Bogusław Radziwiłł, ostatni męski potomek kalwińskiej linii książąt na Birżach i Dubinkach, należy do figur bardzo niepochlebnie opisanych w historii ojczystej. Porównując do innych figur historycznych mogłoby się nawet zdawać, iż był sądzony ze szczególną surowością. Co do usposobienia był chyba lepszy od innych: nie miał oburzającej, złej wiary Opalińskiego, nie miał nikczemności Radziejowskiego, nie miał mściwej duszy swego bliskiego krewniaka, Janusza Radziwiłła. Odegrał rolę mniejszą niż wszyscy tamci w historii. Pomimo to każdy z tamtych znajdował nieraz tłumaczenie, prawie każdego starano się, chociaż niesłusznie, usprawiedliwić, tak dawniej, jak później; o każdym zdania były podzielone, co już samo przez się łagodzi nieco wyrok bezwarunkowego potępienia. Bogusław Radziwiłł przeciwnie, od czasów współczesnych sobie do najnowszych zawsze był jednakowo i bezwzględnie potępiany. U współczesnych nie miał wcale stronników lub przyjaciół, czego żaden z największych zdrajców nie doświadczył. U potomnych nie spotkał się nigdy z sądem choć trochę łagodniejszym. Dość powiedzieć, że gorliwy obrońca Janusza Radziwiłła powiada o Bogusławie, że nic nie może go usprawiedliwić, a przecież istnieje wielkie pytanie, który z nich zrobił w swoim życiu więcej złego.
Należy podkreślić, że podręczniki strzeleckie J. Podoskiego cieszyły się dużym uznaniem, bowiem w większości książek z zakresu bronioznawstwa zarówno z okresu międzywojennego jak i wydanych współcześnie można zobaczyć odnośniki odwołujące się do prac tego autora. Pomimo upływu przeszło 80 lat wiele zawartych w nich porad i zaleceń nie straciło nic ze swej aktualności. Wszak podstawowe zasady celowania nie zmieniły się od stuleci. Obecnie podręczniki te dostępne są jedynie w specjalistycznych bibliotekach uniwersyteckich, sporadycznie pojawiają się też na aukcjach antykwarycznych osiągając dość wysokie ceny.
Autor podejmuje próbę analizy militarnej, wypraw krzyżowych zorganizowanych przez króla Francji Ludwika IX Świętego. Kampania w Egipcie, pobyt monarchy na Bliskim Wschodzie oraz krucjata do Tunisu została przedstawiona przez pryzmat francuskiej wojskowości w zderzeniu z muzułmańską sztuką wojenną. Sporo miejsca poświęcono też przygotowaniom finansowym, politycznym i aprowizacyjnym, którym król-krzyżowiec poświęcił dużo uwagi. Książka próbuje odpowiedzieć na pytania o przyczyny niepowodzeń obu wypraw oraz szanse powodzenia ostatnich krucjat w obronie Ziemi Świętej. Wojciech Lorek – doktorant na wydziale Historii Uniwersytetu imienia Adama Mickiewicza w Poznaniu. Zajmuje się historią wojskowości w średniowieczu, historią krucjat, królestwem Francji oraz Anglii w XII i XIII wieku. Popularyzator historii i rekonstruktor współpracujący z Wielkopolskim Muzeum Wojskowym. Publikował na portalu historyczno-wojskowym ,,Infolotnicze” i na łamach kwartalnika ,,Sensus Historiae”.
