Arteterapia w wąskim znaczeniu obejmuje terapię z użyciem sztuk plastycznych, w szerokim znaczeniu obejmuje natomiast muzykoterapię, biblioterapię, a ponadto działania terapeutyczne z wykorzystaniem teatru, filmu oraz malarstwa, rzeźby, grafiki i innych sztuk plastycznych. Niniejsza książka ma charakter rozważań teoretycznych, ale zawiera cenne wskazówki mogące znaleźć zastosowanie w praktyce pedagogicznej. Dlatego oprócz założeń teoretycznych w odniesieniu do każdego rodzaju terapii Autorka przedstawiła również część warsztatową oraz materiał utrwalający.Książka ta przeznaczona jest do edukacji przyszłych terapeutów, nauczycieli, pedagogów, animatorów oraz pogłębiania wiedzy przez tych wszystkich, którzy pragną pomagać innym.
Książka Seniorzy i film stanowi studium na temat aktywności osób starszych w obszarze kultury filmowej. Autorka rozwija tezę o aktywizacji i integracji społecznej seniorów przez uczestnictwo w kulturze filmowej, a także wskazuje na określone działania oraz wybrane filmy, które mogą tę aktywizację wspomóc. Opracowanie to może stanowić interesującą lekturę dla badaczy zainteresowanych starzeniem się i starością człowieka-pedagogów, psychologów oraz animatorów kultury i organizatorów życia kulturalnego, jak również dla seniorów, ich rodzin i opiekunów, a także dla osób realizujących projekty oparte na międzypokoleniowym działaniu.
Znajdujemy w pracy szeroką panoramę poglądów na starość prezentowaną przez przedstawicieli takich dyscyplin wiedzy jak: psychologia, a w obrębie pedagogiki-pedagogika społeczna i andragogika oraz gerontologia społeczna i wychowawcza.[...] podjęty przez autorkę temat jest ważny przede wszystkim z racji świeżości i oryginalności ujęcia problemu relacji zachodzących pomiędzy osobami starszymi a kultura filmową. Rzeczywiście bowiem różne formy uczestnictwa osób, które przekroczyły 60 rok życia, stanowią płaszczyznę ich aktywizacji oraz integrowania się we wspólnocie bycia i przeżywania dzieł filmowych.
prof. nadzw. dr hab. Jerzy Semków
Arteterapia w wąskim znaczeniu obejmuje terapię z użyciem sztuk plastycznych, w szerokim znaczeniu obejmuje natomiast muzykoterapię, biblioterapię, a ponadto działania terapeutyczne z wykorzystaniem teatru, filmu oraz malarstwa, rzeźby, grafiki i innych sztuk plastycznych. Niniejsza książka ma charakter rozważań teoretycznych, ale zawiera cenne wskazówki mogące znaleźć zastosowanie w praktyce pedagogicznej. Dlatego oprócz założeń teoretycznych w odniesieniu do każdego rodzaju terapii Autorka przedstawiła również część warsztatową oraz materiał utrwalający. Książka ta przeznaczona jest do edukacji przyszłych terapeutów, nauczycieli, pedagogów, animatorów oraz pogłębiania wiedzy przez tych wszystkich, którzy pragną pomagać innym.
Problemy edukacji i wychowania budzą nieustanne zainteresowanie filmowców, w ponad stuletniej historii kina przestrzeń szkoły była wielokrotnie wykorzystywana jako nośnik różnorodnych znaczeń. Filmy, których akcja rozgrywa się w szkole wpisują się w społeczną historię kina, jego recepcji i związków z rzeczywistością społeczną. Tematyka szkolna w kinie często jest pretekstem do rozważań ideologicznych, do poruszania problemów społecznych i politycznych, o których nie chce się, lub nie wolno, z różnych przyczyn, mówić wprost. W filmach o szkole można odnaleźć jawny bądź ukryty wyraz światopoglądu twórców, którzy w formie artystycznej lub popularnej wypowiedzi filmowej wyrażają swój krytyczny stosunek do zideologizowanej rzeczywistości szkolnej. Filmy te stanowią zatem swoistą kontestację edukacji i wychowania w szkole, reprezentującej instytucję państwa, objawiającą się przez filmowe przedstawienia różnych form oporu, odporu i nieposłuszeństwa obywatelskiego.
