Przywództwo w edukacji to nie prowadzenie grupy według znanych punktów orientacyjnych z mapą w ręku, to raczej podróż z wieloma objazdami, zawracaniem, pytaniem o drogę, i tylko, lub aż tylko na to trzeba być przygotowanym - na ciągłe zmiany kierunku, tempa i środka lokomocji.
Podjęcie refleksji nad zarządzaniem sferą edukacji, przy założeniu integracji wiedzy z wielu obszarów, uważam za trafne i uzasadnione. Zmieniająca się rola szkoły, procesy demokratyzacji społeczeństwa oraz pewne negatywne zjawiska obserwowane w oświacie zachęcają do podjęcia refleksji na temat specyfiki zarządzania szkołą oraz wymagań wobec dyrektorów szkół, z perspektywy dorobku nauk o zarządzaniu i socjologii oświaty.
Z recenzji dr hab. Aldony Andrzejczak, prof. nadzw. UEP
Temat przywództwa edukacyjnego, któremu poświęcona jest niniejsza publikacja, należy do zaniedbanych w sensie teoretycznym obszarów badawczych, wpisujących się w nauki humanistyczne, a w szczególności w takie dyscypliny, jak nauki o zarządzaniu i pedagogika. Dobrze więc się stało, że Autor postanowił ten stan rzeczy zmienić, proponując nowy model przywództwa w zarządzaniu edukacyjnym (...). Nie da się przeprowadzić skutecznej reformy systemu edukacji bez uwzględnienia roli, jaką odgrywa przywództwo w edukacji, bez nowego podejścia do kierowania szkołą, skoncentrowanego na wydobywaniu potencjału przywódczego wśród nauczycieli, (...) i bez aktywnego podejścia do rzeczywistości, polegającego na jej odpowiednim kształtowaniu. Grzegorz Mazurkiewicz właśnie te czynniki uczynił przedmiotem swych rozważań.
Z recenzji dr hab. Joanny Michalak, prof. UL
Praca ma w dużej mierze charakter monografii empirycznej podejmującej problem wyznaczników zdrowia u pacjentów poddanych przeszczepowi szpiku kostnego. Kwestia ta nie miała do tej pory szerszego opracowania w polskiej psychologii zdrowia.
Z recenzji prof. dra hab. Władysława Łosiaka
Książka Heleny Wrony-Polańskiej jest interesującym wkładem w dorobek polskiej psychologii zdrowia. Przedstawiony w niej autorski model psychologicznych, behawioralnych i społecznych uwarunkowań służących zachowaniu kondycji zdrowotnej oraz zastosowanie tej koncepcji do opisu i wyjaśnienia wpływu tych czynników na rezultat terapii chorób białaczkowych są teoretycznie i doświadczalnie uzasadnione, a także praktycznie przydatne zarówno w profilaktyce, jak i w pracy z pacjentami. Na gruncie polskim, w zakresie badań osób chorych na białaczki i po przeszczepie szpiku kostnego, jest to praca pionierska.
Z recenzji prof. dra hab. med. Aleksandra B. Skotnickiego
Kościoły i inne związki wyznaniowe w służbie dobru wspólnemu to praca, która powstała wspólnym wysiłkiem 28 autorów poszczególnych przyczynków, ujednoliconych i uporządkowanych przez inicjatorów publikacji i redaktorów. Wymagało to ogromnego wysiłku i wielkiej pracy, rodziło szereg trudności, jakie wiążą się z realizacją tak obszernego projektu. Uprzedzając dalsze rozważania, należy stwierdzić, że udało się te trudności pokonać i stworzyć bogate oraz ciekawe dzieło. Pozostaje ono otwarte na kontynuację. Zachęca do dalszej dyskusji i pobudza do nowych studiów. [...] Jednoznacznie pozytywnie oceniam książkę, która będzie interesująca nie tylko dla konstytucjonalistów i specjalistów z zakresu prawa wyznaniowego, ale także dla wszystkich, którym zależy na pogłębieniu świadomości czym jest w istocie dobro wspólne.
