Teoretyczna część pracy daje czytelnikowi możliwość poznania aktualnego stanu wiedzy oraz sformułowanych dotychczas koncepcji przybliżających znaczenie stresu, na jaki narażeni są członkowie grup mniejszościowych, niezależnie od tego, jaki wymiar ich tożsamości decyduje o znalezieniu się poza główną częścią społeczeństwa.
Charakterystyka problemu badawczego, opis metody i uzasadnienia poszczególnych decyzji badacza pozwalają czytelnikowi na zbudowanie jasnego obrazu pracy badawczej autora i śledzenie toku jego rozumowania. Wyniki prezentowane są zrozumiale, a towarzyszące im graficzne budowanie modelu badanego zjawiska ułatwia krytyczną analizę tekstu. Książka napisana jest bardzo starannie, językiem niezawierającym nadmiaru sformułowań hermetycznych, których stosowanie, co warto zauważyć, jest ograniczone do minimum, a tam, gdzie się pojawiają, są klarownie wyjaśnione.
Z recenzji prof. dra hab. n. med. Jacka Bomby
Być może przyjdzie czas, gdy w badaniach psychologicznych orientacja seksualna stanie się jedną ze zmiennych, o którą będziemy pytali w metryczce. I nie będzie potrzeby istnienia psychologii LGB, która powstała trochę jako niechciane dziecko naszych czasów, gdy badając osoby biseksualne i homoseksualne, musimy pamiętać o specyfice ich rozwoju, o trudnościach i zmaganiach, z jakimi muszą się mierzyć w swoim życiu. Mając taką nadzieję, wspominam paradę tolerancji i równości, w której uczestniczyłem w czerwcu 2013 roku w Lizbonie. W porównaniu z polskimi paradami widok całkowicie odmienny. Zamiast kordonu policji - kilku stróżów prawa z uśmiechem przyglądających się kolorowemu tłumowi. Zamiast osób wykrzykujących wyzwiska i rzucających kamieniami – ludzie na chodnikach, na balkonach, w oknach, podrygujący i machający w takt grających bębenków. Przygotowując książkę do druku, pozostaję z nadzieją, że ku takim paradom zmierzamy, a może i one kiedyś nie będą już potrzebne?
Ze wstępu
Dzięki znakom człowiek orientuje się w świecie i nadaje mu sens, nazywa jego elementy, interpretuje je i komunikuje się z innymi ludźmi. Znaki tworzą kulturę i same bez kultury nie mogą istnieć. Są uporządkowane w logicznie połączone przebiegi sekwencyjne, dyskursy czy narracje, organizując wyobraźnię i tworząc pewien ład poznawczy. Kultura jest ogólnodostępnym dobrem takiej czy innej wspólnoty. Jednocześnie otwiera drogę do kształtowania się konkurencyjnych wizji rzeczywistości i prowadzenia o nie sporu, do tworzenia światów możliwych werbalnych i wizualnych.W proponowanym ujęciu znaki są nośnikami złożonych treści o charakterze dyskursywnym, więc można je uznać za reprezentacje sporu o wartości. Z kolei komunikacja to umiejętność korzystania z tych samych znaków, ale rozumianych na wiele sposobów. Celem książki jest przełożenie teorii na praktyki badawcze, nie tylko językowe, lecz także literackie i historyczne - a wszystko w kontekście kulturowym.Maciej Czerwiński filolog slawista, pracownik naukowy Uniwersytetu Jagiellońskiego, tłumacz, eseista. Zajmuje się językami i literaturami byłej Jugosławii oraz semiotyką i semiotyczną teorią kultury, retoryką i analizą dyskursu, pograniczami języka i literatury
Po lekturze tego obszernego i - niejako wbrew tytułowi - pasjonującego opracowania nie mam wątpliwości, że stanowi ono wielkie naukowe osiągnięcie. Po pierwsze, Autorom i Autorkom udało się wypracować takie podejście do delikatnej materii dziedzictwa IDO, jakie każe w sposób chłodny (ale nie do końca zdystansowany) przyjrzeć się zarówno dziejom pewnej instytucji, jak i uwikłaniu w jej prace wielu osób. To, że placówka została powołana do życia w mrocznych czasach, w dodatku przez Hansa Franka, nie powinno z góry umieszczać jej wyłącznie w kontekście kolejnego przykładu hitlerowskiej propagandy i zdegenerowanej nauki. W dorobku IDO udało się odcedzić"" to, co naukowe, od tego, co naukowe być nie mogło. Po drugie, wspomniana już wcześniej kompetencja opracowań sprawia, że ma się zaufanie do sposobów przedstawiania i interpretacji dostępnego materiału, który zresztą ciągle jest poddawany kolejnym weryfikacjom. Ta publikacja to jeszcze nie finalny efekt kilkuletnich badań i kwerend, ale przystanek, ważny, na drodze do dalszych prac, co wielokrotnie jest w książce sygnalizowane. Stanowi więc ona przykład work in progress.
