Nauka – niegdyś będąca źródłem pewności – dziś nie pełni tej roli w sposób nieproblematyczny. Postęp technologiczny, oprócz nadziei, generuje leki i niepokoje. Patrząc wstecz, nauka przyczyniła się do niewątpliwych sukcesów, ale jednocześnie stworzyła nieznane wcześniej i nie dające się w pełni kontrolować zagrożenia. Ta dwuznaczność prowokuje dwie możliwe reakcje. Pierwsza z nich opiera się na antyracjonalnej krytyce nauki. Druga to przyjęcie pozytywistycznej i scjentystycznej wizji nauki jako nieproblematycznego dobra.
Prezentowana książka jest próbą nakreślenia trzeciej drogi, unikającej czołobitności ujęć scjentystycznych, ale jednocześnie nie popadającej w irracjonalną krytykę. Śledzi różnego rodzaju kontrowersje, obecne również w kontekście polskim (ruch antyszczepionkowy, ADHD, gender) i stara się uchwycić dynamikę tych sporów w perspektywie półperyferyjnej, ukazać kształt jaki omawiane kontrowersje przyjmują, gdy znajdą się na naszym rodzimym gruncie.
Punktem wyjściem są rozwijane studia nad nauka i techniką (science and technology studies – STS), zrywające z uproszczonymi sposobami prezentacji tworzenia wiedzy. Nurt STS, jak i przedstawiana książka, postulują, aby o nauce myśleć jak o wytwarzaniu, majsterkowaniu i zmaganiu się z niepewnością materii. Paradoksalnie, taki „obniżony” sposób mówienia o nauce, pozwala zmniejszyć lęki powodowane przez innowacje naukowe. Bez tego nie będziemy w stanie konkurować z „handlarzami” strachu, niepewności i irracjonalizmu.
Przedmiotem rozprawy jest przestrzeń komunikacyjna wytworzona w okresie pierwszej wojny światowej przez państwa centralne, odgrywająca istotną rolę w ówczesnym procesie międzynarodowej wymiany kulturowej. Po sierpniu 1914 roku w Europie zaistniała unikalna sytuacja geopolityczna, w której zarówno obszar wyznaczony przez linie frontu, jak i zyskujące na propagandowym znaczeniu terytoria neutralne stanowiły obszar oddziaływania państw Trójprzymierza. Nie sprowadzało się ono, jak ćwierć wieku później, do jednokierunkowej, stosowanej wobec przeciwnika indoktrynacji. Konflikt określany mianem „światowego” stanowił ramę dla wzmożonego transferu i mobilności kulturowej o równie mondialnym charakterze.
Autor śledzi losy wydawców, tłumaczy, dziennikarzy oraz pośredników kulturowych (w tym instytucji), proponując jednocześnie teoretyczną i metodologiczną ramę pozwalającą na lepsze zrozumienie mechanizmów funkcjonowania kultury w warunkach konfliktu. Swoją uwagę koncentruje na flamandzko-niemieckim oraz polsko-niemieckim transferze kulturowym. Książka powstała w oparciu o kilkuletnią kwerendę w niemieckich archiwach federalnych i literackich.
W monografii przedstawiono analizę dramatów Arnošta Lustiga, Arnošta Goldflama i Jiřego Kolářa podejmujących temat Szoa oraz terezińskich sztuk Hanuša Hachenburga, Feliksa Porgesa, Zdeňka Eliáša i Jiřego Steina; omówione są w niej także wybrane spektakle na podstawie tych utworów i zaprezentowane nowsze realizacje teatralne o Zagładzie.
