Pasja i taneczna rywalizacja, skomplikowane relacje i sekrety. Co kryje się w duszy tancerki?
Dora była utalentowaną nastolatką, dla której parkiet był całym życiem. Dziewczyna ginie, gdy samotnie wybiera się w góry w trakcie szkolnego wyjazdu. Jej rodzice nie wierzą w przypadkowa śmierć córki na szlaku górskim. Czy ktoś może stać za tą tragedią, a może przekonanie o morderstwie jest tylko wynikiem wyobraźni zdesperowanej matki, która wpadła w otchłań rozpaczy?
Robert Foks, prywatny detektyw, zmotywowany własnymi przejściami i niepowodzeniami w życiu prywatnym, postanawia pomóc rodzicom Dory. Czy jest tak dobrym detektywem, za jakiego się uważa? Czego dowiemy się o tym pedantycznym, skrytym samotniku w trakcie pełnego zwrotów śledztwa? Kim jest tytułowa rywalka?
W stolicy Toskanii, Florencji, narodził się renesans – najciekawszy okres w dziejach sztuki, a szczególnie architektury. Zamknął on za sobą ostrołukowe wrota gotyckiego średniowiecza i otworzył szeroko arkadowo sklepioną bramę do świata nowożytnego. Możliwość zrozumienia, na czym polegał ten okres w dziejach sztuki, tak ważny dla rozwoju cywilizacji nie tylko w Europie, jest wartością, która może każdemu dać więcej satysfakcji przy oglądaniu dzieł wielkich mistrzów niż tylko robienie tysięcy zdjęć. Pozwoli również świadomie przeżyć i lepiej zapamiętać emocje, jakie mogły towarzyszyć wakacyjnej przygodzie ze sztuką Toskanii.
„Toskańska przygoda” to próba dostarczenia czytelnikowi, planującemu zwiedzanie zabytkowej architektury tej fascynującej krainy, pewnego zasobu wiadomości o tej dziedzinie sztuki, towarzysząc głównemu bohaterowi w jego życiowych, niezwykle porywających perypetiach.
Janusz Targowski — architekt, absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, przez 50 lat był projektantem, z czego przez 29 lat, wraz z żoną Barbarą, prowadził własną pracownię architektoniczną ABA. Oboje są współautorami planów generalnych lotnisk im. F. Chopina w Warszawie i Mazowieckiego w Modlinie, rozbudowy Narodowej Galerii Sztuki „Zachęta” oraz wielu obiektów użyteczności publicznej: mieszkalnictwa i edukacji, budynków biurowych i hoteli w Warszawie oraz w Polsce. Autor współpracował także latach 90. XX w. z Ministerstwem Gospodarki przy renowacji placówek dyplomatycznych w Kolonii (Niemcy), Sztokholmie i Kopenhadze (Skandynawia) oraz Lublianie (Słowenia). W 1979 r. otrzymał nagrodę Prezydenta Warszawy, tzw. „Syrenkę Warszawską”, za projekt hotelu na Pradze. Od wielu lat działa w Stowarzyszeniu Architektów Polskich
Nałóg. Proste słowo konotujące jednak niezwykle skomplikowaną treść. Czym tak naprawdę jest? Ucieczką od problemów? Rozrywką? Sposobem na nudę i okiełznanie niekiedy trudnej rzeczywistości? Chorobą? Zniewoleniem?
Wydaje się, że niestety wszystkim po trochu…
„Monar. Moje ocalenie” to opowieść o różnego rodzaju nałogach: od narkotyków, alkoholu, papierosów, ale i tych mniej oczywistych słabościach, uzależnieniu od bliskości, od drugiej osoby, potrzeby ciągłego doskonalenia i przekraczania własnych granic… To obraz niezwykle trudnej drogi, jaką trzeba pokonać, aby wyrwać się z okowów własnych słabości, ograniczeń i z dumą patrzeć na swoje życie, które dzięki uporowi i konsekwencji, a także głębokiej wierze w możliwość odmiany własnego losu może stać się lepsze, pełniejsze, bardziej wartościowe, choć nie zawsze pozbawione bólu i trudnych doświadczeń. Nie zawsze łatwe. Ale zawsze autentyczne, świadome, prawdziwe. Życie, w którym panuje przekonanie, że mimo wszystko warto czuć, warto kochać, warto dążyć do celu. Warto być.
