Dziewcząt i kobiet z ADHD często się nie zauważa. Dotychczas ich problemy rzadko przedstawiano w literaturze. Ponieważ nie są hałaśliwymi i niesfornymi chłopcami, wpisującymi się w stereotypowe postrzeganie ADHD, przez długi czas pozostawały niezidentyfikowane. Stanowią grupę, która nie rzuca się w oczy i toczy samotną walkę, często pełną cierpienia, rozczarowania, frustracji i rozpaczy. Jednak ta sytuacja się zmienia!Prezentowana publikacja łączy najnowszą wiedzę naukową na temat ADHD u kobiet z doświadczeniami życiowymi konkretnych dziewcząt i kobiet z ADHD. Ukazuje, jak wyglądają różne etapy ich życia dzieciństwo, okres dojrzewania, macierzyństwo, menopauza i inne.Warto, by każda dziewczyna i kobieta, u której zdiagnozowano ADHD lub która sądzi, że może mieć ADHD, przeczytała tę książkę. Pomoże im ona zrozumieć siebie, odpowiedzieć na pytania jak i dlaczego, a także zastanowić się nad tym, co dalej.
Co stanowi rdzeń edukacji w nowej kulturze świadomości?
Czym jest intelektualna rzetelność?
W jakim stanie świadomości chcemy umrzeć?
Metzinger opowiada się za ustanowieniem nowego rodzaju kultury: kultury świadomości. Dlaczego? Ponieważ wychodzi z przeświadczenia, że zmierzamy ku samozagładzie, na którą składają się kryzys klimatyczny, eksploatacja dóbr naturalnych, chciwe dążenie korporacji do pomnażania zysków, wojny, populistyczna polityka, radykalizm. W niniejszej książce przedstawia konkretne sugestie, jak możemy wpłynąć na otaczającą nas rzeczywistość. Powołuje się na fundamentalne wartości: intelektualną rzetelność, duchowość czy etykę świadomości. Odwołuje się także do współczesnych osiągnięć badań nad umysłem, które dostarczają odpowiednich narzędzi, by teorię przekuć w praktykę.
Znajdujemy się w historycznie bezprecedensowej sytuacji. Wszyscy będziemy obserwować rozwój globalnej katastrofy w jej wielu przejawach w Internecie, wiedząc, że razem ją wywołujemy. Wiemy też, że nie wszyscy jesteśmy winni w równym stopniu. Można już mówić o nowej fenomenologii, nowym rodzaju globalnie dzielonego doświadczenia, w skrócie: o nowym świecie życia (Lebenswelt), który nigdy wcześniej nie istniał. Uznamy się za gatunek upadający, a to z kolei wpłynie na każde kolejne pokolenie i to na wiele sposobów.
Fragment książki Kultura świadomości. Duchowość, intelektualna rzetelność i kryzys planetarny
Od wymyślania zabawnych tekstów piosenek po rozwiązywanie zagadek i planowanie poszukiwań skarbów – ten praktyczny poradnik pokaże Ci, jak sprawić, by sztuczna inteligencja (SI) stała się bezpieczną i edukacyjną częścią życia Twojej rodziny. Nie musisz być ekspertem od technologii. Wystarczy ciekawość i chęć przeżycia przygody.
Niezależnie od tego, czy jesteś rodzicem, który z technologią jest za pan brat, czy wciąż uczysz się, jak włączyć mikrofon podczas wideokonferencji, w tej książce odkryjesz: zabawy bez ekranu, które dzięki SI rozbudzą kreatywność i chęć nauki; proste sposoby, by nauczyć dzieci krytycznego myślenia o SI; rzetelne informacje dotyczące bezpieczeństwa i etyki w świecie SI.
Nie pozwól, by SI stała się źródłem stresu. Zamień ją w narzędzie zabawy, nauki i budowania więzi. Twoja rodzinna przygoda z SI zaczyna się właśnie teraz!
Ola Handford – psycholożka oraz edukatorka projektowania i innowacji. Przeszkoliła ponad pięć tysięcy osób w zakresie wykorzystania sztucznej inteligencji w programach kreatywnego myślenia, innowacji i projektowania. Przygotowała trzydzieści wciągających aktywności, dzięki którym razem z rodziną wkroczycie w rewolucyjną rzeczywistość SI.
