Dlaczego warto zatrzymać się dłużej nad Różą Wojciecha Smarzowskiego, wybrać właśnie ten utwór spośród wielu innych i poświęcić mu tekst na tyle długi i skomponowany w taki sposób, aby okazał się książką? W polskiej rzeczywistości z pewnością stała się Róża filmem o znaczącym oddziaływaniu społecznym. Zaświadczyła o tym niemalże półmilionowa widownia kinowa, niezwykle duża jak na produkcje tego rodzaju, mało widowiskowe przecież i trudne w odbiorze ze względu na drastyczność przedstawionych zdarzeń, ale też zawikłanie ich historycznych i kulturowych odniesień.
Monografia poświęcona wybranym współczesnym koncepcjom rozwoju psychospołecznego oraz analizie najważniejszych wyników badań nad rozwojem w cyklu życia (od poczęcia do dorosłości) osób z rodzin, w których jedno lub oboje rodzice pili szkodliwie lub byli uzależnieni od alkoholu. Najbardziej ostrożne szacunki pozwalają przyjąć, że w Polsce jest to około 4 mln osób, z czego połowa to dzieci niepełnoletnie, druga to jednostki wchodzące w dorosłość. Przebieg rozwoju i funkcjonowanie psychospołeczne tych osób jest ogromnie zróżnicowane na różnych etapach życia – cześć z nich doświadcza poważne trudności i problemy, część odnosi sukcesy i ma poczucie powodzenia. Psychopatologia rozwojowa jest tą perspektywą teoretyczną i badawczą, która posłużyła do przedstawienia wielu szczegółowych zagadnień, ponieważ pozwala opisać i wyjaśnić uwarunkowania różnych ścieżek rozwoju psychospołecznego jednostki.
Tematem monografii i przedmiotem zawartych w niej studiów jest semiotyka interpersonalnych relacji proksemicznych w dzisiejszym świecie. Studiując to zagadnienie, autor stawia trzy hipotezy badawcze. Po pierwsze, relacje interpersonalne odnoszące się do przestrzeni społecznej stanowią nie odległy margines, lecz bardzo istotny wyznacznik charakterystyki każdego systemu kultury. Po drugie, tradycyjne sposoby definiowania proksemiki akcentujące istnienie barier międzyludzkich ujmują złożoną problematykę tej dziedziny nauki o znakach i znaczeniu zbyt wąsko i z reguły schematycznie. I po trzecie, głębokie przemiany relacji proksemicznych, jakie dokonują się w makrosystemie kultury współczesnej, wywierają zasadniczy wpływ na funkcjonowanie samej kultury i sposób uczestnictwa w niej jednostek, grup oraz zbiorowości. Ekosystem kultury – rozpatrywany w kategoriach proksemiki relacji interpersonalnych - nie jest abstrakcyjnym modelem, lecz złożonym systemem operacyjnym organizującym codzienne warunki egzystencji jednostek, grup i zbiorowości.
Jakim językiem mówi o bólu filozofia i literatura? Czy ludzki ból można wypowiedzieć słowami – i w jakim stopniu? De Maupassant, Schopenhauer, Nietsche, Valéry, Jünger, Kafka, Gombrowicz: siedmiu autorów w pięciu rozważaniach poświęconych kwestii wyrażalności doświadczenia bólu w wybranych tekstach filozofii i literatury, w kontekście dwudziestowiecznych procesów sekularyzacyjnych.
Autorzy monografii dostrzegają znaczenie mediów we wszystkich dziedzinach działalności człowieka. Pierwsza część poświęcona została różnym aspektom edukacji medialnej, w tym kompetencjom medialnym współczesnego człowieka. Druga dotyczy wykorzystania mediów w praktyce edukacyjnej, a ostatnia – mediów jako przestrzeni życia człowieka współczesnego.
