To historia o akceptacji, tolerancji i szacunku do każdego człowieka. To wędrówka po meandrach życia Kosmy oraz okazja do porzucenia stereotypów i przesądów.Mimo poruszenia ważnego tematu, jakim są całościowe zaburzenia ze spektrum autyzmu, książka ta zawiera potężną dawkę humoru...
Czy poczucie humoru może być skutecznym narzędziem w nauczaniu i wychowaniu? W jaki sposób pomaga w budowaniu relacji nauczyciel-uczeń? Jakich rekomendacji udzieli Autor wszystkim nauczycielom, wyciągając wnioski z przeprowadzonych badań?Niezwykle interesując publikacja!Książkę poświęconą stylom poczucia humoru nauczycieli i przyszłych nauczycieli warto rozpocząć od prowokacyjnej tezy: Nauczyciele też są ludźmi! Tak, tak, wiem – czasami trudno w to uwierzyć… Jeżeli jednak choć na chwilę założy się, że ludźmi są, to znaczy, że mają także poczucie humoru! Jakieś pewnie mają… To znaczy niektórzy z nich twierdzą, że mają…
W książce zostały omówione elementy harcerskiej kultury śmiechu w Polsce. Oprócz definicji gelotologicznych kategorii pojęciowych, takich jak śmiech, uśmiech, komizm, kultura śmiechu i wspólnota śmiechu, czytelnik znajdzie w publikacji między innymi bogaty wybór przykładów komicznych utworów harcerskich i o harcerzach, analizę wywiadu Harcerskiego Instytutu Badawczego ZHP "Śmiech w harcerskiej edukacji i służbie", uwagi o zjawisku śmiechu w harcerskim Prawie, twórczości i edukacji, a także opowieść o unikalnej działalności harcerzy podczas drugiej wojny światowej w Polsce, którzy również za pomocą śmiechu pomagali potrzebującym.
Książka to, jest propozycją wydawniczą ważną ze względu na istotne znaczenie podjętej tematyki zmian demograficznych.Publikacja jest pod względem zawartości merytorycznej ważnym opracowaniem problemów z zakresu badań demograficznych oraz społeczno-ekonomicznych.Książka składa się z wstępu oraz ośmiu rozdziałów i podsumowania. (fragment z recenzji prof. dr hab. Grażynya Trzpiot UE w Katowicach})
Myślenie krytyczne, czyli jak żyć mądrzej to książka o tym, jak porządkować nasze myślenie, jak unikać pułapek, jak podejmować lepsze decyzje i jak lepiej rozumieć otaczający nas skomplikowany świat. Nasz zdrowy rozsądek, który wyewoluował na afrykańskiej sawannie, płata nam obecnie rozliczne figle. Wpadamy w pułapki stereotypów i różnych -izmów i fobii, bo nie umiemy żyć bez klasyfikowania ludzi według lepszych i gorszych kategorii. Napędzane jest to albo przez irracjonalne poczucie wyższości rasowej, narodowej, klasowej, religijnej, albo silne – i także na ogół bezmyślne – przekonania na temat tego, co w ludzkiej seksualności jest „normalne”, a co nie jest.Gdy podejmujemy decyzje, wikłamy się w nasze niezrozumienie, co to znaczy, że pewne zdarzenia dzieją się przez przypadek, a inne są spowodowane przez wiele splątanych przyczyn, których nie umiemy rozplątać. Na szczęście istnieją metody mogące nam w tym pomóc. Nie tylko o nich jest ta książka, lecz także o tym, dlaczego wiara w horoskopy, homeopatię, różdżkarstwo i cuda to zabobony niegodne nowoczesnego człowieka, odciągające nas od rozwiązywania prawdziwych problemów XXI wieku.