(…) Jest to drugie, poprawione i uzupełnione wydanie monografii walk 7 Dywizji Piechoty w dniach 1 – 3 września 1939 roku, przy czym już pierwsze wstrząsnęło środowiskiem polskich historyków zajmujących się kampanią 1939 roku w Polsce. Autor (…) z wielką biegłością przedstawił rzeczywistą historię zapomnianych bojów 7 Dywizji Piechoty. Pieczołowicie zebrał rozproszone dokumenty oraz relacje obu stron walki i godzina po godzinie odtworzył losy poszczególnych oddziałów i pododdziałów. Udowodnił, że dywizja tocząc walki o Częstochowę w dniach 1 – 3 września, wycofała się ze swoich pozycji nie z powodu przegranej, ale po to aby uniknąć okrążenia. Synowie Ziemi Częstochowskiej, po skutecznej obronie umocnionej pozycji „Częstochowa”, nie opuszczali jej jako przegrani, ale jako żołnierze wypełniający uzasadniony rozkaz o odwrocie. Drugie wydanie zostało wzbogacone o dodatkowe dokumenty, relacje i ustalenia, które Autor odnalazł lub otrzymał od czytelników już po wydaniu książki. Stanowią one kolejne uzupełnienia i uszczegółowienia historii walk i jeszcze dokładniej odsłaniają te jedne z najbardziej zapomnianych do tej pory epizodów wojennych z kampanii polskiej 1939 roku. Pozwalają na dokładne porównanie z dokumentami i relacjami niemieckimi. Przywracają nazwiska żołnierzy, zwłaszcza tych, którzy życiem zapłacili za wierność Rzeczypospolitej i spoczywają na okolicznych cmentarzach. Pokazują rzeczywiste straty Niemców i pozwalają skonstatować, że walki w okolicach Częstochowy były krwawym i ciężkim bojem dla niemieckich żołnierzy i że wielu z nich to właśnie tu zakończyło swój udział w II wojnie światowej. (…) Mortui viventes obligant – Zmarli zobowiązują żywych, aby w mrokach niepamięci nie zginęła dzielna 7 Dywizja Piechoty. Książka Adama Kurusa jest fundamentem zbiorowej świadomości o walkach w rejonie Częstochowy. Warto ją wykorzystać dla przywrócenia pamięci o krwawych, ale jakże chwalebnych tamtych wrześniowych dniach (…).
Adam Kurus
Ur. 26 stycznia 1985 roku w Częstochowie. W 2009 roku ukończył studia magisterskie dzienne na kierunku historia ze specjalnością archiwistyczną, a w 2013 roku studia doktoranckie dzienne na kierunku historia Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie, pod kierunkiem prof. dr. hab. Tadeusza Dubickiego. Historyk wojskowości, specjalizujący się w tematyce uzbrojenia i wyposażenia Wojska Polskiego z lat 1918-1939. Autor opracowań i monografii w tym m.in. pierwszego wydania monografii Czołgi na przedmieściach. 7 Dywizja Piechoty w obronie Częstochowy 1-3 września 1939 roku oraz artykułów naukowych i popularnonaukowych w czasopismach ogólnopolskich, m.in. w Militariach XX Wieku, Archeologii Wojennej, Wielkim Leksykonie Uzbrojenia oraz wydawnictwach naukowych i pokonferencyjnych, m.in. Grot Zeszyty Historyczne czy Wywiad i kontrwywiad wojskowy II RP. Redaktor książek Jerzego Pelc-Piastowskiego, m.in. Zagłada batalionu czy Meldunki generała „Boruty”. Redaktor prowadzący cykliczną audycję historyczną Czołgi na przedmieściach w radiu Jasna Góra. Jeden z założycieli i prezes powstałego w 2010 roku Stowarzyszenia Historycznego Reduta Częstochowa. Pomysłodawca oraz inicjator wielu działań związanych z propagowaniem historii Częstochowy i regionu, a zwłaszcza wydarzeń z okresu 1939 roku, m.in. lokalizacji, ratowania i renowacji polskich fortyfikacji i nagrobków żołnierskich z września 1939 roku. Organizator uroczystości, prelekcji, wykładów oraz plenerowych imprez edukacyjnych i popularyzatorskich z wykorzystaniem rekonstrukcji historycznej. Jeden z inicjatorów umieszczenia pierwszej w Częstochowie tablicy upamiętniającej walkę żołnierzy 7 Dywizji Piechoty w obronie miasta 2 września 1939 roku – ku pamięci żołnierzy 6 kompanii 27 Pułku Piechoty broniącej wzgórza 296,6. W grudniu 2012 roku, za dotychczasową działalność, odznaczony Krzyżem Korpusu Wojska Polskiego.
