Ćwiczenia pamięci dla osób z zaburzeniami pamięci o charakterze demencyjnym
Blok ten zawiera zadania przeznaczone dla osób cierpiących na zaburzenia pamięci spowodowane patologicznymi zmianami w organizmie. Zaburzenia otępienne (inaczej demencja) dotyczą zwykle osób starszych, często doświadczających choroby Alzheimera lub innych typów otępień. Słowo demencja wywodzi się od łac. de – brak, mentis – rozum i tłumaczy się jako pozbawienie rozumu. Termin wprowadził doktor Filip Pinel w 1801 roku w wyniku swoich obserwacji podczas praktyki w paryskim zakładzie psychiatrycznym. Według definicji medycznej demencja stanowi:
[...] niewydolność mózgu, niemożność prawidłowego funkcjonowania, odnoszącą się do utraty intelektualnych zdolności w stopniu upośledzającym możliwość wykonywania czynności osobistych związanych z codzienną aktywnością, funkcjonowaniu w życiu społecznym i w czynnościach zawodowych.
Z recenzji dr hab. Marii Kuchcińskiej, prof. nadzw. KPSW w Bydgoszczy
Autorski program ochrony pamięci, którym może posługiwać się każdy zainteresowany – osoba troszcząca się o własną lub o cudzą sprawność zapamiętywania teraźniejszości i przywoływania na pamięć przeszłości – z chęcią opiniuję jako warty szerokiego upowszechnienia. […] Tego typu materiały przydatne są – w przypadku starszych odbiorców – nie tylko w domu rodzinnym (do użycia z rodzeństwem, dziećmi i wnukami, a nawet samemu), ale także w domach dziennego pobytu, w stosownych pracowniach uniwersytetu trzeciego wieku, w klubach seniora czy w placówkach opieki całkowitej nad seniorami.
Pani Małgorzata Modrak nie pierwszy raz daje świadectwo swojemu zaangażowaniu w edukacyjne wspieranie, zwłaszcza starszych osób, przy rozwiązywaniu ich ważnych problemów życiowych (wśród których tu rozważane kwestie „ulepszania” pamięci zajmują poczesne miejsce). Spodziewam się, że w następstwie stosowania programu ochrony pamięci pamięć ta zostanie „ulepszona”, ale program dopiero otwiera ku temu możliwości, a więc jest ona „ulepszana” tu i teraz.
Badanie systemów rodzinnych jest zadaniem bardzo złożonym. Bez względu na to, czy w procesie badawczym interesuje nas tylko konkretna jednostka, niezbędne jest osadzenie tych badań w kontekście szeroko rozumianego życia rodzinnego. Prezentowana publikacja ma pomóc badaczowi rodziny w poznawaniu niektórych aspektów jej funkcjonowania. Autor przedstawia nowe narzędzia badawcze, głównie pozwalające na ujmowanie problemów małżeństwa i rodziny z perspektywy małżonków.
Publikacja składa się z sześciu części. W pierwszej omówiono teorie i metody badań nad rodziną, w drugiej, trzeciej i czwartej zaprezentowano kolejno Kwestionariusz Dobranego Małżeństwa (KDM-2), Kwestionariusz Komunikacji Małżeńskiej (KKM) oraz Kwestionariusz Retrospektywnej Oceny Postaw Rodziców (KPR-Roc). W piątej części Czytelnik znajdzie Skalę Postaw Rodzicielskich (dla rodziców), a w ostatniej – Kwestionariusz Stylów Przywiązaniowych (KSP). Każda metoda zawiera opis teoretycznych podstaw jej konstrukcji.
Adresatami publikacji są osoby i instytucje zajmujące się problematyką małżeństwa i rodziny (m.in. poradnie psychologiczno-pedagogiczne, rodzinne ośrodkidiagnostyczne, poradnie rodzinne, kuratorzy, psychologowie szkolni, instytuty badawcze na uczelniach wyższych, prywatne gabinety pedagogiczne i psychologiczne, studenci kierunków pedagogicznych i psychologicznych).
Z recenzji dr hab. Andrzej Łukasik, prof. UR - Zakład Psychologii Uniwersytet RzeszowskiO czym jest książka Katarzyny Loreckiej? O miłości. Tytuł nie zwodzi Czytelnika. Ale książka jest pełna niespodzianek. Gdy myślisz, że znajdziesz w niej kolejne porady dla zakochanych, okazuje się, że jest tam solidna naukowa wiedza psychologiczna. Gdy sądzisz, że ta wiedza Cię przerośnie, przekonujesz się, że jest podana w niezwykle przejrzysty i przystępny sposób. Gdy myślisz, że jest to tylko wiedza teoretyczna, to okazuje się, że masz do dyspozycji ćwiczenia, które pomogą Ci w rozumieniu siebie i partnera lub partnerki. A wszystko napisane z pasją, tak jak o miłości pisać należy.Mawia się, że wiara czyni cuda, a pasja bywa zaraźliwa. Polecana książka powstała z wiary w prawdziwą, wzmacniającą partnerów miłość i w zdolność ludzi do samodoskonalenia się, przeciwstawiania obciążeniom płynącym z doświadczeń cyklu życia, które mogą utrudniać pełne cieszenie się bliskością z drugim człowiekiem. Tworzeniu tego syntetycznego kompendium wiedzy o zagadnieniach związanych z miłością, których wpływ odczuwamy, wchodząc w intymne relacje, towarzyszyła też wiara w to, że Czytelnik znajdzie w nim inspirację do innego spojrzenia na własny potencjał w tym zakresie. Pasja, z jaką Autorka tworzyła publikację, otworzyła drogę do wielu serc.
