Niniejsza publikacja wpisuje się w obszar poszukiwań i uzupełnia rynek wydawniczy o pozycję pedagogiczną, która adresowana jest do wielu różnych podmiotów: nauczycieli, studentów i kandydatów na nauczycieli, wychowawców, opiekunów, pedagogów oraz wszystkich osób, które przygotowują się do zawodu terapeuty pedagogicznego lub chcą podjąć działania pomocowe wobec uczniów w ramach codziennej praktyki edukacyjno-wychowawczej. Szeroki zakres teoretyczny i praktyczny terapii pedagogicznej został świadomie ograniczony do wybranych zagadnień i połączony z kształtowaniem u Czytelnika postawy krytycznego myślenia i refleksyjności. nagroda PTDNiniejsza książka powstała we współpracy dwóch autorek, których zainteresowania naukowe i długoletnia praktyka pedagogiczna koncentrują się wokół zagadnień związanych z pomocą psychopedagogiczną i wspomaganiem rozwoju dziecka – ucznia ze specyficznymi trudnościami w czytaniu i pisaniu w szkole i poradni psychologiczno-pedagogicznej. Autorki mają nadzieję, że Terapia pedagogiczna w teorii i działaniu. Wybrane zagadnienia stanowić będzie źródło informacji i kształtowania umiejętności i postaw terapeutycznych, jak też namysłu nad codziennością terapeutyczną. Szczególnie pomocna może być krótka refleksja nad proponowanymi zagadnieniami po każdym rozdziale i zamieszczony tam wykaz literatury tematycznej. Niniejsza publikacja jest poszerzoną i zmienioną wersją pozycji autorek z roku 2015 Terapia pedagogiczna w zarysie. Teoria, praktyka, refleksja. Struktura książki obejmuje dziewięć rozdziałów. Rozdział pierwszy jest wprowadzeniem czytelnika w obszar zagadnień związanych z terapią pedagogiczną, w którym podejmowane są próby wyjaśnienia podstawowych terminów i ich różnicowania, lokowania terapii w obszarze pedagogiki oraz pokazania relacji między terapią a wychowaniem. W tej części publikacji zdefiniowano terapię pedagogiczną w odniesieniu do pracy nauczyciela, a także zawarto przegląd opracowań z zakresu podjętej problematyki w ujęciu chronologicznym. Rozdział drugi poświęcony jest charakterystyce trudności w uczeniu się rozumianych jako przedmiot oddziaływań terapeuty. Autorki ukazują szerokie spektrum ich definiowania i rozumienia, porządkują znaczenie i stosowanie pojęć tematycznych, ze szczególnym wyjaśnieniem specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu. W tym miejscu podjęto analizę trudności w zachowaniu współwystępujących z dysleksją rozwojową, np. ADHD. Związek między problemami w uczeniu się a tymi zachowaniami wskazuje potrzebę podejmowania kompleksowych, holistycznych działań terapeutycznych, w których łączą się i przenikają cztery tory działań: psychoterapeutyczny, psychokorekcyjny, psychodydaktyczny i ogólnorozwojowy. Skuteczność tego rodzaju pracy jest możliwa pod warunkiem współdziałania nauczyciela terapeuty z rodzicami ucznia, o czym traktuje jeden z podrozdziałów. W rozdziale trzecim znajdują się treści dotyczące zajęć korekcyjno-kompensacyjnych analizowane w kilku aspektach: organizacyjnym, prawnym, metodycznym, kompetencyjnym. Stanowi on kompendium wiedzy na temat tego, jak organizować zajęcia, jak kwalifikować do nich uczniów, w jaki sposób opracować program i plan terapii, jak zaplanować jednostkę metodyczną zajęć korekcyjno-kompensacyjnych oraz jakie kompetencje winien posiadać nauczyciel prowadzący ten rodzaj specjalistycznych zajęć. Kolejny rozdział niniejszej pracy to prezentacja metod, programów i ćwiczeń do zajęć korekcyjno-kompensacyjnych, pogrupowanych w dwa bloki tematyczne: metody usprawniania funkcji percepcyjno-motorycznych oraz metody doskonalące umiejętność czytania i pisania. Nie jest to