Książka stanowi pionierską próbę analizy nierozpoznanego dotychczas epizodu w polskiej fotografii artystyczne: najważniejszych problemów warunkujących rozwój polskiej fotografii artystycznej w latach 1945-1955. Omówiono w niej tak istotne, a całkowicie nieprzebadane aspekty, jak: tworzenie nowego zaplecza instytucjonalnego i jego uwikłanie w centralnie planowaną politykę kulturalną; odrodzenie przedwojennych strategii artystycznych piktorializmu i awangardy oraz wskrzeszenie programu fotografii ojczystej, obejmującego dokumentację zniszczeń wojennych oraz Ziem Odzyskanych. Jednym z głównych wątków poruszanych problemów jest, dotąd nierozpoznana na gruncie historii polskiej fotografii, teoria i praktyka socrealizmu. Zamierzeniem autora było ukazanie tego okresu jako „zaburzoną” epokę, rozpiętą pomiędzy socrealizmem a piętnowanymi tendencjami formalistycznymi i naturalistycznymi. Książka jest propozycją odczytania socrealizmu jako pola napięć warunkowanego tradycją i historią polskiej fotografii, w którym powstawały dzieła odpowiadające zarówno oficjalnej tematyce, jak i tej, która wymykała się ówcześnie postulowanej partyjności sztuki. Drugim wiodącym tematem pracy jest rozpoznanie ówczesnego modelu życia fotograficznego, który był dyktowany ogólnopolskimi zjazdami fotografów oraz działalnością centralnie nadzorowanych organizacji fotograficznych. Książka wyjaśnia mechanizmy, które doprowadziły do restytucji powojennego życia fotograficznego, a bez poznania dynamiki przemian, które dokonały się w „pierwszej dziesięciolatce”, nie sposób w pełni zrozumieć historię tej dyscypliny w Polsce doby PRL-u. To wtedy bowiem kształtowały się nie tylko paradygmaty estetyczne, ale również instytucjonalne obowiązujące do przełomu politycznego w 1989 roku.
W książce zamieszczono artykuły wpisujące się w interdyscyplinarny, społeczno-humanistyczny dyskurs dotyczący rozmaitych kontrowersji wokół socjalizacji dziewcząt i kobiet. Teksty zgrupowano w dwóch częściach: pierwsza z nich dotyczy kontekstów społeczno-kulturowych i pedagogicznych, druga – behawioralnych i emocjonalnych problemów dziewcząt i kobiet. Nadrzędnym celem pracy było uzyskanie lepszego zrozumienia niektórych kluczowych aspektów trudności kobiet i dziewcząt, ze szczególnym uwzględnieniem procesów socjalizacji; przedstawienie teorii i diagnoz empirycznych dotyczących współczesnych zagrożeń egzystencjalnych i socjalizacyjnych, próba zaprezentowania i zidentyfikowania wyżej wymienionej problematyki z prezentacją genezy, przejawów, skali, dynamiki, aktualnych praktyk profilaktycznych oraz organizacji szeroko rozumianego systemu działań pomocowych wobec dziewcząt i kobiet.
Publikacja adresowana jest zarówno do studentów, jak i teoretyków oraz praktyków, którym nie jest obojętna tematyka socjalizacji, wychowania oraz pomocy psychopedagogicznej, a więc w szczególności do osób, których jednym z zadań społecznych jest poznanie i transmitowanie wzorów i wartości życia społecznego.
