Sukcesy samolotów myśliwskich Fiat CR.32 w czasie wojny domowej w Hiszpanii miały duże znaczenie dla rozwoju włoskiego przemysłu lotniczego i koncepcji rozbudowy lotnictwa myśliwskiego. Zwycięstwa dwupłatowych CR.32 utwierdziły dowództwo włoskie w przekonaniu o celowości kontynuowania produkcji takich samolotów o umiarkowanej prędkości, przeznaczonych do walki manewrowej.
Powstanie samolotu Reggiane (właściwie Caproni-Reggiane) RE. 2000 "Falco" I to bezpośredni wynik realizacji rozpoczętego już w styczniu 1933 roku programu rozwoju Regia Aeronautica tzw. "Programma R".Jednym z wykonywanych zadań, było wprowadzenie do jednostek nowoczesnego samolotu myśliwskiego. Pod koniec lat trzydziestych XX wieku rozwój włoskich samolotów myśliwskich hamował brak nowoczesnego silnika o odpowiedniej mocy, dlatego przewidywano, że do napędu myśliwców zostaną użyte silniki Fiata: A.74 o mocy 618 kW (840 KM) i A.80 o mocy 736 kW (100 KM) oraz silniki Piaggio P.XI także o mocy 736 kW (1000 KM). Wszystkie wymienione typy to silniki gwiazdowe, chłodzone powietrzem.
Powstanie samolotu myśliwskiego Reggiane (Caproni-reggiane) RE. 2001 ,,Falco" Il to bezpośredni wynik zakupu w 1938 roku przez firmę Alfa-Romeo licencji niemieckiego silnika lotniczego Daimler-Benz 601Aa, później produkowanego we Włoszech jako Alfa Romeo RA 1000 RC 41 la ,,Monsone". Natomiast samolotu myśliwskiego Reggiane (Caproni-Reggiane) RE. 2005 ,,Sagittario" to uruchomienie produkcji licencyjnej w zakładach Fiat niemieckiego silnika Daimler Benz DB 605A, we Włoszech oznaczonego Fiat RA. 1050 RC.581 - ,,Tifone".
Powstanie samolotu myśliwskiego Reggiane (Caproni-Reggiane) RE. 2001 "Falco" II to bezpośredni wynik zakupu w 1938 przez firmę Alfa-Romeo licencji niemieckiego silnika lotniczego Daimler-Benz 601Aa, później produkowanego we Włoszech jako Alfa Romeo RA 100 RC 41 la "Monsone" (...) Fragment wstępu
Niniejsza publikacja opisuje wzory malowania i system oznaczeń pojazdów pancernych, zmechanizowanych, kawalerii i piechoty w okresie od września 1939, do września 1945 roku.
Niniejsze opracowanie jest przeznaczone dla modelarzy wykonujących modele czołgów używanych przez jednostki Panzerwaffe walczące w Afryce Pólnocnej w latach 1941-1943.
7,5 cm leichtes Infanteriegeschtz 18 (7,5 cm le.IG 18) niemieckie działo piechoty kalibru 75 mm używane przez Wehrmacht w okresie II wojny światowej. Armata została zaprojektowana w 1927 w zakładach Rheinmetall.W wersji podstawowej (le.IG 18) załoga była chroniona przez tarczę pancerną. Produkowano także wersję górską tej armaty 7,5 cm leichtes Gebirgsinfanteriegeschtz 18 rozkładaną na 10 części, z których najcięższa ważyła 74,9 kg. Górskie bataliony były zazwyczaj wyposażone w dwa działa tego typu.
Niniejsze opracowanie omawia prototypowe działa samobieżne SU-14 na podwoziu czołgu ciężkiego T-35, T-100X i T100Y wykonane w oparciu o czołg ciężki T-100. Działa samobieżne Obiekt 212 i KW-7 zaprojektowanych na podwoziu czołgu ciężkiego KW-1.
W maju i czerwcu 1940 roku cztery francuskie dywizje pancerne (Division Cuirassee de Reserve DCR) zostały uzbrojone w czołgi lekkie, zgrupowane w półbrygadzie czołgów lekkich i w czołgi ciężkie w drugiej półbrygadzie. Jedynym używanym bojowo typem czołgów ciężkich (char lourdes) były czołgi (Char) B1 i B1 bis.Czołgi ciężkie 2C nie dojechały na front. Wyprodukowano 34 seryjne czołgi B1 i (brak informacji, ile czołgów ukończono w 1940 roku) ponad 370 czołgów B1 bis.Niniejsze opracowanie omawia historię powstania czołgów B1 i B1 bis oraz ich służbę w armii francuskiej w latach 1936-1940.
Czołg PzKpfw V Sd Kfz 171 ""Panther"", był obok czołgu ciężkiego PzKpfw VI Sd Kfz 181 ""Tiger"", najbardziej znanym niemieckim pojazdem pancernym okresu II wojny światowej. W latach 1942-1945 wyprodukowano blisko sześć tysięcy czołgów tego typu. Obok wersji bojowych powstały wozy dowodzenia (Panzerbefehlswagen), czołgi ewakuacyjne (Bergewagen) i pojazd obserwacyjny artylerii (Panzerbeobachtungswagen), Militaria Nr 463, 466.Niniejsza monografia przedstawia tylko czołgi ""Panther"" wersji bojowych i wozy dowodzenia.
Niniejsze opracowanie omawia niektóre czołgi używane w jednostkach pancernych Wojska Polskiego od 1939 roku, a w zasadzie od 1940 roku, do 1945 roku. Autor celowo zrezygnował z układu chronologicznego, na rzecz układu tematycznego, bowiem historię czołgów WP w tym okresie nie do końca oddaje typ użytych czołgów, które niejednokrotnie były używane do wykonywanych zadań bojowych, do których nie były przygotowane. Przykładem takich operacji mogą być walki we Francji, w czerwcu 1940 roku, gdy powolne czołgi piechoty Renault R35/39/40 zostały wykorzystane do samodzielnych zadań taktycznych, do których były przeznaczone np. czołgi kawalerii SOMUA S35.
Tank Power 484 Sherman 75 mm vol. IMonografia amerykańskiego czołgu średniego M4 Sherman uzbrojonego w armatę kalibru 75 mm. W publikacji opisano wersje używane w czasie II wojny światowej przez armię USA i jej sojuszników.
Działa samobieżne typu ,,Marder III powstały w wyniku wykorzystania czołgów lekkich PzKpfw 38(t). Działo 7,5 cm Pak 40/3 L/46Fgst auf PzKpfw 38(t) - Sd Kfz 138 ,,Marder III zabudowano na podwoziach czołgów PzKpfw 38(t) Ausf. G i z zastosowaniem specjalnych podwozi Ausf. H. Później powstały pojazdytakże uzbrojone w armaty 7,5 cm Pak 40/2 L/45 kalibru 75 mm . ,,Mardery III stanowiły główne wyposażenie jednostek samobieżnej artylerii przeciwpancernej w latach 1942-1945. Bojowo były używane do końca wojny.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
