„Kalahari i inne opowiadania”, to kompletny zbiór twórczości Wojciecha Albińskiego.
W dwóch tomach, na bez mała tysiącu stron, znajdują sie opowiadania publikowane wcześniej w zbiorach: „Kalahari”, Twój Styl, Warszawa 2003; „Królestwo potrzebuje kata”, Twój Styl, Warszawa 2004; „Antylopa szuka myśliwego”, Twój Styl, Warszawa 2006; „Lidia z Kamerunu”, Twój Styl, Warszawa 2007; „Achtung! Banditen!”, W.A.B, Warszawa 2009; „Soweto – my love”, W.A.B., Warszawa 2012.
Są również teksty, które drukowane były na łamach czasopism, a nie ukazały sie nigdy w wydaniach książkowych. Są wreszcie i te, które dotychczas nie ujrzały jeszcze światła dziennego.
Całość dopełniają wiersze Wojciecha Albińskiego, od których rozpoczynał swoja pisarska przygodę, drukując je miedzy innymi w paryskiej „Kulturze”.
Książka opatrzona jest wstępem Marka Nowakowskiego. Swoistym komentarzem do opowiadań jest również zamieszczony w książce w całości wywiad udzielony przez Autora do prestiżowego miesięcznika literackiego „Nowe Książki” („Jest wiele niepotrzebnych krajów”. Rozm. J. Strękowski.
„Nowe Książki” 2006 nr 8).
Wojciech Albiński dzieli sie w tych opowiadaniach swoim długoletnim doświadczeniem afrykańskim. To, o czym nam mówi, czerpie z własnego pasjonującego życia – dlatego mu wierzymy. Wartość tej książki podnosi jeszcze jej barwny styl i piękny, żywy język.
Ryszard Kapuściński
Wojciech Albiński zadebiutował późno, ale jakże zaskakującą i dojrzałą prozą. Kalahari to książka finezyjna w formie i bogata w treści. Zarazem pożyteczna poznawczo, wciągająca w osobliwości świata na antypodach, tam, gdzie z oceanu wynurza sie Przylądek Dobrej Nadziei i Góra Stołowa.
Marek Nowakowski
Ze Wstępu do książki
"Badania społeczne mówią, że strata pracy to największy po rozwodzie wstrząs, jaki może spotkać dorosłego człowieka. Nie wierzę w to zupełnie. W jednym roku 2012 straciłem i znalazłem pracę cztery razy. Z pewnością sprzyja to uczuciowemu otępieniu, ale też pozwala odbić się od dna i zadać jedno pytanie.
- Czym jest praca i czy na pewno tym, czego szuka się w ogłoszeniach?
Powstał, powiedzmy, poradnik, który Marcin Władyka, znany polski plakacista zamienił w książkę graficzną. To może wyglądać jak książka do kawy. Ale to jest mój smutek, otępienie i próba znalezienia światła, za którym mógłbym iść dalej". -Wojciech Albiński
"W świecie idealnym do pracy nie trzeba byłoby chodzić wcale; w dalekim od ideału, ale lepszym od naszego, działy zasobów ludzkich wydawałyby budżety nie tylko na wiszące na korporacyjnych korytarzach pleksiglasowe tablice z motywującymi hasłami, ale także na odpowiednie zapasy "Jak czuć się dobrze gdy cię wywalą" (dla członków zarządu w oprawie twardej i z dodatkowym opracowaniem w pliku .ppt). Oto prawdziwa i uczciwa książeczka rekolekcyjna dla nawróconych kiedyś na kapitalizm, pozwalająca zmierzyć się z niespodziewaną pustką po stracie pracy i przygotować do życia potem, do życia od nowa, do zapełnienia pustki po etacie pracą nad sobą. Lektura, którą powinno się zaczynać jeszcze na firmowym parkingu i sięgać po nią regularnie w ciągu kolejnych dni, wypełnionych cierpliwym osiąganiem równowagi. W naszym świecie na takie gesty ze strony HR liczyć nie można - inwestycje w zwalnianych pracowników słabo się amortyzują - dlatego w tę książkę każdy pracujący powinien zaopatrzyć się sam. Ty też, bo prędzej czy później Ty też stracisz pracę." - Piotr Czerski
„Kalahari i inne opowiadania”, to kompletny zbiór twórczości Wojciecha Albińskiego.
W dwóch tomach, na bez mała tysiącu stron, znajdują sie opowiadania publikowane wcześniej w zbiorach: „Kalahari”, Twój Styl, Warszawa 2003; „Królestwo potrzebuje kata”, Twój Styl, Warszawa 2004; „Antylopa szuka myśliwego”, Twój Styl, Warszawa 2006; „Lidia z Kamerunu”, Twój Styl, Warszawa 2007; „Achtung! Banditen!”, W.A.B, Warszawa 2009; „Soweto – my love”, W.A.B., Warszawa 2012.
