Istnieje Świat, w którym roślinność kwitnie w nadnaturalny sposób, pełna jest żywych kolorów – potrafi żyć, niebo i woda posiadają wyraźne odcienie. Istnieją
Stworzenia, które tylko wydają się być ludzkie. Ich oczy mają barwy dobrane do siebie i swego imienia.
Wyróżnia je wzrok – widzą więcej niż zwykły człowiek. Niektórzy mówią, że to kara, a nie dar.
Ziemia skrywa mnóstwo sekretów, jest światem szaleńców chowających się w ciemności miast. Istnieje jednak trochę światła dla tych, którzy zagubili własne dusze, tocząc odwieczną walkę dobra ze złem. Gdzieś na ziemi, pełnej zwykłego życia, istnieje ktoś, kto wierzy w inne życie. Choć nieświadomy, to jednak czuje jak bardzo nie pasuje do tego miejsca.
PATRONI: Sztukater.pl, Novaedita
Niebezpieczna i niezwykle intrygująca kosmiczna przestrzeń, zdumiewające systemy planetarne, wal-ka spowodowana odwieczną nieokiełznaną chęcią terraformowania nieznanych krain i metafizyka przenikająca każdy aspekt funkcjonowania nie tylko człowieka, ale wszystkich istot żywych. Fikcja? Niekoniecznie. Przyszłość.
Czy w takiej rzeczywistości znajdzie się jeszcze miejsce na pielęgnowanie najbardziej podstawowych ludzkich wartości? Ideałów, które warto zachowywać i za które warto walczyć z poświęceniem życia?
Powieść Waldemara Jaglińskiego, której akcja rozgrywa się na dwóch płaszczyznach (filmowej, nieu-świadomionej, oraz wojennej) i dotyczy głównie walk w przestrzeni kosmicznej, porusza nie tylko wątki heroicznej odwagi bojowników o wolność, ale również te najbardziej uniwersalne: związane z pojęciami bytu, istoty, istnienia, jego własności i możliwości, a także pierwotnych ludzkich potrzeb oraz dążeń.
To historia o poszukiwaniu, obowiązku, metamorfozie. O obronie ideałów i pragnieniu wiary… No właśnie. Ale w co wierzyć w tak burzliwych czasach? Co ma tak potężną moc przezwyciężania zła? Odpowiedź – wbrew pozorom – kryje się nie w zastanej rzeczywistości, ale meandrach ludzkiej duszy. Bliżej, niż się wydaje…
PATRONI: Stukater.pl, Novaedita
Czy ktoś, kto nosi nazwisko Motowidełko, może mieć problemy egzystencjalne? Franek Motowidełko też się nad tym zastanawia, ale wbrew wszystkiemu wyrusza do RFN, by zrobić doktorat – jak mówi – „po lepszej stronie Odry”. W Kolonii poznaje Pię, piękną dziewczynę, która mieszka w tym mieście ze swoją babcią Gertrudą. Pia i Franek spędzają ze sobą coraz więcej czasu, wkrótce zostają parą. Nad ich związkiem jednak zbierają się czarne chmury. Okazuje się, że dziadek Franka w czasie drugiej wojny światowej został zesłany do przymusowej pracy w gospodarstwie rolnym w Austrii, którego właścicielką była babcia Pii. Jej mąż, oficer w armii hitlerowskiej, z kolei wyruszył na front wschodni. Samotna Gertruda Stein zakochała się bez pamięci w młodym Polaku Bolku Motowidełce. Między nimi nawiązał się gorący romans…
W książce Erasmus Deutsch losy współczesnych bohaterów przeplatają się z życiem ludzi, którzy bez względu na traumę wojny i narodowość nie pozbyli się pozytywnych uczuć. Potrafili kochać, współczuć, dyskutować o literaturze, planować przyszłość.
PATRONI: Sztukater.pl, Novaedita
Ojczyzna. Państwo. Naród. Polska.
