Cultural heritage is one of the concepts that have made an unusual career in the 20th century. The cultural codes associated with it – senses, meanings, and ideas, characteristic for specific local or national communities, and the tangible and intangible assets, became a space for new fascinations as well as scientific, regional, social and amateur exploration. These multiple searches for the truth showed that the essence of heritage is portrayed in the choice transforming the cultural goods into “our heritage.” The areas of culture, which are given axiological sense by individuals or communities, are usually protected and communicated to the next generations. There are various forms of communication – individual as well as collective oral tradition, institutional – public, private and non-governmental distinctive for organizations which select the phenomena and artefacts important from the point of view of their meanings. The texts included in the monograph present an enormous potential of the group of phenomena belonging to the tangible and intangible cultural heritage as well as its management. They also bring new findings and research perspectives, point to interesting meanings and associations, which are characteristic of this area of interdisciplinary research. By touching the local and universal as well as private and institutional, the authors show that the field of cultural heritage and its management can still offer a lot to explore...
Ewa Kocój, Introduction
Czy tożsamość jest nam potrzebna? Czy ma znaczenie w globalnym świecie, kurczącym się do rozmiarów wioski, w której obowiązują ujednolicone reguły porozumiewania? Czy w świecie homogenicznym, w którym wszystko może wyglądać podobnie, zadajemy sobie pytanie: kim jestem?Teoretyczne odniesienia do pojęcia tożsamości są bardzo bogate i wielowątkowe, pozytywnie odpowiadają na sformułowane wyżej pytania. W warunkach globali-zacji tożsamość jest ważna i potrzebna, ponieważ jest konstruowana przez refleksyjnych aktorów. Tożsamość łączy i dzieli. Legitymizuje wspólnoty i wzmacnia podziały.Perspektywa badań terenowych pokazuje, że nowe tożsamości w warunkach globalizacji są budowane z tradycyjnych elementów. Istotnym źródłem identyfikacji pozostają cechy osobowościowe, płeć, rodzina, religia, język i narodowość.Maria Świątkiewicz-Mośny socjolog, psycholog, adiunkt w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autorka książki Tożsamość napiętnowana. Socjologiczne studium mechanizmów stygmatyzacji i autostygmatyzacji na przykładzie kobiet z zespołem Turnera (2010) oraz kilkudziesięciu artykułów. Jej naukowe zainteresowania skupiają się na tematyce tożsamości, która przejawia się w obszarach związanych z komunikowaniem zarówno na poziomie interpersonalnym, jak i międzykulturowym.
Zaniżona samoocena dotyka bardzo wielu osób. Jest to poważny problem, który może powodować znaczne obniżenie jakości życia, niepewność w sytuacjach społecznych, stawianie sobie zaniżonych celów czy rezygnację z realizacji różnych zadań w obawie przed poniesieniem porażki. Problemem może też być samoocena zawyżona. Autorzy omawiają między innymi zjawisko tak zwanej kruchej wysokiej samooceny, która polega na tym, że w oczach otoczenia osoba ma wysoką samoocenę, jednak szybko okazuje się, że musi być ona nieprzerwanie potwierdzana. Osoba taka nieustannie oczekuje przejawów szacunku, uznania, reaguje złością, jeśli ich nie dostrzega, bardzo ją też irytują oznaki lekceważenia. Ktoś mający tak zwaną bezpieczną wysoką samoocenę nie potrzebuje nieprzerwanie dowodów swojej wartości; przeciwnie, nawet przejawy lekceważenia i braku szacunku nie naruszają jego samooceny.
W książce omówiono obecny stan wiedzy na temat tych i bardzo wielu innych zagadnień związanych z samooceną, w tym przedstawiono wyniki najnowszych badań. Jest to więc niejako publikacja „z frontu badań" nad samooceną, zawierająca skalę, dzięki której każdy czytelnik może sprawdzić, jaka jest jego/jej samoocena.