Przedmiotem badań zawartych w książce są wybrane fabularne filmy aktorskie (z pominięciem filmów dokumentalnych i animowanych) zrealizowane w Polsce i innych krajach Europy, Stanach Zjednoczonych i Australii (ze względu na europejskie i północno-amerykańskie korzenie) w latach 1931-2009. Wybór filmów uwarunkowany jest celem poszukiwań badawczych, analizie poddano zatem przede wszystkim klasyczne oraz cieszące się popularnością i uznaniem krytyki bądź publiczności filmy, w których dodatkowo odnaleźć można ideologiczne i pedagogiczne odwołania. Wiele, zwłaszcza starszych filmów, to uznane dzieła światowej kinematografii [np. Pała ze sprawowania (Zero de conduite) Jeana Vigo z 1933 roku, Czterysta batów (Les quatre cents coups) François Truffauta z 1959, Niepokoje wychowanka Törlessa (Der Junge Törless) Volkera Schlöndorffa z 1966]; przywołane zostały również filmy współczesne [m.in. Klasa (Entre les Murs) Laurenta Centeta, Nasza klasa (Klass) Ilmara Raaga z 2007 roku, Fala (Die Welle) Denisa Gansela z roku 2008], które nie posiadają takiego statusu, jednakże są ważne ze względu na zakres społecznego oddziaływania.
Charakter interpretacji filmowych uwarunkowany został przyjętymi założeniami metodologicznymi z kręgu krytyki ideologicznej w myśli filmowej oraz wybranymi dwudziestowiecznymi teoriami i nurtami wychowania oraz ideologiami edukacyjnymi. Refleksje teoretyczne obecne w pierwszej części książki stanowią niezbędne wsparcie do kontekstualizacji wyróżnionych w filmach problemów ideologicznych, edukacyjnych i wychowawczych.
Autorka [...] niniejszej pracy rozwija problematykę egzystencji człowieka, odwołując się do różnych koncepcji naukowych i licznych badań, oraz przekazuje wiele wartościowych informacji o możliwościach i szansach osiągnięcia poczucia sensu życia przez osoby niepełnosprawne ruchowo. Wychodzi z założenia, że niepełnosprawność na ogół obniża poziom odczuwanego sensu życia i zadaje sobie pytanie o determinanty tej zmiennej zależnej. W oparciu o dobrze przemyślane badania poszukuje związku pomiędzy poziomem odczuwanego sensu życia osób niepełnosprawnych ruchowo a takimi czynnikami, jak: płeć środowisko zamieszkania, stopień niepełnosprawności i okres jego rozpoznania, aktywność zawodowa i uczestnictwo w rehabilitacji. Autorka bada również zależność między poziomem poczucia sensu życia a czynnikami wzmacniającymi jego afirmację ? akceptacja niepełnosprawności, optymizm życiowy, poziom poczucia własnej skuteczności.
Z recenzji dr. hab. Stanisława Korczyńskiego, prof. UO
Opracowany przez Autorkę program wychowawczo-terapeutyczny [...] ma na celu nadanie innego wymiaru ludzkiemu cierpieniu, odkrywanie utraconego poczucia sensu życia i chronienie przed niedostatkami wartości egzystencjalnych. Może on być realizowany przez różnych specjalistów zajmujących się problematyką wsparcia społecznego. Jego wykorzystanie ułatwia szczegółowy opis 28 scenariuszy zawartych w pięciu blokach tematycznych: sens egzystencji i doświadczanego cierpienia, akceptacja własnej niepełnosprawności, poczucie własnej skuteczności, wartości osobiste.
Autorka przeprowadziła eksperyment z wykorzystaniem opisanych scenariuszy i wykazała, że zmianie uległy niektóre składniki obrazu siebie, jak optymizm życiowy, poczucie własnej skuteczności i akceptacja niepełnosprawności. Wzbogaceniu uległ także system wartości niepełnosprawnych ruchowo.
Z recenzji dr. hab. Stanisława Korczyńskiego, prof. UO
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