W monografii podjęto rozważania nad najmłodszym dzieciństwem – od urodzenia do trzeciego roku życia. Zostały one skoncentrowane wokół indywidualnych potrzeb, preferencji i możliwości dzieci, źródeł wsparcia i zagrożeń rozwoju najmłodszych. Inspiracją dla autorek stała się teza, że „współczesny świat stwarza dzieciom nowe, nieznane do tej pory możliwości i szanse rozwoju i edukacji, ale także zagrożenia dotyczące ich sytuacji życiowej”. Celem opracowania jest wskazanie szans, jakie wynikają z potencjału rozwojowego małego dziecka, jego wrażliwości na bodźce, cech temperamentu, możliwości odpowiadania stymulację płynącą z otoczenia. Zwrócono uwagę na szanse, jakie wynikają z bliskich relacji dziecka z rodzicami, którzy potrafią rozpoznać jego potrzeby i adekwatnie na nie odpowiedzieć, którzy „upośredniają” rzeczywistość, towarzyszą i pomagają jednostce zrozumieć świat. Źródłem szans rozwojowych i wsparcia dla najmłodszych jest (powinno być) także szersze środowisko społeczne w sytuacji powrotu młodych rodziców do pracy po urlopie rodzicielskim, powierzających dziecko osobom pracującym w instytucji opieki. Zwrócono uwagę, że relacje z dorosłymi spoza rodziny (opiekunami w żłobku) i rówieśnikami, a także starszymi oraz młodszymi dziećmi, mogą sprzyjać zachodzeniu korzystnych zmian rozwojowych. Dziecko, dzięki różnorodnym i bogatym kontaktom społecznym z innymi ludźmi rozwija swoje kompetencje emocjonalne, społeczne, poznawcze, uczy się różne role w różnych układach relacji międzyludzkich.
W książce wskazano też obszary ryzyka wynikające z braku wiedzy opiekunów na temat biologicznych i środowiskowych determinant indywidualnego rozwoju. Podkreślono znaczenie wczesnej i rzetelnie przeprowadzonej diagnozy oraz roli wsparcia dla dziecka, jego rodziny i opiekunów. Kolejne wątki dotyczą praktycznych rozwiązań i odnoszą się do wybranych obszarów aktywności dziecka. Sugestie praktyczne dotycząc stymulowania aktywności zabawowej, ruchowej, językowej, artystycznej małego dziecka. Walorem opracowania jest autorska propozycja alternatywnego programu wspierania rozwoju małego dziecka w żłobku lub klubie dziecięcym, z załączonym narzędziem do analizy postępów rozwojowych dziecka. Pracę zamyka rozdział poświęcony dzieciom z opóźnieniami i zaburzeniami rozwoju. Zwrócono w nim uwagę na zagadnienia wczesnej interwencji i wsparcia rodziny dziecka w szerszym środowisku społeczno-kulturowym.
Publikacja może zainteresować rodziców małych dzieci, nauczycieli, opiekunów pracujących w żłobkach, klubach dziecięcych, studentów kierunków pedagogicznych.
Zamysłem publikacji jest ukazanie zróżnicowanych problemów jawiących się w dyskursie całożyciowego uczenia się w powiązaniu z problematyką doradztwa zawodowego. Dwie kategorie pojęciowe, jakimi są: uczenie się przez całe życie oraz doradztwo zawodowe, zarysowują perspektywę prezentowanych w tomie analiz, stanowiąc w przyjętych założeniach ich ramy kategorialne. Globalizacja, zmiany technologiczne, zmiany w obszarze pracy, przeobrażenia kulturowe, złożoność i niepewność jako cechy charakterystyczne współczesnego świata stanowią wyzwania zarówno dla jednostek, jak i dla społeczeństw. W ich tle usytuowane są analizy ukazujące doradztwo zawodowe i całożyciowy, procesualny charakter planowania kariery w sytuacji zmian na rynku pracy i możliwości, a zarazem konieczności wybierania ze zróżnicowanego wachlarza ofert edukacyjnych, zarówno po stronie zinstytucjonalizowanego systemu, jak i spoza niego. Całożyciowe uczenie się ujęte jest jako dominujący dyskurs edukacyjny, odgrywający rolę w debatach nie tylko ekonomicznych, dotyczących rynku pracy, wydajności czy bezrobocia. W tomie ukazane są konteksty teoretyczne podejmowanych zagadnień, problematyka usytuowana jest także na tle istotnych zagadnień współczesnego rynku pracy i wybranych sytuacji społecznych, jako tła konkretnych strategii oraz działań edukacyjnych i doradczych.
