Ajschylos (525-456) to twórca tragedii greckiej w jej formie literackiej i teatralnej, znany jako jeden z największych poetów religijnych świata, którego interesowały przede wszystkim fundamentalne problemy religijno-moralne, a więc istota bóstwa, sprawy boskiej sprawiedliwości, winy i kary, żyworodnej siły występku oraz problematyka dziedziczenia zbrodni rodowej. Prezentując te fundamentalne prawdy religijno-moralne, ilustrował je przykładami wielkich czynów i wielkich zbrodni, ale znalazł również sposób, by w jego tragediach znalazła odbicie także tematyka z życia zwykłych ludzi: ich nieszczęścia i troski życia codziennego. I tak w jego sztukach mamy świadectwa cierpień dzieci, kobiet i ludzi starych, Greków i obcych, migrantów i tułaczy; wszystkich dotkniętych nieszczęściami losu, wojny oraz niesprawiedliwością ze strony bogów i władców. Otwarty na niedole zwykłych ludzi, potrafił je dostrzec, przedstawić i zrozumieć; wyrazić wobec nich swoją empatię i współczucie. Okazał się też gorącym patriotą który był w stanie zdobyć się na współczucie wrogom. Ajschylosa zasadnie można więc zaliczyć do prekursorów i twórców kultury europejskiej nie tylko z tego względu, że był genialnym poetą i innowatorem na polu teatru i tragedii, lecz również dlatego, że był także wielkim humanistą, który zauważał w świecie ludzi nie tylko heroiczną wielkość, lecz też rzeczy z pozoru mniej ważne, jednak stanowiące w dużej mierze o istocie naszego człowieczeństwa i europejskiego etosu.
Autorzy recenzowanej książki, sięgając po przykłady z dziedzin, jakie uprawiają- psychologii i pedagogiki, psychoterapii i terapii rodzin - ukazują, jak wkracza w nie zapożyczony od technologii matematyczny model komunikacji, zakładający, że może być „prosta jak drut" i - co ważniejsze - nikogo nie kosztować (pod warunkiem wszakże, że wdroży się w życie jej zasady). O uwodzicielskim uroku tego modelu świadczy to, że bywa podstawą edukacji - tej szkolnej i pozaszkolnej, zawodowej i badawczej, że zawłaszcza coraz większe obszary międzyludzkich relacji, zwrotnie przekształcając je tak, by odpowiadały temu, co zakłada. Komunikacja w modelu matematycznym jest liniowym ruchem informacji przebiegającym od osoby, zredukowanej do nadawcy, do osoby, zredukowanej do odbiorcy. Epistemologiczny redukcjonizm, na którym się wspiera, niepostrzeżenie prowadzi do tego już ontologicznego.
Dr hab. Małgorzata Opoczyńska-Morasiewicz, prof. UJ
Oresteja jest uznawana powszechnie za jedno z najwybitniejszych arcydzieł literatury światowej. Ta jedyna trylogia wśród zachowanych tragedii greckich jest z jednej strony szczytowym osiągnięciem Ajschylosa jako poety oraz rozwinięciem i podsumowaniem jego wcześniejszych innowacji w zakresie techniki dramatycznej i teatralnej, a z drugiej wyznacza dla następców nowe drogi rozwoju tragedii. Ajschylos jest też dla odbiorców jego dzieła nauczycielem, wskazując między innymi, że mądrość i wiedzę zdobywa się cierpieniem i trudem, a występku i zbrodni unika, przestrzegając prawa, na którego straży stawia trybunał "złożony z nieprzekupnych, prawych i bezstronnych obywateli", którym przewodzi Pallas Atena, uosobienie ducha ateńskiej demokracji i wykonawczyni woli Zeusa i jego Sprawiedliwości (Dike).