„Z zadowoleniem należy przyjąć pojawienie się monografii, która podejmuję próbę całościowego przyjrzenia się samoocenie. Publikacja ma wiele walorów poznawczych, ale podkreślić należy jej bezsprzeczne walory edukacyjne, stanowi bowiem kompendium wiedzy na temat możliwości kwestionariuszowego pomiaru samooceny (...). Obszerne wprowadzenie pozwala również na ujednolicenie terminologii dotyczącej tego zagadnienia. W wymiarze edukacyjnym praca zapewnia zatem cenny przegląd teorii, metod i badań, przydatny dla wszystkich badaczy interesujących się tą tematyką, ale także studentów, którzy będą mogli z jednego źródła dowiedzieć się, jak badać samoocenę, a przy okazji z jakimi zmiennymi i jak mierzonymi się ona wiąże. Monografia będzie również z pewnością ciekawa dla praktyków zainteresowanych pomiarem tej niezwykle istotnej dla funkcjonowania człowieka zmiennej. Co ważne, wprowadzono w niej także nową skalę badania samooceny (SLCS-R, Self-liking/Self-Competence Scalę Revised), która uzupełnia dostępne na rynku polskim metody badania analizowanej postawy".
Z recenzji dra hab. Michała Wierzchonia
Aspekt ludzki nie stanowi podstawowej przesłanki zawierania transakcji fuzji i przejęć, ale buduje fazę zarządzania „po”, tzw. post merger management (PMM). Za każdym działaniem w tej fazie kryje się bowiem człowiek, któremu zmieniono dotychczasowe zasady funkcjonowania na stanowisku pracy, co może powodować wiele sytuacji kryzysowych, zarówno w krótszym, jak i dłuższym okresie.
Przedstawione w opracowaniu wyzwania zapewne nie będą miały wpływu na podstawowe przesłanki fuzji i przejęć w przyszłości (będą to nadal czynniki ekonomiczno-finansowe), ale pozwolą na poszukiwanie wśród nich aspektu zasobów ludzkich, choćby jako czynnika pośredniego. Określenie PMM stanowi integralny składnik każdej fuzji lub przejęcia w praktyce biznesowej i z tego powodu jego analiza jest konieczna.
W niniejszej publikacji Autor podejmuje temat bardzo interesujący -ważny dla ujęcia i poznania świadomości estetycznej nie tylko samego Prusa, ale właściwie całego pokolenia pozytywistycznego. To bowiem nie tylko próba rekonstytuowania systemu poglądów estetycznych pisarza na podstawie jego szkiców, głównie krytycznych, lecz także przedstawienie sposobu ich występowania w tekście literackim (np. sposób istnienia muzyki/muzyczności). Autor analizuje dociekania Prusa dotyczące malarstwa, grafiki, rzeźby, architektury, fotografii, filmu, teatru oraz muzyki i obszernie je podsumowuje. Następnie ukazuje odwoływanie się pisarza do środków tych sztuk we własnej twórczości literackiej. Syntetyzując swoje rozważania, Autor sięga do szczegółowych dokumentacji, a także do wielu opracowań. To książka bogata oraz wieloaspektowa, o imponującym spektrum analiz i odwołań. Podkreślić trzeba sprawność dyskursu, rzetelność i sprawdzalność poznawczą. Trafność spostrzeżeń i ich wnikliwość idą w parze z kompetentną argumentacją, a każda szczegółowa obserwacja ma wyczerpującą podstawę źródłową.
Z recenzji prof. dr. hab. Stanisława Jaworskiego
Teoretyczna część pracy daje czytelnikowi możliwość poznania aktualnego stanu wiedzy oraz sformułowanych dotychczas koncepcji przybliżających znaczenie stresu, na jaki narażeni są członkowie grup mniejszościowych, niezależnie od tego, jaki wymiar ich tożsamości decyduje o znalezieniu się poza główną częścią społeczeństwa.
