Materiał przeznaczony jest do ćwiczeń prawidłowej wymowy głosek s, z, c, dz w wyrazach w nagłosie, śródgłosie i wygłosie; wyrażeniach i całych zdaniach. Opracowany materiał jest przeznaczony dla logopedów i rodziców do pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym i młodszym szkolnym. Materiał słowny ułożono według zasad logopedycznych. Należy go wykorzystywać po wywołaniu w izolacji głosek s, z, c, dz i utrwaleniu ich w sylabach.
Książkę przeznaczono głównie dla rodziców dzieci z mutyzmem wybiórczym, a także dla ich nauczycieli i specjalistów. W Polsce jest dostępnych niewiele pozycji, w których czytelnik znajdzie nowoczesne podejście do mutyzmu wybiórczego (MW). Angielska i amerykańska literatura nie jest dostępna dla wszystkich, dlatego też wielu rodziców, nauczycieli czy specjalistów wciąż uważa, że skoro dziecko rozmawia w domu, w szkole na przerwie czy w gabinecie, to na pewno nie ma żadnego zaburzenia.Dlaczego książka ta jest przeznaczona dla rodziców? To właśnie oni często zadają sobie pytanie, dlaczego moje dziecko, które w domu rozmawia i świetnie się bawi, po przekroczeniu progu przedszkola/szkoły milknie. Na początku trudno im to zaakceptować. Czasem słyszą uwagi typu: pewnie dziecko nie mówi, bo rodzice mu nie pozwalają, manipuluje otoczeniem, wybiera sobie osoby do rozmowy, nie lubi tej cioci czy nauczycielki. Rodzice z takimi komentarzami muszą się zmagać nie tylko w przedszkolu, szkole, u lekarza, ale i w rodzinie. Niestety, nawet rodzina nie rozumie problemów dziecka, uważa, że dziecko ma taką fanaberię. Wszyscy muszą zrozumieć istotę tego zaburzenia, żeby na co dzień nie szkodzić dziecku swoim zachowaniem, tylko go wspierać i pomagać.Dlaczego książka ta jest przeznaczona dla nauczycieli i specjalistów? Otóż jako osoby pracujące z dziećmi i młodzieżą powinni znać niepokojące objawy, które sugerują nieprawidłowości w rozwoju. Muszą także zwracać uwagę na wszelkie zachowania, które nie są typowe.Z doświadczenia wiemy, że termin mutyzm wybiórczy jest czymś nowym nawet dla wielu specjalistów (psychiatrów, psychologów, logopedów, pedagogów), którzy do tej pory nie spotkali dziecka z taką diagnozą bądź nie potrafili właściwie sklasyfikować występujących u niego objawów. Diagnozując dziecko z MW, specjaliści powinni mieć wystarczającą wiedzę na temat istoty zaburzenia i samego przebiegu terapii. Ponadto niektórzy nauczyciele nie mogą zrozumieć, dlaczego uczeń na lekcji nie odpowiada na pytania, nie rozmawia z nauczycielami, z rówieśnikami, a czasem na przerwie buzia mu się nie zamyka. Twierdzą, że uczeń ten manipuluje otoczeniem i mówi tylko wtedy, kiedy chce lub gdy ma coś do przekazania, np.: jakby wiedział, to by odpowiedział.
Bogdan Nawroczyński należy [] do Wielkiego Pokolenia pedagogiki polskiej. Żył i tworzył w kilku epokach, uczestniczył w kształtowaniu naszej dyscypliny po odzyskaniu niepodległości, po II wojnie światowej, ale skazywano go także na niebyt, odsuwano od pracy akademickiej, na co zwracają uwagę już we wprowadzeniu Redaktorzy i co jest niejednokrotnie podkreślane w całym dziele. []Niniejszy zbiór tekstów i odpowiedzi na nie ukazuje, jak ważna i potrzebna była debata wokół wydanego w 2020 roku Oddechu myśli Bogdana Nawroczyńskiego. Jestem przekonany, że książka Dziedzictwo pedagogiczne dla przyszłości może służyć za przykład sposobu prezentowania faktów, ich interpretacji, przedstawiania obiektywnych i subiektywnych sądów oraz wniosków. Taki dialog powinniśmy ustawicznie prowadzić w środowisku akademickim, w gronie pedagogów: dialog nad pełnym odczytywaniem tradycji i losów indywidualnych, uwzględniający zmieniające się warunki społeczno-polityczne; dialog odczytywania tradycji na nowo przez kolejne pokolenia w celu uświadamiania sobie jej wartości i roli osób znaczących w tej kulturze, aby możliwa była refleksja nad złożonym rozwojem naszej dyscypliny, nauk humanistycznych i społecznych. Praca wykonana przez Profesora Witkowskiego stała się inspiracją do dialogowania, dzielenia się doświadczeniami, sądami, do analiz, realizowania projektów badawczych itp.
