Publikacja zawiera charakterystykę systemu wspierania rodziny oraz opis roli ośrodka pomocy społecznej w systemie wspierania rodziny, przedstawia zakres zadań ośrodka w kontekście pracy z rodziną i optymalny standard wykonywania zadań na rzecz wspierania rodzin przeżywających trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo-wychowawczych.
Książka została opracowana w sposób, który umożliwia analizę działań i czynności ośrodka pomocy społecznej w różnych sytuacjach problemowych, przy czym każdy z problemów rodziny został przedstawiony oddzielnie, w formie tabelarycznej, wskazującej rodzaj i szczegółowy katalog działań, osobę odpowiedzialną za ich prowadzenie oraz dokumenty, jakie świadczą o ich wykonaniu.
Dla pełnego obrazu podejmowanych działań poszczególne obszary problemowe zostały zilustrowane przykładami dobrej praktyki lub przykładami działań nieprawidłowych ośrodka pomocy społecznej. Chciano w ten sposób podkreślić ważne, pozytywne działania realizowane w obszarze pomocy społecznej oraz zwrócić uwagę na te, w których mogą się pojawiać nieprawidłowości w realizacji zadań.
Książka pt. Terapia Pedagogiczna stanowi przegląd wybranych metod stosowanych w terapii pedagogicznej oraz zawiera obszerny materiał metodyczny mogący wzbogacić warsztat pracy terapeutycznej z dziećmi. Znalazły się tutaj rozprawy na temat muzykoterapii i treningu relaksacyjnego, metody Ruchu Rozwijającego, kinezjologii edukacyjnej oraz terapii dzieci z zaburzoną neurodynamiką przez kontakt ze zwierzętami i wiele innych. Scenariusze zajęć zaś zostały opracowane z myślą o pracy z dziećmi przejawiającymi zaburzenia percepcji wzrokowej, słuchowej, z zaburzeniami lateralizacji oraz koordynacji ruchowej. Przedstawiono ponadto propozycje zajęć z dziećmi mającymi trudności z ortografią. Do każdego scenariusza zajęć opracowano pomoce, a w propozycjach zajęć podano przykład ich wykorzystania. Wszystkie pomoce do pracy korekcyjno-kompensacyjnej umieszczone są na dołączonej do książki płytce CD. Książka adresowana jest do pedagogów-terapeutów, rodziców nauczycieli w przedszkolach i szkołach wszystkich szczebli, a także studentów kierunków nauczycielskich.
Monografia Filozofia osobowości zawiera cztery rozdziały, z których rozdziały II, III, IV, stanowią rozwinięcie rozdziału I.
Rozdział I Konstytucja człowieka – wyznaczający fundament monografii – wspiera się na następującej tezie: podstawowe atrybuty człowieka da się ująć w terminach biokultury. Autorska wykładnia biokultury człowieka jest wyprowadzona z implikacji: jeżeli biologiczny rozwój człowieka jest konieczny, zaś kulturowe kształtowanie rozwoju jest przygodne, to w człowieku zbiega się to, co konieczne i to, co przygodne. Autorska idea biokultury człowieka zakłada, że ludzka natura determinuje biologiczny ROZWÓJ struktur wrodzonych mózgu, natomiast ludzka kultura warunkuje KSZTAŁTOWANIE permanentnie wyłaniającej się świadomości psychicznej i samoświadomości umysłowej z predyspozycji.
Rozdział II Wychowanie człowieka wspiera się na następującej implikacji: jeżeli konstytucja osobowości zależy od wychowania człowieka, to tym samym od wychowania człowieka zależy jego zachowanie. Zachowania powinny być przewidywalne i akceptowalne, zgodne z kulturowo-społecznymi oczekiwaniami uznanymi za wzorce. Co jest przyczyną tego, że tylko niekiedy to jest możliwe?