Ta narracja biograficzna stanowi szczegółowy portret życia i kariery pierwszego chrześcijańskiego cesarza Konstantyna Wielkiego (273-337 po Chr.). Łącząc barwną narrację i historyczne analizy, Charles Odahl opowiada o błyskotliwej karierze Konstantyna w późnym rzymskim świecie pośród kryzysów tego okresu, o jego dramatycznym nawróceniu na chrześcijaństwo i publicznym patronacie nad nim oraz o jego programie budowy kościołów w Rzymie, Jerozolimie i Konstantynopolu, który przekształcił pogańskie państwo rzymskiej starożytności w chrześcijańskie Cesarstwo średniowiecznego Bizancjum. Wszechstronna znajomość źródeł literackich i rozległe badania autora dotyczące materialnych pozostałości tego okresu sprawiają, że praca ta przedstawia pełniejszy i dokładniejszy portret Konstantyna.
To poprawione II wydanie zawiera:
• rozszerzony i poprawiony rozdział końcowy
• nową genealogię i rozszerzoną chronologię
• nowe ilustracje
• poprawione i uaktualnione przypisy i bibliografię.
Ta przełomowa publikacja o rzymskiej historii okresu Cesarstwa, historii wczesnego chrześcijaństwa i Bizancjum – Konstantyn i chrześcijańskie Cesarstwo pozostanie standardową pracą o tych zagadnieniach przez wiele następnych lat.
CHARLES MATSON ODAHL długo pracował jako profesor starożytnej i średniowiecznej historii i łacińskiej literatury na Stanowym Uniwersytecie w Boise w stanie Idaho (1975-2011), a teraz jest profesorem wizytującym rzymskiej i bizantyjskiej historii na Stanowym Uniwersytecie w Corvallis w stanie Oregon. Jego główne zainteresowania badawcze dotyczą Cycerona i późnej republiki rzymskiej, wczesnego chrześcijaństwa oraz Konstantyna i wczesnego Cesarstwa Bizantyjskie-go. Podróżował po Europie i dookoła basenu Morza Śródziemnego, mieszkał na tym obszarze, tam studiował i nauczał. Zbadał wszystkie historyczne miejsca i monumenty z okresu cyceroniańskiego i konstantyńskiego. Wśród jego wcześniejszych publikacji są Early Christian Latin Literature (1993), Cicero and the Catilinarian Conspiracy (Routledge, 2010) oraz I i II wydanie Constantine and the Christian Empire (Routledge, 2004 i 2010).
Stephen Fritz napisał ważną pozycję. Wiele książek traktuje o operacjach wojskowych na wschodzie, a wiele innych zajmuje się zbrodniami, mordami i Holokaustem. Dopiero teraz jedna praca łączy oba tematy, poszukując więzi między działaniami militarnymi a masowym mordem. Powstała kompletna historia wojny niemiecko-radzieckiej osiągnięcie, któremu przez jakiś czas prawdopodobnie nikt nie dorówna. Robert M. Citino, autor Death of the Wehrmacht: The German Campaigns of 1942Fritz przeprowadził najwyższego lotu analizę strategiczno-operacyjną wojny rosyjsko-niemieckiej. Jego dzieło jest rzetelne i oparte na solidnych źródłach. Dennis Showalter, autor Hitler's Panzers: The Lightning Attacks that Revolutionized WarfareZ setek książek o kampanii rosyjskiej dzieło pana Fritza jest pierwszym mi znanym, które ukazuje więź masowych mordów z działaniami wojskowymi. Washington TimesStephen Fritz zastosował do źródeł swe nieprzeciętne zdolności analityczne i jasność wyrazu. Powstała atrakcyjna w lekturze rozprawa na temat najważniejszego frontu wojny w Europie, prezentująca nowe pojmowanie zachodzących tam zdarzeń i ich