Charakterystyka problemu badawczego, opis metody i uzasadnienia poszczególnych decyzji badacza pozwalają czytelnikowi na zbudowanie jasnego obrazu pracy badawczej autora i śledzenie toku jego rozumowania. Wyniki prezentowane są zrozumiale, a towarzyszące im graficzne budowanie modelu badanego zjawiska ułatwia krytyczną analizę tekstu. Książka napisana jest bardzo starannie, językiem niezawierającym nadmiaru sformułowań hermetycznych, których stosowanie, co warto zauważyć, jest ograniczone do minimum, a tam, gdzie się pojawiają, są klarownie wyjaśnione.
Z recenzji prof. dra hab. n. med. Jacka Bomby
Być może przyjdzie czas, gdy w badaniach psychologicznych orientacja seksualna stanie się jedną ze zmiennych, o którą będziemy pytali w metryczce. I nie będzie potrzeby istnienia psychologii LGB, która powstała trochę jako niechciane dziecko naszych czasów, gdy badając osoby biseksualne i homoseksualne, musimy pamiętać o specyfice ich rozwoju, o trudnościach i zmaganiach, z jakimi muszą się mierzyć w swoim życiu. Mając taką nadzieję, wspominam paradę tolerancji i równości, w której uczestniczyłem w czerwcu 2013 roku w Lizbonie. W porównaniu z polskimi paradami widok całkowicie odmienny. Zamiast kordonu policji - kilku stróżów prawa z uśmiechem przyglądających się kolorowemu tłumowi. Zamiast osób wykrzykujących wyzwiska i rzucających kamieniami – ludzie na chodnikach, na balkonach, w oknach, podrygujący i machający w takt grających bębenków. Przygotowując książkę do druku, pozostaję z nadzieją, że ku takim paradom zmierzamy, a może i one kiedyś nie będą już potrzebne?
Ze wstępu
Dzięki znakom człowiek orientuje się w świecie i nadaje mu sens, nazywa jego elementy, interpretuje je i komunikuje się z innymi ludźmi. Znaki tworzą kulturę i same bez kultury nie mogą istnieć. Są uporządkowane w logicznie połączone przebiegi sekwencyjne, dyskursy czy narracje, organizując wyobraźnię i tworząc pewien ład poznawczy. Kultura jest ogólnodostępnym dobrem takiej czy innej wspólnoty. Jednocześnie otwiera drogę do kształtowania się konkurencyjnych wizji rzeczywistości i prowadzenia o nie sporu, do tworzenia światów możliwych werbalnych i wizualnych.W proponowanym ujęciu znaki są nośnikami złożonych treści o charakterze dyskursywnym, więc można je uznać za reprezentacje sporu o wartości. Z kolei komunikacja to umiejętność korzystania z tych samych znaków, ale rozumianych na wiele sposobów. Celem książki jest przełożenie teorii na praktyki badawcze, nie tylko językowe, lecz także literackie i historyczne - a wszystko w kontekście kulturowym.Maciej Czerwiński filolog slawista, pracownik naukowy Uniwersytetu Jagiellońskiego, tłumacz, eseista. Zajmuje się językami i literaturami byłej Jugosławii oraz semiotyką i semiotyczną teorią kultury, retoryką i analizą dyskursu, pograniczami języka i literatury
Po lekturze tego obszernego i - niejako wbrew tytułowi - pasjonującego opracowania nie mam wątpliwości, że stanowi ono wielkie naukowe osiągnięcie. Po pierwsze, Autorom i Autorkom udało się wypracować takie podejście do delikatnej materii dziedzictwa IDO, jakie każe w sposób chłodny (ale nie do końca zdystansowany) przyjrzeć się zarówno dziejom pewnej instytucji, jak i uwikłaniu w jej prace wielu osób. To, że placówka została powołana do życia w mrocznych czasach, w dodatku przez Hansa Franka, nie powinno z góry umieszczać jej wyłącznie w kontekście kolejnego przykładu hitlerowskiej propagandy i zdegenerowanej nauki. W dorobku IDO udało się odcedzić"" to, co naukowe, od tego, co naukowe być nie mogło. Po drugie, wspomniana już wcześniej kompetencja opracowań sprawia, że ma się zaufanie do sposobów przedstawiania i interpretacji dostępnego materiału, który zresztą ciągle jest poddawany kolejnym weryfikacjom. Ta publikacja to jeszcze nie finalny efekt kilkuletnich badań i kwerend, ale przystanek, ważny, na drodze do dalszych prac, co wielokrotnie jest w książce sygnalizowane. Stanowi więc ona przykład work in progress.