Myślenie kreatywne, czyli coś z niczego to książka o tym, jak tworzyć nowe idee z wykorzystaniem prostych sztuczek otwierających nam klapki w głowach. Przeczytamy w niej o tym, jakie są przyczyny porażki geniusza, który chciał w XIX wieku zbudować prawdziwy komputer, oraz o tym, co ma z tym wspólnego system numeryczny, którego używali Majowie. Albo o tym, jak (za wszelką cenę!) nie napisać melodii i odnieść sukces, tak jak udało się to kompozytorom muzyki atonalnej. Albo jak nie zagrać w ogóle ani jednej nuty i zostać współautorem kompozycji, co udało się pewnemu perkusiście zespołu rockowego. Dowiemy się też, czym różni się katoblepas od gryfa, jak wyglądał Jasieński w objęciach chimery oraz co to jest googleinteligencja. |W publikacji opisanych jest wiele metod stymulujących kreatywne myślenie, takich jak burza mózgów (ale w wersji, w której nikt, z wyjątkiem moderatora, nie wie, jaki jest jej temat!), imaginowanie (czyli generowanie skojarzeń na podstawie obrazków) lub używanie słów wybranych za pomocą losowania.Są też przedstawione metody twórcze, które porządkują myślenie i chronią uczestników sesji kreatywności przed presją towarzyską, a polegają na noszeniu kolorowych kapeluszy (zob. okładka). Inne pokazują, że anonimowość może być świetnym lekarstwem na brak kreatywności oraz że należy koniecznie korzystać z inspiracji, które są symetryczne pod względem kobiecości i męskości.A co ma gender z tym wspólnego? O tym opowiada cały rozdział…
Kilka słów wstępu sygnalizuje kontynuację wyrażonych we wcześniejszej książce (Osobista filozofia relacji) myśli, ponieważ nie wyczerpałam wielu podjętych tematów. Warto do nich wrócić. Czuję taką konieczność. Dla mnie pisanie jest drogą wyrażania siebie, obcowania ze sztuką tworzenia, tłumaczenia, ale także przekazywania myśli, spostrzeżeń, które mogą być inspiracją do zmian w myśleniu i zachowywaniu się ludzi w relacjach bardzo bliskich, koleżeńskich, rodzinnych, intymnych czy biznesowych.
To historia o akceptacji, tolerancji i szacunku do każdego człowieka. To wędrówka po meandrach życia Kosmy oraz okazja do porzucenia stereotypów i przesądów.Mimo poruszenia ważnego tematu, jakim są całościowe zaburzenia ze spektrum autyzmu, książka ta zawiera potężną dawkę humoru...
Książka - poradnik dla wychowawców jest próbą graficznego przedstawienia pewnych istotnych elementów osobowości powiązanych ze sobą pod względem wpływu na rozwój zachowania asertywnego. Pokazuje, jak można wykorzystać matematykę, a zwłaszcza geometrię wykreślną, do zobrazowania niemierzalnych wielkości, takich jak agresja, asertywność i uległość, które po „obróbce” będą podlegać prawom nauk ścisłych. Niniejsza publikacja może się zatem okazać bardzo przydatna dla nauczycieli-wychowawców, którzy studiowali na kierunkach przyrodniczych i przyzwyczajeni są do określenia problemu za pomocą liczb i wykresów...
Niniejsza publikacja została podzielona na trzy główne części. Pierwsza dotyczy teoretycznych podstaw badań nad spuścizną T. Strumiłły. W drugiej i trzeciej części książki autorka prezentuje wyniki badań własnych. W trzeciej części zrekonstruowała myśl pedagogiczną T. Strumiłły. Książka Justyny Legutko Myśl pedagogiczna Tadeusza Strumiłły… wypełnia lukę w dotychczasowym stanie wiedzy o bezapelacyjnie jednym z najwybitniejszych przedstawicieli chrześcijańskiej pedagogiki humanistycznej okresu dwudziestolecia międzywojennego, doktorze filozofii, Harcmistrzu Rzeczypospolitej. Zarówno we wspomnianym czasie, jak i w okresie dwóch totalitaryzmów Tadeusz Strumiłło wywarł ogromny wpływ na rozwój i jakość wychowawczą elit kadrowych powstałego na ziemiach polskich pod zaborami polskiego ruchu skautowego, a po odzyskaniu niepodległości – ruchu harcerskiego.