wpływu. New York Journal of BooksFritz prowadzi syntezę opartą na wcześniejszych badaniach, skupiając się wyłącznie na walce widzianej z Berlina. [...] Ostkrieg stanie się ważną pozycją w każdej bibliotece uniwersyteckiej. ChoiceNaprawdę wspaniałe dzieło z zakresu historii wojskowości, łączące ideologiczne, gospodarcze, polityczne i militarne wymiary tego teatru wojny. WaterlineZnakomite dla wykładowców i studentów. Teaching HistoryAmbitna i imponująca synteza dwóch ogromnych i często wyłączających się obszarów badań: historiografii Holocaustu oraz wschodniego frontu. [...] powinna służyć za punkt wyjściowy wszystkim historykom i badaczom II wojny, zainteresowanym związkiem wojny z ludobójstwem. Journal of Military HistoryLaureat pierwszej nagrody dla książki o tematyce historyczno-militarnej im. generała brygady Jamesa L. Collinsa Jra, przyznawanej przez U.S. Commission on Military HistoryZnakomity obraz obsesji nazistowskiego reżimu, które postawiły Niemcy przed w końcowym rozrachunku zabójczymi dylematami. HistorianUznałem Ostkrieg za jedną z moich od dawna najtreściwszych i przykuwających uwagę lektur. Zmuszony do przewracania kolejnych stron, towarzyszyłem Rosjanom w codziennej walce o przetrwanie. The Lone Star Book ReviewMamy teraz wyczerpującą, jasno napisaną i wartą uwagi pozycję, uwzględniającą najnowsze badania na temat frontu wschodniego. European History Quarterly
Gdy bada się ewolucję Niemiec od 1918 roku, nie sposób nie postawić następujących pytań: w jaki sposób ten kraj potrafił się oprzeć wszystkim wstrząsom ostatnich dwudziestu lat? Jak się to stało, że nie załamał się pod naciskiem wypadków? Jak zdołał przeżyć cały szereg kryzysów, z których każdy mógł być dlań fatalny porażkę, rewolucję, separatyzm, inflację, bezrobocie słowem całą tę burzę polityczną i gospodarczą, umysłową i socjalną, która przywodzi na myśl okresy największego zamętu w historii? Człowiekowi, który bez uprzedzeń studiuje bieg tych lat zamętu tak jeszcze bliskich Niemcy wydają się jakby kłębowiskiem sprzeczności, miotanym od gniewu do rozpaczy, od napięcia do apatii, zapadającym w bezwład, skupiającym siły i znów opuszczającym dłonie, pogrążającym się niekiedy w pełnej rezygnacji bezczynności a potem nagle wysilającym całą swą energię do ostatka, z jakąś chorobliwą i niepohamowaną pasją.
Gdy bada się ewolucję Niemiec od 1918 roku, nie sposób nie postawić następujących pytań: w jaki sposób ten kraj potrafił się oprzeć wszystkim wstrząsom ostatnich dwudziestu lat? Jak się to stało, że nie załamał się pod naciskiem wypadków? Jak zdołał przeżyć cały szereg kryzysów, z których każdy mógł być dlań fatalny porażkę, rewolucję, separatyzm, inflację, bezrobocie słowem całą tę burzę polityczną i gospodarczą, umysłową i socjalną, która przywodzi na myśl okresy największego zamętu w historii? Człowiekowi, który bez uprzedzeń studiuje bieg tych lat zamętu tak jeszcze bliskich Niemcy wydają się jakby kłębowiskiem sprzeczności, miotanym od gniewu do rozpaczy, od napięcia do apatii, zapadającym w bezwład, skupiającym siły i znów opuszczającym dłonie, pogrążającym się niekiedy w pełnej rezygnacji bezczynności a potem nagle wysilającym całą swą energię do ostatka, z jakąś chorobliwą i niepohamowaną pasją.