Książka jest wartościową pozycją wydawniczą kierowaną do studentów ekonomii i zarządzania oraz do pracowników naukowych. Dostarcza wiedzy na temat nowych zjawisk, procesów, a także narzędzi. Daje również wgląd w obszar zainteresowań badawczych młodych pracowników Instytutu Ekonomii i Zarządzania Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Z recenzji dr. hab. Jacka Klicha, prof. UEK
Opracowanie zawiera teksty dotyczące sektorowych i funkcjonalnych problemów charakterystycznych dla współczesnych procesów zarządzania. Wszystkie one dotyczą doniosłych i aktualnych problemów naukowych. Ich mocną stroną jest z pewnością oparcie analiz na licznych i dobrze dobranych pozycjach literatury. Autorzy w zdecydowanej większości niezwykle wnikliwie i wyczerpująco zilustrowali wyniki przeprowadzonych studiów literaturowych i badań empirycznych.
Z recenzji dr. hab. Piotra Jedynaka, prof. UJ
Reklama nas otacza i osacza. Przeciętny mieszkaniec dużego europejskiego miasta styka się codziennie z blisko tysiącem reklam. Są nią przecież nie tylko telewizyjne spoty, wyskakujące okienka na stronach internetowych czy wielkie uliczne billboardy. To także opakowania produktów zawierających logo producenta, przemówienia polityków i puszki Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Właściwie czasem trudniej jest powiedzieć, co reklamą nie jest...
Amerykanie uczą małe dzieci tego, że reklama stanowi przekaz perswazyjny i nie należy jej mylić z rzetelnymi informacjami. Maluchy dowiadują się więc, że pan, który w telewizji zachęca ich do zjedzenia czekolady określonej marki, ma w tym swój własny interes, a czekolada niekoniecznie jest tak zdrowa, jak ów pan sugeruje. Do polskich szkół też powinniśmy wprowadzić tego typu lekcje.
W edukacji na temat reklamy nie należy jednak zaniedbywać dorosłych. Niniejsza książka świetnie się w tę ideę wpisuje. Będzie znakomitą lekturą dla wszystkich pragnących widzieć reklamę jako zjawisko interdyscyplinarne, które trzeba analizować z wielu punktów widzenia.
Wyczuwasz u pacjenta powiększony węzeł chłonny albo inną guzowatą zmianę…
Zastanawiasz się, co może oznaczać pojawienie się rumieniowatej zmiany na skórze…
Nie jesteś pewien, jak zinterpretować wynik biopsji jelita, śluzówki żołądka czy wątroby albo szpiku…
Chcesz poznać szczegółowe zasady oceny cytologicznego badania szyjki macicy czy też tzw. wyskrobin z jamy macicy albo zgłębić mechanizmy i wykładniki uszkodzenia nerek w różnych schorzeniach…
Chcesz się dowiedzieć, jakie metody biologii molekularnej służą diagnostyce nowotworów…
To przykłady ważnych i zarazem częstych pytań oraz problemów, które dotyczą lekarzy wielu specjalności, w szczególności zaś chirurgów, onkologów, ginekologów, pediatrów, hematologów, dermatologów, neurologów, nefrologów, urologów i patomorfologów.
Podręcznik podejmuje wyżej wymienione oraz inne istotne problemy leżące na styku patomorfologii i dyscyplin klinicznych i ułatwia ich rozwiązywanie. Jego formuła i tematyka są nowością w literaturze medycznej. Książka ma pomagać zarówno studentom medycyny w łączeniu wiadomości dotyczących najważniejszych zagadnień praktycznej diagnostyki histopatologicznej schorzeń z aspektami klinicznymi, jak i lekarzom w trakcie szkolenia podyplomowego.
