Kurs skutecznego zapamiętywania znaków japońskich.
Pierwsze wydanie w języku polskim wyjątkowo skutecznej metody opartej na wiedzy z zakresu psychologii nauczania, uwzględniającej mechanizmy funkcjonowania ludzkiej pamięci, wykorzystującej mnemotechniki.
2 200 znaków japońskich, w tym wszystkie znaki z listy znaków powszechnego użytku, utworzonej przez japońskie Ministerstwo Edukacji, Kultury, Sportu, Nauki i Technologii, włącznie z nowymi znakami dodanymi w roku 2010.
Książka uczy nie tylko, jak skutecznie zapamiętać znaki, ale także, jak uniknąć interferencji – mylenia podobnych do siebie znaków. Przystępna metoda przeznaczona jest dla osób z różnych grup wiekowych, niezależnie od wykształcenia. Skierowana zarówno do samouków, jak i studentów języka japońskiego na wyższych uczelniach.
Dostępny w sześciu językach (angielskim, niemieckim, francuskim, hiszpańskim, węgierskim i holenderskim) kurs stał się już bestsellerem wśród japonistów, filologów i pasjonatów języka japońskiego na całym świecie.
Poruszająca powieść do niespiesznego czytania o ludzko-zwierzęcej więzi, sile natury i kobiecości, o autentycznych gestach i uczuciach w naszych niepokojących czasach. O miłości i radości życia na przekór starzeniu się i dewastacji ekologicznej. Z pisarką spacerującą po lesie, jej mężem - zrzędliwym erudytą, który śpi w dzień, a czyta w nocy - i psem w rolach głównych. Pełna oryginalnych przemyśleń i literackich dygresji.
Dla tych, którzy kochają psy, lasy, spokój z dala od wszystkiego, dziką przyrodę i dobrą literaturę.
Książkę wydano dzięki dofinansowaniu Instytutu Francuskiego w Polsce w ramach Programu Wsparcia Wydawniczego Boy-Żeleński.
O autorce:
Claudie Hunzinger – francuska powieściopisarka i malarka urodzona w 1940 roku w Colmarze. Głównym wątkiem jej twórczości jest osobista eksploracja natury. W 2022 roku za powieść Pies przy moim stole została laureatką nagrody Femina.
Parce que c’est ça que je veux que tu retiennes. Nos couleurs. Chaudes, franches. Je veux que ces femmes si différentes, si vivantes, si complexes qui composent ton arbre généalogique puissent t’inspirer et t’aider à savoir qui tu es, le fruit de quels voyages et de quelles passions. »
À la mort de Rita, surnommée « l’Abuela », sa petite-fille hérite de l'intrigante commode qui avait jadis nourri toute sa curiosité et son imagination enfantines. Le temps d'une nuit, ouvrant ses dix tiroirs, elle découvre les secrets qui ont scellé le destin de plusieurs générations de femmes, entre l’Espagne et la France, de la dictature franquiste à nos jours.
Dans ce brillant premier roman Olivia Ruiz révèle son formidable talent de conteuse et nous offre une fresque flamboyante sur l'exil
Un coup d’éclat et un coup de maître. Le Point.
Une fable habitée de fantômes, de désirs, de délires, d’absolu. Un récit ardent. Le Monde des livres.
Un texte délicat, poétique et poignant. RTL.
Lato 1865 roku w Sankt Petersburgu. Przygnieciony biedą młody Raskolnikow musiał porzucić studia. Zdezorientowany i krążący po mieście wierzy, że został powołany do świetlanej przyszłości i, lekceważąc prawo moralne, dokonuje zabójstwa na starej lichwiarce, u której wynajmuje lokum. Jednakże, gdy zdaje sobie sprawę z tego “potwornego snu”, zaczyna otaczać go mrok - konsekwencje jego czynu pochłaniają go. Do chwili, gdy poddaje się i przyjmuje potępienie będące jego jedynym sposobem odkupienia.
Zbrodnia i kara, wielkie dzieło rosyjskiej literatury, to powieść o ludzkim upadku, którego Raskolnikow jest wcielonym świadkiem. Będąc pisarzem świadomości i wątpliwości i zanurzając się we wzbudzającą niepokój psychikę przestępcy, Dostojewski proponuje żywą refleksję nad podwójną naturą człowieka, jego tajemnicą i możliwym zbawieniem.