Bez względu na to, czy uważamy się za patriotów, dobro kraju, w którym żyjemy, powinno być dla nas ważne, ponieważ w jego długą historię wplecione są losy bliskich nam osób, przodków, elementy kultywowanej tradycji, a także nasza własna tożsamość kształtowana przez całe życie pod wpływem przekazywanych wzorców i ideałów.
Niestety w ostatnim czasie decyzje, niekiedy bardzo kontrowersyjne, polityków, sędziów, urzędników czy wojskowych podkopały zaufanie do instytucji państwowych, a w szerszym kontekście – także do terminu „patriotyzm”. Czy można bowiem bezkrytycznie poddawać się swoistej indoktrynacji? Akceptować wszechobecny absurd rodem z utworów Kafki?
Andrzej Czerwiński w swoim zbiorze opowiadań zatytułowanym Rok wyborczy postanawia na ów absurd odpowiedzieć właśnie… absurdem. Autor kreśli bowiem alternatywną wizję rzeczywistości: w przesiąkniętych intertekstualnością utworach odnosi się do tradycji, historii, kultury, religii, a nade wszystko – aktualnej polityki (wyborów, sytuacji środowisk LGBT czy powszechnych strajków), ukazując świat zdeformowany, ale przy tym niepokojąco znajomy… Pozwala to spojrzeć na sytuację Polski z innej niż dotąd perspektywy, a nawet zmienić punkt widzenia (i patrzenia).
Groteska, niedorzeczność i bezsens. Ale czy na pewno?
PATRONI: Sztukater.pl, Novaedita
Zapomnieć przyszłość to powieść wyjątkowa, która znajduje się no pograniczu powieści sensacyjnej, inicjacyjnej i romansu. Jej akcja przenosi nas w nieznane nam środowisko Nowego Orleanu i odsłania różne mechanizmy rządzące człowiekiem. Czas opisywanych wydarzeń też jest dość charakterystyczny, ponieważ naznaczony tragedią, jaką było przejście huraganu Katrina. To w tym konkretnym momencie i specyficznym miejscu splatają się losy kilku bohaterów: Andrei, Bronka, Michaela, Szweda, Byrona, Margaret i Anabef. Każda z tych postaci w pewien sposób została doświadczona przez życie, skażona złem i wplątana w jego mechanizmy. Nie każda jednak potrafiła temu złu się przeciwstawić i odkryć w sobie wezwanie do miłości. Czy można być godnym człowiekiem, nie postępując za głosem miłości?
Czy dobro świadczone w imię egoistycznych pobudek nadal jest moralnie właściwe? Jak działa mechanizm narodzin zła i jak z nim walczyć?
Robert Brygała, autor niniejszej książki, nie tylko stawia przed nami te pytania, ale stara się też dokonać pewnej diagnozy człowieka. Urodzony w Gdańsku, o od kilkunastu lat zamieszkały w Norwegii, szczęśliwy mąż i ojciec, pisze o tym, co w życiu najważniejsze: o głębokich uczuciach, o dojrzewaniu do miłości i przebaczenia, o rodzicielstwie, o poznawaniu siebie, ale też o genezie zła i upadku człowieka. Rozmiłowany w twórczości Henryka Sienkiewicza, Jarosława Sokoła, Bogusława Wołoszańskiego, Kena Folletta, Ricka Riordana wartko prowadzi swoją narrację, nierzadko trzymając czytelnika w napięciu, zaskakując go nowymi wydarzeniami, ale także zmuszając do refleksji i pobudzając jego wrażliwość. Bo jak twierdzi sam autor: „Pisanie to pasja, która nigdy się nie nudzi i umożliwia odkrywanie tego, co nieznane”.
