Józef Jakubowski urodził się w dawnym województwie krakowskim dnia 30 listopada 1743 roku . Szczegóły z pierwszych lat życia są nam zupełnie nieznane. Wiemy tylko tyle, że szkołę średnią ukończył w Kolegium OO. Pijarów w Rzeszowie. Istniało ono od r. 1658, założone przez księcia Jerzego Sebastiana Lubomirskiego . Do kolegium tego uczęszczali prawie wyłącznie synowie magnatów i szlachty. Toteż nic dziwnego, że Kazimierz Jakubowski obu swych synów, Józefa i Wincentego, kształcił w znanym i najbliżej położonym kolegium pijarskim w Rzeszowie. Nie znamy dokładnych dat pobytu Józefa w Rzeszowie, bowiem w gimnazjum rzeszowskim nie zachowały się żadne dokumenty z tego okresu. Można przypuszczać, że studiował w kolegium za czasów rektora ks. Stefana Staniewskiego, albo mógł skończyć je za prefekta ks. Marcina Moszczeńskiego, który urząd ten sprawował około r. 1760.
Zniszczenie większości resztek japońskiej Połączonej Floty i jej lotnictwa w drugiej połowie 1944 pozostawiło japońskie Wyspy Macierzyste narażone na ataki okrętów i sił powietrznych USA. W desperacji Japońska Flota Imperialna zaproponowała użycie formacji ""specjalnego przeznaczenia"", lub inaczej - do przeprowadzania ataków samobójczych. Początkowo obejmowały one prymitywnie przystosowane konwencjonalne samoloty zaopatrzone w ciężkie bomby, mogące rozbić się o pokłady amerykańskich okrętów. Nazywane ""Boski Wiatr"" (Kamikaze), formacje ""ataków specjalnych"" pierwszy raz weszły do akcji w r. 1944 i stały się przekleństwem US Navy w trakcie bitew o Iwo Jimę i Okinawę w 1945. W obliczu sukcesów tych operacji także Cesarska Armia Japońska rozpoczęła planowanie i wprowadzanie do akcji całego wachlarza ""broni specjalnego przeznaczenia"". Niniejsza książka poświęcona jest tym specjalnym konstrukcjom, z pilotowaną bombą latającą o napędzie rakietowym Oka, przez ""żywe torpedy"" Kaiten aż do produkowanych niewielkim kosztem, ale zadających poważne straty łodzi szturmowych Shinyo, a także wielu innym.
Podczas II wojny światowej wojska pancerne Trzeciej Rzeszy walczyły na pierwszej linii w każdej ważniejszej kampanii lub bitwie, od inwazji na Polskę i Francję po ostatnią wielką kontrofensywę w Ardenach. Czołgiści niemieccy służyli na każdym froncie, zdobywając ogromny respekt dzięki swej energiczności w ataku i wytrwałości w obronie. Niniejsza książka przedstawia rekrutację, szkolenie, warunki służby i doświadczenie bojowe typowego niemieckiego czołgisty w II wojnie światowej, służącego na różnych frontach ? od skwaru Pustyni Zachodniej po zamarzniętą tundrę frontu wschodniego. Tekst wzbogaca wiele niepublikowanych dotąd fotografii pochodzących z dwóch głównych źródeł: od prywatnych kolekcjonerów i od samych weteranów Panzerwaffe.
Niewiele oddziałów niemieckich sił zbrojnych uczestniczyło w walkach na tak wielu frontach jak strzelcy górscy, inaczej Gebirgstruppen. Od kampanii Blitzkriegu w 1940 roku przez ataki na Bałkany i Rosję oraz kampanię w Afryce Północnej, po obronę Rzeszy od 1944 do 1945 roku, strzelec górski zdobył reputację niezawodności i odwagi. Każdy taki żołnierz był niezwykle sprawnym człowiekiem: tego wymagała konieczność pokonywania trudnego terenu z pełnym ekwipunkiem, bez wsparcia zmotoryzowanego taboru zaopatrzeniowego. Ta nowa pozycja pokazuje proces naboru, szkolenia oraz doświadczenia wojenne typowego strzelca górskiego.
