Nowymi czołgami rozpoznawczymi, którymi planowano zastąpić w jednostkach Wojska Polskiego tankietki, miały być: lekki czołg rozpoznawczy 4TP (PZInż 140) i czołg pływający oznaczony PZInż 130. Wbrew temu, co się powszechnie sądzi, PZInż 130 nie był rozwinięciem brytyjskiego czołgu pływającego Vickers-Armstrong Light Amphibious Tank Model 1931, bowiem reprezentował wyższy poziom techniczny i odpowiadał pojazdom, klasy sowieckich czołgów pływających T-38.
Czołg Panzerkampfwagen III Sd Kfz 141 był podstawowym typem czołgu średniego armii niemieckiej. PzKpfw III Sd Kfz 141 stanowiły główne uzbrojenie jednostek Panzerwaffe i Waffen-SS w latach 1939-1943. ""Trójki"" były, obok czołgów PzKpfw IV Sd Kfz 161 i PzKpfw V Sd Kfz 171 ""Panther"", najliczniej produkowanymi niemieckimi czołgami.
Za przykład gigantomanii i braku znajomości taktyki użycia broni pancernej na polu walki mogą służyć dwa pojazdy pancerne skonstruowane i wyprodukowane w okresie II wojny światowej. Czołg superciężki „Maus” i działo samobieżne (szturmowe) „Sturmtiger”. W rozkazie z 5 sierpnia 1943 roku Adolf Hitler polecił skonstruowanie ciężkiego działa samobieżnego przeznaczanego do zwalczania silnie umocnionych punktów oporu. Nie była to pierwsza konstrukcja tego typu w armii niemieckiej, bowiem już wcześniej, wiosną 1942 roku, prowadzono prace projektowe nad nowym działem szturmowym typu „Bar” uzbrojonym w haubicę kalibru 305 mm, która mogła przemieszczać się w pionie w zakresie od 0 do 70. Planowano wykorzystać w tej konstrukcji nieznacznie zmodyfikowane podwozie czołgu „Tiger”. Jednak pojazd nie został ukończony nawet w formie prototypu. Produkowano natomiast lżejsze pojazdy na podwoziach czołgów PzKpfw III Sd Kfz 141 (np. Sturmgeschutz III/40) i PzKpfw IV Sd Kfz 161.
Nieznanym epizodem z dziejów niemieckich jednostek pancernych w okresie II wojny światowej, są walki oddziałów pancernych sformowanych w ramach policji porządkowej (Ordungspolizei). Zadaniem tych jednostek była służba patrolowa, wsparcie pieszych oddziałów policji w zakresie prowadzenia rozpoznania i niszczenia umocnionych punktów oporu przeciwnika, a przede wszystkim walka z oddziałami partyzanckimi na terenach okupowanych.
Czołg Panzerkampfwagen III Sd Kfz 141 był podstawowym typem czołgu średniego armii niemieckiej. PzKpfw II Sd Kfz 141 stanowiły podstawowe uzbrojenie jednostek Panzerwaffe i Waffen-SS w latach 1939-1943. „Trójki” były, obok czołgów PzKpfw IV Sd Kfz 161 i PzKpfw V Sd 171 „Panther”, najliczniej produkowanymi niemieckimi czołgami. Niniejsze opracowanie przedstawia tylko czołgi PzKpfw III Aufs. J – Sd Kfz 141. Opis działań bojowych czołgów PzKpfw III Ausf. J ograniczony został tylko do okresu, kiedy czołgi Aufs. J, stanowiły główne wyposażenie jednostek pancernych armii niemieckiej, czyli lat 1941-1942.
W okresie drugiej wojny światowej armia niemiecka używała obok klasycznych pojazdów kołowych także wielu typów pojazdów półgąsienicowych. Najbardziej popularne były transportery opancerzone typu Sd Kfz 250 i Sd Kfz 251 oraz ciągniki półgąsienicowe.
Niemcy wprowadzili też do jednostek pojazdy półgąsienicowe powstałe w wyniku przebudowy standardowych samochodów ciężarowych.
Już pierwszy rok walki w Rosji pozwolił uzyskać cenne doświadczenia w zakresie sprawności transportu na froncie wschodnim. W okresie wiosennym i jesiennym rosyjskie i ukraińskie drogi zmieniały się w bajora błota, w którym została unieruchomiona większość pojazdów kołowych Wehrmachtu i Waffen-SS, oczywiście, oprócz wówczas nielicznych, pojazdów z napędem na obie, lub dwie osie (4x4 lub 6x4).