Adresatem książki są też biolodzy i diagności laboratoryjni, dla których zwłaszcza rozdział o diagnostyce cytologicznej z bogatą ilustracją mikrofotograficzną czy też rozdział poświęcony diagnostyce molekularno-genetycznej nowotworów będzie formą referencyjnego źródła praktycznych informacji.
Polecamy ją studentom lat starszych, lekarzom, biologom, ale każdy, nie tylko profesjonalnie związany z medycyną, może stanąć przed którymś z tych zagadnień i potrzebować wiedzy o tym, jak praktycznie i w zgodzie z obowiązującymi standardami rozwiązuje się te problemy.
Na podręcznik opracowany przez zespół Katedry Patomorfologii Uniwersytetu Jagiellońskiego Collegium Medicum w Krakowie pod redakcją Dariusza Adamka długo czekało medyczne środowisko akademickie. Będzie on istotną pomocą dla studentów, ale może też być przydatny dla lekarzy specjalistów z różnych dziedzin, którzy chcą uzupełnić swoją wiedzę o najnowsze dane w wybranych dziedzinach medycyny. Wysiłek włożony w opracowanie niniejszego podręcznika przez redaktora i autorów poszczególnych rozdziałów na pewno zaowocuje lepszą interdyscyplinarną wiedzą studentów medycyny.
Prof. dr hab. n. med. Anna Nasierowska-Guttmejer, Warszawa
Prezes Polskiego Towarzystwa Patologów
Choć każda część tej książki wymaga odmiennego zaplecza materiałowego i intelektualnego, w każdej z nich Autor dowodzi swojej świetnej orientacji zarówno w dziejach i współczesności kolarstwa oraz Touru, jak i w propozycjach performatyki, a także szeroko rozumianej humanistyki, które z całą swobodą wykorzystuje jako narzędzia do doprecyzowania swoich analiz i pogłębienia interpretacji. W rezultacie praca, która na pozór dotyczy bardzo specjalistycznego zjawiska i dość wąskiej » niszy «, otwiera się na niezwykle rozległe perspektywy i może być z pożytkiem czytana również przez tych, którzy w ogóle nie wiedzą, kim jest Alberto Contador.
Z recenzji prof. dr. hab. Dariusza Kosińskiego
Performatywne badanie wyścigów Tour de France to przedsięwzięcie oryginalne i pionierskie w skali światowej. Jak dotąd w żadnym języku nie ukazała się rozprawa na temat sportu równie ambitna i stosująca tak konsekwentnie metodologie performatyki. Autor z pełną świadomością odrzuca aparat badawczy innych nauk – jak historia czy socjologia – skupiając uwagę wyłącznie na performatywności legendarnego wyścigu. Taki odważny i radykalny zabieg prowadzi do rewelacyjnych rezultatów: koncentracja na jednym zjawisku owocuje pogłębieniem interpretacji, a performatywne narzędzia umożliwiają odkrycie źródeł i dynamiki przemian wyścigu, odsłaniając zarazem zadziwiającą złożoność i wielowymiarowość tego zdarzenia.
Książka Jakuba Papuczysa to bezprecedensowe osiągnięcie naukowe, dowód użyteczności performatyki w badaniu współczesnych przemian społecznych i transformacji kulturowych.
Z recenzji prof. dr. hab. Mirosława Kocura
Google, Facebook, Twitter, Instagram, Huffington Post i wiele innych. Za nowomedialną „społecznościową fasadą” równości, partnerstwa, wspólnot i zbiorowej inteligencji, w aureoli kreatywności i doświadczeń korporacje medialne zarządzają największą sieciową fabryką świata.
