Teksty Ojców Kościoła i apokryfów Nowego Testamentu są dowodem na to, że już w najstarszej tradycji Kościoła zwięzły ewangeliczny opis narodzenia Jezusa był wzbogacany licznymi wątkami. Niektóre z nich przetrwały w umysłach i sercach wierzących do dzisiaj. Teksty te są również dowodem na to, że gwiazda, która kiedyś przyprowadziła pasterzy i magów do Betlejem jaśnieje również dzisiaj i pozostaje źródłem inspiracji dla kolejnych pokoleń. „Sławię Magów Boskim umysłem i podziwiam ich dary miłe Bogu. Przybyli z nimi do świętego Betlejem, nie bojąc się złości Heroda ani jego dzieciobójczego miecza. Szli za gwiazdą , która oświecała drogę, i w niej mieli wysokiego niebiańskiego przewodnika w trudnej podróży. Pragnę im towarzyszyć i ofiarować dary Temu, który został zrodzony, nawet jeśli On nie chce, byśmy przynosili mu takie dary jak złoto, mirrę i kadzidło. On bowiem jest Stwórcą wszystkich rzeczy i daje także nam to, co konieczne kiedy tego potrzebujemy. Zamiast złota pragnie On blasku wiary, zamiast mirry chce czystości duszy i ciała, a także nauki, głoszenia i wiary prawowiernej, zamiast kadzidła domaga się od nas słodkiej woni czynów, nie po to, by otrzymując je, wzbogacił się w jakiś sposób, ale by przez nie uczynił nas bogatszymi”. Sofroniusz z Jerozolimy, Homilia 1,3
Utwory św. Efrema (ok. 306373) i jego duchowego ucznia Jakuba z Sarug (451521) zaliczamy do poezji syryjskiej. Jest ona głęboko zakorzeniona w Biblii. Wynika to z ówczesnego przekonania, że żadne słowa nie są w stanie opisać niepojętego Boga. Można więc o Nim mówić jedynie za pomocą biblijnych obrazów wyjaśnianych alegorycznie lub symbolami i skojarzeniami. Jest to poezja zadziwienia nad Wcieleniem Syna Bożego, a jednocześnie nad dziewictwem i macierzyństwem Maryi. Czytając hymny Efrema, widzimy Maryję jako jaśniejącą niesłychaną wprost pięknością i świętością. Święty porównuje Jej czystość do bezgrzeszności samego Chrystusa, w czym widziano zapowiedź nauki o Niepokalanym Poczęciu. Tymczasem w twórczości Jakuba z Sarug dostrzegamy fascynację dobrocią Bożą i pięknem świata oraz przekonanie, że bardziej godne Boga jest raczej opiewanie niewypowiedzianej tajemnicy niż jej bezwstydnie badanie. Teksty te przyczyniły się do rozwoju kultu maryjnego w Kościele.
Encyklika Fratelli tutti. O braterstwie i przyjaźni społecznej Ojciec Święty FranciszekZbyt długo pozostawaliśmy w stanie degradacji moralnej, drwiąc z etyki, dobroci, wierności, uczciwości. Nadeszła chwila, by uznać, że ta radosna powierzchowność na niewiele się nam zdała Papież Franciszek Encyklika Fratelli tutti powstała w czasie szczególnym dla Kościoła i dla świata. Wydarzenia związane z pandemią Covid-19 ujawniła złudne poczucie bezpieczeństwa i niezdolność do wspólnego działania. Zmusiły wszystkich – bez względu na wyznawaną wiarę i poglądy – do weryfikacji stylu życia, relacji, organizacji społeczeństw. W tym trudnym momencie Papież stawia nam za wzór św. Franciszka z Asyżu, który "wszędzie rozsiewał pokój i podążał u boku ubogich, opuszczonych, chorych, odrzuconych, ostatnich”. Przypomina, że tytułowe braterstwo i przyjaźń to bezinteresowne uczucie do innych istnień ludzkich, bez względu na różnice i przynależność, które powinno wyrażać się poprzez akty dobroczynne, różne formy pomocy i hojne działania w momentach potrzeby. Przestrzega, że „ludzie nie są już postrzegani jako podstawowa wartość, którą należy szanować i chronić, szczególnie jeśli są ubodzy lub