Książka, którą Czytelnik bierze do ręki, to drugi tom przekładu Dzieł Amalariusza z Metzu. Tom pierwszy, zatytułowany Święte obrzędy Kościoła, ukazał się dokładnie rok temu. Wielkim zobowiązaniem do pracy nad kontynuacją tłumaczenia stał się fakt, że papież senior Benedykt XVI wyraził zgodę na dedykowanie Mu przekładu i zechciał przyjąć specjalnie oprawiony egzemplarz publikacji, a także wyróżnienie książki przez kapitułę Stowarzyszenia Wydawców Katolickich oraz uznanie przez JM Rektora KUL wydania dzieł Amalariusza po polsku za wydarzenie roku akademickiego 2016/2017 na Wydziale Nauk Humanistycznych.W tomie drugim zamieszczono tłumaczenie De ordine antiphonarii, innego - obok Liber officialis - ważnego świadectwa liturgicznych zainteresowań Amalariusza oraz kilku pomniejszych jego pism, traktujących również o kwestiach ściśle liturgicznych: Missae expositionis geminus codex, czyli Wyjaśnienie Mszy w dwóch księgach; Canonis Missae interpretatio, czyli Objaśnienie kanonu mszalnego; Epistula ad Hilduinum abbatem de diebus ordinationis et quattuor temporum, czyli List do opata Hilduina o terminach święceń i o suchych dniach. W nawiązaniu do tytułu pierwszego tomu, ta część tomu drugiego nosi tytuł Inne pisma o świętych obrzędach. Trzecia część woluminu obejmuje przekład dwóch pism, których tematyka nie dotyczy zagadnień liturgicznych, ale zwyczajowo wiązano je z osobą Amalariusza: Institutio canonicorum Aquisgranensis i Institutio sanctimonialium Aquisgranensis (Reguły życia duchownych i mniszek). Stanowią one kompilację fragmentów z różnych autorów wczesnochrześcijańskich oraz z rozmaitych dokumentów Kościoła i odznaczają się wielkim walorem, tak historycznym jak i teologicznym.Wydawca i autorzy przekładu mają nadzieję, że przekład całości dzieł Amalariusza z Metzu otwiera polskiemu Czytelnikowi dostęp do ważnych źródeł należących do dziedzictwa naszej wiary i naszej kultury, której bramą na świat pozostaje język Kościoła rzymskiego
Dzieła Amalariusza z Metzu są, po pierwsze - i to jest najważniejsze - świadectwem tego, jak rozumiano officium divinum w poprzednich epokach. Po drugie, mówią pośrednio o tym, że liturgia kształtowała naszą kulturę, a jej bramą na cały świat był język łaciński. Dziś, niestety, pojęcie dziedzictwa liturgicznego bardzo się zatarło, a liturgia współczesna nie potrafi już interpretować i nieść kultury, w której była zawarta pamięć dwóch tysięcy lat. Zajmując się twórczością autora sprzed 1200 lat, pracownicy Katedry Literatury Łacińskiej Antyku Chrześcijańskiego i Czasów Nowożytnych KUL pragną się włączyć, zwłaszcza w perspektywie stulecia istnienia naszej katolickiej Alma Mater, w jej misję, którą jest również przekazywanie i obrona kultury chrześcijańskiej. Wierzymy, że pamięć nie tylko jest kultem przeszłości, ale może być też zaczynem przyszłości.
Bogactwo i złożoność zjawisk religijnych zmuszają współczesnego człowieka do szukania informacji o poszczególnych religiach i o różnych zagadnieniach religijnych. Oferowana książka jest pierwszym tak obszernym podręcznikiem problematyki religiologicznej wydanym przez katolickie środowisko naukowe w Polsce. Autorami są naukowcy Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego oraz innych ośrodków naukowych, którzy przedstawiają wyniki swoich badań religioznawczych, filozoficznych i teologicznych nad zagadnieniami religijnymi i religiami o charakterze etnicznym i uniwersalnym. Książka stanowi kompendium wiedzy religiologicznej. Jest przeznaczona dla wykładowców religiologii, alumnów wyższych seminariów duchownych, studentów teologii, filozofii, religioznawstwa, etnologii, kulturoznawstwa i orientalistyki, duszpasterzy, pedagogów i katechetów nauczających w gimnazjach i liceach oraz osób zainteresowanych fenomenem religii i jego interpretacją.
Monografia O niepodległości ekumenicznie. Wyznawcy różnych Kościołów dla Rzeczpospolitej (1918-1939) ma charakter interdyscyplinarny. Łączy w sobie wątki z historii Polski (i rozwijającego się w niej chrześcijaństwa) oraz religioznawstwa, a także teologii ekumenicznej. Jej wspólnym mianownikiem jest wolność Rzeczpospolitej, wspólnego domu jej obywateli reprezentujących różne narody. Książka jest ciekawą próbą spojrzenia na relacje międzyetniczne i międzywyznaniowe w odradzającym się państwie polskim. Może stworzyć okazję do szerszej (nie zawsze łatwej) dyskusji na temat wkładu przedstawicieli Kościołów i Wspólnot religijnych w dzieło Niepodległości.