Książka składa się z dwu zasadniczych części. W Części I autor omawia stanowiska w filozofii matematyki do końca XIX wieku, czyli do czasu powstania współczesnych kierunków filozofii matematyki. Tym ostatnim poświęcona jest Część II, w której mowa o logicyzmie, intuicjonizmie i trendach konstruktywistycznych, o formalizmie oraz o najnowszych tendencjach w filozofii matematyki. Książka zawiera też trzy dodatki:
I. Poświęcony jest filozoficznym problemom teorii mnogości.
II. Omawia pewne problemy filozofii geometrii.
III. Zawiera krótkie biogramy matematyków i filozofów, którzy w sposób istotny wpłynęli na rozwój filozofii matematyki.
Podręcznik adresowany zarówno do matematyków, jak i filozofów. Obejmuje całokształt historii filozofii od czasów greckich aż do najnowszych tendencji. Jest napisany jasno, kompetentnie i nie wymaga od czytelnika fachowego przygotowania w dziedzinie matematyki.
W psychologii klinicznej mentalizacja stała się ważnym konstruktem teoretycznym, który znajduje szerokie zastosowanie w wyjaśnianiu uwarunkowań i mechanizmów kształtowania się zdrowia i różnych zaburzeń psychicznych. Autorzy niniejszego opracowania prezentują problematykę mentalizacji w wielu różnych kontekstach teoretycznych i empirycznych. Szczególną uwagę poświęcają ujęciom: psychoanalizie i podejściu psychodynamicznemu, paradygmatowi poznawczemu i integracyjnemu oraz współczesnej neuropsychologii. Przybliżają metody badania mentalizacji emocjonalnej i teorii umysłu, a także prezentują wyniki badań własnych w tym obszarze. Książka jest skierowana do studentów psychologii, kognitywistyki, pedagogiki i psychiatrii, osób profesjonalnie zajmujących się pomaganiem i psychoterapią, a także naukowców, którzy nie obawiają się weryfikowania już znanych i formułowania nowych pytań badawczych oraz podjęcia wyzwań w obszarze różnych dyscyplin wyjaśniających zachowanie człowieka.
Poszukiwania początków polskiej państwowości i korzeni zaszczepionej na jej gruncie w drugiej połowie X stulecia religii chrześcijańskiej postępują od momentu ukształtowania się w XIX wieku nowoczesnej historiografii. Stawiane były przez ostatnie dwa stulecia rozmaite pytania o rolę i miejsce chrześcijaństwa w obrządku łacińskim w dziejach państwa piastowskiego i wyrastającej zeń monarchii jagiellońskiej i odrodzonej Rzeczypospolitej. 1050. rocznica aktu chrztu Mieszka I szczególnie sprzyja pogłębieniu refleksji na ten temat. W poznańskim środowisku historycznym zrodziła się idea szerokiego spojrzenia na wydarzenia z drugiej połowy X wieku i ukazania ich na tle rozprzestrzeniającego się w Europie chrześcijaństwa. Pierwsza monografia zbiorowa poświęcona rozprzestrzenianiu się nowej religii na kontynencie europejskim i w jego bezpośredniej bliskości w I tysiącleciu n.e. ukazała się 2014 roku („Chrystianizacja Europy. Kościół na przełomie I i II tysiąclecia?, red. Józef Dobosz, Jerzy Strzelczyk, Poznań 2014, ss. 291). Dzieło zbiorowe pt. „Chrystianizacja »Młodszej Europy«? zawiera refleksje mediewistów nad ekspansją chrześcijaństwa na obszary Europy Środkowej i Wschodniej oraz Skandynawii. W kilkunastu artykułach przedstawione zostały procesy chrystianizacyjne poszczególnych struktur politycznych „Młodszej Europy” (kraje skandynawskie, Saksonia, Czechy, Węgry, Ruś oraz obszar zamieszkały przez Bałtów i ludy stepowe Europy Środkowo-Wschodniej), a także kwestie związane z doktryną misyjną ówczesnego Kościoła, ideą wojny świętej, postawami społeczeństw przyjmujących nową wiarę, konsekwencjami chrystianizacji oraz jej obrazem w tradycji pamięci zbiorowej.