Nauka – niegdyś będąca źródłem pewności – dziś nie pełni tej roli w sposób nieproblematyczny. Postęp technologiczny, oprócz nadziei, generuje leki i niepokoje. Patrząc wstecz, nauka przyczyniła się do niewątpliwych sukcesów, ale jednocześnie stworzyła nieznane wcześniej i nie dające się w pełni kontrolować zagrożenia. Ta dwuznaczność prowokuje dwie możliwe reakcje. Pierwsza z nich opiera się na antyracjonalnej krytyce nauki. Druga to przyjęcie pozytywistycznej i scjentystycznej wizji nauki jako nieproblematycznego dobra.
Prezentowana książka jest próbą nakreślenia trzeciej drogi, unikającej czołobitności ujęć scjentystycznych, ale jednocześnie nie popadającej w irracjonalną krytykę. Śledzi różnego rodzaju kontrowersje, obecne również w kontekście polskim (ruch antyszczepionkowy, ADHD, gender) i stara się uchwycić dynamikę tych sporów w perspektywie półperyferyjnej, ukazać kształt jaki omawiane kontrowersje przyjmują, gdy znajdą się na naszym rodzimym gruncie.
Punktem wyjściem są rozwijane studia nad nauka i techniką (science and technology studies – STS), zrywające z uproszczonymi sposobami prezentacji tworzenia wiedzy. Nurt STS, jak i przedstawiana książka, postulują, aby o nauce myśleć jak o wytwarzaniu, majsterkowaniu i zmaganiu się z niepewnością materii. Paradoksalnie, taki „obniżony” sposób mówienia o nauce, pozwala zmniejszyć lęki powodowane przez innowacje naukowe. Bez tego nie będziemy w stanie konkurować z „handlarzami” strachu, niepewności i irracjonalizmu.
Przedmiotem rozprawy jest przestrzeń komunikacyjna wytworzona w okresie pierwszej wojny światowej przez państwa centralne, odgrywająca istotną rolę w ówczesnym procesie międzynarodowej wymiany kulturowej. Po sierpniu 1914 roku w Europie zaistniała unikalna sytuacja geopolityczna, w której zarówno obszar wyznaczony przez linie frontu, jak i zyskujące na propagandowym znaczeniu terytoria neutralne stanowiły obszar oddziaływania państw Trójprzymierza. Nie sprowadzało się ono, jak ćwierć wieku później, do jednokierunkowej, stosowanej wobec przeciwnika indoktrynacji. Konflikt określany mianem „światowego” stanowił ramę dla wzmożonego transferu i mobilności kulturowej o równie mondialnym charakterze.
Autor śledzi losy wydawców, tłumaczy, dziennikarzy oraz pośredników kulturowych (w tym instytucji), proponując jednocześnie teoretyczną i metodologiczną ramę pozwalającą na lepsze zrozumienie mechanizmów funkcjonowania kultury w warunkach konfliktu. Swoją uwagę koncentruje na flamandzko-niemieckim oraz polsko-niemieckim transferze kulturowym. Książka powstała w oparciu o kilkuletnią kwerendę w niemieckich archiwach federalnych i literackich.
W monografii przedstawiono analizę dramatów Arnošta Lustiga, Arnošta Goldflama i Jiřego Kolářa podejmujących temat Szoa oraz terezińskich sztuk Hanuša Hachenburga, Feliksa Porgesa, Zdeňka Eliáša i Jiřego Steina; omówione są w niej także wybrane spektakle na podstawie tych utworów i zaprezentowane nowsze realizacje teatralne o Zagładzie.