Książka jest wartościową pozycją wydawniczą kierowaną do studentów ekonomii i zarządzania oraz do pracowników naukowych. Dostarcza wiedzy na temat nowych zjawisk, procesów, a także narzędzi. Daje również wgląd w obszar zainteresowań badawczych młodych pracowników Instytutu Ekonomii i Zarządzania Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Z recenzji dr. hab. Jacka Klicha, prof. UEK
Opracowanie zawiera teksty dotyczące sektorowych i funkcjonalnych problemów charakterystycznych dla współczesnych procesów zarządzania. Wszystkie one dotyczą doniosłych i aktualnych problemów naukowych. Ich mocną stroną jest z pewnością oparcie analiz na licznych i dobrze dobranych pozycjach literatury. Autorzy w zdecydowanej większości niezwykle wnikliwie i wyczerpująco zilustrowali wyniki przeprowadzonych studiów literaturowych i badań empirycznych.
Z recenzji dr. hab. Piotra Jedynaka, prof. UJ
Reklama nas otacza i osacza. Przeciętny mieszkaniec dużego europejskiego miasta styka się codziennie z blisko tysiącem reklam. Są nią przecież nie tylko telewizyjne spoty, wyskakujące okienka na stronach internetowych czy wielkie uliczne billboardy. To także opakowania produktów zawierających logo producenta, przemówienia polityków i puszki Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Właściwie czasem trudniej jest powiedzieć, co reklamą nie jest...
Amerykanie uczą małe dzieci tego, że reklama stanowi przekaz perswazyjny i nie należy jej mylić z rzetelnymi informacjami. Maluchy dowiadują się więc, że pan, który w telewizji zachęca ich do zjedzenia czekolady określonej marki, ma w tym swój własny interes, a czekolada niekoniecznie jest tak zdrowa, jak ów pan sugeruje. Do polskich szkół też powinniśmy wprowadzić tego typu lekcje.
W edukacji na temat reklamy nie należy jednak zaniedbywać dorosłych. Niniejsza książka świetnie się w tę ideę wpisuje. Będzie znakomitą lekturą dla wszystkich pragnących widzieć reklamę jako zjawisko interdyscyplinarne, które trzeba analizować z wielu punktów widzenia.
Wyczuwasz u pacjenta powiększony węzeł chłonny albo inną guzowatą zmianę…
Zastanawiasz się, co może oznaczać pojawienie się rumieniowatej zmiany na skórze…
Nie jesteś pewien, jak zinterpretować wynik biopsji jelita, śluzówki żołądka czy wątroby albo szpiku…
Chcesz poznać szczegółowe zasady oceny cytologicznego badania szyjki macicy czy też tzw. wyskrobin z jamy macicy albo zgłębić mechanizmy i wykładniki uszkodzenia nerek w różnych schorzeniach…
Chcesz się dowiedzieć, jakie metody biologii molekularnej służą diagnostyce nowotworów…
To przykłady ważnych i zarazem częstych pytań oraz problemów, które dotyczą lekarzy wielu specjalności, w szczególności zaś chirurgów, onkologów, ginekologów, pediatrów, hematologów, dermatologów, neurologów, nefrologów, urologów i patomorfologów.