Książka dostępna w wersji papierowej w wydaniu VIII 2021 i elektronicznej e-book.
Kwestionariusz ten może być wykorzystywany do diagnozy logopedycznej dzieci przedszkolnych i szkolnych. Składa się z obrazków, których nazwy zawierają samogłoski i spółgłoski w trzech pozycjach, w których mogą pojawić się w wyrazie: w nagłosie, śródgłosie i wygłosie. Głoski występujące w nazwach obrazków ułożone są w kolejności zgodnej z tym jak pojawiają się w rozwoju mowy dziecka. Uwzględnia spółgłoski wargowe, wargowo-zębowe, przedniojęzykowo-zębowe, przedniojęzykowo-dziąsłowe, środkowojęzykowe, tylnojęzykowe oraz samogłoski podstawowe + ą, ę.
Do kwestionariusza dołączona jest karta badania mowy, której kolejność zapisu głosek jest zgodna z kolejnością pojawiających się wyrazów.
Sarang to refleksyjna, uniwersalna powieść drogi, inspirowana realiami azjatyckimi, o pięknym, skomplikowanym mężczyźnie, któremu w ciągu kilku dni świat zawalił się na głowę. Czy poradzi sobie on ze zmianami, jakich się nie spodziewał? Kolejna książka Małgorzaty Mieleckiej o labiryntach ludzkich uczuć i relacji. Na pewno nie tylko dla kobiet.
Książka pozwala znaleźć sposób na udany związek, czyli przepis na miłość, a zarazem pokazuje liczne sytuacje, przez które przeszli kobiety i mężczyźni. Zawiera omówienie wielu różnych związków. Mam nadzieję, że czytelnicy odnajdą w tych historiach fragmenty dla nich ważne, których znajomość okaże się potrzebna. Szczególnie zależało mi na zasygnalizowaniu niektórych istotnych spraw oraz zainspirowaniu czytelnika do osobistych refleksji, które uchronią go przed przeżywaniem własnych trudności.
Niepełnosprawność intelektualna ma wpływ na całe życie osoby nią dotkniętej, w tym edukację, zdolność do samodzielnego życia oraz zatrudnienie. Osoby takie często wymagają wsparcia i opieki nawet w okresie dojrzałości. W większości mieszkają z rodzicami, którzy po osiągnięciu wieku emerytalnego mają coraz mniej siły na zajmowanie się i wspieranie swoich dorosłych dzieci.
Czwarty tom przygód „Lekcji gramatyki dla dzieci o mocnych nerwach” jest naprawdę dla odważnych uczniów! Klasa czwarta wraz z nowym uczniem z Francji – Marco – wyruszy na poszukiwania zaginionej nauczycielki. Czy ją odnajdą, czy odkryją prawdziwy skarb i kim tak naprawdę jest pan Przysłówek? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie (lub nie) po przeczytaniu tej książeczki.. Zapraszamy do wyjątkowej lektury!