W niniejszej publikacji zasadniczym celem uczyniłam rekonstrukcję i krytykę dyskursów o młodzieży (w ramach pewnego historycznie określonego „pola dyskursywnego”) i ostatecznie identyfikację relacji wiedzy – władzy, w której znajduje oparcie i legitymizację praktyka sprawowania władzy nad współczesną młodzieżą. Ostatecznie książka ta pomyślana jest jako narracja na temat urządzania młodzieży w Polsce. Zwracam się w stronę stworzonej przez Foucaulta jednej z najbardziej inspirującej poznawczo we współczesnych naukach społecznych koncepcji urządzania. (…)
W Królestwie Arabii Saudyjskiej przebywałam dwa lata, od lipca 2010 do lipca 2012 r. Pobyt związany był z pracą zawodową mojego męża. Bycie żoną specjalisty na kontrakcie dawało mi ochronę i możliwości przebywania w środowisku rdzennych Saudyjczyków, bywania w ich domach i podejmowania w sposób zupełnie naturalny rozmów z kobietami, prowadzonych w duchu „między nami kobietami”. Dzięki temu moja sytuacja była wyjątkowo dogodna dla podjęcia badań etnograficznych sensu stricto i przysługiwały mi pewne swobody, których saudyjskie kobiety nie doświadczają. Czynniki te pozwoliły mi na podjęcie incognito badań nad sytuacją saudyjskiej kobiety. Badaniom sprzyjały też moje małe dzieci, które wzbudzały zainteresowanie, oraz chęć podejmowania rozmów ze mną. Nie bez znaczenia była moja płynna znajomość angielskiego i chęć uczenia się tego języka przez mieszkańców Królestwa. Nie mogę jednak stwierdzić, że – przebywając dwa lata w tym państwie – mogłam zupełnie bezkarnie prowadzić obserwację uczestniczącą, choć było wiele okazji, które pozwalały wniknąć dość głęboko w istotne elementy życia społecznego obywateli Królestwa. Dodam także dla pełnej wiarygodności moich badań, że niektóre moje interlokutorki były zdziwione niestosownością stawianych przeze mnie pytań, które niejednokrotnie wydawały im się dziwne: „OK, Anna, ale ty jesteś zabawna, ty i te zachodnie kobiety...”. Był to wystarczający argument przeciwko mojej zbyt wścibskiej ciekawości. Jest rzeczą oczywistą, że mniej dogodnie przebiegało badanie, gdy w nielicznych przypadkach moja interlokutorka nie znała języka angielskiego; trudności te opisuję w rozdziale poświęconym warsztatowi badawczemu. Mam nadzieję, że to wyjaśnienie okoliczności podjęcia przeze mnie opisywanej tematyki rozwieje wątpliwości Czytelników.
Zakończę powtarzanym przez badanych zdaniem, które wszak pasuje do biegu wydarzeń, jakie wpłynęły na moją obecność w saudyjskiej przestrzeni kulturowej kobiet: „Wszystko jest w rękach Allacha i tej woli przeciwstawić się nie godzi”.
Od autorki
Niniejsza praca porządkuje omawiane zagadnienia w dwóch częściach. Część pierwsza poświęcona jest rozważaniom teoretycznym, druga natomiast ma charakter empiryczny. Opracowanie teoretyczne podzielono odpowiednio na tematykę starości i przemocy.
Rozdział pierwszy Starość w wymiarze historycznym, indywidualnym i społecznym omawia wybrane aspekty starości istotne z punktu widzenia podjętego tematu. Zaprezentowano periodyzację starości, sporo miejsca poświęcono ukazaniu znaczenia człowieka starszego/starego na przestrzeni dziejów oraz postrzeganiu starości i ludzi starszych współcześnie. Przedstawiono także wybrane stanowiska teoretyczne w perspektywie psychospołecznej. Omówiono również rolę pedagogiki społecznej wobec osób starszych oraz miejsce człowieka starszego w rodzinie. Na tym tle podjęto próbę ukazania znaczenia relacji międzypokoleniowych, a także wskazano na potrzeby osób w tym okresie życia.
Rozdział drugi Przemoc – jej źródła, manifestacje i rola w relacjach międzyludzkich rozpoczyna się od ustaleń definicyjnych związanych z przemocą, także w kontekście różnorodnego nazewnictwa stosowanego w różnych krajach. Następnie dokonano przeglądu badań nad przemocą wobec osób starszych prowadzonych zarówno w Polsce, jak i na świecie. Zaprezentowano teoretyczny model wykorzystywany dla wyjaśnienia przemocy stosowanej wobec osób starszych na podstawie podejścia opracowanego w 2011 roku przez Kerry Burnight i Laurę Mosqueda. W kolejnych podrozdziałach omówiono mechanizmy przemocy i czynniki ryzyka, które zwiększają prawdopodobieństwo jej występowania. Nieco uwagi poświęcono charakterystyce sprawców oraz omówiono procedurę Niebieskiej Karty w polskim systemie przeciwdziałania przemocy domowej.