PATRONI: Sztukater.pl, Novaedita
Sądziłem, że świat jest taki, jaki jest, i nic tego nie zmieni, na pewno nie ja. Znajdowałem się na rozstaju własnej drogi i nie miałem pojęcia, jak i dokąd iść. Moje życie było na zakręcie, za którym wydawało mi się, że już nic nie ma, tylko przepaść. Mijał dzień za dniem, jeden podobny do drugiego. Każdego ranka budziłem się po przespanej nocy, ale tak bardzo zmęczony swoim życiem. Kolejny następny poranek wydawał się mi bezsensownym rozpoczęciem następnego dnia, który i tak nic nie przynosił…
Tymi słowami Grzegorz Gretkowski wprowadza czytelnika do Kodeksu Małego Rycerza. Bohater powieści rozpoczyna kolejny dzień, który jest smutnym ciągiem życia pozbawionego celu. Jawi mu się ono jako pasmo nic nieznaczących minut, godzin, dni, lat… Pewnego dnia na swojej drodze spotyka chłopca o perłowych włosach. Mały Rycerz, jak go nazwał, otworzył jego umysł na zdawałoby się oczywistą prawdę – że życie ma sens „teraz”, a nie wczoraj czy jutro. To właśnie „teraz” trwa ono naprawdę.
Aby odkryć tę prawdę i ją zrozumieć, udał się w drogę przez pustynię; prowadził go Mały Rycerz. Po pokonaniu 20 etapów w nagrodę wrócił do swojego starego - nowego życia z nowym prawdziwym imieniem, które było ukryte na dnie serca. Już wiedział, że jest to możliwe dzięki wierze, uporowi i miłości.
W powszechnym mniemaniu dzieciństwo uważane jest za okres niewinności i radosnej, spontanicznej zabawy. To w tym czasie człowiek nabywa wartości, uczy się zachowań społecznych i dorasta do odpowiedzialnego, dorosłego życia. Nie w każdym przypadku jednak lata dziecięce przywołują pozytywne wspomnienia. Dla niektórych naznaczone są bowiem bolesnymi, a niekiedy tragicznymi wydarzeniami, które rzutują na późniejsze losy człowieka, jego postrzeganie siebie, innych ludzi i rzeczywistości. Chęć do życia i motywacja potrzebna do wprowadzenia zmian mogą okazać się siłą potrzebną do pokonania traumy z czasu dzieciństwa.
Książka autorstwa Grzegorza Ablamowicza Śląski chachor jest doskonałym przykładem na to, że szczera miłość, gorące pragnienie normalnego życia i założenie szczęśliwej rodziny są w stanie sprawić, że to, co wydawało się niemożliwe i nieosiągalne, znajdzie się w zasięgu ręki…
Czy jesteśmy zdolni akceptować inność? Jak reagujemy na obecność kogoś wybitnego w naszym otoczeniu? Czy nauka ma moralne granice swoich eksperymentów? Gdzie się zaczyna, a gdzie kończy etos ojca?
Robert Ross śmiało stawia te pytania i próbuje poszukiwać odpowiedzi, zaskakując czytelnika licznymi zwrotami akcji i niespodziewanymi wydarzeniami. Nic, co jest oczywiste, w istocie takie nie jest, a czytelnik stawiany jest w roli etycznego arbitra. Bo kim dla Ciebie jest Istota Ludzka?
Na tomik Szepty przedświtu składa się sześć opowiadań poruszających tematy mistyczne. Marek Pietrachowicz, zainspirowany mitologią Cthulhu H.P. Lovecrafta, wprowadza swoich bohaterów w świat fikcyjnych demonicznych istot. Zgrabnie tworzy wątki wydarzeń, umiejętnie budując atmosferę magii; nakreślony obraz odsłania także wpływ tajemnej siły, która kształtuje byt oraz losy bohaterów, rozwijając przed nimi drogę, z której, zdaje się, nie mogą zejść. Autor uzupełnia to pytaniem, skąd brać siłę do przeciwstawienia temu zniewoleniu i skąd czerpać nadzieję, że może się to udać.
