Książka poświęcona została niezwykle ważnej problematyce. Walory naukowe, poznawcze i edukacyjne pracy podkreślają autorskie tabele i rysunki. Podejmując ciekawą formę szkicu, Autor w sposób inspirujący skłania do refleksji, dyskusji i dalszych poszukiwań. Szkic to w istocie swej projekt czegoś, to zakreślenie ram problematyki bez wnikania w jej szczegóły. W sztuce szkic oznacza swobodny rysunek, zazwyczaj koloru czarno-białego, ?podkład? pod realizację większego dzieła, później wypełnianego barwami. Przyjęcie przez Autora książki konwencji szkicu skłania nie tylko do kreatywnego pochylenia się nad niezwykle ważną problematyką, ale także inspirująco zachęca do twórczej refleksji oraz do podejmowania autorskich prób realizacji zasygnalizowanych koncepcji w praktyce wychowawczej.
Z recenzji prof. zw. dr hab. Urszuli Ostrowskiej
Książka Szkice do teorii wychowania kreatywnego powstawała w latach 2010?2012. Autor wykorzystał w niej artykuły lub ich fragmenty wcześniej już publikowane w innych pracach zbiorowych, na użytek niniejszej pracy zebrane, uporządkowane i zmodyfikowane. Całość została wzbogacona o fragmenty referatów wygłoszonych na konferencjach naukowych.
Kreatywność, twórczość i rozwój to procesy, które nierozerwalnie wiążą się z życiem ludzkim, zarówno w wymiarze społecznym, jak i jednostkowym. Wyróżniają one człowieka spośród innych istot żywych i wynoszą go ponad świat materialny. Stanowią jednocześnie warunek sine qua non kultury ujmowanej nie socjologicznie czy etnograficznie, ale normatywnie, a więc widzianej w optyce wartościującej, która pozwala snuć refleksję o kulturze wysokiej. Może być ona udziałem i doświadczeniem wielu, nie tylko elit, jeśli wyrasta z ideałów i aspiracji do doskonalenia moralnego właściwych każdemu człowiekowi. Taka kultura jest zdolna podnieść życie ludzkie, a razem z nim i kondycję moralną społeczeństwa na wyższy poziom?
Doświadczenia płynące z wieloletniej praktyki logopedycznej Autora, wsparte wiedzą zdobytą dzięki językoznawstwu kognitywnemu, przyczyniły się do innego nieco spojrzenia na zjawisko zaburzeń płynności mówienia u osób jąkających się w różnym wieku. Zaburzenia mówienia o charakterze jąkania odznaczają się podobną częstością występowania we wszystkich grupach wiekowych.
Jest to wnikliwe opracowanie na temat jąkania się dzieci, młodzieży i dorosłych w ujęciu logopedycznym i neurologopedycznym. Książka zawiera obszerną relację ze studiów nad literaturą przedmiotu, autorskie ujęcie problematyki zaburzeń realizacji jednostek mowy (głoska, sylaba, wyraz, fraza, zdanie) przez jąkających się oraz wybrane wyniki badań przeprowadzonych przez autora w tym zakresie. Ważne miejsce zajmuje rozdział poświęcony diagnozie i terapii osób jąkających się.
Książka jest adresowana do logopedów, neurologopedów, psychologów i pedagogów, lekarzy studentów logopedii, neurologopedii, medycyny, psychologii i pedagogiki, ale także językoznawców oraz wszystkich zainteresowanych problemem jąkania.
Zeszyt ćwiczeń zgodny jest z programem nauczania oraz kształcenia słuchu i rytmiki w klasie 4. Wewnątrz znajdują się znaki muzyczne do wypełniania przez dzieci, pełny zakres określeń teoretycznych i muzycznych obowiązującego programu nauczania, propozycje różnych form realizacji ćwiczeń melodyczno-rytmicznych, a także - w atrakcyjnej formie - zbiór dyktand melodycznych, rytmicznych, trójdźwiękowych i interwałowych. Całość dopełniają muzyczne rebusy i krzyżówki.
