Autorzy wyjaśniają, także w perspektywie diachronicznej, procesy funkcjonowania rodzin polsko-niemieckich w szerszej społeczności w Polsce i w Niemczech. Przybliżają praktyki codzienne, kultywowane tradycje, związki z religią, odczuwane przejawy dyskryminacji, rodzaje manifestowanych tożsamości i wpływ rodzin na bagaż tożsamościowy jednostek. Uwagę przykuwają stanowiące podstawę tej książki badania własne, rzetelnie przeprowadzone i świetnie opracowane.
Prof. dr hab. Krystyna Slany
Badania dotyczące wyjazdów Polaków do Niemiec koncentrują się zwykle na migracjach (ich historycznym kontekście, mechanizmach wyjazdów, polityce migracyjnej itd.), a nie na migrantach. Oni sami bardzo rzadko dopuszczani są do głosu. W efekcie zdecydowanie brakuje pogłębionych badań i opracowań na temat różnych aspektów odnajdywania się Polaków w niemieckiej codzienności, problemów związanych z ich adaptacją, długotrwałą integracją, przy tym badań uwolnionych od „metodologicznego nacjonalizmu”, dotyczących zwykłych ludzi. Ta książka właśnie im jest poświęcona.
Należy docenić wnikliwą analizę kluczowej kwestii konstytuującej każdą mniejszość, w tym także niemiecką w Polsce – kształtowania się złożonej tożsamości tworzących ją osób, w zróżnicowanych warunkach polityczno-gospodarczo-społecznych. (…) Książka wypełnia lukę w badaniach nad tzw. drugim pokoleniem migrantów i szerzej nad ludźmi wychowanymi w rodzinach interkulturowych.
Dr hab. Agnieszka Szczepaniak-Kroll
Rafał Lemkin, polski prawnik żydowskiego pochodzenia, urodził się w 1900 roku w niewielkiej wsi Bezwodne koło Wołkowyska na terenie dzisiejszej Białorusi. Niespełna 50 lat później na Zgromadzeniu Ogólnym ONZ została uchwalona Konwencja w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa, do której powstania Lemkin ogromnie się przyczynił. To on sformułował termin „genocyd”, który wszedł potem do prawa międzynarodowego, przez co możliwe stało się karanie zbrodni dotychczas na taką skalę niewyobrażalnej i nienazwanej.
Jak doszło do tego, że Lemkin całe swoje dojrzałe życie poświęcił walce o Konwencję, dążąc z taką determinacją do jej spisania, następnie uchwalenia i ratyfikacji? Skąd u niego zainteresowanie tematyką zbrodni ludobójstwa? Co go ukształtowało? Jaki wpływ na jego światopogląd i życiowe cele miało dzieciństwo, jaki studia i kariera zawodowa w przedwojennej Polsce, a jaki koszmar wojny i lata tułaczki, a wreszcie losy samotnego emigranta? Przez wiele lat postać Rafała Lemkina, mimo doniosłości jego dziedzictwa, była zapomniana. Dziś coraz częściej docenia się rolę, jaką odegrał w rozwoju współczesnego prawa międzynarodowego, odkrywa się też go jako człowieka. Piotr Madajczyk szuka odpowiedzi na stawiane tu pytania i zaprasza w podróż, która pozwoli nam przyjrzeć się krajobrazom biograficznym Rafała Lemkina.
Rozprawa stanowi bardzo udaną próbę spojrzenia na życie i dokonania Rafała Lemkina jako człowieka żyjącego w konkretnym miejscu, w konkretnym czasie i w konkretnym, szeroko opisanym środowisku. Autor dzięki takiemu podejściu znacznie uzupełnia dotychczasową literaturę i rzuca szersze światło na działania twórcy pojęcia „ludobójstwo”, szczególnie przed 1939 rokiem.
dr hab. Adam Redzik, prof. UW
Eugenika w Europie Środkowo- i Południowo-Wschodniej długo traktowana była przez historyków ruchów eugenicznych jako prosta kopia eugeniki ukształtowanej w krajach zachodnich. Znaczenie biopolityki w tych regionach Europy można zrozumieć jedynie wtedy, gdy ukazana zostanie ona w szerokim kontekście inżynierii społecznej. Inżynierii składającej się z biopolityki i etnopolityki.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