Dzieje Szoa mają potencjał mitotwórczy i zarazem wpisują się w mit. Nazewnictwo rozdziałów studium nawiązujące do greckiej tragedii odwołuje się do teatru i do mitu: historii o niezmiennych rolach i wędrownych motywach. Na scenie występują trzej aktorzy: protagonistes - ocalony z Zagłady, deuteragonistes - reprezentant drugiego pokolenia ocalonych oraz tritagonistes – czeski świadek. Przemówią, posługując się pojęciami ikony, idola, śladu, nieobecności. Powracają reinterpretowane, odwieczne motywy: fatum, anagnorismos, katharsis. Aktorom towarzyszy chorus złożony z dramaturgów, którzy tworzyli w wojennym Theresienstadt i padli ofiarą nazistów. Tok wywodu zatrzymują spoty – wyodrębnione w tekście detale, które pozwalają pogłębić obraz. Doświadczeniami związanymi z Szoa, poruszanymi w sztukach są: pustka/brak, trauma, poczucie winy. Autorka wykorzystuje do badań metodologiczne koncepcje Jacquesa Lacana zbudowane na pojęciach traumy, braku, wyparcia, niewypowiedzianego.
Monografia przedstawia zagadnienia związane z wykonywaniem kary pozbawienia wolności i oddziaływań podejmowanych wobec osób ją odbywających. Autor prezentuje współczesne osiągnięcia kryminologii i pedagogiki resocjalizacyjnej w obszarze wsparcie procesu readaptacji. Stawiając rozliczne pytania, poszukując uzasadnień i teoretycznych wyjaśnień oraz poddając analizie wybrane nowe propozycje metodyczne (Good Lives Model), autor chce skłonić do pogłębionej refleksji o samej istocie oddziaływań resocjalizacyjnych. Autor koncentruje się na analizie nowego (w dorobku krajów Zachodu) sposobu analizy dróg życiowych osób naruszających porządek normatywny, określanego mianem desistance from crime – odstąpienie od przestępczości. Książka skierowana jest do teoretyków, poszukujących teoretyczno-badawczych inspiracji, jak i praktyków związanych z szeroko rozumianą resocjalizacją. Sporo ciekawych wątków znajdą w niej dla siebie studenci nie tylko resocjalizacji, ale również prawa, pracy socjalnej, czy socjologii.
Prezentowane w książce rozważania koncentrują się wokół znaczenia przeszłości pradziejowej, stanowiącej przedmiot badań archeologii, we współczesnej Polsce oraz zmian w tym zakresie po 1989 r. i w kontekście kultury ponowoczesnej. Jej celem jest wieloaspektowa analiza społecznego kontekstu funkcjonowania, wymowy, znaczenia oraz zakresu przywołań tejże przeszłości, rozwijanych także poza dyskursem akademickim. Książka ma również za zadanie określenie roli, jaką w opisywanych procesach odgrywa bądź powinna odgrywać archeologia, jako dyscyplina naukowa, badająca i interpretująca przeszłość, wobec wyzwań i zagrożeń, stających przed nią w XXI wieku. Poruszana problematyka koncentruje się wokół takich zagadnień jak m.in. społeczne funkcje archeologii, ochrona i prezentacja dziedzictwa archeologicznego, rezerwaty i skanseny archeologiczne, festyny archeologiczne i zjawisko odtwórstwa historycznego oraz muzea archeologiczne. Podejmuje również kwestię społecznego funkcjonowania stanowisk archeologicznych, na przykładzie rezerwatów kamiennych kręgów na Pomorzu, w pespektywie różnych zapatrywań i podejść do interpretacji oraz wykorzystania dziedzictwa archeologicznego.
Książka stanowi pierwsze w Polsce syntetyczne zestawienie poglądów na temat „słowa” – od antyku po czasy najnowsze. Jej celem jest zwięzły, choć czasowo możliwie szeroki zarys dziejów filozoficznej refleksji nad językiem oraz nad jego komunikacyjnymi kompetencjami. Nie będzie to ujęcie specjalistyczne, przyjmujące metodologię nauki szczegółowej i koncentrujące się na językoznawczych kategoriach. Przeciwnie – autorzy zastanawiają się nad słowem (językiem) w sensie zjawiska społecznego, wplecionego w naczelne kategorie filozoficzne, takie jak „byt”, „myśl”, „prawda” czy „Trancendencja”. Poszczególnym analizom będzie przyświecać nadzieja na wzmocnienie komunikacyjnej świadomości, tak potrzebnej w dobie urywania się szeroko pojmowanego dialogu, przesiąkniętej natomiast egzystencjalnym „pędem”, jak również tendencjami komercyjnymi i technokratycznymi.