niepełnosprawni, jeśli «nie są jeszcze potrzebni» – jak dzieci nienarodzone – lub «nie są już potrzebni» – jak osoby starsze”.Franciszek zwraca uwagę na trendy, które zachęcają współczesnego człowieka do odcinania się od korzeni i doświadczeń poprzednich pokoleń na rzecz budowania wszystkiego „od nowa”, do opierania się tylko i wyłącznie na własnych umiejętnościach i majątku oraz konsumpcjonizmie. Mocno podkreśla, że „narody, które są wyobcowane ze swej tradycji, tracą wraz z obliczem duchowym także spójność moralną i wreszcie niezależność ideologiczną, ekonomiczną i polityczną”. To również sprawia, że świat polityki ulega presji ponadnarodowych potęg gospodarczych, które stosują zasadę „dziel i rządź”.Kolejnym tematem podjętym przez Papieża w dokumencie jest sytuacja kobiet. "Kobiety mają dokładnie taką samą godność i prawa jak mężczyźni" przypomina autor i równocześnie ubolewa, że w XXI wieku organizacja społeczeństw jest nadal daleka od wprowadzenia w życie tego twierdzenia – „Słowa mówią jedno, ale decyzje i rzeczywistość wykrzykują inne przesłanie”. Podobnie jest z niewolnictwem, mimo licznych umów międzynarodowych, rozmów, programów w wielu miejscach na świecie ludzie są pozbawiani wolności i żyją w warunkach zbliżonych do niewolnictwa.Papież piętnuje postawy nietolerancji wobec migrantów w Kościele: "Wciąż jednak są tacy, którzy utrzymują, iż czują się zachęcani lub przynajmniej upoważnieni przez swoją wiarę do wspierania różnych form zamkniętego i agresywnego nacjonalizmu, postaw ksenofobicznych, pogardy, a nawet znęcania się, wobec tych, którzy są odmienni(…) Jezus Chrystus nigdy nie zachęcał do podsycania przemocy i nietolerancji".Na koniec Franciszek apeluje o budowę "wspólnoty przynależności i solidarności", krzewienie "dobra moralnego" oraz bezinteresowności. I przestrzega: zasada "ratuj się, kto może" szybko przełoży się na "wszyscy przeciwko wszystkim". "A to będzie gorsze niż pandemia". Dlatego ważne jest, abyśmy „przeszli do nowego sposobu życia i odkryli raz na zawsze, że potrzebujemy siebie nawzajem".
Dzieci mają dobrą pamięć.
Zosia pamięta niemal cały wiek. Jako nastolatka została skatowana przez SS-mana i zabrana z domu. Trafiła do obozu przesiedleńczego w Łodzi, przeszła selekcję, a następnie wywieziono ją na roboty przymusowe w Zagłębiu Ruhry. Tam stała się Soszką.
Czy ja mówiłam, że się chciałam powiesić? Wiedziałam, że muszę znaleźć gruby sznur. Wszystko miałam przemyślane. Drabinka też się znalazła. Plan był już dobry, fajny, tylko sznura nie znalazłam. To i się nie powiesiłam.
Historycy szacują, że od 50 do 250 tysięcy polskich dzieci zostało w czasie II wojny światowej porwanych, pozbawionych tożsamości i zgermanizowanych. Wiele z nich umierało zanim dotarło do miejsca przeznaczenia – wycieńczone biciem, głodem, trudami podróży. Młodsze dzieci przeznaczano do adopcji, starsze, które również musiały spełniać kryteria rasowe, do pracy w gospodarstwach, fabrykach, przy robotach drogowych.
Taki los spotkał Soszkę. Choć jej historia jest rdzeniem książki, autorka udziela również głosu dzieciom spotkanym „po drodze”. Tym, które udało się po latach odnaleźć, i tym, których głos zachował się już tylko w archiwach.
Podczas zbierania materiałów do książki autorka natrafiła na ślad tajemniczego szpitala położniczego, który okazał się być centralnym obozem aborcyjnym dla Westfalii. Zgromadzona przez nią dokumentacja spowodowała, że IPN wszczął śledztwo ws. zbrodni przeciwko ludzkości.