Monograficzne opracowanie prezentuje stacje naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, zlokalizowane na obszarach reprezentatywnych dla krajobrazów Polski północno-zachodniej oraz na Spitsbergenie.
W poszczególnych tekstach przedstawione zostały: Stacja Geoekologiczna UAM w Storkowie, Stacja Ekologiczna UAM w Jeziorach, Stacja Monitoringu Środowiska Przyrodniczego UAM w Białej Górze, Stacja Polarna UAM „Petuniabukta” (Spitsbergen środkowy, Svalbard), Stacja Bazowa Zintegrowanego Monitoringu Środowiska Przyrodniczego UAM Różany Strumień oraz Stacja Terenowa Zakładu Geologii i Paleogeografii Czwartorzędu WNGiG UAM w Czołpinie – ich historia, realizowane w nich interdyscyplinarne badania środowiskowe i systematyczny monitoring środowiska przyrodniczego, a także zadania dydaktyczne oraz różne formy aktywności edukacyjnej.
Książka zawiera analizę wybranych zagadnień ontologicznych związanych z informatyką. Jest ona próba odpowiedzi na pytanie, jakie obiekty badają informatycy oraz jaki jest ich status ontologiczny. Monografia zawiera szczegółową analizę spotykanych w literaturze poglądów dotyczących tej kwestii oraz propozycje własne autorki. W kolejnych rozdziałach poddano analizie komputery, programy komputerowe, informację oraz wirtualną rzeczywistość jako obiekty informatyki.Książka zawiera analizę wybranych zagadnień ontologicznych związanych z informatyką. Jest ona próba odpowiedzi na pytanie, jakie obiekty badają informatycy oraz jaki jest ich status ontologiczny. Monografia zawiera szczegółową analizę spotykanych w literaturze poglądów dotyczących tej kwestii oraz propozycje własne autorki. W kolejnych rozdziałach poddano analizie komputery, programy komputerowe, informację oraz wirtualną rzeczywistość jako obiekty informatyki.
Książka powstała w wyniku ponad 20 lat naukowej i zupełnie potocznej obserwacji przemian społecznych, dokonujących się na obszarach wiejskich pod wpływem technologii informatycznych. Starałem się je opisać w sposób możliwie najprostszy, mając na uwadze nie tylko studentów zainteresowanych problemami rozwoju społeczeństwa informacyjnego, ale również aktualnych i potencjalnych mieszkańców wsi, którym era komputera i Internetu otwiera zupełnie nowe możliwości realizacji potrzeb. Próbuję dowieść i zarazem przekonać czytelnika, że po raz pierwszy w długich dziejach gatunku ludzkiego nasze umiejscowienie w przestrzeni geograficznej przestało ograniczać nas w pracy zawodowej, czasie wolnym, dostępie do usług czy działań społeczeństwa obywatelskiego i wielu innych sferach aktywności życiowej. Wieś oraz małe miasto uzyskuje na naszych oczach rzeczywisty, a nie tylko potencjalny, status przestrzeni przyszłości.
Trzynaście ułożonych chronologicznie tekstów zawiera analizy dzienników Haliny Semenowicz – propagatorki ruchu freinetowskiego w Polsce – w odniesieniu do całego roku lub wybranych zagadnień, np. o byciu matką, relacji z córkami i przyjaciółmi, polityce, celebracji świąt, religii, pobycie w pensjonacie „Złoty Wiek”. Dzięki tym analizom Czytelnik ma okazję poznać życie codzienne Haliny Semenowicz na emeryturze, odkryć jej poglądy na kwestie społeczne i polityczne, wniknąć w relacje z córkami i przyjaciółmi itd. Zostanie też skonfrontowany z kolejnymi fazami i różnymi obliczami procesu starzenia się, co może być dla nas lekcją efektywnego i godnego odchodzenia w harmonii z przyrodą, ludźmi i światem.