Część empiryczną pracy rozpoczyna rozdział trzeci, zatytułowany Osoby starsze w sytuacji przemocy domowej – studium przypadku. Zawarto w nim rezultaty badań jakościowych – opis i analizę siedmiu przypadków. Podstawę stanowił materiał empiryczny obejmujący wywiady autobiograficzno-narracyjne przeprowadzone z osobami starszymi doświadczającymi przemocy domowej. Dążąc do rozpoznania procesów trajektoryjnych, podjęto próbę osadzenia narracji w fazach trajektorii cierpienia Fritza Schützego. Toteż układ analizy w części pierwszej tego rozdziału ukazuje traumatyczne doświadczenia osób starszych w perspektywie biograficznej (ujęcie podłużne), w części drugiej odnosi się zaś do perspektywy problematycznej (ujęcie poprzeczne).
W rozdziale czwartym Przemoc domowa wobec osób starszych w świetle analizy dokumentów policyjnych – dualna perspektywa zaprezentowano wyniki badań ilościowych na podstawie analizy dokumentów policyjnych, które pogłębiono badaniami jakościowymi. Zamierzeniem było ukazanie rozmiarów i przejawów zjawiska oraz typu relacji rodzinnych między sprawcą a ofiarą. Dążono do poszukiwania istotnych zależności między cechami społeczno-demograficznymi ofiar i sprawców a występowaniem przemocy i różnorakimi zachowaniami. Na podstawie zebranych danych dokonano scharakteryzowania ofiary i sprawcy, konstruując statystyczny profil osoby starszej krzywdzonej w rodzinie oraz osoby stosującej przemoc.
Publikacja powstała jako dopełnienie wcześniejszych studiów Autora nad współczesnymi teoriami i nurtami wychowania. Książka nie ma charakteru badań historycznych, gdyż zakres analizowanego rozwoju myśli pedagogicznej ma niedługą historię, a pod pewnymi względami wykracza nawet poza rozwój nauk pedagogicznych, choć te czerpią z nich swoje inspiracje.
Książka jest owocem prowadzonych przez wiele lat badań i dyskusji w środowiskach akademickich w naszym kraju. Kolejne jej fragmenty są wynikiem spotkań i wygłaszanych w czasie konferencji referatów, które miały miejsce na wielu uczelniach wyższych w Polsce. Niektóre były częściowo publikowane w rozproszonych materiałach konferencyjnych czy tomach jubileuszowych. Książka nawiązuje także do zapoczątkowanego w 1989 r. cyklu seminariów i studiów kulturowych, jakie prowadzili profesorowie UMK w Toruniu – Zbigniew Kwieciński i Lech Witkowski pod nazwą „Nieobecne dyskursy”. Dzięki nim odtwarzane były nieistniejące i zniszczone w okresie PRL dyskursy pedagogiczne, w tym szeroko rozumiana pedagogika humanistyczna.
Książka jest niezastąpioną pomocą w zwalczaniu problemu z nauką czytania i pisania, który nie polega na tym, jak wielu sądzi, czy dziecko nauczy się czytać i pisać, lecz na tym, jakim sposobem i w jakim czasie to osiągnie. Prezentowane w niniejszej publikacji bajki pomagają dzieciom zbudować zbiór skojarzeń ułatwiających prawidłowe rozpoznawanie liter, a dzięki zabawie uatrakcyjniają proces nauki czytania i pisania.
O tym, że bajki mają morał, wie każde dziecko. Ale o tym, jak morał wcielić w życie już niekoniecznie. Każdy z nas pamięta z dzieciństwa przedziwne, magiczne baśnie, z namaszczeniem czytane przez mamę lub babcię. Baśnie, w których mówiące zwierzęta, złośliwe wiedźmy i dobre wróżki czarowały małych odbiorców, zasłuchanych z otwartą buzią. Jak jednak niezwykłe przygody Tomcia Palucha przełożyć na codzienne zmartwienia całkiem zwykłego przedszkolaka? Być może dlatego Hanna Szaga napisała Bajki terapeutyczne, czyli zbiór siedmiu krótkich opowiastek, tytułowych bajeczek, gdzie dzielnymi bohaterami są czasem bardzo nieśmiałe i zagubione przedszkolaki, a w roli złego czarnoksiężnika występują zjawiska doskonale znane małym Czytelnikom: mrok w ciemnym pokoju, autobus, który uciekł, potworna nieśmiałość, która ściska gardło. Z jaką ulgą nasz mały Czytelnik się dowie, że mrok pokoju skrywa ukochane Zabawki, autobus, który uciekł, nie był ostatnim, a nieśmiałych dzieci jest znacznie więcej, niż nam się zdawało Bajki terapeutyczne dla małych i dużych.
Książka prof. Lecha Witkowskiego "Versus" rzuca metodologiczne wyzwanie pedagogom i psychologom oraz ich podręcznikom w zakresie odczytania i zastosowania teorii cyklu życia Erika Eriksona. Kluczowa idea o jaką autor się upomina dotyczy "dwoistej struktury faz" stanowiącej wyraz wewnętrznej psychodynamiki jako napięcia wewnątrzfazowego a nie tylko wpisanego w przejście między fazami.