Z recenzji ks. prof. dr. hab. Franciszka Longchamps de Bérier
Klatka piersiowa, kolejny, drugi już tom podręcznika Anatomia prawidłowa człowieka pod redakcją prof. dr. hab. med. Andrzeja Skawiny, został opracowany zgodnie z założeniami ujęcia całości podręcznika. Zawiera część opisową dotyczącą budowy ścian klatki piersiowej, a także zawartych w niej narządów. Analizuje wzajemne stosunki topograficzne struktur stanowiących zawartość jam klatki piersiowej, ujmując je w sposób dokładny i plastyczny. Na szczególną uwagę zasługuje część embriologiczna obejmująca podstawowe informacje z zakresu rozwoju serca i układu naczyniowego oraz oddechowego, stanowiąca cenne uzupełnienie całości. Wszystkie wymienione części są opracowane bardzo starannie, z dużą znajomością materiału, przy zastosowaniu prawidłowego, aktualnie obowiązującego mianownictwa polskiego i łacińskiego, z dobrze dobranymi rycinami. Tom ten może służyć nie tylko jako podręcznik wprowadzający w wiedzę medyczną, z zakresu klatki piersiowej, studentów Wydziału Lekarskiego i Oddziału Stomatologii oraz innych medycznych kierunków, ale także jako wartościowa pomoc dla lekarzy praktyków w ich codziennej pracy.
W Scenicznych rytuałach jeden z najważniejszych autorów piszących o muzyce popularnej zadaje pytanie, o czym właściwie rozmawiamy, kiedy rozmawiamy o muzyce. Zamiast eliminować emocjonalne reakcje i osobisty gust jako coś obcego akademickiemu krytykowi, Simon Frith czyni te postacie zaangażowania swym tematem i ukazuje ich miejsce w samym centrum estetyki, która strukturyzuje naszą kulturę i ubarwia życie.
Jak dotąd nie ma na polskim rynku książki humanistycznej podobnej publikacji, a tym samym przekład tej oryginalnej i stymulującej pozycji pozwoli zapoczątkować w kraju poważną debatę nad muzyką popularną.
Prof. Wojciech Burszta SWPS Warszawa
Całościowe, wielofunkcyjne ujęcie muzyki popularnej to również przyczynek do analogicznego rozumienia wszelkich dziedzin kultury popularnej, która - niczym dawniejsza kultura ludowa - formuje dziś nieelitarną warstwę sposobów życia ludzi Zachodu.
Janusz Barański UJ
Frith znosi pozorne rozróżnienie między kulturą wysoką a kulturą popularną z dowcipem i erudycją, które są zbyt rzadkie rozprawiających o kulturze … Muzyka popularna jest ważna dla Fritha, który daje nam jeden z najlepszych tekstów mówiących, dlaczego powinna być ważna.
Financial Times
Simon Frith – profesor anglistyki na Uniwersytecie Strathclyde, autor wielu publikacji poświęconych muzyce popularnej w Village Voice oraz The Sunday Times of London oraz klasycznej już książki zatytułowanej Sound Effects.