Hroswita z Gandersheim jest z pewnością najbardziej znaną dramatopisarką średniowiecza. Jej teksty są świadectwem połączenia żarliwej pobożności oraz znakomitego wykształcenia. W jej dziełach nowatorstwo przeplata się z wtórnością. Dla dzisiejszych czytelników stanowi przykład wyjątkowej jednostki: kobiety przekraczającej granice swoich – i nie tylko – czasów.
Autorka bardzo interesująco przybliża tę niezwykłą postać. Opisuje ją z zachowaniem pełnego warsztatu naukowego, ale w sposób zachęcający do lektury nie tylko badaczy, ale wszystkich sympatyków literatury.
Aleksandra Araszkiewicz – doktor nauk humanistycznych, absolwentka filologii klasycznej i polskiej UAM w Poznaniu, nauczycielka, tłumaczka. Uczestniczyła w wielu ogólnopolskich i międzynarodowych konferencjach. Jest autorką przekładu i obszernego opracowania pt. „Chrześcijański Terencjusz na scenie” (2013). Publikowała artykuły zarówno dotyczące teatru średniowiecznego, jak i wynikające z jej doświadczeń jako nauczycielki języka polskiego. Od pierwszego spotkania z Hroswitą z Gandersheim w czasie stypendium na Universita del Salento w Lecce we Włoszech zgłębia tajniki nie tylko życia, ale i twórczości tej fascynującej kobiety.
Ostatnimi czasy Janek najchętniej wypisałby się ze swojego życia. Wszystko za sprawą otaczających go toksycznych ludzi. Nie dość, że podczas dwunastogodzinnych zmian w sklepie sieci Płaz musi znosić lubującego się w mobbingu szefa i donoszących na wszystko kolegów, to jeszcze los obdarzył go iście polską rodziną. Niedosłysząca, cierpiąca na chroniczne zawroty głowy babcia Genowefa na co dzień nie przebiera w słowach i próbuje zeswatać go z każdą napotkaną dziewczyną. Janek zniósłby zapewne nestorkę rodu, jak i płaczliwą babcię Czesię, nudnych rodziców czy przyklaskującą uprzedzeniom ciotkę Grażynę, ale czarę goryczy przelewa wuj Kajetan, katolik z krwi i kości, arbitralny i samozwańczy ekspert od wszystkiego, który między flakami a keksem wyjaśni niepytany zasady rządzące wszechświatem. Sprawy nie ułatwiają tendencyjni i nieuczciwi rekruterzy oraz pracownicy infolinii banku, z którymi musi toczyć absurdalne rozmowy, by ostatecznie spłacić kredyt za zepsuty samochód. W głowie Janka mnożą się więc zasadnicze pytania o sens istnienia, choć na pierwszy plan wysuwa się jedno: a może by tak to wszystko rzucić i polecieć na Jamajkę?
Dla pana prokuratora to miał być zwykły dzień pracy. Jednak rutynowa sekcja zwłok ofiary wypadku uległa niespodziewanej komplikacji. Nieboszczyk ocknął się jako zombie. I nie tylko on. Co spowodowało przebudzenie zmarłych? Nieznana substancja chemiczna? Nadchodząca apokalipsa? A może prace niemieckich „archeologów” szukających czegoś usilnie na Śląsku? Odpowiedzi na te pytania będzie trzeba poszukać, ale w tej chwili liczy się tylko ratowanie rodziny i przyjaciół. Trzeba zebrać broń, przedrzeć się przez ogarnięte chaosem miasto, poszukać bezpiecznego schronienia.
