Głównymi bohaterami tej prawdziwej historii są Domicela i Wiesław Czerwińscy. Poznali się, zakochali i wzięli ślub w czasie II wojny światowej, podczas ciężkich dni okupacji. Wiesław, zawodowy oficer po „Szkole Orląt” w Dęblinie – tak jak wielu jego kolegów – był członkiem Armii Krajowej i z narażeniem życia prowadził powierzone mu przez dowództwo misje.
Losy małżeństwa byłyby jedną z wielu heroicznych historii Polaków, którym przyszło żyć w tamtych okrutnych czasach, gdyby na ich drodze nie pojawił się Bogdan. Mały żydowski chłopiec zagościł w ich życiu i domu na prawie trzy lata. Bogdan zamieszkał ze swoimi nowymi opiekunami w centrum okupowanej Warszawy i został otoczony opieką niczym ich własne dziecko, w czasie gdy niemiecki terror był straszliwy, a machina śmierci niezwykle skuteczna.
Ryzyko pomagania Żydom i grożące konsekwencje były wielkie, a działalność Wiesława w AK i walka z okupantem niosła za sobą dodatkowe zagrożenie dla całej rodziny. Dla Domiceli i Wiesława był to jedyny słuszny wybór.
„Brydżyści” na pewno nie są o brydżu. To tylko pretekst, by opowiedzieć o życiu czterech przyjaciół, którzy mieli zamiar „godnie” żyć. Przeszkodziły im jednak komunizm, stan wojenny, a potem trudna transformacja ustrojowa w drodze do Europy.
Ta książka to okazja do rozliczenia się ze sobą, by każdy z nas zastanowił się nad tym, czy zmarnował swoje życie i nadal je marnuje, czy osiągnął wszystko, co planował i co było możliwe do osiągnięcia. Taka pozytywna ocena nie jest częsta, ale może czasem warto zrobić krok w tył, by docenić to, co mamy. Warto spotkać się z przyjaciółmi i o tym porozmawiać. I warto dziękować swoim bliskim za ich obecność w naszym życiu. Tak po prostu...
„Brydżyści” to książka o ambicjach i pochwała życia aktywnego. Twórcze, aktywne życie, które, co prawda, wyzwala stres i czasem niszczy relacje osobiste, pozwala też na „satysfakcję” z własnych osiągnięć. Czy to wystarczający cel? Chyba tak, bo daje nadzieję, że jednak po nas coś na świecie zostanie.
Historia polskiej społeczności oczami Julii od 1896 do 1952 roku. Jako sierotka trafia pod opiekę Romów i poznaje wspaniałych ludzi, dzięki którym chociaż przez pewien czas znajduje bezpieczną przystań w Budziszynie. W czasie ucieczki do Wrocławia, z dokumentami polskich obywateli, spotyka swojego ukochanego, który odmienia jej dotychczasowe życie i koi osierocone serce. Podczas swojego burzliwego życia Julia doświadcza smaku miłości, śmierci i nienawiści. Skrajne oblicza rzeczywistości przeplatają się do końca jej dni.
Poznaj niezwykłe życie Julii, które przypadło na okres dwóch wojen światowych, i zobacz, jak wyglądał zakrwawiony od straszliwych zbrodni świat oczami kobiety.
Dzięki tej książce możesz zagłębić się w codzienne życie polskich obywateli, pełnych nadziei na odzyskanie i utrzymanie niepodległości naszej pięknej ojczyzny.
Mówi się: "Obyś żył w ciekawych czasach". Czy czasy PRL były ciekawe? Tak. Często opisywane są przez historyków, socjologów czy filozofów. Ukazywane są jako czasy trudne, momentami tragiczne, niebezpieczne, pełne strachu. Każdy coś wie o PRL. Ci, którzy w nim żyli wspominają go przeważnie albo dobrze, albo źle. Połowa Polaków zna PRL tylko z opowiadań lub książek.
A jak widziała to dziewczynka, która żyła w tamtych czasach? Dzieci nie rozumieją polityki, chcą spędzać czas z rówieśnikami, chcą stabilizacji, bezpieczeństwa, chcą swobody. Mają swoje małe i „ogromne” problemy.
Nie obchodzi je ustrój czy polityka, które przelatują przez codzienność i rzutują na całe życie.