Książka przetłumaczona z języka francuskiego na rosyjski przez Victora Derély’ego.
Akcja utworu toczy się w roku 1817. Dowiadujemy się, że 10 lat wcześniej, w bitwie pod Pruską Iławą zostaje ranny Hiacynt Chabert, pułkownik armii napoleońskiej. Podczas oczyszczania pola bitwy zostaje uznany za zmarłego i wrzucony do rowu z trupami. Przypadkowo zostaje uratowany przez miejscową kobietę a następnie przetransportowany do Heilsberga celem dalszego leczenia. Po względnym odzyskaniu zdrowia postanawia wyruszyć w podróż do Paryża. Po drodze doznaje wszelkich możliwych upokorzeń, zaś jedyną pomoc otrzymuje od równie biednych byłych towarzyszy broni. Dowiedziawszy się o tym, że jego żona, Róża Chapotel, którą poślubił mimo jej wątpliwej reputacji, wyszła ponownie za mąż za hrabiego de Ferraud i spieniężyła większą część domniemanego spadku po mężu, udaje się do adwokata Derville'a z prośbą o pomoc w odzyskaniu noszonych ongiś tytułów, utraconego majątku, a być może także małżonki (z tego ostatniego szybko rezygnuje). Poruszony historią starca Derville zgadza się podjąć sprawę mimo jej fantastycznego wręcz charakteru. Adwokat, zdając sobie sprawę z zawiłości potencjalnego procesu sądowego, postanawia spróbować załatwić sprawę polubownie. Po rozmowach z hrabiną przygotowuje projekt ugody, w której pułkownik zrzeka się swojej tożsamości w zamian za spełnienie jego roszczeń finansowych. Chabert jednak, będąc o krok od jej podpisania pod wpływem sztucznej uprzejmości hrabiny, unosi się honorem i rezygnuje ze wszystkiego, widząc obłudę swojej żony, którą mimo wszystko nadal kocha. Odmawia przyjmowania dalszej pomocy od Derville'a. Po wielu latach adwokat spotyka go ponownie, jako anonimowego mieszkańca przytułku dla bezdomnych, mającego za sobą pobyt w zakładzie dla chorych psychicznie. Doświadczenie to przepełnia go obrzydzeniem wobec paryskiego wielkiego świata i skłania do usunięcia się ze stolicy.
«Avec ‘anéantir’, Houellebecq entrouvre une porte vers la lumière.»
LE SOIR
« ‘Anéantir’ chef-d’œuvre de Houellebecq et évènement de la rentrée littéraire.»
LA LIBRE BELGIQUE
« Mais au fond, ce roman qu’on ne lâche pas laisse pas laisse aussi en soi des visages pleins d’espoir (…)»
LIBERATION
« Avec son nouveau roman, « Anéantir », qui imagine la France de 2026, l’écrivain Michel Houellebecq devrait être la star de la rentrée littéraire de janvier.»
LE PARISIEN
« Trois ans après ‘Sérotonine’, l’écrivain français le plus connu dans le monde revient avec ‘Anéantir’, un grand roman sur les maux de notre société.»
LE FIGARO
« ‘anéantir’ : Houellebecq fidèle à Houellebecq.»
LE TELEGRAMME
Le commissaire Dupin a quitté sa base de Concarneau et participe avec ennui à un séminaire des forces de police bretonnes à Saint-Malo quand, à la faveur d’une pause, il est le quasi-témoin du meurtre en plein marché d’une cheffe étoilée de Dinard par sa sœur cadette, elle-même cheffe montante. Dupin et deux commissaires présents au séminaire prennent l’affaire en main.
Coup de folie ? Arrêtée, la coupable reste mutique sur son geste et ses motivations. On sait seulement que les sœurs rivales se vouaient une jalousie et une haine féroces : les enquêteurs mettent au jour les coups fourrés qu’elles fomentaient l’une contre l’autre et découvrent la situation financière précaire de la cadette.