Zeszyt ćwiczeń zgodny jest z programem nauczania oraz kształcenia słuchu i rytmiki w klasie 5. Wewnątrz znajdują się znaki muzyczne do wypełniania przez dzieci, pełny zakres określeń teoretycznych i muzycznych obowiązującego programu nauczania, propozycje różnych form realizacji ćwiczeń melodyczno-rytmicznych, a także - w atrakcyjnej formie - zbiór dyktand melodycznych, rytmicznych, trójdźwiękowych i interwałowych. Całość dopełniają muzyczne rebusy i krzyżówki.
Książka stanowi pokłosie Konferencji „Prawo dziecka do zdrowia”, którą w 2005 roku zorganizowało Polskie Stowarzyszenie im. Janusza Korczaka.
Celem konferencji, a także książki jest przedstawienie sytuacji dzieci i młodzieży we współczesnym świecie, ich prawa do zdrowia, warunków i stopnia przestrzegania tego prawa. Zdrowie traktowane jest - zgodnie z definicją WHO – jako dobrostan fizyczny, psychiczny, moralny i społeczny. Według Janusza Korczaka zdrowie to nie tylko dobra kondycja fizyczna, ale również radość z bycia kochaną i szanowaną istotą, to poczucie bezpieczeństwa w świecie jasnych reguł moralnych, w świecie sprawiedliwości społecznej...
Wychowanie w polskich szkołach pozostawia wiele do życzenia. Nawet nauczyciele z wykształceniem wyższym nie radzą sobie z nim najlepiej. Jedną z przyczyn jest brak należytego przygotowania nauczycieli do wykonywania zawodu, a zwłaszcza niemożność wykazania się przez nich rzetelną wiedzą o wychowaniu. Nawet, gdy ją posiadają, nie są skłonni do jej weryfikowania. Towarzyszy temu zazwyczaj poczucie bezradności w rozwiązywaniu trudności wychowawczych.
Metodyka wychowania fizycznego jako jedna z przedmiotowych dydaktyk szczegółowych jest dla nauczyciela, jak pisze autor, "podstawowym i kompletnym narzędziem", które determinuje efekty pracy dydaktyczno-wychowawczej. Książka Józefa Węglarza stanowi nowe i, jak sam przyznaje, subiektywne spojrzenie na rolę wychowania fizycznego w zmieniającym się świecie. Jak przystało na wytrawnego znawcę zagadnienia, autor w swoisty sposób sygnalizuje czytelnikowi, że obecnie wychowanie fizyczne musi sprostać oczekiwaniom i potrzebom współczesnego młodego pokolenia, które "żyje w świecie baniek informacyjnych, wypracowywanych przez algorytmy nieraz z pomocą sztucznej inteligencji, które ślą treści wyselekcjonowane, mocno trafiające do wyobraźni, oczekiwane przez nich, uwalniające od osobistej refleksji, sugerowane jako jedyne i słuszne. [] Edukacja, w tym fizyczna, częstokroć bywa wobec tych zjawisk bezradna, bo dysponując klasycznymi środkami i metodami, nie jest wystarczająco przygotowana do konfrontacji z nimi". Proponowane w publikacji rozwiązania mogą być dla pedagogów fizycznych pomocne w kreowaniu współczesnego wychowania fizycznego, a jeżeli "zyskałyby zwolenników skłonnych do wdrożenia zmian we wskazanych kierunkach...