Patroni: Sztukater.pl, Nova Edita
Tytułowe bohaterki — Malwina i Liliana — pochodzą z dwóch różnych światów. Malwina jest majętną Polką, której los nie oszczędzał. Piękna kobieta, uzdolniona artystycznie, matka bliźniąt studiujących za granicą. Równie atrakcyjna Liliana przyjechała do Polski z Ukrainy, by poprawić byt rodziny mieszkającej we Lwowie. Obie panie spotykają się przypadkiem i nawiązują znajomość, która z czasem przeradza się w prawdziwą przyjaźń. Znają swoje sekrety, wspierają się, są jak siostry. Ich życie wcale nie jest nudne. Codzienne obowiązki nie przeszkadzają im jednak, by przeżywać rozterki duchowe i… miłosne.
Cudzoziemki potwierdzają prawdę starą jak świat — że miłość i przyjaźń nie znają granic.
Patroni: Sztukater.pl, Nova Edita
Tylko dzięki pytaniom można znaleźć uniwersalną metodę obudzenia umysłu i odtworzenia sieci informacyjnej swego myślenia. W starożytności poznawczą metodę pytań stosował Sokrates (469–399 p.n.e.), którego technika konwersacji okazała się tak bardzo skuteczna, że jego oponenci nie potrafili pokonać go wprost w dyskusji. Dlatego też woleli go zabić…
Główny motyw tej metody opierał się na założeniu „Do myślenia potrzebne są myśli”. Jeśli w umyśle jest pustka, to trzeba ją wypełnić pierwszym pytaniem: „dlaczego?” i iść dalej po logicznej nitce, a potem dobierać inne metody. Włączając pytania w badawcze myślenie, można wyrazić wszystko. Autor jest przekonany, że w tej książce każdy może znaleźć „swoje pytanie” i jeżeli ono trafi do refleksji innych osób, to już jest o czym mówić… Właśnie o to chodzi, jest to początek nowej integracji społecznej. Dobrze skonstruowane pytanie daje czasem zaskakujące sugestie. Na przykład: „Jakie trzy myśli ukryte są w zdaniu «Gdyby nie szkoła, byłbyś mądrym człowiekiem»?”. Odpowiedź w całości wcale jest nie taka prosta, pytanie bowiem sugeruje stwierdzenie:
– że „on” nie jest mądry,
– że jest to wina szkoły,
– że „on” jest usprawiedliwiony.
Od Autora
Autor udowadnia, że znaczenie pytań – zarówno tych, które sobie stawiamy, jak i tych, które słyszymy – jest daleko ważniejsze niż odpowiedź, którą można uzyskać. W tym sensie nie rozpatruje tu metody erotematycznej, a raczej objaśnia sposób, w jaki pytanie inicjuje myślenie oraz dochodzenie do informacji prawdziwej, rzetelnej i samodzielnie pozyskanej. W książce czytelnik znajdzie obszerny katalog pytań – początków myślenia.
Od redakcji
Patroni: Sztukater.pl, Nova Edita
Michał Myśliwiec był postacią głęboko doświadczoną w młodości. Wkraczał w dorosłość z nadzieją na spełnianie swoich marzeń, ufny i przyjazny wobec osób, które spotykał na swojej drodze. Niestety los nie był dla niego łaskawy i brutalnie ujawnił mu, że istnieje również ciemna strona. Trafił do więzienia na osiem lat z powodu dwukrotnej, motywowanej politycznie, próby ucieczki z PRL. Tego jednak "za komuny" nie mógł otwarcie napisać.… Odsiadka była dla niego prawdziwą lekcją dojrzałości. Musiał walczyć nie tylko o swoją godność, lecz także o życie. Spotkał tam ludzi, którzy pod fasadą macho ukrywali prawdziwą twarz wrażliwego człowieka. Byli też tacy, którzy za papierosa mogli bez skrupułów pozbawić życia towarzysza z celi.