Seria JERZY GIEDROIC I to wspólne przedsięwzięcie Stowarzyszenia Instytut Literacki Kultura oraz Uniwersytetu Łódzkiego. Publikacje mają udostępniać i przybliżać historię oraz dorobek Instytutu Literackiego w Paryżu. Proponujemy Czytelnikom indywidualne i zbiorowe monografie naukowe; naukowe edycje archiwaliów i korespondencji z zasobów Archiwum Instytutu Literackiego oraz problemowe antologie tekstów z Kultury i Zeszytów Historycznych, a także reedycje wybranych książek opublikowanych w ramach Biblioteki Kultury. Książka jest po pierwsze, próbą odpowiedzi na pytanie jakie miejsce w myśli politycznej Kultury zajmowała stawka na rewizjonizm? Po drugie, w daleko mniejszym stopniu jest to praca dotycząca relacji tej części emigracji, którą reprezentowało środowisko Kultury z krajem, ze środowiskiem lewicowej inteligencji, w mniejszym lub większym stopniu zaangażowanej w działanie zmierzające do reformy systemu politycznego w PRL. Po trzecie, w jakimś sensie jest to także studium o recepcji marksizmu, czy częściej marksizmu-leninizmu w Polsce i na emigracji, ze szczególnym uwzględnieniem środowiska Kultury. Rewizjonizm, w różnych swoich formach politycznej, ideologicznej, filozoficznej, co najmniej od czasów Eduarda Bernsteina, był integralną częścią historii marksizmu. Podsumowując, można zaryzykować tezę, że książka poświęcona jest historii pewnego projektu w znaczeniu ideowym i politycznym, za pomocą którego Redaktor i jego współpracownicy starali się współtworzyć rzeczywistość w Polsce. Dlaczego przygoda? Chciałbym to pojęcie potraktować jako podwójną metaforę i odnieść zarówno do postaci Jerzego Giedroycia, jak i własnych doświadczeń. Zderzają się w nim dwie semantyki: pierwsza kojarząca się z nietrwałością i ulotnością oraz druga odwołująca się do autentyczności i ważności. Przygoda pozostaje zatem terminem nie do końca określonym, wymykającym się jednoznacznej definicji, na poły tajemniczym. Stosunek Giedroycia do szeroko rozumianej lewicy, rewizjonizmu czy socjalizmu był właśnie niejednoznaczny i pełen sprzeczności. Zmieniał się na przestrzeni czasu. * * * Książka może być głosem w sporze z grupą ludzi (raczej ideologów prawicy niż historyków), którzy lekceważą dylematy polityczne, wybory, naciski, zjawiska intelektualne epoki PRL, a lewicowość traktują jako synonim komunizmu, bez troski o rozumienie jego istoty. prof. dr hab. Andrzej Friszke Autora nie interesują zabiegi idealizujące, nie mówiąc już o przykrajaniu przeszłości do takiego czy innego szablonu. Odrzuca wciąż pokutujący w wielu publikacjach mit czystości ideowej wyrażający się w przekonaniu, że odbudowę suwerennej Polski zawdzięczamy jakimś bojownikom z legitymacjami Polaków pierwszego sortu cnotliwym jak Longinus Podbipięta w Zbarażu, nieustraszonym jak pan Wołodyjowski w Kamieńcu, bogobojnym jak ksiądz Kordecki na szańcach jasnogórskich. prof. dr hab. Andrzej S. Kowalczyk
Książka stanowi pierwsze krytyczne opracowanie pism izraelsko-polskiej pisarki Irit Amiel (19312021). Na tom składają się opowiadania z dwóch zbiorów wydanych za życia autorki Osmaleni (1998) i Podwójny krajobraz (2008) oraz teksty archiwalne znalezione po jej śmierci, rozproszone w czasopismach i nigdy nie publikowane. Są wśród nich utwory, które wedle autorki miały zaginąć, napisane, kiedy jako kilkunastolatka uciekała nielegalnie z Polski do Izraela, czyli na wiele lat przed jej właściwym późnym debiutem w 1994 roku. W książce znalazły się również opowiadania powstałe w okresie największej literackiej aktywności Amiel, w tym teksty nieukończone, a także wypowiedzi publicystyczne, wiersze oraz brulionowe notatki warsztatowe wprawki, pierwsze przymiarki do nigdy niepowstałych utworów. Książka została opatrzona wstępem, w którym pokrótce przedstawiono biografię autorki, omówiono kształt jej prywatnego archiwum, zawierającego nie tylko teksty, ale też rozmaitego rodzaju materialne nośniki pamięci, istotne dla zrozumienia