Ważne świadectwo wagi tej książki stanowią: zamieszczona jako posłowie do książki recenzja znakomitego psychologa społecznego i pedagoga specjalnego prof. Stanisława Zbigniewa Kowalika oraz obszerne fragmenty rekomendacji prof. Zbigniewa Kwiecińskiego. Obaj postulują szeroką recepcję z pożytkiem dla wielu dyscyplin pedagogicznych i psychologicznych. Metodologicznie autor sytuuje swoje odczytanie Eriksona w opisanym osobno w książkach "przełomie dwoistości" oraz nawiązuje do idei "ekologii" cyklu życia, w nawiązaniu do ekologicznej wykładni pedagogiki społecznej Heleny Radlińskiej.
Książkę powinni przestudiować wszyscy doktoranci nauk społecznych i wszyscy zainteresowani problematyką metodologiczną na styku teorii i praktyki wspomagania rozwoju psychospołecznego. Książka podsumowuje ponad 25 lat rozważań i studiów autora w powyższej problematyce.
Prezentowaną książkę można czytać jako narrację o różnych kontekstach rozumienia partnerstwa w relacji małżeńskiej, o sposobach konstruowania partnerskiego bycia w rodzinnej codzienności, również w wymiarze rodzicielstwa, a także jako refleksję nad konsekwencjami realizowania partnerskiego, nietradycyjnego małżeństwa w kulturze, w której tradycja wciąż ona obszar konfliktów, napięć i dylematów, które na co dzień towarzyszą kobietom i mężczyznom próbującym zmierzyć się z ideą egalitaryzmu we własnym związku – na przekór tradycji, wychowaniu, innym ludziom, a czasem samym sobie. Jest to książka o tych, których bycie w rodzinie, przez brak gotowych rozwiązań, to nieustanne negocjacje i stawanie się, a więc całożyciowy proces uczenia się w relacji do partnera(-ki). To zatem także refleksja o edukacji i praktyce edukacyjnej – pedagogia sprawiedliwości (wzajemnej), traktująca o wyborach i wysiłkach „samokształceniowych i samowychowawczych” współmałżonków podejmujących próbę budowania partnerskich relacji w rodzinie, ale także o koncepcjach i wysiłkach wychowawczych kierowanych wobec własnych dzieci, o socjalizacyjnym znaczeniu środowiska społecznego, jakie tworzą rodziny partnerskie, oraz o przekazie kapitału społecznego i kulturowego (wraz z ekonomicznym), co uwypukla jej socjopedagogiczny charakter […]
Proponowana książka wpisuje się w wielowymiarowe i wieloobszarowe sposoby poznania, poznawania, oglądu i opisu starzenia się i starości. Ma ona charakter interdyscyplinarny, a koncentruje się wokół społecznych teorii starzenia się i starości. Przeprowadzono w niej analizę różnych aspektów starzenia się i starości w perspektywie doświadczania jednostkowego oraz zbiorowego na poziomie indywidualnym i demograficznym, z wieloma odniesieniami do zadań oraz działań z pola polityki społecznej i pracy socjalnej. Umieszczając te rozważania i dociekania w paradygmacie aktywnego starzenia się, nie tylko uwypuklamy zalety, możliwości i potencjalności okresu starości, lecz także nie uciekamy od pokazywania opresyjności starzenia się i starości, ograniczeń i niemożności charakterystycznych dla tego okresu w życiu, a wszystko to w kontekście szeroko i wielopłaszczyznowo ujmowanych uwarunkowań jednostkowych, społecznych, rodzinnych, ekonomicznych, gospodarczych, zdrowotnych, często zawierających się w przedmiocie polityki społecznej. W prezentowanej pracy zaproponowano dwa porządki oglądu starzenia się oraz starości i zjawisk z nią współwystępujących. W pierwszym zakres tematyczny podejmowanych rozważań obejmuje możliwości i ograniczenia kształtujące oblicza współczesnej starości i warunki społeczno-kulturowe procesu starzenia się – zarówno w wymiarze jednostkowym, jak i społecznym. W drugim usystematyzowano treści opisujące starzenie się i starość oraz zjawiska i procesy z nią współwystępujące, tak aby podkreślić epistemologiczny walor książki, a jednocześnie jej elementarny, podręcznikowy charakter. W kolejnych rozdziałach opisano kształtowanie się gerontologii jako nauki o starzeniu się i starości, uwarunkowaniach tego procesu i jego przebiegu. Omówiono teorie starzenia się i starości ze wskazaniem na główne strategie adaptacji do tego okresu życia, wreszcie opisano cechy starości stanowiące o jej odmienności od pozostałych etapów życia i dość wysublimowanej specyfice. Dość szczegółowemu oglądowi poddano starość w wymiarze jednostkowym i parametry ją opisujące, takie jak: codzienność seniorów, ich potrzeby z uwzględnieniem ich zmienności i specyfiki, zdrowie, życie rodzinne i przestrzeń fizyczna, wreszcie intymność i prywatność ludzi starszych. Wymiar jednostkowy uzupełniono o społeczny aspekt starzenia się, w którym szczegółowemu opisowi w pierwszej