W więzieniu poznał piękną pielęgniarkę, którą pokochał od pierwszego wejrzenia. Śnił o niej, marzył, że zostanie jego żoną i będą żyli długo i szczęśliwie. Postanowił uciec z więzienia…
Po latach Michał Myśliwiec założył wędrowny teatr rodzinny, czemu poświęcony jest towarzyszący publikacji film Żywot Michała wyprodukowany w 1993r. przez TVP. „Familia” – bo taką nazwę nosił – wędrowała po kraju niczym XIX-wieczne zespoły teatralne, wystawiając sztuki, które wyszły spod pióra Michała; sięgając po biblijne przypowieści trupa niosła pociechę mieszkańcom lubuskich wiosek w ponurych czasach stanu wojennego. Z czasem teatr odwiedził Paryż, Lwów…
Niniejsza publikacja służyć ma zachowaniu pamięci o tej wyjątkowej postaci.
Patroni: Sztukater.pl, Nova Edita
Dziennik Reni jest poruszającym zapisem historii – zarówno w jej wydaniu lokalnym i jednostkowym, jak i ogólnym. Na tle rodzinnej opowieści o próbach przetrwania na przekór trudom wojennej rzeczywistości, pojawia się delikatnie wprowadzona tematyka losów ludzi i narodów, które ci ludzie tworzą. To nie tylko historia uciemiężonej polskiej rodziny, ale i historia jej koegzystowania w świecie różnorodnym etnicznie, kulturowo i moralnie. Nie jest to wbrew pozorom dziecinna przypowieść o dobru pokonującym zło ani o miłości przezwyciężającej nienawiść. Jest to testament codzienności nastolatki z czasów II wojny światowej, która bez uprzedzenia zostaje powołana do odpowiedzialności życiowej przed swoim młodszym rodzeństwem, przed okupantem, przed samą sobą.
Historia wojny, opowiedziana bez wizji batalistycznych, codzienność, która w domyśle ukrywa hitlerowski terror i nieświadomość nadchodzącego stalinizmu czynią z Dziennika Reni pozycję wyjątkową.
Obecnie często promuje się przerażające wizje apokaliptyczne, ale nie po to powstało Objawienie św. Jana, by straszyć ludzi. Jan podkreśla, że szczęśliwy jest ten, który czyta słowa Apokalipsy, szczęśliwi są także ci, którzy będą tego słuchać. Księga ta pełna jest dziwnej symboliki i niezwykłych wizji, które jednak można zrozumieć – przynajmniej częściowo – dzięki znajomości kontekstu kulturowego i językowego Kościoła końca I wieku.
Dla nas, czytelników i słuchaczy Apokalipsy najważniejsza jest jednak nie analiza egzegetyczna poszczególnych wyrazów i zawartych w nich idei. Pisząc prolog do swojej księgi, Jan pragnął przedstawić nam Boga bliskiego, kochającego, z utęsknieniem wyczekiwanego. Chciał, byśmy się zachwycili słowami płynącymi od Najwyższego zasiadającego na tronie, od którego zależą losy całego świata i całej ludzkości, a który darzy nas życzliwością i bezwarunkowo kocha. Groźny i potężny Bóg jawi się jako ktoś miłosierny i łaskawy, którego nie musimy już się lękać, który przynosi „łaskę i pokój”. Objawienie ma zapewnić Kościół o ustawicznej trosce Jezusa Arcykapłana, który ciągle sprawuje służbę w Świątyni Niebieskiej. Jest on bowiem sprzymierzeńcem nawracających się grzeszników i działa na ich korzyść, występując w ich obronie. Dlatego właśnie Apokalipsa jest Dobrą Nowiną dla Ciebie!
Oddajemy do rąk Czytelnika pierwszy z czterech tomów opracowania.
