elem niniejszej pracy jest poznanie i opisanie jakości życia emerytowanych nauczycieli. Z przeglądu literatury przedmiotu wynika, że istnieją liczne opracowania dotyczące jakości życia osób starszych, odnoszące się jednak do ogółu seniorów, marginalnie zaś pojawiają się dane dotyczące grupy emerytowanych nauczycieli. Jakość życia (quality of life QoL) jest pojęciem wielowymiarowym, bardzo szerokim, obejmującym liczne aspekty ludzkiego życia (zdrowotne, psychologiczne, społeczne i środowiskowe). Nie ma jednej definicji. Charakteryzuje się tym, że sposób jego pojmowania zależy od dyscypliny, paradygmatu i ram czasowych prowadzonych badań. Zmienia się w ciągu życia jednostki. To, co stanowi istotną składową jakości życia w młodości, niekoniecznie będzie miało wpływ na dobrą jakość życia na emeryturze. Ma ono także krótką historię, ale bardzo długą przeszłość (Rapley, 2003). Według Roco Fernndez-Ballesteros (2011) zwiększa się liczba publikacji dotyczących badań nad jakością życia osób starszych. Jako przykład można podać bazę Medline, w której w 1973 roku dostępnych było tylko 5 publikacji podejmujących tematykę jakości życia. W 2015 roku takich publikacji było ponad 150 tys. (Worach-Kardas, 2015, s. 133). Największy wzrost zainteresowania tym tematem nastąpił w naukach medycznych, rzadziej podejmuje się go natomiast w psychologii i naukach społecznych.
Jest to książka pedagogiczna o charakterze studium teoretyczno-empirycznego, stanowi ona obraz badań rzeczywistości stworzony na podstawie sondażu diagnostycznego, na temat koncepcji wychowawczych podejmowanych przez rodziców dzieci w młodszym wieku szkolnym.Dr Marlena Kowalczyk trafnie rozpoznaje i typuje problemy wychowawcze i społeczne. Trudno bowiem o lepsza rekomendację dla takich sadów niż własne, empiryczne badania. Te zaś prowadzone są wedle sprawdzonych reguł sztuki badawczej i dały poznawczy efekt zweryfikowany przez praktykę. (z recenzji dr hab. prof. nadzw. Heleny Marzec AHE)
Na moim biurku w redakcji nowojorskiego „Nowego Dziennika” – gazety polskojęzycznej dla Polaków na wschodnim wybrzeżu USA – zadzwonił telefon. Kiedy podniosłem słuchawkę, usłyszałem miły męski głos: „Nazywam się Krzysztof Wasielewski. Chciałbym spotkać się z panem i porozmawiać. Zależy mi na tym, aby nagłośnić sprawę zbiórki pieniędzy dla Fundacji ‚Wiedeńczyk’. Mam dużo do opowiedzenia, więc słuchanie mnie będzie wymagało cierpliwości. Czy znajdzie pan dla mnie czas?”.
Zaintrygowała mnie ta nieoczekiwana propozycja. Zadzwoniłem raz, potem drugi... Rozmawialiśmy coraz częściej i coraz dłużej. Pan Krzysztof opowiedział mi kawałek swojej historii, tak niesamowitej, że w końcu postanowiłem z nim się spotkać.
Mieszka w ładnym domu w spokojnej okolicy, mniej więcej w połowie drogi między Nowym Jorkiem a Albany, stolicą stanu Nowy Jork. Przywitaliśmy się serdecznie, jakbyśmy się znali od lat. Średniego wzrostu, dojrzały, wysportowany mężczyzna wywiera pozytywne wrażenie swoją energią i pogodną twarzą. Powiedział mi, że w wieku 52 lat zaczął biegać w maratonach. Pierwszy raz pobiegł w maratonie w roku 2005 i dedykował go bardzo choremu wówczas papieżowi Janowi Pawłowi II. Teraz ma już ich na swoim koncie kilkadziesiąt, w tym pięć przebiegniętych w Bostonie i 11 w Nowym Jorku. No i pobiegł w maratonie w Krakowie, bo właśnie tam był kiedyś żołnierzem. Latał jako pilot samolotem An-2 w 13. Pułku Lotnictwa Transportowego.