Piszac o Rosji, Clausewitz stwierdzil, ze ""byl to kraj, ktory mogl zostac pokonany tylko przez swoje wlasne slabosci i efekty wewnetrznych sporow. By uderzyc w te czule punkty jej politycznej struktury, nalezy wstrzasnac Rosja w samym jej centrum"". Przegladajac to opracowanie, czytelnik przekona sie, jak bardzo kosztowalo Niemcow zignorowanie rad Clausewitza. Celem tej ksiazki jest opisanie niemieckiego planowania i operacji w pierwszej fazie kampanii przeciw Rosji. Narracja rozpoczyna sie wraz z poczatkowymi planami Hitlera dotyczacymi inwazji na ZSRR, a konczy w okresie najwiekszych zdobyczy terytorialnych Niemcow, w czasie bitwy pod Stalingradem. Kolejny tom poswiecony bedzie wydarzeniom pomiedzy rosyjska kontrofensywa w listopadzie 1942 roku a zdobyciem Berlina w kwietniu 1944 roku. Materialy do tego opracowania pochodza glownie z niemieckich archiwow wojskowych, ktore obecnie znajduja sie w gestii Departamentu Armii. Dodatkowe informacje zapewnily monografie autorstwa bylych niemieckich oficerow, ktorzy brali aktywny udzial w planowaniu i operacjach. Autorzy tych monografii, przygotowanych dla Dzialu Historycznego Armii Stanow Zjednoczonych w Europie, to m.in. general Franz Halder, szef sztabu Oberkommando des Heeres w latach 1938-42; general Gotthard Heinrici, byly dowodca korpusu, armii i grupy armii na froncie wschodnim; oraz kilku innych. Praca ta zostala napisana przez George'a E. Blau z Oddzialu Badan Specjalnych w Biurze Szefa Historii Wojskowosci. Autor dolozyl wszelkich mozliwych staran, by swoim dziele ukazac obiektywny obraz pierwszej fazy niemieckich wysilkow podbicia ZSRR w trakcie drugiej wojny swiatowej.
Max Hoffmann (25.01.1869-08.07.1927) – niemiecki generał. W 1898 roku ukończył Akademię Wojskową. W latach 1898-99 przebywał w Rosji, gdzie doskonalił znajomość języka rosyjskiego. Podczas wojny rosyjsko-japońskiej był attaché wojskowym przy sztabie armii japońskiej. Po mobilizacji 1914 r. szef sztabu 8. Armii w Prusach Wschodnich, a po utworzeniu 9. Armii wyznaczony na stanowisko generała-kwatermistrza tej armii. Od 1 października 1914 r. pełnił funkcję jako generał-kwatermistrz naczelnego wodza frontu wschodniego – feldmarszałka Hindenburga. Od 30 sierpnia 916 szef sztabu frontu wschodniego. Odegrał dużą rolę w tworzeniu niemieckiej strategii na wschodzie. Uczestnik rozmów pokojowych w Brześciu nad Bugiem.
Ostatecznym zadaniem wojska jest walka, a człowiek jest jej głównym narzędziem; nie znając dokładnie głównego narzędzia walki, to jest człowieka i stanu jego ducha w rozstrzygającym momencie walki, nie możemy odpowiednio zorganizować wojska, nie możemy dać mu dobrego ustroju ani organizacji, wytworzyć karności, ani wreszcie określić zasad taktyki, które to te sprawy łączą się ze sobą, jak palce jednej ręki.
Często ludzie piszący o sprawach wojny, biorą za punkt wyjścia broń, przypuszczając bez wahania, że człowiek mający się nią posługiwać, zawsze zrobi z niej taki użytek, jak przewidują nakazują regulaminy i przepisy. Jednakże walczący, pojęty jako istota kierująca się wyłącznie rozumem, która wyzbyła się swej ruchliwej i zmiennej natury i przekształciła się w biernego pionka, spełniającego funkcje jednostki abstrakcyjnej w różnych kombinacjach pola walki - to wytwór oderwanych rozmyślań, nie człowiek żywy.
Ze wstępu.
Charelle Clark nie może sobie poradzić ze śmiercią Sofie – brutalnie zamordowanej przyjaciółki. Gdy przez przypadek Charelle odkrywa prywatne zapiski kobiety, postanawia sprawdzić, nad czym pracowała w ostatnich dniach życia. Tak właśnie trafia do Devine – małego miasteczka w stanie Teksas.
Na jej drodze staje dwóch mężczyzn. Jednym z nich jest Dexter McCoy, samotnik mieszkający na ranchu. Widok nieznajomej przypomina mu o kimś, kogo bardzo dobrze znał. Drugi to Hunter Palmer, szanowany lekarz i jednocześnie przyjaciel Dextera. Od samego początku nie ukrywa zainteresowania Charelle.
Kobieta nie ma pojęcia, w jak niebezpieczną grę się wplątała, a przede wszystkim komu może zaufać.
Dwóch mężczyzn, jedna kobieta… I morderca o chorym umyśle, który już ma Charelle na oku.