Cichy Zachód to swoisty zapis fascynacji tzw. Ziemiami Odzyskanymi, wsparty przeżyciami autora na tle przed i powojennych fotografii. To historia starszego człowieka, mieszkańca nadodrzańskiej wsi, zaczerpnięta z jego wspomnień, dzięki imaginacji ubarwiona. To opowieść o przyjaźni, samotności i przemijaniu, okraszona pewnym niewiarygodnym wydarzeniem połączonym z morderstwem, w pamiętną mroźną zimę w Świnoujściu, tuż po wojnie dokonanym i z najsłynniejszą historią sprzed dwóch tysięcy lat ściśle powiązanym.
W kuchni przez większość dnia słońce zaglądało przez dziurkę od klucza, znacząc swoją codzienną drogę na drewnianej podłodze. Podłodze, po której on, Cichy, szurał kapciami i mysz przebiegała, znacząc swoją drogę nagimi łapkami. Bezpańskie kapcie i mysie odchody prześwietlone słońcem tworzyły fotografię zapisaną na drewnianej kliszy. Atrybuty współistnienia w prostej, od lat niezmiennej formie. Swoista sublimacja drewnianej podłogi w paroksyzm uniesienia zachodziła samoistnie bez ingerencji obserwatora.
fragment
Cichy Zachód wymyka się jednoznacznym interpretacjom i daje niesamowite pole do popisu naszej wyobraźni. Niemal na każdym kroku intryguje, zadziwia, urzeka swoją wieloznacznością i tajemniczym, nieco psychodelicznym klimatem, a także zmusza do głębszych przemyśleń na temat istoty wiary, złożoności ludzkiej natury i zasad panujących we wszechświecie. Z całą pewnością pozycja warta polecenia.
Krystyna Meszka, www.cyrysia.blogspot.com
Cichy Zachód to powieść, od której nie mogłam się oderwać. Wprowadziła mnie w melancholijny nastrój, który towarzyszył mi jeszcze dość długo po jej przeczytaniu. Uruchomiła moją wyobraźnię i skłoniła do zadumy nad własnym życiem. Zachęcam do przeczytania.
Grażyna Wróbel, www.czytaninka.blogspot.com
Wcześniej nieobserwowany obiekt kosmiczny „Marduk” sprowadził zagładę życia biologicznego na Ziemi. Dla ludzkości nie ma nadziei na odwrócenie katastrofy – jak to jednak bywało w jej dziejach, potrafi ona zejść z trajektorii ciosu. W pewnym przynajmniej sensie.
Mocarstwa światowe postanawiają przechować w hibernacji najbardziej wartościowych reprezentantów rodzaju ludzkiego – aby po dwustu latach, gdy wygaśnie sprowadzony przez „Marduka” kataklizm, odtworzyć ludzkość z jej najlepszych synów. Rzecz w tym, że chociaż Ziemia pozwala na „nowy start”, to ludzie w niej obudzeni są mentalnie dziećmi poprzednich epok. Brutalny komunista Jurij Koliakow czy amerykański demokrata Thomas Levin – wszyscy oni są zakładnikami swoich poglądów, a ich współpraca swym pragmatyzmem budzi grozę powtórki z dziejów ludzkości na dziewiczej planecie. Czy wielki plan odnowienia człowieka na Ziemi jest utopią?
Koniec i Początek świata to wspaniała książka z samego środka nurtu science fiction, która pyta o rzecz najważniejszą: czy mając szansę stworzyć na nowo świat, ludzie potrafiliby uczynić go lepszym?