Dzieje Szoa mają potencjał mitotwórczy i zarazem wpisują się w mit. Nazewnictwo rozdziałów studium nawiązujące do greckiej tragedii odwołuje się do teatru i do mitu: historii o niezmiennych rolach i wędrownych motywach. Na scenie występują trzej aktorzy: protagonistes - ocalony z Zagłady, deuteragonistes - reprezentant drugiego pokolenia ocalonych oraz tritagonistes – czeski świadek. Przemówią, posługując się pojęciami ikony, idola, śladu, nieobecności. Powracają reinterpretowane, odwieczne motywy: fatum, anagnorismos, katharsis. Aktorom towarzyszy chorus złożony z dramaturgów, którzy tworzyli w wojennym Theresienstadt i padli ofiarą nazistów. Tok wywodu zatrzymują spoty – wyodrębnione w tekście detale, które pozwalają pogłębić obraz. Doświadczeniami związanymi z Szoa, poruszanymi w sztukach są: pustka/brak, trauma, poczucie winy. Autorka wykorzystuje do badań metodologiczne koncepcje Jacquesa Lacana zbudowane na pojęciach traumy, braku, wyparcia, niewypowiedzianego.
Monografia przedstawia zagadnienia związane z wykonywaniem kary pozbawienia wolności i oddziaływań podejmowanych wobec osób ją odbywających. Autor prezentuje współczesne osiągnięcia kryminologii i pedagogiki resocjalizacyjnej w obszarze wsparcie procesu readaptacji. Stawiając rozliczne pytania, poszukując uzasadnień i teoretycznych wyjaśnień oraz poddając analizie wybrane nowe propozycje metodyczne (Good Lives Model), autor chce skłonić do pogłębionej refleksji o samej istocie oddziaływań resocjalizacyjnych. Autor koncentruje się na analizie nowego (w dorobku krajów Zachodu) sposobu analizy dróg życiowych osób naruszających porządek normatywny, określanego mianem desistance from crime – odstąpienie od przestępczości. Książka skierowana jest do teoretyków, poszukujących teoretyczno-badawczych inspiracji, jak i praktyków związanych z szeroko rozumianą resocjalizacją. Sporo ciekawych wątków znajdą w niej dla siebie studenci nie tylko resocjalizacji, ale również prawa, pracy socjalnej, czy socjologii.
Prezentowane w książce rozważania koncentrują się wokół znaczenia przeszłości pradziejowej, stanowiącej przedmiot badań archeologii, we współczesnej Polsce oraz zmian w tym zakresie po 1989 r. i w kontekście kultury ponowoczesnej. Jej celem jest wieloaspektowa analiza społecznego kontekstu funkcjonowania, wymowy, znaczenia oraz zakresu przywołań tejże przeszłości, rozwijanych także poza dyskursem akademickim. Książka ma również za zadanie określenie roli, jaką w opisywanych procesach odgrywa bądź powinna odgrywać archeologia, jako dyscyplina naukowa, badająca i interpretująca przeszłość, wobec wyzwań i zagrożeń, stających przed nią w XXI wieku. Poruszana problematyka koncentruje się wokół takich zagadnień jak m.in. społeczne funkcje archeologii, ochrona i prezentacja dziedzictwa archeologicznego, rezerwaty i skanseny archeologiczne, festyny archeologiczne i zjawisko odtwórstwa historycznego oraz muzea archeologiczne. Podejmuje również kwestię społecznego funkcjonowania stanowisk archeologicznych, na przykładzie rezerwatów kamiennych kręgów na Pomorzu, w pespektywie różnych zapatrywań i podejść do interpretacji oraz wykorzystania dziedzictwa archeologicznego.