Przedstawiamy polskiemu Czytelnikowi wybór perskich tekstów będących głosami w dyskusji nad modernizacją kraju, prowadzonej przez Irańczyków od drugiej połowy XIX wieku po tak zwaną rewolucję islamską i czasy współczesne. Debata światopoglądowa wywołana przez konfrontację Persji z zachodnią cywilizacją zmusiła Irańczyków do zajęcia stanowiska wobec osiągnięć myśli oświeceniowej, a także do postawienia pytania o własną tożsamość. Niniejszy tom pozwala uchwycić bogactwo i złożoność kultury irańskiej, jej manichejskie rozdarcie, a zarazem oryginalną próbę syntezy Wschodu z Zachodem, religii z myślą lewicową, tradycji z potrzebą postępu, ducha z materią. Niestety, w irańskiej polityce dotychczas zwyciężały skrajności, radykalne wizje mające na celu całkowite oddzielenie światła od ciemności. Chociaż mieszanka idei lewicowych i islamskich, tłumionych jako wywrotowe i wsteczne w duchu wielkomocarstwowej propagandy sukcesu, na moment zatriumfowała podczas rewolucji w 1978 roku, to wkrótce jednak rewolucja została nazwana islamską, a oficjalny dyskurs Islamskiej Republiki Iranu odrzucił wszelkie alternatywne wizje świata. Na jak długo? Czas pokaże, bowiem dziś debata nad irańską tożsamością nadal się toczy - nie tylko wśród intelektualistów, ale także w zatłoczonych teherańskich taksówkach i w perskojęzycznej cyberprzestrzeni, a doświadczeni przez historię Irańczycy lubią powtarzać: in ham begzarad, ,,to też przeminie`.
Dlaczego Bułgarzy nazywają język staro-cerkiewno-słowiański starobułgarskim? Od kiedy św.św. Cyryl i Metody są Bułgarami? Czy ziemie bułgarskie mogą leżeć poza Bułgarią, a język macedoński - być alternatywną normą bułgarszczyzny? I czy Bułgarzy to Słowianie?Te i podobne pytania, które stawiają dziś nie tylko postronni obserwatorzy współczesnego bułgarskiego dyskursu tożsamościowego, ale i sami Bułgarzy, zachęcają do bliższego przyjrzenia się procesowi definiowania i kodyfikacji bułgarskości w epoce tzw. Bułgarskiego Odrodzenia (1762-1878). Niniejsza publikacja traktuje o tkwiących w XIX wieku źródłach bułgarskiego kodu patriotycznego, ale tak naprawdę jest o współczesnych Bułgarach i ich stosunku do wielkich narodowych narracji; o aktualizacji starych mitów wspólnotowych i o poszukiwaniu nowych. A także o słowach-kluczach oraz utrwalonych w języku i tekstach kultury stereotypach wyznaczających granice przewartościowań.
Książka, którą polecamy Państwa życzliwej uwadze , to kolejna publikacja powstała w ramach istniejącego już blisko dekadę programu studiów genderowych w Instytucie Socjologii UJ. Jest ona odbiciem dynamicznie rozwijających się studiów nad kulturową tożsamością płci nie tylko w środowisku krakowskim, ale również w innych ośrodkach w Polsce.
Jak pisze prof. Barbara Gąciarz w przedstawionym wyborze tak wielu opracowań, płeć została potraktowana jako zjawisko wielowymiarowe: biologiczne, psychologiczne, socjologiczne, kulturowe i historyczne. Pozwoli to odbiorcom uświadomić sobie właściwą wagę zajmowania się problematyką genderową dla lepszego funkcjonowania społeczeństwa i kultury, a także zrozumienia uwarunkowań kształtujących postrzeganie rol społecznych kobiety i mężczyzny jako składowych szerszych procesów rozwojowych
Książka Davida Wooda przez dziesięć lat utrzymywała się na liście bestsellerów z oczywistych powodów: dostarcza doskonałej, twórczej syntezy wiedzy o myśleniu i uczeniu się dzieci. Autor przedstawia zrównoważoną, a jednocześnie odkrywczą koncepcję, godzącą stanowisko skrajnie natywistyczne z ujęciem środowiskowym; z koncepcją tą powinien się zapoznać każdy, kto zajmuje się rozwojem intelektualnym małych dzieci.
Profesor Peter Robinson, Uniwersytet w Bristolu
W książce Jak dzieci uczą się i myślą David Wood prezentuje teorie oraz spory dotyczące sposobów myślenia i uczenia się dzieci. W publikacji tej znajdziemy zarówno omówienie dyskusji akademickich, jak i analizy zastosowania badań naukowych w praktyce, a także odniesienia do istotnych trudności, jakie napotykają nauczyciele usiłujący wdrożyć w klasie wyniki rozważań teoretycznych i badań empirycznych.
