„Orkiestra to najcudowniejszy muzyczny instrument”. Aby dojść do takiego wniosku, potrzeba wiedzy, doświadczenia, talentu i długiej drogi przez muzyczne niuanse. Z książki o Motylce dowiecie się, jak mogła wyglądać muzyczna ścieżka Agnieszki Duczmal i jak trudno czasem odnaleźć to, co tak naprawdę jest naszym powołaniem.
„Gama i pasażerowie” to muzyczna seria książek dla dzieci, której bohaterowie ukrywają się w dźwiękach klawiszy fortepianu: białych i czarnych. Przygody, opowieści, historyjki, bajki, zabawne perypetie i przypadki dwunastu wybitnych polskich muzyków XX i XXI wieku opowiadają wspaniali autorzy – twórcy słów i obrazów.
Mówcie sobie co tam chcecie, prawdziwe księżniczki są na świecie. Co prawda poznaje się je nie po tym, że ziewają z niewyspania z powodu uwierającego ziarenka pod posłaniem, lecz po tym, że z otwartą przyłbicą mierzą się z najtrudniejszymi przeszkodami. Oto historia, jaka mogła się przydarzyć jednej z nich. Posłuchajcie o Ewie, najprawdziwszej księżniczce, a zarazem rycerzu. Głos, który wykiełkował w jej krtani z połkniętego czarodziejskiego ziarenka, z równą łatwością kruszy najtrwalsze mury, co wprawia w drżenie najczulsze struny uczuć. Ciągle jednak trzeba go pielęgnować niczym najdelikatniejszy kwiat.Gama i pasażerowie to muzyczna seria książek dla dzieci, której bohaterowie ukrywają się w dźwiękach klawiszy fortepianu: białych i czarnych. Przygody, opowieści, historyjki, bajki, zabawne perypetie i przypadki dwunastu wybitnych polskich muzyków XX i XXI wieku opowiadają wspaniali autorzy twórcy słów i obrazów.
Uwerturki"" to seria książeczek przeznaczonych dla najmłodszych melomanów, które w sposób odpowiedni do wieku czytelników, wprowadzają w świat instrumentów. Odwołując się do pojęć, które dziecko nabywa wraz z rozwojem mowy, autorki przedstawiają rozmaite aspekty muzyki - od kształtu i koloru instrumentów po sposób wydobycia z nich dźwięku. Każda z książeczek zawiera krótką narrację skierowaną bezpośrednio do czytelnika, dzięki czemu lektura staje się wspólną przygodą rodzica i dziecka w myśl zasady, aby uczyć bawiąc.
Uwerturki"" to seria książeczek przeznaczonych dla najmłodszych melomanów, które w sposób odpowiedni do wieku czytelników, wprowadzają w świat instrumentów. Odwołując się do pojęć, które dziecko nabywa wraz z rozwojem mowy, autorki przedstawiają rozmaite aspekty muzyki - od kształtu i koloru instrumentów po sposób wydobycia z nich dźwięku. Każda z książeczek zawiera krótką narrację skierowaną bezpośrednio do czytelnika, dzięki czemu lektura staje się wspólną przygodą rodzica i dziecka w myśl zasady, aby uczyć bawiąc.
Jest szkołą przeznaczoną dla sześcio-siedmiolatków, która w szybkim tempie zapoznaje ucznia z klawiaturą, nazwami dźwięków i notacją muzyczną obu rąk w kluczu wiolinowym i basowym. Krótkie wierszyki przy utworkach rozwijają wyobraźnię dziecka, a przewijające się palcówki i ćwiczenia rytmiczne są pomocne w osiągnięciu prawidłowej i bezbłędnej techniki. Pokonywanie wszelkich trudów nauki rekompensuje szereg utworów na cztery ręce, które dostarczają wiele przyjemności młodym grającym i równocześnie uczą słuchania oraz skupiania uwagi na grze.
