Wraz z pojawieniem się nowych technologii uwidoczniły się nowe obszary i pytania badawcze, odnoszące się do roli nowych mediów jako ważnego narzędzia w procesie komunikowania politycznego i publicznego. Praca pod redakcją dr Agnieszki Grzechynki i dr Katarzyny Szmyd odnosi się bezspornie do bardzo istotnych i aktualnych spraw związanych ze zmianami, jakie zachodzą w komunikowaniu politycznym, będącym ważnym filarem demokracji. Dr hab. Monika Ślufińska, prof. UJ Publikacja dostarcza także wiedzy na temat najnowszych zjawisk związanych z dezinformacją, na którą niemały wpływ ma coraz większe oddziaływanie nowoczesnych technologii, w tym sztucznej inteligencji. Autorzy nie ograniczają się jednak do stwierdzenia faktu istnienia takich zjawisk, jak fake news, deep fake, hejt czy inne zagrożenia, ale także wysuwają konkretne postulaty związane z przeciwdziałaniem tym zagrożeniom. Dr hab. Klaudia Cymanow-Sosin, prof. UPJPII
Książka jest cenną i potrzebną pracą, która zasługuje na bardzo wysoką ocenę, głównie ze względu na oryginalne i wnikliwe podejście do odkrycia i zbadania elementów duchowych w sztuce rzeźbiarskiej, a także na niewielką liczbę tego typu opracowań w polskiej literaturze psychologicznej. Celem książki jest zbadanie koncepcji duchowości, która zdaniem autorki przebija się w osobistych poglądach i sposobie przeżywania artystów rzeźbiarzy będących absolwentami Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Antoniego Kenara w Zakopanem. Autorce udało się nadać książce interdyscyplinarny charakter w ujęciu psychologii i sztuki, a zarazem zachować klarowność i metodologiczną spójność, dzięki czemu książkę cechuje naukowy obiektywizm. Ponadto wyniki badania jakościowego [] mogą być ważnymi inspiracjami do dalszych badań ilościowych pozwalających zweryfikować zaobserwowane tendencje. Zapoznając się z treściami książki, czytelnik może zyskać wiele cennych i przydatnych informacji dotyczących różnych aspektów duchowości i jej związku z procesem twórczym artystów-rzeźbiarzy. Bez cienia wahania książkę można polecić jako cenną i użyteczną nie tylko dla psychologów i artystów, ale i także dla szerokiej rzeszy osób interesujących się duchowością w jej uniwersalnym wymiarze. Dr hab. Dariusz Krok, prof. UO W centrum zainteresowań autorki jest duchowość człowieka. Zamysł badań jest w swej istocie fenomenologiczny: duchowość interesuje autorkę jako fenomen przejawiający się w doświadczeniu i dający o sobie znać w rozmaitych formach ekspresji, na przykład werbalnych. [] To, co wyróżnia badania autorki spośród innych już przeprowadzonych, to skupienie się na zjawisku tak, jak je postrzega konkretny człowiek, którego łączy z innymi to, że jest on jak oni czynnym artystą-rzeźbiarzem wywodzącym się z konkretnego, opisanego w pracy środowiska społeczno-kulturowego. Dr hab. Małgorzata Opoczyńska-Morasiewicz, prof. UJ