Korzystając z dokumentów i podręczników wojskowych, niniejsza książka stara się przedstawić taktykę oraz przykłady działalności operacyjnej niemieckich okrętów podwodnych w trakcie II wojny światowej. Mimo, że niemiecka Marynarka Wojenna uważała swoją początkowo małą flotę podwodną za drugorzędną w stosunku do reszty Kriegsmarine, z nadejściem 1942 roku U-Booty adm. Karla Dnitza zagrażały funkcjonowaniu najważniejszych morskich linii komunikacyjnych na Atlantyku, zatapiając setki transportowców, przyćmiewając tym samym osiągnięcia niemieckiej floty nawodnej. Ta bezlitosna i kosztowna walka trwała na tych warunkach do wiosny 1943, kiedy to dramatyczne zwycięstwa Aliantów odwróciły bieg wojny na morzu. Jednakże U-Booty aż do ostatnich dni wojny prowadziły skazaną z góry na porażkę kampanię dla odzyskania przewagi. Tekst ilustrowany jest zdjęciami z czasu wojny i kolorowymi planszami, próbującymi ukazać i wyjaśnić ulegający wahaniom przewagi obydwu stron pojedynek technologii i taktyki.
Ekspert od historii morskiej Angus Konstam bada rozwój raczkującej floty Tudorów od jej początków w charakterze tymczasowo mobilizowanej floty statków handlowych w XV wieku do stałej marynarki pod panowaniem Henryka VIII. Zarysowane zostało innowacyjne użycie przez Henryka okrętów jako platform artyleryjskich w latach przed bitwą pod Portsmouth w 1545 roku, w której jego flota pokonała znacznie większą francuską armadę. Nieszczęsna ?Mary Rose? była zaledwie jednym z wielu potężnych okrętów, które wytyczyły drogę do późniejszej angielskiej morskiej dominacji. Ta książka ożywia te ogromne drewniane okręty wraz z ewolucją ich konstrukcji za pomocą kolorowych rysunków i historycznych źródeł ikonograficznych.
Do roku 1920 Armia Czerwona wystawiła olbrzymią różnorodność samochodów pancernych, pociągów pancernych oraz oddziałów czołgów. Na początku lat dwudziestych odegrały one zasadniczą rolę w scalaniu nowopowstającego sowieckiego imperium. Zważywszy na fakt, że szlaki kolejowe były strategicznymi arteriami pozwalającymi panować nad przestrzeniami Rosji, to właśnie pociągi pancerne w sposób zasadniczy wpłynęły na bieg historii i nigdy wcześniej nie odegrały takiej roli, jak podczas wojny domowej. Niniejsza książka omawia struktury organizacyjne, produkcję, personel, szkolenie i walki bolszewickiej broni pancernej na wszystkich frontach, włącznie ze słynnym pociągiem specjalnym Trockiego.
Wielkie znaczenie lotnictwa myśliwskiego Królewskich Sił Powietrznych we wczesnym okresie II wojny światowej nie ulega wątpliwości, jednak rola w bitwie o Anglię tych nielicznych, jak ich określił Churchill, zarówno w tamtym okresie, jak i w latach późniejszych była i wciąż pozostaje przedmiotem daleko idącej mitologizacji.Niniejsza książka umieszcza lotników Fighter Command we właściwym kontekście historycznym, opisując rekrutację, szkolenie i przeżycia pilotów myśliwskich walczących pod niebem Francji i Wielkiej Brytanii. Nie byli to nieustraszeni, aroganccy chłopcy z elitarnych szkół, jak ich przedstawia powszechna legenda, lecz niespokojni, ale dzielni ludzie reprezentujący wszystkie grupy społeczne. Ich dzieje, opowiedziane poprzez ich własne wspomnienia, tworzą wszechstronną relację o Fighter Command pierwszych lat wojny, od przestworzy nad hrabstwem Kent, przez pola północnej Francji, po norweskie śniegi.