Ze względu na fałszywe oskarżenia ks. Dolindo Ruotolo został postawiony w 1921 roku przed Świętym Oficjum w Rzymie. Tam spędził prawie rok, by odpowiadać na postawione mu zarzuty i bronić swojego dobrego imienia. W tym czasie pisał listy do swoich duchowych dzieci na polecenie swojego spowiednika. W swojej korespondencji zachęcał ich do wytrwania w wierze i wierności Kościołowi, do nie gorszenia się błędami, jakie mogą popełnić niektórzy członkowie Kościoła oraz do zobaczenia Bożego działania we wszelkich cierpieniach i upokorzeniach jakich doświadczał. Okoliczności, które u większości ludzi wzbudziłyby bunt lub desperację, w przypadku księdza Dolindo tylko umocniły jego ścisłe zjednoczenie z cierpiącym Chrystusem. Jak Chrystusowi, było mu dane zaznać goryczy ludzkiego niezrozumienia oraz zdrady dokonanej przez osoby duchowo przez niego błogosławione.
Pomimo tych doświadczeń kapłan nie przypisał sobie prawa do sądzenia ludzi będących przyczyną jego cierpień ale dziękował Panu za nie. Cierpiał dobrowolnie, aby dać świadectwo wierności, by uczyć jak się kocha Kościół, by przyjmować z męską dojrzałością i mistyczną wzniosłością każdą karę i upokorzenia, które w jakikolwiek sposób związane są z Kościołem… Ksiądz Dolindo swoim duszpasterstwem wyprzedzał swoją epokę i był zapowiedzią nowych czasów. Głosił i przewidział wielkie innowacje w Kościele, które dokonały się wraz z Soborem Watykańskim II.
Wizje zawarte w niniejszym tomie obejmują początek działalności Pana Jezusa i Jego pierwsze cuda. Pasjonujące, szczegółowe opisy i uzupełnienia dobrze znanych historii pozwolą czytelnikowi przenieść się w samo centrum ewangelicznych wydarzeń. Będzie mógł on lepiej poznać losy Jana Chrzciciela i Łazarza, oczyma wyobraźni zobaczy chrzest Jezusa w Jordanie i kuszenie Go na pustyni, będzie świadkiem powołania pierwszych Apostołów, cudu w Kanie Galilejskiej i wskrzeszenia córki Jaira, a także przysłucha się rozmowie z Samarytanką przy studni.
Bł. Anna Katharina Emmerich (1774–1824) mistyczka i wizjonerka, obdarzona stygmatami, beatyfikowana przez Jana Pawła II w 2004 r. Jej szczegółowe wizje, spisane przez jej spowiednika Klemensa Brentano, obejmują kilkadziesiąt tomów. Dotyczą życia Jezusa, Maryi, Józefa i ich krewnych oraz Apostołów. Na podstawie jej widzeń odnaleziono m.in. domek Maryi w Efezie.
Najpierw pojawia się nieestetyczna fałdka, potem kolejna i kolejna. Następnie trudności z dopięciem ulubionych jeansów i konieczność wymiany garderoby na większe rozmiary...Jednak, wbrew temu co stara się nam wmówić kolorowa prasa, otyłość brzuszna to nie tylko problem natury estetycznej i mogą na nią cierpieć również osoby o szczupłym wyglądzie. Lekceważenie jej może przynieść poważne konsekwencje zdrowotne takie jak: insulinooporność, cukrzyca, choroby układu krążenia, zespół metaboliczny oraz choroby stawów wynikające z nadmiernego ich obciążenia. Brak wcięcia w talii przy tych problemach to drobnostka!Autorka wyjaśnia, czym jest otyłość brzuszna, kiedy i u jakich specjalistów należy szukać pomocy, a przede wszystkim: jakie zmiany w naszym sposobie odżywiania należy podjąć, by skutecznie walczyć z nadmiarem kilogramów. Wskazuje pułapki, obnaża mechanizmy i obala krążące przez Internet mity. Przekazuje czytelnikowi mnóstwo cennych i praktycznych, wskazówek, podaje przykładowy jadłospis oraz kilkadziesiąt łatwych i smacznych przepisów, które przydadzą się zwłaszcza w sytuacjach, gdy różne obowiązki wypełniają nam czas całego dnia.