Autor dokonuje przeglądu najważniejszych kierunków rozwoju edukacji w ciągu ostatnich dziesięciu lat, opisuje metody nauczania oraz ich związki z głównymi teoriami uczenia się i rozwoju.
Perec nazwał ,,Kondotiera"" ,,pierwszą skończoną powieścią"", jaką udało mu się napisać. Ponad pół wieku po jego powstaniu (1957?1960), trzydzieści lat po śmierci autora (3 marca 1982), odkryjemy wreszcie to młodzieńcze dzieło, zaginione i cudem odnalezione. Gaspard Winckler, bohater powieści, przez wiele miesięcy pracował nad falsyfikatem ,,Kondotiera"", starając się stworzyć portret doskonalszy od oryginału z Luwru, namalowanego przez Antonella da Messinę w 1475 roku. Ów książę fałszerzy jest jednak tylko zwykłym wykonawcą zleceń niejakiego Anatole'a Madery. Jak w powieści kryminalnej, na początku Winckler zabija Maderę. Dlaczego to robi? Dlaczego ponosi klęskę w swym projekcie dorównania renesansowemu mistrzowi? Do czego dążył, osiągając wirtuozerię w fałszowaniu dzieł sztuki? Co fascynowało go w obliczu włoskiego dowódcy najemników emanującym wrażeniem panowania nad światem i energią? Dlaczego zamordowanie Madery przeżywa jako wyzwolenie? ,,Kondotier"" pokazuje, w jaki sposób, zmagając się z falsyfikatem, można dotrzeć do prawdy.
Pracoholizm jest współcześnie symptomem zachowania typowym dla pracy, ale też ciągle słabo rozpoznanym, domagającym się gruntownego wyjaśnienia od strony mechanizmów psychologicznych. Wyjaśnienie to pozostaje jednak na poziomie intensywnych badań opisowych, którym brak spójnego zaplecza teoretycznego. Problematykę pracoholizmu podejmuje w Polsce nieliczna grupa badaczy, a kolejne eksploracje empiryczne oraz próby analizy wydają się bardzo pożądane i przydatne w psychoterapii zmagającej się od dłuższego czasu z problemem tego typu uzależnienia. Monografia Diany Malinowskiej jest więc publikacją potrzebną z uwagi na konieczność zarówno tworzenia nowych modeli motywacji do pracy, konstruowania koncepcji wyjaśniających, jak i doskonalenia działań organizacyjnych i naprawczych. Z recenzji prof. dr hab. Aleksandry Tokarz Walorem książki Pracoholizm. Zjawisko wielowymiarowe jest ukazanie złożoności pracoholizmu. Z badań Diany Malinowskiej wynika, że stanowi on syndrom składający się z różnych współwystępujących elementów skupionych wokół zachowania, myślenia i emocji. Autorka analizuje to zjawisko, opisując rozmaite sposoby jego ujmowania: jako patologiczne oraz względnie normalne. Ukazuje również rozmaite skutki pracoholizmu, które obejmują funkcjonowanie pracoholików w obszarze osobistym, rodzinnym i zawodowym. W relacjonowanych autorskich badaniach poszukiwano również odpowiedzi na pytanie: dlaczego ludzie stają się pracoholikami? Autorka udziela jej, wskazując na istotne znaczenie celów dotyczących osiągnięć zawodowych i przekraczania własnych możliwości, pozycji wartości estetycznych i moralnych w hierarchii wartości osoby, kryzysu w wartościowaniu oraz orientacji autonomicznej i pozaosobowej charakteryzujących motywację pracoholików.