Koncepcja kultury w ujęciu Anny-Teresy Tymienieckiej, powojennej uczennicy Romana Ingardena, to propozycja filozoficznego wyjaśnienia faktu kultury w ramach tradycji fenomenologicznej. To odpowiedź na kryzys kultury wskazany przez Husserla w jego odczycie pod tytułem Kryzys kultury europejskiej a filozofia z 1935 roku. [] Filozofka odchodzi od transcendentalizmu i ontologizmu właściwego jej poprzednikom Husserlowi i Ingardenowi na rzecz fenomenologii kreatywnej, akcentującej doświadczenie twórcze człowieka. W centrum fenomenologii życia znajduje się fenomenologia człowieka i jego ludzkiej kondycji, której ukoronowaniem jest koncepcja kultury wyrastająca z określonych założeń metafizycznych i antropologicznych. Działalność kulturotwórcza człowieka jest ściśle związana z kreacją oryginalnego znaczenia ludzkiej egzystencji. Przyjmując monizm bytowy, Tymieniecka twierdzi, że jest jeden Byt (życie), który nieustannie się rozwija. Człowiek w tej koncepcji to najwyższy etap ewolucji ze względu na pojawienie się w nim specyficznych kreatywnych wirtualności, w tym najważniejszej wyobraźni stwórczej, będących racją ludzkiej kreatywności, a tym samym kultury. [] Proponowana przez Tymieniecką koncepcja kultury wpisuje się w najstarszy sposób interpretacji relacji kultura natura, typowy dla starożytnej myśli greckiej, zgodnie z którym kultura jest całkowitym dopełnieniem natury, zwłaszcza natury ludzkiej. Tworząc kulturę, człowiek osiąga pełnię człowieczeństwa, czyli stan autentycznego bytowania. Podczas gdy Husserl uważał, że jedynym rozwiązaniem kryzysu kultury jest jego filozofia transcendentalna, u Tymienieckiej występuje wyraźne połączenie obiektywizmu z transcendentalizmem. Wskazuje ona na obiektywną rzeczywistość w tym przypadku życie, które jest punktem wyjścia kreacjiindywidualnego sensu ludzkiej egzystencji przez subiektywny podmiot.Fragment książki, s. 129131
Teorie mitu politycznego Georges'a Sorela, Ernsta Cassirera oraz Rolanda Barthes'a są częścią tradycji politologicznej. Najczęściej to Sorel jest uważany za twórcę dyskursu o micie politycznym, jemu jest przypisywana rola w rozpoznaniu znaczenia mitu politycznego we współczesnej polityce. Jego teoria zakłada, że mit, rozumiany jako irracjonalny i emocjonalny obraz, jest decydującym motorem działania politycznego, zwłaszcza w rewolucjach i ruchach społecznych. Według niego mit, w przeciwieństwie do ideologii, nie jest racjonalnym konstruktem, ale emocjonalnym wzywaniem do działania, które skupia ludzi wokół wspólnego celu. W prezentowanych przez Sorela, Cassirera i Barthes'a teoriach mitu politycznego Mateusz Nieć odnajduje wiele elementów wspólnych, by następnie dokonać ich porównania. Według niego wszyscy teoretycy podkreślają niespotykaną dotychczas siłę oddziaływania czynników irracjonalnych w kształtowaniu procesów wyboru władzy w nowoczesnym państwie. W ich przekonaniu legitymizacja władzy w reżimach politycznych nowoczesnych państw opiera się nie na racjonalnym programie wyborczym, ale na emocjach społecznych, które ulegają procesom symbolizacji, m.in. w mitach politycznych. Analizowani myśliciele proroczo wskazali na problem współczesnej polityki związany z kształtowaniem się procesów elekcji władzy w demokracji masowej oraz przewidzieli m.in. nowe typy zagrożeń populistycznych, jakich jesteśmy obecnie świadkami.