Oddana do rąk czytelników monografia ma na celu zaprezentowanie teoretycznych i praktycznych eksploracji przestrzeni wychowawczych, edukacyjnych, profilaktycznych i korekcyjnych prowadzonych przez autorów poszczególnych artykułów. Teksty powstały z chęci ugruntowania poruszanych w nich teoretycznych zagadnień oraz doskonalenia praktyki edukacyjnej w placówkach szkolnych, opiekuńczo-wychowawczych, a także w obszarach resocjalizacyjnych. Skupiają się wokół rozpoznania codzienności szkoły jako źródła wyzwań dla współczesnego nauczyciela, analizowania problematyki edukacyjnej i resocjalizacyjnej w kontekście przemian europejskich, jak również dostosowania praktyki edukacyjnej, opiekuńczo-wychowawczej, profilaktycznej i resocjalizacyjnej do oczekiwań dzisiejszego świata. Książka składa się z dwóch części. Pierwsza koncentruje się na aspektach pedeutologicznych i historycznych, druga zaś traktuje o przestrzeniach resocjalizacyjnych. Drugą część resocjalizacyjną przedstawianej publikacji rozpoczynają teksty o tematyce penitencjarnej.Monografia została przygotowana na bazie tekstów prezentujących aspekty realizowanych projektów badawczych, których osnową jest problematyka temporalna w pedagogice zainspirowana licznymi dyskusjami. W publikacji uwzględniono trzy aspekty przestrzeni temporalnych: pedeutologiczny, historyczno-pedagogiczny i resocjalizacyjny. Dlatego też kierujemy ją do szerokiego grona czytelników zajmujących się pedagogiką w ujęciu teoretycznym, jak również praktycznym.
Życie to nieznana podróż, która częstokroć zaskakuje nas, dorosłych. Każdego dnia stawia przed nami nowe wyzwania, przynosi nam radości, ale i trudności do pokonania. Wszystkie te doświadczenia musimy nauczyć się przyjmować mądrze i refleksyjnie, choć nieobce są nam błędy i porażki. Jednakże winniśmy się ich wystrzegać ze względu na najmłodszych, którzy jak w kalce odczytują w dorosłych pożądane postawy. Dołóżmy zatem starań, by wyposażyć dzieci w narzędzia do analizowania obrazu świata, którego im dostarczamy świata przepełnionego beztroską zabawą, nieograniczoną miłością, ale niekiedy również piętnem życiowych tragedii. [...]Życie jest pełne rozmaitych niebezpieczeństw, przed którymi pragniemy najmłodszych ustrzec. Nie zawsze jednak potrafi my rozmawiać z nimi na trudne tematy. W jaki sposób bowiem mamy uprzedzić je, że są ludzie, którzy miewają złe zamiary, że na życie, oprócz radości, składają się także smutki? Na pewno nie przemilczeniem. Nieocenioną pomocą mogą okazać się bajki profilaktyczne, które dzięki symbolicznej warstwie tekstowej w subtelny oraz w przystępny dla dzieci sposób ukazują wszystko to, co chcemy im przekazać. W bajkach nie ma tematów tabu, bo w realnym życiu, a do takiego chcemy przygotować nasze dzieci, również wszystko może się wydarzyć. Czym jest śmierć, miłość, adopcja, przemoc? Bajki profilaktyczne stają się jedynie pretekstem do rozmów na te i inne ważne tematy, na które z powodu codziennych obowiązków nie mamy czasu pogawędzić lub nie wiemy, w jaki sposób uczynić to bezpiecznie. Pamiętajmy jednak, że wychowanie dzieci jest jednym z kluczowych zadań rodziców i po prostu muszą mu podołać.Wspólne czytanie stwarza bezpieczną przestrzeń do bycia razem. Wędrówki po wyimaginowanych krainach są źródłem życiowej wiedzy oraz płaszczyzną do rozmów i poszukiwania odpowiedzi na nurtujące dzieci pytania. Bajki profilaktyczne to wspaniałe narzędzie w pracy wychowawczej, terapeutycznej i profilaktycznej. Zamieszczone w książce bajki opatrzyłam pytaniami-wskazówkami, które mogą pomóc rodzicom rozpoczynającym swoją przygodę z ich interpretowaniem. Nawet najprostszy komentarz może na długo zapaść w pamięć dziecięcego serca. Dlatego też poświęćmy dzieciom należną im uwagę i nie bójmy się udzielać szczerych odpowiedzi na ich pytania, stymulując tym samym do rozwoju.Każda z bajek profilaktycznych porusza inną problematykę, którą akcentuję po każdej z nich. Mam nadzieję, że sformułowane przeze mnie wskazówki zainspirują pedagogów lub terapeutów do stworzenia tematycznych scenariuszy wychowawczych lub do wyboru zagadnień odpowiednich do pracy z określonym dzieckiem lub grupą terapeutyczną. Piękne i mądre słowo uwrażliwia, wyjaśnia, uczy, wychowuje, przestrzega i daje morał.polecam i zapraszam Autorka