„Na mrocznych terenach Dolnego Śląska rodzi się nowa rzeczywistość, pełna przemocy, strachu i zagrożeń. Autor „Wszyscy zginiecie” nie żartuje, naprawdę zginiemy wszyscy i czujemy to przez każdy skrawek naszego ciała. Zmarli powstali, a Franciszek Moore pokazuje to tak realistycznie, że trudno się nie bać. A bać się lubimy, szczególnie w bezpiecznych warunkach. Ale tym razem to się nie uda, akcja tej dystopijnej powieści z kluczem dzieje się tuż obok, to wszystko może wydarzyć się dosłownie za chwilę, więc bądźcie gotowi nie tylko na pełną przygód lekturę…”
Joanna Lamparska
„Ciekawy debiut powieściowy - w sam raz na długie zimowe wieczory.”
Andrzej Pilipiuk
Trzydziestodziewięcioletni policjant Robert Nowacki zostaje wezwany do
gnieźnieńskiego lasu Jelonek, gdzie leśniczy słyszał przeraźliwy krzyk młodej dziewczyny To, co tam zobaczył (kobiece ciało poszarpane ręczną piłą), wywołało u niego depresję. Bierze coraz więcej leków, które nie pomagają. Z czasem zamordowana dziewczyna zaczyna go nawiedzać, a lekarz stwierdza u Roberta schizofrenię paranoidalną. W wyniku zażywania leków policjant staje się agresywny, atakuje kolegów z pracy, a po pobiciu komendanta ląduje w szpitalu psychiatrycznym. Hospitalizacja nie przynosi oczekiwanego skutku, a zamordowana dziewczyna – Katarzyna Szypółka – prosi Roberta o pomoc. Mężczyzna jest bezsilny, świadomy choroby, uczy się żyć ze schizofrenią. Po wyjściu ze szpitala, będąc prawie na emeryturze, pragnie odnaleźć mordercę Kasi. Z czasem postanawia powoli odstawiać leki i poprowadzić śledztwo na własną rękę, bo nie ma wśród kolegów sprzymierzeńców, wręcz przeciwnie – wszyscy się go boją. Trafia na bardzo ekscentryczną rodzinę Smithów. Czy te dwie pozornie różne sprawy mogą się jakoś łączyć?
Mieć otwarte oczy, by patrzeć, uszy, by słuchać, i serce, by współczuć. Tyle wystarczy, by wnikliwy obserwator rozpoznał w danej sytuacji literacki potencjał. Lucjusz Leski w mistrzowski sposób potrafi dojrzeć te aspekty codzienności, które potrafią poruszyć, skłonić do refleksji. Krótkie formy, po które sięga – opowiadanie i jednoaktowy dramat – wypełnia treścią bardzo wyrazistą, by pokazać czytelnikowi niezwykle barwny świat różnorodnych historii i emocji.
W poszukiwaniu tych, do których los uśmiecha się jakby rzadziej, zaglądamy przez okna mieszkań, pracowni malarskich i hotelowych restauracji, wędrujemy przez szpitalne korytarze i cmentarne alejki, dociekając przyczyn ich nieszczęść – w niezgodzie na niezawinioną krzywdę.
Lucjusz Leski, ur. 1942. Dotychczas wydał: „Wybrani przez los”, „Pamiętnik studenta”, „Mazurki w tempie rubato”. Mieszka w ziemi łódzkiej.