Konstrukcja tomu i fakt, że stanowi on pracę zbiorową, jest jego kluczowym wyznacznikiem. Zamiarem redaktora było zebranie głosów/narracji i uwypuklenie ich dyskursów wokół obszaru problemowego związanego z kategoriami równości-różnorodności- antydyskryminacji, a przez to jednocześnie stworzenie interdyscyplinarnej przestrzeni refleksji i wymiany doświadczeń nad podejmowanymi przez Autorki i Autorów zagadnieniami będącymi przedmiotem badań szeroko rozumianej edukacji równościowej lub z nią ściśle powiązanymi. Dyskurs wyznacza bowiem granicę tego, co da się powiedzieć na dany temat. Warunkuje także nasze tego tematu postrzeganie...
Zniewoleni to kontynuacja tematyki uzależnień od alkoholu i narkotyków. Publikacja stanowi rezultat rozmów z osobami, które musiały sięgnąć dna, żeby się od niego odbić i rozpocząć nowe życie.Książka składa się z dwóch części. Bohaterowie pierwszej, noszącej tytuł Historie niepijących alkoholików, opowiadają historie swojego uzależnienia od alkoholu lub alkoholu i narkotyków. W części drugiej, zatytułowanej Matki narkomanów, kobiety przedstawiają zmagania z nałogami swoich dzieci.
Bliskość jest fenomenem, który towarzyszy ludzkości od jej zarania, łącząc ludzi i dając im poczucie przywiązania. Na bliskości buduje się więź małżeńska, rodzicielska i przyjacielska, a człowiek, dotychczas postrzegany jako obcy, przestaje być zagrożeniem. Bliskość z drugim człowiekiem jest także otwarta na otaczający świat, doświadczany w wymiarze empirycznym i duchowym. Bliskość ma wymiar naukowy, kulturowy, społeczny, a także religijny. Istotę bliskości stanowi miłość, która jest siłą organizującą życie społeczne. W tworzeniu fenomenu bliskości wzniosła natura miłości staje wobec wolności drugiego człowieka, proponując mu wspólne przeżycia w konkretnym czasie i warunkach. Okoliczności towarzyszące powstawaniu bliskości nie zawsze sprzyjają jej rozwojowi. Współczesne zmiany społeczne powodują, że bliskość wydaje się coraz większym wyzwaniem. Książka składa się z ośmiu rozdziałów. W trzech pierwszych przedstawiam wyniki analizy interdyscyplinarnej literatury przedmiotu. W pierwszym rozdziale prezentuję etymologię słowa bliskość oraz jej ujęcie z perspektywy filozoficznej, teologicznej i nauk społecznych. W drugim rozdziale zwracam uwagę na wychowawczy wymiar bliskości. Opisuję bliskość w rodzinie i bliskość wychowawczą oraz wskazuję na znaczenie edukacji zbliżającej i edukacji formalnej. Podkreślam również ważność bliskości w odniesieniu do samowychowania. Trzeci rozdział dotyczy zagadnienia bliskości w trudnych okolicznościach życia, zwłaszcza związanych z chorobą, cierpieniem i izolacją społeczną, a także inicjatyw o charakterze solidarnościowym, podejmowanych wobec najbardziej potrzebujących w czasie pandemii COVID-19. Czwarty rozdział stanowi opis metodologii badań własnych i zawiera niezbędną wiedzę na temat teorii ugruntowanej, którą zastosowałem w projekcie. Przedstawiam w nim również przedmiot badań i cele, problematykę badawczą oraz charakterystykę terenu i organizację badań. Kolejne cztery rozdziały zawierają wyniki empirycznych badań własnych. W pierwszym z nich ukazuję istotę bliskości w rodzinie, jej komponenty, znaczenie i związek z rodziną. Wskazuję na związek bliskości z wychowaniem, a także jej haptyczny wymiar. Szósty rozdział jest poświęcony analizie fenomenu bliskości w sytuacji choroby i cierpienia. Opisuję w nim kategorie tej bliskości i jej cechy konstytutywne, zwracam uwagę na diadę bliskość oddalenie, a także dokonuję analizy bliskości w stosunku do natury i Boga. W kolejnym rozdziale koncentruję się na sytuacji pandemii i wywołanych przez nią reperkusjach w placówkach medycznych. Omawiam trudności, z jakimi zmagali się uczestnicy badań, sposoby ich przezwyciężania i dążenia do budowania bliskości pomimo skomplikowanych okoliczności. Rozdział ten, podobnie jak poprzednie empiryczne, kończy się dyskusją otrzymanych wyników. W ostatnim rozdziale przedstawiam konceptualizację bliskości, charakterystyczne cechy pedagogii bliskości, jej metodykę oraz wskazania dla teorii pedagogicznej i praktyki wsparcia. Refleksje końcowe wieńczą analizy podjęte w trakcie realizacji projektu.