Teoria wychowania ma swój przedmiot badań i metody badań. Przedmiotem badań jest biokultura człowieka, zaś metody badań są nakierowane na równoważenie procesu dojrzewania osobowości, uwzględniającego do- stosowanie kulturowego kształtowania do biologicznego rozwoju. Wszelkie próby ideologizacji teorii wychowania prowadzą do zniekształcania osobowości człowieka. Każda prawidłowo skonstruowana teoria wychowania musi spełniać następującą implikację: jeżeli człowiek jest warunkowany biologicznym rozwojem struktur wrodzonych i kulturowym kształtowaniem, to wychowanie człowieka musi być warunkowane wydobywa- niem tego, co w strukturach wrodzonych chowane (wychowanie jako wy- dobywanie) oraz kształtowaniem tego, co wydobyte (wychowanie jako kształtowanie wydobytych predyspozycji). Bez elementarnej znajomości genetycznej struktury wrodzonej wszelkie wychowanie jest mniej lub bar- dziej przypadkowe; brak rozeznania struktur wrodzonych staje się siedliskiem edukacyjnego zamętu i zaburzeń psychicznych.
Druga część rozdziału poświęcona jest autorskiej teorii trójjedni, która ujmuje człowieka w trzech upostaciowieniach: człowieka jako osobę, człowieka jako istotę społeczną oraz człowieka jako obywatela. Wychowanie w perspektywie trójjedni człowieka odsłania sens wychowania personalnego, wychowania społecznego i wychowania obywatelskiego.
„Życie człowieka składa się z sekwencji pewnych wydarzeń, które dla każdej jednostki wypełnione są innego rodzaju doświadczeniami, gdyż przeżywa ona emocje i zdarzenia w sposób zindywidualizowany, a więc jedyny w swoim rodzaju.”
Autorka zgromadziła w swojej publikacji liczne teorie resocjalizacyjne (antropologiczne, psychologiczne, socjologiczne, ekonomiczne) dotyczące jednostek przestępczych w odniesieniu do przebiegu ich życia, a także poszczególnych jego elementów tj. tożsamości, stylu życia i innych. Niepowtarzalnym uzupełnieniem badań są materiały biograficzne osiemdziesięciu siedmiu skazanych osób, stanowiących grupę reprezentatywną.
Książka jest ważnym i aktualnym głosem w interdyscyplinarnej dyskusji o kondycji pedagogiki resocjalizacyjnej, a także ma duży wkład w badania nad znaczeniem metody biograficznej w naukach społecznych i dziedzinach pokrewnych.
Monografia stanowi dopełnienie poprzedniej monografii Filozofia człowieka, która poświęcona jest autorskiej idei biokultury człowieka, zaś obecna monografia - bazując na idei biokultury człowieka - ujmuje autorską ideę konstytucji osobowości człowieka w kontekście wychowania osobowości oraz zachowania warunkowanego osobowością.
Trójmian: teoria wychowania - teoria osobowości - teoria zachowania, wyznacza oś monografii.
Fragment Wprowadzenia
Książka dotyczy kilku ważnych zagadnień z punktu widzenia analiz współczesnego społeczeństwa Polski. Jest to z pewnością praca o jednym z elementów kształtowania się społeczeństwa obywatelskiego, o aktywności społecznej ludzi starych i funkcjonowania kluczowej społecznie instytucji, jaką są uniwersytety trzeciego wieku.
Jest to wreszcie publikacja, którą umiejcowiłbym też na pograniczu socjologii polityki, ponieważ dotyczy ona pewnych form aktywności politycznej. Jest to więc książka z pogranicza kilku subdyscyplin.