Metoda zautomatyzowanego rachowania oparta na układzie liczb na palcach powstała w wyniku obserwacji i doświadczeń pedagogicznych zebranych w ciągu wieloletniej pracy dydaktycznej z uczniami przez autorkę tej książki.Adresowana jest do dzieci w wieku przedszkolnym, wczesnoszkolnym (kl. IIII) oraz do uczniów mających specyficzne trudności w uczeniu się matematyki.Głównym celem, jaki postawiła sobie autorka, było opracowanie takiej metody, która nie tylko minimalizuje trudności wynikające z programu nauczania, ale także rozbudza zainteresowanie oraz chęć do uczenia się matematyki przez wszystkie dzieci, mimo że nie jest to przedmiot ogólnie lubiany przez uczniów. Cel został osiągnięty. Metoda cieszy się dużym zainteresowaniem i uznaniem ze strony nauczycieli oraz rodziców. Za całokształt pracy pedagogicznej oraz działalność twórczą autorka książki była doceniana i wielokrotnie wyróżniana. Szczególnym wyróżnieniem było wręczenie jej Medalu Komisji Edukacji Narodowej.
Książka Zrozumieć Montessori ma na celu wyjaśnienie Czytelnikowi przesłania pedagogicznego Marii Montessori. Jednym z głównych terminów w pracach Montessori jest pojęcie „metoda”, skrywające nakaz niesienia dziecku wszechstronnej pomocy w trudzie indywidualnego rozwoju oraz postulat włączenia dziecka do społeczności kulturowej i cywilizacyjnej, z założenia przesyconej miłością i pokojem. Aby taka pomoc zaistniała, konieczne jest, zdaniem Montessori, odpowiednie przygotowanie dorosłych (nauczycieli, rodziców, pedagogów), którzy znając prawa rozwojowe dziecka (m.in. „polaryzację uwagi”, „wrażliwe fazy” etc.), będą je wspierać w rozwoju, kochać rozumnie i darzyć szacunkiem. Środkiem do tego ma być „przygotowane otoczenie”, a warunkiem sukcesu – respektowanie zasady porządku (samo- dyscypliny) i wolności, która, odpowiednio wyważona, prowadzi człowieka do optimum rozwojowego, czyli montessoriańskiej „normalizacji”.
Przedmiotem rozważań książki pt. Zrozumieć Montessori. Czyli Maria Montessori o wychowaniu dziecka jest zaprezentowanie kluczowych pojęć tworzących podstawy teorii pedagogicznej Marii Montessori. Podjęto zatem przede wszystkim zagadnienie wyjaśnienia rozumienia wychowania przez M. Montessori przy uwypukleniu koncepcji rozwoju dziecka i środowiska edukacyjnego( przygotowanego otoczenia). W rozdziale pierwszym, po krótkim nakreśleniu postaci M. Montessori w świetle jej biografii , ukazano jej drogę rozwoju jako pedagoga( od medycyny, poprzez psychiatrię, pedagogikę specjalną do pedagogiki ogólnej). W kolejnym rozdziale scharakteryzowano koncepcję rozwoju dziecka. Podkreślono te składniki poglądów M. Montessori, które stanowią o ich oryginalności w ujmowaniu aspektów rozwoju człowieka(„wrażliwe fazy”, „absorbująca psychika’, „polaryzacja uwagi’, „normalizacja’, „horme’, ‘mneme”). Uwypuklono cechy charakterystyczne w rozwoju dziecka w okresie niemowlęctwa, dzieciństwa i okresu szkolnego. Za punkt centralny w opisie rozwoju dziecka przyjęto jego dążenie do samodzielności i niezależności ( zagadnienie podmiotowości). Charakterystyka rozwoju dziecka stała się podstawą do opisu w rozdziale trzecim przygotowanego otoczenia, w którym dziecko odnajduje potrzebne impulsy do indywidualnego i społecznego rozwoju. W opisie uwzględniono aspekt materialny środowiska edukacyjnego( budynek, wyposażenie, pomoce rozwojowe Montessori), aspekt strukturalno – dynamiczny, tj. zasady konstrukcji otoczenia z naciskiem na zasadę porządku i wolności oraz aspekt osobowy, na który składa się grupa dzieci wymieszana wiekowo, nauczyciel, rodzice. W tym fragmencie książki skoncentrowano się na opisie przygotowanego otoczenia w przedszkolu. Scharakteryzowano grupy pomocy rozwojowych Montessori wraz z przykładami ich zastosowania w konkretnej pracy. Zamiarem było tu także ukazanie korelacji pomiędzy specyfiką rozwoju dziecka w ujęciu M. Montessori a aranżacją przygotowanego otoczenia w pomoce montessoriańskie zgodnie z wrażliwymi fazami.