Problematyka recenzowanej monografii jest rozległa i można ją odnieść do wielu dyscyplin naukowych, począwszy od pedagogiki specjalnej i jej dziedziny szczegółowej, którą jest pedagogika lecznicza, poprzez psychologię rozwojową, osobowości i twórczości, do niezmiernie istotnej dyscypliny, jaką stanowi psychologia zdrowia, zaś tematem, a raczej podmiotem głównym tej pracy jest formowanie osobowości dziecka przewlekle chorego z uwzględnieniem kształtowania - w procesach rozwoju, wychowania i kształcenia - obrazu własnej osoby oraz samowiedzy i samooceny; w tle pojawia się również niełatwa problematyka samoświadomości. Mimo że Autorka podjęła niezmiernie trudne, złożone kwestie kształtowania obrazu własnej osoby dzieci chronicznie chorych, to jednak przystępny sposób narracji sprawia, iż monografię tę można z pełnym przekonaniem polecić przede wszystkim psychologom zajmującym się rozwojem dziecka i jego twórczością. Praca ta może być także użyteczna dla studentów psychologii oraz pedagogiki specjalnej i leczniczej, a nade wszystko dla rodziców i opiekunów, którzy troszczą się i wspierają dzieci z przewlekłą chorobą. Z recenzji prof. drą hab. Adama Alfreda Zycha Książka nader istotna, porusza bowiem tematy będące rzadko w kręgu zainteresowań naukowców. To materia nadzwyczaj wrażliwa i trudna. Najcenniejszą wartością książki jest nowatorski sposób przedstawiania i diagnozowania obrazu swojego »ja«, jaki krystalizuje się na podstawie obserwacji czynionych przez autorkę. Z recenzji drą hab. Janusza Sytnika-Czerwertyńskiego
Świat człowieka nie jest wolny od agresji, a nawet istnieje teza o jej eskalacji w relacjach międzyludzkich. Normy moralne zakazujące czynienia zła zdają się być powszechnie łamane. Tym ważniejsze staje się niedopuszczenie agresji tam, gdzie ma miejsce edukacja początkowa, bowiem od dobrych fundamentów zależy cała konstrukcja naszego człowieczeństwa. Wbrew pozorom powstrzymanie agresji 6-latków nie jest łatwe, zaś przyzwalanie na nią sprzyja nieodwracalnym zaburzeniom w ich zachowaniu i rozwoju osobowości, nasilającym się dość gwałtownie w miarę dorastania. Zdajemy sobie sprawę, że żaden z przedstawionych tekstów nie spełnia warunku takiej wielostronności ujęcia, jakiej wymaga codzienna praca nauczycielska. Mamy jednak nadzieję, że dzięki swojemu zróżnicowaniu pobudzą one czytelnika do rozmyślań nad własnym udziałem w przeciwdziałaniu agresji, pomogą w doskonaleniu pracy profilaktycznej oraz umocnią w wytrwałości codziennych zmagań w służbie dziecku.
Nauki humanistyczne, u których podstaw leży znajomość historii, są potrzebne głównie po to, by ciągle przypominać ludziom o rzeczach dobrych i złych, o ideach, czynach i wynalazkach godnych pochwały i haniebnych. Przecież mamy wyobraźnię nastawioną na przeżywanie przeszłości po to, byśmy mogli, posiadając doświadczenie historyczne, posuwać się ku przyszłości świadomie, bez strachu i bez zbytniej zuchwałości. I, rzecz najważniejsza - nigdy nie tracąc godności ludzkiej. Dlatego właśnie musimy uwierzyć w realność i istotną wartość tworzonych przez nas sensów, nawet tych mitycznych czy wręcz fantastycznych. Ze Wstępu Zbiór esejów Wasilija Szczukina to lektura, która uwiedzie każdego Czytelnika humanistę, niehumanistę zaś powinna zmusić do zainteresowania tym, czym karmi się człowiek jako istota kulturotwórcza, tradycją i współczesnością rosyjskości, światem materii i emocji, którego jesteśmy wszak wszyscy częścią. Nie można tej książki odebrać inaczej, jak pean na cześć wartości humanistycznych, ogólnoludzkich, jak tyradę w obronie tychże wartości, jak wielkie tych wartości świadectwo. Z recenzji prof. dr hab. Izabelli Malej
Buddyzm filozofią o ponaddwuipółtysiącletniej historii. W swojej książce Rupert Gethin bada wspólne wątki łączące różnorodne tradycje buddyjskiej myśli i praktyki: opowieść o Buddzie, religijną tradycję piśmienniczą jego nauk, cztery „szlachetne prawdy”, życie klasztorne i świeckie, karmę i odrodzenie, etykę, medytację i filozofię.
