Rozdział 1. Podstawowe pojęcia dotyczące przemian oraz działania leków w organizmie (B. Gawrońska-Szklarz, M. Białecka, M. Droździk)
Rozdział 2. Interakcje leków definicja (B. Gawrońska-Szklarz, M. Białecka)
Rozdział 3. Wybrane interakcje leków stosowanych w neurologii
1. Antybiotyki i leki przeciwwirusowe (A. Machoy-Mokrzyńska, M. Droździk)
2. Leki miorelaksacyjne (J. Sławek, M. Białecka)
3. Leki prokognitywne (M. Białecka, J. Sławek)
4. Leki przeciwbólowe (A. Machoy-Mokrzynska, J. Sławek)
5. Leki przeciwmigrenowe (M. Białecka, I. Domitrz)
6. Leki przeciwnowotworowe (M. Droździk)
7. Leki przeciwpadaczkowe (M. Mazurkiewicz-Bełdzińska, S. Czuczwar)
8. Leki stosowane w chorobach naczyniowych (M. Droździk, P. Nowacki)
9. Leki stosowane w chorobach nerwowo-mięśniowych (M. Droździk, A. Kostera-Pruszczyk)
10. Leki stosowane w schorzeniach układu pozapiramidowego i neuronu ruchowego
(M. Białecka, J. Sławek)
11. Leki stosowane w stwardnieniu rozsianym (D. Mirowska-Guzel, A. Członkowska)
12. Leki stosowane w zawrotach głowy (M. Białecka, P. Nowacki)
13. Preparaty roślinne, witaminy oraz mikro- i makroelementy (M. Białecka, J. Sławek)
14. Wybrane leki psychotropowe (T. Sobów, M. Białecka)
Rozdział 4. Wybrane jednostki chorobowe będące skutkiem interakcji lekowych
1. Ośrodkowy zespół cholinolityczny (M. Droździk)
2. Wydłużony odstęp QT, hipotonia (M. Droździk)
3. Zespół serotoninowy (M. Śmiarowska)
4. Złośliwy zespół poneuroleptyczny (M. Śmiarowska)
Przedstawiamy PT. Czytelnikom podręcznik „Otorynolaryngologia praktyczna”, który ma pomóc lekarzowi w optymalnym wykorzystaniu danych uzyskanych z wywiadu chorobowego i badania. Zadaniem książki jest również ukierunkowanie procesu myślenia lekarskiego, a w związku z tym usprawnienie diagnostyki i leczenia.
Podręcznik jest przeznaczony dla ambitnych studentów medycyny, lekarzy specjalizujących się w otorynolaryngologii oraz lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej. Będzie też, jak sądzimy, użyteczny dla Koleżanek i Kolegów zajmujących się od niedawna tą dziedziną nauki.
Przed rokiem ukazały się „Zalecenia co do stosowania rozpoznań elektrokardiograficznych“ jako suplement Kardiologii Polskiej. Dużo osób zadało wówczas pytanie: a gdzie są zapisy EKG? W tamtej publikacji ich nie było — to miał być skondensowany dokument. Teraz pora na wersję ilustrowaną, czyli „Atlas EKG” przedstawiający przykłady rozpoznań w formie zapisów EKG. Staraliśmy się dobierać zapisy tak, aby jak najlepiej prezentowały zmiany EKG przy zachowaniu jak najlepszej jakości zapisów. O ile było to możliwe, wybieraliśmy zapisy 12-odprowadzeniowe. Trudno zliczyć, ile tysięcy elektrokardiogramów przejrzeliśmy. Jednak nawet w tak obszernej publikacji nie udało się przedstawić wszystkich zagadnień związanych z diagnostyką elektrokardiograficzną. Przykładowo, zapisy w ostrych zespołach wieńcowych lub zapisy stymulatorowe, aby pokazać pełny zakres zmian, wymagałyby po prostu oddzielnych atlasów.