Poznaj historię odważnej Astrid i wraz z nią odważ się zamarzyć o pozornie nieosiągalnym! "Opowiem o tobie gwiazdom" to poruszająca opowieść o brawurowej podróży i próbie odnalezienia swojego miejsca we wszechświecie...Gdy siostra Astrid umiera, dziewczyna nie chce dłużej mieszkać w miasteczku, które wydaje jej się teraz boleśnie puste. Odlicza dni do skończenia liceum i nie chce już angażować się w naukę gry na pianinie, która była jej wielką pasją. Postanawia zabrać ze sobą kilku przyjaciół i wyjechać z miasta, by spróbować czegoś nowego. Choć niemalże nie zna pewnego tajemniczego chłopaka, zgadza się z nim wyruszyć poza miasto i dzięki niemu sięgnąć po swoje marzenia. Pluton, tak jak Astrid, ma swój własny plan - chce przez podróż w nieznane nadać swojemu życiu sens i pozwolić sobie na szczęście, zanim będzie za późno... Astrid i Jajo postanawiają mu w tym pomóc.Niezwykłe miejsca, zaskakujące wydarzenia i liczne niespodzianki od losu sprawiają, że troje znajomych dowiaduje się o sobie wielu nowych rzeczy i poznaje na własnej skórze, czym jest dorosłość. Choć nie zawsze wszystko idzie po ich myśli, mogą na siebie liczyć i razem próbują zrozumieć, czego pragną. Czy Astrid będzie żałować swoich decyzji? A może zmiana otoczenia była najlepszym, co mogło spotkać dziewczynę?Edyta Prusinowska jest polską blogerką, która zadebiutowała optymistyczną historią o Astrid.
To druga część przygód grupy przyjaciół próbujących walczyć z niszczącymi siłami osaczającymi rodzinne miasto głównej bohaterki – Magdaleny. Manus, uosobienie zła, wykorzystując frustrację mieszkańców po ostatniej katastrofie, rośnie w siłę i doprowadza do powstania chaosu, upadku wartości i zobojętnienia. Z tym wszystkim przyjdzie się zmagać Magdalenie, Markowi i Łukaszowi oraz ich przyjaciołom, których działania, myśli i poglądy osadzone zostały w tradycji chrześcijańskiej. Aby odnieść sukces, niektórzy będą musieli przezwyciężyć własne słabości i udowodnić, że dzięki miłości człowiek jest w stanie zmierzyć się z przeciwnościami losu, a nawet z nimi wygrać. W świecie, w którym realia przeplatają się z fantastyką, uważny czytelnik dostrzeże na pewno wiele nawiązań do problemów współczesności.
Książka, którą trzymasz w ręku, to efekt współpracy z Kimś, kto przeobraził moje życie, a właściwie dał mi nowe. Zmienił wszystko! Zaczynając od najważniejszych spraw, które od lat były dla mnie ciężarem, po nowe serce, relacje z ludźmi, pracę. Wprowadził porządek i spokój. Nadał wszystkiemu sens i odpowiedział na pytania, na które bez skutku szukałem odpowiedzi. Myślisz, że masz nad swoim życiem pełną kontrolę, że wszystko zależy tylko od Ciebie? A jeśli życie na Ziemi to tylko sprawdzian? Wynik może być zerojedynkowy: albo w prawo, albo w lewo, nie ma trzeciej drogi. Tak często pędzimy, gnamy do przodu, realizując plany i marzenia, zdobywając kolejne rzeczy materialne. Jednak nagle orientujemy się, że wszystko to nie daje pełnej satysfakcji po czasie znowu czujemy pustkę w sercu, chociaż wszystko dookoła wydaje się w porządku. Znasz to uczucie? Jeśli tak, to ta książka jest dla Ciebie! Weź ją do ręki, przeczytaj i sprawdź, jak Prawda może zmienić Twoje życie, tak jak zmieniła moje. Na zawsze!
Zawarte w tomie eseje na temat astrologii są rezultatem 40 lat studiów na tą wiedzą. Często zapomina się, że astrologia jest systemem — z którym można się zgadzać lub nie - wyjaśniającym czynniki oraz zasady rządzące światem w sposób niewykluczający odmiennych systemów. W opisie świata zaś astrologia jest swego rodzaju teorią deterministyczną, którą można - przy pomocy niniejszej publikacji — stosować do obrazowania zasad nim rządzących. Astrologia wreszcie jest królową nauk — po matematyce. Bóg zaś jest najwyższym numerologiem - rządzi poprzez cyfry i dlatego numerologia objaśnia nam rzeczywistość.