Książka stanowi pierwsze w Polsce syntetyczne zestawienie poglądów na temat „słowa” – od antyku po czasy najnowsze. Jej celem jest zwięzły, choć czasowo możliwie szeroki zarys dziejów filozoficznej refleksji nad językiem oraz nad jego komunikacyjnymi kompetencjami. Nie będzie to ujęcie specjalistyczne, przyjmujące metodologię nauki szczegółowej i koncentrujące się na językoznawczych kategoriach. Przeciwnie – autorzy zastanawiają się nad słowem (językiem) w sensie zjawiska społecznego, wplecionego w naczelne kategorie filozoficzne, takie jak „byt”, „myśl”, „prawda” czy „Trancendencja”. Poszczególnym analizom będzie przyświecać nadzieja na wzmocnienie komunikacyjnej świadomości, tak potrzebnej w dobie urywania się szeroko pojmowanego dialogu, przesiąkniętej natomiast egzystencjalnym „pędem”, jak również tendencjami komercyjnymi i technokratycznymi.
„Na początku było Słowo”, „słowo (język) jest starsze od najdawniejszych początków ludzkiej kultury”, „słowo jest prelogiczne i prekulturowe” – te oraz podobne sformułowania o historycznym znaczeniu zmuszają do filozoficznej refleksji. Dotyczą fenomenu, który w społecznej ewolucji odegrał (i wciąż odgrywa) decydującą rolę.
„Studia Edukacyjne” to interdyscyplinarne czasopismo naukowe poświęcone problemom współczesnej pedagogiki i edukacji. Stanowi ono płaszczyznę pozytywnej konfrontacji różnorodnych sposobów postrzegania i badania rzeczywistości społecznej; płaszczyznę interparadygmatycznego i interdyskursywnego dialogu reprezentantów odmiennych opcji teoretycznych i metodologicznych. Debaty na łamach czasopisma pozwolić mają na swoistą krystalizację najważniejszych dylematów współczesnych nauk o edukacji oraz relacji między wychowaniem a tożsamością człowieka. „Studia Edukacyjne” rezygnują z jakiejkolwiek pedagogicznej ortodoksji, a ich celem jest szeroko rozumiana diagnoza współczesnej rzeczywistości edukacyjnej.
W roku 2015 przypadła setna rocznica urodzin wybitnego semiotyka Rolanda Barthes’a, jednego z najbardziej rozpoznawalnych francuskich myślicieli XX wieku. Jest to znakomita okazja do refleksji nad aktualnością i złożonością jego myśli. Rozprawy Barthes’a wpłynęły i nadal wpływają na kształt światowej humanistyki, łącząc krytykę literacką, semiotykę, antropologię, filozofię czy refleksję nad obrazem i wizualnością, a jednocześnie przekraczają każdą z tych dziedzin. Zaproszeni do współpracy Autorzy związani z rozmaitymi ośrodkami naukowymi, tak w Polsce, jak i za granicą, reprezentujący różnorodne dyscypliny naukowe, wykazali jak ważna i doniosła jest myśl Francuza dla współczesnej humanistyki. Na tom składa się kilka części – intelektualnych obszarów wielkiego Imperium Rolanda Barthes’a: kolejno omawia się specyfikę momentu historycznego, w który uwikłana jest zarówno myśl, jak i biografia Barthes’a; reinterpretuje ufundowaną przez semiologa kategorię mitu; rozważa literackie inspiracje jego myśli i możliwych paralelizmów życia i tekstu. Kolejnym obszarem wytyczonym w ramach Imperium są obraz i fotografia. „Podróż” kończą odwiedziny w Japonii: możliwej i metaforycznej.