Z tego powodu podjęliśmy decyzję o kontynuacji „Atlasu EKG”, w której w kolejnych tomach będziemy się szerzej zajmować wybranymi problemami EKG, trzymając się zasady, aby zamieszczać jak najwięcej zapisów w skali 1:1.
W stosunku do zeszłorocznego dokumentu zaszły niewielkie zmiany. Poprawiliśmy zaobserwowane błędy. Wprowadziliśmy nowy kod — „pauza” (nr 18). Wprowadziliśmy ostatnio opublikowane kryteria EKG do rozpoznawania poszerzenia prawej komory w ewolucjach z blokiem lewej odnogi pęczka Hisa. W przyszłości trzeba się liczyć z koniecznością aktualizacji kryteriów. „Atlas“ można traktować jako ilustrację „Zaleceń”, ale można również najpierw podjąć próbę samodzielnego opisania przedstawianych zapisów — zazwyczaj ich opis nie zamyka się tylko omawianym kodem rozpoznań. Zapisy główne prezentujące kody są w skali 1:1, aby ułatwić samodzielną pracę z nimi. To przecież w tej skali na co dzień opisywane są elektrokardiogramy, a każde przeskalowanie zamiast ułatwiać może utrudniać zrozumienie istoty problemu./...
ze Wstępu
Podręcznik został przygotowany z intencją przedstawienia Czytelnikom - lekarzom wszystkich specjalności uczestniczącym w opiece nad chorymi na nowotwory - obecnego stanu wiedzy na temat epidemiologii i etiopatogenezy oraz diagnostyki i leczenia. Inspirację stanowiło znaczne zwiększenie liczby możliwych sposobów postępowania obserwowane w ostatnich latach, które w dużej mierze jest konsekwencją poznania mechanizmów powstawania i rozwoju nowotworów. Zdobycze genetyki i biologii molekularnej coraz częściej znajdują zastosowanie w praktyce klinicznej, co dotyczy wielu nowotworów, w tym występujących bardzo często i stanowiących poważny problem populacyjny.
W przygotowaniu podręcznika Autorzy i - niżej podpisani - Redaktorzy kierowali się potrzebą uwzględnienia zasady medycyny opartej na faktach, co oznacza przekazywanie informacji sprawdzonych na podstawie wyników badań klinicznych. Wspomniane informacje powinny być zawsze interpretowane w sposób krytyczny, aby uniknąć postępowania o wątpliwej wartości i - w konsekwencji - zmniejszenia szans uzyskania oczekiwanych wyników leczenia.
..."W moim głębokim przeświadczeniu umiejętność opisu EKG o wiele bardziej świadczy o podstawowym, minimalnym wykształceniu lekarskim niż niektóre z pytań testowych, które pojawiają się na lekarskim egzaminie państwowym (LEP), będącym ukoronowaniem studiów medycznych"...
...Szczególną zaletą książki, jest możliwość samodzielnego opisu przykładowych EKG w postaci testu wielokrotnego wyboru"...
Drugie wydanie publikacji z serii Praktyczny Przewodnik dla Lekarzy poświęcone rakowi piersi.
Rak piersi jest najczęstszym nowotworem i najczęstszą przyczyną zgonów kobiet na świecie. Nowotwór ten budzi ogromne zainteresowanie i stał się problemem nie tylko medycznym, ale także społecznym i ekonomicznym. W ostatnich dziesięcioleciach dokonał się spektakularny postęp w skuteczności leczenia raka piersi, czego wymiernym efektem jest zmniejszająca się w wielu krajach umieralność. Leczenie raka piersi stało się równocześnie mniej okaleczające i bardziej bezpieczne. Niniejsze opracowanie przedstawia najważniejsze zagadnienia dotyczące raka piersi w skrótowej, przejrzystej formie, przy zachowaniu zasad medycyny opartej na dowodach naukowych, z odnośnikami do najważniejszych pozycji piśmiennictwa i aktualnych zaleceń.
"Choroby wewnętrzne. Przewodnik postępowania klinicznego" to poradnik zawierający zwięzłe informacje oparte na dowodach klinicznych. Format przewodnika pozwala na łatwe korzystanie z zawartych w nim informacji w warunkach szpitalnych.