nowatorski element niniejszej publikacji, ale przypomina on i porządkuje materiał dotąd znany i stosowany, w skrótowej formie prezentuje jego główne założenia i przykładowe ćwiczenia oraz podaje ich źródła, do których czytelnik może sięgnąć w sytuacji większego zainteresowania danym tematem. W rozdziale piątym znajduje się prezentacja nowatorskich metod nauki czytania, co może pomóc nauczycielom edukacji wczesnoszkolnej we właściwym ich doborze do potrzeb dziecka. Celem autorek jest rozwijanie świadomości nauczyciela co do tego, że nie należy kłaść dużego nacisku na metodę, gdyż dziecko często samo dokonuje wyboru, co należy tylko uszanować i rozwijać. Wśród opisywanych metod nauki czytania znajdują się m.in.: metoda czytania globalnego Glenna Domana, metoda wertykalna upowszechniona za sprawą Jadwigi Włodek-Chronowskiej, metoda symultaniczno-sekwencyjna Jagody Cieszyńskiej oraz metoda nauki pisania Ireny Majchrzak. Kolejny rozdział zawiera treści związane z technikami relaksacji adresowanymi do uczniów, u których współwystępują zaburzenia zachowania typu ADHD i agresja. Są tu przykłady rozwiązań wychowawczo-terapeutycznych, ćwiczeń relaksujących czy oddziaływań psychoterapeutycznych możliwych do stosowania przez nauczyciela. Zamieszczone przykłady dotyczą różnych rozwiązań terapeutycznych i wychowawczych wykorzystywanych w praktyce pedagogicznej. Opis metod alternatywnych, wspomagających proces klasycznej terapii pedagogicznej, wypełnia siódmy rozdział. Znajdują się tu: metoda integracji sensorycznej A. Jean Ayres, metoda kinezjologii edukacyjnej Paula Dennisona, program korekty dysleksji Rona Davisa, program stymulacji półkul mózgowych Dirka Bakkera, metoda EEG biofeedback. Każda z opisanych metod ma swoich zwolenników i przeciwników. Zarówno związane z nimi kontrowersje, jak i ich zalety dopełniają treści tego rozdziału. Warto zaznaczyć szersze zastosowanie niektórych metod do pracy z uczniem niepełnosprawnym zgodnie z aktualnym rozumieniem i sposobem realizowania terapii pedagogicznej w obszarze pedagogiki specjalnej. W rozdziale ósmym prezentowane są formy arteterapii, takie jak: biblioterapia, dramatoterapia, plastykoterapia, muzykoterapia, choreoterapia. Włączenie tych technik terapeutycznych ma pokazać szerokie spektrum oddziaływań holistycznych na dziecko z problemami oraz utrudnieniami rozwojowymi i edukacyjnymi. Rozdział dziewiąty odwołuje się do terapii pedagogicznej w ocenie nauczycieli praktyków i studentów terapii pedagogicznej. Dyskusja w danym obszarze tematycznym toczy się wokół wybranych zagadnień inspirowanych praktyką, takich jak: warunki organizacji terapii pedagogicznej w szkole, stosowane w praktyce metody terapii, kwalifikacje nauczycieli terapeutów, motywacja do pracy terapeutycznej, problemy nauczycieli terapeutów i ich oczekiwania. W tym rozdziale zamieszczono pytania studentów dotyczące problematyki szeroko rozumianej terapii pedagogicznej, na które odpowiadają autorki pracy, korzystając ze swojej wiedzy i własnych doświadczeń zawodowych. Wydawać by się mogło, iż obszar terapii został dawno zagospodarowany i wnikliwie zanalizowany – istnieje wiele przewodników, opracowań metodycznych i pomocy. Rzeczywistość edukacyjna pozostaje jednak na marginesie tych zmian, nadal zanurzona jest w działaniach klasycznych, bazujących na treningach, kartach pracy, rutynowych działaniach w relacji terapeuta–dziecko. Współczesny świat atakuje wielością, różnorodnością, tempem oraz dynamiką zmian, co powoduje rodzaj napięcia między działaniem a myśleniem, teorią a praktyką oraz rodzi retoryczne pytania: „jak?”, „w jaki sposób?”, „po co?”, „dlaczego?”.