Niniejszy podręcznik przeznaczony jest dla uczniów rozpoczynających naukę gry na fortepianie. Oparty jest na programie nauczania zatwierdzonym przez Ministerstwo Kultury i Sztuki dla szkół muzycznych I st. Szkoła ghry na fortepianieOdpowiednie ukształtowanie zawartych w nim problemów, pozwoli w możliwie szybkim tempie opanować zamieszczony materiał, w tym podstawowe zasady muzyki. Podręcznik ten został tak opracowany, aby przeciętnie zdolny uczeń mógł zrealizować zawarty w nim materiał tak szybko, jak to możliwe, pod warunkiem, że będzie przestrzegał dyscypliny grania. Naczelna zasada dydaktyki nakazuje bowiem, aby przejść do materiału następnego, należy dokładnie opanować poprzedni. Opuszczenie jakiegokolwiek ćwiczenia, może spowodować trudności w następnym. Utwory zwarte w tej Szkole, to najbardziej znane pozycje światowej literatury muzycznej, których wykonanie powinno sprawiać przyjemność tak grającemu, jak i słuchającemu. Autor pragnie dodać, że instrument, który wybrało się, należy traktować jak najlepszego przyjaciela (wiadomo przyjaciół się lubi), wówczas czas spędzony z nim będzie przyjemny, a efekty będą bardzo szybko zauważalne! Radości grania, słuchania i muzykowania życzyAutor
Książka doktora Arkadiusza Kamińskiego znakomicie wypełnia publikacyjną lukę. Dzięki niej możemy bowiem poznać funkcjonowanie młodzieżowych ośrodków wychowawczych w Polsce w ciągu trzynastu lat (1981-1994) pod koniec ubiegłego stulecia, w okresie zmian przełomu politycznego. Ponadto dodatkowym walorem recenzowanej rozprawy jest kompleksowa analiza tytułowych instytucji - taki zabieg postrzegam jako nowatorski na gruncie polskiej resocjalizacji. W efekcie powstała monografia stanowiąca istotne źródło wiedzy adresowane nie tylko do osób związanych z resocjalizacją, ale także do nauczycieli, osób zajmujących się studiami nad młodzieżą czy najnowszą historią (zwłaszcza historią wychowania).
Poradnik Gramy literami to pozycja przydatna w edukacji muzycznej. Może być wykorzystany przez różnych odbiorców: dzieci, rodziców czy nauczycieli. Jego czytelna, bogata i bardzo atrakcyjna graficznie forma (ilustracje poszczególnych problemów, rysunki dziecięce, fotografie) będzie pomocna dla tych osób, dla których tradycyjna nauka gry na instrumencie jest szczególnie trudna i mało dostępna.Autorzy książki, Tadeusz Wolak i Józef Pacuła, dookreślają tytuł słowami: "edukacja", "terapia", "rewalidacja" i "korelacja". Jako motto przywołują słowa Franza Schuberta: "Szczęśliwi ci, którzy mają w sercu muzykę i uśmiech na ustach". Edukacja muzyczna i muzykoterapia uzupełniają się wzajemnie. Polecam więc ten nowy poradnik, aby szczęśliwych i uśmiechniętych dzięki muzyce i muzykowaniu było jak najwięcej.
Autorka chciała w książce zwrócić uwagę, na różne, ważne aspekty życia, sytuacje, które nas inspirują do działania, sygnały i reakcje innych ludzi. Swoją książkę wyobraża sobie jako drogowskaz wyboru, sposobu życia, wzorców, które nas inspirują w podejmowaniu decyzji życiowych. Pomysł na napisanie książki już dawno narodził się w jej myślach. W swoim życiu obserwowała zachowania różnych ludzi: obcych, bliskich, poznanych przelotnie i niestety doszła do wniosku, że były one nieracjonalne, nieodpowiedzialne, a często wręcz skandaliczne. Długo zastanawiała się dlaczego tak się działo i nadal dzieje. W swoim życiu też zdarzały się jej epizody przykre i niezrozumiałe. Dlatego postanowiła swoimi obserwacjami i diagnozami podzielić się z czytelnikami. Proszę o cierpliwość, jeśli wyciągnięte wnioski wydadzą się kontrowersyjne. Książkę podzieliła na działy, tematy ogólne, by następnie je uszczegółowić.
