Publikacja ta zainteresuje nie tylko językoznawców (szczególnie badaczy języka dziecka), ale także szersze grono odbiorców: psychologów, dydaktyków i nauczycieli poszukujących skutecznych form kształcenia językowego w przedszkolu i szkole, wreszcie - rodziców i wychowawców. Książka dostarczy im bowiem wielu - wspartych rzetelnymi badaniami empirycznymi - spostrzeżeń na temat umiejętności komunikacyjnych dzieci młodszych, rozumienia znaczeń wyrazów i frazeologizmów, sposobów widzenia, wartościowania, oceniania różnych zjawisk rzeczywistości. Może stać się ponadto źródłem refleksji nad tym, jak towarzyszyć dzieciom w ich rozwoju językowym i budowaniu systemu wartości.
Rozprawa stanowi ważną i wartościową pozycję wydawniczą dla zainteresowanych możliwościami wykorzystania w psychologii sądowej dorobku i metodologii współczesnej neuropsychologii. Jest oryginalnym opracowaniem - zarówno polskiej, jak i światowej literatury przedmiotu - opisującym zależności, jakie występują między wybranymi właściwościami procesów poznawczych (przede wszystkim ich sztywnością) a skłonnościami do zachowań impulsywnych, gwałtownych, agresywnych i naruszających porządek prawny. Oryginalna jest przede wszystkim metodologia podjętych i przeprowadzonych badań - tzn. wykorzystanie metod i procedur neuropsychologii klinicznej w odniesieniu do sprawców przestępstw.
Rozpatrując zagadnienie uczenia się w interakcjach społecznych, nie można zapomnieć o dwóch szczególnie interesujących zjawiskach, jakimi są tutoring i binarne uczenie się . Pojęcie tutoringu zostało wprowadzone przez Davida Wooda na określenie nauczania nieformalnego, naturalnego i spontanicznego. Dochodzi do niego w sytuacjach interakcji społecznej wzbogacanej o naturalnie pojawiające się "okazje dydaktyczne" czy też "okazje edukacyjne". Nie wszyscy badacze jednak omawiają tutoring w odniesieniu do relacji dziecko-dorosły. Dużą rolę w procesie nauczania-uczenia przypisuje się tutorowi-rówieśnikowi.
Prawdopodobnie niejeden nauczyciel zetknął się kiedyś z problemem niezrozumienia. Mimo, że na lekcji starał się tłumaczyć, pokazywać, stosować różnorodne metody nauczania, jednak uczniowie nie rozumieli, nie potrafili przyswoić wiedzy, choć niewątpliwie nauczyciel dokładał wszelkich starań, by mogli to osiągnąć. Pozwólmy więc, aby rówieśnik przy naszej pomocy wyjaśnił, opisał własnymi słowami to, co my chcemy przekazać. Na pewno znajdzie się dziecko, które szybciej zrozumie, o czym mówi nauczyciel. Pozwólmy dzieciom uczyć się od siebie nawzajem i my uczmy się od nich.
Pragniemy przypomnieć dzieła pisarzy z przełomu XIX i XX wieku, niegdyś popularnych, których jednak czas i zbiegi okoliczności skazały na życie w ukryciu, do których nawet historycy literatury sięgali z rzadka. Wierzymy również, że nasz wybór sprawić może powrót niesłusznie zapomnianych autorów do łask czytelniczych.
Wigilia, Dobra Nowina. Betlejemska Gwiazda, której blask opromienia pochylone nad opłatkiem postacie. I nieco zasmucony Duch Bożego Narodzenia, na próżno wypatrujący wśród podarków takiego, jaki skłoniłby choć do chwili zadumy i refleksji nad naszym świętowaniem. Może spełni te oczekiwania tom "O wyższości świąt Bożego Narodzenia", wpisujący się w długoletnią tradycję naukowych rozważań poświęconych Wydarzeniu, które zajmuje miejsce szczególne w kulturze chrześcijańskiej Europy. Święta są tu oglądane z wielu perspektyw: biblistów, historyków kultury, sztuki i literatury, etnologów i folklorystów. Autorzy, podejmując szerokie spektrum problemów związanych z obchodzeniem i przedstawianiem świąt Bożego Narodzenia, zadbali o to, by treści ich prac, oparte na solidnych naukowych podstawach, przemówiły także do szerszego grona czytelników. Znakomita lektura pod choinkę i na każdy inny czas.
Prezentowana publikacja ma przyczynić się do powstania w przyszłości całościowego ujęcia dziejów prasy konserwatywnej. Zamieszczone w prezentowanym tomie artykuły ułożone zostały w trzy części odpowiadające poszczególnym okresom funkcjonowania prasy konserwatywnej: okres zaborów, II Rzeczpospolita, schyłek PRL i początek III Rzeczypospolitej.