Z recenzji wydawniczej:
„W książce Dzienniki Haliny Semenowicz – matki i obywatelki zostało zaprezentowane rozwiązanie ciągle jeszcze rzadko spotykane w polskim środowisku pedagogicznym. Mamy bowiem do czynienia z opracowaniem naukowym będącym efektem pracy nauczycieli akademickich i studentów. Akcentując zaangażowanie studentów w znaczące działania naukowe, stawianie ich w roli badaczy i twórców tekstów naukowych, należy stwierdzić, że mamy tu do czynienia z klasycznym wykorzystaniem freinetowskiej techniki doświadczeń poszukujących na poziomie akademickim i to z niezwykle znaczącym rezultatem. Studenci pedagogiki zostali wprowadzeni w arkana wiedzy metodologicznej i dostali szanse na autentyczne zaangażowanie w pracę naukową”.
dr hab. Zdzisław Aleksander, prof. nadzw.
ATENEUM Szkoła Wyższa w Gdańsku
W tomie „Rosja w dialogu kultur” cz.1 znalazły się artykuły dotyczące kontaktów językowych i kulturowych, języka mediów i reklamy, gramatyki, semantyki i pragmatyki, a także różnych aspektów funkcjonowania społeczności staroobrzędowców w Rosji i poza jej granicami. Tematyka projektu nie została wybrana przypadkowo. Odpowiada ona szerokim zainteresowaniom badawczym Profesora Stefana Grzybowskiego, któremu redaktorzy i autorzy dedykują niniejszy zbiór rozpraw w 70. rocznicę urodzin.
II tom monografii zbiorowej Rosja w dialogu kultur. Literatura. Język. Folklor. Idee, poświęcony 7o-leciu Prof. Stefana Grzybowskiego. Zgromadzone w zbiorze rozprawy składają się na szeroką i wielostronną refleksję nad kulturą, sztuką, literaturą i folklorem rosyjskim.
Przedmiotem monografii jest praktyka odbywania kary pozbawienia wolności przez kobiety z małymi dziećmi. Stanowi ją i określa społeczna obecność matek pozostających w fazie aktywnego macierzyństwa w instytucji totalnej, jaką jest zakład karny. Codzienność doświadczania świata przez dziecko ma swój początek w warunkach więziennych. Podjęta w monografii narracja dotyczy z jednej strony opisu i wyjaśnienia sytuacji kobiet-matek będących w fazie aktywnego macierzyństwa, przebywających w warunkach zakładu karnego, a drugiej zaś strony – dzieci, które inicjują swoje człowieczeństwo w sytuacji karnie „nadzorowanej”. W prezentowanej czytelnikowi książce wykorzystane zostały elementy socjopsychologicznej teorii socjalizacji, ze szczególnym uwzględnieniem społecznych praktyk socjalizacyjnych, które mają wpływ na osoby społecznie doświadczające realnego uczestnictwa w środowiskach swojej życiowej aktywności. Autorka skoncentrowała naukowe rozważania na istocie, mechanizmach i konsekwencjach przebiegu procesu socjalizacji (czy to asocjacyjnej, czy dysocjacyjnej), w odniesieniu do specyficznej, interesującej autorkę, kategorii kobiet i ich dzieci. Procesy te przebiegają zawsze w pewnych kontekstach, określanych mianem toposów lub środowisk.
Książka adresowana jest do decydentów szeroko rozumianych systemów pomocowych, np. systemu penitencjarnego i pomocy społecznej w Polsce, dla praktyków resocjalizacji, pracowników socjalnych, kuratorów sądowych i asystentów rodziny. Odbiorcami mogą być także studenci pedagogiki, socjologii, psychologii i prawa oraz osoby, którym los małego dziecka w Polsce nie jest obojętny.