Podręcznik podejmuje wyżej wymienione oraz inne istotne problemy leżące na styku patomorfologii i dyscyplin klinicznych i ułatwia ich rozwiązywanie. Jego formuła i tematyka są nowością w literaturze medycznej. Książka ma pomagać zarówno studentom medycyny w łączeniu wiadomości dotyczących najważniejszych zagadnień praktycznej diagnostyki histopatologicznej schorzeń z aspektami klinicznymi, jak i lekarzom w trakcie szkolenia podyplomowego.
Adresatem książki są też biolodzy i diagności laboratoryjni, dla których zwłaszcza rozdział o diagnostyce cytologicznej z bogatą ilustracją mikrofotograficzną czy też rozdział poświęcony diagnostyce molekularno-genetycznej nowotworów będzie formą referencyjnego źródła praktycznych informacji.
Polecamy ją studentom lat starszych, lekarzom, biologom, ale każdy, nie tylko profesjonalnie związany z medycyną, może stanąć przed którymś z tych zagadnień i potrzebować wiedzy o tym, jak praktycznie i w zgodzie z obowiązującymi standardami rozwiązuje się te problemy.
Na podręcznik opracowany przez zespół Katedry Patomorfologii Uniwersytetu Jagiellońskiego Collegium Medicum w Krakowie pod redakcją Dariusza Adamka długo czekało medyczne środowisko akademickie. Będzie on istotną pomocą dla studentów, ale może też być przydatny dla lekarzy specjalistów z różnych dziedzin, którzy chcą uzupełnić swoją wiedzę o najnowsze dane w wybranych dziedzinach medycyny. Wysiłek włożony w opracowanie niniejszego podręcznika przez redaktora i autorów poszczególnych rozdziałów na pewno zaowocuje lepszą interdyscyplinarną wiedzą studentów medycyny.
Prof. dr hab. n. med. Anna Nasierowska-Guttmejer, Warszawa
Prezes Polskiego Towarzystwa Patologów
Choć każda część tej książki wymaga odmiennego zaplecza materiałowego i intelektualnego, w każdej z nich Autor dowodzi swojej świetnej orientacji zarówno w dziejach i współczesności kolarstwa oraz Touru, jak i w propozycjach performatyki, a także szeroko rozumianej humanistyki, które z całą swobodą wykorzystuje jako narzędzia do doprecyzowania swoich analiz i pogłębienia interpretacji. W rezultacie praca, która na pozór dotyczy bardzo specjalistycznego zjawiska i dość wąskiej » niszy «, otwiera się na niezwykle rozległe perspektywy i może być z pożytkiem czytana również przez tych, którzy w ogóle nie wiedzą, kim jest Alberto Contador.
Z recenzji prof. dr. hab. Dariusza Kosińskiego
Performatywne badanie wyścigów Tour de France to przedsięwzięcie oryginalne i pionierskie w skali światowej. Jak dotąd w żadnym języku nie ukazała się rozprawa na temat sportu równie ambitna i stosująca tak konsekwentnie metodologie performatyki. Autor z pełną świadomością odrzuca aparat badawczy innych nauk – jak historia czy socjologia – skupiając uwagę wyłącznie na performatywności legendarnego wyścigu. Taki odważny i radykalny zabieg prowadzi do rewelacyjnych rezultatów: koncentracja na jednym zjawisku owocuje pogłębieniem interpretacji, a performatywne narzędzia umożliwiają odkrycie źródeł i dynamiki przemian wyścigu, odsłaniając zarazem zadziwiającą złożoność i wielowymiarowość tego zdarzenia.