Niezwykła książka oparta na korespondencji dwojga przyjaciół i sąsiadów: Karola Szymanowskiego i Natalii Dawydow.To historia dwóch biografii, splątanych, przyciągających się i odpychających zarazem. Jak nie wpaść w banał, pisząc o książce do bólu niebanalnej. Czym ona jest? ?Vie romance? rzuconą na barwne i złowrogie tło epoki? Dramatem psychologicznym, napisanym klarownym i pięknym językiem? Subtelną opowieścią o losach ludzi, tak bardzo niezwykłych? Jest tym wszystkim ? zapewne ? po trochu. Jest w niej także zmienność perspektyw, elegancja i żywość stylu, więc czyta się ją z prawdziwym zainteresowaniem i podziwem, zważywszy na ogrom literatury przedmiotu, przez którą autorka musiała się przekopać. [fragm. posłowia Józefa Opalskiego]
Obszerna monografia opisująca życie i twórczość włoskiego kompozytora jest owocem wielkiej fascynacji autorki muzyką „boskiego Claudia”. Jest rodzajem swoistego hołdu złożonego genialnemu twórcy i jego niezwykłej sztuce. Dzieła Monteverdiego przedstawione są w szerokim kontekście kultury epoki, jej myśli filozoficznej i literatury, ale też specyficznej atmosfery włoskich dworów. Obowiązkowa lektura dla fascynatów muzyki dawnej.
Feliks Nowowiejski jako autor ""nieoficjalnego"", jak chcą niektórzy, lub ""drugiego"", jak utrzymują inni, hymnu państwowego - Roty do słów Marii Konopnickiej - niezwykle głęboko wrósł w świadomość kilku pokoleń Polaków, ustępując pod tym względem pola bodaj tylko Fryderykowi Chopinowi i Stanisławowi Moniuszce. Po śmierci na długie lata znalazł się w głębokim cieniu Karola Szymanowskiego oraz jego licznych zwolenników i następców. Co gorsza, przypięto Nowowiejskiemu łatkę najgorszą z możliwych, a właściwie nieprawdziwą: epigona późnego romantyzmu, twórcy, który spod uroku tej nie wiedzieć czemu silnie dyskredytowanej epoki nigdy nie zdołał się wyzwolić.Niniejsza książka stanowi pierwszą próbę przewartościowania wizerunku muzyki tego kompozytora i zarazem pierwszą próbę omówienia najważniejszych dzieł autora Roty.
Samobójstwo? Morderstwo? Przypadek? Ciało młodej kobiety zostaje znalezione na skwerze amerykańskiego miasta. Brak jakichkolwiek śladów popełnienia zbrodni zbija z tropu lokalną policję. Jeden mały element nie pasuje do układanki… Detektyw Deciese, francuski imigrant, zaczyna śledztwo. Tropy, za którymi podąży, doprowadzą go do dawno zapomnianych tajemnic rodziny Hardów. Kto wpadnie w sidła? Następna ofiara, morderca czy detektyw? Grażyna Bacewicz – wybitna polska kompozytorka i skrzypaczka, urodziła się 5 II 1909 w Łodzi, zmarła 17 I 1969 w Warszawie. Jako solistka występowała na najważniejszych scenach na całym świecie. Pokolenia muzyków wychowywały się na jej kompozycjach. „Sidła” to niezwykła powieść kryminalna, odkrywająca nową, dotychczas nieznaną, twarz artystki. Jedyna powieść jednej z najważniejszych polskich kompozytorek XX w.
Szkoła niniejsza powstała z notatek zapisanych w zeszytach lekcyjnych początkujących uczniów, wyrosła zatem z praktyki. Jest to najpopularniejsza Szkoła gry na skrzypcach, na której wychowało się już kilka pokoleń skrzypków. Publikacja zawiera uwagi wstępne: opis instrumentu, postawy muzyka, położenia rąk, trzymanie smyczka i in. Część praktyczna rozpoczyna się od prowadzenia smyczka w żywych wartościach ćwierćnutowych. Autorzy stosunkowo wcześnie wprowadzają materiał ludowy jako podstawę do ćwiczenia.
