódcy partii walczą o władzę – wybory są grą, w której każdy zmierza do własnych celów. Ta gra ma swoje formalne reguły, narzucane przez system wyborczy. Ma jednak także zasady niepisane – powstają one tam, gdzie stałe wzory społecznych dążeń wciskają się w ramy nadane przez prawo. Niepisane zasady mogą się rozmijać z zamysłem ustawodawcy, potoczną wiedzą czy nawet zdrowym rozsądkiem. Dzieje się tak, jeśli formalne reguły nie pasują do społecznych wyobrażeń. Nieuchronnie powstają wtedy złudzenia – jedne mniej, inne bardziej szkodliwe. Książka ta jest dogłębnym studium polskiego systemu wyborczego, pokazującym takie właśnie złudzenia.
Praca od początku uderza swoją oryginalnością. Choć Autor niewątpliwie jest dobrze obeznany z literaturą przedmiotu, nie epatuje teorią, co nierzadkie w pracach naukowych, ale używa jej jako praktycznego narzędzia analizy. Jego ambicję stanowi kwestionowanie utartych sądów na temat polskiej ordynacji. Praca ta jest nie tylko solidnym i pod wieloma względami nowatorskim dziełem naukowym, ale także ważnym wkładem w dyskusję publiczną na temat polskiego systemu wyborczego”.
Z recenzji dr hab. Artura Wołka
Autorka podjęła się teoretycznej, a także empirycznej analizy jednego z głównych tematów w ramach nauki o mediach, ekonomiki mediów oraz zarządzania mediami. Jak dotąd nie można stwierdzić, że występuje dostatecznie wiele opracowań dotyczących zarządzania w obszarze mediów elektronicznych. W dalszym ciągu problematyka ta jest niezbyt często podejmowana przez badaczy mediów, zwłaszcza z uwzględnieniem podstawowej kategorii odbiorczej tych treści, czyli studentów i doktorantów, a także młodych badaczy zajmujących się problematyką funkcjonowania rynku audiowizualnego w naszym kraju. Biorąc pod uwagę wielość wątków tematycznych przedstawionych w książce, można przewidywać, że znajdzie ona wielu czytelników w kręgu naukowców, badaczy i studentów oraz doktorantów reprezentujących środowisko związane ze studiami w zakresie dziennikarstwa i komunikacji społecznej, socjologii, ekonomii mediów oraz zarządzania mediami.
Dla edukacji najbardziej istotne i znaczące ideologie są te, które leżą u podstaw myślenia i działania osób dzierżących władzę polityczną. To politycy stwarzają bowiem formalne warunki prawne i możliwości kształcenia oraz wychowywania młodego pokolenia, a także artykułują, reprezentują, propagują i współtworzą oczekiwania społeczne oraz opinię publiczną w odniesieniu do różnorakich kwestii związanych z szeroko rozumianą edukacją. Ich sposób widzenia tego wycinka rzeczywistości społecznej wpływa więc na wszelkie procesy z edukacją związane i toczące się w jej obrębie.
Ze Wstępu
Wychodząc z takiego założenia, autorka stara się przedstawić ideologie edukacyjne polskich polityków należących do najważniej szych ze społecznego punktu widzenia partii politycznych lat 2007-2010, opierając się na szczegółowych badaniach dokumentów programowych, artykułów prasowych i zapisów na blogach poszczególnych członków klasy politycznej oraz posiłkując się cytatami z wywiadów. Widoczna hybrydyzacja ideologii edukacyjnych polityków - charakteryzująca się płynnością, zmiennością i niedookreślonością, a także łączeniem elementów przeciwstawnych w dowolnych konfiguracjach - rodzi pytania o przyszłość naszej edukacji.
Transgresja to słowo klucz, służące na terenie nauk o kulturze do oznaczania i określania zjawisk wymykających się istniejącym i stosowanym teoriom antropologicznym. Przeniesione na grunt antropologii i kulturoznawstwa z obszaru psychologii, bywa wykorzystywane w różnych kontekstach do opisu i wyjaśniania dynamiki przemian kulturowych. Najczęściej zaś jest parawanem ukrywającym niemoc cierpiącej na głęboki kryzys metodologiczny antropologii kulturowej. Transgresja kultury to zespół zjawisk i procesów prowadzących do przesuwania granic akceptacji dopuszczalnych form ekspresji. Towarzyszy jej rozszerzanie przestrzeni innowacyjności, ale także tendencja do naruszania i kwestionowania świętości, autorytetów, podstawowych, w tym religijnych, norm obyczajowych. Tym samym transgresja w kulturze pociąga za sobą debaty i dyskursy na różnych polach, skłania do obrony istniejących paradygmatów, ale też do ich reinterpretacji. Pragniemy ukazać w tym tomie oparte na solidnych podstawach teoretycznych i metodologicznych konteksty, w jakich pojawiają się analizy dotyczące transgresji, podejmowane na gruncie nauk o kulturze, w tym antropologii, etnologii, filozofii, kulturoznawstwa, językoznawstwa, socjologii i psychologii. Marginalne, okazjonalne, kontrowersyjne, ulotne zjawiska, jakie poddane zostały opisowi i diagnozie, wkraczają na centralne obszary kultury masowej, nie tylko rzucając wyzwanie utrwalonym kanonom kultury symbolicznej, lecz również kwestionując i nie respektując wymogów kultury popularnej.