autobiograficznego wymiaru jej twórczości, oraz wyłożono zasady wydania, metody pracy z umieszczonymi w tomie tekstami. Na ostatnią część publikacji składają się wybrane głosy zarówno nowe szkice, jak i przedruki badaczy, krytyków oraz przyjaciół Amiel, którzy na przestrzeni kilku dekad towarzyszyli jej drodze literackiej, wnikliwie komentowali twórczość, przyczyniając się do jej popularyzacji. * * * Dotychczas uważałem, że pisarzem jest, kto oddaje za to życie, ale Irit miała ważniejsze obowiązki: budowała kibuc, rodziła dzieci, sadziła drzewa. Henryk Grynberg Pisanie Irit pozwala nam zwyciężyć, bo ocala pamięć o tych, którzy zostali zamordowani przez hitlerowców, bada granice ludzkiego cierpienia kto pamięta, ten zwyciężył, gdyż może lepiej kształtować swoją teraźniejszość i przyszłość. Amiel posługiwała się piękną polszczyzną, jaką kiedyś jej żydowscy rodzice opowiadali jej bajki. Przesłanie pisarki znów staje się aktualne. Wczytajmy się w nią! Wioletta Grzegorzewska Proza Irit Amiel, przygotowana przez trzy świetne autorki, kompetentne, życzliwe, profesjonalne, stanowi atrakcyjną pozycję. [] zapowiada potrzebną i więcej niż udaną propozycję wydawniczą. Czekam na tę książkę. Grażyna Borkowska
Książka stanowi erudycyjne i wyjątkowo rzadkie w polskiej literaturze socjologiczno-humanistycznej studium pogłębionych, systematycznych i w bardzo poglądowy sposób prowadzonych analiz, które w swojej historii i praktyce badawczej splatały polskie drogi odrębnych, ale silnie powiązanych studiów, a nawet coraz bardziej samodzielnie funkcjonujących dyscyplin, takich jak estetyka, socjologia kultury, filozofia i psychologia sztuki. Owocowały one pracami z zakresu estetyki socjologicznej, kompetencji artystycznej i estetycznej, socjologii i psychologii recepcji, antropologii komunikacji oraz wieloma projektami o charakterze interdyscyplinarnym, szczególnie we współczesnych wersjach tego typu badań i refleksji. Publikacja jest przejawem wybitnie dojrzałego warsztatu i wrażliwości intelektualnej prof. Anny Matuchniak-Mystkowskiej, przedstawicielki ważnej i ciągle aktywnej szkoły w kulturalistycznie pojmowanej socjologii, jaką zbudowała nestorka polskich nauk społecznych i humanistycznych – prof. Antonina Kłoskowska.
dr hab. Leszek Korporowicz, prof. UJ
Monografia prezentuje wybrany dorobek naukowy Autorki, jednej z najwybitniejszych postaci w polskiej socjologii sztuki. Z Jej dokonań w tej dziedzinie czerpie już kilka pokoleń badaczy. Książka jest bardzo ciekawą propozycją zwiększenia dostępności wcześniej publikowanych w formie artykułów tekstów, które obecnie, z racji swojego rozproszenia, nie mogą dotrzeć do czytelników. Poruszane w poszczególnych rozdziałach problemy zachowały swoją doniosłość, dlatego monografia nie jest jedynie dokumentacją dorobku Autorki, lecz sformułowanymi ponownie głosami w nadal aktualnej dyskusji naukowej. Warto podkreślić, że publikacja jest bardzo dobrze napisana, wciąga, inspiruje i skłania do refleksji nad współczesnymi zjawiskami artystycznymi. Dzięki przystępnemu językowi pozwala lepiej zrozumieć ten obszar życia społecznego nie tylko specjalistom, lecz także wszystkim zainteresowanym sztuką. Doskonale promuje wiedzę naukową i korzyści z niej płynące.
dr hab. Przemysław Kisiel, prof. UE
Jak możemy poprawić swoją pamięć? Czy emocje wpływają na wspomnienia? Jak nasza pamięć zmienia się z wiekiem?
Psychologia pamięci obala wiele powszechnych i błędnych przekonań na temat tego, czym jest pamięć, w jaki sposób działa i jak dokładne są nasze wspomnienia. Autorki badają złożoność ludzkiej pamięci, analizują, jak zapamiętujemy różne rodzaje informacji oraz jak starzenie się czy emocje wpływają na tworzenie, przechowywanie i wydobywanie wspomnień. Omawiają skrajności funkcjonowania pamięci - od tak zwanej pamięci fotograficznej po demencję, a także przybliżają możliwe oddziaływanie pamięci na życie codzienne w kontekście edukacyjnym i prawnym.