Tadeusz Kasperski (ur. 1972 w Świdnicy Śląskiej) - historyk, marynista, autor kilkudziesięciu artykułów w krajowych pismach specjalistycznych na temat służby okrętów Polskiej Marynarki Wojennej i jednostek wojennych innych bander walczącycvh podczas II wojny światowej.
Książka, którą oddajemy do rąk Czytelników, to studium z dziejów komunikacji na styku dwu cywilizacji świata chrześcijańskiego i muzułmańskiego. Cywilizacji, które nie tyle zderzały się ze sobą, ile na swoich pograniczach poszukiwały sposobów na nawiązanie kontaktów i porozumienia, budując w tym celu różnorakie strefy komunikacji i wymiany. Pamiętniki Ludwika Tuberona są ważnym dokumentem, pozwalającym nam uchwycić nieopisywane dotąd szerzej zjawisko wymiany informacji pomiędzy Imperium Osmańskim a Europą na przełomie XV i XVI w. Dr hab. Piotr Tafiłowski, pracownik Wydziału Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii UW, specjalizuje się w badaniach dziejów komunikacji społecznej i naukowej.
Celem tej publikacji jest oddanie hołdu pamięci króla Jana i towarzyszy jego wypraw wojennych nie mogąc zamieścić tu wszystkich, którzy w obronie chrześcijaństwa zaszczytnie się odznaczyli, przedstawiamy wizerunki głównych bohaterów tej narodowej epopei.W artystycznej części dzieła staraliśmy się o ścisłe zachowanie charakteru epoki, dlatego też wybór portretów był przedmiotem naszej szczególnej troskliwości. Choć posiadamy z czasów Sobieskiego wiele rycin przedstawiających znakomitych ludzi i ważniejsze wypadki tego panowania, daliśmy pierwszeństwo przechowującym się w najbogatszych zbiorach obrazom oryginalnym, jako dającym więcej rękojmi podobieństwa i prawdy, od sztychów, z których znaczna część robiona za granicą, zwykle jest traktowana fantazyjnie. Miłośnicy naszych zabytków znajdą więc w tej publikacji ryciny wykonane według cennych obrazów, które ze względu na swą historyczną wartość, przyczynią się do wzbogacenia polskiej ikonografii.
Wielka Armia Napoleona stanowiła jeden z najsłynniejszych mechanizmów do wygrywania bitew w historii. Ewoluowała, łącząc w sobie elementy wojsk Starego Porządku, rewolucyjnych ochotników i rekrutów z poboru masowego (udział ostatniego z tych elementów często był niedoceniany). Autor skupił się na rozwoju taktyki, wykorzystując zarówno dawne regulaminy wojskowe, jak i prace nowsze. Wszystko po to, by przybliżyć organizację piechoty francuskiej w latach 1792-1815, sposób prowadzenia walki ogniowej i manewry wykonywane na polu bitwy. Pracę wzbogacają czytelne schematy, obrazy i grafiki powiązane z tematem, a także specjalnie przygotowane kolorowe plansze. Razem z tekstem barwnie oddają aspekty taktyczne ośmiu kluczowych bitew epoki.