W obrębie każdego z tych okresów na plan pierwszy wysunięto dzienniki.
Problem wiary w XVI wieku. Tradycje, ewolucja i nowe propozycje
Hans Deck. Z dziejów spirytualizmu niemieckiego w XVI wieku
Poglądy religijne Sebastiana Francka. Z dziejów spirytualizmu niemieckiego w XVI wieku
Filozofia i religia. Dwa oblicza antytrynitaryzmu
Rozpowszechnienie i wzajemne wpływy idei religijnych w XVI-wiecznej Europie
Książka jest efektem realizowanego od 2008 r. projektu badawczego. Autorki zwracają uwagę na stosunkowa rzadko podejmowane w literaturze zjawisko nadmiernego i nieuzasadnionego stosowania dostępnych bez recepty środków przeciwbólowych. Z ich obserwacji wynika, że młodzież traktuje leki przeciwbólowe jako sposób na radzenie sobie z problemami okresu dojrzewania. Książka adresowana do osób zajmujących się wychowaniem, w szczególności rodziców, nauczycieli, pedagogów szkolnych i edukatorów zdrowia.
Słownik jest pierwszym w historii językoznawstwa w miarę kompleksowym opracowaniem nazw własnych zwierząt domowych i udomowionych zwierząt dzikich występujących w środowiskach wiejskich na obszarze całej Słowiańszczyzny.
Słownik jest dobrze semantycznie umotywowany i stanowi jedno z podstawowych źródeł w badaniach nad etnogenezą Słowian.
Teoria "człowieka niespokojnego" jest antropologią o segmentach: biologicznym, psychologicznym i kulturowym. Poza konceptem "natury praludzkiej" oraz "preludzkiej" obejmuje status "człowieka historycznego" i prognozuje przyszłość ludzkości. TCN nie pojmuje "niespokojności" jako leku (jak u Kierkrgaarda), ale jako "nadmiar energii i mocy", którego człowiek nie może zrealizować. nie ma tu "woli mocy" jako celu, lecz rozwiązanie "kłopotu z mocą". Jest w pewnej analogii do dywizji "dionizyjskośi" Nietzchego i Ruth Benedict, ale ma mocniejsze ugruntowanie w etologii zwierząt i jest bardziej precyzyjna i sytemowa w opisie aspektów "nadenergii". Jest też w pewnej zależności z koncepcją "człowieka anatelicznego" (przekraczającego cele) Andrzeja Zachariasza.
Praca została zredagowana dla czytelnika, który pragnie nauczyć się słuchać innych i zrozumieć ich intencje, stara się przy tym sformułować czytelny komunikat składający się zarówno z warstwy słownej, jak i mowy ciała. Praca składa się z czternastu rozdziałów. Są one względem siebie autonomiczne, ale i kompatybilne. Obejmują najważniejsze kwestie istotne w procesie komunikowania się, w tym naturę kodów niejęzykowych, strukturę umiejętności dotyczących przekonywania innych, błędy w komunikowaniu się oraz możliwości manipulowania partnerami interakcji.
Charakterystyka zaburzeń odżywiania
Jakość życia w zdrowiu i chorobie
Uwarunkowania poczucia jakości życia
Psychospołeczne funkcjonowanie w zaburzeniach odżywiania
Zygmunt Niedźwiedzki jest dziś autorem zapomnianym i właściwie anonimowym. Nazwisko pozostaje znane badaczom literatury przełomu XIX i XX wieku i pojawia się przy okazji syntetycznych omówień. Powszechnie przyjęło się uważać, że jest pisarzem konsekwentnie naturalistycznym, należącym do drugiego pokolenia polskich naturalistów, którzy szli drogą wytyczoną przez grupę literacką "Wędrowca" i którzy nawiązywali do wzorów zaprojektowanych przez francuskich twórców, przede wszystkim Zolę i jego uczniów. Zadaniem niniejszej edycji jest upomnienie się o należne pisarzowi miejsce w historii polskiej literatury. W ten sposób inicjujemy serię edytorską w Wydawnictwie UMCS "Lubelska Biblioteka Małopolska". Pragniemy przypomnieć dzieła pisarzy z przełomu XIX i XX wieku, niegdyś popularnych, których jednak czas i zbiegi okoliczności skazały na życie w ukryciu, do których nawet historycy literatury sięgali z rzadka. Wierzymy również, że nasz wybór sprawić może powrót niesłusznie zapomnianych autorów do łask czytelniczych.
Pozycja z serii Lubelska Biblioteka Staropolska. Wprowadzenie i opracowanie: Katarzyna Meller.