Piloci myśliwcy zawsze zajmowali elitarne miejsce w historii wojny. Myśliwcy Luftwaffe - Jagdflieger byli bez wątpienia wśród najlepszych na świecie, a ich odwaga, umiejętności i niekiedy niesamowita ilość zestrzeleń osiągnęły status niemal legendarny. Przez lata wiele zostało napisane o tych asach, jednak ta książka w odróżnieniu od innych, próbuje przeegzaminować ""zwykłego"" pilota Luftwaffe, którego zwycięstwa powietrzne mogły liczyć kilka samolotów, niemniej jednak tak samo trudne do osiągnięcia. Ci ludzie, asy i ""nie-asy"" równocześnie, dzielili tego samego agresywnego ducha walki, przyjemności z udziału w akcji i pasję ""myśliwego"". Ta książka bada każde stadium kariery Jagdflieger, od zaciągnięcia się i intensywnego szkolenia do śmiertelnych walk powietrznych.
Nóż jest jednym z najstarszych narzędzi, a także jednym z najstarszych typów broni towarzyszących człowiekowi od epoki górnego paleolitu po dzień dzisiejszy. Na przestrzeni dziejów wraz z rozwojem cywilizacji ulegał on ewolucji, polegającej na zróżnicowaniu jego kształtów i wymiarów w zależności od lokalnych tradycji i potrzeb. Posiadał także swoją symbolikę, bywał również oznaką i wyrazem władzy. W średniowieczu cechy nożowników należały do najbardziej zasobnych a majstrzy zobowiązani byli do znaczenia swoich wyrobów. Podobnie jak każda broń podlegał on ograniczeniom prawnym w zakresie formy, używania i noszenia. W całej historii noża przeplatają się jego funkcje użytkowe z funkcjami bojowymi. I pomimo zmian zachodzących w uzbrojeniu i taktyce walczących wojsk pozostaje on nadal ważnym elementem wyposażenia żołnierza.
Saperzy Wehrmachtu znajdowali się na czele blitzkriegu, szturmując wszelkie przeszkody, jakie napotykali na swojej drodze. To nie tylko po prostu saperzy, lecz przede wszystkim żołnierze szturmowi, a dopiero w drugiej kolejności pododdziały budowlane. Uzbrojeni w specjalistyczne wyposażenie jak ładunki wybuchowe czy straszliwe miotacze płomieni, wyznaczali byli do przełamywania umocnień, oczyszczania pól minowych i zdobywania przyczółków pod ogniem. Książka ta wraz z towarzyszącym jej wyborem fotografii i szczegółowych plansz barwnych, jest kompletnym studium życia typowego Pioniera i śledzi jego losy od szkolenia podstawowego i działań ofensywnych z pierwszego okresu wojny aż po ostatnie rozpaczliwe wysiłki by spowolnić Aliantów.
Plemię Apaczów z południowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych i północnego Meksyku stało się tak znane ze swojej walki partyzanckiej, że ich imieniem wciąż określa się zaciętego, nieuchwytnego i nieprzewidywalnego nieprzyjaciela. Mistrzowie sztuki przetrwania i szybkiego przemieszczania się w trudnym terenie przez stulecia stawiali opór próbom naruszania ich terytorium przez Hiszpanów i Meksykan – a od czasu do czasu także próbom wytępienia – zanim spotkali się z pierwszymi osadnikami amerykańskimi w XIX wieku. Od 1860 do 1886 zaskakująco niewielkie grupy wojowników Apaczów prowadzone przez wodzów takich jak Cochise, Czerwone Rękawy, Victorio, Nana i Geronimo potrafiły wywieść w pole, a często także pobić jednostki amerykańskie, które były rozproszone po całym Terytorium Apaczów. Po raz pierwszy ta książka analizuje i wyjaśnia szczegóły taktyki i strategii Apaczów – sięgając zarówno do źródeł archiwalnych jak i badań autora na polach poszczególnych potyczek. Pośród ilustracji można znaleźć dokładne fotografie terenu oraz kolorowe plany odtwarzające niektóre starcia.