Ze „WSTĘPU”: „Przed Wami tom zawierający dalsze losy bohaterów mojej poprzedniej, debiutanckiej powieści `Śnieg, ogień i krew. 1807`. Nie wszystkich, bo przecież z niektórymi pożegnaliśmy się definitywnie, w dramatycznych okolicznościach, inni odjechali w nieznane i ułożyli sobie na nowo życie, z dala od warmińskiego Heilsbergu. Są jednak i tacy, których pozostawiliśmy tam zasmuconych i cierpiących. Jeszcze inni, ofiary nieszczęśliwych wojen, zmuszeni do błąkania się po świecie, pojawiają się w Heilsbergu i okolicy lub po latach powracają. Co tam zastaną? Czy wspomnienia dawnych wydarzeń przytłoczą ich, czy też przeciwnie – pozytywnie zainspirują? Czy możliwa jest koegzystencja duchownych i wiernych różnych Kościołów w małym mieście? Czy ludzie w ogóle są dobrzy, czy źli? Czy na popiołach dawnego głębokiego uczucia można zbudować zupełnie nową, wcale nie mniejszą miłość? Zwłaszcza kiedy po tamtym pozostały widoczne, szarpiące duszę ślady? W małym mieście, noszącym wciąż blizny po niedawno zakończonych wojnach, powoli odradza się życie […] Rzecz dzieje się jesienią i zimą 1823 roku, jednak w snach i rozmowach bohaterów pojawiają się powroty do roku 1813, 1812, 1807 a nawet lat wcześniejszych. One bowiem znacząco wpływają na ich życie w roku 1823. Zdarzają się nawiązania do epizodów opisanych w poprzedniej powieści, dlatego gorąco zachęcam do jej przeczytania […] Przełom lat 1823 i 1824 to czas nadziei, oczekiwania i ostatecznych rozwiązań. Na szczęście tylko niektóre z nich okazują się tragiczne. Bo przecież już w chwili podjęcia decyzji o napisaniu kolejnej powieści obiecałem sobie, że otrę łzy bohaterom i poprowadzę tych `rozbitków` ku cichej, bezpiecznej przystani. Tam, gdzie będą mogli odnaleźć iskry w popiele i na nowo rozpalić ogień.”
Ryana Kendalla złamało życie. Wie, co to ból. Wie, co to przemoc i strata kogoś bliskiego. Wie, jakie to uczucie, gdy się kogoś zawodzi. Jednak nic nie może go powstrzymać przed pożądaniem jedynej kobiety, której nie może mieć Finlay Tanner. Jej uśmiech jest słodki, a przyszłość świetlana. To dziewczyna, z którą dorastał, którą kocha i chroni przed światem, a nawet przed sobą samym.Jako dziewiętnastolatek Ryan wstępuje do Australian Army. Po latach intensywnych szkoleń staje się żołnierzem elitarnej jednostki SASR i zostaje wysłany do Afganistanu, gdzie wraz ze swoim oddziałem podejmuje się niebezpiecznych misji. Jednak bez względu na to, jak daleko ucieknie albo jak zaciekle będzie walczył, myśl o Finlay stale będzie go prześladować. Po sześcioletniej rozłące wystarczy zaledwie jedno spojrzenie, żeby zdał sobie sprawę, że nie może bez niej żyć. Niestety, czasem miłość nie wystarczy, by zabliźnić wszystkie rany. Czasem mężczyzn takich jak Ryan nie można już uleczyć, z kolei kobiety takie jak Finlay zasługują na znacznie więcej.To opowieść o wojnie i poświęceniu, o więziach i prawdziwej przyjaźni, o upadku tych, którzy zdawali się być silni. To opowieść o rezygnacji z miłości i cierpieniu, w której pewien człowiek zrozumie, że najcięższą walką jest walka o samego siebie.
Dadzą mi manierkę z gorzałczyną śpiewali ongiś żołnierze, opowiadając o swoim niełatwym losie. Alkohol, który towarzyszył ludzkości od najdawniejszych czasów, zaznaczał swoją obecność także na prowadzonych przez nią wojnach. W ich opisach często pojawiają się informacje o napojach zawierających tę substancję, spożywanych przez uczestników zbrojnych walk.Wśród wielu znanych w naszych dziejach epizodów alkoholowo-militarnych można wskazać dla przykładu choćby odmowę uczestnictwa w krucjacie do Ziemi Świętej ze strony księcia Leszka Białego, uzasadnioną przez niego brakiem na tamtym terenie piwa i miodu, bez których nie mógł się obejść. To także spowodowane brakiem gorzałki masowe zachorowania w wyprawie wiedeńskiej wśród żołnierzy Sobieskiego, odżywiających się z konieczności surowymi owocami. To również słowa piosenki o szwoleżerach pijących wino, które miało wybawić ich od trosk.Spożywanie alkoholu na wojnach podyktowane codzienną potrzebą albo skłonnością do hulanek i swawoli Zgubne bądź dobroczynne skutki tego zjawiska dla wojskowej egzystencji, jego praktyka, a także kulturowe czy obyczajowe normy i ich przekraczanie w ciągu wieków. Tego typu zagadnienia, jak też inne, o pokrewnej tematyce, zostały podjęte w kolejnym tomie z cyklu Człowiek i wojna.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