kolejności poddano kapitał jednostkowy osób starszych – ich możliwości i przestrzeń aktywności edukacyjnej, społecznej, kulturalnej, wyznaczające ramy ich rozwoju oraz budowania tożsamości i podmiotowości. W tym aspekcie nie mogły zostać pominięte procesy i zjawiska społeczne zagrażające funkcjonowaniu seniorów, stanowiące blokady w ich uczestnictwie społecznym. Nie brak w książce odniesień do zagadnień egzystencjalnych obecnych w życiu ludzi starszych oraz problemów, z którymi przychodzi zmagać się wielu z nich, takich jak: lęki, cierpienie, żałoba i poczucie braku sensu życia, a także ubóstwo, samotność, uzależnienia oraz przemoc doświadczana w starości. Całość dopełniona została treściami odwołującymi się do aksjologicznej warstwy procesu starzenia się i przeżywania starości. Książka, którą oddajemy do rąk Czytelników, mimo wielu jej epistemologicznych, aksjologicznych, a także prakseologicznych walorów nie daje odpowiedzi na wszystkie nurtujące nas pytania o naturę starości i różnorodność jej przeżywania. Wierzymy, że rozbudzi w Czytelnikach ciekawość do dalszych pogłębionych teoretyczno-empirycznych poszukiwań i ustaleń. Autorzy
Problematyka publikacji porusza zagadnienie współwystępowania zaburzeń rozwojowych u dzieci. Tematyka ta, coraz częściej staje się przedmiotem zainteresowań wielu badaczy, diagnostów i terapeutów, tym bardziej, iż w praktyce klinicznej spotykamy coraz większą grupę dzieci, u których stwierdza się występowanie objawów kryterialnych przypisanych więcej niż jednemu zaburzeniu. Łączne występowanie kilku zaburzeń zdecydowanie modyfikuje proces rozwoju i funkcjonowanie dziecka na każdym jego etapie. Określenie profilu owego procesu rozwojowego oraz skali charakterystycznych objawów, ma centralne znaczenie do diagnozy klinicznej dziecka, a w szczególności diagnozy różnicowej.
Wobec złożoności patomechanizmu odpowiedzialnego za współwystępowanie zaburzeń rozwoju u dzieci, grupa badaczy podjęła rozważania nad dylematami diagnostycznymi na styku takich zaburzeń, jak: autyzm, zespół Aspergera, zaburzenia semantyczno ? pragmatyczne, niewerbalne trudności w uczeniu się, ADHD, centralne zaburzenia przetwarzania słuchowego, opóźnienia w rozwoju, autyzm atypowy, schizofrenia wczesnodziecięca, zaburzenia zachowania oraz zaburzenia psychotyczne. Pewna część rozważań została poświęcona zaburzeniom współwystępującym w chorobie przewlekłej, mózgowym porażeniu dziecięcym, dyslalii rozszczepowej oraz przy defektach wzroku. Zamiarem autorów było przybliżenie Czytelnika do odpowiedzi na nurtujące go pytania o rozwój dzieci z zaburzeniami łączonymi.
Książka adresowana jest do specjalistów różnych dziedzin ? lekarzy, w tym głównie pediatrów, neurologów i psychiatrów dziecięcych, ponadto do psychologów klinicznych, pedagogów specjalnych, neurologopedów, rehabilitantów, a także do studentów, powyższych specjalności.
Najlepsza Książka Psychologiczna 2015
w kategorii Styl życia decyzją Internautów!
Książka składa się z czterech głównych rozdziałów. Pierwszy ma charakter teoretyczny. Przedstawiono w nim najważniejsze tezy socjologiczne, psychologiczne i pedagogiczne odnoszące się do sensu życia w kontekście przemian społecznych (w tym samotności osób starszych) oraz wyzwań edukacyjnych, jakie za sobą pociągają. W rozdziale drugim ukazano metodologiczne założenia badań własnych, które osadzono w paradygmacie badań ilościowo-jakościowych.
Kolejny rozdział ksiażki to analiza wyników badań własnych. Zaprezentowano w niej i porównano poczucie sensu życia osób starszych, uwzględniając miejsce zamieszkania i płeć osób badanych. Poczucie sensu życia przeanalizowano również w kontekście relacji do innych osób, do własnej starości, ojczyzny, Boga oraz w odniesieniu do samotności. Zaproponowane ujęcie poddanych analizie wyników badań ma swoje uzasadnienie, które zostało zaprezentowane w części teoretycznej. Ostatni rozdział pracy to swoiste tropy edukacyjne, jakie należy podjąć w kontekście przygotowania osób starszych do całościowego uczenia się, w tym szczególnie przygotowania do życia usensowionego.
Na końcu książki zamieszczono bibliografię. Powstał naukowo-badawczy ogląd w odniesieniu do poczucia sensu życia osób starszych dzięki wiedzy i naukowemu kunsztowi autorów wymienionych pozycji, a niniejsza publikacja przyjęła prezentowany w dalszej części kształt. Lektura licznych prac pozwoliła wyjść poza ramy tendencyjnego myślenia o sensie życia osób starszych oraz nakreślić jego wieloaspektowość i wartość w budowaniu celów egzystencji człowieka, których wiek nie może ograniczać.