Z recenzji prof. Dra hab. Jacka Wodza
Publikacja poświęcona jest problematyce funkcjonowania dzieci z ADHD oraz ich rodzin. Przedstawiono w niej interdyscyplinarne spojrzenie na istotę zaburzenia w odniesieniu do najnowszych koncepcji biologicznych, psychologicznych i pedagogicznych. Poruszono najważniejsze zagadnienia dotyczące etiologii, symptomatologii, a także wsparcia i terapii dziecka z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej. Rozważania na temat rodziny podjęto w ujęciu systemowym, zakładającym wzajemność wpływów wszystkich członków stanowiących system rodzinny. Na podstawie przeprowadzonych badań nakreślono warunki wychowawcze typowe dla rodzin z dziećmi nadpobudliwymi psychoruchowo. Wyodrębniono charakterystyczne cechy funkcjonowania społecznego, edukacyjnego oraz emocjonalnego dzieci z ADHD, a także podjęto próbę zdiagnozowania sytuacji psychospołecznej ich rodzeństwa. Zebrany materiał umożliwił także przybliżenie czynników wpływających na relacje między rodzeństwem. Dzięki przyjęciu takiej perspektywy badawczej podkreślono znaczenie problemów każdego członka rodziny, w której wychowywane jest dziecko z dysfunkcją.
Praca jest interesującym, opartym o badania autorskie źródłem do wykorzystania zarówno przez teoretyków i praktyków podejmujących działania mające na celu wspieranie procesu terapeutycznego dzieci z ADHD i innymi zaburzeniami w rozwoju.
Autyzm wczesnodziecięcy należy do tych zespołów zaburzeń psychospołecznego rozwoju dziecka, które budzi żywe zainteresowanie przedstawicieli bardzo wielu dyscyplin nauki: medycyny, psychologii, pedagogiki i socjologii, ale również osób związanych z kulturą i sztuką. Jest bowiem znakiem, czy wręcz piętnem drugiej połowy XX wieku, tym bardziej bolesnym, iż dotyka dziecko we wczesnej fazie jego życia i rozwoju.
Praca jest oryginalna i nowatorska, ma duże znaczenie dla teorii i praktyki autyzmu wczesnodziecięcego. Autorka zadała sobie trud nawiązania kontaktów z innymi ośrodkami naukowymi, które koncentrują swoje zainteresowania badawcze wokół psychospołecznego rozwoju dzieci autystycznych i postanowiła zrealizować bardzo poważne zadanie – dokonać tłumaczenia techniki, służącej diagnozie rozwoju teorii umysłu oraz programu terapii tej teorii, a następnie sprawdzić drogą eksperymentu pedagogicznego ich przydatność w działaniach interwencyjnych.
Książka z pewnością będzie przydatna w kształceniu studentów pedagogiki i psychologii. Zainteresuje praktyków związanych z procesem wychowania i edukacji dzieci z autyzmem wczesnodziecięcym, a także rodziców tych dzieci.
Reprint wydania z 1946 r.
Książka Józefa Sosnowskiego O wychowaniu w ogóle i wychowaniu harcerskim została po raz pierwszy przygotowana do druku w 1947 roku przez Harcerskie Biuro Wydawnicze kierowane przez hm. Wacława Błażejewskiego. Na skutek ingerencji ze sfer ówczesnych władz harcerskich autor wycofał ją z wydawnictwa, a wiele lat później jedyną zachowaną odbitkę szczotkową składu przekazał W. Błażejewskiemu.
Archiwum HBW zostało zniszczone i przetrwała jedynie ta odbitka, która w 1986 roku stanowiła podstawę przygotowania do druku książki Sosnowskiego w ramach serii „Prace Zespołu Historycznego GK ZHP”. Wraz ze mną w pracach redakcyjnych uczestniczył Tomasz Cis-Bankiewicz. Podręcznik Sosnowskiego miał się ukazać w czterdziestolecie jego powstania. Niestety i tym razem nie udało się dokończyć prac wydawniczych, ówczesne władze ZHP starały się bowiem ograniczyć zainteresowanie niewygodnymi dla władz komunistycznych faktami z historii harcerstwa – palenia sztandarów, niszczenia bibliotek, archiwaliów harcerskich w latach pięćdziesiątych XX wieku. Niewygodne było to, że książki były skazane na niebyt z powodów ideologicznych.