"Myślenie krytyczne, czyli jak żyć mądrzej" to książka o tym, jak porządkować nasze myślenie, jak unikać pułapek, jak podejmować lepsze decyzje i jak lepiej rozumieć otaczający nas skomplikowany świat. Nasz zdrowy rozsądek, który wyewoluował na afrykańskiej sawannie, płata nam obecnie rozliczne figle. Wpadamy w pułapki stereotypów i różnych -izmów i fobii, bo nie umiemy żyć bez klasyfikowania ludzi według lepszych i gorszych kategorii. Napędzane jest to albo przez irracjonalne poczucie wyższości rasowej, narodowej, klasowej, religijnej, albo silne - i także na ogół bezmyślne - przekonania na temat tego, co w ludzkiej seksualności jest "normalne", a co nie jest.
Myślenie kreatywne, czyli coś z niczego to książka o tym, jak tworzyć nowe idee z wykorzystaniem prostych sztuczek otwierających nam klapki w głowach. Przeczytamy w niej o tym, jakie są przyczyny porażki geniusza, który chciał w XIX wieku zbudować prawdziwy komputer, oraz o tym, co ma z tym wspólnego system numeryczny, którego używali Majowie. Albo o tym, jak (za wszelką cenę!) nie napisać melodii i odnieść sukces, tak jak udało się to kompozytorom muzyki atonalnej. Albo jak nie zagrać w ogóle ani jednej nuty i zostać współautorem kompozycji, co udało się pewnemu perkusiście zespołu rockowego. Dowiemy się też, czym różni się katoblepas od gryfa, jak wyglądał Jasieński w objęciach chimery oraz co to jest googleinteligencja. W publikacji opisanych jest wiele metod stymulujących kreatywne myślenie, takich jak burza mózgów (ale w wersji, w której nikt, z wyjątkiem moderatora, nie wie, jaki jest jej temat!), imaginowanie (czyli generowanie skojarzeń na podstawie obrazków) lub używanie słów wybranych za pomocą losowania. Są też przedstawione metody twórcze, które porządkują myślenie i chronią uczestników sesji kreatywności przed presją towarzyską, a polegają na noszeniu kolorowych kapeluszy (zob. okładka). Inne pokazują, że anonimowość może być świetnym lekarstwem na brak kreatywności oraz że należy koniecznie korzystać z inspiracji, które są symetryczne pod względem kobiecości i męskości. A co ma gender z tym wspólnego? O tym opowiada cały rozdział
To Bóg stworzył seksualność, a zatem jest ona dobra, bo Bóg jest dobry. Erotyczny wymiar miłości, nie jest złem ani ciężarem, który należałoby tolerować, ale darem upiększającym spotkanie małżonków. Właściwe jego wykorzystanie ukazuje wielkość człowieczego serca, daje szczęście, wiąże się z dążeniem do pełni miłości.Niniejsza książka to próba ukazania ludzkiej seksualności z perspektywy kobiecej i męskiej, medycznej i psychologicznej, teoretycznej i praktycznej, teologicznej i świeckiej.To próba opowiedzenia o niej w ludzki, piękny i niebanalny sposób, w przystępnej dla każdego formie.