W zakończeniu , analiza metateoretyczna doprowadziła do próby zdefiniowania wychowania w ujęciu M. Montessori i wyjaśnienia jej przesłania pedagogicznego . Uwypuklono także wartości pedagogiki M. Montessori, by wykazać aktualność tej koncepcji we współczesnych naukach o wychowaniu. Książkę zamyka biogram M. Montessori, wybór literatury przedmiotu w języku polskim oraz aneksy.
Terapia interdyscyplinarna to profesjonalne, wielospecjalistyczne, zamierzone i ustrukturyzowane czynności służące wsparciu i stymulowaniu dziecka ma ona poprawić jakość jego funkcjonowania w przestrzeni edukacyjnej i społecznej. Oznacza szereg działań pomocowych, których zamiarem jest holistyczne wspomaganie dziecka, by przekształceniom uległ obraz jego własnej osoby i w autonomiczny sposób mogło ono funkcjonować w przestrzeni życiowej. By ważniejsze stały się [] cechy i umiejętności, dzięki którym jednostka zacznie odnosić sukcesy i zostanie zaakceptowana przez społeczeństwo[], by miała ona szansę modyfikacji wartości, tak by były one dostosowane do ograniczeń i predyspozycji, umożliwiały realizowanie się, opanowywanie zastępczych i nowych schematów funkcjonowania oraz rozwijanie umiejętności na miarę swoich możliwości.By podejmowane działania umacniały wewnętrzny potencjał dziecka, z uwzględnieniem wszystkich jego składowych metazasobów (poczucia bycia zrozumianym, zaradności i sensowności) oraz zasobów szczegółowych (poznawczych, instrumentalnych, neotycznych), co w aspekcie społecznym ma największe znaczenie, prowadzi bowiem do kształtowania relacji opartych na wzajemności i poszanowaniu indywidualności jednostki. To kompleksowe interdyscyplinarne zaopatrzenie dziecka powinno także oznaczać ukierunkowanie działań terapeutycznych na jego rozwój oraz korzystanie z takich strategii i w taki sposób, aby priorytetowe stały się dobro i perspektywiczność jego zamierzeń.W monografii wyodrębniono trzy części poświęcone wybranym zagadnieniom terapii interdyscyplinarnej, które odnoszą się do holistycznego i wielokierunkowego wsparcia dziecka. Pierwsza, zatytułowana Podstawy terapii interdyscyplinarnej, opisuje fundamenty tego rodzaju terapii, na którą składają się terapie: pedagogiczna, psychopedagogiczna oraz medyczna neurologiczna i psychiatryczna. Część druga, Terapia funkcji podstawowych. Wybrane problemy, porusza kwestie dotyczące wieloaspektowego wsparcia i stymulacji funkcji podstawowych. Część trzecia, Terapia zaburzeń rozwojowych. Wybrane zagadnienia, przedstawia działania terapeutyczne zorientowane na pomoc dziecku o zróżnicowanych potrzebach i możliwościach rozwojowo-poznawczych.Książka jest skierowana do szerokiego grona czytelników związanych ze środowiskiem naukowym oraz z praktyką pedagogiczną nauczycieli i specjalistów zajmujących się terapią dziecka, studentów kierunków pedagogicznych, którzy są zainteresowani problematyką interdyscyplinarnej terapii, oraz rodziców dzieci wymagających kompleksowego wsparcia.Joanna Skibska
Poradnik został napisany z myślą o początkujących logopedach, którzy prosto po studiach trafili do zacisznego gabinetu logopedycznego i rozpoczynają pracę pełni wiedzy oraz nadziei. Autorka uważa, że pomocny może być także dla logopedów praktyków, nauczycieli i rodziców.Celem Autorki było usystematyzowanie i podanie najważniejszych praktycznych informacji oraz wskazówek potrzebnych w codziennej praktyce i terapii. Wszystko zostało napisane w jak najbardziej przejrzystej formie, aby ułatwiać korzystanie z poradnika i żeby służył on w razie trudności na każdym kroku.Impulsem do stworzenia książki było niezadowolenie z dostępnej literatury logopedycznej, w której ciągle czegoś brakowało: albo forma była nieprzejrzysta, albo zgromadzony materiał wyrazowy był niedobrany właściwe, przez co sama Autorka poświęcała dużą część swojego czasu na wyszukiwanie odpowiednich wyrazów do ćwiczeń. Zdaje sobie sprawę z tego, że nie wszystkie wyrazy, które pojawiły się w poradniku, będą zrozumiałe zarówno dla dziecka, jak i rodzica, ale będzie to dobra okazja do poszerzenia słownika czynnego oraz biernego. Najważniejsze jednak jest to, aby dziecko potrafiło prawidłowo powtórzyć ćwiczoną głoskę w danym wyrazie. Oczywiście będą wyrazy łatwiejsze i trudniejsze, które wedle uznania można pominąć lub z nich skorzystać w przypadku wyczerpania listy wyrazów łatwiejszych do wymówienia. Wiele czasu i uwagi Autorki skupiło się na wyborze materiału wyrazowego, który został dobrany bardzo dokładnie. Został on w większości przypadków uporządkowany według powtarzającego się schematu: głoska, sylaby, wyrazy z uwzględnieniem podziału na fazy artykulacyjne występowanie głoski w nagłosie, śródgłosie, wygłosie. Następnie miejscami występują wyrazy, w których dana głoska pojawia się kilkakrotnie, dalej można natrafić na wyrażenia dwuwyrazowe, a na końcu podane zostały krótsze i dłuższe zdania do ćwiczeń utrwalających. Najbardziej zależało Autorce na tym, aby w wyrazach znajdowała się ćwiczona głoska w otoczeniu tylko samogłosek albo spółgłosek łatwych do wymówienia dla dziecka.
