Książka poświęcona jest procesom przemian tożsamości kobiet w Polsce po 1989 roku, zarejestrowanym we współczesnych tekstach kultury: w literaturze pięknej, (auto)biografistyce, kulturze popularnej, publicystyce. Moment przecięcia ról genderowych i narodowych jest tu kluczowy: pytaniu o rolę kobiet w warunkach polskiej demokracji po 1989 roku towarzyszy pytanie o to, czym różni się ona od roli wyznaczanej Polkom w poprzednich okresach historycznych, oraz o działania, które one same podejmują w celu wypracowania całkiem nowych ról ? tych na miarę sytuacji, w której znajduje się dziś Polska. Analizy tożsamości kobiet usytuowane są na szerszym tle przemian, którym podlega całe polskie społeczeństwo, rzucone po 1989 roku na głębokie wody wolnego rynku, globalnej polityki, a zarazem uwikłane w wewnętrzne spory wokół historii, pamięci, tradycji.
Autorka korzysta z narzędzi krytyki feministycznej do analizy tekstów literackich autorstwa kobiet, ale też do analizy samego dyskursu feministycznego w Polsce po 1989 roku. Śledząc mechanizmy konstruowania społecznych ról kobiet, tropi uwikłanie owych ról w relacje władzy, od której nie jest wolny także feminizm.
Ustanowiony dzięki rozprawie Karoliny Krasuskiej dialog między modernizmem anglo-amerykańskim, niemieckim i polskim na przecięciu kategorii płci i narodu przyczynia się do tworzenia nowych, transnarodowych ram myślenia o literaturze pierwszych dekad XX wieku.
– prof. Maria Janion
Kulturoznawstwo krytyczne, jakie uprawia Karolina Krasuska, odżegnuje się od projektów odkrywania autentycznego charakteru albo ukrytego ducha wspólnoty, skupiając się na rzeczywistych mechanizmach powstawania i propagowania kulturowych kodów i fantazmatów.
– dr Tomasz Basiuk
Książka jest poświęcona interpretacji pism intymnych S. Brzozowskiego, K.L. Konińskiego i H. Elzenberga oraz zawartej w nich myśli religijnej autorów w szerokim kontekście intymistyki polskiej oraz francuskiej refleksji o dzienniku jako gatunku piśmienniczym. Ukazuje głęboki związek pomiędzy rozumieniem/konstruowaniem własnej tożsamości w dziennikach a oryginalną filozofią religii / teologią tych myślicieli. Poszczególne jej tezy są ugruntowane w badaniu formy, jaką jest dziennik intymny, i jej znaczeń ustalonych nie tylko w refleksji kulturoznawczej, ale także antropologicznej, socjologicznej czy psychoanalitycznej. Próbując uchwycić stosunek autorów do religii – bardzo osobisty i powiązany z całym ich życiem, nie tylko namysłem teoretycznym – autorka posługuje się w pracy kategorią ja dziennika intymnego, rozumiejąc je nie tylko jako „ja” stematyzowane w dzienniku, ale przede wszystkim jako „ja” implikowane tekstu. Taka perspektywa badawcza pozwoliła jej wypracować szereg ciekawych tez na temat roli dziennika w życiu tych autorów i z tej perspektywy zbadać ich rozumienie religii. Jest to perspektywa twórcza i inspirująca, bo pozwalająca wyjść poza to, co w tekście oczywiste, ku interpretacji jego głębokich struktur znaczeniowych.
Historie prawdziwe nie dają przyjemności podglądania sławnych i bogatych, nie obiecują, że dobro, poświęcenie i cnota zostaną wynagrodzone. Nie można od nich oczekiwać typowych przyjemności lektury: zaskoczenia, pobudzenia ciekawości, wreszcie kontaktu z dziełem literackim. Traktowane są jako ?literacka perwersja?, jako ?bluźnierstwo przeciwko kanonom rozumu?, a jednak od ponad 90 lat mają wierne grono czytelników. Książka próbuje ten fenomen. Pokazuje, że historie prawdziwe oferują czytelniczkom nieco wstydliwe przyjemności oglądania obrazów cierpienia i opresji, niczym nieskrępowanego wzruszenia i popłakania sobie. Zaspokajają potrzebę czytania wciąż o tym samym. Pocieszają, uspakajają tłumaczą otaczającą rzeczywistość. Są tekstami literacko ?złymi?, całkowicie pozbawionymi wartości artystycznej, a przecież od swoich autorów wymagają dużo wysiłku i umiejętności. Nie jest bowiem łatwo dobrze napisać ?naprawdę zły tekst?.
... Nieporównanie dokładniej zostały tutaj przedstawione i przeanalizowane autorskie notatki i bruliony utworów; wszystkie one zostały zlokalizowane, dokładnie opisane i poddane wnikliwej analizie, która umożliwia zrekonstruowanie procesu powstawania utworów i przekształcania się tekstów, a w miejscach wątpliwych - także oczyszczenie tekstu głównego z błędów.
Od redaktora tomu
Tom wzbogaca w sposób znaczący polskie studia nad dyskursem antysemickim, a zebrane w nim szkice przynoszą próbę wielostronnego opisu zjawiska, Odznaczając się nowoczesnym warsztatem badawczym i szerokimi kontekstami interpretacyjnymi, ma on szansę trafić do kilku kręgów czytelników:
literaturoznawców i kulturoznawców, historyków oraz odbiorców zainteresowanych szeroko rozumianą tematyką żydowską.
Eugenia Prokop-Janiec
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