"Opowiadania nostalgiczne" uchylają rąbka tajemnicy o życiu córki członka aparatu ówczesnej władzy. Czy było tak inne, jak się czasami o tym mówi w tonie deprecjonowania? Jak wyglądało jej patrzenie na codzienność? Opowieść dotyczy lat środkowego PRL. Każdy znajdzie tu coś dla siebie: starsi – wspomnienia swojej młodości, młodsi – wiele ciekawych informacji o życiu w tamtych czasach. PRL był jaki był. Każdy żył jak mógł i umiał, a czasem nawet jak chciał, i to niezależnie od tego kim się było.
Każdy miał swój PRL.
Jolanta Czartoryska – absolwentka Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego. Przez kilkadziesiąt lat wykonywała cztery zawody prawnicze, obecnie emerytowany radca prawny. Doktor nauk humanistycznych – historyk, publicystka, laureatka konkursu „Deutsche Welle” i „Rzeczypospolitej” (2002) oraz innych wyróżnień, autorka książki-dyskursu dotyczącego okresu PRL i współczesności „Odejść w cień”( LSW 2012).
Lubi porządkować problemy i przestrzeń wokół siebie.
Mała postradziecka Republika położona w centralnej Azji, dla niektórych Kirgiska SRR, Kirgizja, Kirgistan a dla Kirgizów Kyrgyzstan. 93% gór, populacja samych Kirgizów, którzy nazywają siebie dumnie i dźwięcznie Kyrgyzi, to około 4 mln ludzi. Naród dumny, gościny, ale i ceniący tradycję i swoje pochodzenie. Zamieszkujący Góry, Tien-Shan, Jezioro Issyk-Kull. Sąsiaduje z Chinami, Kazachstanem, Tadzykistanem i Uzbekistanem. To wszystko możemy wyczytać w popularnych serwisach internetowych.
Sytuacja zmienia się, gdy zamieszka się tu na dziesięć miesięcy, dodatkowo rozpocznie się studia doktoranckie na jednym z ważniejszych Uniwersytetów w stolicy - Bishkeku oraz ambitny projekt odwiedzenia całego Kirgistanu.
W linii prostej w kraju odległym od Polski o około 4 tysiące kilometrów, żadne przewodniki, żadne fora i strony internetowe nie są w stanie opisać i przewidzieć scenariuszy, jakie mogą się wydarzyć po przekroczeniu granicy. Wyobrażenia i plany, które snuje się wcześniej, można wyrzucić do kosza. Przebywając tutaj dłużej, okazuje się, że możliwości oraz proste czynności, które są w naszym kraju codziennością, tutaj stają się towarem deficytowym. Praca naukowa i nauka w hierarchii pozostają na ostatnich miejscach, a preferowane są takie cechy jak: konieczność radzenia sobie w trudnych sytuacjach oraz nieprzejmowania się zbytnio rzeczywistością.
Jednak to, co tu jest najpiękniejsze, to przyroda - dzika, i w niektórych miejscach mało przekształcona, ponieważ człowiek sobie z nią nie potrafi poradzić, bo jest silniejsza. Wszystkie przeżycia pozostają w smaku pieczonego tutaj chleba - lepioszki, która nigdzie nie pachnie
i nie smakuje tak, jak w górach Tien-Shan, gdy człowiek wyczerpany fizycznie, ale z czystymi myślami i wypoczęty, chce iść dalej, łapać świeże powietrze, pić czystą wodę i żyć. Dalej żyć.
W tej książce znajdziecie wszystko: smutek, szczęście i obojętność. Opisuje ona przygodę, której doświadczyłem w czasie pobytu na terenie Kirgistanu oraz historię napotkanych ludzi. Opowiada o zdarzeniach i opisuje przyrodę tego kraju. Pozwala przenieść się do prawdziwego i realnego Kirgistanu, nie tego z kolorowych kartek i zdjęć retuszowanych w przewodnikach.
"Kirgistan. Kraj pachnący chlebem" wydany jest w wersji papierowej oraz jako e-book. Wersja drukowana wzbogacona jest o mapę Kirgistanu ilustrującą wędrówkę Autora oraz kilkoma dodatkowymi rozdziałami.
Zapraszam do wspólnej przygody.