Dzięki tej publikacji dowiemy się, że pamięć jest plastyczna, dynamiczna i aktywna. Nauczymy się też, jak możemy używać przeszłości, zdobytych wcześniej doświadczeń i informacji w służbie teraźniejszości i przyszłości.
Megan Sumeracki - profesorka psychologii w Rhode Island College, psycholożka poznawcza i ekspertka w dziedzinie pamięci. Z zaangażowaniem pracuje nad wykorzystaniem wiedzy opartej na badaniach w praktyce edukacyjnej.
Althea Need Kaminske - dyrektorka Student Academic Support and Achievement (Akademickiego Centrum Wsparcia i Osiągnięć) w Indiana University School of Medicine, psycholożka poznawcza i ekspertka w dziedzinie pamięci. Znana z pracy nad stosowaniem w praktyce edukacyjnej wiedzy opartej na badaniach.
Celem monografii jest prezentacja wpływu wprowadzenia jednolitych unormowań na wartość informacyjną sprawozdań finansowych i niefinansowych sporządzanych w warunkach upadłości, a także ukazanie ewolucji systemu prawa upadłościowego w okresie dwudziestolecia międzywojennego oraz jego genezy.
Publikacja ma charakter teoretyczno-empiryczny. W części teoretycznej przedstawiono otoczenie prawno-ekonomiczne przedsiębiorstw działających na ziemiach polskich w okresie dwudziestolecia międzywojennego, regulacje prawne upadłości oraz, w bardzo syntetycznej formie, regulacje rachunkowości obowiązujące w tym czasie. Część empiryczna natomiast powstała na podstawie autorskich badań historycznej dokumentacji księgowej i upadłościowej, zgromadzonej w archiwach państwowych.
Książka stanowi cenną pozycję literaturową dla osób zainteresowanych historią rachunkowości i upadłości oraz historią gospodarczą. Może być również źródłem wiedzy dla pracowników naukowych, doktorantów czy studentów kierunków ekonomicznych i prawnych, gdyż w znacznym stopniu wypełnia lukę badawczą w obszarze upadłości i sprawozdawczości polskich przedsiębiorstw działających w okresie dwudziestolecia międzywojennego.
Tomasz Stegliński. Łodzianin. Od 1990 roku związany z Wydziałem Filozoficzno‑Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego, gdzie pracuje w Katedrze Historii Filozofii. Zawodowo zajmuje się myślą francuską XVII wieku. Jest autorem kilku przekładów z języka francuskiego i monografii poświęconych Descartes’owi oraz jego następcom. Należą do nich: Świat albo Traktat o świetle (2004) Descartes’a; Traktat o umyśle ludzkim (2011) De La Forge’a; Sześć rozpraw o rozłączności oraz unii duszy i ciała (2016) De Cordemoy oraz książki: Ratio et physis. Fizyka teoretyczna Kartezjusza jako realizacja projektu „mathesis universalis” (2005), Mistrz i kontynuator. René Descartes i Louis De La Forge (2013), Cogito jako ekspresja cielesności, czyli o roli medycyny w koncepcie Descartes’a oraz w ujęciu kilku jego następców (2020). Od lat 80. Stegliński interesuje się także muzyką i sztukami plastycznymi – zwłaszcza malarstwem oraz fotografią. Wiele podróżuje, utrzymując nieprzerwane związki z Hiszpanią, której dedykuje swoją powieść Południe. Publikacja ta nawiązuje do wielu aktywności autora, ale przede wszystkim odnosi się do filozofii, będąc realizacją głównych postulatów ideowych, które tej dziedzinie wyznaczyła najwybitniejsza hiszpańska filozofka María Zambrano (1904–1991). W najbliższych planach – książka dotycząca Jacques’a Rohaulta, następcy Descartes’a w fizyce, oraz Północ, będąca drugą częścią Południa.
The book about the transcendent cinema of Darren Aronofsky takes the reader on a journey through the selected filmography of this outstanding American director. A monograph devoted entirely to his extraordinary work, which among film experts and film audiences has both a group of devoted admirers and critics. A strong, even anarchist accent falls here on the type of film hero presented, living on the margins of society and consciously rejecting its normative structures. The films, as well as the literature to which the book refers, are an expression of a critical attitude towards symbolic violence and the imposition of creatively limiting cultural norms on the individual, requiring such ordering such and no other understanding and experiencing the surrounding world. An astute observer of Darren Aronofskys work will notice the existence of metaphysical problems in it, sometimes directly directed towards religious issues. We can call this kind of cinema transcendent. This cinema is only seemingly pessimistic in its meaning. It is worth looking for mythical stories to try to hear and understand what they have to offer us. It is worth turning to transcendence and trying to express the inexpressible, also in the art of film, as does Darren Aronofsky, who wants to be a trustee of great mythical narratives. These features, so characteristic of the director, can be seen, to a greater or lesser extent, in all his films, especially those referred to in this monograph. It will be interesting for the reader who expects from contemporary cinema something more than unsophisticated entertainment and wants to go beyond its ludic dimension.