Książka w zamierzeniu autora adresowana jest do pedagogów społecznych, pracowników socjalnych, studentów kierunków pedagogicznych, psychologii, socjologii, politologii, nauk o rodzinie i teologii. Powinna być również dobrze przyjęta przez wszystkich opiekunów formalnych i nieformalnych, dla których ważne jest, aby osoby starsze nie utraciły sensu życia. W sytuacjach granicznych ważne wydaje się upatrywanie sensu zarówno w tym, co było, jak i w tym, co jest i będzie. Dostrzeganie w życiu sensu jest siłą motywującą do aktywnego realizowania go. Niezależnie bowiem od stanu psychofizycznego niezmiernie ważnym atutem życia człowieka jest odszukiwanie sensu tak w tym, co jest, jak i w tym, co będzie, w czasie obecnym, jak i przyszłym, w życiu ziemskim, jak i transcendentnym.
Stojący w opozycji do starogreckiego stylu spędzania czasu, chrześcijański etos pracy od stuleci nie ulegał większym zmianom; praca była nie tylko źródłem utrzymania, nie tylko – poprzez rodzaj – określała status społeczny, lecz również, a może przede wszystkim, stanowiła jedyną akceptowalną formę egzystencji, wywodzącą się ze starotestamentowych przykazów. Ten raz na zawsze ustalony porządek uległ w ciągu zaledwie kilku ostatnich dekad gwałtownemu rozbiciu i przeobrażeniu, „etos pracy” zamieniając na „rynek pracy”. Rewolucji, która wstrząsnęła współczesną ekonomią, poświęcona jest Marginalizacja na rynku pracy. Teorie a implikacje praktyczne, pod red. profesora Norberta G. Pikuły. W kilkunastu rozdziałach, zgrupowanych w trzech częściach, Autorzy nie tylko pokazują, jakim przeobrażeniom uległa współczesna definicja pracy, ale i poddają analizie trzy z wielu problemów, z jakimi borykają się uczestnicy (często mimowolni) ekonomicznego „wyścigu szczurów”; i tak część pierwsza poświęcona jest dyskryminacji seniorów na rynku pracy, część druga omawia bariery, z jakimi zmierzyć się musi czynna zawodowo kobieta, wreszcie – część trzecia koncentruje się na kreowaniu lepszej przyszłości dla młodych ludzi, pochodzących z rodzin, dotkniętych tytułową marginalizacją.
Prezentowana publikacja składa się z trzech głównych części, poprzedzonych artykułami wprowadzającymi w zagadnienie etosu pracy i jej wartości. Autorzy problematykę pracy ujmują z perspektywy nauki Jana Pawła II.
W pierwszej części, zatytułowanej Dyskryminacja na rynku pracy, autorzy skoncentrowali się na trudnościach z zatrudnianiem osób starszych. Zwrócono również uwagę na indywidualne i społeczne konsekwencje bezrobocia. Druga część – Kobieta na rynku pracy – jest zbiorem artykułów traktujących o wartościach, możliwościach i pozytywnych efektach wynikających z zatrudniania kobiet, przy jednoczesnym zwróceniu uwagi na czynniki płynące z rynku pracy, które uniemożliwiają ich zatrudnienie, rozwój zawodowy, karierę zawodową. Natomiast ostatnia, trzecia część, nosząca tytuł Młodzież – edukacja – praca, dotyczy możliwości zapobiegania zjawisku marginalizowania młodzieży wywodzącej się z rodzin doświadczających wykluczenia oraz osób niepełnosprawnych poprzez zastosowanie odpowiednich strategii edukacyjnych, wychowawczych, a także adekwatnych do potrzeb form wsparcia.
Książka jest opracowaniem z pogranicza filozofii i psychologii, porusza problemy tanatopsychologiczne (tzn. związane z psychologią śmierci, umierania i żałoby etc) na tle filozoficznych rozważań o człowieku.
Rozważania podejmowane są w oparciu o myśl krakowskiego psychiatry Antoniego Kępińskiego i koncentrują się głównie na pokazaniu zależności między szeroko rozumianą antropologią a psychologią śmierci. Przez analizę zawartych w twórczości Kępińskiego wątków tanatopsychologicznych i filozoficznych starano się pokazać jak bardzo myślenie o człowieku (na wielu różnych poziomach) związane jest z faktem jego śmiertelności.
Chociaż z roku na rok problematyka tanatopsychologiczna staje się coraz bardziej obecna w debacie społecznej i naukowej, to jednak zainteresowanie nią wciąż jest małe (szkoda, bo śmierć dotyczy każdego bez wyjątku). Niniejsza książka pozwala na poszerzenie wiedzy w tym temacie. Odwołanie się do pracy Kępińskiego uświadamia ponadto, że i w polskiej psychologii tematyka śmierci była podejmowana, wcześniej niż się wydaje, a polska nauka posiadała niebanalnego myśliciela.