Et puis, coup sur coup, le mari et l’ami antiquaire de la victime sont retrouvés assassinés… et le mystère s’épaissit à mesure que surviennent les coups de théâtre.
Pour sa neuvième enquête, le commissaire Georges Dupin entraîne le lecteur à Saint-Malo, Dinard et Cancale au début de l’été, et le balade avec gourmandise dans le milieu impitoyable de la gastronomie.
Con gran sabiduría y sensualidad chispeante, su autora consigue, en los fogones de una vieja cocina, traducir la pasión y el amor reprimidos por la dura moral de una familia mexicana.
With great wisdom and sparkling sensuality, the author gets, in the kitchen of an old kitchen, translate the passion and love, repressed by the harsh moral of a Mexican family.
Este libro, que data de 1946 y que se traduce ahora por primera vez al castellano, reúne ocho relatos turbadores que Zofia Nalkowska, una de las protagonistas máximas de la literatura polaca, escribió tras participar en los trabajos de la comisión encargada de investigar los crímenes nazis en Polonia. La lectura de Medallones, considerado un clásico del siglo XX, con su implacable prosa, compacta y concentrada, su estilo documental y conciso, es una experiencia estremecedora. Esta obra imperecedera, que revolucionó el género del reportaje, es una de las primeras y más importantes narraciones literarias que se enfrentaron al reto de representar la maquinaria del genocidio.
Ma famille incarne ce que la joie a de plus bruyant, de plus spectaculaire, l'écho inlassable des morts, et le retentissement du désastre. Aujourd'hui je sais aussi qu'elle illustre, comme tant d'autres familles, le pouvoir de destruction du verbe, et celui du silence. D. de V.
Il fallait oser pour s’attaquer à un sujet déjà investi par les plus grands écrivains : le livre de ma mère. Et, pourtant, D. de Vigan a apporté sa touche originale, en plus de son talent à maîtriser un récit. [...] Ce roman intrigue, hypnotise, bouleverse. Il interroge aussi. Mohammed Aïssaoui, Le Figaro littéraire.
Malédiction familiale en même temps que questionnement passionnant sur les rapports entre l’écriture et la vie, [un] livre éblouissant. Olivia de Lamberterie, Elle.
Al final del primer episodio, el poderoso mago oscuro Gellert Grindelwald es capturado con la ayuda de Newt Scamander. Sin embargo, Grindelwald logra escapar y cumple con su amenaza de alistar nuevos seguidores, ocultándoles sus verdaderas intenciones: conseguir que los magos de sangre pura dominen a los muggles. En un esfuerzo por frustrar los planes de Grindelwald, Albus Dumbledore le pide ayuda a Newt, su ex alumno de Hogwarts, y éste acepta sin imaginar los peligros que le esperan. Así pues, cuando el amor y la lealtad son puestos a prueba, incluso entre amigos y familiares, el mundo mágico se muestra cada vez más dividido.
Aunque el uso habitual de un texto como éste es describir las características de la obra, por una vez nos tomaremos la libertad de hacer una excepción a la norma establecida. No sólo porque el libro que tienes en tus manos es muy difícil de definir, sino porque estamos convencidos de que explicar su contenido estropearía la experiencia de la lectura. Creemos que es importante empezar esta novela sin saber de qué trata.
No obstante, si decides embarcarte en la aventura, debes saber que acompañarás a Bruno, un niño de nueve años, cuando se muda con su familia a una casa junto a una cerca. Cercas como ésa existen en muchos sitios del mundo, sólo deseamos que no te encuentres nunca con una. Por último, cabe aclarar que este libro no es sólo para adultos; también lo pueden leer, y sería recomendable que lo hicieran, niños a partir de los trece años de edad.
Dès le début du XIXe siècle Hegel jugeait que la gloire de l'art était derrière lui, dans le passé, et il annonçait rien de moinsque la fin de l'art. Est-ce à cette fin, toujours différée depuis près de deux cents ans, que nous assistons aujourd'hui ? Ne serait-ce pas plutôt à la faillite des doctrines qui voulaient "expliquer" l'art donc lui assigner un "but" et penser son histoire en termes de "progrès" ? Telles sont les questions qui sont au coeur des Cinq paradoxes de la modernité. Et s'il y en a précisément cinq, c'est que, depuis Baudelaire, l'histoire de l'art a connu cinq crises majeures correspondant à autant de contradictions non résolues.
