Za przykład gigantomanii i braku znajomości taktyki użycia broni pancernej na polu walki mogą służyć dwa pojazdy pancerne skonstruowane i wyprodukowane w okresie II wojny światowej. Czołg superciężki „Maus” i działo samobieżne (szturmowe) „Sturmtiger”. W rozkazie z 5 sierpnia 1943 roku Adolf Hitler polecił skonstruowanie ciężkiego działa samobieżnego przeznaczanego do zwalczania silnie umocnionych punktów oporu. Nie była to pierwsza konstrukcja tego typu w armii niemieckiej, bowiem już wcześniej, wiosną 1942 roku, prowadzono prace projektowe nad nowym działem szturmowym typu „Bar” uzbrojonym w haubicę kalibru 305 mm, która mogła przemieszczać się w pionie w zakresie od 0 do 70. Planowano wykorzystać w tej konstrukcji nieznacznie zmodyfikowane podwozie czołgu „Tiger”. Jednak pojazd nie został ukończony nawet w formie prototypu. Produkowano natomiast lżejsze pojazdy na podwoziach czołgów PzKpfw III Sd Kfz 141 (np. Sturmgeschutz III/40) i PzKpfw IV Sd Kfz 161.
Brytyjskie czołgi szybkie Mk VIII A27M `Cromwell` weszły na szeroką skalę do uzbrojenia alianckich wojsk pancernych tuż przed lądowaniem w Normandii. Brały udział w zmaganiach pancernych na terenie Francji latem 1944 roku. Konstrukcja czołgu wywodziła się, z opracowanej wcześniej rodziny czołgów szybkich Mk III (A13), Mk IV i Mk IVA (A13 Mk II i Mk IIA), Mk V `Covenanter` (A13 Mk III) i wreszcie najbardziej znanego Mk VI A15 `Crusader`. Jednak najbliższe konstrukcyjnie `Cromwellowi` czołgi to A24 `Cavalier` i A27L `Centaur`. Czołgi szybkie Mk VIII A27M `Cromwell` były używane w polskich jednostkach pancernych (PSZ) stacjonujących na terenie Wielkiej Brytanii w latach 1944 - 1945. W pierwszej części monografii zostaną omówione wersje produkcyjne czołgu oraz plany, zamieszczony opis techniczny i fotografie pojazdów muzealnych, natomiast w drugiej części zostanie przestawiony opis działań bojowych z udziałem tego czołgu. ze wstępu
`(...) Pojawienie się czołgów T-34 i KW, z którymi nie mogły sobie poradzić niemieckie armaty przeciwpancerne kalibru 37 mm (pogardliwie przez żołnierzy nazywane `Kołatkami`) wymusiło konieczność natychmiastowej modernizacji uzbrojenia i wprowadzenia do uzbrojenia jednostek artylerii przeciwpancernej armat kalibru 50 mm i 75 mm. O rozmiarach kryzysu świadczy fakt, że wykorzystano także zdobyczne sowieckie armaty kalibru 76,2 mm, które zresztą okazały się najlepszym orężem w walce z czołgami Stalina.`
Na podwoziu czołgu PzKpfw 38(t) skonstruowano kilka udanych dział samobieżnych, m.in. działa samobieżne „Marder” III, czy „Gepard” – Flakpanzer 38(t). Ostatecznie na podwoziu „38” zostało też zamontowane działo piechoty kalibru 150 mm typu sIG 33. 15 cm sIG 33 była wprawdzie armatą piechoty, lecz z powodu możliwości uzyskania bardzo wysokiego kąta podniesienia lufy zazwyczaj używano tego typu działa jako haubicy. Ze wstępu
"Samolot myśliwski IAR-80/IAR-81 był w historii rumuńskiego lotnictwa wojskowego równie legendarny jak PZL.37 "Łoś" i PZL P. 11c w lotnictwie z biało-czerwoną szachownicą." ze wstępu
Wodnosamoloty Heinkel He 115 stanowiły podstawowe uzbrojenie jednostek niemieckiego lotnictwa morskiego w latach 1939-1941. Heinkle były przeznaczone do prowadzenia rozpoznania, wykonywały ataki bombowe i torpedowe. W latach 1939-1940 załogi He 115 prowadziły wojnę minową u wschodnich wybrzeży Wielkiej Brytanii.
Niniejsza publikacja omawia działanie bojowe jednostek lotnictwa polskiego uzbrojonych w P.11c we wrześniu 1939 roku i lotnictwa rumuńskiego, używającego bojowo internowanych w Rumunii polskich P.11c.
Samolot liniowy, czyli bombowo-rozpoznawczy PZL.23 ("Karaś" I/II)stanowił podstawowe uzbrojenie jednostek liniowych w latach 1937-1939. Wyprodukowano wliczając produkcję eksportową, ponad 300 samolotów tego typu.Niniejsze opracowanie opisuje działania bojowe jednostek lotnictwa polskiego uzbrojonych w samoloty PZL.23 "Karaś" I/II i internowanych samolotów Karaś I/II, które trafiły do jednostek lotnictwa rumuńskiego i zostały użyte bojowo na froncie wschodnim w latach 1941-1943.
Samolot liniowy, czyli bombowo-rozpoznawczy PZL.23 "Karaś" stanowił podstawowe uzbrojenie jednostek liniowych w latach 1937-1939. Wyprodukowano wliczając produkcję eksportową, ponad 300 samolotów tego typu.
Samolot bombowy PZL.37 Łoś, to niewątpliwie obok myśliwca PZL P.11 najsłynniejszy i najbardziej rozpoznawany samolot II Rzeczpospolitej. Jednocześnie był to najnowocześniejszy, produkowany seryjnie samolot wojskowy. Konstrukcja PZL.37 Łoś nie ustępowała zagranicznym samolotom bombowym, a wiele z nich znacznie przewyższała. Samolot posiadał nowe rozwiązania techniczne, niektóre zastosowane po raz pierwszy w lotnictwie polskim.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