Celem książki jest pokazanie aktualności problematyki tanatopsychologicznej, zarówno w podejściu do pacjentów (zwłaszcza terminalnie chorych) czy opiece hospicyjnej ale też w rozważaniach antropologicznych, i jakiejkolwiek innej próbie opisu kondycji człowieka w świecie. Drugim celem książki jest przedstawienie wspomnianych zależności na konkretnym przykładzie życia. Antoni Kępiński opisywał człowieka nie jako teoretyk, ale jako praktyk i najlepiej wiedział co w człowieku siedzi. Jego spostrzeżenia były przeniknięte osobistymi doświadczeniami, zwłaszcza wojennymi, wśród których jest i to najbardziej traumatyczne ? obozy jenieckie i obóz koncentracyjny.
W pierwszym rozdziale przedstawiono główne problemy poruszane przez tanatopsychologię (postawy wobec śmierci, lęk przed śmiercią? etc). W drugim rozdziale przybliżono myśl Antoniego Kępińskiego ze szczególnym uwzględnieniem rozważa dotyczących śmierci. Trzeci rozdział pokazuje oryginalność myśli Kępińskiego, i rozważa możliwości pomocy ludziom umierającym, wolontariuszom czy żałobnikom.
Mimo, iż książka jest pracą naukową, problematyka jaką podejmuje może zainteresować nie tylko filozofów czy psychologów, ale też każdego człowieka zastanawiającego się nad swoim życiem i śmiertelnością.
Mateusz Marciniak autor „Orientacje konsumpcyjne młodzieży akademickiej” podejmuje się trudnego zadania, dyskusji z założeniami Zygmunta Baumana, jednego z najchętniej czytanych i cenionych polskich socjologów ostatnich lat. Analiza baumanowskich postulatów, prognoz i apeli dotyczących zwłaszcza konsumpcyjnego podejścia do elementów życia społecznego, przebiega w sposób rzeczowy, solidny i przejrzysty. Treść opracowania charakteryzuje się wysoką erudycją autora oraz trafny dobór i krytyczne wykorzystanie dostępnego piśmiennictwa, oraz badań własnych.
Książka podejmuje dosyć ważne w aktualnej refleksji socjologicznej zjawiska. Wg. Baumana modelowy uczestnik społeczeństwa, konsument, wszystkie elementy rzeczywistości traktuje na wzór relacji z towarami konsumpcyjnymi. Zjawisko to dotyczy: czasu, przestrzeni, przedmiotów, innych ludzi, siebie, wartości i społeczeństwa. Wszystko podlega konsumpcji. Autor, na podstawie wyników badań przeprowadzonych wśród grupy studentów UAM stara się odpowiedzieć, czy takie podejście w istocie jest słuszne. Czy i jak dalece ukształtowanie orientacji konsumpcyjnej potwierdza tę koncepcję? Czy podejście Baumana nie jest już nieco zdezaktualizowane, czy było słuszne dotychczas, czy nazywanie społeczeństwa – konsumpcyjnym, nie było przekoloryzowaniem? Tytułowa orientacja konsumpcyjna dotyczy tego, na ile „konsumowanie” staje się podstawowym schematem poznawczym, na podstawie współczesnej młodzieży akademickiej. Wrażenie robi zwłaszcza empiryczne podejście do analizowanych teorii i wzorcowo ujęta metodologia cyklu badań nad wybraną grupą.
Można się zastanawiać, czy określanie konsumpcji duchem epoki – motorem współczesnych społeczeństw, jest uzasadnieniem słusznym. Z pewnością warto się nad zagadnieniem pochylić i spróbować poddać go weryfikacji, odczarować pewne zastane założenia. Jak słusznie zauważa prof. Czerepaniak-Walczak są to analizy uwalniające pojęcie konsumpcji i tego syndromu od statusu wytrychów albo ozdobników.
W niniejszej publikacji zasadniczym celem uczyniłam rekonstrukcję i krytykę dyskursów o młodzieży (w ramach pewnego historycznie określonego „pola dyskursywnego”) i ostatecznie identyfikację relacji wiedzy – władzy, w której znajduje oparcie i legitymizację praktyka sprawowania władzy nad współczesną młodzieżą. Ostatecznie książka ta pomyślana jest jako narracja na temat urządzania młodzieży w Polsce. Zwracam się w stronę stworzonej przez Foucaulta jednej z najbardziej inspirującej poznawczo we współczesnych naukach społecznych koncepcji urządzania. (…)
Strukturę i kierunek wywodu wyznaczyło przyjęcie założenia, że współczesne dyskursy o młodzieży stanowią konstytutywny element urządzania społeczeństwa. W związku z tym zasadnicza linia rozważań obejmuje analizę tego, jak określone reprezentacje młodzieży (profile epistemiczne, wiedza, racjonalności) czynią możliwymi, uprawomocniają istnienie pewnych typów praktyk społecznych (technik, interwencji, strategii, programów). Celem Autorki było bowiem ukazanie owego permanentnego i konstytutywnego powiązania episteme i techne w praktykach dyskursywnych i polityce młodzieżowej. Z tego powodu rozpoczyna od refleksji nad problematyką władzy w perspektywie pedagogiki analityczno-krytycznej, w której to odnajduje teoretyczne i metodologiczne ugruntowanie analiz prowadzonych w kolejnych częściach pracy.