(...)dobra modlitwa to taka, która jest. Zła modlitwa to taka, której nie ma. () W modlitwie nie liczy się jakość mierzona naszymi nastrojami i odczuciami, czy też wynikająca z naszych zdolności, ale wierność.Fragment książkiAutor z ogromną prostotą i humorem opowiada o tym, czym jest modlitwa i udział w Eucharystii. Pisze w oparciu o własne doświadczenia wzlotów i upadków na drodze spotkania z Bogiem. Jest to opowieść księdza, który nie tyle naucza, co rzeczywiście się modli. W książce odpowiada na pytania stare jak świat: Jak znaleźć czas na modlitwę. Dlaczego nie wystarczy być porządnym, by być chrześcijaninem? I dlaczego Panu Bogu zależy na tym, byśmy się modlili? Bóg nie potrzebuje naszej modlitwy. A jednak z jakiegoś powodu bardzo o nią zabiega. Pragnie jej z całego serca i całym sobą, bo nas kocha. Czyste szaleństwo z Jego strony - pisze Autor. Do nas należy decyzja czy podejmiemy to wyzwanie, czy pozostaniemy obok. Ponieważ Bóg nie czeka na nas w zaświatach, do których modlitwa byłaby rodzajem wirtualnego wglądu. Czeka na nas w nas samych.Znany rekolekcjonista nie boi się podejmować trudnych tematów. Pisze, jak nie pomylić modlitwy z aktami pobożności, jak walczyć z rozproszeniami i jak stawać przed Bogiem w pełni ze swoim ciałem, duszą, emocjami. Wyjaśnia również, w jaki sposób uczynić z naszego ciała narzędzie modlitwy. Zachęca do modlitwy Liturgią Godzin, która jest nieocenionym skarbem duchowym i stanowi jedną z najdoskonalszych form modlitwy oraz do poznania lectio divina. Przypomina także o innych formach pobożności takich jak: pacierz, różaniec, adoracja czy akty strzeliste. Nie zapomina przy tym o Eucharystii, jako źródle życia chrześcijańskiego, ani o sakramencie pokuty i pojednania. W swoich rozważaniach położył również duży nacisk na wspólną modlitwę w rodzinach, która powinna wypływać ze wspólnoty życia codziennego. Książkę kończy zbiór cytatów świętych na temat modlitwy.Póki nie uświadomię sobie, że modlitwa jest dla mnie czymś absolutnie niezbędnym do życia, a nie jedynie kurtuazją wobec Pana Boga, nie ruszę dalej. Dopóki nie pojmę, że życie wieczne to nie cukierek, który Pan Bóg wręczy mi za grzeczne sprawowanie przy wyjściu z przedszkola zwanego tym światem, ale coś, co muszę koniecznie mieć już tutaj i teraz, nic się nie zmieni. Nie będę się modlił.
Już jako mała dziewczynka św. Weronika (Urszula) Giuliani doświadczała wizji Jezusa i Maryi. Były dla niej naturalne, wzrastała wraz z nimi – zarówno fizycznie, jak i duchowo. Z czasem więź z Jezusem stawała się coraz głębsza, dojrzalsza. Bóg przygotowywał ją w ten sposób do życia, które było zjednoczeniem z Nim w pełni – zwłaszcza w cierpieniu. Wstąpiła do zgromadzenia o surowej regule, pościła, umartwiała się, nosiła na ciele bolesne znaki Męki Jezusa.
Książka opowiada o niezwykłym życiu i mistycznych doświadczeniach św. Weroniki. Przybliża jej refleksje, zapiski oraz rozwój kultu - także w Polsce. Jej życie stanowi doskonałe świadectwo zanotowanych przez nią słów: „Bóg jest magnesem. Gdy tylko dusza ludzka przylgnie do tej Boskiej woli i zdecydowanie trwa w pragnieniu jedynie Boga. On przyciąga ją do siebie i zespala ze sobą tak ściśle, jakby dusza była samym Bogiem”.
