Jeden z najbardziej znanych włoskich samolotów wojskowych z okresu II wojny światowej był bombowiec SIAI (Savoia-Marchetti) S.79 (SM.79). Skonstruowany w latach 1934-1935 pozostawał w uzbrojeniu jednostek lotnictwa włoskiego do 1945 roku. Był używany bojowo podczas wojny domowej w Hiszpanii w latach 1937-1939, podczas krótkiej wojny z Francją w czerwcu 1940 roku, kampanii greckiej 1940-1941, walk w Afryce Północnej w latach 1940-1943, kampanii we włoskiej Afryce Wschodniej (1940-1941), ataków na Maltę. Samoloty SIAI S. 79 były z powodzeniem używane do wykonywania ataków torpedowych, m. in. atakowały okręty alianckie w Gibraltarze. Ponadto S. 79 były także używane w jednostkach transportowych.
Druga wojna światowa rozpoczęła się dla Australii w dniu 3 września 1939 roku, i została ją nieprzygotowaną do obrony swego terytorium.Oczywiście wówczas nikt w Krainie Kangurów nie myślał, że kontynent na antypodach może stać się obiektem agresji.Szczególnie trudna sytuacja panowała w lotnictwie wojskowym. Royal Australian Air Force hojne wyposażone w samoloty wielozadaniowe i szkolne, całkowicie pozbawione było nowoczesnych myśliwców i bombowców. Z Niemcami jako przeciwnikiem, zaradzenie tym brakom nie było oczywiście tak pilne, bowiem dywizjony skierowane do Europy, a potem do Afryki otrzymywały standardowy sprzęt RAF-u. Tym niemniej dostrzeżono konieczność przyspieszonego przezbrojenia RAFF i zadanie to otrzymało priorytet na liście wydatków rządowych. Japonia, wobec agresywnych poczynań na terenie Chin i Mandżurii, zaczęła być traktowana jako potencjalny napastnik. We wrześniu 1940 roku podpisała pakt z Niemcami i Włochami. Wojna na Pacyfiku była już tylko kwestią czasu.
Heinkel 100 przeszedł do historii lotnictwa w dwóch zasadniczych powodów. Pierwszym był fakt pobicia na nim światowego rekordu prędkości. Samolot był istotnie jedynym z najszybszych w swojej klasie. (fragment wstępu)
Niniejsze opracowanie omawia prototypowe działa samobieżne SU-14 na podwoziu czołgu ciężkiego T-35, T-100X i T100Y wykonane w oparciu o czołg ciężki T-100. Działa samobieżne Obiekt 212 i KW-7 zaprojektowanych na podwoziu czołgu ciężkiego KW-1.
Niniejsze opracowanie zostało poświęcone czołgom zdobycznym używanym w armii niemieckiej (Panzerwaffe, Waffen SS, i policji w latach 1940-1945) i stanowi uzupełnienie pierwszej części publikacji Militaria nr 439
Tank Power 484 Sherman 75 mm vol. IMonografia amerykańskiego czołgu średniego M4 Sherman uzbrojonego w armatę kalibru 75 mm. W publikacji opisano wersje używane w czasie II wojny światowej przez armię USA i jej sojuszników.
Niewątpliwie najsłynniejszą armatą armii niemieckiej w okresie II wojny światowej była armata uniwersalna 8,8 cm Flak 18/36/37 kalibru 88 mm. Ten typ uzbrojenia był z powodzeniem używany zarówno do zwalczania celów naziemnych, jak i samolotów. Dopełnieniem arsenału niemieckiej artyleriiprzeciwlotniczej były armaty lekkie kalibru 20 mm a potem 30 mm i średnia artyleria przeciwlotnicza składająca się z armat kalibru 37, 40 i 55 mm.Niniejsze opracowanie omawia podstawowe armaty 2 cmFlak 30 i Flak 38L/65kalibru 20 mm produkcji zakładów Rheinmetall-Borsig i Mauseroraz Oerlikon 2 cm Flak 28/29L/70.Książka jest bogato ilustrowana zdjęciami, rysunkami i planszami barwnymi.
Monografia amerykańskiego czołgu średniego M4 Sherman uzbrojonego w armatę kalibru 76,2 mm. W publikacji opisano wersje używane w armii USA w czasie II wojny światowej.
Nowymi czołgami rozpoznawczymi, którymi planowano zastąpić w jednostkach Wojska Polskiego tankietki, miały być: lekki czołg rozpoznawczy 4TP (PZInż 140) i czołg pływający oznaczony PZInż 130. Wbrew temu, co się powszechnie sądzi, PZInż 130 nie był rozwinięciem brytyjskiego czołgu pływającego Vickers-Armstrong Light Amphibious Tank Model 1931, bowiem reprezentował wyższy poziom techniczny i odpowiadał pojazdom, klasy sowieckich czołgów pływających T-38.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