„Na początku było Słowo”, „słowo (język) jest starsze od najdawniejszych początków ludzkiej kultury”, „słowo jest prelogiczne i prekulturowe” – te oraz podobne sformułowania o historycznym znaczeniu zmuszają do filozoficznej refleksji. Dotyczą fenomenu, który w społecznej ewolucji odegrał (i wciąż odgrywa) decydującą rolę.
„Studia Edukacyjne” to interdyscyplinarne czasopismo naukowe poświęcone problemom współczesnej pedagogiki i edukacji. Stanowi ono płaszczyznę pozytywnej konfrontacji różnorodnych sposobów postrzegania i badania rzeczywistości społecznej; płaszczyznę interparadygmatycznego i interdyskursywnego dialogu reprezentantów odmiennych opcji teoretycznych i metodologicznych. Debaty na łamach czasopisma pozwolić mają na swoistą krystalizację najważniejszych dylematów współczesnych nauk o edukacji oraz relacji między wychowaniem a tożsamością człowieka. „Studia Edukacyjne” rezygnują z jakiejkolwiek pedagogicznej ortodoksji, a ich celem jest szeroko rozumiana diagnoza współczesnej rzeczywistości edukacyjnej.
W roku 2015 przypadła setna rocznica urodzin wybitnego semiotyka Rolanda Barthes’a, jednego z najbardziej rozpoznawalnych francuskich myślicieli XX wieku. Jest to znakomita okazja do refleksji nad aktualnością i złożonością jego myśli. Rozprawy Barthes’a wpłynęły i nadal wpływają na kształt światowej humanistyki, łącząc krytykę literacką, semiotykę, antropologię, filozofię czy refleksję nad obrazem i wizualnością, a jednocześnie przekraczają każdą z tych dziedzin. Zaproszeni do współpracy Autorzy związani z rozmaitymi ośrodkami naukowymi, tak w Polsce, jak i za granicą, reprezentujący różnorodne dyscypliny naukowe, wykazali jak ważna i doniosła jest myśl Francuza dla współczesnej humanistyki. Na tom składa się kilka części – intelektualnych obszarów wielkiego Imperium Rolanda Barthes’a: kolejno omawia się specyfikę momentu historycznego, w który uwikłana jest zarówno myśl, jak i biografia Barthes’a; reinterpretuje ufundowaną przez semiologa kategorię mitu; rozważa literackie inspiracje jego myśli i możliwych paralelizmów życia i tekstu. Kolejnym obszarem wytyczonym w ramach Imperium są obraz i fotografia. „Podróż” kończą odwiedziny w Japonii: możliwej i metaforycznej.
W książce podjęto ważny ze społecznego i indywidualnego punktu widzenia problemu, jakim jest ojcostwo niepełnoletnich osób. Przedmiotem rozważań teoretycznych i analiz empirycznych jest problematyka rodzicielstwa niepełnoletnich chłopców, a także ich doświadczenia związane z (przed)wczesnym podjęciem i pełnieniem roli rodzicielskiej. W pierwszej części przedstawiono rozważania teoretyczne stanowiące przegląd literatury przedmiotu. Empiryczną część pracy autor rozpoczyna od prezentacji założeń badawczych, następnie przedstawia analizy uzyskanych wyniki badań, porządkując je wg następujących obszarów problemowych: sytuacji życiowej i zachowań niepełnoletnich chłopców przed uzyskaniem informacji o ciąży partnerki; doświadczeń związanych z uzyskaniem przez nastoletnich chłopców informacji o poczęciu dziecka i doświadczeń niepełnoletnich ojców związanych z urodzeniem się dziecka oraz podjęciem i pełnieniem przez nich roli ojca. Analizę tę dopełniono fragmentami narracji niepełnoletnich ojców.