Bohaterem tej książki jest Warszawa. Nie jest to jednak przewodnik po mieście, tylko opowieść o jego losach i architekturze, osnuta na bazie własnych przeżyć, których autor doświadczył od urodzenia jako mieszkaniec Warszawy. Opisany w książce rozwój stolicy – w okresie od dwudziestolecia, przez II wojnę światową, PRL, aż do czasów współczesnych – jest przeprowadzony chronologicznie. Czytelnik w trakcie lektury ma szansę spojrzeć na miasto okiem architekta, uzbrojonego przez wykonywany zawód w instrumenty potrzebne do fachowej oceny wad i zalet aglomeracji warszawskiej na tle innych, podobnych skalą, miast europejskich.
Nie jest to spojrzenie chłodne i całkowicie obiektywne, bo w tle tej opowieści jest z pewnością uczucie przywiązania i miłości autora do miejsca swojej życiowej egzystencji, co zresztą jest rzeczą całkowicie zrozumiałą.
Realia pracy architekta zarówno w czasach PRL-u, jak i po transformacji ustrojowej, nie są szeroko znane czytelnikom książek i z pewnością mogą zainteresować nie tylko ludzi zawodowo związanych z projektowaniem i budowaniem, ale również tych odwiedzających Warszawę i jej mieszkańców.
Janusz Targowski – architekt, absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, przez 50 lat był projektantem, z czego przez lat 29, wraz z żoną Barbarą, prowadził własną pracownię architektoniczną ABA. Oboje są współautorami planów generalnych lotnisk im. F. Chopina w Warszawie i Mazowieckiego w Modlinie, rozbudowy Narodowej Galerii Sztuki „Zachęta” oraz wielu obiektów użyteczności publicznej: mieszkalnictwa i edukacji, budynków biurowych i hoteli w Warszawie oraz w Polsce. Autor współpracował także latach 90. XX w. z Ministerstwem Gospodarki przy renowacji placówek dyplomatycznych w Kolonii (Niemcy), Sztokholmie i Kopenhadze (Skandynawia) oraz Lublianie (Słowenia). W 1979 r. otrzymał nagrodę Prezydenta Warszawy, tzw. „Syrenkę Warszawską”, za projekt hotelu na Pradze. Od wielu lat działa w Stowarzyszeniu Architektów Polskich.
Kiedy Bóg stworzył świat, pocałował ziemię. Madera jest śladem jego pocałunku.
Madera. Ukwiecony raj. Wyspa wiecznej wiosny. Utracony Eden. Miejsce zarówno piękne, jak i tajemnicze, mające, tak jak i ludzie je zamieszkujący, liczne sekrety i wciąż do końca nieodkryte. W pewien sposób magiczne, naznaczone miłością... ale i bólem, ludzkim cierpieniem, rozpaczą. Powstałe z ognia, a otoczone wodą, gdzie na każdym kroku czuć moc żywiołów i prastary rytm natury. I gdzie toczy się odwieczna walka z potężnymi namiętnościami oraz żądzami, z którymi ostatecznie każdy musi się zmierzyć... Tylko czy z takiego pojedynku można wyjść zwycięsko?
Powieść Alicji Flis „Pocałunek Boga” to historia właśnie o takim pojedynku człowieka z przeciwnościami losu. Człowieka niemającego wpływu na przeszłość, ale kształtującego swoją teraźniejszość i przyszłość, mierzącego się z własnymi słabościami, oczekiwaniami innych i dawnymi demonami, które od czasu do czasu powracają i przypominają o tym, co było i co z wielkim trudem zostało zepchnięte w niepamięć, w niebyt, a co jednocześnie stanowi część tożsamości każdej jednostki. Pojawia się wobec tego pytanie: czy można odmienić swoje przeznaczenie, oderwać się od tego, co było, i zacząć funkcjonować we własnych zasad, akceptując rzeczywistość taką, jaka jest? Czy może lepiej żyć złu i być szczęśliwym? Odpowiedź nierzadko kryje się na dnie ludzkiej duszy...