Podręcznik jest przeznaczony dla studentów kierunków zarządzania o różnych specjalnościach, a także innych kierunków nieekonomicznych. Ponadto może być przydatny dla tych wszystkich czytelników, którzy pragną samodzielnie przeprowadzić badania statystyczne, począwszy od sformułowania celu, aż po analizę struktury zbiorowości statystycznej.Koncepcja przekazu wiedzy oparta jest na niezbędnych podstawach teoretycznych (pojęcia, wzory) oraz przykładach zadań wraz z rozwiązaniami. Przykłady wyróżniają się prostotą, przejrzystością obliczeń poszczególnych i ich zwięzłą interpretacją. Techniczna strona obliczeń parametrów pozwala studentowi samodzielnie krok po kroku dochodzić do ostatecznych wyników oraz tym samym zapoznać się z istota tych parametrów. Zamieszczone zadania do samodzielnego rozwiązania oraz odpowiedzi umożliwią sprawdzenie nabytych umiejętności.
Tematem przewodnim książki jest charakterystyka współczesnych polskich seniorów jako użytkowników komputera i internetu. Przedstawiono tu analizy oparte na wynikach szeroko zakrojonych badań własnych na temat aktywności seniorów podejmowanych w sieci z uwzględnieniem ich wieku, płci oraz cech osobowości i dobrostanu psychicznego. Ponadto prezentowane są wyniki dotyczące kompetencji seniorów w zakresie korzystania z internetu. Zalety publikacji to przede wszystkim:
Wyniki prezentowane w książce dotyczą unikatowej, szczególnie interesującej, zarówno dla badaczy internetu jak i rozwoju człowieka, grupy użytkowników. Są nimi osoby, które z internetem zetknęły się w późnym okresie swojego życia. Każde następne pokolenie ludzi starych będzie już takim, które rozpoczęło używanie interentu we wczesnej młodości albo w wieku dziecięcym.
Przedstawiono w niej badania, w których po raz pierwszy eksperymentalnie oceniano rzeczywiste kompetencje seniorów, a nie tylko – jak dotychczas – deklarowane.
W książce zawarte zostały wnioski teoretyczne i praktyczne, których wykorzystanie powinno przyczynić się do przeciwdziałania wykluczeniu cyfrowemu seniorów.
Książka stanowi pogłębione, etnograficzne studium przypadku strategii budowania kultury organizacji w jednej z najstarszych kooperatyw zajmujących się produkcją kawy Fair Trade w Ameryce Północnej.Badania terenowe, które rozpoczęły się jako eksploracja subiektywnych znaczeń pracy w demokratycznym miejscu pracy, ostatecznie przekształciły się w krytyczną analizę sposobu, w jaki kulturowe modele pracy są konstruowane, rekonstruowane oraz wiązane z codziennymi działaniami menedżerów, pracowników i członków kooperatywy.W książce zostały poddane analizie zarówno mechanizmy odpowiedzialne za niezgodność pomiędzy retoryką a praktyką kulturową w kooperatywie, jak i skuteczne praktyki hegemoniczne oraz rytuały, które pomagają w kontroli wyobrażeń pracowników na temat znaczenia pracy w organizacji spółdzielczej.To pozycja wyjątkowa na polskim rynku ? nikt do tej pory nie publikował w języku polskim praktycznej, antropologicznej analizy relacji między kulturą organizacji i pracą, szczególnie w organizacji zarządzanej zgodnie z zasadami spółdzielczymi.Piotr Prokopowicz doktor nauk humanistycznych, psycholog i socjolog organizacji. Pracownik naukowy w Centrum Ewaluacji i Analiz Polityk Publicznych UJ, współwłaściciel firmy doradczej 313 Consulting, zajmującej się tworzeniem i wdrażaniem innowacyjnych projektów rozwojowych z wykorzystaniem autorskich gier symulacyjnych, a także trener i partner w tej firmie. Specjalista w zakresie badań organizacji, rekrutacji i selekcji oraz analizy danych. Współpracownik i wykładowca Cologne Business School i Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prowadzi kursy akademickie m.in. z zakresu psychologii rekrutacji i selekcji, biznesowych gier symulacyjnych, diagnozy organizacji oraz planowania i rozwoju organizacji w kontekście międzynarodowym. Koordynator zespołu ds. monitoringu wdrażania strategii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor i redaktor wielu opracowań, książek i artykułów na temat socjologii i psychologii zarządzania.