W prezentowanej książce czytelnik otrzyma argumenty, które stanowią przeciwwagę dla liberalnego poglądu, że moralność nie może być narzucana przez prawodawstwo. Według Roberta P. Georgea społeczeństwo powinno dążyć do kształtowania moralności jednostek, o ile tylko wyrażane odczucia moralne są uzasadnione. Ich zasadność, oparta na fundamencie prawa naturalnego, jest niezwykle istotna, ponieważ wyznacza granicę tego, jak daleko prawo może posunąć się w ingerencji w autonomię człowieka. Autor skupia się na krytycznej analizie poglądów niektórych filozofów, takich jak Ronald Dworkin, John Rawls i Joseph Raz, a także na współczesnych odniesieniach do sporu między Herbertem L. A. Hartem i Patrickiem Devlinem. Publikacja zawiera wszechstronny i przystępny przegląd prób ustalenia wpływu i granic stosowania prawa w kształtowaniu moralnego społeczeństwa. * Prawa nie mogą uczynić ludzi moralnymi. Tylko sami ludzie mogą to zrobić i to jedynie poprzez dobrowolne decydowanie się na moralnie słuszne działanie ze słusznych powodów. Prawa mogą nakazywać zewnętrzne podporządkowanie się regułom moralnym, ale nie mogą kształtować wewnętrznego działania rozumu i woli, które czyni akt zewnętrznego podporządkowania się wymogom moralności aktem moralnym. Fragment książkiKształtowanie moralności ludzkiej * Serię zapoczątkowało wydanie książki Kim jest człowiek? Abrahama J. Heschela (2014) w tłumaczeniu Katarzyny Wojtkowskiej, inicjatorki serii. Od 2017 roku ukazały się m. in.: Moje poszukiwania absolutów Paula Tillicha, Dlaczego kochamy? Harryego Frankfurta, Sens życia i jego znaczenie Susan Wolf, Lustereczko, powiedz przecie Simona Blackburna, Status moralny. Obowiązki wobec osób i innych istot żywych Mary Anne Warren, Śmierć i życie po śmierci. Kiedy umrę, ludzkość będzie trwać Samuela Schefflera, Prawda i życie. Dlaczego prawda jest ważna Michaela Patricka Lyncha, Godny pożądania stan świadomości. O przyjemności jako wartości ostatecznej Katarzyny de Lazari-Radek, Zależne zwierzęta rozumne. Dlaczego ludzie potrzebują cnót Alasdaira MacIntyrea, To, co naturalne Roberta Spaemanna, Nie(do)rzeczy Byung-Chul Hana, Czy mamy wolną wolę? Marka Balaguera. Seria Kim Jest Człowiek? jest płaszczyzną rozmowy, do której zapraszamy uczonych i myślicieli, przedstawicieli różnych środowisk, a także wszystkich, dla których kluczowe jest pytanie o człowieka. Katarzyna Wojtkowska
Książka poświęcona jest działalności producenckiej Studia Filmowego im. Karola Irzykowskiego w latach 19812005. Autor podjął się zadania przeanalizowania polityki programowej i kultury produkcji Studia oraz warunkujących je kontekstów społeczno-politycznych (np. przemiany instytucjonalne polskiej kinematografii). Przedmiotem analizy był zatem proces, który odbywa się w instytucjonalnych ramach rozpiętych pomiędzy zarządczą kontrolą i swobodą twórczą. * Na tle literatury z zakresu historii instytucjonalnej podmiotów odpowiedzialnych za produkcję (zespołów filmowych czy wytwórni) jest to, w moim mniemaniu, publikacja najlepsza. Po pierwsze dlatego, że powstała z wykorzystaniem wszelkich dostępnych źródeł (w tym obszernej kwerendy archiwalnej) []. Po drugie ze względu na wiarygodny wywód, w którym wnioski formułowane są na podstawie dużej liczby przesłanek, a jednocześnie ostrożne w przypadku braku przekonujących dowodów. Po trzecie z powodu bardzo wysokiej sprawności prowadzonej narracji i jakości języka, które sprawiają, że wiele partii książki czyta się niemal jak powieść sensacyjną (w formule Studio Filmowe im. Karola Irzykowskiego przeciw światu). Dr hab. Krzysztof Kornacki, prof. UG Publikacja w znacznej mierze uzupełnia wiedzę o historii polskiego kina. Historia i działalność Studia Filmowego im. Karola Irzykowskiego zostały opisane bardzo kompetentnie, wiedza i świadomość metodologiczna Autora są godne podziwu. Prezentowanej książki z całą pewnością nie będzie można zignorować w kolejnych badaniach. Ponadto jej lektura sprawia dużą przyjemność zarówno poznawczą, jak i stricte czytelniczą. Prof. Piotr Zwierzchowski