Prawie osiemdziesiąt lat po jej powstaniu praca Józefa Sosnowskiego znajdzie swoje miejsce w dorobku harcerstwa. To jest także nasz hołd dla autora i pierwszego wydawcy.
Reprint wydania z 1936 r.
Harcerstwo polskie wnosi w życie młodych pierwiastki tężyzny, radości i szlachetnej zabawy. Te elementy są w wychowaniu równie ważne w Polsce, jak i po za jej granicami.
Dzieci, które nie lubią naogół mozolnego zdobywania wiedzy, muszą, mieszkając zagranicą uczęszczać do szkół miejscowych i wkładać wiele czasu w pamięciowe opanowanie materiału naukowego o kraju, dziejach i kulturze ojczystej oraz języku i literaturze polskiej w specjalny sposób.
Zwalczanie przeszkód i przezwyciężanie trudności sprawia dzieciom i młodzieży przyjemność, czego dowodem są zdawane w harcerstwie stopnie, gwiazdki zuchowe i sprawności, wytyczające pewien wszechstronny program. Otrzymanie ich jest sprawdzianem nabytej wiedzy, zdobytych umiejętności i usprawnienia i w pewnej mierze nawet postępu w pracy nad charakterem.
Podobnie też wiadomości o Polsce można dać naszej dziatwie i młodzieży zagranicą swoistą metodą:
- wplatając je jako tak zwane punkty polonistyczne w program stopni harcerskich.
- tworząc specjalne sprawności: dobrego czytania, miłośniczki książki, recytatorki i dobrego pisania oraz orlęcia (historia i kultura rodzima) i ludoznawczyni dla młodszych, a miłośniczki poezji lub prozy polskiej, reżyserki, znawczyni krain Polski i miłośniczki dziejów ojczystych i ziem, dla starszej młodzieży oraz
- dając cały szereg różnego typu zabaw, gier i ćwiczeń z tego zakresu.
Te właśnie rozmaite zabawy towarzyskie ruchowe i siedzące, jedne nadające się do stosowania w ciasnej izbie, inne w większej sali albo na boisku, są wszystkie środkiem do opanowania wiedzy o Polsce dawnej i współczesnej w sposób, który dzieciom i młodzieży nie ciąży, który nie nużąc rozwija ich inteligencję i zdolności myślenia. Można je stosować w małej grupie i w większym zespole dzieci, młodzieży lub dorosłych, dobierać gry łatwiejsze albo trudniejsze, przerabiając określony w danym czasie zakres wiadomości z różnych dziedzin z elementem mniej lub więcej wyszkolonym uprzednio. Niektóre gry nadają się także jako ćwiczenia sprawdzające nabyty już poziom umiejętności i osiągnięto usprawnienie, np: w poprawnym pisaniu.