PATRONI: Polskie Radio Koszalin, Sztukater.pl, Novaedita.com
Z radością przekazujemy do rąk Czytelnika kolejny tom naszego opracowania. Wszystko to, o czym przeczytaliśmy w Apokalipsie w rozdziałach 1-11 – trudne czasy, odstępstwo na szeroką skalę, z zewnątrz ucisk, wewnątrz rozdarcie i konflikty – nie stanowi istoty Objawienia. Jest to dopiero fundament, podstawa do przełomowej ingerencji Boga w dzieje ludzkości. Kolejne rozdziały pokażą nam, że właśnie w tych warunkach, w tym dramatycznym zamieszaniu, pewna grupa ludzi nabierze sił i będzie mogła zaistnieć, ujawniając plany Boże. Wszystko jest pod kontrolą, wszystko ma cel i sens. Mamy więc kontynuację tej samej Dobrej Nowiny, a nie zastraszanie katastrofalnymi wizjami.
W kolejnych rozdziałach 12-16 razem z Janem zobaczymy smoka, czyli szatana, który odnosi porażkę w niebie i spada na ziemię. Wbrew pozorom nie oznacza to dla nas tragedii, gdyż zwycięstwo nad smokiem jest definitywne i ostateczne. Ziemia pozostaje jedynym obszarem, gdzie może on działać, lecz i tutaj jego aktywność jest mocno ograniczona. Problem polega na tym, że zaczyna on zwodzić ludzi, i kiedy ludzie dają się oszukać, na ziemi tworzy się piekło...
Nota biograficzna:
Dr hab. inż. Mirosław Rucki, prof. UTH Radom, przez wiele lat pracował na Politechnice Poznańskiej, gdzie zdobył tytuły magistra inżyniera, doktora oraz doktora habilitowanego. Ukończył studia podyplomowe: pedagogiczne kształcenia zawodowego (Politechnika Poznańska), nauk o rodzinie (Papieski Wydział Teologiczny w Poznaniu) oraz biblijne (PWT we Wrocławiu). Obronił też doktoraty z nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa aramejskiego (Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu) oraz z nauk społecznych w zakresie nauk o rodzinie (Uniwersytet Opolski). Autor lub współautor trzech książek recenzowanych i ponad 200 artykułów naukowych oraz referatów wygłoszonych na konferencjach z dziedziny budowy i eksploatacji maszyn, a także trzech książek i ponad 30 artykułów naukowych z dziedziny biblistyki. Należy do Stowarzyszenia Biblistów Polskich, Society of Biblical Literature oraz Forum Chrześcijańskich Pracowników Nauki.
Mgr Karol Szymański, absolwent Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej, zajmuje się badaniem tekstów Pisma św. i odniesieniem ich do życia chrześcijańskiego. Autor dwóch książek o tematyce biblijnej i kilku artykułów naukowych.
Bóg Jest bezinteresowną Pełnią Miłości. Ilu z nas to wie? Ilu pragnie się dowiedzieć, jakimi drogami przez światłość i ciemność trzeba iść, by pojąć, że ta Miłość jest naszym celem? Książka Jacka Skiby, mająca formę rozważania i modlitwy, ukazuje drogę do jej odnalezienia. A wszystko zaczyna się od zrodzenia w nas świadomości naszej boskości – bo naszym najgłębszym i prawdziwym JA jest właśnie Miłość. Miłość, która obejmuje wszystko – i ciemność, i jasność, mówi: „Was wszystkich, wszystkich z graczy, każdą poszczególną jaźń, czego byście nie trzymali w rękach, miłuję”. Bo najważniejsze to wiedzieć, akceptować, wybaczać, równoważyć i otwierać siebie na Miłość.
Książka „ŻAL” Jacka Antoniusza Jackvilla to prawdziwe szaleństwo formy, gry słów i skojarzeń. Z wierszowanych tekstów, dygresji, reklam, wspominek przebija wielkie ego autora, wydawałoby się zarozumialca. Jednak wczytując się w nie głębiej, nie sposób nie dostrzec przebijającej się wielkiej jego wrażliwości, akceptacji dla wszelkich odmienności, szacunku do świata oraz wyznawanych wartości, takich jak miłość, rodzina czy sztuka. Z pewnością nikt, kto sięgnie po ten tytuł, nie pozostanie obojętny.