Buddyjska droga medytacji, współczucia i niezadawania bólu istotom rozumnym to niezwykle przyciągająca filozofia. Niniejsza publikacja jest najlepszym dostępnym wprowadzeniem do tego tematu.
Andrew Linzey, Mansfield College, Oxford
Główna wartość książki Ruperta Gethina polega na tym, że z powodzeniem przedstawia on podstawowe zasady doktryny i praktyki buddyjskiej, umiejętnie prowadząc tok wykładu w taki sposób, aby uwzględnić główne nurty (szkoły) buddyzmu.
Prof. dr hab. Marek Mejor
Setki kilometrów od miejsca narodzin Buddy pielgrzymi podążający do świątyni prastarego Buddy w Swajambhunatha w Nepalu obracają niezliczone młynki modlitewne, zbliżając się do wielkiej stupy. W sali klasztoru stojącego pośród pól ryżowych Korei grupa mnichów siedzi pogrążona w cichej medytacji, a w miejscowości Aukana na Sri Lance kobieta w bieli ostrożnie umieszcza otwarty pąk lotosu u stóp wielkiego posągu stojącego Buddy i wznosi złączone dłonie do czoła
Fragment
Pierwszy z podręczników uczelnianych, w serii "Anatomia prawidłowa cztowieka" pod redakcją prof. dr. hab. med. Andrzeja Skawiny, dotyczy budowy anatomicznej kończyny górnej oraz kończyny dolnej.
Niniejsze opracowanie, o charakterze kompendium, zostało przygotowane bardzo starannie pod względem merytorycznym na podstawie wieloletniego doświadczenia dydaktycznego Katedry Anatomii Prawidłowej i, co ważne, uwzględniające najnowsze, aktualnie obowiązujące nazewnictwo anatomiczne.
Podręcznik w sposób jasny i systematyczny omawia całościowo budowę anatomiczno-czynnościową obu kończyn, która została zilustrowana właściwie dobranymi i starannie wykonanymi, techniką kreskową, rycinami.
Dodatkowy walor opracowania stanowi przystępne omówienie rozwoju osobniczego obu kończyn u człowieka z uwzględnieniem przekształceń, które zachodzą w ich budowie, a zwłaszcza w zakresie układu naczyniowego (zmiany w nazewnictwie przekształcających się odcinków układu tętniczego oraz żylnego), co poglądowo zilustrowano na odpowiednich schematach.
Książka stanowi nowoczesne, wartościowe opracowanie, skierowane do studiujących na wydziałach lekarskich, jak również przyrodniczych.
„Interesująca i doniosła z naukowego punktu widzenia problematyka rodziny oraz małżeństwa była dotąd podejmowana w konwencji tradycyjnej socjologii, z uwzględnieniem aspektu demograficznego, instytucjonalnego, społecznego, aksjologicznego i wychowawczego. Książka prezentuje tytułowe zagadnienia z perspektywy feministyczno-genderowej, wpisując się w ważne studia nad socjologią rodziny w jej nowatorskim ujęciu i tym samym przecierając ścieżki w badaniach familiologicznych. Jest to nowa opcja widzenia na gruncie polskim, bardziej adekwatna dla analiz rodzin w ponowoczesnym świecie. Mimo jednolitego tematu praca porusza całe spektrum zjawisk, od ogólnych problemów, takich jak płeć kulturowa czy ponowoczesne rodziny, po kwestie szczegółowe, takie jak nowe ojcostwo, rodziny sprawujące opiekę nad chorym i starszym bliskim, praca zawodowa kobiet, bezdomność”.