Problematyka publikacji porusza zagadnienie współwystępowania zaburzeń rozwojowych u dzieci. Tematyka ta, coraz częściej staje się przedmiotem zainteresowań wielu badaczy, diagnostów i terapeutów, tym bardziej, iż w praktyce klinicznej spotykamy coraz większą grupę dzieci, u których stwierdza się występowanie objawów kryterialnych przypisanych więcej niż jednemu zaburzeniu. Łączne występowanie kilku zaburzeń zdecydowanie modyfikuje proces rozwoju i funkcjonowanie dziecka na każdym jego etapie. Określenie profilu owego procesu rozwojowego oraz skali charakterystycznych objawów, ma centralne znaczenie do diagnozy klinicznej dziecka, a w szczególności diagnozy różnicowej.Wobec złożoności patomechanizmu odpowiedzialnego za współwystępowanie zaburzeń rozwoju u dzieci, grupa badaczy podjęła rozważania nad dylematami diagnostycznymi na styku takich zaburzeń, jak: autyzm, zespół Aspergera, zaburzenia semantyczno pragmatyczne, niewerbalne trudności w uczeniu się, ADHD, centralne zaburzenia przetwarzania słuchowego, opóźnienia w rozwoju, autyzm atypowy, schizofrenia wczesnodziecięca, zaburzenia zachowania oraz zaburzenia psychotyczne. Pewna część rozważań została poświęcona zaburzeniom współwystępującym w chorobie przewlekłej, mózgowym porażeniu dziecięcym, dyslalii rozszczepowej oraz przy defektach wzroku. Zamiarem autorów było przybliżenie Czytelnika do odpowiedzi na nurtujące go pytania o rozwój dzieci z zaburzeniami łączonymi.Książka adresowana jest do specjalistów różnych dziedzin lekarzy, w tym głównie pediatrów, neurologów i psychiatrów dziecięcych, ponadto do psychologów klinicznych, pedagogów specjalnych, neurologopedów, rehabilitantów, a także do studentów, powyższych specjalności.
Prezentowana praca ma charakter empiryczny i sytuuje się w nurcie badań diagnostyczno-eksploracyjnych. W swej treści zawiera analizę literatury przedmiotu, która odnosi się do kształcenia pedagogów i badanych zmiennych, takich jak: wizji kariery zawodowej, wartości życiowych, wartości związanych z pracą i cenionymi jej aspektami, a ponadto obejmuje założenia metodologiczne badań własnych, a także analizę i interpretację uzyskanych wyników badań. Każdy rozdział empiryczny kończy podsumowanie. Klamrą spinającą prezentowane wyniki badań jest zakończenie.
W rozdziale pierwszym, zawierającym ogólne rozważania o zawodzie pedagoga, scharakteryzowano edukacyjne wyzwania współczesności i na tym tle określono role pedagoga, wskazując na potrzebę adekwatnego wyposażenia go w kompetencje profesjonalne i społeczne, aby w pełni sprostał społecznym oczekiwaniom w dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości. Rozwinięcie tej problematyki znajduje swoje odbicie w teorii i praktyce kształcenia pedagogów w Polsce i na Ukrainie. Dostrzec tu można dużo punktów stycznych, ale nie brakuje też różnic wynikających z odmiennych narodowych doświadczeń i uwarunkowań społeczno-kulturowych. Podjęta problematyka edukacji pedagogów wskazuje na istotę przygotowania zawodowego młodzieży wybierającej tę odpowiedzialną profesję, stanowiącą swoistą misję społeczną. Jest to także istotne wprowadzenie do zaprojektowanych i zrealizowanych badań empirycznych. Analizy prowadzone w tym rozdziale uzupełnia przegląd badań empirycznych nad zawodem pedagoga w Polsce i na Ukrainie oraz zoperacjonalizowanie wizji kariery zawodowej przyszłych pedagogów.
Proponowana książka stanowi jedną z nielicznych publikacji na rynku polskim, które odnoszą się do zagadnień kurateli sądowej. Trudno zatem czytelnikowi nie mieć niedosytu związanego z mało eksplorowanymi poznawczo zagadnieniami dotyczącymi kurateli sądowej czy też wzajemnego oddziaływania na siebie kuratorów i ich podopiecznych. Truizmem już się staje stwierdzenie, że w tej dziedzinie potrzebujemy kolejnych publikacji, które z jednej strony rzetelnie i profesjonalnie opisywałyby aktualny stan kurateli sądowej, a z drugiej zaś koncentrowały się na stojących przed nią wyzwaniach i ograniczeniach. Szczególnie więc cieszy fakt, że na rynku księgarskim ukazuje się książka mogąca ułatwić zapoznanie się z tematyką kurateli sądowej, a także proponowanymi obszarami wdrażania pedagogicznych, psychologicznych, socjologicznych czy prawnych rozwiązań mogących przyczynić się do poznania mechanizmów i procesów leżących u podstaw pracy kuratorskiej, jak również towarzyszących jej problemów.