Kazimierz Kord, światowej sławy dyrygent, napisał swoją Autobiografię nie tylko po to, by zostawić po sobie ślad ale także po to, by lepiej zrozumieć swój zawód, któremu poświęcił całe życie. W książce opisuje swoją drogę do sławy: edukację muzyczną, początki kariery, pracę w WOSPRiT, Metropolitan Opera House, Filharmonii Narodowej. Pisze o dyrygenckiej codzienności polegającej na ciągłym analizowaniu i obserwowaniu wszystkiego co z muzyką związane, aby jak najpełniej wypowiadać się w jej języku, o podróżach i spotkaniach z wyjątkowymi ludźmi: muzykami, śpiewakami, reżyserami, kompozytorami. Dużą część książki poświęca dyrygenckiemu warsztatowi: panowaniu nad dźwiękiem, nauce partytury, współpracy z zespołem i wielu innym zagadnieniom, które są kluczem do jak najlepszego wykonania utworu.
„Sztuka nie wybacza, wszystko podsumowuje. Nie wystarczy raz osiągnąć doskonałość, bo nawet u największych powtarzające się niedostatki będą się nawarstwiać i wpływać na ocenę ich dokonań. Tak właśnie, podstępnie, wkrada się bylejakość i warto mieć świadomość tego zagrożenia już na początku kariery. Pojawia się wówczas przymus pracy na najwyższych obrotach, co musi stać się standardem obowiązującym trwale, naturalnym. Jeśli ponadto utrzymamy surowe kryteria oceny produkcji muzycznej, równe lub wyższe od wymagań stawianych przez kolegów, znajdziemy się w gronie profesjonalistów” – fragment książki
Hen, daleko stąd, za Rzeką Szmerów, Górą Łomotów i Morzem Dudnień rozciąga się Kraina Sonostworów. Słychać ją z daleka, jej mieszkańcy bowiem – istoty o cudacznych imionach i mnogich talentach – nade wszystko uwielbiają dźwięczeć. W poszukiwaniu publiczności i sławy odbywają nieraz dalekie podróże, docierając nawet do nas. Szczerze mówiąc, jest ich tu całe mrowie, niestety – mało kto zwraca na nie uwagę, co doprowadza je do rozpaczy. Dorośli ignorują je całkowicie, na szczęście można czasem liczyć na dzieci, takie jak mała Sonia, która dziś właśnie spotkała przedziwną istotkę imieniem Glissando. Sonostworek uwielbia ślizgi i zjeżdżalnie, a do tego ma zdolności magiczne, dzięki którym zabawa z nim staje się naprawdę szalona!
„Sonia w Krainie Sonostworów” to cykl edukacyjnych książeczek dla dzieci – baśniowych opowieści o małej Soni, wymyślonych przez Annę Pęcherzewską-Hadrych, spisanych zaś wierszem przez Katarzynę Huzar-Czub i zilustrowanych przez Gosię Herbę. Seria wprowadza odbiorców w świat niezwykłych zjawisk dźwiękowych, spotykanych zarówno w muzyce, jak i w otaczającej nas sonosferze. Odkrywając je wraz z tytułową bohaterką, mały Czytelnik zaczyna rozumieć ich naturę i uwrażliwia się na ich piękno. W serii, obok Glissando ukazały się także: Ostinato oraz Alikwoty.
Dopełnieniem książeczek są aplikacje mobilne (do pobrania bezpłatnie na Google Play i App Store) oraz gra pamięciowa: W Krainie Sonostworów. Zapraszamy do zabawy z Sonostworami!
Hen, daleko stąd, za Rzeką Szmerów, Górą Łomotów i Morzem Dudnień rozciąga się Kraina Sonostworów. Słychać ją z daleka, jej mieszkańcy bowiem – istoty o cudacznych imionach i mnogich talentach – nade wszystko uwielbiają dźwięczeć. W poszukiwaniu publiczności i sławy odbywają nieraz dalekie podróże, docierając nawet do nas. Szczerze mówiąc, jest ich tu całe mrowie, niestety – mało kto zwraca na nie uwagę, czasem więc – zdesperowane – porywają upatrzonego słuchacza do swej krainy. Taka właśnie przygoda spotyka małą Sonię, która magicznym sposobem trafia prosto na próbę chóru Alikwotów. Dziwne to jednak śpiewy i dziwni chórzyści, coś tu brzmi znajomo, ale wszystko jest nie tak. I skąd te dziwne „pieśni”? Czy Soni uda się rozwiązać zagadkę?