Książka stanowi prezentację doświadczeń zdobytych podczas realizowania działań na rzecz małych dzieci zagrożonych niepełnosprawnością i niepełnosprawnych oraz ich rodzinom przez placówki zakwalifikowane do realizacji pilotażu programu rządowego WWKSC.
Gwarancją wysokiego poziomu merytorycznego wykonania zadań programowych bezpośrednio z dziećmi, była dobrze zaplanowana strategia działań i stworzenie w systemie międzyresortowym optymalnego modelu działań lokalnych na rzecz wielospecjalistycznej, kompleksowej i ciągłej pomocy dzieciom zagrożonym niepełnosprawnością lub niepełnosprawnym od momentu wykrycia takiej potrzeby.
Przy założeniu, że dany samorząd przejawia wolę zaspokajania potrzeb w zakresie wczesnego wspomagania rozwoju i wczesnej interwencji medycznej, jego działania powinny być skupione na zapewnieniu koordynacji organizacyjno-finansowej i interinstytucjonalnej w taki sposób, aby służyła wyrównywaniu szans i późniejszym sukcesom edukacyjnym i wychowawczym.
Prezentowana praca składa się z siedmiu rozdziałów części teoretycznej i trzech rozdziałów części empirycznej.
W pierwszych rozdziałach części teoretycznej przedstawiono m.in. dostępne dane statystyczne, które uzasadniają potrzebę podejmowania działań programowych, charakterystykę obecnej sytuacji i bariery w realizacji działań międzyresortowych.
Kolejne rozdziały identyfikują adresatów programu, cele, zadania i przewidywane efekty tych działań oraz założenia organizacyjne i standardy wymagań stawiane placówkom wnioskującym o rekomendację do prowadzenia działań programowych.
Istotne informacje dotyczące międzyresortowego finansowania działań na rzecz dzieci zawiera 6 rozdział.
W części empirycznej przedstawiono rezultaty dwuletniego wdrażania programu WWKSC dotyczące: działań koordynujących program, spełniania warunków konkursowych umożliwiających placówkom uzyskanie rekomendacji do programu, spełniania warunków formalnych i merytorycznych przez rekomendowane placówki, analizy zależności między czynnikami związanymi z tworzeniem systemu, a obecnym etapem realizacji założeń programowych, oraz raport z bezpośredniej pracy programowej z dziećmi. Opis wybranych wniosków stanowi egzemplifikację dokonanej pracy przygotowawczej niektórych placówek do uczestnictwa w programie.
Uzyskane rezultaty zostały sformułowane w podsumowaniu każdego rozdziału, jak również w zakończeniu pracy i wnioskach końcowych.
Tematyka niniejszej książki koncentruje się wokół zagadnień związanych z działaniem w polu pracy socjalnej, a szczególnie z nowymi przestrzeniami działania podejmowanego przez pracownika socjalnego. Praca socjalna ujmowana jest zarówno jako teoretyczna refleksja jak i praktyka społeczna – przy czym oba te wymiary współistnieją ze sobą. Praktyk, by móc identyfikować, analizować i oceniać niepokojące kwestie społeczne, a następnie podejmować skuteczną interwencję (zmianę) powinien działać w oparciu o refleksję naukową. Współcześnie działania pomocowe są realizowane nie tylko w znanych dotychczas obszarach, ale pojawiają się również nowe przestrzenie, w których pracownik socjalny uczy się sobie radzić.
Prezentowana książka składa się z trzech części. Autorzy pierwszej z nich naświetlają problematykę pracy socjalnej w wymiarze aksjologicznym.
W drugiej części publikacji szczególną uwagę poświęcono zagadnieniom z obszaru praktyki społecznej. Autorzy zamieszczonych w niej tekstów dokonują prezentacji działań socjalnych skierowanych zarówno do dzieci, jak i dorosłych. Podejmują oni między innymi problematykę osób chorych, niepełnosprawnych, resocjalizowanych. Przeważa tu zainteresowanie pracą socjalną na rzecz rodzin, w tym rodzin w żałobie oraz ubogich. Teksty obrazują także wybrane przykłady pomocy instytucjonalnej, np. działalności Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca czy też Klubu Seniora.
Artykuły z obszaru pomocy potrzebującym w wymiarze prawnym i praktyce społecznej składają się na cześć trzecią prezentowanego tomu.
Publikacja skierowana jest do szerokiego grona odbiorców, zarówno teoretyków, jak i praktyków pracy socjalnej.
Zawarte w tej pozycji zasoby wiedzy, źródła i obszerna literatura prezentowanych problemów, jak tez wielość podejść metodologicznych, a także szeroka gama sposobów prezentacji uogólnień, jak też staranne zarysowanie dawnych i równolegle nowych przestrzeni pracy socjalnej w różnych lokalnych środowiskach, (...), uzasadnia (...), że książka będzie ważną pedagogiczna pozycją.
Stanowi ona pewnego rodzaju "panoramę" problemów, trudności, dylematów jakie staja przed pracownikami socjalnymi dziś, w obecnych warunkach społecznych i ustrojowych. ukazuje, że praca socjalna to nie tylko praktyka działania ale także konieczność stawiania sobie pytań teoretycznych i szukania na nie odpowiedzi we wszystkich konkretnych sytuacjach.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