Pragnę bardzo wyraźnie podkreślić, że w pracy zbiorowej znajdują się teksty, które uważam za kluczowe dla współczesnej wiedzy o kurateli sądowej.
Z recenzji prof. zw. dr hab. Beaty Pastwy-Wojciechowskiej
Destygmatyzacja przestępców, będąca integralnym elementem właściwej resocjalizacji, może (i powinna) być odczytywana także jako integralny element realizacji fundamentalnych zasad życia społecznego, jakie zostały wskazane w nauczaniu Kościoła. Autor omawia kolejno te zasady jako określające poszczególne konteksty resocjalizacyjne, w których dokonuje się destygmatyzacja. Prezentację tę uzupełnia sugestiami odnoszącymi się do zadań duszpasterstwa więziennego oraz uwagami związanymi z kontekstem społeczno-prawnym i komunikacyjno-językowym destygmatyzacji, z myślą o włączeniu jej w proces resocjalizacji w warunkach zakładów karnych, poprawczych oraz wychowawczych.
Książka Moc jest w nas. Bajki terapeutyczne dla dzieci i ich rodziców powstała, aby pomóc rodzicom, nauczycielom, a także terapeutom w rozmowie z dziećmi na temat nękających ich trudności. Bajka terapeutyczna może być dobrym początkiem konwersacji, zastanowienia się, jak można poradzić sobie z danym problemem, ale także pomóc opiekunom w dostrzeżeniu dziecięcych trudności. Mimo że żyjemy z dziećmi razem w jednej rzeczywistości, czasem trudno nam pochylić się nad ich problemami, wydaje nam się, iż są to błahostki. Kamila Zdanowicz-Kucharczyk razem z autorkami bajek chcą zwrócić uwagę czytelnika w stronę dziecięcego świata oraz przekonać go, że sam może zostać bajkoterapeutą swojego dziecka. Dowodem na to są zawarte w tej książce bajki, które zostały napisane pod kierunkiem autorki przez nauczycielki, a przede wszystkim przez mamy kochające swoje dzieci.
Książka jest skonstruowana tak, aby dzieci mogły z niej korzystać razem ze swoimi rodzicami i nauczycielami. Dbając o poczucie bezpieczeństwa dziecka, pomagając mu zrozumieć sens danej opowieści, a także jej terapeutyczny wymiar, opiekunowie mogą dokonać wyboru odpowiedniej bajki oraz wspólnie z dzieckiem ją przepracować. Dzieci w zależności od wieku oraz swoich możliwości czytelnicznych mogą podjąć próbę samodzielnego czytania bajki. Będzie to dla nich zabawa i sposób na ćwiczenie umiejętności czytelniczych, jednak same nie są w stanie odbyć procesu terapeutycznego. Terapia może się dokonywać dopiero przy pomocy osoby dorosłej. Dlatego tak ważne jest, aby rodzic lub nauczyciel wraz z dzieckiem pochylił się nad tekstem bajki terapeutycznej.