Od dziesiątków lat melomani w Polsce z rosnącym zainteresowaniem słuchają muzyki wykonywanej na saksofonie. Wystarczy włączyć właściwy kanał radiowy czy telewizyjny lub poszperać w internecie i już można rozkoszować się dźwiękami tego instrumentu, słuchając zarówno muzyki jazzowej, popularnej, jak i klasycznej. Nietrudno też znaleźć koncerty, dzięki którym saksofonu można posłuchać na żywo, choć z ubolewaniem trzeba zauważyć, iż prawie w ogóle nie ma go w programach koncertowych muzyki poważnej. Pomimo stosunkowo dużego zasobu literatury solowej i kameralnej, a także coraz większej liczby wykonawców prezentujących wysoki poziom artystyczny obecność saksofonu zarówno w mediach, jak i na koncertach muzyki poważnej jest rzadka. Z żalem stwierdzam, że (szczególnie w naszym kraju) klasyczna muzyka saksofonowa wciąż jest traktowana jako pewna ciekawostka i z trudem toruje sobie drogę do sal koncertowych.Mimo dużej popularności saksofonu w pewnych gatunkach muzycznych niewielu melomanów kojarzy ten instrument z nazwiskiem jego wynalazcy. Jeszcze mniej osób wie, że od trzech pierwszych liter tego nazwiska nazwę wzięły nie tylko skonstruowany przez Adolphe'a Saxa saksofon (fr. saxophone), ale także sakshorn (fr. saxhorn) i kilka innych, często zapomnianych już instrumentów. Literatura poświęcona dokonaniom genialnego konstruktora i historii saksofonu jest w naszym kraju bardzo ograniczona. Jedynym polskojęzycznym wydawnictwem, które w pewnym zakresie porusza ten temat, jest książka Davida Pitucha Saksofon od A do Z wydana nakładem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego w 2000 roku.Do napisania niniejszej książki skłoniły mnie dwa główne bodźce. Pierwszy z nich to głęboki podziw zarówno dla geniuszu jej bohatera, jak i dla jego niezwykłej siły charakteru i przebogatej osobowości. Drugi to pragnienie przybliżenia czytelnikowi tej niezwykłej postaci oraz całego spektrum zdarzeń i zjawisk współtworzących okres, w którym przyszło mu żyć i pracować. Pozwoli to poznać kulisy powstawania jego wiekopomnych wynalazków, niezrealizowanych idei, a także zwyczajnych udoskonaleń istniejących już instrumentów. Czytelnik znajdzie się w samym środku dramatycznych zdarzeń, w które uwikłany był Adolphe Sax.Nie mogło w tej publikacji zabraknąć rozdziału o pierwszych gwiazdach muzyki saksofonowej. Przedstawiam pokrótce fascynujące losy ludzi działających w niezwykłych czasach, których życiowa droga mocno splotła się z saksofonem....(Autor)
Któż z Was nie pamięta słynnej książki ""z pajacykiem"", czyli Programu psychostumulacji dzieci w wieku przedszkolnym z deficytami i zaburzeniami rozwoju? Dla wielu terapeutów, specjalistów i nauczycieli był to drogowskaz, z którego korzystaliśmy w swojej pracy. Nakład książki był wielokrotnie wyczerpywany i wznawiany z uwagi na ogromne zainteresowanie. Dziś Autorki tego słynnego podręcznika zapraszają do nowej publikacji, która ukazała się nakładem Oficyny Wydawniczej ""Impuls"" pt. Wybrane narzędzia do programu psychostymulacji dzieci w wieku przedszkolnym z deficytami i zaburzeniami rozwoju.Integralną częścią pracy terapeutycznej jest postawienie diagnozy, która stanowi bazę danych o tym, co dziecko lubi robić, jakie czynności dają mu radość, co potrafi, a co może sprawiać mu trudność. Skupienie się w działalności diagnostycznej na punktach pozytywnych dziecka pozwoli ukierunkować skuteczną pracę nauczyciela.Diagnozowanie umiejętności i możliwości dziecka powinno odbywać