Dlaczego tak wiele osób uwielbia ogrodnictwo? Co mówi o Tobie Twój ogród? Czym jest ogrodnictwo partyzanckie? Psychologia ogrodnictwa dogłębnie analizuje ogrom korzyści zdrowotnych i emocjonalnych, jakie niesie ze sobą ogrodnictwo oraz to, w jaki sposób wpływa ono na całą publiczną służbę zdrowia. W książce tej pokazano również, co nasze ogrody mówią o naszej osobowości, jaka jest relacja pomiędzy ogrodnictwem a uważnością i odnową oraz co motywuje ludzi do zastania profesjonalnymi ogrodnikami. Zważywszy, że ogrodnictwo zawsze stanowi popularną rozrywkę, Psychologia ogrodnictwa stanowi fascynujący wgląd w naszą relację z ogrodami.
Osoba w kryzysie suicydalnym nie chce umierać. Ona tak naprawdę chce żyć, tylko inaczej. Publikacja dotyczy tematyki samobójstw dzieci i młodzieży, w tym funkcjonowania ucznia/nastolatka doświadczającego kryzysu suicydalnego. Może służyć jako wsparcie dla nauczycieli, pedagogów, psychologów w działaniach z zakresu profilaktyki zachowań samobójczych wśród uczniów, podejmowanych w ramach programu wychowawczo-profilaktycznego szkoły. Książka składa się z części teoretycznej i praktycznej. Część pierwsza zawiera wprowadzenie w tematykę suicydalną oraz ukazanie perspektywy ucznia/nastolatka. Część druga składa się ze scenariuszy warsztatów, ujętych w trzech blokach tematycznych, skierowanych do kadry pedagogicznej oraz uczniów. Blok A ma pomóc w kształtowaniu umiejętności nauczyciela w zakresie przeprowadzania rozmów z uczniem w kryzysie i jego rodzicami/opiekunami prawnymi. Dodatkowo blok C służy wsparciu kadry pedagogicznej w opracowaniu i wdrażaniu strategii postępowania w sytuacji próby samobójczej i samobójstwa ucznia (lub pracownika szkoły) oraz w udzielaniu pierwszej pomocy emocjonalnej. Z kolei blok B zaadresowany jest do uczniów i ma ich wyposażyć w wiedzę oraz umiejętności przydatne we wspieraniu rówieśników doświadczających kryzysu suicydalnego.
Niepokój człowieka. Pytania i próby odpowiedzi. Od czego właściwie zacząć? Załóżmy, że odpowiedź próbuje dać filozofia. A dlaczego ona? Bo przynosi prawdę i wolność. Bo jest postawieniem samego siebie wobec tego, kim się jest. Ani więcej, ani mniej. Bo jest doświadczeniem osobistym, przemyśleniem elementarnym, którego nie sposób pominąć. Ale przecież każdy jest inny. Każdy przeszedł kiedyś drogę postawienia pytania i udzielenia na nie odpowiedzi. Bo przecież każdy jest i to jakiś wyraźnie jest. Czy wielość tych pytań zwielokrotniona wielością odpowiedzi jest chaosem, czy daje się chociaż w najbardziej podstawowy sposób jakoś uporządkować? A jakie przyjąć kryteria? Skąd wziąć ten pewniejszy punkt odniesienia? Szukać na miarę samego siebie czy skorzystać z doświadczeń innych? Niepokój wydaje się uzasadniony. Trzeba coś założyć, zaryzykować. Zdecydować się na jakąś drogę i ją pokonać. Nawet jeśli się okaże, że założenia były zbyt mocne, to pokonana droga może nie pójdzie na marne. Stanie się jakimś doświadczeniem i podstawą do nowych poszukiwań. Nie ma co ukrywać trochę tych dróg człowiek już przeszedł, a i wyzwania przed nim stojące wcale nie są małe. Ale żeby iść dalej, może lepiej wiedzieć, co człowiek już przebył