Stanisław Cieślak SJ należy do wąskiego grona historyków Kościoła, którzy podejmują różnorodne badania nad dziejami Towarzystwa Jezusowego w kraju i zagranicą. Szczególne miejsce w głównym nurcie jego badań zajmuje historia Prowincji Polski Południowej Towarzystwa Jezusowego oraz biografistyka. Na uznanie zasługuje fakt, że jest on autorem kilkunastu prac poświęconych osobie kardynała Adama Kozłowieckiego SJ (19112007), wydanych w językach polskim, niemieckim i włoskim. [] Publikacja Kardynał Adam Kozłowiecki SJ (19112007). Misjonarz Zambii ma znaczenie wyjątkowe jest pogłębieniem i poszerzeniem dotychczasowych badań Stanisława Cieślaka SJ nad życiem i działalnością pierwszego arcybiskupa metropolity Lusaki. Odpowiada również na rodzące się zapotrzebowanie społeczne na tego typu publikację. Dodajmy, zapotrzebowanie, które wyrasta z przekonania wielu osób i środowisk o świętości kardynała Adama Kozłowieckiego SJ. Dr hab. Michał Białkowski, prof. UMK (Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu) Stanisław Cieślak SJ poświęcił kardynałowi Adamowi Kozłowieckiemu SJ wiele publikacji. Od blisko trzydziestu lat przybliża w nich postać tego wybitnego jezuity Polaka, misjonarza i Księcia Kościoła szerokiemu gronu odbiorców, zarówno w formie pisemnej, jak i poprzez liczne konferencje i wystąpienia. Z satysfakcją witamy fakt, że zgromadził teraz w jednym tomie całą swoją dotychczasową wiedzę w tym zakresie, rozproszoną wcześniej w różnych publikacjach. Uzupełnił ją o nowe informacje i skrupulatnie zebrał wszystko, co do tej pory o nim napisano. Życiorys kardynała Adama Kozłowieckiego, który dożył sędziwego wieku i jak sam żartobliwie mawiał posiadał przynajmniej cztery obywatelstwa, jest niezwykle bogaty. Książka ks. Cieślaka, choć najważniejsza wśród jego dotychczasowych publikacji, z pewnością nie wyczerpuje tematu. Z niecierpliwością czekamy na kolejne opracowania. Publikacja Kardynał Adam Kozłowiecki (19112007). Misjonarz Zambii, podobnie jak wcześniejsze publikacje i wystąpienia ks. Cieślaka, wnosi istotny wkład w popularyzację postaci Adama Kozłowieckiego. Jest to szczególnie ważne w obecnym czasie, gdy rozpoczyna się proces beatyfikacyjny kardynała. Upowszechniając wiedzę o życiu i dokonaniach Adama Kozłowieckiego, ks. Cieślak jednocześnie przyczynia się do promocji dzieła misyjnego Kościoła w Polsce i na świecie. Prof. dr hab. Marek Inglot SJ (Papieski Uniwersytet Gregoriański, Rzym)
Książka pt. Mistrz kształcenia pedagogicznego. Kazimierz Sośnicki w okresie toruńskim jest opowieścią o życiu i działalności Kazimierza Sośnickiego, wybitnego nauczyciela akademickiego, wychowawcy wielu pokoleń pedagogów. Refleksja zawarta w prezentowanym opracowaniu dotyczy przede wszystkim jego działalności akademickiej na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Rozważania na temat toruńskiego okresu w biografii omawianego pedagoga poprzedzone są informacjami o jego działalności dydaktycznej i naukowo-badawczej w okresie lwowskim. Są one wprowadzeniem do opisu aktywności dydaktycznej oraz organizacyjno-naukowej na toruńskiej Alma Mater, której był współtwórcą. Publikacja jest dokumentem potwierdzającym, że Kazimierz Sośnicki był twórcą toruńskiej pedagogiki akademickiej. Dzięki zachowanym źródłom archiwalnym możliwe było odtworzenie jego wielkiego wysiłku intelektualnego włożonego w dzieło kształcenia pedagogicznego i tworzenia środowiska naukowego w Toruniu, w tym środowiska pedagogicznego. Efektem jego mistrzostwa pedagogicznego było przygotowanie do pracy naukowej wielu znakomitych pedagogów, którzy kontynuowali jego dzieło. Przywołane w pracy zasady, którymi Kazimierz Sośnicki kierował się w swej działalności uniwersyteckiej, mogą być dzisiaj przykładem jak należy rozumieć uniwersytet, działalność naukowo-organizacyjną i dydaktyczną. Publikacja dedykowana jest tym wszystkim, którzy szanują polskie dziedzictwo naukowe.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