„Sonia w Krainie Sonostworów” to cykl edukacyjnych książeczek dla dzieci – baśniowych opowieści o małej Soni, wymyślonych przez Annę Pęcherzewską-Hadrych, spisanych zaś wierszem przez Katarzynę Huzar-Czub i zilustrowanych przez Gosię Herbę. Seria wprowadza odbiorców w świat niezwykłych zjawisk dźwiękowych, spotykanych zarówno w muzyce, jak i w otaczającej nas sonosferze. Odkrywając je wraz z tytułową bohaterką, mały Czytelnik zaczyna rozumieć ich naturę i uwrażliwia się na ich piękno. W serii, obok Alikwotów ukazały się także: Glissando oraz Ostinato.
Dopełnieniem książeczek są aplikacje mobilne (do pobrania bezpłatnie na Google Play i App Store) oraz gra pamięciowa: W Krainie Sonostworów. Zapraszamy do zabawy z Sonostworami!
Hen, daleko stąd, za Rzeką Szmerów, Górą Łomotów i Morzem Dudnień rozciąga się Kraina Sonostworów. Słychać ją z daleka, jej mieszkańcy bowiem – istoty o cudacznych imionach i mnogich talentach – nade wszystko uwielbiają dźwięczeć. W poszukiwaniu publiczności i sławy odbywają nieraz dalekie podróże, docierając nawet do nas. Szczerze mówiąc, jest ich tu całe mrowie, niestety – mało kto zwraca na nie uwagę, czasem więc – zdesperowane – porywają upatrzonego słuchacza do swej krainy. Taka właśnie przygoda spotyka małą Sonię, która magicznym sposobem trafia prosto na próbę chóru Alikwotów. Dziwne to jednak śpiewy i dziwni chórzyści, coś tu brzmi znajomo, ale wszystko jest nie tak. I skąd te dziwne „pieśni”? Czy Soni uda się rozwiązać zagadkę?
„Sonia w Krainie Sonostworów” to cykl edukacyjnych książeczek dla dzieci – baśniowych opowieści o małej Soni, wymyślonych przez Annę Pęcherzewską-Hadrych, spisanych zaś wierszem przez Katarzynę Huzar-Czub i zilustrowanych przez Gosię Herbę. Seria wprowadza odbiorców w świat niezwykłych zjawisk dźwiękowych, spotykanych zarówno w muzyce, jak i w otaczającej nas sonosferze. Odkrywając je wraz z tytułową bohaterką, mały Czytelnik zaczyna rozumieć ich naturę i uwrażliwia się na ich piękno. W serii, obok Ostinato ukazały się także: Glissando oraz Alikwoty.
Dopełnieniem książeczek są aplikacje mobilne (do pobrania bezpłatnie na Google Play i App Store) oraz gra pamięciowa: W Krainie Sonostworów. Zapraszamy do zabawy z Sonostworami!
Zygmunt Mycielski był prawdziwym arystokratą, hrabią herbu Dołęga. Przede wszystkim był wspaniałym kompozytorem, publicystą, pisarzem i krytykiem muzycznym. Niniejsza książka to zapis rozmów, które autorka przeprowadziła z osobami z jego otoczenia. Znajdziecie w niej wiele ciekawych opinii i wypowiedzi na jego temat. Autorem wstępu jest Marek Zagańczyk.