Andrzej Zimowski, ur. w Warszawie w roku 1931. Po Powstaniu Warszawskim i przejściu przez obóz w Pruszkowie, mieszkał wraz z rodziną kolejno w Krakowie, Głogowie i w Łodzi. Absolwent wydziału Chemicznego Politechniki Łódzkiej oraz studiów na wydziale Dziennikarstwa i Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego. Debiutował na przełomie lat 1958/1959 trzema krótkimi słuchowiskami radiowymi oraz opowiadaniem sensacyjnym, pod tytułem Kto i dlaczego?, wydrukowanym wraz z opowiadaniem Antoniego Marczyńskiego w książce pt.: Biały jacht, wydanym przez Wydawnictwo Śląsk. Jednocześnie w prasie codziennej (Głos Wielkopolski) wydrukowane zostały jego pierwsze opowiadania. Jego dorobek pisarski obejmuje kilkadziesiąt opowiadań współczesnych, sensacyjnych i science–fiction, ponad dwadzieścia słuchowisk radiowych, emitowanych w I, III, IV programie PR i Radiu Bis, dwadzieścia wydanych książek, cztery nagrodzone sztuki teatralne, kilka opracowań pamiętnikarskich. Współpraca z prasą codzienną (Życie Warszawy, Gazeta Krakowska, Głos Wielkopolski) i periodykami (Życie Gospodarcze, Chemik, Przemysł Chemiczny, Perspektywy, Gazeta Kulturalna, Opowieści z duchami itp.) zaowocowała szeregiem artykułów o różnorodnej tematyce.
Druga strona grzechu pozostaje na granicy powieści i eseju. Jest swoistym traktatem usiłującym rozstrzygnąć zagadkę bytu w oparciu o intuicję, penetrację somnambuliczną, zmysły i wiedzę z zakresu fizyki kwantowej. Tłem narracji jest biografia autorki, w tym jej wieloletnia emigracja, nazwijmy to zarobkowa, choć w istocie była ona penetracją i nowych światów, i samego siebie, którego lepiej widać zarówno w oderwaniu od pieleszy kulturowych, jak i w sferze nowych, nieraz traumatycznych doświadczeń.
Cztery gastarbeiterskie powieści Łucji Fice stworzyły mocny fundament pod Drugą stronę grzechu, ale zarazem były cennym dokumentem emigracji poakcesyjnej (która stała się losem blisko trzech milionów Polaków od 2004 roku).
dr Stefan Pastuszewski
Redaktor czasopisma „Akant”
„Nic nie jest takie, na jakie wygląda” – napis na budynku CIA.
Książki tej nie da się jednoznacznie przyporządkować do jednego gatunku literackiego. Łucja Fice z niesłychaną gracją i lekkością przechodzi z jednej formy do kolejnej: z powieści, przez esej i poezję, skończywszy na rozważaniach natury filozoficznej i naukowej.
Autorka odnosi się do swoich przeżyć, przemyśleń i dzieli się z czytelnikiem nietuzinkową intuicją, starając się wyjaśnić pewne zjawiska, z pozoru niewyjaśnialne. Poszukuje sensów, odkrywa własną duszę, dzieli się z innymi swoją wrażliwością i głębią postrzegania.
Każda karta „Drugiej strony grzechu” to jak podróż w nieznane bez przewodnika. Należy się w nią zagłębić, by zastanowić się choć przez chwilę nad otaczającym nas światem i zrozumieć jego sens w momencie, kiedy utraci się tych, których się kocha najbardziej.
Od redakcji
Haft na styku światów
Być może grzechem jest prowadzić takie rozważania. To, co jest – objaśnia nam fizyka. To, dlaczego jest – metafizyka. A to, jak jest? W jaki sposób nasz wewnętrzny świat przyswaja, absorbuje świat zewnętrzny? Jak powstają nasze spostrzeżenia, nasze refleksje? Co dzieje się w nas, kiedy patrzymy? Co dzieje się w nas, kiedy zamykamy oczy? To wszystko objaśnia nam – a przynajmniej próbuje – ta powieść. Zdarzenia dzielą się na codzienne, niecodzienne i te, które się nie zdarzyły. Pomiędzy fizyką a metafizyką rozciąga się bezkres, który próbuje wypełnić ta powieść. Bezkres emocji, empatii, gestów dokonanych i niedokonanych, zdarzeń które miały miejsce, miały mieć miejsce – były oczekiwane, nigdy nie miały miejsca, a mogły – tak sugeruje bohaterce po latach jej refleksja.