Celem pracy jest ukazanie korzyści wynikających ze świadczenia usług wolontariackich w kontekście projektowania przyszłości edukacyjno-zawodowej studentów. Podejmowane w niej zagadnienia związane z sytuacją osób młodych na rynku pracy i planowaniem kariery zawodowej zajmują badaczy nie od dziś. Autorka skupia się na wolontariacie jako formie edukacji i przygotowania do dorosłego życia młodych ludzi, którzy wchodzą na rynek pracy. Wolontariat prezentowany jest jako sposobność sprawdzenia swoich możliwości i zaplanowania ścieżki zawodowej oraz jako instrument mający na celu rozbudzenie potencjału tkwiącego w jednostkach zaangażowanych w działalność wolontariacką. Praca pokazuje, że wolontariat daje możliwość rozwoju osobistego, jak i zawodowego. Publikacja zawiera również zalecenia dla wolontariuszy i instytucji, które mogą z nimi współpracować. Podkreśla konieczność promowania aktywności wolontariackiej, co przekłada się na większą świadomość społeczeństwa dotyczącą wielorakich korzyści wynikających z wolontariatu, ze szczególnym uwzględnieniem aktywności zawodowej.
W książce przedstawiono autorską koncepcję ewolucyjnej genezy tonalności, w której kluczową rolę odgrywa efekt Baldwina, polegający na przejęciu kontroli nad zjawiskami kulturowymi przez dobór naturalny. Praca składa się z części poświęconych kolejno: wielości rozumień pojęcia tonalności w muzykologii, krytyce dotychczasowych stanowisk w kwestii natury i genezy tonalności, specyfice psychologicznej i kulturowej doświadczenia tonalności, hipotezie ewolucyjnej genezy zdolności do rozpoznawania relacji tonalnych wraz ze scenariuszem ewolucyjnym oraz konsekwencjom, jakie niesie ze sobą postulowany instynktowny charakter tych zdolności dla atrybutywnie rozumianej kultury muzycznej człowieka. Proponowane wyjaśnienia odwołują się do naturalistycznej wizji nauki, dlatego też praca posiada charakter interdyscyplinarny. Argumenty wspierające postawioną hipotezę zaczerpnięte zostały z takich dziedzin nauki, jak muzykologia w tym psychologia muzyki, lingwistyka, neuropsychologia, biologia ewolucyjna, kognitywistyka. Autor postuluje, aby tonalność muzyczną traktować jako skutek istnienia wyspecjalizowanej zdolności poznawczej specyficznej dla człowieka jako gatunku biologicznego, a nie, jak uważa się powszechnie we współczesnej muzykologii, jako efekt ogólnych zdolności poznawczych człowieka. Z tej perspektywy tonalność muzyczna jawi się jako ewolucyjna innowacja komunikacji wokalnej, która powstała w linii rodowej człowieka.
Praca stanowi próbę podsumowania i wytyczenia nowych kierunków w trwającej w nauce historycznej od wielu dziesięcioleci dyskusji naukowej odnoszącej się do formowania i rozprzestrzeniania się chrześcijaństwa w ramach kontynentu europejskiego. Autorzy analizują procesy pojawienia się i umocnienia chrześcijaństwa oraz narodziny zrębów Kościoła instytucjonalnego w ramach Imperium Romanum, następnie przechodzą do chrystianizacji plemion i powstających na ich bazie państw barbarzyńskich. Dociekania sięgają aż do uformowania się średniowiecznej Respublica Christiana około roku 1000, a także wychodzą poza zagadnienia związane z chrześcijaństwem, ujmując kwestie religii pogańskich w Europie oraz zagadnienia innych odłamów chrześcijaństwa, jak również judaizmu i islamu.