się przede wszystkim poprzez zabawę. Zabawa jest przyjemnością, która pomaga mu radzić sobie ze wszystkimi trudnymi emocjami. Podczas zabawy dziecko uczy się twórczo przezwyciężać różne przeszkody. Zabawa jest jednocześnie naturalnym sposobem nawiązywania kontaktu zarówno między dziećmi, jak i między dzieckiem a dorosłym.Według Lisy Miller, Deborah Steiner oraz Susan Reid (1996, s. 170)[] umiejętność bawienia się wywiera bardzo duży wpływ na przyszły rozwój dziecka. A ten, kto w dzieciństwie, zachęcany [] może bawić się swobodnie i na różne sposoby, buduje sobie podwaliny pod przyszłe twórcze pokonywanie przeszkód, a nawet czerpanie z tych wyzwań życiowych przyjemności.Dzięki różnym formom i rodzajom zabaw mamy szansę zbliżenia się do dziecka, stworzenia mu poczucia bezpieczeństwa, pozyskania jego zaufania i dostrzeżenia jego tzw. punktów pozytywnych. Możemy również poznać najskrytsze tajniki dziecięcej psychiki ukryte lęki, trudności, budzące się zdolności, zainteresowania, bazę wszelkich jego możliwości.Najlepszym inicjatorem zabaw jest samo dziecko. To ono wie, czym i w jaki sposób chce się bawić. Rolą nauczyciela terapeuty, jako bacznego obserwatora i zarazem współuczestnika czynności, jest takie pokierowanie zabawą, by dziecko czerpało z niej przyjemność, a nauczyciel wiedzę diagnostyczną.Uzupełnieniem prowadzonej przez nauczyciela terapeutę diagnozy mogą być diagnostyczne karty pracy. Narzędzie to musi być dostosowane do aktualnych możliwości i umiejętności dziecka.W niniejszej książce przedstawiamy przykładowe zabawy i karty pracy do wykorzystania w procesie diagnozowania. Opracowane przez autorki propozycje mogą być zastosowane w różnorodnych sytuacjach, w zależności od inwencji nauczyciela terapeuty.Sprzedaż Kart pracy w formie publikacji cyfrowej (lub płyty CD/DVD) będzie prowadzona poprzez stronę wydawnictwa: lmpuls od grudnia 2017 roku
Materiał przeznaczony jest do ćwiczeń prawidłowej wymowy głosek f, fi, w, wi, ł, ch (h) w wyrazach w nagłosie, śródgłosie i wygłosie; wyrażeniach i zdaniach oraz w opozycji bezdźwięczna-dźwięczna. Opracowany materiał jest przeznaczony dla logopedów i rodziców do pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym i młodszym szkolnym. Materiał słowny ułożono według zasad logopedycznych. Należy go wykorzystywać po wywołaniu w izolacji głosek f, fi, w, wi, ł, ch (h) i utrwaleniu ich w sylabach. Utrwalanie artykulacji możemy wspomagać, wykorzystując analizator wzrokowy. Autorki proponują w podpisach oznaczyć kolorem czerwonym litery f, fi, w, wi, ł, ch (h).
Problematyka prezentowanej monografii została zogniskowana wokół dwóch obszarów, istotnych z punktu widzenia potrzeb współczesnej praktyki pedagogicznej. Autorzy pierwszej części książki, poświęconej nauczycielskim aspektom zmieniającej się przestrzeni społecznej, wyrażają przekonanie, że w zakresie uzyskiwania pozytywnych efektów edukacyjnych istotna jest elastyczna, innowacyjna postawa nauczyciela, który posiada odpowiednie kwalifikacje i kompetencje.Druga część książki, zatytułowana Uczniowskie aspekty zmieniającej się przestrzeni społecznej, odnosi się do funkcjonowania ucznia w przestrzeni szkoły i związanych z tym trudności. I tak problemom: społecznej nierówności efektów kształcenia, segregacji społecznej w szkołach publicznych, nabywania kompetencji społecznych przez uczniów w różnych typach szkół oraz stosowaniu w praktyce edukacyjnej wartości dodanej jako metody oceny pracy szkoły... [...]