Prezentowana praca stanowi jedną z nielicznych prac pedagogicznych poświęconych w całości rodzinie polskiej w kulturze realnego socjalizmu, ze szczególnym uwzględnieniem lat 60. i 70. Badając rodzinę w tym okresie, przyjęto założenie mówiące o trudnej sytuacji rodziny pod względem kulturowym, w tym także społeczno-psychologicznym, co wywierało wpływ na jej postrzeganie i wartościowanie w świadomości społecznej oraz określało możliwości rozwojowo-wychowawcze. Rodzina przez kilkadziesiąt lat trwania realnego socjalizmu znajdowała się w warunkach swoistego dualizmu kulturowego będącego przejawem konfliktu i niespójności systemu aksjonormatywnego występującego w kulturze PRL.Dualizm ten polegał na funkcjonowaniu społeczeństwa w dwóch warstwach równocześnie, tj. w: 1) warstwie reguł oficjalnych (tworzonych przez propagandę, indoktrynację ideologiczną, edukację) oraz w 2) warstwie reguł nieoficjalnych (czyli spontanicznych działań adaptacyjnych i obronnych stosowanych wobec narzuconych odgórnie warunków życia).W niniejszej pracy warstwy te określone zostały - za Janem Lutyńskim - jako oficjalna nadrzeczywistość i codzienna rzeczywistość. W pierwszej obowiązywało rodzinę funkcjonowanie zgodne z zasadami realnego socjalizmu, marksistowską koncepcją rodziny i wymogami propagandy, a w drugiej życie według realiów codzienności, czyli w warunkach niedoborów, bylejakości, tymczasowości i braku nadziei na zamianę (czyli w warunkach przetrwania). Każda z tych warstw rządziła się innymi prawami, regułami, posiadała odrębną wizję świata, a nawet posługiwała się odmiennym językiem. Równoczesne funkcjonowanie w tych dwóch rzeczywistościach rodziło liczne sytuacje trudne pod względem psychologicznym (tj. sytuacje konfliktowe, przeciążenia, deprywacji, zagrożenia) i prowadziło do kryzysów, wypaczeń w sferze psychicznej, poznawczej, moralnej, jak również kształtowało postawy bierne i uległe. W takim kontekście społeczno-kulturowym rodzina polska zmuszona była pełnić swoje role i funkcje jako środowisko życia, rozwoju i wychowania człowieka. Chcąc lepiej poznać jej możliwości rozwojowo-wychowawcze w kulturze realnego socjalizmu postanowiono zdiagnozować środowisko społeczno- wychowawcze rodziny propagowane na łamach prasy socjalistycznej oraz występujące w codziennym życiu. Badając te dwa obszary kultury, starano się dowiedzieć i porównać, jaki sens i znaczenie nadawano rodzinie, małżeństwu, rolom małżeńsko-rodzinnym kobiety oraz posiadaniu i wychowywaniu dziecka w tych dwóch odrębnych rzeczywistościach, z których pierwsza, oficjalna nadrzeczywistość miała być wzorcem dla codziennej rzeczywistości i z czasem ją zastąpić oraz występujących między nimi podobieństwach, różnicach, jak również wpływie na zachowania ludzi. Celem badań było zatem pokazanie modelu i wzoru ( w ujęciu A. Kłoskowskiej) ówczesnej rodziny, czyli rodziny jako projektu ideologiczno-propagandowego i rodziny - wytworu codziennej rzeczywistości. W obydwu ujęciach dążono do uchwycenia właściwości rodziny jako środowiska społeczno-wychowawczego, postrzeganego w kategoriach systemowych, dynamicznych, obiektywnych i subiektywnych.Badaniami objęto trzy grupy zagadnień, tj:1) codzienność jako kontekst życia i rozwoju rodziny w socjalistycznej rzeczywistości,2) dyskurs ideologiczno-propagandowy zawarty w prasie kobiecej i przekazywany w nim model rodziny socjalistycznej;3) funkcjonowanie rodziny ( małżeństwa, rodzicielstwa, dziecka) w codziennej rzeczywistości (miejskiej i wiejskiej).