Książka Jakuba Papuczysa to bezprecedensowe osiągnięcie naukowe, dowód użyteczności performatyki w badaniu współczesnych przemian społecznych i transformacji kulturowych.
Z recenzji prof. dr. hab. Mirosława Kocura
Google, Facebook, Twitter, Instagram, Huffington Post i wiele innych. Za nowomedialną „społecznościową fasadą” równości, partnerstwa, wspólnot i zbiorowej inteligencji, w aureoli kreatywności i doświadczeń korporacje medialne zarządzają największą sieciową fabryką świata.
Internauci są w niej wydajni i twórczy, sami się uczą i sami kupują narzędzia pracy: smartfony, komputery, aplikacje... Sami współtworzą media: poprawiają gry komputerowe, nagrywają pliki muzyczne, piszą artykuły, maile, rekomendacje. Dzielą się nimi, wzajemnie zachęcają i inspirują. Są ich już w sieciowym „nowym wspaniałym świecie” miliardy – jeszcze nigdy tak wielu nie pracowało tak nieświadomie i z takim entuzjazmem dla tak niewielu. Zwykle za darmo.
Zarządzanie ich aktywnością jest dziś największym wyzwaniem organizacji medialnych. Tych nowych, dominujących korporacji nowomedialnych, i tych starych, które w poszukiwaniu efektywnych modeli biznesowych są skazane na aktywność piratów i firm „jadących na gapę”. W środowisku „płynnej rzeczywistości” i „zawieszenia prawa” wydawcy prasowi i nadawcy telewizyjni dostarczają to, co nadal w mediach najcenniejsze, czyli unikatowe produkty: informacje, filmy, gry itp.
W Web 2.0 internauci bawią się, informują, uczą, ale też tworzą rynkowe wartości, których owoców pozbawiają się świadomie i nieświadomie. Web 2.0 towarzyszy Kultura 2.0, ale i Praca 2.0 prosumentów i prekariuszy.
Rosja słynie z wódki, która nie tylko zajmuje centralne miejsce w życiu wielu Rosjan, ale również ma ogromne znaczenie dla zrozumienia rosyjskiej historii i polityki. Mark Schrad przekonuje, że alkoholizm w Rosji nie jest uwarunkowany genetycznie, a wynika z autokratycznego systemu politycznego, który przez wieki używał wódki jako narzędzia kierowania państwem.
Autor, posługując się trudno dostępnymi dokumentami i przytaczając ciekawe anegdoty, pokazuje, jak wódka od stuleci była wykorzystywana w polityce. Z jednej strony miała uszczęśliwiać, z drugiej ułatwiała kontrolowanie społeczeństwa oraz manipulowanie nim, a także zapewniała niemałe wpływy do państwowej kasy. Schrad przedstawia różne hipotezy dotyczące pochodzenia tego trunku i opisuje badania Wiliama Pochlebkina, który próbował dociec, kto pierwszy zaczął destylację wódki (Polacy czy Rosjanie), i zginął w tajemniczych okolicznościach. Autor szczegółowo omawia stosunek rosyjskich carów - od Iwana Groźnego do Mikołaja II - do problemu nadużywania alkoholu. Wyjaśnia również katastrofalne skutki prohibicji wprowadzonej przez Mikołaja II.
„Snując zaskakującą narrację o alkoholowej powodzi, Imperium wódki na nowo opowiada historię państwa rosyjskiego, gdzie kolejne autokratyczne reżimy używają alkoholu do odurzania dworzan, pacyfikowania mas, podsycania swoich imperialnych ambicji i zapełniania skarbca".
David Courtwright, autor książki Forces of Habit. Drugs and the Making of the Modern World
„W swej imponującej interpretacji Mark Schrad porusza niebo i ziemię, odkrywając, jak w Rosji wódka nierozerwalnie związała się z rządami oraz jak tragiczne są tego skutki dla rosyjskiego społeczeństwa".