Klasyczne samochody ciężarowe, posiadające napęd tylko na tylną oś (4x2) doskonale sprawdzały się na dobrych drogach, natomiast na froncie wschodnim stawały się zupełnie bezużyteczne.
Brytyjskie czołgi szybkie Mk VIII A27M `Cromwell` weszły na szeroką skalę do uzbrojenia alianckich wojsk pancernych tuż przed lądowaniem w Normandii. Brały udział w zmaganiach pancernych na terenie Francji latem 1944 roku. Konstrukcja czołgu wywodziła się, z opracowanej wcześniej rodziny czołgów szybkich Mk III (A13), Mk IV i Mk IVA (A13 Mk II i Mk IIA), Mk V `Covenanter` (A13 Mk III) i wreszcie najbardziej znanego Mk VI A15 `Crusader`. Jednak najbliższe konstrukcyjnie `Cromwellowi` czołgi to A24 `Cavalier` i A27L `Centaur`. Czołgi szybkie Mk VIII A27M `Cromwell` były używane w polskich jednostkach pancernych (PSZ) stacjonujących na terenie Wielkiej Brytanii w latach 1944 - 1945. W pierwszej części monografii zostaną omówione wersje produkcyjne czołgu oraz plany, zamieszczony opis techniczny i fotografie pojazdów muzealnych, natomiast w drugiej części zostanie przestawiony opis działań bojowych z udziałem tego czołgu. ze wstępu
`(...) Pojawienie się czołgów T-34 i KW, z którymi nie mogły sobie poradzić niemieckie armaty przeciwpancerne kalibru 37 mm (pogardliwie przez żołnierzy nazywane `Kołatkami`) wymusiło konieczność natychmiastowej modernizacji uzbrojenia i wprowadzenia do uzbrojenia jednostek artylerii przeciwpancernej armat kalibru 50 mm i 75 mm. O rozmiarach kryzysu świadczy fakt, że wykorzystano także zdobyczne sowieckie armaty kalibru 76,2 mm, które zresztą okazały się najlepszym orężem w walce z czołgami Stalina.`
Największym i najcięższym pojazdem niemieckich wojsk pancernych, użytym bojowo w czasie II wojny światowej, było działo samobieżne 12,8 cm Pak L/55 Sd Kfz 186 Panzejager „Tiger” Ausf. B, nazywane zgodnie z rozkazem Adolfa Hitlera z 26 lutego 1945 roku, „Jagdtiger”.
Jednym z najbardziej spektakularnych rodzajów uzbrojenia armii niemieckiej, użytych bojowo podczas II wojny światowej, były działa kolejowe. Pociski dużego kalibru wystrzeliwane z dział kolejowych niszczyły umocnienia w Sewastopolu, Leningrad i aliancki przyczółek pod Anzio. Niemieckie działa kolejowe ustawione we Francji, w Pas de Calais, ostrzeliwały terytorium Wielkiej Brytanii. Pod koniec 1944 roku kilka niemieckich dział kolejowych stacjonujących w okolicach Warszawy i w Warszawie ostrzeliwano pozycje armii sowieckiej i LWP położone na prawym brzegu Wisły.
Wodnosamoloty Heinkel He 115 stanowiły podstawowe uzbrojenie jednostek niemieckiego lotnictwa morskiego w latach 1939-1941. Heinkle były przeznaczone do prowadzenia rozpoznania, wykonywały ataki bombowe i torpedowe. W latach 1939-1940 załogi He 115 prowadziły wojnę minową u wschodnich wybrzeży Wielkiej Brytanii.
Chcielibyśmy poinformować, że w naszym sklepie internetowym nie ma jeszcze opisu produktu NR 561 Breda BA. 65. Pracujemy intensywnie nad uzupełnieniem opisu NR 561 Breda BA. 65 i jak najszybszym udostępnieniem go na stronie sklepu. Przepraszamy za wszelkie niedogodności związane z brakiem pełnej informacji o produkcie. Jeśli mają Państwo jakieś pytania lub wątpliwości dotyczące produktu, zachęcamy do kontaktu z naszym działem obsługi klienta. Dziękujemy za wyrozumiałość i cierpliwość.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