Monografia Filozofia edukacji osoby autorstwa Adolf E. Szołtysek oparta jest na sześciu implikacjach... dostępna wersji oprawy miękka, klejona, folia matowa oraz twarda, szyta. Objętość 196 stron
Książka Edukacja w procesie przemian - realia, perspektywy rozwoju i potencjał innowacyjny jest zaproszeniem do refleksji nad przyszłością edukacji, do dyskusji na temat jej znaczenia w coraz bardziej złożonym i dynamicznym świecie. Dlatego też zachęcamy Czytelników do wnikliwej lektury, by wspólnie poszukiwać odpowiedzi na pytania dotyczące tego, jak przygotować przyszłe pokolenia do wyzwań, które stawia przed nami przyszłość...
Matki.Radość i łzy to książka,którą w trakcie lektury przeżywa się niezwykle intensywnie. To oparta na faktach powieść, w której losy głównych bohaterek splatają się ze sobą w ciasny warkocz doświadczeń i wydarzeń. Ich drogi krzyżują się za sprawą dwóch niezaprzeczalnych podobieństw:... Książkę powinien przeczytać każdy, kto zawodowo lub społecznie zajmuje się problemem uzależnień.
Już wstęp książki, pierwsze zdania mówią właściwie o tym o czym książka będzie: o pisaniu jako o zabiegu higienicznym, o pisaniu jako właściwie najgłębszej ludzkiej konieczności.Zatem ta książka zabiera w podróż, taką trochę absurdalną, ale raczej w taki miękki i uśmiechnięty sposób, ale i dość mocno na przekór czasem skostniałemu akademickiemu światu.„Pisanie jest zabiegiem higienicznym”. Teza takowa jest w kontrze z naszą logocentryczną kulturą. Blisko jest chociażby do Jacquesa Derridy wraz z jego dowartościowaniem i pochwałą pisma.Jeśli chodzi o strukturę pracy (i nie tylko) to blisko jest również do Gilesa Deleuza, który przykładem swojego życia i pisania staje naprzeciw schematycznemu pisaniu akademickiemu.
W czasie powstawania materiału do Amforyzmów (i wcześniejszych FreeWolków) niczym refren powracało (narracja wewnętrzna i wypowiedzi otoczenia) pytanie: Po co ci to?. Coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że po to, by zaproponować coś, co da się czytać! Co nie będzie hermetycznym tekstem dla wyrobionego naukowo konesera, tylko strawnym przesłaniem dla zwykłego czytelnika. Wewnętrzny impuls podszeptywał, że najlepiej przygotować coś, co nie będzie wymagało heroizmu w trakcie czytania. Żeby nie kraść ludziom czasu, warto nadać temu jak najbardziej syntetyczną formę. Amforyzmy są gatunkową wariacją nawiązującą formalnie do aforyzmów, haiku, sentencji, paremii czy apokryfów. Nie sposób ich jednoznacznie sklasyfikować. I chyba nie ma takiej potrzeby. Powstały zapewne dlatego, że chciałem odlotu, czyli oderwania się od kanonów dotychczasowej konwencji pisarskiej
Pięć bajek i pięć odsłon odmienności. To ważne, by pokazać dzieciom różnorodność świata, jak również ludzkich odpowiedzi na inność: reakcji, emocji, ale i dróg do poszukiwania rozwiązań. Istotne jest też, żeby nauczyć najmłodszych rozumienia. Autorka nie tylko w nienachalny sposób obrazuje i przybliża im tematykę inności i zachęca do refleksji, [] lecz także proponuje wejście w świat przeżyć, by z pomocą dorosłych (nauczycieli, rodziców) szli dalej, zadając kolejne pytania, przygotowując wspólne prace i rozwiązując zadania...
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