Powstanie tej pracy uzasadnia znaczenie postaci Hermanna von Salzy. W czasie najwyższego politycznego napięcia próbował załagodzić sytuację, aby zapobiec wielkiej katastrofie, jaką dla zachodniego świata musiał oznaczać konflikt między cesarzem a papieżem.
Celem pracy badawczej jest wyzwolenie się z kruchego materiału ludzkiego. Być może heroiczna wizja historii wielkiego cesarza Fryderyka II, któremu służył Hermann von Salza, próbuje ponownie dzisiaj wyciągnąć go całkowicie z ram jego czasów. W stosunku do niej muszą zostać uwzględnione więc również osiągnięcia jego doradcy.
Chociaż życie Marlborougha zostało opisane wiele razy i w różnym stylu, opisanie go jeszcze raz jest aż nadto uzasadnione.
Dwaj i tylko dwaj biografowie potraktowali temat w odpowiedni sposób. Książka archidiakona Coxe’a jest bardzo dokładna, jeśli chodzi o okres po 1702 roku. Książka lorda Wolseleya, która kończy się na tej dacie, zupełnie zdezaktualizowała wcześniejsze rozdziały archidiakona. Łącznie te dwie prace obejmują cały temat. Zebranie wyników żmudnych badań ich autorów w jednym tomie wydaje się wskazanym, choć niezbyt ambitnym przedsięwzięciem.
Podejmując się tego, usiłowałem stworzyć opis, który bez nadmiernego znużenia będzie mogło przeczytać wielu ludzi nie będących zawodowymi historykami. Książka archidiakona Coxe’a, która z powodu obciążenia nieocenionymi fragmentami korespondencji Marlborougha jest niepotrzebnie długa, cierpi na pewną rozwlekłość i chaotyczność, irytującą dla wszystkich, którzy czytają dla przyjemności. Nawet lord Wolseley, z powodu pragnienia przedstawienia tła swego portretu w odpowiednich barwach, ma tendencję do dygresji i powtarzania się, co nie sprzyja ani zwięzłości, ani spójności. Z wyjątkiem kilku przypadków, w których rozwinięcie wydawało mi się potrzebne, konsekwentnie dążyłem do zwięzłości.
Nie roszczę sobie pretensji do ustalenia czegoś nowego ani do odkrycia nieznanych faktów. Obecnie opublikowano jednak wiele dokumentów niedostępnych dla archidiakona Coxe’a, a po części niedostępnych dla lorda Wolseleya; w ostatnich latach wielu współczesnych historyków, zarówno Anglików, jak i cudzoziemców, wydało pouczające prace na temat osób i wydarzeń z czasów Marlborougha. Swobodnie korzystałem z nich wszystkich.
Marlborough był albo żołnierzem, albo nikim. Nawet jego sukcesy dyplomatyczne można było w dużej mierze przypisać jego zwycięstwom w polu. Potraktowałem zatem jego karierę wojskową bardziej szczegółowo niż życie polityczne lub prywatne. Pisałem nie roszcząc sobie pretensji do posiadania fachowej wiedzy, lecz zawsze w nadziei, że moja praca może się przydać ludziom wykonującym zawód księcia.
Wiele z tego, co napisałem (niektórzy mogą uznać, że zbyt wiele) ma polemiczny wydźwięk. Jednakże zarówno za życia, jak i po śmierci, Marlborough był prześladowany przez tak wielu nieprzejednanych przeciwników, że z konieczności otaczają go kontrowersje.
Wzmianka o Wojsku Polskim, które walczyło o swoją ojczyznę w 1939 r., przywodzi od razu na myśl tragiczne obrazy całkowicie pobitej piechoty i pełnej werwy, lecz skazanej na zagładę kawalerii. Jednak w latach 30-tych XX w. Polska rozpoczęła program przezbrajania swojej armii, żeby odeprzeć zagrożenia ze strony potężnych sąsiadów. Kiedy w 1939 r. uderzyły niemieckie Panzery, armia polska posiadała nie tylko przestarzałe Renault FT oraz tankietki, ale także nowoczesne francuskie R-35, ulepszone przez Polaków czołgi Vickers oraz skonstruowany w samej Polsce 7TP – czołg porównywalny z wszystkimi, jakimi mogli chwalić się niemieccy czy radzieccy najeźdźcy.