Oddana do rąk czytelnika książka jest próbą ukazania, jak trudną sztuką dla nauczycielek i nauczycieli jest ocenianie zachowania uczniów, a także zaprezentowania wielu poszukiwań, które w tym obszarze są czynione od lat. Ocenianie uczniów, a szczególnie ocenianie zachowania, to kwestia, która wywołuje dyskusje w środowisku zarówno naukowym, czego wyrazem są prace między innymi: Krystyny Rau i Ireny Chodoń, Anny Brzezińskiej i Elżbiety Misiorny, Bogusława Śliwerskiego, Bogusławy Doroty Gołębniak, Jadwigi Hanisz i Elżbiety Grzegorzewskiej, Grażyny Szyling czy Bożeny Kubiczek, jak i obywatelskim. [...]
Niewątpliwym walorem zarówno pierwszej, jak i drugiej części opracowania jest ilustrowanie zagadnień plastycznych pracami uczniów wykonanymi przez nich na lekcjach, a pochodzącymi z kolekcji autora. Dzięki temu nauczyciel może się przekonać, że realizacja treści wynikających z podstawy programowej jemu także może się powieść, a rezultaty jego pracy dydaktycznej i wychowawczej mogą być równie interesujące.Prezentowany tekst składa się z dwóch części. W pierwszej autor w sposób syntetyczny omawia wszystkie dyscypliny sztuk plastycznych (rozdz. 1) oraz plastyczne środki wyrazu, czyli język sztuk plastycznych (rozdz. 2), zawsze odnosząc prezentowaną wiedzę do możliwości wykorzystania jej w praktyce szkolnej. Jerzy Tomala jest ciągle aktywnym twórcą malarzem, dzięki czemu czytelnik otrzymuje wiedzę o plastyce z pierwszej ręki, można powiedzieć: wprost z palety.
Książka oddawana do rąk Czytelnika stanowi próbę ukazania rodziny jako systemu społecznego, który znajduje się w nieustannym rozwoju. W związku z kryzysami rozwojowymi oraz losowymi niekiedy napotyka on jednak trudności. Rodzina, na ogół, ma potencjał samodzielnego radzenia sobie z tymi problemami. Występują jednak przypadki, gdy kłopoty systemu rodzinnego są możliwe do pokonania pod warunkiem udzielenia tej podstawowej wspólnocie wsparcia oraz pomocy w trakcie dotykającego ją kryzysu. Książka przedstawia wybrane aspekty funkcjonowania współczesnej rodziny oraz poradnictwa kierowanego do poszczególnych typów współczesnych wspólnot: narzeczeństw, małżeństw, par adoptujących dzieci. Inną kategorię pomocy omawianej w monografii stanowi psychoterapia przeznaczona dla rodzin. Wychodząc od prób systemowego określenia małżeństwa oraz rodziny, publikacja ukazuje różne aspekty współczesnego poradnictwa. Nieco uwagi poświęcono umiejętnościom oraz warunkom niezbędnym do prowadzenia efektywnej pracy terapeutycznej, takim jak sztuka uważności (mindfulness) czy odpowiednie wykorzystanie przestrzeni. W monografii znajdują się trzy zbiory zagadnień, odpowiadające terminom zawartym w tytule książki mianowicie: rodzina, poradnictwo, psychoterapia. Czytelnik odnajdzie w publikacji opracowania teoretyczne, jak również rozdziały bądź ich części odnoszące się do aspektów praktycznych pracy pomocowej, poradnictwa oraz psychoterapii. Treści zamieszczone w książce stanowią wynik refleksji autora, osadzonej w literaturze przedmiotu. Większość tekstów została już wcześniej opublikowana. Poddano je jednak modyfikacji i ujednoliceniu, wzbogacono o nowe dane oraz zaktualizowano literaturę przedmiotu. Autor kieruje książkę ku Czytelnikowi z nadzieją na życzliwe przyjęcie oraz z myślą, że zebranie w jednym miejscu tych tekstów pozwoli uchronić je od zapomnienia i pominięcia. Niektóre spośród rozdziałów ukazały się wcześniej w publikacjach szerzej niedostępnych. Wydaje się, że zestawienie ich w zaprezentowany sposób, niejako zgromadzenie pod jednym dachem, pozwoli zobaczyć je w nowym świetle w którym stanowić będą, być może, nową jakość.