Materiał przeznaczony jest do ćwiczeń prawidłowej wymowy głosek k, ki, g, gi w wyrazach w nagłosie, śródgłosie i wygłosie; wyrażeniach i zdaniach.Opracowany materiał jest przeznaczony dla logopedów i rodziców do pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym i młodszym szkolnym. Materiał słowny ułożono według zasad logopedycznych. Należy go wykorzystywać po wywołaniu głosek k, ki, g, gi i utrwaleniu ich w sylabach.Utrwalanie artykulacji możemy wspomagać, wykorzystując analizator wzrokowy. Proponujemy w podpisach oznaczyć kolorem czerwonym litery odpowiadające ćwiczonym głoskom.
Czy można przełamać strach przed mówieniem, ciemnością lub burzą? Czy złość mieszka za szafą? Czy dorośli są empatyczni? Jak znaleźć sposób na coś, czego się nie lubi? To tylko niektóre z pytań zadawanych przez bohaterów bajek Klaudii Giese-Szczap psychologa z wieloletnim doświadczeniem w terapii dzieci i młodzieży.Bać się czy nie bać? to zbiór kilkunastu opowieści terapeutycznych, napisanych z myślą o dzieciach, przeżywających rozmaite trudności. Bajkowy świat jest przedstawiony z dziecięcej perspektywy. Bohaterami opowieści są dzieci, a czasem zwierzęta, które uczestniczą w sytuacjach, mogących wzbudzać w nich lęk. Poprzez identyfikację z bohaterami bajek dziecko może nauczyć się rozpoznawać swoje emocje i poradzić sobie ze strachem lub z niepokojem.Bajki przeznaczone są dla dzieci w wieku od pięciu do dwunastu lat, lecz mogą z nich korzystać również dzieci starsze, a nawet dorośli, gdyż dotykają one wielu ważnych spraw. Poruszają problem rozmaitych lęków, trudności, pokazują, jak można sobie z nimi radzić.
Program do pracy z dziećmi nadpobudliwymi psychoruchowo w wieku przedszkolnym, ukazujący propozycje kontrolowania dziecięcej energii poprzez odpowiednio zorganizowane zabawy i ćwiczenia relaksacyjne, zawarte w praktycznych scenariuszach zajęć dostosowanych do poszczególnych grup wiekowych.
Książka ukazuje przyczyny niewłaściwego zachowania dzieci i sposoby radzenia sobie z nimi. Omawia następujące metody pracy z dzieckiem nadpobudliwym psychoruchowo:
1. Techniki relaksacyjne
- według Jakobsona
- oparte na treningu autogennym Schultza
2. Metodę Symboli Dźwiękowych
3. Techniki parateatralne
- technikę zamiany ról
- teatr palcowy
- teatrzyk kukiełkowy
- teatrzyk wyboru
4. Metodę malowania dziesięcioma palcami
5. Metodę Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne
Dzieci nadpobudliwe psychoruchowo sprawiają rodzicom i wychowawcom wiele problemów wychowawczych. Zdarza się często, że dorośli są nieświadomi głównych przyczyn niewłaściwego zachowania dzieci. Z tego powodu winą za złe zachowanie obarczają dzieci. poleca ImpulsTymczasem znajomość i świadomość przyczyn nieodpowiedniego zachowania dzieci jest niezwykle ważna. Dzieciom nadpobudliwym należy poświęcać dużo uwagi. Trzeba zdawać sobie sprawę z tego, w czym tkwi problem dzieci nadpobudliwych, ponieważ bez tego nie można im pomóc. Należy przede wszystkim nauczyć dzieci kontrolowania swojej energii. W osiągnięciu tego celu pomogą odpowiednio zorganizowane zabawy ruchowe i ćwiczenia relaksacyjne, w czasie których dzieci uczą się różnych sposobów rozładowania swojej energii (np. swobodna ekspresja ruchowa, ekspresja ruchowa kontrolowana, „zabawa w słabego i silnego” – relaksacja metodą Jacobsona). Istotne też jest, aby nauczyć dzieci korzystania z nagromadzonej w swoim ciele energii we właściwym kierunku.
W niniejszej pracy – napisanej w formie programu – autorka zajęła się zagadnieniem nadpobudliwości psychoruchowej u dzieci w wieku przedszkolnym.