Michał Magnuszewski
Śląska Szkoła Filozofii jest instytucją powołaną do badań nad recentywizmem – systemem filozoficznym stworzonym przez Józefa Bańkę, który był profesorem filozofii na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. W 2020 roku ukazała się drukiem pierwsza praca na ten temat zatytułowana Śląska Szkoła Filozofii. W recentywizmie podkreśla się najbardziej fundamentalną przyczynę wszystkiego, jaką jest czas w roli kategorii jakościowej i pojęcie TERAZ w swej cesze ilościowej. Niniejsza publikacja jest kontynuacją badań nad recentywizmem i próbą krytycznej analizy wyników, do jakich doszedł Józef Bańka w obszarze rozważań nad rzeczywistością
w powiązaniu z czasowością w odniesieniu do badań naukowych.
William C. Auden Ph.D. jest profesorem na Metropolitan College of New York w Nowym Jorku.
Profesor Auden jest absolwentem New York University gdzie uzyskał stopień Master of Public
Administration oraz absolwentem Trident University w Kalifornii gdzie uzyskał stopień Ph.D.
Od wielu lat zajmuje się problematyką metodologii nauk społecznych oraz filozofią nauki.
Ostatnie kilka lat profesor Auden poświecił analizie twórczości profesora Józefa Bańki, w tym zwłaszcza jego koncepcji filozofii recentywizmu.
W tej książce znajdziesz odpowiedź na pytanie – jakie są najnowsze zalecenia dietetyczne dla osób dializowanych
Pacjenci rozpoczynający leczenie dializami muszą wprowadzić wiele zmian w sposobie żywienia w porównaniu z okresem leczenia zachowawczego. Dotyczą one w szczególności zawartości w diecie białka, płynów, fosforu, sodu i potasu. Pacjent powinien wiedzieć, jakie są dozwolone i przeciwwskazane pokarmy oraz ściśle przestrzegać zaleconej diety.
Dieta, pomimo ograniczeń, powinna zawierać wszystkie konieczne do prawidłowego funkcjonowania organizmu składniki odżywcze, być smaczna i w miarę możliwości urozmaicona. Pamiętajmy, to dieta na całe dializacyjne życie, a nie tylko krótki czas.
Książka jest przeznaczona głównie dla pacjentów poddawanych dializoterapii, ale także dla osób z ich otoczenia (rodzina, opiekun). Jednocześnie stanowi cenną wskazówkę dla lekarzy rodzinnych i dietetyków w procesie ustalania diety optymalnej dla poszczególnych chorych.
Publikacja zawiera 50 szczegółowych przepisów kulinarnych na dietetyczne potrawy. W każdym z nich dokładnie określono: zawartość składników mineralnych: sodu, fosforu i potasu; zawartość składników odżywczych: białka, tłuszczów, węglowodanów oraz oznaczono wartość kaloryczną potraw.
dr Barbara Pyszczuk
Absolwentka Wydziału Nauk o Żywieniu Człowieka i Konsumpcji SGGW w Warszawie. Zakres pracy doktorskiej, realizowanej w Katedrze Dietetyki, obejmował modyfikację sposobu żywienia w chorobach nerek.
Prelegent krajowych oraz międzynarodowych konferencji naukowych. Autorka licznych publikacji naukowych i popularnonaukowych z zakresu żywienia.
Na co dzień współpracuje z pacjentami z chorobami dietozależnymi. Regularny udział w kongresach, sympozjach, konferencjach krajowych i zagranicznych pozwala na bieżąco wdrażać wszystkie nowinki z zakresu żywienia, dietetyki, dietoterapii oraz dietoprofilaktyki.
Cześć,
jestem pies Głośnik. Chciałbym, abyście poznali moją ekipę, z którą często spędzam czas na zabawach i przeżywamy niezliczone przygody.
Opowiem Wam dzisiaj jedną z nich. Jest to historia, która niedawno nam się przydarzyła, ale była to dla nas jednocześnie lekcja, podczas której dowiedzieliśmy się wielu ważnych rzeczy: jak nie należy zachowywać się w lesie oraz jakie zasady panują podczas segregacji odpadów. Dużo się nauczyłem podczas tej przygody i chcę się z Wami tym podzielić.
Jeśli jesteście gotowi, zawołajcie mamę lub tatę, dajcie im książkę i wspólnie przeżywajcie przygody moje i mojej ekipy.
hAnia to utwór wielowarstwowy. To książka spowiedź-lament, krzyk dzieci niczyich, sierot i podrzutków stygmatyzowanych na całe życie. Dzieci odtrąconych przez najbliższych, które często i w dorosłym życiu wciąż dźwigają przeświadczenie o swojej bezwartościowości.