Waleczne polskie jednostki pancerne ścierały się jednak z przeciwnikami mającymi znaczną przewagę liczebną, były atakowane na wielu frontach i ograniczała je przestarzała francuska doktryna, nie mogły wobec tego powstrzymać najazdu. Niniejsza książka, będąca wynikiem badań naukowych świeżo przeprowadzonych w Polsce i obejmująca temat polskich czołgów, tankietek, samochodów pancernych oraz ciągników pancernych, stanowi istotne nowe źródło informacji o siłach pancernych, które stawiały czoła Panzerom Wehrmachtu.
Poniższa książka, napisana przez piechura i weterana z Wietnamu, przedstawia ocenę taktyk stosowanych w tym konflikcie przez małe jednostki i proces ich rozwijania. Amerykańskie formacje kierowane od roku 1965 do Południowego Wietnamu były sformowane i wyszkolone do użycia na konwencjonalnym polu walki. Dopiero po przybyciu musiały na miejscu przystosować się do wymagań wojny nieliniowej, w zróżnicowanym, ale zawsze trudnym terenie i dokuczliwym tropikalnym klimacie. Mimo przewagi Amerykanów i ich sojuszników w sile ognia, a także w lotnictwie i mobilności, jednostki prowadzące na ziemi wojnę lekkiej piechoty musiały na drodze bolesnej praktyki przyswoić sobie techniki patrolowania i tworzenia zasadzek. Ilustrowany zdjęciami, kolorowymi diagramami i scenariuszami, poniższy tekst przedstawia rozwiązania zastosowane przez piechurów Amerykańskiej Armii, Korpusu Piechoty Morskiej, ANZAC i ARW.
Należy podkreślić, że podręczniki strzeleckie J. Podoskiego cieszyły się dużym uznaniem, bowiem w większości książek z zakresu bronioznawstwa zarówno z okresu międzywojennego jak i wydanych współcześnie można zobaczyć odnośniki odwołujące się do prac tego autora. Pomimo upływu przeszło 80 lat wiele zawartych w nich porad i zaleceń nie straciło nic ze swej aktualności. Wszak podstawowe zasady celowania nie zmieniły się od stuleci. Obecnie podręczniki te dostępne są jedynie w specjalistycznych bibliotekach uniwersyteckich, sporadycznie pojawiają się też na aukcjach antykwarycznych osiągając dość wysokie ceny.
Bogusław Radziwiłł, ostatni męski potomek kalwińskiej linii książąt na Birżach i Dubinkach, należy do figur bardzo niepochlebnie opisanych w historii ojczystej. Porównując do innych figur historycznych mogłoby się nawet zdawać, iż był sądzony ze szczególną surowością. Co do usposobienia był chyba lepszy od innych: nie miał oburzającej, złej wiary Opalińskiego, nie miał nikczemności Radziejowskiego, nie miał mściwej duszy swego bliskiego krewniaka, Janusza Radziwiłła. Odegrał rolę mniejszą niż wszyscy tamci w historii. Pomimo to każdy z tamtych znajdował nieraz tłumaczenie, prawie każdego starano się, chociaż niesłusznie, usprawiedliwić, tak dawniej, jak później; o każdym zdania były podzielone, co już samo przez się łagodzi nieco wyrok bezwarunkowego potępienia. Bogusław Radziwiłł przeciwnie, od czasów współczesnych sobie do najnowszych zawsze był jednakowo i bezwzględnie potępiany. U współczesnych nie miał wcale stronników lub przyjaciół, czego żaden z największych zdrajców nie doświadczył. U potomnych nie spotkał się nigdy z sądem choć trochę łagodniejszym. Dość powiedzieć, że gorliwy obrońca Janusza Radziwiłła powiada o Bogusławie, że nic nie może go usprawiedliwić, a przecież istnieje wielkie pytanie, który z nich zrobił w swoim życiu więcej złego.