Ta recenzowana publikacja wyszczególnia ważne opcje leczenia najczęściej spotykanych w praktyce internistycznej chorób.
Cechy przewodnika:
- Krótkie, wypunktowane informacje, zwiększające jego przydatność w warunkach szpitalnych
- Wyodrębnione wskazówki pomocne w postępowaniu klinicznym
- Algorytmy leczenia poparte dowodami
- Zawarte w tekście odniesienia do piśmiennictwa, umożliwiające łatwy dostęp do niego
- Tabele leków określające dostępność produktów, dawkowanie w odniesieniu do konkretnych schorzeń, częste działania niepożądane oraz interakcje z innymi lekami
- Sugestie materiałów dodatkowych (w tym stron internetowych) dla lepszego zrozumienia tła danego zagadnienia
Profilaktyka nagłego zgonu sercowego, leczenie zaburzeń rytmu serca to częste problemy naszej codziennej praktyki klinicznej. Elektroterapia jest bez wątpienia ważną i dynamicznie rozwijającą się dziedziną współczesnej kardiologii, która znacznie zmieniła rokowanie wielu pacjentów zarówno pod względem jakości życia, jak i czasu jego trwania. Opracowując nasz podręcznik, chcieliśmy przedstawić Państwu nie tylko aktualne wskazania do stosowania ablacji, implantacji automatycznych kardiowerterów–defibrylatorów czy rozruszników resynchronizujących. Naszym zamierzeniem było przede wszystkim poruszenie problemów, pytań i wątpliwości dnia codziennego chorych i opiekujących się nimi lekarzy. Populacja pacjentów leczonych z zastosowaniem omawianych technik intensywnie wzrosła w minionych latach i będzie wzrastać w kolejnych, powodując, że specjaliści z zakresu elektroterapii nie będą w stanie zajmować się samodzielnie tak liczną grupą chorych. Wierzymy, że przekazany Państwu podręcznik ułatwi rozwiązywanie podstawowych problemów chorych z implantowanymi urządzeniami.
Zbigniew Kalarus
Przypomnienie przyczyn i następstw zespołu metabolicznego ułatwi zrozumienie metod zapobiegania jego rozwojowi oraz leczenia jego najważniejszych składowych: podwyższonego ciśnienia tętniczego, dyslipidemii i dysglikemii. Bez wątpienia najważniejszą rolę w patofizjologii zespołu metabolicznego
odgrywają otyłość brzuszna i insulinooporność, ściśle wzajemnie powiązane. Za ich wystąpienie są współodpowiedzialne czynniki genetyczne i środowiskowe (wysokokaloryczna aterogenna dieta i niska aktywność fizyczna). Główne składowe zespołu metabolicznego i nadmiar adipokinin odpowiadają
zatem za dysfunkcję i uszkodzenie śródbłonka naczyń. Przyspieszają więc wystąpienie i postęp miażdżycy.
Zespół metaboliczny jest traktowany jak stan przedcukrzycowy. Nie ulega bowiem wątpliwości, że otyłość, przede wszystkim zaś insulinooporność z wtórną hiperinsulinemią i prawdopodobnie nadmiar FFA, sprzyjają rozwojowi cukrzycy typu 2.
Pierwszym etapem w prewencji i terapii zespołu metabolicznego jest modyfikacja stylu życia polegająca na zmianie diety i zwiększeniu aktywności fizycznej. Efektem tych działań powinny być redukcja masy ciała, obniżenie ciśnienia tętniczego i modyfikacja pozostałych składowych zespołu metabolicznego. Gdy ten cel nie zostanie osiągnięty, trzeba dodatkowo wdrożyć leczenie farmakologiczne. U dorosłych pacjentów z otyłością chorobliwą (olbrzymią), niepoddającą się modyfikacji stylu życia i farmakoterapii, można rozważyć leczenie chirurgiczne.