Nie wszyscy mają wystarczająco siły, żeby walczyć o miłość, o marzenia i przyjaźń; przeciwstawić się swoim wyobrażeniom o własnej niższej wartości, bo jeśli matka-rodzicielka ich nie chciała, to znaczy, że byli gorsi.
Swój ból i bunt mogą wyrazić jedynie po cichu, w myślach, nigdy głośno i na forum, bo do tego potrzebna jest odwaga, a ta została w nich zniszczona.
Książka pokazuje, jak łatwo okaleczyć dziecko i zrobić z niego poturbowanego dorosłego, który często nie jest w stanie skutecznie się obronić.
Pozwól sobie na niezwykłą podróż wspólnie z rodzeństwem: ośmioletnią Nastką, dwunastoletnim Markiem i szesnastoletnim Michałem, oraz ich przyjaciółmi, przemierzając różne wymiary rzeczywistości. Zanurzając się w serii Kamień Królestwa Sloget, przeżyjesz niezapomniane chwile, balansując pomiędzy jawą a snem.
W dwunastej części - Szklany Rycerz - istoty z ciemności porozrzucają po Wzgórzu Olch szczątki niewinnych ofiar, próbując w ten sposób wzbudzić w sercu Nastusi nienawiść i sprowokować ją do przejścia na stronę ciemności. Czy im to się uda? Czy Nastka pokona narastający gniew?
Pozwól sobie na niezwykłą podróż wspólnie z rodzeństwem: ośmioletnią Nastką, dwunastoletnim Markiem i szesnastoletnim Michałem, oraz ich przyjaciółmi, przemierzając różne wymiary rzeczywistości. Zanurzając się w serii Kamień Królestwa Sloget, przeżyjesz
niezapomniane chwile, balansując pomiędzy jawą a snem.
W jedenastej części - Nastusia próbuje pomóc synowi pani Izoldy pokonać ciemność w jego sercu. Czy Emil i Niko na to pozwolą? Do czego posuną się istoty z szarej chmury, aby Aleks pozostał po ich stronie?
Człowiek powstał z tęsknoty bogów za pięknem? Pas Oriona i szum wiatru mają wspólny mianownik? Czemu ludzie kłaniają sie miotle? Co wybrać: miłość czy nieśmiertelność? Dokąd prowadzą meandry myśli ujętych w słowa? Odpowiedz obiecują Ślepe Wrota – przejdźmy na drugą stronę, prowadzeni przez Autora. Niniejszy zbiór opowiadań łączących starożytność Egiptu z filozofią kwantową, jest trzecią książka Krzysztofa Urbana. Krzysztof Urban rocznik 1960. Urodził się i mieszka w Pruszkowie. Z wykształcenia technolog żywienia zbiorowego. W roku 2009 wydał debiutancką powieść Dożywotka. Kolejna książka, wydana w 2019 r., to zbiór opowiadań Data umierania. Przez kilka lat był redaktorem w piśmie religijno-społecznym „Jednota”. Obecnie pracuje jako kościelny w Parafii Ewangelicko-Reformowanej w Warszawie.
Jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że słowo „mama” jest wyjątkowe i kojarzy się, no, może nie z samym dobrem, ale na pewno z dobrem. Żyjemy w tej świadomości do późnej starości. I obyśmy z nią zmarli. Niestety nie zawsze jest tak dobrze. I o takim przypadku jest ta książka, kiedy wszystko wymyka się spod kontroli i słowo „mama” brzmi już całkiem inaczej, wręcz wrogo. Co prawda historia „Mamy” jest na tyle skomplikowana, że jej miłość macierzyńska zamienia się w miłość niszczycielską, ale czyż większość dzieci nie spotkała się choćby z symptomami takiej miłości? To wspaniałe słowo „mama” najładniej brzmi w Dzień Matki, ale już niedługo zamienia się być może w słowo „teściowa” i wówczas przybiera inny kształt. Cóż, „Mama” to książka o ludzkiej słabości, a ona może dosięgnąć każdego. To dlatego takie jest smutne, gdy to słowo ulega degradacji.