Książka wpisuje się w nurt współczesnych koncepcji metodycznych w zakresie rozwijania umiejętności psychospołecznych dzieci i młodzieży. Umiejętności te wydają się szczególnie istotne w świecie zdominowanym przez przemoc, świecie, w którym zatracane są prawidłowe relacje interpersonalne. Dlatego warto już od najmłodszych lat wyposażać w nie dzieci oraz wzmacniać w nich poczucie własnej wartości. W odpowiedzi na ten postulat powstała niniejsza książka, której głównym celem jest prezentacja programu zajęć z dziećmi w młodszym wieku szkolnym umożliwiającego rozwijanie ich poczucia własnej wartości. Książka składa się z trzech rozdziałów. Rozdział pierwszy, teoretyczny, omawia rozumienie pojęcia poczucia własnej wartości, ukazuje także czynniki mające wpływ na jego rozwój oraz charakterystykę zachowań jednostek posiadających prawidłowe i nieprawidłowe poczucie własnej wartości. Drugi rozdział zajmuje się metodami i strategiami pracy z grupą. Dokonano w nim klasyfikacji tych metod oraz przeglądu wybranych spośród nich, uwzględniając zwłaszcza te, które zostały zastosowane w niniejszej propozycji zajęć dla dzieci. Ważnym zagadnieniem w tym rozdziale jest prezentacja etapów, strategii i obowiązujących zasad pracy z grupą. Ukazano w nim także zagadnienia dotyczące ewaluacji programów profilaktyczno-wychowawczych. Ostatni, trzeci rozdział zawiera charakterystykę dziecka w młodszym wieku szkolnym oraz przygotowaną na podstawie literatury przedmiotu, a także własnych doświadczeń autorek, propozycję programu rozwijania poczucia własnej wartości u dzieci w młodszym wieku szkolnym. ROZDZIAŁ TRZECI ZAWIERA 30 SCENARIUSZY ZAPLANOWANYCH NA JEDNĄ LUB DWIE JEDNOSTKI LEKCYJNE W ZALEŻNOŚCI OD TEMATU ORAZ KILKANAŚCIE PROPOZYCJI NA DODATKOWE ĆWICZENIA DO WYKORZYSTANIA W TRAKCIE REALIZACJI PROGRAMU.

Współczesne podejście do moczącego się dziecka musi mieć charakter kompleksowy, stąd szczególnej wartości nabierają prace interdyscyplinarne z tego zakresu. Taki charakter ma monografi a pt. „Style wychowania i postawy rodzicielskie wobec dzieci z zaburzeniami oddawania moczu”. Autorki: pedagog i lekarz-specjalista pediatrii i nefrologii, obie z dużym doświadczeniem zawodowym i dorobkiem naukowym, szczegółowo i rzetelnie omówiły szereg aspektów związanych z nietrzymaniem moczu u dzieci (…) Wysoką wartość praktyczną posiadają zawarte w monografi i zalecenia dotyczące diagnostyki zaburzeń oddawania moczu (…) Podano konkretne zasady i reguły do zastosowania przez rodziców i dzieci, pozwalające na ograniczenie lub wyeliminowanie problemu moczenia (…) W pracy dokonano interesującego przeglądu teorii i badań empirycznych opisujących interakcje pomiędzy chorym dzieckiem a określonymi sytuacjami bądź czynnikami w rodzinie. / prof. dr hab. n. med. Katarzyna Kiliś-Pstrusińska/ Publikacja ta jest przykładem interdyscyplinarnej współpracy lekarza z pedagogiem w zakresie analizowania problemów zdrowotnych dziecka w ujęciu medycznym i psychopedagogicznym oraz konsekwencji związanych z jego przewlekłą chorobą (…) jest wartościową pozycją, która uzupełnia literaturę dotyczącą dziecka z chorobą przewlekłą i jego wielozakresowego funkcjonowania, powinna zatem znaleźć się w katalogu pozycji adresowanych dla przyszłych lekarzy oraz pedagogów (nauczycieli, wychowawców). Myślę, że sięgną po nią również rodzice dzieci z chorobami przewlekłymi, gdyż dostarcza ona uniwersalnej wiedzy i wyposaża rodzica w pewne umiejętności wychowawczego postępowania z własnym dzieckiem. /dr hab. Barbara Skałbania/

Książka wpisuje się w nurt współczesnych koncepcji metodycznych w zakresie rozwijania umiejętności psychospołecznych dzieci i młodzieży. Umiejętności te wydają się być szczególnie istotne w świecie zdominowanym przez przemoc, świecie, w którym zatracane są prawidłowe relacje interpersonalne. Dlatego warto już od najmłodszych lat wyposażać w nie dzieci oraz wzmacniać w nich poczucie własnej wartości. W odpowiedzi na ten postulat, powstała niniejsza książka, której głównym celem jest prezentacja programu zajęć z dziećmi w młodszym wieku szkolnym, umożliwiającego rozwijanie ich poczucia własnej wartości. Książka składa się z trzech części. W pierwszej z nich przedstawiono zagadnienie poczucia własnej wartości, odwołując się w znacznej mierze do teorii N. Brandena. W przystępny sposób omówiono czynniki mające wpływ na budowanie pozytywnego obrazu własnej osoby oraz opisano zachowania osób o prawidłowym i niewłaściwym poczuciu własnej wartości. W części drugiej Autorki zapoznają czytelnika z warsztatem metodycznym nauczyciela-wychowawcy, prezentując etapy, strategie i zasady pracy z grupą a także zagadnienia dotyczące ewaluacji programów profilaktyczno-wychowawczych. Najbardziej znacząca dla praktyki pedagogicznej jest trzecia część książki, w której przedstawiono autorski program rozwijania poczucia własnej wartości u dzieci w młodszym wieku szkolnym.