Przygodę z ortografią w klasach I–III Autorka podzieliła na trzy poziomy . Dzięki takiej konstrukcji zdobywana wiedza jest systematyzowana, pogłębiana i utrwalana. Na każdym kolejnym poziomie treści z zakresu ortografii narastają i rozszerzają się w układzie spiralnym. W klasie I dzieci dowiedzą się, gdzie mieszkają litery, i poznają sześciu przyjaciół z Literkowa. Odkryją ich zawody, zainteresowania, wady, zalety, słabości, a także co ich uszczęśliwia, a co smuci. Wraz z przyjaciółmi w dziecięcej pamięci na stałe zagoszczą trudne w zapisie wyrazy zwane ortogramami. Rozważając, filozofując, projektując prezentacje, pisząc opowiadania, wiersze, listy, relacjonując pogodę, tworząc regulamin, fotoreportaże, reklamy itp., dzieci nauczą się używać wyrazów z trudnościami ortograficznymi. Dzięki przyjaciołom słowa staną się im bliższe i łatwiejsze w zastosowaniu.
Język naturalny jest funkcją ludzkiej natury i kultury oraz umysłowego poznania i doświadczenia. Utożsamianie języka z umysłem jest poznawczym nieporozumieniem. To nie język myśli, lecz umysł. To nie język jest kreatywny, lecz umysł. Zarazem bez języka, bez umysłu lingwistycznego, nie byłoby socjokultury. To nie język, lecz umysł włada poznaniem, kreowaniem, postępowaniem. Na gruncie zdroworozsądkowym i potocznym język etniczny stanowi osobliwe narzędzie dające się przyrównać do "interpretacyjnych okularów", częściowo narzucających widzenie, przeżywa-nie i rozumienie siebie, innych, środowiska i rzeczywistości.
Mamy przyjemność oddać w Wasze ręce kolejną publikację związaną z popularyzacją wiedzy oraz praktyki z zakresu edukacji równościowej.Edukacja równościowa to interdyscyplinarny, ważny problem społeczny, rodzący zwłaszcza dziś nader pilną potrzebę prowadzenia debat o potrzebie i konieczności pracy na rzecz pogłębiania refleksyjności człowieka w złożonym świecie współczesnym, w którym równość oznaczać powinna nieredukowalne respektowanie niepodważalnych praw każdego człowieka, nie zaś ich redefiniowanie i określanie w zależności od potrzeby politycznej, czego skutkiem jest obserwowane kwestionowanie ochrony praw osób lub grup i tak zwykle narażonych na dyskryminację. Dlatego uznając, że konieczność szukania rozwiązań, docierania do istoty zjawisk i ochrony idei równościowych to również pilne zadanie dla przedstawicielek i przedstawicieli świata nauki, kultury, sztuki i organizacji pozarządowych, których głosu nie powinno i nie może zabraknąć w toczących się debatach publicznych, zdecydowaliśmy się wspólnie podjąć wyzwanie stworzenia tej monografii jako forum wymiany poglądów i doświadczeń, diagnozowania potrzeb oraz poszukiwania możliwości konstruktywnych rozwiązań skierowanych na przeciwdziałanie wszelkim przejawom dyskryminacji.Książka, którą oddajemy w Państwa ręce, składa się z sześciu rozdziałów przedstawiających postać Innego usytuowanego w różnych kontekstach społeczno-edukacyjnych.
Przekazywane z pokolenia na pokolenia obyczaje oraz wszelkie obrzędy bardzo silnie zakorzeniły się w kulturze i zostały przeniesione w literacki świat klechd, podań, legend, bajd, a także opowieści, ukazując w ten sposób realia danej grupy społecznej. Właśnie obyczaje oraz rozmaite obrzędy dosyć często naprowadzały na pewne tropy związane z lokalną tradycją. Jednak mnóstwo archaicznych opowieści niejednokrotnie kierowało badaczy w próżnię, ponieważ urywały się, albowiem po prostu ich nie zapamiętano, dlatego prawdopodobnie starano się je uzupełniać lub modyfikować. Według słów Jacka Wojtysiaka, to dzięki tradycji możemy zidentyfikować uczestników danej wspólnoty. W pracy Społeczeństwo. Zacznijmy od faktów podkreślał on, że należałoby wyróżnić trzy odmiany tradycji: początku, zwyczaju oraz istoty.Tematyka pracy wiąże się z zainteresowaniami Autorki, albowiem klechdy, podania i bajki od dzieciństwa towarzyszyły mi w życiu. Uważa, że należy pielęgnować tradycje, aby przekazać nieocenione wartości potomnym, ponieważ bez tego możemy zatracić tożsamość narodową. Dlatego bardzo bliskie są jej legendy zebrane przez Jerzego Sampa - człowieka, którego poznała osobiście. Pielęgnował obyczaje i wszelkiego rodzaju tradycje oraz całe życie zabiegał, aby nie zmarnować dziedzictwa przeszłości.