Książka jest niebywale wprost interesująca. Doskonale się ją czyta, pobudza do refleksji, zadumy, ale też do działania. Może zagrzewać do pracy nad sobą i do działania na rzecz pokoju, do pokonywania w sobie nienawiści, żalu, frustracji i dążenia do wendety. Skłania do podejmowania rzeczy wielkich, przekraczania granic siebie i swojego poznania. Jest manifestem na rzecz pokoju, dialogu i pojednania, jak i narzędziem obnażania tego, co złe, tragiczne, trudne do zrozumienia i wybaczenia. [] dr hab. Anna Odrowąż-Coates, prof. ucz.
Jeszcze nigdy nie spotkałem tak pełnego i gruntownego opracowania tematu. Doktor Baxter omówił absolutnie wszystko! Książka ta jest obowiązkową lekturą dla rodziców, lekarzy, stomatologów, konsultantów laktacyjnych oraz innych specjalistów! (z recenzji Grega Notestine, DDS, AAACD)
Książka Lidii Bielinis uzupełnia naszą wiedzę na temat wyjątkowo rzadko badanego zagadnienia, jakim jest technologicznie wspomagane uczenie się młodzieży akademickiej. Stanowi przykład opracowania perfekcyjnie zaprojektowanego metodologicznie i niezwykle uczciwego oraz rzetelnego w zakresie zastosowanych procedur naukowego wnioskowania. Autorka, prowadząc swój erudycyjny wywód, jako badaczka zawsze zachowuje niezbędny dystans, bazuje na danych, a jednocześnie śmiało żongluje licznymi nowymi teoriami, takimi jak choćby konektywizm, generatywizm czy smart education. W konsekwencji publikacja ta ukazuje ugruntowany, wiarygodny i kapitalnie udokumentowany obraz znaczeń i sensów nadawanych przez młodych dorosłych procesowi uczenia się podczas zajęć akademickich z wykorzystaniem różnorakich stref cyfrowych (np. portali społecznościowych).
Jak słusznie zauważa Józef Węglarz, "istotą kreatywności w wychowaniu fizycznym nie jest oddanie we władanie uczniom tego, co jest najważniejsze w tym procesie [...], lecz wykorzystanie ich inwencji w celu wspólnego tworzenia satysfakcjonujących programów". Rozwój kreatywności uczestników edukacji fizycznej nie może zaistnieć bez aktywnego udziału nauczycieli "kreatorów", których podstawową rolą, jak podkreśla Autor, "będzie czuwanie nad racjonalnym przebiegiem tego procesu, by można było wydobyć z niego jak najwięcej". Podejmowanie przez nauczycieli przedsięwzięć o charakterze twórczym jest obecnie jednym z wymogów ich zawodowego awansu i rozwoju. Szczególnie oczekiwane są działania innowacyjne, zaliczane do swoistej twórczości pedagogicznej, która może wpływać na ewolucję zarówno teorii, jak i praktyki. Dlatego już sama koncepcja przygotowanej przez Józefa Węglarza publikacji zasługuje na uznanie. Szczególną wartość ma "zebranie w jedną zwartą jednostkę fundamentalnych, twórczych myśli i wskazań metodycznych o wychowaniu fizycznym, które mają charakter uniwersalny".Książkę polecam przede wszystkim studentom kierunku wychowanie fizyczne i nauczycielom, którzy w kreatywności dostrzegają możliwości własnego rozwoju i zawodowego sukcesu, a także skutecznego motywowania uczniów do uczestnictwa w kulturze fizycznej w czasie i po zakończeniu edukacji.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