Książka zawiera rozdziały, które są wstępem do prowadzenia bajkoterapii. Podejmowana jest w nich problematyka dotycząca znaczenia bajek w życiu każdego człowieka. Autorki formułują również praktyczne rady, jak można zastosować bajkoterapię, jakie warunki zapewnić, aby była skuteczna, oraz jak samemu układać bajki. Charakteryzuję postać bajkoterapeuty, aby zachęcić rodziców i dzieci do układania bajek, a przede wszystkim dodać rodzicom wiary we własne możliwości – mogą oni być nie tylko najlepszymi opiekunami swoich dzieci, ale także bajkoterapeutami. Rozwinięciem tego metodycznego wprowadzenia są wskazówki zawarte przy każdej bajce. Osoba czytająca bajkę może się z nich dowiedzieć, w jakich sytuacjach należy ją wybierać (kiedy czytamy?), w czym może pomóc dziecku (pomaga w…) oraz jak kontynuować opowieść już po jej przeczytaniu (pozostańmy jeszcze w tej opowieści poprzez…)
Polecamy nową publikację z zakresu komunikacji autorstwa logopedy medialnego, coacha, eksperta personal brandingu Katarzyny Bąkowicz i dziennikarza prasowego, wydawcy portalu internetowego, redaktora i lektora telewizyjnego Marcina Kozłowskiego. Książka w przystępny sposób opisuje zagadnienia związane z komunikacją międzyludzką, dlatego ściśle koresponduje z przekazem dotyczącym rozwoju osobistego.
„[...] książka Marioli Jąder porusza ważną problematykę współczesnej edukacji dziecka. Aktualnie zachodzącym przemianom społecznym i edukacyjnym towarzyszy troska o efekty edukacyjne i ich zgodność z warunkami rzeczywistości społecznej i wymaganiami edukacyjnymi.
[...] Książka składa się z czterech części. [...] W każdej części, zawierającej przykłady pracy z dziećmi, Autorka przedstawia założenia teoretyczne oraz przykłady praktycznych rozwiązań w pracy z dziećmi z zastosowaniem wybranych metod, technik i form organizacyjnych.
Godne podkreślenia jest to, że Mariola Jąder dzieli się z Czytelnikiem wskazówkami i informacjami praktycznymi wynikającymi z własnych doświadczeń, obserwacji i refleksji.
[...] Wiedza na temat podjęty przez Autorkę w recenzowanej książce jest potrzebna przede wszystkim nauczycielom, którzy muszą umieć organizować warunki do wspierania rozwoju dziecka. Niniejsza publikacja stanowi dobry przykład dostarczający nauczycielom sposobów stymulowania, inspirowania, pobudzania aktywności dzieci oraz stwarzania możliwości samodzielnego uczenia się.
Zamieszczone w książce przykłady zabaw z dziećmi oraz wskazówki metodyczne i organizacyjne ich zastosowania przyczynią się zapewne do kreatywności samych nauczycieli".
Z recenzji dr hab., prof. UP Bożeny Muchackiej
Program do pracy z dziećmi nadpobudliwymi psychoruchowo w wieku przedszkolnym, ukazujący propozycje kontrolowania dziecięcej energii poprzez odpowiednio zorganizowane zabawy i ćwiczenia relaksacyjne, zawarte w praktycznych scenariuszach zajęć dostosowanych do poszczególnych grup wiekowych.
Książka ukazuje przyczyny niewłaściwego zachowania dzieci i sposoby radzenia sobie z nimi. Omawia następujące metody pracy z dzieckiem nadpobudliwym psychoruchowo:
Techniki relaksacyjne według Jakobsona oparte na treningu autogennym Schultza Metodę Symboli Dźwiękowych Techniki parateatralne technikę zamiany ról teatr palcowy teatrzyk kukiełkowy teatrzyk wyboru Metodę malowania dziesięcioma palcami Metodę Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne
TRENING PAMIĘCI
Pierwszy blok zadań w dużej mierze opiera się na podstawowej wiedzy z zakresu historii dawnej i przełomowych wydarzeń z XX wieku, literatury, nauki, kultury, w tym muzyki. Odpamiętywanie zdarzeń o wartości ponadjednostkowej określa nie tylko poziom wiedzy ogólnej, ale i zakres zainteresowania aktualnymi zajściami w kraju i za granicą (sytuacją geopolityczną, zjawiskami społecznymi, ekonomią). Zadania przedstawione w niniejszej części bazują na weryfikowaniu pamięci deklaratywnej osoby trenującej pamięć. Pamięć deklaratywna dotyczy wiedzy przechowywanej w umyśle i rozgranicza się na dwa podsystemy: pamięć semantyczną (magazynującą znaczenia słów, koncepcji i wiedzę o świecie) i epizodyczną (wspomnienia o zdarzeniach z określeniem ich czasu, przestrzeni, okoliczności). W bloku zadań nr 1 wykorzystano głównie zasoby zamknięte w pamięci semantycznej.