Inicjatywa cyklicznego publikowania prac w ramach serii Twórczość i Edukacja wyrosła z potrzeby stworzenia miejsca spotkania badaczy i praktyków zainteresowanych rozwijaniem oraz wspieraniem zdolności twórczych dzieci, młodzieży i osób dorosłych. W serii publikowane są prace poruszające problematykę edukacyjnych oraz społeczno-kulturowych uwarunkowań rozwoju szeroko pojętej aktywności twórczej w różnych dziedzinach. W publikacji kierowanej zarówno do badaczy, jak i studentów oraz pedagogów oraz psychologów zainteresowanych edukacyjnymi uwarunkowaniami rozwoju kreatywności autor przedstawia wybrane dylematy związane z tą młodą dyscypliną naukową. Dotyczą one: samego pojęcia kreatywności i prób jego poszerzenia na działalność zbrodniczą, problemów edukacyjnych związanych z rolą autorytetu i wzoru wychowawczego odgrywaną przez twórców, znaczenia nagród dla rozwoju twórczej produktywności, a także zagadnień metodologii badań nad twórczością, profesji pedagoga twórczości oraz nauczania umiejętności twórczych. Czytelnik znajdzie tu także wyniki badań i refleksje dotyczące tabu w twórczości. Kolejne rozdziały książki autor, twórca teorii twórczego myślenia pytajnego, kończy pytaniami pobudzającymi odbiorcę do głębszej głębszej refleksji nad prezentowaną tematyką. Publikacja jest skierowana do czytelników, którym leży na sercu rozwój osoby przez twórczość w szerokim jej rozumieniu zarówno artystycznym, edukacyjnym i codziennym. Autor nie boi się prowokować czytelnika do dyskusji, twórczego sporu o obronę dobra, prawdy i piękna.Z recenzji prof. dr hab. Urszuli Szuścik Z racji polemicznego charakteru pracy, jej oryginalności oraz nowości tez będzie ona bardzo atrakcyjnym dopełnieniem istniejących publikacji na temat twórczości, zdolności i wybitności. Na podkreślenie zasługuje wielka erudycja autora, znajomość i wyczucie współczesnych dylematów, związanych z recepcją i kanonami twórczości, problemami kształcenia akademickiego, rozwojem osobowym i kulturowym młodego człowieka.Z recenzji dr hab. Iwony Czai Chudyby, prof. UKEN
Co dzieje się w naszej sferze emocjonalnej, kiedy opłakujemy bliską osobę? Czy istnieje właściwy sposób przeżywania żałoby? Jak wpływa ona na to, jak postrzegamy samych siebie? Psychologia żałoby zawiera humanistyczne wyjaśnienie tego zjawiska, podkreślające szeroką gamę naszych reakcji na śmierć bliskiej osoby. W książce opisano również, w jaki sposób badacze poszukiwali odpowiedzi na pytania dotyczące tego doświadczenia. Począwszy od pionierskiej psychoanalizy Freuda, a skończywszy na dyskredytowanych twierdzeniach, że powinniśmy przejść przez poszczególne etapy żałoby, odkryjemy społeczne i kulturowe normy tworzące lub ograniczające nasze rozumienie procesu żałoby oraz przyjrzymy się językowi, jakiego używamy do jej opisywania. Każdy w którymś momencie życia doświadcza bolesnej straty. Psychologia żałoby pomoże Czytelnikom zrozumieć zarówno swoje uczucia, jak i uczucia innych osób związane z żałobą. Richard Gross pracuje w Cruse Bereavement Care, największej brytyjskiej organizacji oferującej wsparcie w okresie żałoby. Książki o tematyce psychologicznej publikuje od ponad trzydziestu lat.
Autor podejmuje rzadką w światowym piśmiennictwie próbę uchwycenia istoty obozów koncentracyjnych. Rzetelnie kreśli ich historię, rozpoczynając od „prehistorii”, czyli obozów kolonialnych: hiszpańskich na Kubie, brytyjskich w Afryce Południowej, amerykańskich na Filipinach oraz niemieckich w Niemieckiej Afryce Południowo-Zachodniej. Najwięcej uwagi poświęca obozom najlepiej znanym, a w każdym razie najlepiej poznanym – nazistowskim i sowieckim. Czytelnik znajdzie tu również próby filozoficznego i socjologicznego ujęcia zjawiska obozów jako piętna współczesnego świata czy wręcz klucza do zrozumienia nowoczesności.