Są również teksty, które drukowane były na łamach czasopism, a nie ukazały sie nigdy w wydaniach książkowych. Są wreszcie i te, które dotychczas nie ujrzały jeszcze światła dziennego.
Całość dopełniają wiersze Wojciecha Albińskiego, od których rozpoczynał swoja pisarska przygodę, drukując je miedzy innymi w paryskiej „Kulturze”.
Książka opatrzona jest wstępem Marka Nowakowskiego. Swoistym komentarzem do opowiadań jest również zamieszczony w książce w całości wywiad udzielony przez Autora do prestiżowego miesięcznika literackiego „Nowe Książki” („Jest wiele niepotrzebnych krajów”. Rozm. J. Strękowski.
„Nowe Książki” 2006 nr 8).
Wojciech Albiński dzieli sie w tych opowiadaniach swoim długoletnim doświadczeniem afrykańskim. To, o czym nam mówi, czerpie z własnego pasjonującego życia – dlatego mu wierzymy. Wartość tej książki podnosi jeszcze jej barwny styl i piękny, żywy język.
Ryszard Kapuściński
Wojciech Albiński zadebiutował późno, ale jakże zaskakującą i dojrzałą prozą. Kalahari to książka finezyjna w formie i bogata w treści. Zarazem pożyteczna poznawczo, wciągająca w osobliwości świata na antypodach, tam, gdzie z oceanu wynurza sie Przylądek Dobrej Nadziei i Góra Stołowa.
Marek Nowakowski
Ze Wstępu do książki
Krótkie historie, zanotowane w bezpretensjonalnym tonie, dotykają wielu przestrzeni współczesnego świata, które pomimo upływu kilkudziesięciu lat nie są wolne od wojennych skojarzeń. Wojciech Albiński, trzydziestosześcioletni mężczyzna, próbuje te skojarzenia uchwycić prostym, a miejscami poetyckim językiem.Wojna i jej historie nigdy nie interesowała mnie bardziej niż statystycznego przedstawiciela mojego pokolenia. Kiedyś zasłuchani w opowieści dziadków, naświetlani socjalistyczną telewizją nigdy nie przepuszczającą okazji, żeby dołożyć germańskim najeźdźcom po czasie, dojrzewając, zapomnieliśmy. Niemniej temat wraz z dorosłością, dziećmi i pytaniami o własną przeszłość wrócił. Nie jako pełnoprawna wielka historia, ale wydawałoby się drobny refleks, światło z telewizora odbijające się przez półprzymknięte drzwi na ścianie dawnego dziecięcego pokoju. Wraz z nim dalej żywe, jak się okazuje, wrażenia opuszczenia, tajemnicy, niewiedzy i swoistych bólów fantomowych mówi Wojciech Albiński.Spisane impresje spięte m.in. tytułami: Ikea, Pomidorowa, Zabawa w chowanego, Dym z komina, Nurofenowe dzieci, Rodzaj wyższości, Opener, czyli co się nosi nad morzem odnoszą się zarówno do tych osobistych, codziennych doświadczeń, jak i współczesnych, wspólnotowych przeżyć. Wojenne skojarzenia nie mają tu formy natręctwa, one po prostu są, wciąż aktualne, a ich spisanie to także próba oswojenia i zmierzenia się z tym, co nie zawsze jest chętnie wypowiadane.Wojciech Albiński przez dziesięć lat pracował w reklamie, z której w końcu przeniósł się do biblioteki. W 2012 roku wydał zbiorek opowiadań Przekąski, zakąski, a także coś na kształt poradnika Jak czuć się dobrze, gdy cię wywalą. Ma 36 lat, rodzinę, mieszka pod Warszawą, pisze.
Paul zostaje dyskretnie usunięty ze szkoły i wyjeżdża na naukę do innego kraju, gdy okazuje się, że jest kolorowy Martin, syn białego przemysłowca, zapuszcza się w głąb Soweto, by odwiedzić czarną kobietę, w której się zakochał; życzliwy policjant przestrzega go przed konsekwencjami przekroczenia Immorality Act. Rodzice młodej komunistki wychowują w tajemnicy jej kolorowe dziecko; gdy senior rodu nabiera podejrzeń, proszą Boga, by odebrał dziadkowi pamięć. Sangoma, plemienny uzdrowiciel, składa wizytę białemu doktorowi, by zaradzić kłopotliwym różnicom zdań na temat metod leczenia. Siostry zakonne nie mogą poradzić sobie z plagą myszy atakujących nocą trędowate dzieci; zrozpaczone matki oskarżają zakonnice o kanibalizm.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