Główna myśl książki może się zawrzeć w jednym chwytliwym zdaniu: Potrzeba nam radykalnej, odważnej wyobraźni, uzupełnionej stanowczą wolą działania, oraz roztropności, która będzie spoiwem. Aby było to możliwe, musimy nauczyć się barokowej wyobraźni, która pozwoli zobaczyć „nieodczarowany” świat. Ponadto musimy posiąść umiejętność stabilizowania i , wytwarzania obszarów wolności, tak aby przetrwały one choć chwilę w tańcu działających bytów. Książka łączy wezwanie do metodycznej, „krótkowzrocznej” pracy etnologa z rozmachem intelektualnym filozofa. Etnolog „słucha” świata i zapisuje wyniki pracy przy użyciu gęstego opisu, filozof – dzięki swej praktyce w operowaniu ideami – nie waha się przedstawić śmiałych propozycji intelektualnych, nowych rozdań w grach kulturowych. Ta dialektyka jest uzupełniana przez wezwanie do działania i opuszczenia bezpiecznych murów Akademii – to ryzyko uczestnictwa w przemianie zbiorowości. Książka skupia się na dwóch pierwszych momentach. Książka aktualizuje dziedzictwo C.W. Millsa, dlatego, tak jak on nie pozostając oderwany od trosk i problemów naszych społeczności, pamiętam o koniecznym momencie izolacyjnym, który daje szansę na tworzenie możliwie obiektywnej, uniwersalnej nauki.
Książka wpisuje się w wiele współczesnych nurtów intelektualnych, szkół myślowych tradycji. Zgodnie z wezwaniem Millsa, jest ona przykładem pracy w trybie wyobraźni socjologicznej (i ontologicznej), by uczyła praktykowania tych dyspozycji. Jako filozof jestem szczególnie podatny na pokusy i szaleństwa „scholastycznego rozumu”. Myślenie puste, oderwane, abstrakcyjne jest podstawowym surowcem, z którym pracuję, który obrabiam. Wyobraźnia ontologiczna nakłada nazbyt prędkiemu myśleniu filozofa zwalniające go pęta. Badanie ontologiczne, próba „słuchania” świata, to przyjęcie „żabiej perspektywy”, myślenia prowadzonego na obniżonym tonie. Wolno pomyśleć wiele, zgoła wszystko, można formułować śmiałe hipotezy, jednakże wymagają one weryfikacji, pokornego zmierzenia się z ontologiami lokalnymi, światem konstytuowanym przez samych aktorów – zarówno ludzkich, jak i pozaludzkich.
Książka ukazuje corridę de toros – hiszpańską tradycję, w szerokim kontekście społeczno-kulturowym. Autorka przybliża toczący się od lat w hiszpańskim społeczeństwie dyskurs publiczny wokół widowisk tauromachicznych. W publikacji przedstawiono narrację, którą posługują się zarówno przeciwnicy, jak i zwolennicy corridy de toros, osadzoną w kontekście politycznym, społecznym i kulturowym. Dla polskiego czytelnika interesujący może być nie tylko sam opis kontrowersyjnej tradycji, ale również kierunki, w których owa tradycja ewoluuje. Praca jest efektem wieloletnich badań terenowych oraz wnikliwej analizy hiszpańskiej prasy.
Socjopedagogika, będąca dyscypliną z pogranicza pedagogiki i socjologii, określana jest także mianem pedagogiki społecznej, względnie socjologii pedagogicznej. W monografii autor podejmuje kluczowe dla jej podmiotowej charakterystyki kwestie kształtowania się od okresu międzywojennego; linie rozwoju socjopedagogicznej refleksji teoretycznej i badań współtworzących jej rodzimą tradycję, środowiska jej uprawiania i stan aktualnego zaawansowania. Przedmiotowe zainteresowania socjopedagogiki, o których mowa w książce, to przede wszystkim aktualizowanie się (w dynamicznie zmieniających się kontekstach społeczno-kulturowych) procesów socjalizacyjnych w ich odmianie asocjacyjnej i dysocjacyjnej oraz odniesionych do wszystkich wiekowych kategorii osób społecznych i współtworzonych przez nie struktur. To również próba diagnozy doświadczanych we współczesnym społeczeństwie polskim problemów zwanych społecznymi oraz wskazania na wybranych przykładach generowanych przez nie zagrożeń: w wymiarze indywidualnym – witalnych i obyczajowych, a wspólnotowym – jako naruszających praktykowany i utrwalany w społeczeństwie ład aksjonormatywny, ograniczających swobody obywatelskie i szanse egzystencjalne.