Mark Beissinger, Uniwersytet Princeton, autor książki Nationalist Mobilization
and the Collapse of the Soviet State
Zbiór studiów Włodzimierza Szturca jest wyrazem świadomości, że w dramacie ludzkiego życia najważniejsza staje się scena ostatnia. Autor z uwagą i wrażliwością przygląda się różnym tekstom artystycznym, by śledzić tropy zmagań z tanatycznym wyzwaniem. Pozostaje w kręgu swoich bliskich: książka ma charakter intymny. Poświadcza własną biografię przez doświadczenie i lekturę, tworzy przestrzeń spotkania z Księgą (Biblią, mitologiami, tradycjami teologicznymi i filozoficznymi) i z osobami (własną rodziną, Słowackim, Wyspiańskim, Beckettem, Artaudem). Dramat i teatr widziane są tu w bogactwie innych konstelacji literackich i kulturowych. Dramatyczność staje się pojęciem uniwersalnym, a nie gatunkowym. Dotkliwe przestrzenie. Studia o rytmach śmierci to trzecia z książek prof. dr hab. Włodzimierza Szturca traktująca o sztuce, metafizyce i człowieku. Po Szkicach o wrażliwości ludzkiej i Szkicach o namiętności autor poddaje refleksji rytm śmierci. To książka znakomita, w której elegancja myśli współzawodniczy z elegancją słowa. Bohaterami Dotkliwych przestrzeni są artyści, filozofowie i ich dzieła. Dzieła wyrastające ze spotkania jak pisze autor tamtego świata, ale także z trwogi, lęku i pasji. Centralną część książki tworzą refleksje dotyczące twórczości Stanisława Wyspiańskiego. Prezentowana interpretacja Akropolis jest prawdziwym popisem kunsztu teatrologa, historyka kultury, literatury, znawcy mitów i architektury. Dramat odczytany zostaje jako intymna wypowiedź poety. Trudna sztuka eseju znajduje w osobie Włodzimierza Szturca jednego ze swoich współczesnych mistrzów. Z recenzji dr. hab. Kazimierza Adamczyka
Wolność nie jest zwykłą możliwością wyboru między dobrem i złem. We współczesnym świecie wolność rozumiana jest w ograniczonym wymiarze i oznacza wolność społeczno-polityczną. O wolności aksjologicznego samookreślenia osoby w odniesieniu do metafizyki nie mówi się w przestrzeni tzw. wolnego świata. Jednocześnie staje się coraz bardziej oczywistym fakt, że postrzegana w świetle praw człowieka wolność jednostki staje się fałszem i legitymizacją samowoli. Pojmowanie wolności stoi w sprzeczności z racjonalną aksjologią zakorzenioną w tradycji myślenia arystotelicznego. Istotę tego konfliktu przedstawił Fiodor Dostojewski w Braciach Karamazow w Poemacie Iwana Karamazowa. Inkwizytor zarzuca tu Chrystusowi, że w imię zachowania daru wolności uchyla się od ujawnienia tajemnicy przyszłego życia. W tym tkwi, według niego, podstawowa, nierozwiązywalna sprzeczność - ludzie nie wiedzą, do jakiego celu służy wolność. Wolność w tym kontekście jest czymś zbędnym i niezrozumiałym. Jeśliby tajemnica wiary była znana, wolność stałaby się zbędna. W swoich proroctwach Szatan przepowiedział, zauważa Inkwizytor, a historia potwierdziła, że ponad wolność ważniejsze dla szczęścia ludzkości są: chleb, cud i królestwo na ziemi. Wypowiedź Wielkiego Inkwizytora to apologia zniewolonej wolności. Poemat Iwana zawiera argumentację kazuistyczną, pojęcie wolności zamyka w ciasnych ramach sylogizmu, a istnienie człowieka postrzega w kategoriach moralno-jurydycznych.