Fragment Wstępu
Oddajemy w ręce lekarzy kolejne wydanie naszego dzieła, które ma na celu ułatwienie swobodnego poruszania się w trudnym zagadnieniu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej.
Nasz podręcznik adresujemy do szerokiego grona lekarzy praktyków: lekarzy rodzinnych, internistów, flebologów, kardiologów, pneumonologów, angiologów, onkologów, chirurgów itd. Mamy nadzieję, że lektura podręcznika podniesie w środowisku lekarskim - zbyt małą w chwili obecnej - ŚWIADOMOŚĆ zagrożeń związanych z żylną chorobą zakrzepowo-zatorową.
Witold Tomkowski i Paweł Kuca (ze Słowa Wstępnego)
Niniejsza książka to poszerzenie poprzedniego wydania. Nad jej treścią czuwało grono ekspertów z głównych ośrodków nefrologicznych i transplantacyjnych w kraju. Tematyka skupia się wokół integracji terapii narkozastępczej, czyli m.in. na połączeniu dializoterapii z przeszczepianiem nerki. Liczne sukcesy w praktykowanych formach leczenia narkozastępczego wraz z ich dostępnością i możliwościami zastosowania, oraz szereg ciekawych informacji czynią ten podręcznik jedynym w swoim rodzaju.
Leczenie chirurgiczne jest i przez najbliższe lata pozostanie podstawową metodą leczenia chorych na nowotwór. Rozwój nauk pokrewnych, takich jak genetyka i biologia, spowodował, że coraz więcej wiemy na temat etiologii nowotworów. Dzięki tej wiedzy w ostatnich latach w onkologii dokonał się prawdziwy przełom w diagnostyce i terapii. Współcześnie w większości rodzajów nowotworów litych samodzielne leczenie chirurgiczne jest niewystarczające, dlatego niezbędnymi elementami nowoczesnej taktyki leczenia chorych na nowotwór są wielospecjalistyczne decyzje i skojarzone leczenie.
Właśnie mija pięć lat od wydania czterotomowego podręcznika "Chirurgia onkologiczna"pod redakcją Arkadiusza Jeziorskiego, Andrzeja Szawłowskiego i Edwarda Towpika. Postęp, jaki dokonał się w ostatnich latach w chirurgii onkologicznej, sprawia, że podręcznik ten, w aspekcie klinicznym, wymaga uzupełnień.
"Kompendium chirurgii onkologicznej", które powstawało pod patronatem Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej, zostało napisane przez zespół wybitnych polskich specjalistów z zakresu onkologii. W dziele omówiono główne zagadnienia z zakresu chirurgii narządowej i podano aktualne zalecenia postępowania, oparte na światowym piśmiennictwie. Mamy nadzieję, że będzie ono pomocne w codziennej praktyce klinicznej, stanowiąc źródło właściwych decyzji diagnostycznych i leczniczych.
Arkadiusz Jeziorski
Piotr Rutkowski
Przekazujemy w Państwa ręce kolejny podręcznik z serii "Praktyczny Przewodnik dla Lekarzy" - tym razem poświęcony nowotworom układu pokarmowego. Ta grupa nowotworów stanowi istotny problem pod względem epidemiologicznym, społecznym i klinicznym.
Niniejszy podręcznik zawiera w przystępnej i skrótowej formie najważniejsze wiadomości dotyczące rozpoznawania, leczenia oraz prowadzenia obserwacji po leczeniu u chorych na najczęstsze nowotwory układu pokarmowego. Stanowiąc swoiste kompendium, nie może zastąpić obszerniejszych opracowań, ale w zamierzeniu Autorów i Redaktorów ma służyć pomocą w codziennej praktyce klinicznej. Mamy nadzieję, że nasz podręcznik spełni Państwa oczekiwania i przyczyni się do poprawy wyników leczenia nowotworów układu pokarmowego w naszym kraju.