Niniejsza książka jest dogłębną, wieloaspektową i historyczną analizą zawartości niemieckich mediów (głównie prasy), przeprowadzoną pod kątem wykrycia związków między treścią mediów a pozycją polityki w społeczeństwie. Głównym przedmiotem dociekań autora jest zjawisko tzw. Politikverdrossenheit (ang. Video-Malaise-Effect ? Robinson, Lipset, Lichters i inni), czyli niechęci do czynnego bądź biernego uczestnictwa politycznego ze strony obywateli. [?]
Kepplinger wraz ze swoimi współpracownikami przebadał treść mediów, głównie prasy z lat 1951?1995, dokonując doboru próby reprezentatywnej na podstawie dzienników i czasopism o różnych opcjach politycznych. [?] Powstała pewna wartość historyczno-dokumentacyjna, opis zawartości czołowych pism europejskich o charakterze opiniotwórczym. [?] Ale ta wartość nie jest jedyną zaletą książki. Być może ważniejsza jest w niej warstwa teoretyczno-opisująca i teoretyczno-wyjaśniająca. Na podstawie zgromadzonego materiału empirycznego autor stworzył wiele definicji, schematów i propozycji rozumienia procesów wynikających ze współistnienia systemów politycznego i medialnego. Kepplinger ani na chwilę nie odchodzi od najważniejszego pytania, czyli co z tego ma i rozumie społeczeństwo. I tutaj wyłania się trzecia (obok empirycznej i diagnostycznej) wartość książki ? prognostyczna: jaka może być perspektywicznie rola polityki w warunkach społeczeństwa informacyjnego (medialnego).
Z recenzji dr. hab. Stanisława Michalczyka
Jedno grenlandzkie miasteczko. Jedna letnia noc. Jedenaście osób, które postanowiły targnąć się na swoje życie. Niemiecka dziennikarka Elle kilka tygodni po tragicznych wydarzeniach przyjeżdża do Amaraq i, podając się za autorkę turystycznych reportaży, usiłuje poznać przyczyny tragedii. Próbuje zdobyć zaufanie rdzennych Inuitów i dowiedzieć się, co skłoniło samobójców do tak dramatycznego kroku. Pozorny brak motywów sprawia, że zjawisko postrzegane jest jako epidemia przenoszona przez dotyk lub samo tylko spojrzenie. Czy jednak na pewno samobójców nic nie łączy? A może to mroczne miasto i warunki egzystencji w krainie skrajności popchnęły ich do tego desperackiego czynu? Czy Elli dostrzeże związek tajemniczych zdarzeń z jednostajnością egzystencji w krainie skrajności?Relacje z ostatnich godzin życia bohaterów tworzą mozaikę, którą przeplatają opisy krajobrazu i codziennej egzystencji we wschodniej Grenlandii, co stanowi niewątpliwie wielki walor książki Anny Kim.Anna Kim urodziła się w 1977 roku w Korei Południowej. W roku 1979 jej rodzina przeniosła się do Niemiec, a później do Wiednia, gdzie autorka mieszka od 1984 roku. Dotychczas opublikowała opowiadanie Die Bilderspur (2004), powieść Die gefrorene Zeit (2008) oraz esej Invasionen des Privaten (2011).
Dlaczego Romowie wciąż żyją w biedzie w Europie Wschodniej? Czy są biedni, ponieważ są dyskryminowani, czy też są dyskryminowani, ponieważ są biedni? Nie lubią pracować, dopuszczają się przestępstw, a może są mniej inteligentni od innych? Takie pytania - choć najczęściej zadawane półgłosem - padają często. Odpowiedź oczywiście jest znana: „typowi Romowie”. Długoletni korespondent na Bałkanach, Norbert Mappes-Niediek, bada fakty i dochodzi do zaskakujących wniosków. Jednocześnie poddaje zasadniczej krytyce politykę europejską wobec Romów i wspieraną przez nią Gypsy industry oraz wskazuje drogi alternatywne. Największym osiągnięciem Norberta Mappesa-Niedieka jest to, że postawionemu na głowie problemowi Romów przywrócił właściwą perspektywę. Andreas Ernst, „Neue Zürcher Zeitung”
Tureckie lustro zabiera czytelnika w podróż do XVI wieku na ziemie południowych Węgier, znajdujące się pod panowaniem tureckiego sułtana Sulejmana II Wspaniałego. Przewodnikiem po tym niezwykłym świecie jest Isa - turecki szlachcic, który od wczesnej młodości przebywa w Peczu pod opieką beja Derwisza. Osierocony bohater dojrzewa, odkrywa swoją seksualność i przeżywa miłosne perypetie. Miłość miesza się ze zdradą, a przygoda z niebezpieczeństwem. W tle czytelnik oczyma bohatera ogląda szesnastowieczne miasto i rozgrywającą się historię. Dzięki trzymającej w napięciu akcji i pełnej humoru narracji powieść czyta się jednym tchem, a pełne niebezpieczeństw przygody Isy sprawiają, że trudno się od niej oderwać. Tureckie lustro w 2012 roku zdobyło prestiżową Nagrodę Literacką Unii Europejskiej.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