O tym, że bajki mają morał, wie każde dziecko. Ale o tym, jak morał wcielić w życie – już niekoniecznie. Każdy z nas pamięta z dzieciństwa przedziwne, magiczne baśnie, z namaszczeniem czytane przez mamę lub babcię. Baśnie, w których mówiące zwierzęta, złośliwe wiedźmy i dobre wróżki czarowały małych odbiorców, zasłuchanych z otwartą buzią. Jak jednak niezwykłe przygody Tomcia Palucha przełożyć na codzienne zmartwienia całkiem zwykłego przedszkolaka? Być może dlatego Hanna Szaga napisała Bajki terapeutyczne, czyli zbiór siedmiu krótkich opowiastek, tytułowych bajeczek, gdzie dzielnymi bohaterami są czasem bardzo nieśmiałe i zagubione przedszkolaki, a w roli złego czarnoksiężnika występują zjawiska doskonale znane małym Czytelnikom: mrok w ciemnym pokoju, autobus, który uciekł, potworna nieśmiałość, która ściska gardło. Z jaką ulgą nasz mały Czytelnik się dowie, że mrok pokoju skrywa ukochane Zabawki, autobus, który uciekł, nie był ostatnim, a nieśmiałych dzieci jest znacznie więcej, niż nam się zdawało… Bajki terapeutyczne – dla małych i dużych.
Książka jest swego rodzaju podsumowaniem myśli i wieloletniej praktyki Józefa Węglarza, z ukierunkowaniem na niezwykle ważny, choć często niedoceniany, obszar wychowania fizycznego, jakim jest wychowanie, czyli przygotowanie młodego człowieka w procesie edukacji do samodzielnego, świadomego, satysfakcjonującego i całożyciowego uczestnictwa w szeroko rozumianej kulturze fizycznej w trosce o ciało. Przyjęta przez Autora koncepcja nadaje jej szczególną wartość. [] Z satysfakcją rekomenduję publikację jako wartościową lekturę, która z powodzeniem może uzupełniać i wspomagać proces kształcenia studentów kierunku wychowania fizycznego. Będzie też pomocna w pracy dydaktyczno-wychowawczej nauczycieli wychowania fizycznego i innych specjalności, szczególnie na etapie ich rozwoju zawodowego.
Jest to dzieło kompletne w tym znaczeniu, że zawiera nowatorską, a zarazem dojrzałą koncepcję pedagogicznego rozumienia resilience [].Szeroko zakrojona i wyczerpująca synteza głównych ujęć teoretyczno-badawczych z jej oryginalnym, wieloaspektowym koncepcyjnym ugruntowaniem we współczesnych naukach społecznych i pedagogice stanowi znakomite wzbogacenie polskiej literatury naukowej z zakresu nauk edukacyjno-wychowawczych. Równocześnie wzbudza wysokie uznanie dla wyjątkowo intensywnego i twórczego wkładu badacza do systematyki i rozwoju wiedzy pedagogicznej w tym zakresie.Jest to kluczowa i bardzo znacząca pozycja naukowa, zawierająca oryginalną propozycję teoretyczną, wspartą wynikami badań empirycznych i otwierającą nowy kierunek eksploracji i myślenia o resilience w pedagogice. Pedagogika wrażliwa na resilience to niepowtarzalna i nowatorska koncepcja stanowiąca istotne osiągniecie naukowe. Książka jest wyjątkową monografią pedagogiczną, dojrzałą i dobrze przemyślaną. []Całokształt tego naukowego opracowania to przykład przedsięwzięcia pionierskiego w Polsce i jednego z nielicznych w literaturze fachowej na świecie. []z recenzji prof. dr. hab. Janusza Surzykiewicza
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