Kiedy pewnej niedzieli szedł do majątku, zobaczył, że w mieście brukuje się ulice. Nie dotarł do dworu Pallagich, może nawet nie miał takiego zamiaru. Chodził całe przedpołudnie i pasek u sandała otarł mu nogę, dm zdenerwował się i wyrzucił buty. Patrzył na rozpalony drżący horyzont, po którym szarżowali niebiańscy rycerze, z czoła lał mu się pot. W rowie przy drodze falował czerwony kobierzec maków, dm schylił się i zaczął je jeść. Odgryzał główkę kwiatu, przeżuwał i połykał. Przeżuwał i połykał. Zmiótł pole maków, jakby przejadł całe swoje szczęście i nędzę, jakby pochłonął otaczające go piękno, caluteńki świat, jakby pożarł nawet samego Boga. Zaśmiał się gardłowo. Chichotał jak wtedy, gdy umarł ojciec. Świadkiem jego uczty był Nró Koszta, długo mu przygrywał i dodawał odwagi, jeszcze tam jest płatek, i tu, i tu, jedz, chłopcze, jedz! (fragment). Kwiatożercy to wielowymiarowa opowieść o drodze ku wolności i o niezwykłej sile poezji. Akcja toczy się w dziewiętnastowiecznym Szegedzie, tętniącym życiem mieście wielu kultur. Główni bohaterowie Klara i trzech zakochanych w niej mężczyzn, nie żyją zgodnie z powszechnie przyjętymi zasadami i żywią się kwiatami. Ta napisana oryginalnym stylem, pełna głębokich fabuł powieść z pewnością spełni oczekiwania nawet najbardziej wymagającego Czytelnika.
Terapia rodzin to aktualny i praktyczny podręcznik stanowiący kompendium wiedzy na temat wielu aspektów terapii rodzin. W niniejszym wydaniu Irene i Herbert Goldenbergowie badają i wyjaśniają tradycyjne oraz ciągle kształtujące się poglądy, perspektywy, wartości, techniki interwencji, a także cele terapii rodzin. Pozycja ta pomoże czytelnikowi stać się skutecznym i pełnym empatii terapeutą rodzinnym. Nowe wydanie - oprócz uaktualnionej bibliografii - daje możliwość zapoznania się z najważniejszymi dziś problemami, takimi jak odporność rodziny, alternatyw.
Edward Follis na początku zajmował się łapaniem drobnych dilerów kokainy. Z czasem zaczął rozpracowywać wielomilionowe transakcje, wśród nich takie, które były zawierane w prywatnych odrzutowcach. W ciągu prawie trzydziestu lat pracował na pięciu kontynentach. Był tajnym agentem w Kairze i Paryżu, Bangkoku i Jerozolimie, Kabulu i Ciudad Jurez. Zdołał przeniknąć w głąb struktur organizacji przestępczych współczesnego świata. Odkrył potężnych narkotykowych bossów i miliarderów, kierujących działaniami największych i najbardziej niebezpiecznych organizacji terrorystycznych: Al-Kaidą i Hezbollahem, Zjednoczoną Armią Szanów z Tajlandii czy meksykańską federacją karteli narkotykowych. W intrygujący sposób opowiada o pracy w agencji wywiadowczej DEA, która w ostatnim czasie stała się wyspecjalizowaną jednostką walczącą z narkoterroryzmem. Tajny agent to przejmujące, jedyne w swoim rodzaju świadectwo osoby znajdującej się w samym centrum wydarzeń, mówiące o daleko posuniętej i niepokojącej współpracy między handlarzami narkotyków a organizacjami terrorystycznymi. Odznaczony wieloma medalami agent odsłania mroczną sztukę prowadzenia tajnych operacji, posługując się fałszywą tożsamością.