Les lecteurs qui ignorent les rudiments de l'histoire récente des beaux-arts trouveront là un guide sûr. les autres y trouveront une perspective originale (baudelairienne) propre à éclairer les soubresauts actuels de la "postmodernité".
Leto II Atréides, l'Empereur-Dieu de Dune, est désormais un ver de sable à face humaine. À peu près invulnérable et immortel, il a entrevu dans l'avenir l'extinction de l'espèce humaine. Pour la conjurer, il fait respecter son ordre, le Sentier d'Or. L'empire a connu trente-cinq siècles de paix. La Guilde et le Bene Gesserit ont les mains liées : c'est Leto qui contrôle sur Dune les dernières réserves de l'indispensable épice. Les Ixiens lui envoient une femme parfaite, issue d'une éprouvette et chargée à son insu de le séduire et de le détruire. Leto sait désormais qu'il devra peut être se sacrifier et sacrifier la femme qu'il aime et qui réveille d'anciens souvenirs.
Ainsi commence la litanie d'une enfance choyée dans l'appartement haussmannien du Val-de-Grâce, monde clos et magnifique où les parents de la narratrice ont voulu dissiper les fantômes de la Shoah. Litanie aussi du deuil incomparable, face au cancer qui a emporté la mère, anéantissant l'enfance à jamais. Comment retrouver « ce sentiment d'avoir été tant aimée qu'il n'y avait ni obstacles ni limites » ?
Publicada inicialmente en 1942, La familia de Pascual Duarte marca un hito decisivo en la literatura española y es, después del Quijote, el libro español más traducido a otras lenguas. Pascual Duarte, campesino extremeño hijo de un alcohólico, nos cuenta su vida mientras espera su propia ejecución en la celda de los condenados a muerte. Víctima de una inexorable fatalidad, Pascual Duarte es un ser primitivo y elemental dominado por la violencia, única respuesta que conoce a la traición y al engaño. Pero esa siniestra apariencia no es más que la máscara que oculta su incapacidad para luchar contra la maldad de los demás y la desvalida impotencia que alberga en el fondo de su alma. La familia de Pascual Duarte ha ganado con los años fuerza y dramatismo y su protagonista, que no ha perdido el encanto primigenio, es ya un arquetipo de alcance universal.
Finaliste Prix SNCF du polar 2018
Fraîchement divorcé, Teodore Szacki a quitté son travail de procureur à Varsovie et débarque dans la paisible bourgade de Sandomierz, où il compte bien refaire sa vie. Mais six mois à peine après avoir abandonné l’agitation de la capitale et l’asphyxie de son mariage, il s’ennuie déjà.
Heureusement, devant l’ancienne synagogue de la vieille ville, du travail l’attend : un corps de femme drainé de son sang, tout comme dans un rite sacrificiel juif… Lorsque le mari de la victime subit le même sort, la population de la ville renoue avec des peurs vieilles de plusieurs décennies. Aux prises avec une flambée d’antisémitisme sans précédent, Szacki va devoir plonger dans un passé aux échos douloureux, et tenter de trouver la vérité dans une histoire qui déchaîne toutes les passions.
Un polar sans concession, qui plonge au cœur de la société et l’histoire polonaise.
Un dimanche matin, au milieu d'une session de thérapie collective organisée dans un ancien monastère de Varsovie, l'un des participants est retrouvé mort, une broche à rôtir plantée dans l’œil. L'affaire est prise en main par le procureur Teodore Szacki. Las de la routine bureaucratique et de son mariage sans relief, Sazcki ne sait même plus si son quotidien l'épuise ou l'ennuie. Il veut du changement, et cette affaire dépassera ses espérances.
Cette méthode de la constellation familiale, par exemple, une psychothérapie peu conventionnelle basée sur les mises en scène... Son pouvoir semble effrayant. L'un des participants à cette session se serait-il laissé absorber par son rôle au point de commettre un meurtre? Ou faut-il chercher plus loin, avant même la chute du communisme?
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