Internauci są w niej wydajni i twórczy, sami się uczą i sami kupują narzędzia pracy: smartfony, komputery, aplikacje... Sami współtworzą media: poprawiają gry komputerowe, nagrywają pliki muzyczne, piszą artykuły, maile, rekomendacje. Dzielą się nimi, wzajemnie zachęcają i inspirują. Są ich już w sieciowym „nowym wspaniałym świecie” miliardy – jeszcze nigdy tak wielu nie pracowało tak nieświadomie i z takim entuzjazmem dla tak niewielu. Zwykle za darmo.
Zarządzanie ich aktywnością jest dziś największym wyzwaniem organizacji medialnych. Tych nowych, dominujących korporacji nowomedialnych, i tych starych, które w poszukiwaniu efektywnych modeli biznesowych są skazane na aktywność piratów i firm „jadących na gapę”. W środowisku „płynnej rzeczywistości” i „zawieszenia prawa” wydawcy prasowi i nadawcy telewizyjni dostarczają to, co nadal w mediach najcenniejsze, czyli unikatowe produkty: informacje, filmy, gry itp.
W Web 2.0 internauci bawią się, informują, uczą, ale też tworzą rynkowe wartości, których owoców pozbawiają się świadomie i nieświadomie. Web 2.0 towarzyszy Kultura 2.0, ale i Praca 2.0 prosumentów i prekariuszy.
Rosja słynie z wódki, która nie tylko zajmuje centralne miejsce w życiu wielu Rosjan, ale również ma ogromne znaczenie dla zrozumienia rosyjskiej historii i polityki. Mark Schrad przekonuje, że alkoholizm w Rosji nie jest uwarunkowany genetycznie, a wynika z autokratycznego systemu politycznego, który przez wieki używał wódki jako narzędzia kierowania państwem.
Autor, posługując się trudno dostępnymi dokumentami i przytaczając ciekawe anegdoty, pokazuje, jak wódka od stuleci była wykorzystywana w polityce. Z jednej strony miała uszczęśliwiać, z drugiej ułatwiała kontrolowanie społeczeństwa oraz manipulowanie nim, a także zapewniała niemałe wpływy do państwowej kasy. Schrad przedstawia różne hipotezy dotyczące pochodzenia tego trunku i opisuje badania Wiliama Pochlebkina, który próbował dociec, kto pierwszy zaczął destylację wódki (Polacy czy Rosjanie), i zginął w tajemniczych okolicznościach. Autor szczegółowo omawia stosunek rosyjskich carów - od Iwana Groźnego do Mikołaja II - do problemu nadużywania alkoholu. Wyjaśnia również katastrofalne skutki prohibicji wprowadzonej przez Mikołaja II.
„Snując zaskakującą narrację o alkoholowej powodzi, Imperium wódki na nowo opowiada historię państwa rosyjskiego, gdzie kolejne autokratyczne reżimy używają alkoholu do odurzania dworzan, pacyfikowania mas, podsycania swoich imperialnych ambicji i zapełniania skarbca".
David Courtwright, autor książki Forces of Habit. Drugs and the Making of the Modern World
„W swej imponującej interpretacji Mark Schrad porusza niebo i ziemię, odkrywając, jak w Rosji wódka nierozerwalnie związała się z rządami oraz jak tragiczne są tego skutki dla rosyjskiego społeczeństwa".