W części teoretycznej (rozdziały I–V) starała się wykazać, na czym polega problem nadpobudliwości oraz jak sobie z nim radzić. W części praktycznej (rozdziały VI–IX) natomiast zamieściła scenariusze zajęć dla poszczególnych grup wiekowych.
Program jest uzupełnieniem indywidualnych oddziaływań terapeutycznych – jak pisze bowiem M. Bogdanowicz: „ważne jest tu uspołecznienie dzieci nadpobudliwych psychoruchowo, nadmiernie skupionych na realizacji swoich potrzeb. Zajęcia w grupie pomagają im w rozwijaniu empatii i uczeniu się współpracy z innymi” (M. Bogdanowicz i in., 1992, s. 86).
Tak skonstruowany program będzie pomocny w postępowaniu z dziećmi nadpobudliwymi psychoruchowo. Zgodnie z poglądami H. Nartowskiej, „tylko od nas, dorosłych, zależy, czy dziecko nadpobudliwe psychoruchowo będzie tylko trudniejszym wychowawczo dzieckiem, czy też dzieckiem o zaburzonym zachowaniu” (H. Nartowska, 1976).
Polecamy!
Do logopedów!Jest to książka o praktyce terapii jąkania. Zawiera zbiór wypróbowanych metod pracy z dziećmi, możliwych do zastosowania w warunkach szkolnych. Opracowano je w trakcie kilkuletniego programu badań sponsorowanego przez Amerykańską Fundację Mowy (Speech Foundation of America).Autor publikacji, logopeda szkolny, należał do zespołu terapeutów biorących udział w programie. Wcześniej ukończył specjalistyczny kurs terapii pod kierunkiem Charlesa Van Ripera, uznanego za światowy autorytet w dziedzinie problematyki jąkania.Gorąco zachęcam do lektury tej książki. Została napisana w sposób interesujący, a zarazem łatwy w odbiorze. Jestem głęboko przekonany, że korzystanie z zawartych w niej doświadczeń i sugestii ułatwi rozpoczęcie pracy terapeutycznej z jąkającymi się dziećmi albo w przypadku osób prowadzących już praktykę - pomoże uczynić ją bardziej skuteczną i satysfakcjonującą.Malcolm Fraser
Książka przeznaczona jest przede wszystkim dla nauczycieli i terapeutów pracujących z dziećmi z porażeniem mózgowym, z zaburzeniami emocjonalnymi, z zaburzeniami z zakresu motoryki, mowy, myślenia pojęciowego, z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim, umiarkowanym i niesprawnymi ruchowo. Zebrane i opisane w tej publikacji zabawy i ćwiczenia są dużą pomocą w zwalczaniu wszelkich deficytów rozwojowych dzieci młodszych o specjalnych potrzebach edukacyjnych; mogą być wykorzystane zarówno w pracy indywidualnej z dzieckiem, jak też stanowić część zajęć z mniejszymi grupami dzieci.Priorytetowym celem opracowanej pozycji jest pomoc w umożliwieniu dzieciom niepełnosprawnym zdobycia wiedzy i umiejętności na miarę ich możliwości, w warunkach przedszkola ogólnodostępnego, kształtowanie właściwych interakcji międzyosobowych, kształtowanie postaw otwartości i samoakceptacji.