Z recenzji prof. dr hab. Urszuli Swadźby
Po upadku cesarstwa zachodniorzymskiego kult świętych był dominującą formą religii w chrześcijańskiej Europie. W swojej interesującej pracy Peter Brown bada znaczenie grobowców, sanktuariów, relikwii i pielgrzymek związanych z czczonymi ciałami świętych. Przedstawia, w jaki sposób mężczyźni i kobiety - żyjący w surowych, a czasem barbarzyńskich czasach - odwoływali się do miłosiernego wstawiennictwa świętych zmarłych, aby uzyskać zadośćuczynienie i przebaczenie oraz na nowo nauczyć się akceptacji swoich współbraci. Autor przeciwstawia się tradycyjnemu postrzeganiu kuttu świętych jako przejawu przesądności niższych klas i pokazuje, jak ta forma religijności zafascynowała najwybitniejsze umysty Kościoła oraz zainspirowała wielkie dzieła literackie i rozwój mecenatu.
Najważniejsze dzieło przystępnie prezentujące dialog motywujący (DM) – efektywną metodę wspomagania zmiany. Obecne wydanie przedstawia nowy model DM oparty na czterech procesach: angażowania, ukierunkowywania, wywoływania i planowania. Jego twórcy – William R. Miller i Stephen Rollnick – pokazują, jak procesy te wyglądają w praktyce, opisują liczne zastosowania oraz rzetelnie dowodzą ich skuteczności. Książka rozpoczyna się od gruntownego omówienia ducha i metody DM. Kolejne rozdziały zawierają szczegółowe wskazówki dotyczące ustanowienia silnej relacji roboczej, określenia przedmiotu uwagi i kierunku, wywołania i wzmocnienia u klienta motywacji do zmiany oraz sformułowania konkretnego planu działania. Autorzy opisują podstawowe umiejętności komunikacyjne wykorzystywane w DM, a zamieszczone przez nich przykłady dobitnie ilustrują, co należy robić, a czego unikać w trakcie skutecznego wdrażania DM w rozmaitych kontekstach. Przedstawiają także sposoby rozwijania biegłości w DM, integrowania go z innymi metodami oraz oceniania wierności wdrożenia interwencji. Podręcznik wzbogacają rozszerzona bibliografia oraz słowniczek terminów. Książka stanowi obowiązkową lekturę dla specjalistów reprezentujących różne dziedziny opieki zdrowotnej, m.in. terapeutów uzależnień, psychologów klinicznych, psychiatrów, pracowników socjalnych, terapeutów rodzinnych, doradców, pielęgniarek, lekarzy i edukatorów medycznych.
Oddajemy w Państwa ręce książkę powstałą z inspiracji konferencją naukową „Twórca – Dzieło – Badacz”, która odbyła się w Krakowie w dniach 4–5 listopada 2011 roku. Wydarzenie to wraz z uroczystą sesją Akademii „Artes Liberales” stanowiło najistotniejszy punkt obchodów dziesięciolecia działania Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych (MISH) w Uniwersytecie Jagiellońskim. Część zamieszczonych tu tekstów powstała z tej okazji, pomysły na inne pojawiły się wtedy – nie jest to jednak bynajmniej księga jubileuszowa. Publikacja ta stawia sobie za cel przekraczanie utartych instytucjonalnych granic między różnymi dziedzinami współczesnej humanistyki oraz umiejętne łączenie różnych metod i technik badawczych dla wypracowania wspólnej perspektywy badawczej dotyczącej funkcjonowania człowieka w przestrzeni kultury. Autorzy piętnastu zgromadzonych tu tekstów – młodzi polscy badacze – poruszają się w obszarze refleksji wyznaczonej przez trzy tytułowe słowa klucze: twórca, dzieło i badacz. W jego obrębie umieścić można niemal każdą z dziedzin nauk humanistycznych – od klasycznych nauk o literaturze, poprzez kulturoznawstwo, historię sztuki, etnologię aż po historię, filozofię czy też nauki o nowych (i „starych”) mediach.
Ze wstępu
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