Autorski program ochrony pamięci, którym może posługiwać się każdy zainteresowany – osoba troszcząca się o własną lub o cudzą sprawność zapamiętywania teraźniejszości i przywoływania na pamięć przeszłości – z chęcią opiniuję jako warty szerokiego upowszechnienia. […] Tego typu materiały przydatne są – w przypadku starszych odbiorców – nie tylko w domu rodzinnym (do użycia z rodzeństwem, dziećmi i wnukami, a nawet samemu), ale także w domach dziennego pobytu, w stosownych pracowniach uniwersytetu trzeciego wieku, w klubach seniora czy w placówkach opieki całkowitej nad seniorami.
Pani Małgorzata Modrak nie pierwszy raz daje świadectwo swojemu zaangażowaniu w edukacyjne wspieranie, zwłaszcza starszych osób, przy rozwiązywaniu ich ważnych problemów życiowych (wśród których tu rozważane kwestie „ulepszania” pamięci zajmują poczesne miejsce). Spodziewam się, że w następstwie stosowania programu ochrony pamięci pamięć ta zostanie „ulepszona”, ale program dopiero otwiera ku temu możliwości, a więc jest ona „ulepszana” tu i teraz.
Z recenzji dr hab. Marii Kuchcińskiej, prof. nadzw. KPSW w Bydgoszczy
Zabawy z wyobraźnią
Zadania zostały pogrupowane w kilka kategorii tematycznych. Dobór zadań zależy od samopoczucia i zaciekawienia trenującego wyobraźnię motywem przewodnim danej grupy tematycznej. Układ ćwiczeń opiera się na pięciu blokach:
1. Bohaterowie.
2. Czas.
3. Baśnie i bajki.
4. Wartości i emocje.
5. Humor.
Wszystkie zadania opatrzono stosownym komentarzem. Poszczególne zadania powinny być realizowane pojedynczo – ewentualnie po dwa – w jednym cyklu sesyjnym. Realizacja większej liczby ćwiczeń może wywoływać u trenującego wyobraźnię znużenie i niechęć do podejmowania w późniejszym czasie kolejnych wyzwań.
Z recenzji dr hab. Marii Kuchcińskiej, prof. nadzw. KPSW w Bydgoszczy
Autorski program ochrony pamięci, którym może posługiwać się każdy zainteresowany – osoba troszcząca się o własną lub o cudzą sprawność zapamiętywania teraźniejszości i przywoływania na pamięć przeszłości – z chęcią opiniuję jako warty szerokiego upowszechnienia. […] Tego typu materiały przydatne są – w przypadku starszych odbiorców – nie tylko w domu rodzinnym (do użycia z rodzeństwem, dziećmi i wnukami, a nawet samemu), ale także w domach dziennego pobytu, w stosownych pracowniach uniwersytetu trzeciego wieku, w klubach seniora czy w placówkach opieki całkowitej nad seniorami.
Pani Małgorzata Modrak nie pierwszy raz daje świadectwo swojemu zaangażowaniu w edukacyjne wspieranie, zwłaszcza starszych osób, przy rozwiązywaniu ich ważnych problemów życiowych (wśród których tu rozważane kwestie „ulepszania” pamięci zajmują poczesne miejsce). Spodziewam się, że w następstwie stosowania programu ochrony pamięci pamięć ta zostanie „ulepszona”, ale program dopiero otwiera ku temu możliwości, a więc jest ona „ulepszana” tu i teraz.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