Złożone dzieje Serbii i Czarnogóry oraz skomplikowana historia ulegających wielokrotnym przeobrażeniom stosunków społecznych - zarówno w rezultacie samodzielnego rozwoju i terytorialnego zróżnicowania, mieszania się na Bałkanach odmiennych nacji, kultur i języków, jak i dzięki silnym wpływom obcym - powodowały, że leksyka z zakresu stosunków społecznych była i jest wyjątkowo bogata. Dotyczy to warstwy historycznej, ale też części bliskiej czasom najnowszym. Autor wykorzystał wszystkie dostępne źródła serbskie i czarnogórskie, dokumenty i monografie historyczne, socjologiczne i etnograficzne, a ponadto słowniki historyczne, współczesne i dialektalne. Książka imponuje zatem bogactwem analizowanego słownictwa historycznego, współczesnego literackiego i regionalnego oraz dialektalnego. Wnosi ona bardzo dużo informacji o dziejach serbskiej i czarnogórskiej leksyki, a przy okazji prezentuje przeobrażenia społeczeństwa serbskiego i czarno-górskiego od średniowiecza poprzez okres turecki i wenecki aż do początków
Podobnie jak całe dzieło Claude`a Lvi-Straussa, niniejszy tom, który swój tytuł zapożycza od jednego z rozdziałów, podkreśla nierozerwalną więź pomiędzy myślą mityczną i myślą naukową`, nie redukując bynajmniej tej drugiej do tej pierwszej. Przypomina nam, że pomiędzy społeczeństwami określanymi, jako złożone a tymi, które uważa się za pierwotne lub archaiczne`, nie istnieje tak wielki dystans, jak długo sądzono. Stwierdzenie to wynika z procedury czy, mówiąc inaczej, z metody, która jednocześnie zmierza do zrozumiałego ujęcia codzienności: To, co dalekie, wyjaśnia to, co bliskie, lecz to, co bliskie, może również wyjaśnić to, co dalekie`. Z przedmowy Levi-Strauss podkreśla, że każda praktyka, wierzenie czy obyczaj, niezależnie od tego, jak wydawałyby się dziwne, zaskakujące czy nawet oburzające`, mogą być pojmowane wyłącznie w odniesieniu do swego kontekstu. Claude Lvi-Strauss (ur. w 1908 r. w Brukseli, zm. w 2009 r. w Paryżu), jeden z najważniejszych intelektualistów XX wieku, autor przełomowych dzieł, jak Antropologia strukturalna, Smutek tropików i Myśl nieoswojona, twórca strukturalizmu jako metody badania kultury.
Oddajemy do rąk Czytelnika przekład najważniejszych opowiadań Higuchi Ichiyo (1872-1896), słynnej pisarki epoki Meiji (1868-1912). Jej sława w Japonii sięga 1896 roku, kiedy to Mori Ogai na łamach pisma krytycznoliterackiego ""Mezamashigusa"" (Budzik Literacki) nazwał ją ""prawdziwą poetką"" (makoto no shijin). Opowiadania Ichiyo cechują się pięknym, czerpiącym z tradycji poetyckiej stylem, klasycyzującym językiem i bardzo aktualnym przekazem. Z tego też względu znajdujące się w niniejszym zbiorze teksty, zwłaszcza te pisane przez autorkę pod koniec życia, jak Takekurabe (Zabawa w dorosłych, 1895?1896), Yuku kumo (Pędzące chmury, 1895), Nigorie (Mętna woda, 1895), Wakaremichi (Na rozstaju, 1896), cieszą się niesłabnącym uznaniem czytelników na całym świecie są często zamieszczane w podręcznikach i antologiach oraz przekładane na języki obce.