Mark Beissinger, Uniwersytet Princeton, autor książki Nationalist Mobilization
and the Collapse of the Soviet State
Zbiór studiów Włodzimierza Szturca jest wyrazem świadomości, że w dramacie ludzkiego życia najważniejsza staje się scena ostatnia. Autor z uwagą i wrażliwością przygląda się różnym tekstom artystycznym, by śledzić tropy zmagań z tanatycznym wyzwaniem. Pozostaje w kręgu swoich bliskich: książka ma charakter intymny. Poświadcza własną biografię przez doświadczenie i lekturę, tworzy przestrzeń spotkania z Księgą (Biblią, mitologiami, tradycjami teologicznymi i filozoficznymi) i z osobami (własną rodziną, Słowackim, Wyspiańskim, Beckettem, Artaudem). Dramat i teatr widziane są tu w bogactwie innych konstelacji literackich i kulturowych. Dramatyczność staje się pojęciem uniwersalnym, a nie gatunkowym. Dotkliwe przestrzenie. Studia o rytmach śmierci to trzecia z książek prof. dr hab. Włodzimierza Szturca traktująca o sztuce, metafizyce i człowieku. Po Szkicach o wrażliwości ludzkiej i Szkicach o namiętności autor poddaje refleksji rytm śmierci. To książka znakomita, w której elegancja myśli współzawodniczy z elegancją słowa. Bohaterami Dotkliwych przestrzeni są artyści, filozofowie i ich dzieła. Dzieła wyrastające ze spotkania jak pisze autor tamtego świata, ale także z trwogi, lęku i pasji. Centralną część książki tworzą refleksje dotyczące twórczości Stanisława Wyspiańskiego. Prezentowana interpretacja Akropolis jest prawdziwym popisem kunsztu teatrologa, historyka kultury, literatury, znawcy mitów i architektury. Dramat odczytany zostaje jako intymna wypowiedź poety. Trudna sztuka eseju znajduje w osobie Włodzimierza Szturca jednego ze swoich współczesnych mistrzów. Z recenzji dr. hab. Kazimierza Adamczyka
Wolność nie jest zwykłą możliwością wyboru między dobrem i złem. We współczesnym świecie wolność rozumiana jest w ograniczonym wymiarze i oznacza wolność społeczno-polityczną. O wolności aksjologicznego samookreślenia osoby w odniesieniu do metafizyki nie mówi się w przestrzeni tzw. wolnego świata. Jednocześnie staje się coraz bardziej oczywistym fakt, że postrzegana w świetle praw człowieka wolność jednostki staje się fałszem i legitymizacją samowoli. Pojmowanie wolności stoi w sprzeczności z racjonalną aksjologią zakorzenioną w tradycji myślenia arystotelicznego. Istotę tego konfliktu przedstawił Fiodor Dostojewski w Braciach Karamazow w Poemacie Iwana Karamazowa. Inkwizytor zarzuca tu Chrystusowi, że w imię zachowania daru wolności uchyla się od ujawnienia tajemnicy przyszłego życia. W tym tkwi, według niego, podstawowa, nierozwiązywalna sprzeczność - ludzie nie wiedzą, do jakiego celu służy wolność. Wolność w tym kontekście jest czymś zbędnym i niezrozumiałym. Jeśliby tajemnica wiary była znana, wolność stałaby się zbędna. W swoich proroctwach Szatan przepowiedział, zauważa Inkwizytor, a historia potwierdziła, że ponad wolność ważniejsze dla szczęścia ludzkości są: chleb, cud i królestwo na ziemi. Wypowiedź Wielkiego Inkwizytora to apologia zniewolonej wolności. Poemat Iwana zawiera argumentację kazuistyczną, pojęcie wolności zamyka w ciasnych ramach sylogizmu, a istnienie człowieka postrzega w kategoriach moralno-jurydycznych.
Kiedy pewnej niedzieli szedł do majątku, zobaczył, że w mieście brukuje się ulice. Nie dotarł do dworu Pallagich, może nawet nie miał takiego zamiaru. Chodził całe przedpołudnie i pasek u sandała otarł mu nogę, dm zdenerwował się i wyrzucił buty. Patrzył na rozpalony drżący horyzont, po którym szarżowali niebiańscy rycerze, z czoła lał mu się pot. W rowie przy drodze falował czerwony kobierzec maków, dm schylił się i zaczął je jeść. Odgryzał główkę kwiatu, przeżuwał i połykał. Przeżuwał i połykał. Zmiótł pole maków, jakby przejadł całe swoje szczęście i nędzę, jakby pochłonął otaczające go piękno, caluteńki świat, jakby pożarł nawet samego Boga. Zaśmiał się gardłowo. Chichotał jak wtedy, gdy umarł ojciec. Świadkiem jego uczty był Nró Koszta, długo mu przygrywał i dodawał odwagi, jeszcze tam jest płatek, i tu, i tu, jedz, chłopcze, jedz! (fragment). Kwiatożercy to wielowymiarowa opowieść o drodze ku wolności i o niezwykłej sile poezji. Akcja toczy się w dziewiętnastowiecznym Szegedzie, tętniącym życiem mieście wielu kultur. Główni bohaterowie Klara i trzech zakochanych w niej mężczyzn, nie żyją zgodnie z powszechnie przyjętymi zasadami i żywią się kwiatami. Ta napisana oryginalnym stylem, pełna głębokich fabuł powieść z pewnością spełni oczekiwania nawet najbardziej wymagającego Czytelnika.