Dr hab. Sławomir Pawłowski SAC, prof. KUL
W tytule książki O niepodległości ekumenicznie. Wyznawcy różnych Kościołów dla Rzeczpospolitej (1918-1939) pojawia się pojęcie „ekumenizm". Jest ono tu użyte w szerokim znaczeniu, jednak bez konotacji teologicznej, mającej związek z II Soborem Watykańskim. Ekumenizm w okresie międzywojennym bez wątpienia istniał (choć bez tej nazwy) jako płaszczyzna porozumienia między denominacjami chrześcijańskimi (wszakże bez Kościoła katolickiego, który z reguły odrzucał wtedy kontakty mogące oznaczać uznanie tzw. braci odłączonych jako równorzędnych partnerów dialogu religijnego), jednak w publikacji ekumeniczność traktowana jest jako optyka - spojrzenie z kilku punktów widzenia na odrodzone państwo polskie, od strony kilku wyznań chrześcijańskich, przejawiające się w ich postawie wobec niego.
Ks. dr hab. Sławomir Zabraniak, prof. UR
Książka przedstawia życie i twórczość Bohdana Kelles-Krauzego, architekta i malarza, w okresie dwudziestolecia międzywojennego związanego z Lublinem i Lubelszczyzną. Ta magiczna, choć stosunkowo krótka epoka cieszy się coraz większym zainteresowaniem badaczy, szczególnie jej kultura, sztuka i architektura, a także tworzący ją ludzie. Autorka podjęła próbę opracowania kompletnej, bogato ilustrowanej monografii Kelles-Krauzego, uporządkowania faktów z jego biografii, a przede wszystkim przedstawienia, w większości nieznanych, dzieł twórcy: pochodzącego ze zbiorów prywatnych dorobku malarskiego, oraz realizacji architektonicznych, w wielu wypadkach mu nieprzypisywanych. Książka wzbogacona o cytaty z materiałów źródłowych wprowadza czytelnika w klimat epoki. Powinna zainteresować miłośników międzywojennej kultury i sztuki nie tylko Lublina i Lubelszczyzny.
Książka Roberta Kozyrskiego porusza ważny w literaturze przedmiotu dotyczącej funkcjonowania zgromadzeń szlacheckich w Rzeczypospolitej przedrozbiorowej temat związany z problematyką wyznaniową i religijną. Obszar geograficzny, w którym zagadnienia te są analizowane, stanowi województwo ruskie. Nie ma swego odpowiednika w historiografii polskiej, w tym względzie otwiera wiec nowy kierunek badan nad zgromadzeniami lokalnymi szlachty w Rzeczypospolitej przedrozbiorowej oraz Kościołów w XVI-XVIII w. Istnieją wprawdzie prace, jak chociażby Jacka Wołoszyna i Wojciecha Kriegseisena, omawiające podobne zagadnienia z wykorzystaniem podobnych źródeł, ale ich punktem wyjścia jest sejm i senat (instytucje centralne państwa), nie zaś koncentrujące społeczność szlachecka zgromadzenia lokalne.Z recenzji prof. dra hab.. Zdzisława BudzyńskiegoRobert Kozyrski analizuje ciekawy i mało znany w badaniach nad parlamentaryzmem polsko-litewskim i dziejami Kościołów rożnych wyznań problem obecności tych ostatnich na forum zgromadzeń szlacheckich. Za podstawę swych badań autor przyjął sejmiki szlacheckie województwa ruskiego, jednak nie skoncentrował sic. tylko na dotychczas znanych i częściowo poruszanych problemach, ale rozszerzył katalog zagadnień o problematykę nowa. Książka wskazuje nowy kierunek w badaniach nad okresem XVI-XVIII w., dotyczący funkcjonowania zgromadzeń szlacheckich i ich relacji z instytucjami religijnymi oraz tworzącymi je społecznościami. W literaturze przedmiotu nie ma podobnej monografii tego zagadnienia, a większość pokrewnych wydawnictw jest albo wydanym drukiem rozdziałem większej całości pracy, albo też artykułem naukowym.Z recenzji dr. hab. Huberta Łaszkiewicza prof. KUL