Rokowanie chorych na na nowotwory jest wypadkową działania wielu czynników, a jednym z ważniejszych jest prowadzenie postępowania diagnostyczno-terapeutycznego zgodnie z wytycznymi. Podstawą zaleceń postępowania powinny być wyniki badań naukowych, które muszą być prawidłowo zaplanowane i przeprowadzone zgodnie ze wstępnymi założeniami, a ustalone wnioski powinny dotyczyć rzeczywistych sytuacji klinicznych.
Poprzednie wydanie opracowania Zalecenia postępowania diagnostyczno-terapeutycznego ukazało się w 2011 roku. W ciągu dwóch lat, jakie upłynęły od wydania wcześniejszej wersji wytycznych, pojawiły się nowe możliwości rozpoznawania i leczenia kilku nowotworów oraz w niektórych sytuacjach całkowicie zmieniły się lub uległy modyfikacji wzorce postępowania. Postęp dotyczył niejednokrotnie nowotworów o bardzo wysokich wskaźnikach zachorowalności, co ma szczególne znaczenie. Wspomniane okoliczności stanowią uzasadnienie przygotowania aktualnej wersji zaleceń.
Autorzy mają nadzieję, iż publikacja będzie stanowić wartościowe uzupełnienie wiedzy lekarzy, którzy zajmują się rozpoznawaniem i leczeniem chorych na nowotwory.
Drogie Koleżanki, Szanowni Koledzy,
Kardiolodzy, a przede wszystkim Kardiolodzy in spe,
oddajemy w Wasze ręce drugi tom publikacji Repetytorium z kardiologii - koszyki pytań do egzaminu specjalizacyjnego, tym razem opracowany przez 52 współautorów z ośrodków klinicznych w Warszawie, Poznaniu, Łodzi i Zabrzu. Są wśród nich między innymi: kardiolodzy, osoby specjalizujące się w kardiologii, interniści, osoby specjalizujące się w internie, pediatra - kardiolog dziecięcy, nefrolog oraz nasi koledzy - kardiochirurdzy.
To dzięki tak dobrze dobranemu gronu Autorów, wytrawnych klinicystów, zmierzyliśmy się w drugim tomie ze 150 pytaniami, które dotyczą wybranych zagadnień: arytmologii, elektrostymulacji, elektrofizjologii klinicznej, kardiologii inwazyjnej, kardiochirurgii, kardiologii dziecięcej, opieki nad chorymi z wadami serca, farmakoterapii okołozabiegowej, ostrych stanów kardiologicznych, infekcyjnego zapalenia wsierdzia i wielu innych, często interdyscyplinarnych, zagadnień. Wszystkie te tematy znalazły się w tak zwanym II i III koszyku pytań egzaminu specjalizacyjnego w nowej formule; każdy zdający ten egzamin wylosuje więc zapewne co najmniej dwa pytania z tego tomu Repetytorium.
Zasady opracowania pytań nie różnią się od zasad pierwszego tomu, który już znalazł uznanie i zbiera pochwały Czytelników, za co w imieniu wszystkich Współautorów i Wydawcy szczerze dziękujemy.
Po wielu pytaniach ponownie pozostawiliśmy wolne miejsca, które mogą służyć na "dopiski z ostatniej chwili", czytelnicze uzupełnienia, najnowsze wiadomości w stale ewoluującym świecie kardiologii. Nie ma bowiem sensu wracać do starych wytycznych i standardów, omawiać ich, komentować czy publikować monografii na ich temat - szkoda czasu. Warto natomiast czerpać nowe wiadomości i uzupełnienia, między innymi z drukowanej na łamach "Chorób Serca i Naczyń" serii uzupełnień naszego Repetytorium.
