Jeden z najbardziej znanych włoskich samolotów wojskowych z okresu II wojny światowej był bombowiec SIAI (Savoia-Marchetti) S.79 (SM.79). Skonstruowany w latach 1934-1935 pozostawał w uzbrojeniu jednostek lotnictwa włoskiego do 1945 roku. Był używany bojowo podczas wojny domowej w Hiszpanii w latach 1937-1939, podczas krótkiej wojny z Francją w czerwcu 1940 roku, kampanii greckiej 1940-1941, walk w Afryce Północnej w latach 1940-1943, kampanii we włoskiej Afryce Wschodniej (1940-1941), ataków na Maltę. Samoloty SIAI S. 79 były z powodzeniem używane do wykonywania ataków torpedowych, m. in. atakowały okręty alianckie w Gibraltarze. Ponadto S. 79 były także używane w jednostkach transportowych.
Druga wojna światowa rozpoczęła się dla Australii w dniu 3 września 1939 roku, i została ją nieprzygotowaną do obrony swego terytorium.Oczywiście wówczas nikt w Krainie Kangurów nie myślał, że kontynent na antypodach może stać się obiektem agresji.Szczególnie trudna sytuacja panowała w lotnictwie wojskowym. Royal Australian Air Force hojne wyposażone w samoloty wielozadaniowe i szkolne, całkowicie pozbawione było nowoczesnych myśliwców i bombowców. Z Niemcami jako przeciwnikiem, zaradzenie tym brakom nie było oczywiście tak pilne, bowiem dywizjony skierowane do Europy, a potem do Afryki otrzymywały standardowy sprzęt RAF-u. Tym niemniej dostrzeżono konieczność przyspieszonego przezbrojenia RAFF i zadanie to otrzymało priorytet na liście wydatków rządowych. Japonia, wobec agresywnych poczynań na terenie Chin i Mandżurii, zaczęła być traktowana jako potencjalny napastnik. We wrześniu 1940 roku podpisała pakt z Niemcami i Włochami. Wojna na Pacyfiku była już tylko kwestią czasu.
Heinkel 100 przeszedł do historii lotnictwa w dwóch zasadniczych powodów. Pierwszym był fakt pobicia na nim światowego rekordu prędkości. Samolot był istotnie jedynym z najszybszych w swojej klasie. (fragment wstępu)
Niniejsze opracowanie omawia prototypowe działa samobieżne SU-14 na podwoziu czołgu ciężkiego T-35, T-100X i T100Y wykonane w oparciu o czołg ciężki T-100. Działa samobieżne Obiekt 212 i KW-7 zaprojektowanych na podwoziu czołgu ciężkiego KW-1.
Niniejsze opracowanie zostało poświęcone czołgom zdobycznym używanym w armii niemieckiej (Panzerwaffe, Waffen SS, i policji w latach 1940-1945) i stanowi uzupełnienie pierwszej części publikacji Militaria nr 439
Tank Power 484 Sherman 75 mm vol. IMonografia amerykańskiego czołgu średniego M4 Sherman uzbrojonego w armatę kalibru 75 mm. W publikacji opisano wersje używane w czasie II wojny światowej przez armię USA i jej sojuszników.
Monografia amerykańskiego czołgu średniego M4 Sherman uzbrojonego w armatę kalibru 76,2 mm. W publikacji opisano wersje używane w armii USA w czasie II wojny światowej.
Nowymi czołgami rozpoznawczymi, którymi planowano zastąpić w jednostkach Wojska Polskiego tankietki, miały być: lekki czołg rozpoznawczy 4TP (PZInż 140) i czołg pływający oznaczony PZInż 130. Wbrew temu, co się powszechnie sądzi, PZInż 130 nie był rozwinięciem brytyjskiego czołgu pływającego Vickers-Armstrong Light Amphibious Tank Model 1931, bowiem reprezentował wyższy poziom techniczny i odpowiadał pojazdom, klasy sowieckich czołgów pływających T-38.
Można śmiało postawić tezę, że czołgi Sherman 17 pdr. lub Sherman Firefly uratowały alianckie wojska pancerne przed klęską w Normandii w czerwcu 1944 roku i zepchnięciem z powrotem do morza alianckich wojsk lądowych. Czołg Firefly był wówczas jedynym alianckim wozem bojowym mogącym skutecznie zwalczać niemieckie straszliwe bliźniaki"" czołgi średnie PzKpfw V Sd Kfz 171 Panther i czołgi ciężkie PzKpfw IV Sd Kfz 181 Tiger.Czołgi Firefly znajdowały się na uzbrojeniu pułków pancernych PSZ w składzie 1. dywizji pancernej i 2. brygady pancernej walczącej we Włoszech. Ponadto czołgów Firefly używały jednostki kanadyjskie i czechosłowackie w Europie Zachodniej oraz nowozelandzkie i południowoafrykańskie we Włoszech. Czołgi Firefly zostały także dostarczone do jednostek amerykańskich, lecz tylko kompania C z 555. batalionu czołgów 5. armii walczącej w Italii otrzymała czołgi Firefly przed zakończeniem wojny.
Historię powstania czołgów lekkich M3 warto poprzedzić wyjaśnieniem dotyczącym nomenklatury używanej w USA. Otóż w okresie przed wybuchem II wojny światowej (do 1940 roku) broń pancerna znajdowała się zarówno w gestii dowództwa piechoty, jak i kawalerii. Pewnym namacalnym dowodem tej dwoistości były metalowe plakietki mocowane do wież czołgów: ze skrzyżowanymi karabinami (piechota) lub szablami (kawaleria) oraz przyjęcie odmiennych nazw, czasami dla tych samych typów wozów bojowych. Określenie TANK dotyczyło wozów bojowych piechoty, natomiast kawaleria nazywała swoje czołgi COMBAT CAR.Był to rezultat przyjęcia ustawy o obronie narodowej (1920), która rozwiązywała istniejący w okresie wojny światowej Tank Corps i kierowała wszystkie czołgi pod sztandary piechoty. W ten oto sposób czołgi zostały niejako przypisane do piechoty, zresztą wówczas taktyka użycia, przewidywała ich zastosowanie tylko do wsparcia piechoty.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