Niniejsza publikacja nie jest ani podręcznikiem, ani też dość przypadkowym zbiorem artykułów z etyki stosowanej. Jej podstawą jest jedenaście tomów serii ETYKA I TECHNIKA, jakie ukazywały się nakładem Towarzystwa Naukowego KUL w latach 1999-2011. Każdy z nich był wzbogaconym zazwyczaj o kilka tekstów zapisem konferencji pod tym samym co seria tytułem organizowanych przez Katedrę Etyki Szczegółowej KUL. W roku 2009 uznaliśmy, że czas zakończyć tak cykl konferencji, jak i towarzyszącą im serię i pomyśleć o nowej formule etycznych debat. Zakończona już seria stanowi jednak dorobek, który może zostać wykorzystany w dydaktyce, łatwiej sięgnąć po niego, kiedy teksty opublikowane są w jednej książce niż rozproszone w poszczególnych tomach serii. Książka zawiera zatem wybrane artykuły z wydanych już tomów, ale nie tylko. Dodane zostały do niej teksty, które dopełniają problematykę zawartych w niej rozdziałów, rozdziały odpowiadają natomiast różnym obszarom etyki stosowanej.
Głównym celem publikacji jest analiza związków i zależności między działalnością twórczą młodzieży szkolnej w cyberprzestrzeni a jej osiągnięciami edukacyjnymi w świetle literatury i własnych badań empirycznych oraz opracowanie teoretycznych podstaw pedagogii twórczości w cyberprzestrzeni w kontekście teorii pedagogiki personalistycznej i praktycznych wskazań pedagogicznych. Praca wpisuje się w pedagogikę kultury, pedagogikę personalistyczną, pedagogikę twórczości, pedagogikę szkolną. Wybraną problematykę badań podjęto przez wzgląd na brak dotychczasowych badań w zakresie działalności twórczej młodzieży w cyberprzestrzeni. Internet i jego rozrastająca się przestrzeń towarzyszą kolejnym pokoleniom już od kilkunastu lat, a mimo to nadal jest to obszar w niedostatecznym stopniu zbadany przez psychologów i pedagogów.
Książka stanowi zbiór artykułów naukowych, poświęconych wybranym aspektom kultury tradycyjnej. Zawiera teoretyczne i analityczne rozważania Autora. Koncentruje się na kilku zasadniczych obszarach, dotyczących: folkloru dziecięcego i repertuaru dla dzieci, wybranych pieśniowych gatunków tradycyjnego folkloru (kolędy, racyjki, pieśni sobótkowe), opisu wybranych pojęć i zjawisk językowo-kulturowych, badań nad obrzędowością doroczną na pograniczu etnicznym oraz w kontekście aktualnego problemu tworzenia listy niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Publikacja zawiera również artykuły, których tematem są zamówienia znachorskie i ludowe lecznictwo oraz tekst napisany z perspektywy współczesnego odbiorcy folkloru.
Autor bardzo trafnie i poprawnie odczytał w tekstach Tomasza z Akwinu koncepcję intuicji intelektualnej tak w porządku poznania potocznego, jak też poznania teoretycznego. W książce spotykamy bogate nagromadzenie starannie dobranych tekstów na temat intuicji intelektualnej i jej funkcji w poznawaniu metafizykalnym. Dobrze została też uzasadniona teza głosząca, że rozumienie intuicji intelektualnej jako narzędzia poznawczego jest w tej koncepcji filozofii ściśle powiązane z rozumieniem bytu oraz rozumieniem samego człowieka. Autor bardzo słusznie zwrócił uwagę na kluczową rolę intuicji intelektualnej w budowie metafizyki, zwłaszcza w dochodzeniu do pierwszych zasad metafizykalnych, jak również w dochodzeniu do tez opisujących strukturę i przyczynowanie bytu.