Książka zawiera studia i szkice poświęcone kilku istotnym kwestiom, z którymi zmagali się polscy romantycy. Na planie pierwszym znalazły się studia przekrojowe, przedstawiające analizy: katastrofizmu jako zjawiska mocno wpisanego w pejzaż polskiego romantyzmu, stosunku Mickiewicza i Krasińskiego do ateizmu filozofów niemieckich, a także nastawień polskich pisarzy XIX-wiecznych do Niemców oraz ich zmagań z mitem triumfu i klęski w wojnie z Rosją z lat 1610-1612. Inne szkice, bardziej szczegółowe, prezentują różnorakie obrachunki polskich romantyków: Mickiewicza z problematyką litewską w prelekcjach paryskich, Krasińskiego ze Słowackim, ich wspólne z Faustem Goethego, wreszcie Krasińskiego ze współczesną mu literaturą francuską i niemiecką. Rzecz zamyka studium wykraczające poza epokę romantyzmu, opisujące obrachunki Stanisława Brzozowskiego ze spuścizną Mickiewiczowską.
The book comprises nearly 50 texts written by Polish, American and Israeli researchers into the child's world and show the complexity of this world and underline the contemporary categories of its oscillation: discourses of communication, subjectivity and cyborgization. The texts are ordered into 3 parts, each of which devoted to a different contemporary axis of oscillation of the child's world. To bring order to the debate on the child of today, we have searched for categories that on the one hand would break with the schematic character and stereotypes in describing the child's reality, and on the other hand would present the actual, undetached from everyday life, space of life of the contemporary child. We also wanted them to be able to cover new phenomena, newways of assigning meanings and new strategies for the construction and reconstruction of the life of a child that we observe in the world of today.
„Studia Edukacyjne” to interdyscyplinarne czasopismo naukowe poświęcone problemom współczesnej pedagogiki i edukacji. Stanowi ono płaszczyznę pozytywnej konfrontacji różnorodnych sposobów postrzegania i badania rzeczywistości społecznej; płaszczyznę interparadygmatycznego i interdyskursywnego dialogu reprezentantów odmiennych opcji teoretycznych i metodologicznych. Debaty na łamach czasopisma pozwolić mają na swoistą krystalizację najważniejszych dylematów współczesnych nauk o edukacji oraz relacji między wychowaniem a tożsamością człowieka. „Studia Edukacyjne” rezygnują z jakiejkolwiek pedagogicznej ortodoksji, a ich celem jest szeroko rozumiana diagnoza współczesnej rzeczywistości edukacyjnej.
„Studia Edukacyjne” to interdyscyplinarne czasopismo naukowe poświęcone problemom współczesnej pedagogiki i edukacji. Stanowi ono płaszczyznę pozytywnej konfrontacji różnorodnych sposobów postrzegania i badania rzeczywistości społecznej; płaszczyznę interparadygmatycznego i interdyskursywnego dialogu reprezentantów odmiennych opcji teoretycznych i metodologicznych. Debaty na łamach czasopisma pozwolić mają na swoistą krystalizację najważniejszych dylematów współczesnych nauk o edukacji oraz relacji między wychowaniem a tożsamością człowieka. „Studia Edukacyjne” rezygnują z jakiejkolwiek pedagogicznej ortodoksji, a ich celem jest szeroko rozumiana diagnoza współczesnej rzeczywistości edukacyjnej.
Studia Edukacyjne są indeksowane w European Reference Index for the Humanities - ERIH
Książka zawiera edycję w transliteracji tekstu pt. Męka Pana Jezusowa, cennego zabytku piśmiennictwa polskiego, który znajduje się w kodeksie Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie. Męka jest unikatową i osobliwą pod względem językowym i graficznym kopią drugiej księgi Żywota Pana Jezu Krysta Baltazara Opeca.