Co można powiedzieć o autorze książki, czyli o pisarzu? Przecież to nie jest zawód. Hemingway był dziennikarzem, Kundera uczuł się muzyki, London wykonywał tyle zajęć, że trudno je wymienić, Korczak był pedagogiem... Co napisać o pisarzu, że pisze? Pisarz to osoba, która czerpie z własnych doświadczeń, albo z wyobraźni. Jak aktor. Tylko jeden robi to za pomocą klawiszy (czytaj pióra), a drugi osobowości. W moim przypadku doszło do połączenia tych umiejętności. Co z tego wyszło?
Lepiej o mnie będą mówić fakty: nauczyciel poruszania się w świecie twórczości (prowadzę takie zajęcia trzydzieści lat z dwom tysiącami dzieci rocznie), instruktor teatralny (zarówno teatrów studenckich, jak i młodzieżowych, a przede wszystkim dziecięcych, przewinęło się przez nie setki dzieciaków), szef teatru Bezscenni (jedynego obecnie, który jest gotowy do profesjonalnych występów), autor książek (powieści, książek psychologicznych i teatralnych), aktor (a jakże), tekściarz (wiele skeczów i piosenek), twórca i reżyser sztuk teatralnych, wreszcie handlowiec (z czegoś trzeba żyć). Jeśli sam miałbym się określić, nazwałbym się człowiekiem zafascynowanym ludzką osobowością. Nic tak tego nie uświadomi jak dobrze prowadzone zajęcia aktorskie.
Autorka książki, Sylwia Nadworna swoim doświadczeniem, wiedzą i całym sercem wspiera temat łysienia plackowatego. Bardzo dobrze wie, czym jest utrata włosów, ponieważ sama doświadczyła tej dolegliwości i pokonała ją. Odzyskała wszystkie włosy. Jest założycielką strony lysienieplackowate24.pl, na której umieszczane są informacje związane z tą przypadłością. Zrzesza i integruje społeczność osób z łysieniem plackowatym, prowadząc grupę wsparcia: Łysienie Plackowate Polska. Jako jedna z pierwszych osób w kraju rozpoczęła cykl spotkań osób i dzieci mających tę dolegliwość. Za jej przykładem poszli inni i organizują grono Alopecjan.
„Łysienie plackowate. Życie pełne wyzwań” wprowadza czytelnika w świat osób zmagających się z tą dolegliwością. Autorka opisuje swoją historię, przedstawiając podejmowane przez nią sposoby leczenia oraz zmiany, jakie zaszły w jej życiu na skutek tej przypadłości.
W książce zostały również opisane historie innych osób z łysieniem plackowatym, które odzyskały włosy, ale i tych z łysieniem całkowitym. Pokazują one, z czym musieli się zmierzyć i jak poradzili sobie w tej trudnej sytuacji. W publikacji znajdziemy również specjalne artykuły, przygotowane przez dermatologa, trychologa, dietetyka i psychologa. Autorka przedstawia dostępne rozwiązania, zabiegi i możliwości, z których osoba mająca łysienie plackowate może skorzystać, aby przywrócić lub podnieść jakość życia. Poruszona została również kwestia poczucia własnej wartości, stresu, manipulacji i odnalezienia się w tej „nowej” sytuacji. Mówi się, że człowiek najlepiej uczy się na własnych błędach. Może jednak warto przyjrzeć się cudzej historii i zmienić swoje życie, nie czekając na własne, niepotrzebne, złe emocje?
Bromyard, małe miasteczko położone w hrabstwie Hereforshire w Anglii. Anastazja Zauch jest niezależną kobietą o złotym sercu. Znana z ostrego języka i ciętej riposty. W zaciszu miasteczka spełnia się jako pomoc w rodzinnej fundacji „I Try” oraz dziennikarka. Pewnego dnia otrzymuje telefon od przyjaciela prowadzącego redakcję, ma napisać artykuł... o brutalnym zabójstwie na Bromyard Downs. To zbrodnia, która wstrząsnęła całą Anglią. Zamordowaną jest Sara Morgan, córka znanego biznesmena. Anastazja dzięki swojej przyjaciółce Kaśce, pracującej w oddziale dochodzeniowym, uczestniczy w oględzinach miejsca zbrodni. Od tego momentu jej zaangażowanie w sprawę wzrasta. Podczas zbierania materiałów do artykułu nawiązuje niezobowiązujący romans ze śledczym prowadzącym sprawę.
Książka trzymająca w napięciu, jak również opisująca różne życiowe sytuacje dające wiele do myślenia. Jakie mroczne sekrety skrywa zbrodnia? Czy w życiu można być czegoś pewnym?
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