Osiemnaście lat doświadczenia nabytego podczas codziennej, wielogodzinnej pracy z psami oraz liczne obserwacje ludzkiego wpływu na zachowanie tych niezwykłych zwierząt ukształtowały wnioski i metody działania zawarte w książce Przemysława Pawlaczyka „Psy – okiem praktyka”. Autor, absolwent administracji na Uniwersytecie Łódzkim, człowiek o wielu różnorodnych zainteresowaniach, pasjonat pracujących pasterskich psów stróżujących oraz hodowca i entuzjasta polskich owczarków podhalańskich, skupia w niej swoją uwagę nie tylko na fascynujących go czworonogach, ale także – a może przede wszystkim – na ich właścicielach. Tym sposobem przekazuje nam publikację, z którą powinni zapoznać się zarówno hodowcy i posiadacze psów, jak i ci wszyscy, którzy dopiero planują wprowadzić te niezwykłe stworzenia do swoich rodzin i domów. Jak bowiem twierdzi sam autor, nie każdy musi mieć psa. Wniosek ten jest dla niego punktem wyjścia do dalszych rozważań na temat samych właścicieli, ich przymiotów osobowych i cech charakteru, a dopiero potem do głębokiej i szczegółowej refleksji poświęconej wychowywaniu, pielęgnowaniu tych zwierząt, budowaniu z nimi właściwych relacji i kształtowaniu odpowiednich stosunków w rodzinie, w której tak ludzie, jak i psy czują się komfortowo i bezpiecznie.
Warto zatem zapoznać się z tą książką, zanim nabędziemy czworonoga, a jeżeli już go mamy, warto po nią sięgnąć, aby spojrzeć na psy z innej perspektywy – okiem blisko związanego z naturą praktyka.
Czym jest dom — pyta autor tej przenikliwej książki, próbującej opisać to, co jest udziałem coraz większych rzesz ludzi: wykorzenienia i życia „od nowa” gdzie indziej. Czy zbiór codziennych czynności i przyzwyczajeń to to samo, co własne miejsce?
Osiągnęła tyle, ile mogła osiągnąć; dokładała starań w domu i w pracy, aby zadowolić siebie i innych. Jednak wciąż było to „ale”. „Ale”, „niemal” i „prawie”. Ta negatywna — a może wbrew pozorom pozytywna — słowotrójca uwierała ją gdzieś głęboko. Sprawiała, że myśli i uczucia nie były tak pełne harmonii, jak tego pragnęła. Powodowała, że coraz częściej zadawała sobie pytanie: co dalej?
fragment
Michał Bojar — urodzony w Warszawie 1971 r. studiował filozofię i teologię, pragnąc poznać dzieje myśli ludzkiej oraz szerzej — zrozumieć świat, miejsce człowieka w nim i — rzecz jasna — Boga. Zainteresowanie wspomnianymi, a także przekazana przez rodziców wewnętrzna potrzeba „bycia na tak” z literaturą i sztuką zaowocowała w latach studenckich próbami poetyckimi, a później także prozatorskimi. Niniejsze opowiadanie jest jego książkowym debiutem.
To nie jest kolejny poradnik na temat uwodzenia. To coś znacznie więcej: historia spełnionego marzenia, niebywałego sukcesu, za którym kryje się niejednokrotnie głębokie, lecz skryte cierpienie. Masz w ręku ekskluzywne zaproszenie do świata jednego z pierwszych w Polsce trenerów uwodzenia, który po latach zbierania różnorodnych doświadczeń zdecydował się podzielić tajnikami fascynującego świata swojej codzienności.
„Uwodzenie to był mój chleb i moje powietrze. Żyłem tym. Sądzę, że mało kto oddał się temu tak jak ja. Nie było mi jednak trudno to robić. Nie miałem innego wyboru, bo zostając tam, gdzie byłem wcześniej, czułem, że moje serce przepełnia gorycz”.
Rafał Żuber – jeden z najbardziej rozpoznawalnych trenerów relacji damsko-męskich. W 2007 roku założył swoją szkołę uwodzenia.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