Książka zawiera faksymile modlitewnika Olbrachta Gasztołda (ok. 1480-1539), wielkiego kanclerza litewskiego. Rękopis powstał w 1528 roku w krakowskim warsztacie Stanisława Samostrzelnika, najwybitniejszego polskiego iluminatora 1. połowy XVI w. Należy do najcenniejszych i najpiękniejszych zabytków polskiego miniatorstwa książkowego. Jest też ważnym zabytkiem piśmiennictwa staropolskiego. Od dawna przechowywany w zbiorach Biblioteki Uniwersyteckiej w Monachium, był dotąd znany tylko z czarno-białych reprodukcji kilku wybranych z niego kart. „Modlitewnik Olbrachta Gasztołda” jest pierwszą publikacją z serii Libri precationum illuminati Poloniae veteris. Facsimilia, która udostępnia w wiernej podobiźnie niezwykle ważne dla dziejów polskiej kultury, literatury, historii sztuki, dziejów duchowości i historii książki bogato iluminowane osobiste modlitewniki króla Zygmunta I Starego, królowej Bony oraz dwóch kanclerzy Rzeczypospolitej – Olbrachta Gasztołda i Krzysztofa Szydłowieckiego. Są to mało obecne w obiegu naukowym rękopisy polskie, trudno dostępne, gdyż większość znajduje się w zbiorach zagranicznych. Publikacja przygotowana w ramach projektu badawczego „W kręgu Stanisława Samostrzelnika. Edycje reprintowe modlitewników Jagiellonów oraz Olbrachta Gasztołda i Krzysztofa Szydłowieckiego”.
Podręcznik jest adresowany przede wszystkim do studentów kierunków pedagogicznych, kształcących nauczycieli wychowania przedszkolnego i nauczania wczesnoszkolnego. Adresatami są więc osoby, których wykształcenie polonistyczne nie wykracza poza zakres języka polskiego w szkołach średnich. Głównym celem jest pokazanie istotnych cech twórczości przeznaczonej dla młodego odbiorcy i usytuowanie ich na szerszym tle wybranych zagadnień z zakresu teorii i historii literatury. Podręcznik składa się z trzech części: teoretycznej, poświęconej ogólnej charakterystyce piśmiennictwa dla dzieci oraz wierszom i baśni, od których rozpoczyna się edukacja literacka najmłodszych odbiorców. Podręcznik zawiera również przykładowe, pogłębione omówienia niektórych tekstów w celu przypomnienia podstawowych umiejętności analitycznych, które powinny być znane studentom ze szkoły średniej. Inne przywoływane utwory egzemplifikują jedynie omawiane zjawiska, są przykładami ogólniejszych tendencji i gatunków w tej odmianie piśmiennictwa. Podręcznik zamykają: usystematyzowany wykaz najważniejszych pozycji bibliograficznych, a także dwa indeksy: autorów oraz pojęć i terminów teoretycznych.
Praca stanowi głos w debacie na temat przyszłości Unii Europejskiej w sytuacji, gdy niepowodzeniem skończył się projekt budowania państwa europejskiego oraz gdy pojawiła się konieczność sprostania wyzwaniu stwarzanemu przez globalizację zewnętrzną i wewnętrzną, migracje i rosnącą wielokulturowość społeczeństw krajów europejskich. Przedmiot rozważań koncentruje się na społecznych widnokręgach mieszkańców Unii Europejskiej, jej obywateli i nie-obywateli. Widnokręgi przybyszów i ich potomków, zwłaszcza członków enklaw i transmigrantów oraz ludności przyjmującej, wyznaczają ich wzajemne relacje, a te decydują o modelu stosunków zachodzących między członkami społeczeństw państw członkowskich. Wskazano na wzajemne powiązania pomiędzy widnokręgami społecznymi, tożsamościami oraz integracją społeczną i kulturową. Poruszono kwestię europejskiej tożsamości w kontekście wizji oraz ewentualnej misji Europy w dziele budowania światowej wspólnoty, a także konsekwencji różnych koncepcji europejskiego i państwowego obywatelstwa dla integracji imigrantów. Z tej perspektywy podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, jakie są szanse powodzenia projektu kosmopolitycznej Europy.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