Autor podejmuje próbę analizy militarnej, wypraw krzyżowych zorganizowanych przez króla Francji Ludwika IX Świętego. Kampania w Egipcie, pobyt monarchy na Bliskim Wschodzie oraz krucjata do Tunisu została przedstawiona przez pryzmat francuskiej wojskowości w zderzeniu z muzułmańską sztuką wojenną. Sporo miejsca poświęcono też przygotowaniom finansowym, politycznym i aprowizacyjnym, którym król-krzyżowiec poświęcił dużo uwagi. Książka próbuje odpowiedzieć na pytania o przyczyny niepowodzeń obu wypraw oraz szanse powodzenia ostatnich krucjat w obronie Ziemi Świętej. Wojciech Lorek – doktorant na wydziale Historii Uniwersytetu imienia Adama Mickiewicza w Poznaniu. Zajmuje się historią wojskowości w średniowieczu, historią krucjat, królestwem Francji oraz Anglii w XII i XIII wieku. Popularyzator historii i rekonstruktor współpracujący z Wielkopolskim Muzeum Wojskowym. Publikował na portalu historyczno-wojskowym ,,Infolotnicze” i na łamach kwartalnika ,,Sensus Historiae”.
Ta narracja biograficzna stanowi szczegółowy portret życia i kariery pierwszego chrześcijańskiego cesarza Konstantyna Wielkiego (273-337 po Chr.). Łącząc barwną narrację i historyczne analizy, Charles Odahl opowiada o błyskotliwej karierze Konstantyna w późnym rzymskim świecie pośród kryzysów tego okresu, o jego dramatycznym nawróceniu na chrześcijaństwo i publicznym patronacie nad nim oraz o jego programie budowy kościołów w Rzymie, Jerozolimie i Konstantynopolu, który przekształcił pogańskie państwo rzymskiej starożytności w chrześcijańskie Cesarstwo średniowiecznego Bizancjum. Wszechstronna znajomość źródeł literackich i rozległe badania autora dotyczące materialnych pozostałości tego okresu sprawiają, że praca ta przedstawia pełniejszy i dokładniejszy portret Konstantyna.
To poprawione II wydanie zawiera:
• rozszerzony i poprawiony rozdział końcowy
• nową genealogię i rozszerzoną chronologię
• nowe ilustracje
• poprawione i uaktualnione przypisy i bibliografię.
Ta przełomowa publikacja o rzymskiej historii okresu Cesarstwa, historii wczesnego chrześcijaństwa i Bizancjum – Konstantyn i chrześcijańskie Cesarstwo pozostanie standardową pracą o tych zagadnieniach przez wiele następnych lat.
CHARLES MATSON ODAHL długo pracował jako profesor starożytnej i średniowiecznej historii i łacińskiej literatury na Stanowym Uniwersytecie w Boise w stanie Idaho (1975-2011), a teraz jest profesorem wizytującym rzymskiej i bizantyjskiej historii na Stanowym Uniwersytecie w Corvallis w stanie Oregon. Jego główne zainteresowania badawcze dotyczą Cycerona i późnej republiki rzymskiej, wczesnego chrześcijaństwa oraz Konstantyna i wczesnego Cesarstwa Bizantyjskie-go. Podróżował po Europie i dookoła basenu Morza Śródziemnego, mieszkał na tym obszarze, tam studiował i nauczał. Zbadał wszystkie historyczne miejsca i monumenty z okresu cyceroniańskiego i konstantyńskiego. Wśród jego wcześniejszych publikacji są Early Christian Latin Literature (1993), Cicero and the Catilinarian Conspiracy (Routledge, 2010) oraz I i II wydanie Constantine and the Christian Empire (Routledge, 2004 i 2010).
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