Wszyscy, którzy mieli okazję porozmawiać z Janem Pawłem II są zgodni, co do jednego spostrzeżenia gdy Papież Polak z kimś się spotykał, to właśnie te osobę czynił bohaterem spotkania.
W kilka sekund potrafił sprawić, że jego rozmówcy czuli się dla niego ważni.
Znana dziennikarka oddaje głos tym bohaterom pontyfikatu Wielkiego Papieża. Kilkadziesiąt osób z których jedni pracowali z nim na co dzień, a inni mieli kontakt incydentalny opowiada o tym, w jaki sposób Jan Paweł II odmienił ich życie. Wśród polskich rozmówców są m.in.: kardynał Stanisław Dziwisz, abp Mieczysław Mokrzycki, Jacek Moskwa, brat Marian Markiewicz, który wiózł kardynała Wojtyłę na konklawe w 1978 roku. Autorka zaprosiła również do wspomnień bliskich współpracowników Papieża w Watykanie. Dzięki nim poznajemy obraz Jana Pawła II widziany oczami innych narodów i innych Kościołów.
Autorce, która wiele lat spędziła wśród dostojników watykańskich udało się namówić bohaterów do wzruszających wyznań, opowieści, które chwilami wyciskają łzy. Niektórzy z nich zdradzają szczegóły, jakich nie znajdziemy w żadnej dotychczasowej biografii.
Druga część książki uchyla drzwi Watykanu, dowiemy się z niej m.in., kto leczył Papieża, kto go ubierał, kto mu szył buty. Autorka oprowadza nas po zakątkach Wiecznego Miasta, ukazując miejsca związane z Janem Pawłem II. Dzieli się anegdotami i ciekawostkami przechowywanymi przez ludzi z najbliższego otoczenia Świętego.
Aleksandra Zapotoczny urodzona w Wadowicach, dziennikarz akredytowany w Biurze Stolicy Apostolskiej, mieszka w Rzymie od dwudziestu dwóch lat, autorka książek o Janie Pawle II.
„Ten jest dobry, kto chce być dobry”.
Święty Brat Albert
To proste, ale jakże głębokie motto Adam Chmielowski zilustrował swoim życiem. Nie jako znany artysta i malarz, ale jako człowiek o sercu wrażliwym na ludzkie biedy. Ten, który sam dogłębnie doświadczył Bożego miłosierdzia, pragnął nim niejako „zarazić” innych. We wszystkich swoich działaniach, słowach i modlitwach podkreślał wartość każdego życia i godność każdego człowieka – nawet tego, którego inni skazali na zapomnienie i odrzucenie.
Niniejsza biografia przenosi czytelnika w realia epoki, w której żył Adam Chmielowski. Autor obficie czerpał z różnych źródeł, chcąc jak najpełniej oddać atmosferę i warunki tamtych czasów. Wykorzystał relacje i wspomnienia świadków, którzy byli związani z osobą św. Brata Alberta. W książce znajdziemy wiele materiałów nigdy dotąd nie publikowanych. Wśród nich na szczególną uwagę zasługują autografy św. Brata Alberta, „Szkicownik” zawierający prace Adama i Mariana Chmielowskich, księgi z rodowodem Mróz-Chmielowskich z archiwum w Żytomierzu oraz mało znane fotografie Brata Alberta z jego pobytu w Zakopanem.
Życie św. Brata Alberta jest dla nas świadectwem tego, że warto zmierzyć się z tym, co trudne i nieoczekiwane; że warto pozwolić Bogu działać w naszym życiu, bo chociaż bywa to bolesne, to owoce przerastają wszelkie wyobrażenia. Brat Albert dzisiaj zaprasza nas do zaufania Bogu -nawet jeśli stawia przed nami wyzwania, które wydają nam się nie do zrealizowania. One pozwalają wzrastać. Nie tylko nam. Również tym, którzy są obok nas.
Książka Grzegorza Polaka Najbardziej lubił nasturcje wskazuje na nieznane fakty z życia Prymasa Wyszyńskiego i rozwija rzadko poruszane wątki z jego nauczania. Należą do nich m.in. stosunek do Żydów, pomoc udzielana Kościołowi na Wschodzie, czy działalność na rzecz jedności chrześcijan.