Na koniec, wyznając tradycyjne "mea culpa" względem opóźnienia wydania drugiego tomu, chcielibyśmy podziękować wszystkim Współautorom oraz Pani red. Joannie Gajkowskiej z Via Medica za wzorową pracę edytorską. Książkę dedykujemy naszemu Nauczycielowi - prof. Grzegorzowi Opolskiemu. Życzymy wszystkim powodzenia na egzaminie specjalizacyjnym i liczymy na kontakt z naszymi Czytelnikami.
prof. dr hab. n. med. Krzysztof J. Filipiak, FESC
dr hab. n. med. Marcin Grabowski, FESC
Choroby o znaczeniu społecznym charakteryzują: wysoka częstość występowania, spełniająca kryterium epidemii, wysoka śmiertelność - jak w wypadku skutków otyłości - oraz poważne, nieodwracalne konsekwencje kliniczne - na przykład w ciężkim niedoborze jodu. Otyłość została określona przez Światową Organizację Zdrowia jako wiodący czynnik ryzyka tak zwanych chorób cywilizacyjnych - niezakaźnych: chorób układu sercowo-naczyniowego, cukrzycy typu 2, raków oraz przewlekłych chorób układu oddechowego. Szybki wzrost częstości występowania chorób niezakaźnych wiąże się z postępującą globalizacją, dynamicznym rozwojem urbanizacji, któremu towarzyszą obniżenie codziennego wysiłku fizycznego i tak zwany siedzący tryb życia. Spowodowało to określenie w roku 1992 przez Światowe Zgromadzenie Zdrowia strategicznych celów prewencji tej grupy chorób.
Schorzeniem niedoborowym o znaczeniu społecznym jest niedobór jodu. Polska należy do obszarów niedoboru jodu, co grozi poważnymi konsekwencjami na poziomie populacyjnym, gdyż jod stanowi podstawowy składnik hormonów tarczycy regulujących wszystkie szlaki przemiany materii i wywierających ochronny wpływ w procesach zapalnych i nowotworowych. Głównym nośnikiem jodu w systemach profilaktyki niedoboru jodu stosowanych na świecie jest sól. Biorąc pod uwagę stopień spożycia soli w Europie oraz w Polsce, redukcja w następnych latach powinna wynieść około 50%, co może spowodować znaczne ograniczenie spożycia jodu. Wyzwanie to podjęła Komisja Europejska i utworzona przez nią Grupa Wysokiego Szczebla ds. Żywienia i Aktywności Fizycznej.
Szczególnie niebezpiecznym zjawiskiem na poziomie populacyjnym jest połączenie nadwagi i otyłości z niedoborem jodu u tej samej osoby. Celem niniejszej monografii jest przedstawienie obecnego stanu endemii tych schorzeń w populacji polskiej na tle sytuacji międzynarodowej, realnych możliwości rozwoju programów prewencyjnych oraz eliminacji ich czynników ryzyka.
Jeśli masz dość zalewu informacji, które wlatują jednym, a wylatują drugim uchem, które bombardują cię bez przerwy, z prawej, lewej, walą z góry w łeb i szarpią od dołu, weź do ręki "Zakazaną historię bogów i ludzi" i zacznij czytać. Znajdziesz się w innym świecie. Polecisz w czasie i przestrzeni. O wielu rzeczach niby coś tam wiedziałeś. Trochę. Ale nie na tyle, aby zacząć o nich rozmyślać. A te pytania podstawowe: skąd przychodzimy, dokąd zmierzamy? To nie żadna fikcja. Wyłącz radio, zgaś telewizor. Usiądź wygodnie i czytaj. Nie pożałujesz.
Stefan Truszczyński, Sekretarz Generalny Zarządu Głównego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, Redaktor Naczelny Forum Dziennikarzy
Jest to jedna z najśmielszych i najbardziej interesujących interpretacji historii naszej dotychczasowej cywilizacji. Bez względu na prawdopodobieństwo tez autora książka obala stereotypy o przeszłości i teraźniejszości. Poprzez obrazoburczą i prowokacyjną treść wywołuje ferment intelektualny i zmusza do refleksji. Niezaprzeczalnym walorem tekstu jest erudycja autora i sposób prowadzenia narracji dotyczące zarówno nauk podstawowych, jak i humanistycznych. Z tych wszystkich względów "Zakazana historia bogów i ludzi" wymyka się standardowej klasyfikacji Gorąco polecam!