Książka stanowi oryginalną i pierwszą na polskim rynku wydawniczym próbę uchwycenia i scharakteryzowania zależności między religijnością a stanem zdrowia i jakością życia w starości. Barbara Woźniak podjęła temat interesujący przede wszystkim ze względu na aktualność omawianych zagadnień: postępujące starzenie się populacji stawia nowe wyzwania przed osobami zajmującymi się badaniem determinantów jakości życia. Na podstawie studiów nad interdyscyplinarną literaturą przedmiotu autorka zarysowuje wielowymiarowe mechanizmy zależności między interesującymi ją zmiennymi, ukazując te funkcje religijności, które są najistotniejsze w perspektywie rozważań nad zdrowiem, oraz kreśląc społeczne i psychologiczne ścieżki wpływu, jaki zaangażowanie religijne może wywierać na jakość życia ludzi starych. Jednocześnie charakteryzuje społeczno-kulturowy wymiar religijności polskich seniorów, ukazany w perspektywie biegu życia. Praca stanowi ważny state of the art poświęcony omówieniu religijnego światopoglądu jako źródła poczucia sensu życia i problemu teodycei oraz społecznych i psychospołecznych zależności między religijnością a zdrowiem. Szczególnie cenne poznawczo są wyniki badań nad relacjami między religijnością a radzeniem sobie ze stresem (pozytywne i negatywne formy religijnego copingu), religijnością a poczuciem koherencji i kontroli (religia źródłem poczucia wewnątrzsterowności), religijnością a percepcją własnej osoby i samooceną, religijnością a adaptacją do strat związanych z wiekiem i lękiem przed śmiercią, religijnością a wpływem sieci społecznych (kolektywne aspekty wyznania) na zdrowie (wspólnota parafialna/parafia) oraz wpływem religijności na skłonność do wybaczania analizowanego w kontekście zdrowia. Barbara Woźniak doktor nauk społecznych, absolwentka socjologii na UJ, gdzie studiowała również religioznawstwo. Adiunkt w Zakładzie Socjologii Medycyny Katedry Epidemiologii i Medycyny Zapobiegawczej UJ CM. Jest autorką publikacji naukowych oraz badaczką w projektach dotyczących różnych zagadnień z obszaru gerontologii i socjologii starzenia się.
Wśród istniejących podręczników napisanych w języku polskim i spolszczonych omawiany wyróżnia się skupieniem na aktualnych kierunkach rozwoju terapii rodziny.
Na szczególne wyróżnienie zasługuje odniesienie praktyki terapii rodzin do jej teorii. Problem ten jest bardzo trudny, ponieważ dyscyplina rozwijała się żywo w ostatnich czterdziestu latach i przechodziła znaczące zmiany, z jednej strony w odwoływaniu się do podstaw teoretycznych, z drugiej w zmianach technik terapeutycznych. Co więcej, terapia rodzin wykorzystywała w swoim rozwoju osiągnięcia nauk podstawowych o człowieku, zwłaszcza neurofizjologii, i implikacje tych osiągnięć dla rozwoju myśli o człowieku.
Autorom udało się przedstawić tę drogę wyjątkowo zwięźle i jasno, bez uciekania się do zniekształceń i uproszczeń.
Z recenzji prof. Jacka Bomby
Na podstawie rozległych lektur oraz własnego doświadczenia organizatora i badacza kultury współczesnej, a także kuratora i krytyka sztuki, autor sięga do podstawowych problemów antropologii i filozofii kultury. Pyta o źródłowe motywacje towarzyszące organizacyjnym praktykom ludzi, o miejsce materialnych o praktycznych potrzeb w trwaniu i przemijaniu przekonań światopoglądowych, o autonomię indywiduum wobec zbiorowych konstrukcji ideowych. Rozważa też kondycję rozumu w relacji do sacrum, możliwość badania locus theologicus kultury wizualnej. Poprzez pogłębioną interpretację projektów pomników katastrofy smoleńskiej w kategoriach teologii kultury mierzy się z najbardziej drażliwym i emocjonalnym wątkiem polityki w Polsce.Książka jest głosem w akademickiej debacie o postsekularyzmie w filozofii kultury, a jednocześnie wyrazistym stanowiskiem w krytycznej debacie społecznej o polityce kulturalnej, stanie kultury polskiej i jej przyszłości.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