Terapia rodzin to aktualny i praktyczny podręcznik stanowiący kompendium wiedzy na temat wielu aspektów terapii rodzin. W niniejszym wydaniu Irene i Herbert Goldenbergowie badają i wyjaśniają tradycyjne oraz ciągle kształtujące się poglądy, perspektywy, wartości, techniki interwencji, a także cele terapii rodzin. Pozycja ta pomoże czytelnikowi stać się skutecznym i pełnym empatii terapeutą rodzinnym. Nowe wydanie - oprócz uaktualnionej bibliografii - daje możliwość zapoznania się z najważniejszymi dziś problemami, takimi jak odporność rodziny, alternatyw.
Edward Follis na początku zajmował się łapaniem drobnych dilerów kokainy. Z czasem zaczął rozpracowywać wielomilionowe transakcje, wśród nich takie, które były zawierane w prywatnych odrzutowcach. W ciągu prawie trzydziestu lat pracował na pięciu kontynentach. Był tajnym agentem w Kairze i Paryżu, Bangkoku i Jerozolimie, Kabulu i Ciudad Jurez. Zdołał przeniknąć w głąb struktur organizacji przestępczych współczesnego świata. Odkrył potężnych narkotykowych bossów i miliarderów, kierujących działaniami największych i najbardziej niebezpiecznych organizacji terrorystycznych: Al-Kaidą i Hezbollahem, Zjednoczoną Armią Szanów z Tajlandii czy meksykańską federacją karteli narkotykowych. W intrygujący sposób opowiada o pracy w agencji wywiadowczej DEA, która w ostatnim czasie stała się wyspecjalizowaną jednostką walczącą z narkoterroryzmem. Tajny agent to przejmujące, jedyne w swoim rodzaju świadectwo osoby znajdującej się w samym centrum wydarzeń, mówiące o daleko posuniętej i niepokojącej współpracy między handlarzami narkotyków a organizacjami terrorystycznymi. Odznaczony wieloma medalami agent odsłania mroczną sztukę prowadzenia tajnych operacji, posługując się fałszywą tożsamością.
Złożone dzieje Serbii i Czarnogóry oraz skomplikowana historia ulegających wielokrotnym przeobrażeniom stosunków społecznych - zarówno w rezultacie samodzielnego rozwoju i terytorialnego zróżnicowania, mieszania się na Bałkanach odmiennych nacji, kultur i języków, jak i dzięki silnym wpływom obcym - powodowały, że leksyka z zakresu stosunków społecznych była i jest wyjątkowo bogata. Dotyczy to warstwy historycznej, ale też części bliskiej czasom najnowszym. Autor wykorzystał wszystkie dostępne źródła serbskie i czarnogórskie, dokumenty i monografie historyczne, socjologiczne i etnograficzne, a ponadto słowniki historyczne, współczesne i dialektalne. Książka imponuje zatem bogactwem analizowanego słownictwa historycznego, współczesnego literackiego i regionalnego oraz dialektalnego. Wnosi ona bardzo dużo informacji o dziejach serbskiej i czarnogórskiej leksyki, a przy okazji prezentuje przeobrażenia społeczeństwa serbskiego i czarno-górskiego od średniowiecza poprzez okres turecki i wenecki aż do początków
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