W książce podjęto ważny ze społecznego i indywidualnego punktu widzenia problemu, jakim jest ojcostwo niepełnoletnich osób. Przedmiotem rozważań teoretycznych i analiz empirycznych jest problematyka rodzicielstwa niepełnoletnich chłopców, a także ich doświadczenia związane z (przed)wczesnym podjęciem i pełnieniem roli rodzicielskiej. W pierwszej części przedstawiono rozważania teoretyczne stanowiące przegląd literatury przedmiotu. Empiryczną część pracy autor rozpoczyna od prezentacji założeń badawczych, następnie przedstawia analizy uzyskanych wyniki badań, porządkując je wg następujących obszarów problemowych: sytuacji życiowej i zachowań niepełnoletnich chłopców przed uzyskaniem informacji o ciąży partnerki; doświadczeń związanych z uzyskaniem przez nastoletnich chłopców informacji o poczęciu dziecka i doświadczeń niepełnoletnich ojców związanych z urodzeniem się dziecka oraz podjęciem i pełnieniem przez nich roli ojca. Analizę tę dopełniono fragmentami narracji niepełnoletnich ojców.
Celem pracy jest ukazanie korzyści wynikających ze świadczenia usług wolontariackich w kontekście projektowania przyszłości edukacyjno-zawodowej studentów. Podejmowane w niej zagadnienia związane z sytuacją osób młodych na rynku pracy i planowaniem kariery zawodowej zajmują badaczy nie od dziś. Autorka skupia się na wolontariacie jako formie edukacji i przygotowania do dorosłego życia młodych ludzi, którzy wchodzą na rynek pracy. Wolontariat prezentowany jest jako sposobność sprawdzenia swoich możliwości i zaplanowania ścieżki zawodowej oraz jako instrument mający na celu rozbudzenie potencjału tkwiącego w jednostkach zaangażowanych w działalność wolontariacką. Praca pokazuje, że wolontariat daje możliwość rozwoju osobistego, jak i zawodowego. Publikacja zawiera również zalecenia dla wolontariuszy i instytucji, które mogą z nimi współpracować. Podkreśla konieczność promowania aktywności wolontariackiej, co przekłada się na większą świadomość społeczeństwa dotyczącą wielorakich korzyści wynikających z wolontariatu, ze szczególnym uwzględnieniem aktywności zawodowej.
W książce przedstawiono autorską koncepcję ewolucyjnej genezy tonalności, w której kluczową rolę odgrywa efekt Baldwina, polegający na przejęciu kontroli nad zjawiskami kulturowymi przez dobór naturalny. Praca składa się z części poświęconych kolejno: wielości rozumień pojęcia tonalności w muzykologii, krytyce dotychczasowych stanowisk w kwestii natury i genezy tonalności, specyfice psychologicznej i kulturowej doświadczenia tonalności, hipotezie ewolucyjnej genezy zdolności do rozpoznawania relacji tonalnych wraz ze scenariuszem ewolucyjnym oraz konsekwencjom, jakie niesie ze sobą postulowany instynktowny charakter tych zdolności dla atrybutywnie rozumianej kultury muzycznej człowieka. Proponowane wyjaśnienia odwołują się do naturalistycznej wizji nauki, dlatego też praca posiada charakter interdyscyplinarny. Argumenty wspierające postawioną hipotezę zaczerpnięte zostały z takich dziedzin nauki, jak muzykologia w tym psychologia muzyki, lingwistyka, neuropsychologia, biologia ewolucyjna, kognitywistyka. Autor postuluje, aby tonalność muzyczną traktować jako skutek istnienia wyspecjalizowanej zdolności poznawczej specyficznej dla człowieka jako gatunku biologicznego, a nie, jak uważa się powszechnie we współczesnej muzykologii, jako efekt ogólnych zdolności poznawczych człowieka. Z tej perspektywy tonalność muzyczna jawi się jako ewolucyjna innowacja komunikacji wokalnej, która powstała w linii rodowej człowieka.
Praca stanowi próbę podsumowania i wytyczenia nowych kierunków w trwającej w nauce historycznej od wielu dziesięcioleci dyskusji naukowej odnoszącej się do formowania i rozprzestrzeniania się chrześcijaństwa w ramach kontynentu europejskiego. Autorzy analizują procesy pojawienia się i umocnienia chrześcijaństwa oraz narodziny zrębów Kościoła instytucjonalnego w ramach Imperium Romanum, następnie przechodzą do chrystianizacji plemion i powstających na ich bazie państw barbarzyńskich. Dociekania sięgają aż do uformowania się średniowiecznej Respublica Christiana około roku 1000, a także wychodzą poza zagadnienia związane z chrześcijaństwem, ujmując kwestie religii pogańskich w Europie oraz zagadnienia innych odłamów chrześcijaństwa, jak również judaizmu i islamu.