O życiu Lubelczyka nie mamy wielu pewnych informacji. Żył on w XVI wieku (1520?/1530?-1570?), prawdopodobnie urodził się w Lublinie, a niewątpliwie był związany z tym miastem, na co wskazuje forma nazwiska - dowód mieszczańskiego lub zgoła plebejskiego pochodzenia. Poświadczone są jego związki z Małopolską, głównie wschodnią, z Krakowem i Pińczowem. Był Lubelczyk biegły w łacinie, może też w jezyku niemieckim, jak można wnosić z prac przekładowych i w polszczyźnie - so dokumentuje obfita twórczość w języku narodowym. "Wirydarz..." ukazał się w Krakowie w drukarni Macieja Wirzbięty w 1558 r.
Analiza publicystyki paryskiej Kultury w segmencie dotyczącym stosunków polsko-niemieckich stanowi dopełnienie badań nad koncepcjami politycznymi pisma. Jerzy Giedroyc miał głębokie przekonanie o wadze tego problemu w kontekście procesów jednoczenia Europy oraz prognozowanych ruchów niepodległościowych w ZSRR. Z tych powodów już w 1951 roku poszukiwał korespondenta Kultury w Berlinie a autorom miesięcznika m.in. Juliuszowi Mieroszewskiemu, Bohdanowi Osadczukowi, Jerzemu Stępowskiemu, zalecał sondowanie szans na normalizację stosunków politycznych oraz pojednanie Polaków i Niemców. Książka prezentuje w układzie chronologicznym nurty myślenia o przyszłości Polski i Niemiec, obecne na łamach Kultury w publicystyce politycznej, kronikach, recenzjach, wspomnieniach. Interpretację tych tekstów wzbogacają wnioski z korespondencji Jerzego Giedroycia (częściowo niepublikowanej) oraz równoległa analiza porównawcza dokumentów Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa.
Książka stanowi próbę spojrzenia na społeczność żydowską Międzyrzeca Podlaskiego przez jej cmentarze - stary i nowy. Odpowiednie spojrzenie na cmentarz i odczytanie go jako "tekstu kultury" może przynieść bardzo interesujące efekty poznawcze. Zasadniczym przedmiotem i podstawą źródłową tej pracy są nagrobki, które poddano analizie w różnych aspektach jako zabytki epigraficzne. Materiał jest prezentowany w perspektywie trzech horyzontów badawczych, które odpowiadają kolejnym partiom opracowania, ujmującym rzecz od ogólnego kontekstu historycznego do szczegółowej analizy obiektów: 1) dzieje społeczności żydowskiej w Międzyrzecu, 2) dzieje cmentarzy, 3) opis i analiza ocalałego cmentarza jako całości oraz poszczególnych nagrobków. Charakterystyka macew obejmuje: aspekty technologiczne, rodzaje nagrobków i ich zdobnictwo, informację o wykonawcach nagrobków, formalne cechy pisma inskrypcji, charakterystykę tekstów nagrobkowych pod względem językowym (struktura, treść, zastosowane formy literackie). Ważną partią tej pracy jest prezentacja materiału źródłowego - stanowiącego podstawę opracowania i odniesienie do części opisowo-analitycznej - zamieszczonego w "Katalogu nagrobków".
Pozycja z serii Lubelska Biblioteka Staropolska. Wprowadzenie i opracowanie: Sławomir Baczewski przy współudziale Anny Nowickiej-Struskiej. "Kometa..." należy do najciekawszych z literackiego i historycznego punktu widzenia pism Bembusa. Dokumentuje ona ciągłość jezuickiego myślenia o państwie, religii i władzy monarszej, kontynuując na progu lat dwudziestych wieku XVII dyskurs, który odnaleźć można w "Kazaniach sejmowych" Piotra Skargi. Zbieżność nie jest przypadkowa - Bembus pisząc ją, inspirował się bezpośrednio wyiągiem z "Kazań sejmowych" Skargi, a więc opublikowanym w dobie rokoszu Zebrzydowskiego "Wyzwaniem do pokuty". Zależność między obydwoma tekstami jest ewidentna, aczkolwiek Bembus nie jest naśladowcą niewolniczym. Skarga bowiem najpierw wylicza grzechy, potem nawołuje do poprawy i rysuje wizję Bożej zemsty, Bembus natomiast na odwrót, najpierw buduje nastrój grozy, potem wylicza przewiny, aby na końcu nawoływać do porzucenia grzechów. Bezpośrednią inspiracją dla tego obszernego kazania politycznego stała się nie twórczość Skargi, ale przelot komety oznaczonej przez astronomów symbolem C/1618 W1, która w dniu 6 grudnia znalazła się bardzo blisko Ziemi, siejąc przerażenie w całej Europie.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