Andrzej Stanisław Ciechanowiecki - niezwykła i fascynująca osobistość. Odnalazł, zidentyfikował i uratował dla polskich muzeów setki dzieł, wśród których są arcydzieła malarstwa, rzeźby, rysunku czy rzemiosła artystycznego, jak i cenne narodowe pamiątki historyczne.Prof. dr hab. Juliusz A. ChrościckiChciałbym podkreślić pionierski charakter książki Magdaleny Białonowskiej. Polskie piśmiennictwo w zakresie historii sztuki, mimo że poszczycić się może kilkoma pracami poświęconymi problematyce kolekcjonerskiej czy mecenatowi artystycznemu, to zasadniczo nie podjęło nigdy próby przedstawienia sylwetki i działalności współczesnego „man of taste” za jakiego bezsprzecznie uznać należy Andrzeja Stanisława Ciechanowieckiego. Opracowanie Magdaleny Białonowskiej przełamuje też istniejącą w środowiskach związanych z akademicką historią sztuki i muzealnictwem niechęć i podejrzliwość w stosunku do działalności handlowej prowadzonej przez historyków sztuki i muzealników. Autorka przekonuje nas, swoim opartym o źródła opisem wszechstronnej działalności A.S. Ciechanowieckiego, że człowiek silnie zawodowo związany z rynkiem sztuki może zdobyć ogromny autorytet i uznanie zarówno w świecie akademickim, jak i w kołach politycznych.Prof. dr hab. Andrzej Rottermund
Treść Wyznania wiary przypomina dzieło stworzenia i odkupienia, rolę Ducha Świętego i Kościoła, który odpuszcza grzechy i prowadzi do życia wiecznego, zaś modlitwa słowami symbolu jest odpowiedzią człowieka wierzącego na zbawcze działanie Boga. Wśród różnych formuł zawierających wyznanie wiary chrześcijańskiej szczególne miejsce zajmuje Symbol Apostolski, uznawany za wierne streszczenie wiary apostołów. Przez wieki wierzono także, że każdy z nich ułożył osobiście jedno zdanie Credo. Ta legenda trwale zapisała się w ikonografii chrześcijańskiej. Książka poświęcona jest obecności Credo Apostolorum w liturgii, teologii, muzyce i sztuce Kościołów chrześcijańskich od czasów Soboru Trydenckiego do współczesności. Szeroka panorama prezentowanych zjawisk pomaga zrozumieć odmienny status tej formuły Wyznania wiary w różnych konfesjach. Jednocześnie pozwala dostrzec podobieństwo, na przykład wyjątkową rolę katechizmów i sztuki w okresie potrydenckim, zarówno w kręgu katolickim jak i luterańskim. Intedryscyplinarne badania nad Credo odsłaniają głębię jego znaczeń zarówno w rozważaniach teologów, jak i w modlitwie wiernych, wspomaganej obrazem oraz tekstem.
Wychowanie do wartości jest priorytetowym zadaniem nauczyciela języka polskiego w gimnazjum. Przeprowadzone wśród młodzieży badania pozwoliły stwierdzić, że najbardziej cenioną przez nią wartością jest miłość do drugiego człowieka. Aksjologiczna dojrzałość uczniów stworzyła podstawy do wyróżnienia trzech najważniejszych rozdziałów: miłości życia, miłości domu rodzinnego i rodziny, miłości drugiego człowieka. Procesowi ich tworzenia przyświecało nadrzędne pytanie: jak przedstawić gimnazjalistom wartość miłości, aby ich zainteresować i zmotywować do twórczej pracy? Próba odpowiedzi na nie wyraziła się w doborze odpowiednich tekstów kultury, propozycji praktycznych wskazówek interpretacyjnych, bibliograficznych i ćwiczeń doskonalących umiejętność czytania ze zrozumieniem. Niniejsza publikacja podkreśla rolę nauczyciela jako człowieka, którego system myślenia i osobowość winny być wyposażone w specjalny mechanizm niepozwalający stać w miejscu, zmuszający do szukania wciąż nowych rozwiązań dydaktycznych, podejmowania innowacyjnych działań, szybkiego przyswajania tego, co w teorii i praktyce szkolnej jest cenne i niezbędne, co ułatwia tę praktykę zmieniać i unowocześniać.