"Zygmunt miał do świata dystans – z jednej strony ten świat go fascynował, a z drugiej irytował. Ale patrzył na wszystko z dystansem. Kiedy ostatnio o nim myślałem, przyszedł mi do głowy główny bohater słynnego Lamparta Giuseppe Tomasiego di Lampedusy – wielki arystokrata, ze wspaniałymi tradycjami, które się skumulowały w jego osobie. Podobnie było u Zygmunta – jego wielka klasa sprawiała, że absolutnie nie był zainteresowany robieniem kariery, jeśli jednak w grę wchodziła obrona kultury czy muzyki, to zawsze pierwszy był gotów stanąć w szranki , bez względu na szykany czy represje. "
Adam Michnik
Niniejsza płyta oddaje w ręce miłośników muzyki szczególnie wdzięczne pokłosie związków Feliksa Nowowiejskiego z amatorskim ruchem śpiewaczym trzydzieści jeden kolęd w autorskim opracowaniu na chór mieszany a cappella, które ukazały się drukiem za życia kompozytora.Utwory w publikacji:Ze zbioru 12 kolęd na chór mieszany1. Bądź pochwalon2. Jezusek czuwa [Noc cicha w śnie]3. Oj, luli, Jezuniu [Bracia, ach patrzcie tam]4. Stara kolęda z XV wieku [Resonet in laudibus / Niech zabrzmi chwała w kościele]5. Kolęda z XVI wieku [A czemuż mój Jezu]6. Kolęda z XVII wieku [Bracia, siostry posłuchajcie]7. Stara kolęda z roku 1609 [Dzieciątko się narodziło]8. Gdy się Chrystus rodzi9. Dzisiaj w Betleem10. Przybieżeli do Betleem11. Z narodzenia Pana12. Witaj Jezu ukochanyZe zbioru Śpiewnik gwiazdkowy: 15 starych kolęd polskich na chór mieszany a cappella13. Stara kolęda z roku 1554 [Stała się jest rzecz dziwna]14. Narodził się nasz Zbawiciel. Kolęda z r. 1596 [Narodził się nam Zbawiciel]15. Nie masz ci, nie masz nad tę gwiazdeczkę16. Gdy śliczna Panna syna kołysała17. My też pastuszkowie18. Gloria in excelsis19. Mesyjasz przyszedł20. Bracia, patrzcie jeno21. Dzieciątko się narodziło22. Kiedy król Heród królował23. Któż o tej dobie24. Kołysanka: Mizerna, cicha, stajenka licha25. A wczora z wieczora26. Jezusa narodzonego wszyscy witajmy27. Do Betleem [Do Betleemu, pełni radości]Ze zbioru Śpiewnik górnośląski, z. 3: Stare kolędy górnośląskie28. W dzień Bożego Narodzenia29. Narodził się w stajni30. Zagrzmiała w Betleem ziemia [Zagrzmiała, gromiała w Betleem ziemia]Hymn na Boże Narodzenie31. Chrystus nam się narodził
Nowa, kolejna już część podręcznika Zagrajmy na saksofonie poświęcona jest jednemu z najważniejszych elementów sztuki gry na tym instrumencie, a mianowicie: interpretacji muzycznej.Należy zauważyć, że Jean-Marie Londeix jako pierwszy z autorów podjął się poruszenia tej kwestii w podręczniku. Zadanie wykonał w sposób niezrównany, kompleksowy, ilustrując świetnie dobranymi przykładami.""Znakomita, klasyczna, tradycyjna, fenomenalnie przygotowana szkoła na saksofon. Jej zaletą jest uniwersalność to szkoła na każdy saksofon: sopranowy, altowy, tenorowy i barytonowy. Uczeń prowadzony sumiennie w oparciu tylko o tę szkołę z pewnością osiągnie poziom paraakademicki, predestynujący go do wkroczenia cum laude w progi szacownych akademii. Pozycja bezcenna!!!"" [Piotr Baron]
Tradycyjna szkoła dla saksofonistów klasycznych. Pierwsza część szkoły Zagraj na saksofonie przeznaczona była dla początkujących instrumentalistów. W obecnej, drugiej części autor czyni naukę gry na saksofonie jeszcze bardziej interesującą i wciągającą. Bierze pod uwagę różne stopnie uzdolnienia uczniów, ale stara się wpoić wszystkim ten sam nawyk systematycznej pracy (bez taryfy ulgowej), dającej konkretne efekty. Problematyka poruszana w tym zeszycie nie ogranicza się jedynie do ćwiczenia oddechu i artykulacji, lecz poszerzona jest o frazowanie i sposoby akcentowania.""Znakomita, klasyczna, tradycyjna, fenomenalnie przygotowana szkoła na saksofon. Jej zaletą jest uniwersalność to szkoła na każdy saksofon: sopranowy, altowy, tenorowy i barytonowy. Uczeń prowadzony sumiennie w oparciu tylko o tę szkołę z pewnością osiągnie poziom paraakademicki, predestynujący go do wkroczenia cum laude w progi szacownych akademii. Pozycja bezcenna!!!"" [Piotr Baron]