Osobny rozdział poświęcony został postawie Prymasa wobec kobiet. Dowartościowanie przez niego roli kobiet w Kościele oraz powierzanie im bardzo ważnych zadań było niespotykane w jego czasach i dziś może być wzorem dla wielu hierarchów Kościoła.
Mimo niewątpliwych osiągnięć zarzucano mu, że był zbyt konserwatywny, oderwany od realiów życia, oschły i niewzruszony. Autor w błyskotliwy sposób podważa te stereotypy, które narosły wokół postaci Prymasa.
W książce tej Czytelnicy znajdą też sporo ciekawostek z biografii kardynała Wyszyńskiego, np. na jakim instrumencie grywał w domowym zaciszu, którego rosyjskiego barda lubił słuchać, i kiedy po raz pierwszy użyto określenia „Prymas Tysiąclecia”.
Niezwyczajne spojrzenie autora zapewnia nowe spojrzenie na tego wyjątkowego duchownego i rozprawia się ze stereotypami, które go otaczają.
Grzegorz Polak (1952) — dziennikarz, autor książek, realizator filmów dokumentalnych, działacz ekumeniczny, obecnie szef działu merytorycznego w Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego. Autor i wydawca serii o Janie Pawle II, które ukazały się w mediach świeckich w łącznym nakładzie ponad 85 milionów egzemplarzy. Wykładał informację dziennikarską w ATK i UKSW. Pracował m.in. w mediach: „Słowo Powszechne”, „Więź”, „Gazeta Wyborcza”, „Edipresse Polska”, Katolicka Agencja Informacyjna i Religia.tv. Autor ponad 30 książek o tematyce papieskiej, hagiograficznej, historycznej i ekumenicznej. Były członek Komitetu Episkopatu Polski ds. Dialogu z Judaizmem. Laureat dziennikarskiej Nagrody im. biskupa Jana Chrapka „Ślad” (2003) i Nagrody TOTUS zwanej „katolickim Noblem” za propagowanie nauczania Jana Pawła II (2007).
Każdego roku w czerwcu polskie świątynie rozbrzmiewają śpiewem Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa.Co jednak znaczą wezwania tej modlitwy? Jaka jest ich historia? Jakie źródła? Jak się modlić, by ich treść przenikała do głębi naszych serc i je przemieniała na wzór Serca Jezusowego?
Kto się boi Jana Pawła II? to książka, która stawia ważne pytania: dlaczego w Kościele i poza nim są osoby, które kwestionują dorobek Świętego Papieża? Dlaczego marginalizuje się rolę, jaka odegrał Jan Paweł II w przeobrażeniu Kościoła i świata?Był pierwszym papieżem, który oddał głos ludziom, który wszedł do synagogi i do meczetu, który zainicjował Światowe Dni Młodzieży. Pierwszym, który podróżował po całym świecie, aby modlić się z wiernymi i zgromadził przedstawicieli wszystkich Kościołów i religii, aby modlić się o pokój.Dwaj autorzy, wybitni dziennikarze watykaniści: Giacomo Galeazzi i Gian Franco Svidercoschi, przedstawiają istotne cechy życia i pontyfikatu Karola Wojtyły. Zapraszają czytelnika do odkrycia na nowo jego dziedzictwa, aby wiosna mogła rozkwitnąć na nowo w życiu Kościoła. Ponieważ pamiętać o nim to za mało. Żeby nie ulec presji tego świata, by mieć siłę, aby przezwyciężyć lęk lub odrzucenie, musimy nieustannie wprowadzać w czyn to wszystko, czego nauczał nas przez lata i pozostawił nam w swoim testamencie.
Droga zawierzenia z Prymasem Wyszyńskim to kieszonkowy modlitewnik, który ukazuje niezwykłą pobożność maryjną kard. Stefana Wyszyńskiego i jego niezłomną postawę zawierzenia Bogu. Oprócz zbioru ulubionych modlitw Prymasa Tysiąclecia tych tradycyjnych i tych których był autorem książeczka zawiera też jego krótki życiorys.