Książka Moc jest w nas. Bajki terapeutyczne dla dzieci i ich rodziców powstała, aby pomóc rodzicom, nauczycielom, a także terapeutom w rozmowie z dziećmi na temat nękających ich trudności. Bajka terapeutyczna może być dobrym początkiem konwersacji, zastanowienia się, jak można poradzić sobie z danym problemem, ale także pomóc opiekunom w dostrzeżeniu dziecięcych trudności. Mimo że żyjemy z dziećmi razem w jednej rzeczywistości, czasem trudno nam pochylić się nad ich problemami, wydaje nam się, iż są to błahostki. Kamila Zdanowicz-Kucharczyk razem z autorkami bajek chcą zwrócić uwagę czytelnika w stronę dziecięcego świata oraz przekonać go, że sam może zostać bajkoterapeutą swojego dziecka. Dowodem na to są zawarte w tej książce bajki, które zostały napisane pod kierunkiem autorki przez nauczycielki, a przede wszystkim przez mamy kochające swoje dzieci.Książka jest skonstruowana tak, aby dzieci mogły z niej korzystać razem ze swoimi rodzicami i nauczycielami. Dbając o poczucie bezpieczeństwa dziecka, pomagając mu zrozumieć sens danej opowieści, a także jej terapeutyczny wymiar, opiekunowie mogą dokonać wyboru odpowiedniej bajki oraz wspólnie z dzieckiem ją przepracować. Dzieci w zależności od wieku oraz swoich możliwości czytelnicznych mogą podjąć próbę samodzielnego czytania bajki. Będzie to dla nich zabawa i sposób na ćwiczenie umiejętności czytelniczych, jednak same nie są w stanie odbyć procesu terapeutycznego. Terapia może się dokonywać dopiero przy pomocy osoby dorosłej. Dlatego tak ważne jest, aby rodzic lub nauczyciel wraz z dzieckiem pochylił się nad tekstem bajki terapeutycznej.Książka zawiera rozdziały, które są wstępem do prowadzenia bajkoterapii. Podejmowana jest w nich problematyka dotycząca znaczenia bajek w życiu każdego człowieka. Autorki formułują również praktyczne rady, jak można zastosować bajkoterapię, jakie warunki zapewnić, aby była skuteczna, oraz jak samemu układać bajki. Charakteryzuję postać bajkoterapeuty, aby zachęcić rodziców i dzieci do układania bajek, a przede wszystkim dodać rodzicom wiary we własne możliwości mogą oni być nie tylko najlepszymi opiekunami swoich dzieci, ale także bajkoterapeutami. Rozwinięciem tego metodycznego wprowadzenia są wskazówki zawarte przy każdej bajce. Osoba czytająca bajkę może się z nich dowiedzieć, w jakich sytuacjach należy ją wybierać (kiedy czytamy?), w czym może pomóc dziecku (pomaga w) oraz jak kontynuować opowieść już po jej przeczytaniu (pozostańmy jeszcze w tej opowieści poprzez)
Polecamy zbiór ćwiczeń napisanych z myślą o osobach, które mają problemy z komunikacją językową. Autorka tworzyła je pracując jako logopeda, oligofrenopedagog i terapeuta pedagogiczny. Korzystać z nich mogą logopedzi, nauczyciele, rodzice oraz terapeuci pracujący zarówno z dziećmi i młodzieżą, jak i z osobami dorosłymi, które wskutek różnych czynników nie nabywają umiejętności komunikacyjnych lub utraciły je na przykład w wyniku afazji czy niepełnosprawności intelektualnej.
W ćwiczeniach autorka starała się zawrzeć materiał słowny, nawiązujący do codziennych czynności i doświadczeń. Wiele zadań poświęconych jest kształtowaniu umiejętności słowotwórczych, które traktuję w sposób szczególny w kontekście rozwijania zasobu słownictwa biernego i czynnego oraz zdolności rozumienia oraz tworzenia nowych słów. Zaproponowane ćwiczenia posłużą także do rozwijania umiejętności poprawnego stosowania zasad fleksji i gramatyki.
Zadania opatrzone są w proste instrukcje i przykłady ich wykonania. Terapeuta powinien przedstawić sposób wykonania zadania oraz upewnić się, czy polecenie zostało właściwie zrozumiane. Kolejne strony można kopiować i w zależności od potrzeb terapeutycznych wykorzystywać jako karty pracy bądź karty sprawdzające ćwiczone umiejętności.
Zapraszamy do lektury.
Polecamy na nowy rok Dziennik innych zajęć specjalistycznych, przeznaczony dla logopedy, korekcyjno-kompensacyjnych, psychologa, terapii SI, rehabilitanta ruchowego, muzykoterapeuty, pedagoga specjalnego.Dziennik przygotowany jest w formacie A4 ze skrzydełkiem na którym wpisujemy imiona i nazwisko objętości 140 stron na których do Państwa wykorzystania są opracowane: tygodniowy rozkład zajęć, informacje o wychowankach, wykaz obecności dzieci na zajęciach, plan pracy, podstawa zakwalifikowania na zajęcia (diagnoza), indywidualny program terapii, analiza postępów dziecka, zalecenia do dalszej pracy, realizacja programu zajęć, kontakty z rodzicami, nauczycielami, poradniami specjalistycznymi, inne, hospitacje, uwagi i notatki.Tabele dziennika opracowała Pani Anna Franczyk natomiast konsultowała Pani Agnieszka Kucharska.Podstawa prawna polecanego Dziennika to:Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 25 sierpnia 2017 r. w sprawiesposobu prowadzenia przez publiczne przedszkola, szkoły i placówki dokumentacjiprzebiegu nauczania, działalności wychowawczej i opiekuńczej oraz rodzajów tej dokumentacji(Dz.U. z 2017 r., poz. 1646)
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