Dyjalog o zmartwychwstaniu Pańskim to jedyny dramat w spuściźnie poetyckiej Wacława Potockiego; w rozległym dorobku pisarza z Łużnej jest to dzieło osobliwe nie tylko z racji swej gatunkowej unikatowości. Utwór powstał w okresie twórczej dojrzałości autora Wojny chocimskiej, różni się jednak wyraźnie od utworów reprezentujących okres pisarskiej akme łużeńskiego poety. Jest inwencyjną hybrydą: oryginalne, swoiste dla sarmackiego mistrza rozwiązania wpisane tu zostały w średniowieczny schemat misterium rezurekcyjnego, artystycznie dość już anachroniczny w II poł. XVII w. Potocki jednak przekracza schemat i unieważnia anachronizm. W jego eksperymentalnym przedsięwzięciu napór konwencji dramatu misteryjnego spotyka się z poetycką energią, która prosty schemat ludowego widowiska uzupełnia o psychologicznie pogłębioną kreację charakterów postaci i swoiste dla pisarskiego temperamentu łużnianina alegoryczne komentarze do historii świętej. Przestarzała na pozór, rzadka na scenie religijnej XVII w. forma teatralna, pod piórem Potockiego okazuje się najstosowniejszą do przekazu dostojnej treści „starych nowin” paschalnych.W niniejszym tomie Czytelnik otrzymuje opatrzony komentarzem filologicznym i objaśnieniami Dyjalog o zmartwychwstaniu Pańskim wraz z aneksem w postaci XVI-wiecznego misterium znanego pod łacińskim tytułem de resurrectione D[omi]ni n[ost]ri Jesu Christi, z którego Potocki korzystał, układając własną wersję paschalnego dramatu.
Ks. prof. dr hab. Zygmunt Hajduk opublikował około dwustu pięćdziesięciu pozycji, w tym dwie monografie (O akceptacji teorii empirycznej, 1984; Temporalność nauki. Kontrowersyjne zagadnienia dynamiki nauki, 1995), dwa podręczniki akademickie (Ogólna metodologia nauk, 20115; Metodologia nauk przyrodniczych, 2002) i książkę (Filozofia przyrody - Filozofia przyrodoznawstwa: Metakosmologia, 2007), którą można zaliczyć do grupy pozycji stanowiących jednocześnie monografię, podręcznik oraz polemikę (N. Rescher, I. Niiniluoto). Tego rodzaju publikacją jest też książka Nauka a wartości: Aksjologia nauki - Aksjologia epistemiczna. Jej treściowym wyróżnikiem jest potraktowanie całości uwzględnionej problematyki jako jednego z działów filozofii nauki. Obok aksjologii nauki należą do tejże filozofii: ontologia nauki, semantyka, epistemologia i metodologia nauki. Autor tych prac prowadzi(ł) zajęcia dydaktyczne w kilku krajowych ośrodkach akademickich (w tym także w wyższych seminariach duchownych) i za granicą (Francja, Ukraina).
Tytuł książki może sugerować, iż autor chciał dowieść, że telewizja negatywnie wpływa na odbiorcę; że trzeba się przed jej wpływem bronić. W istocie kierował się on motywacją ściśle poznawczą i dokonał obiektywnej naukowej analizy badanego problemu. Dał przy tym liczne przykłady pozytywnego oddziaływania telewizji.
Psychologowie znajdą w pracy systematyzację zagadnień związanych z wpływem telewizji na widza i wskazówki, jak można unikać jego niepożądanych skutków. Sformułowane wnioski mają postać hipotez wymagających weryfikacji w badaniach eksperymentalnych. Pedagogów i medioznawców publikacja może zainspirować do opracowywania nowych metod kształtowania w telewidzach umiejętności krytycznego korzystania z najsilniej oddziałującego medium. Dziennikarze i twórcy programów telewizyjnych mają okazję, by poznać formy oddziaływania telewizji, z których istnienia być może dotychczas nie zdawali sobie sprawy. W końcu każdy telewidz może zweryfikować własne przekonanie o rzeczywistym wpływie telewizji i dowiedzieć się, jakie są sposoby obrony przed medialną manipulacją.
Zarys teorii socjologii gospodarki przedstawia kluczowe kategorie badawcze podejmowane przez socjologię gospodarki. Autor wychodzi z założenia, że teoria ekonomiczna nie jest w stanie sama wyjaśnić wszystkich procesów gospodarczych i faktów rynkowych, do tego potrzebny jest również socjologiczny ogląd tych zjawisk, który reprezentuje socjologia gospodarki. W książce przedstawione są główne zagadnienia teoretyczne socjologii gospodarki. Praca ta jest użyteczna zarówno dla socjologów jak i ekonomistów
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