Traktat o Eucharystii wprowadzenie w misterium to bogate kompendium wiedzy o Mszy Świętej pisane z perspektywy wiary i modlitwy.Czytelnik znajdzie tu omówienie korzeni Eucharystii sięgających liturgii hebrajskiej, a także szczegółową analizę wymiaru liturgicznego i teologicznego oraz klucz modlitewny do rozumienia liturgii.
Jeśli Boże wezwanie wymaga uważnego słuchania krzyku ubogich a jednocześnie krzyku ziemi, to dla nas „wołanie, jakie Amazonia wznosi do Stwórcy, jest podobne do wołania Ludu Bożego w Egipcie (por. Wj 3, 7). Jest to krzyk zniewolenia i opuszczenia, przyzywający wolności”.
Papież Franciszek
„Umiłowana Amazonia ukazuje się przed światem z całym swoim blaskiem, dramatem, swoją tajemnicą” - tak zaczyna się posynodalna adhortacja apostolska Querida Amazonia. Papież Franciszek zwraca uwagę całego Kościoła na ten region z dwóch powodów. Po pierwsze, aby wzbudzić troskę o tę ziemię wobec niesprawiedliwości i cierpienia, jakie je dotykają. Po drugie, widzi w doświadczeniach Amazonii inspiracje dla wspólnot innych regionów globu do odważnego stawienia czoła ich problemom.
Papież diagnozuje i wytycza kierunki rozwiązań w formie marzeń o Amazonii: Amazonii, która walczy o prawa najuboższych, broni swojego bogactwa kulturowego, strzeże piękna natury,
i w której działają zaangażowane wspólnoty chrześcijańskie.
Papież ubolewa nad faktem, że Amazonia jest postrzegana jako ziemia niczyja. Niszczenie środowiska naturalnego sprawia, że rodzimi mieszkańcy są zmuszani do opuszczania swoich siedzib i przenoszą się do miast. Pozbawieni swoich korzeni trafiają na margines życia społecznego i stają się ofiarami handlu ludźmi i prostytucji. Aby temu zapobiec, Ojciec Święty zachęca różne środowiska do solidarnego działania przeciwko “sieci korupcji”. Zdaniem Papieża należy wznieść się ponad konflikty i znaleźć przestrzeń dla dialogu oraz podjąć współpracę na rzecz dobra wspólnego. Jakże byśmy mieli razem nie walczyć – pyta Franciszek. - Jakże byśmy mieli wspólnie się nie modlić i pracować ramię w ramię dla obrony ubogich Amazonii?
Franciszek podkreśla, że w Amazonii uwidacznia się ścisły związek między człowiekiem i naturą. Przypomina tym samym, że troska o środowisko i troska o ubogich są nierozdzielne,
a równowaga ekologiczna na naszej planecie zależy od stanu tego regionu. Dlatego postuluje ustanowienie systemu normatywnego, który ograniczy samowolę gospodarczą na tym terenie.
Papież zachęca też do nawiązania prawdziwego dialogu międzykulturowego, w którym „kultury na pozór bardziej rozwinięte” mogą się uczyć od ludów, które rozwinęły dziedzictwo kulturowe w powiązaniu z naturą. Czego możemy się nauczyć od ludów Amazonii? Przede wszystkim szacunku dla wielowiekowych tradycji, więzi rodzinnych i wspólnotowych oraz szacunku dla otaczającej nas przyrody.
Ostatni rozdział papież skierował do pasterzy i katolików świeckich. Nawołuje w nim do wielkiej ewangelizacji Amazonii, która powinna być zintegrowana z jej wymiarem duchowym. Ostrzega, że nie powinna ona polegać na wprowadzaniu Ewangelii w stylu zachodnim, ale przez inkulturację sakramentów, liturgii i posługi.
Franciszek zaleca wszystkim biskupom, aby posyłali do Amazonii tych, którzy wykazują się powołaniem misyjnym nie tylko kapłanów, ale też i świeckich. Jest przekonany, że tylko dzięki ich zaangażowaniu i odpowiedniej formacji Kościół w Amazonii będzie mogł się rozwijać. Docenił też rolę kobiet, dzięki którym wiele wspólnot przetrwało pomimo braku kapłanów, i których działania określił jako przedłużenie „siły i czułości Maryi”.