Książka zawiera studia i szkice poświęcone kilku istotnym kwestiom, z którymi zmagali się polscy romantycy. Na planie pierwszym znalazły się studia przekrojowe, przedstawiające analizy: katastrofizmu jako zjawiska mocno wpisanego w pejzaż polskiego romantyzmu, stosunku Mickiewicza i Krasińskiego do ateizmu filozofów niemieckich, a także nastawień polskich pisarzy XIX-wiecznych do Niemców oraz ich zmagań z mitem triumfu i klęski w wojnie z Rosją z lat 1610-1612. Inne szkice, bardziej szczegółowe, prezentują różnorakie obrachunki polskich romantyków: Mickiewicza z problematyką litewską w prelekcjach paryskich, Krasińskiego ze Słowackim, ich wspólne z Faustem Goethego, wreszcie Krasińskiego ze współczesną mu literaturą francuską i niemiecką. Rzecz zamyka studium wykraczające poza epokę romantyzmu, opisujące obrachunki Stanisława Brzozowskiego ze spuścizną Mickiewiczowską.
The book comprises nearly 50 texts written by Polish, American and Israeli researchers into the child's world and show the complexity of this world and underline the contemporary categories of its oscillation: discourses of communication, subjectivity and cyborgization. The texts are ordered into 3 parts, each of which devoted to a different contemporary axis of oscillation of the child's world. To bring order to the debate on the child of today, we have searched for categories that on the one hand would break with the schematic character and stereotypes in describing the child's reality, and on the other hand would present the actual, undetached from everyday life, space of life of the contemporary child. We also wanted them to be able to cover new phenomena, newways of assigning meanings and new strategies for the construction and reconstruction of the life of a child that we observe in the world of today.
„Studia Edukacyjne” to interdyscyplinarne czasopismo naukowe poświęcone problemom współczesnej pedagogiki i edukacji. Stanowi ono płaszczyznę pozytywnej konfrontacji różnorodnych sposobów postrzegania i badania rzeczywistości społecznej; płaszczyznę interparadygmatycznego i interdyskursywnego dialogu reprezentantów odmiennych opcji teoretycznych i metodologicznych. Debaty na łamach czasopisma pozwolić mają na swoistą krystalizację najważniejszych dylematów współczesnych nauk o edukacji oraz relacji między wychowaniem a tożsamością człowieka. „Studia Edukacyjne” rezygnują z jakiejkolwiek pedagogicznej ortodoksji, a ich celem jest szeroko rozumiana diagnoza współczesnej rzeczywistości edukacyjnej.
„Studia Edukacyjne” to interdyscyplinarne czasopismo naukowe poświęcone problemom współczesnej pedagogiki i edukacji. Stanowi ono płaszczyznę pozytywnej konfrontacji różnorodnych sposobów postrzegania i badania rzeczywistości społecznej; płaszczyznę interparadygmatycznego i interdyskursywnego dialogu reprezentantów odmiennych opcji teoretycznych i metodologicznych. Debaty na łamach czasopisma pozwolić mają na swoistą krystalizację najważniejszych dylematów współczesnych nauk o edukacji oraz relacji między wychowaniem a tożsamością człowieka. „Studia Edukacyjne” rezygnują z jakiejkolwiek pedagogicznej ortodoksji, a ich celem jest szeroko rozumiana diagnoza współczesnej rzeczywistości edukacyjnej.
Studia Edukacyjne są indeksowane w European Reference Index for the Humanities - ERIH
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