Książka „Zabawka – przedmiot ludyczny i obiekt kolekcjonerski” pod redakcją Katarzyny Kabacińskiej-Łuczak i Doroty Żołądź-Strzelczyk wydana przez Wydawnictwo Naukowe UAM zawiera kilkanaście rozpraw poświęconych dziejom zabawek dziecięcych w kontekście jednego z interesujących i kontrowersyjnych nurtów historiograficznych - biografii rzeczy. Poszczególne szkice omawiają rozmaite aspekty istnienia zabawek w perspektywie całego ich życia – od powstania, wykorzystania, po współczesny kontekst i znaczenie. Aby pokazać relacje człowiek – przedmiot, dziecko – zabawka oraz prześledzić życie zabawki od jej powstania po późniejsze wykorzystanie, do współpracy zostali zaproszeni przedstawiciele różnych dziedzin: archeolodzy, historycy wychowania, pedagodzy, także kolekcjonerzy i twórcy zabawek. Przedmioty te są nie tylko ważne w dzieciństwie i wspomnieniach dorosłych, ale mogą stać się cennym przedmiotem kolekcjonerskim i obiektem handlowym. Wówczas „stara” zabawka otrzymuje drugie życie i kształtuje się odmienna relacja człowiek-przedmiot.
Analizując dawne zabawki można wskazać zmiany zachodzące w ich wykorzystaniu. Współcześnie pełnią odmienną od początkowej funkcję. Z przedmiotów ludycznych stały się obiektami muzealnymi i kolekcjonerskimi. Autorzy poszczególnych rozpraw zawartych w książce przedstawiają dawne i współczesne losy zabawek – lalek, domków dla lalek, koników, klocków i in., omawiając je od momentu powstania (w domach, warsztatach czy fabrykach), poprzez wykorzystanie w zabawach, opisane w źródłach pisanych i ikonograficznych, po współczesne „życie” w gablotach i magazynach muzealnych czy w rękach kolekcjonerów lub pedagogów. To „życie po życiu” zabawki jest równie fascynujące dla dorosłego, jak stare jej „życie” dla dziecka.
Celem książki jest ukazanie innego oblicza Internetu: nie bezdusznej, stechnicyzowanej przestrzeni, lecz miejsca służącego wymianie społecznej, pełnego ludzi gotowych otaczać się wzajemną troską i służyć pomocą tym, którzy jej potrzebują. Kluczowym pojęciem omawianym w monografii jest internetowe wsparcie społeczne, czyli pomoc dostępna online dla jednostki znajdującej się w sytuacji krytycznej. Monografia składa się z dwóch części. Pierwsza, teoretyczna, przedstawia zagadnienie społecznej roli Internetu, stanowiącego również przestrzeń wsparcia. Druga – zawiera wyniki badań empirycznych, których przedmiotem jest powszechność, dostępność oraz charakterystyka wsparcia społecznego obecnego w polskim Internecie w ujęciu pedagogicznym, a w szczególności jego przyczyny, jakość interakcji, efektywność oraz edukacyjny charakter. Rekonstrukcje teoretyczne, wyniki oraz wnioski zawarte w książce wpisują się w obszar pedagogiki medialnej, poprzez ukazanie możliwości internetowego współdziałania ludzi w celu pokonywania trudności wynikających z kryzysów rozwojowych i traumatycznych, co stanowi ważny element wychowania do mediów.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