Trzecia część podręcznika Szkoła na kontrabas Maxi zawiera uzupełnienie oraz podsumowanie zagadnień technicznych i wykonawczych zawartych w dwóch poprzednich częściach Mini i Midi. W całości Szkoły na kontrabas opracowany został kompletny zestaw pozycji obejmujący całą skalę instrumentu. Pozycja kciukowa, dotychczas pomijana w nauczaniu podstawowym, opisana jest tutaj szeroko i na różne sposoby. Zastosowany został podział na trzy stopnie, wyznaczone przez oparcie kciuka na kolejnych flażoletach naturalnych. Wyodrębnienie trzech stopni pozycji kciukowej, choć czysto teoretyczne, może ułatwić uczniowi orientację na gryfie w wysokich rejestrach. Pozycja kciukowa może być wprowadzona na dowolnym etapie edukacji ucznia równolegle do innych pozycji. Ćwiczenia w niższych pozycjach powinny być wtedy transponowane o oktawę i wykonywane z zastosowaniem palcowania w pozycji kciukowej.Pracę dopełniają: kompletny zakres flażoletów naturalnych stosowanych w praktyce wykonawczej, zasady dobrego ćwiczenia niezbędne na każdym etapie edukacji oraz nowe wzory ćwiczenia gam i pasaży. Te ostatnie, mało popularne wśród uczniów, zostały przedstawione w kreatywny sposób i uzupełnione ćwiczeniami kształtującymi świadomość dźwiękową, stając się wstępem do nauki improwizacji. Kontynuację tego zagadnienia uczeń znajdzie już w fachowej literaturze tematu.Podsumowaniem Szkoły na kontrabas Maxi jest zestaw gam w obrębie dwóch oktaw, obejmujący całą skalę instrumentu oraz progresja pasaży oparta na kolejnych stopniach koła kwintowego. To ostatnie ćwiczenie rozwija wyobraźnię harmoniczną ucznia, zmuszając do budowania kolejnych akordów nowej tonacji od tego samego dźwięku oraz doskonale dopełnia materiał całego podręcznika w zakresie poznania kompletnej topografii gryfu we wszystkich jego rejestrach.
Część druga Szkoły na kontrabas, zatytułowana Midi, jest kontynuacją części pierwszej Szkoły Mini, której treść obejmowała podstawowe informacje o budowie instrumentu, elementarne zagadnienia teoretyczne, mające zastosowanie w praktyce wykonawczej początkujących muzyków, oraz propozycje utworów, których skala trudności ograniczała się do pozycji I oraz IV.W części drugiej Szkoły na kontrabas autor wprowadza kolejne pozycje na gryfie. Każdy rozdział podręcznika to nowa pozycja lub nowe zagadnienie techniczne. Pozycjom przypisane są tonacje wraz odpowiednimi ćwiczeniami, etiudami oraz wzorami rytmów. Cały materiał ćwiczeniowy stanowi przygotowanie do wykonania konkretnych utworów. Wśród tych wybranych kompozycji znajdują się popularne melodie z różnych krajów, fragmenty znanych dzieł klasycznych oraz standardy jazzowe. Opracowane są tak, by umożliwić soliście grę z akompaniamentem fortepianu, w duecie z drugim kontrabasem lub w trio (dwa kontrabasy i fortepian).Twórczym zastosowaniem nowo poznanej tonacji, rytmów oraz skali są ćwiczenia z improwizacji. Umieszczone zostały w różnych rozdziałach niniejszego podręcznika i oparte zostały na schematach odpowiadających określonemu stylowi muzycznemu.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