Prof. zw. dr hab. Wiktor Pepliński, Instytut Filozofii, Socjologii i Dziennikarstwa Uniwersytetu Gdańskiego
Książka nie jest łatwą lekturą. Stanowi ciekawą kompilację solidnej wiedzy, religii, mitów, prowokacyjnych tez, tajnych informacji, metafizyki, zjawisk paranormalnych, fantazji, transcendencji. Pisana przez neurologa posiadającego doskonałą wiedzę o ludzkim mózgu. Tekst stanowi bardzo interesującą prowokację intelektualną. Czytając, w wielu miejscach można próbować sprzeczać się z autorem, ale trudno nie odnieść wrażenia, że o to właśnie mu chodzi. W sumie znakomite ćwiczenie krytycznego myślenia celem analitycznego rozbioru bardzo sugestywnego tekstu.
Prof. zw. dr hab. n. med. Grzegorz Opala, Kierownik Katedry i Kliniki Neurologii Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach
Publikację Jana Niżnikiewicza odkładałem po lekturze nie bez uczucia dojmującej grozy. Pytania stawiane przez autora będą mi się śnić po nocach. A jednak książkę tę szczerze polecam śpiochom wszelkiej maści, osobliwie takim, którzy odnoszą się z pogardą do bezmiaru ludzkiej niewiedzy.
Henryk Tronowicz, Redaktor "Dziennika Bałtyckiego"
Dzieło Jana Niżnikiewicza gorąco polecam wszystkim żądnym wiedzy o genezie i rozwoju ludzkości. Została napisana o Tych, którzy przed tysiącami lat przybyli na Ziemię, byli nauczycielami ludzkości, dostarczając odpowiedni zasób wiedzy i umiejętności potrzebny do rozwoju cywilizacji. Nazwano ich bogami, którzy pod różnymi imionami byli znani we wszystkich cywilizacjach naszego globu. Fascynującą tematykę autor przedstawił w sposób niezwykle interesujący, jako przedmiot do głębokich przemyśleń nie tylko naszej przeszłości, ale także skłaniający do refleksji o przyszłości.
Prof. zw. dr hab. n. med. Witold Juzwa, Katedra i Zakład Fizjologii, Gdański Uniwersytet Medyczny
Prewencja powikłań zakrzepowo-zatorowych u chorych z migotaniem przedsionków - co mówią wytyczne?
Nowe doustne leki przeciwkrzepliwe
Leczenie przeciwzakrzepowe pacjentów z migotaniem przedsionków w trudnych sytuacjach klinicznych
Farmakoekonomiczne aspekty stosowania nowych leków przeciwkrzepliwych w migotaniu przedsionków
Rokowanie chorych na nowotwory jest wypadkową działania wielu czynników, a jednym z ważniejszych jest prowadzenie postępowania diagnostyczno-terapeutycznego zgodnie z wytycznymi. Podstawą zaleceń postępowania
powinny być wyniki badań naukowych, które muszą być prawidłowo zaplanowane i przeprowadzone zgodnie ze wstępnymi założeniami, a ustalone
wnioski powinny dotyczyć rzeczywistych sytuacji klinicznych.
Poprzednie wydanie opracowania \"Zalecenia postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w nowotworach złośliwych\" ukazało się w 2009 roku. Okres dwóch lat, jaki upłynął od wydania poprzedniej wersji wytycznych, uzasadniał
przygotowanie aktualizacji. W tym czasie pojawiły się nowe możliwości rozpoznawania i leczenia w kilku nowotworach, a niekiedy uległy zmianie lub
modyfikacji wzorce postępowania. Postęp dotyczył niejednokrotnie nowotworów o bardzo wysokich wskaźnikach zachorowalności (np. rak płuca
lub rak piersi), co ma szczególne znaczenie.
Autorzy mają nadzieję, że \"Zalecenia postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w nowotworach złośliwych\" będą stanowić wartościowe
uzupełnienie wiedzy lekarzy, którzy zajmują się rozpoznawaniem i leczeniem chorych na nowotwory.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