Papież zakończył Querida Amazonia modlitwą zawierzenia do Maryi, Matki Amazonii: Matko
o przebitym sercu, Cierpiąca w Twoich znieważonych dzieciach i w zranionej przyrodzie, króluj
w Amazonii wraz z Twoim Synem. Króluj, aby nikt inny nie czuł się właścicielem dzieła Bożego. Tobie ufamy, Matko życia, nie zostawiaj nas w tej mrocznej godzinie. Amen
Superfoods to żywność, która ma w sobie wysoką zawartość cennych składników, takich jak witaminy, składniki mineralne, antyoksydanty, aminokwasy, peptydy i białka, wielonasycone kwasy tłuszczowe, koenzymy, jak również błonnik pokarmowy. Na miano „superżywności” zasługują produkty naturalne, nieprzetworzone, np. nasiona chia, jagody goji czy sok z noni. Ale wśród naszych polskich, rodzimych produktów znajdziemy również wiele superfoods.
Małgorzata Różańska jest dietetykiem z wieloletnim doświadczeniem. W książce „Super Żywność, czyli superfoods po polsku” pokazuje, że nie trzeba nadwyrężać portfela i szukać po sklepach nieznanych produktów. Aby „super się odżywiać” można sięgnąć po nasze polskie produkty, które często mamy w naszych lodówkach - produkty z naszych lasów i grządek. Autorka dzieli się z Czytelnikiem swoją miłością do zdrowego żywienia, z własnego doświadczenia podpowiada, jak za pomocą niewyszukanych potraw wprowadzić zdrowie do swojego menu. Liczne przepisy pomogą zrozumieć, na czym polega ta „dobra zmiana”.
Zbiór tekstów o życiu Sługi Bożego Stefana Kardynała Wyszyńskiego. rozpoczynają świadectwa krewnych Kardynała, którzy wspominają jego lata dziecięce i dom rodzinny. Dalsze stronice wypełniają wypowiedzi kolegów z lat szkolnych i seminarium duchownego oraz osób, które spotkały się z ks. Wyszyńskim w czasie okupacji i w okresie jego biskupstwa w Lublinie. Na końcu przeczytamy wspomnienia o ostatnich 32 latach życia i posługi na Stolicy Prymasowskiej w Warszawie oraz w Gnieźnie.Wszystkie teksty są autoryzowane i stanowią autentyczne świadectwo o życiu Sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego.
My musimy tak żyć, żebyśmy nie mieli nic do ukrycia. A co ja mam do powiedzenia w sprawach publicznych, mówię głośno na ambonie.
Prymas Stefan Wyszyński
We wspomnieniach ks. Bronisława Piaseckiego – ostatniego kapelana kardynała Stefana Wyszyńskiego – poznajemy prywatne oblicze Prymasa Tysiąclecia. Widzimy go jako człowieka pełnego pogody ducha i poczucia humoru, posiadającego zdrowy dystans do siebie samego; człowieka, który codziennie żył w prawdzie wobec Boga i wobec ludzi.
Autor przytacza wiele historii dotychczas nieznanych i nigdy niepublikowanych - począwszy od przedwojennej działalności ks. Wyszyńskiego, jego posługi jako biskupa lubelskiego, przez pierwsze lata pełnienia roli Prymasa i trudny okres aresztowania, po czasy „Solidarności”. Ze względu na swoją postawę wobec władz komunistycznych otrzymał przydomek „niezłomnego”. Dzięki lekturze książki poznamy m.in. kulisy watykańskich rozmów kard. Wyszyńskiego czy przebieg spotkań w cztery oczy z najwyższymi włodarzami PRL, Władysławem Gomułką i Edwardem Gierkiem.
Opowieść ks. Piaseckiego pozwala również poznać poglądy Prymasa Tysiąclecia na temat ówczesnej sytuacji w Polsce i Kościele i wiernie oddają klimat relacji Państwo – Kościół. Wspomnienia zostały opatrzone licznymi zdjęciami Prymasa zarówno z jego spotkań oficjalnych, jak i prywatnych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