Dwoje dojrzałych ludzi, kobieta i mężczyzna, oboje z bagażem pamięci o wspólnym życiu. Mężczyzna wychodzi do pracy, kobieta patrzy w lustro. Kobieta wyjeżdża do pracy, mężczyzna umiera. Kobieta wraca i parzy kawę tak, jak ją uczył zmarły mąż.
Haft na styku światów – swoiście pojęty monolog wewnętrzny, gdzie opowieść o życiu dwojga ludzi oplata koronka zamyślenia o nim, a który prowadzi kobieta. Ze strony na stronę coraz rozleglejsza koronka, bo buddyzm sąsiaduje tam z mechaniką kwantową, a krążące w umyśle potencjały, z których potem wywodzą się nasze myśli – z magią najbardziej osobistych wspomnień. „Jesteśmy wszyscy jak cząsteczki patrzące na siebie. Oby patrzeć z sercem”. Ostatnie zdania tej opowieści są jej najlepszą syntezą – o tym właśnie ona jest.
Alski
Patroni: Związek Pisarzy Polskich na Obczyźnie, Związek Literatów Polskich Oddział w Zielonej Górze
Niniejsza powieść nie jest literaturą kobiecą – jakby się mogło z pozoru wydawać. Jest raczej obrazem destrukcji charakterów młodych ludzi, którzy wychowani w systemie PRL-u, pozbawieni wiary w ideały, przyjmują postawę cwaniacką, odrzucając wszelkie zasady etyczne. Ich cynizm jest rezultatem najgorszych doświadczeń, których doznali na progu dorosłego życia. Uważam, że jest to przestroga aktualna również dziś.
Od autorki: odkąd sięgam pamięcią, literatura była moją pasją. Brałam udział w różnych konkursach literackich – często z powodzeniem: III nagroda za powieść Wędrowne ptaki, wydana w 1989 r., II nagroda za Oazę w Międzyuczelnianym Ogólnopolskim Konkursie na utwór literacki. Drukowałam też drobne opowiadania w gazetach, które ukazały się w zbiorach: Czarne i złote oraz Kocie szlaki.
Do uporządkowanego życia Andrzeja Biernatowskiego wkradają się cienie przeszłości i burzą cały dotychczasowy spokój. Lekarz internista, od niedawna mieszkający w Lublinie, nieoczekiwanie na ulicy spotyka Natalię – swoją dawną podwładną z ośrodka zdrowia w Międzuszewie. Relacja, która była między nimi, zamienia się w romans. W tym samym czasie Krzysztof Wieczorek – były sekretarz gminy tej samej podlubelskiej miejscowości – rozpoczyna pracę w Wydziale Zdrowia urzędu marszałkowskiego i spotyka Biernatowskiego na korytarzu kontrolowanej kliniki. Na domiar złego, pewnej nocy do Andrzeja odzywa się jego była partnerka z prośbą o pomoc. Jak główny bohater poradzi sobie z tymi zawiłościami losu? W jaki sposób postanowi przywrócić dawny ład do swojego małego, pedantycznego świata?
Powieść rozgrywa się w Bieszczadach i Beskidzie Niskim pośród Łemków na przestrzeni pierwszej połowy XX wieku. Akcja czasami jednak przenosi się do Wiednia, Wenecji i kilku innych miejsc. Niby mocno trzyma się rzeczywistości, ale pozwala zerknąć w nieznane, gdzie rządzą szeptuchy, uzdrawiacze i bosorki. Myślisz, że świat jest racjonalny? Może się mylisz...
Historia rozpoczyna się wielkim wydarzeniem, jakim było powstanie Jeziorek Duszatyńskich. Potem pierwsza i druga wojna światowa z ich okrucieństwami i chaosem, a po nich nadzieja na stabilizację. Niespodziewane zwroty akcji, piękne krajobrazy, pełnokrwiści bohaterowie...
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