*
Interdyscyplinarna seria KRÓTKIE WPROWADZENIE piórem uznanych ekspertów skupionych wokół Uniwersytetu Oksfordzkiego przybliża aktualną wiedzę na temat współczesnego świata i pomaga go zrozumieć. W atrakcyjny sposób prezentuje najważniejsze zagadnienia XXI w. – od kultury, religii, historii przez nauki przyrodnicze po technikę. To publikacje popularnonaukowe, które w formule przystępnej, dalekiej od akademickiego wykładu, prezentują wybrane kwestie.
Książki idealne zarówno jako wprowadzenie do nowych tematów, jak i uzupełnienie wiedzy o tym, co nas pasjonuje. Najnowsze fakty, analizy ekspertów, błyskotliwe interpretacje.
Opiekę merytoryczną nad polską edycją serii sprawują naukowcy z Uniwersytetu Łódzkiego: prof. Krystyna Kujawińska Courtney, prof. Ewa Gajewska, prof. Aneta Pawłowska, prof. Jerzy Gajdka, prof. Piotr Stalmaszczyk.
W przedstawionej pracy skupiłam się na dorobku trzech artystów, którzy posługiwali się progowością, czyli liminalnością, jako strategią twórczą. Analizie poddałam dzieła: Stanisława Wyspiańskiego (1869–1907), Tadeusza Kantora (1915–1990) i Józefa Szajny (1922–2008). Każdy z wymienionych twórców był człowiekiem progu w rozumieniu Turnera, stojącym zarówno na styku epok historycznych, jak i wobec widocznej w kulturze zmiany estetycznej.
Z Wprowadzenia
Problemy dotyczące przyszłości Unii Europejskiej stały się w ostatnich latach niezmiernie istotne, zwłaszcza w kontekście zmian politycznych i społecznych w całej Europie, w tym również w Polsce i Austrii. Badanie postaw pro i antyeuropejskich staje się kluczowym obszarem analizy, pozwalającym zrozumieć dynamikę społeczeństw europejskich w obliczu wyzwań politycznych, ekonomicznych i kulturowych. Wybory do Parlamentu Europejskiego pokazują, że z każdą eurokampanią wydłuża się lista wspólnych tematów do podjęcia, takich jak polityka migracyjna, koszty zielonej transformacji, bezpieczeństwo Europy, a także problem rosnących wpływów skrajnej prawicy. Rozważania zawarte w tej publikacji dotyczą lat 2015–2021. Na podstawie analizy artykułów z dwóch opiniotwórczych tygodników - „Polityki” i „Der Spiegel” - zbadane zostały postawy obywateli wobec idei wspólnej Europy. Kluczowym celem badania jest nie tylko identyfikacja tendencji pro- i antyeuropejskich, lecz także zrozumienie głównych czynników kształtujących te postawy w Polsce i Austrii.
Od Autorki
Największą zaletą […] monografii są przede wszystkim badania własne, przeprowadzone na potężnym materiale, przygotowane zgodnie z kanonami metodologii nauk społecznych, przynoszące interesujące poznawczo rezultaty. […] Nie jestem w stanie wskazać innej pracy, opartej na analizie przekazów medialnych dwóch konkretnych tygodników (,,Der Spiegel’’ i ,,Polityka’’), operującej w obszarze euroentuzjazmu i eurosceptycyzmu w określonym periodzie. […] książka jest wielowymiarowo konkurencyjna, czyli trudno jest mi wyobrazić sobie sytuację, w której jakiś inny autor wybrał taki, a nie inny problem badawczy, określił takie, a nie inne tło analiz, wskazał takie, a nie inne tytuły prasowe, w takich, a nie innych krajach […]. To właśnie potwierdza innowacyjność pracy’’.
Z recenzji . dr hab. Katarzyny Dojwy-Turczyńskiej,
prof. Uniwersytetu Wrocławskiego
,,Badania opisane w […] pracy cechują się wysokim stopniem oryginalności, a publikacja zapełnia istniejącą lukę w zakresie literatury naukowej na temat postaw pro- i antyeuropejskich w Polsce i Austrii. Ze względu na atrakcyjność tematu i jasne przedstawienie wywodu publikacja może znaleźć szerokie grono odbiorców’’. […] Warto przetłumaczyć książkę na język niemiecki i rozpowszechnić w Austrii.
Z recenzji dr hab. Andrzeja Kansego,
prof. Akademia Mazowiecka w Płocku
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
