Autorzy dzieła podjęli się analizy zagadnienia poznawczo ciekawego, o dużym znaczeniu dla praktyki życia politycznego, gospodarczego i społecznego w świecie, szczególnie po kryzysie 2008+. W książce podjęto próbę eksplanacyjnego wglądu w podmiotowe i przedmiotowe aspekty globalnego zarządzania gospodarczego, koncentrując się na jego aktorach, obszarach oddziaływań, interakcjach. Autorzy szczegółowo analizują działanie takich instytucji jak Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Bank Światowy, WTO, agencje ratingowe, Bank Rozrachunków Międzynarodowych i OECD.Nie ograniczyli się przy tym wyłącznie do wąsko postrzeganego, technicznego opisu problemu, lecz skonstruowali ciekawe i przydatne do przemyśleń i dyskusji wnioski, oceny i prognozy. Udało im się połączyć sferę rozważań teoretycznych ze sferą empiryczną, co uznać należy za zabieg udany i zasługujący na aprobatę.
Przygotowana z inicjatywy zespołu Katedry Polityki Publicznej SGH publikacja jest jedną z pierwszych, podejmujących tę problematykę. Publikacja powstała jako wynik spontanicznego działania Katedry Polityki Publicznej cotygodniowych spotkań online w okresie od marca do czerwca 2020 r., na których zarówno pracownicy SGH, jak też innych uczelni wyższych z całego kraju prezentowali próbę oceny zjawiska pandemicznego w obszarach własnych specjalizacji.Publikacja jest próbą opisania pierwszych miesięcy zaburzeń i ma na celu przedstawienie polityki publicznej w obliczu pandemii koronawirusa SARS CoV-2 w Polsce i na świecie. Z jednej strony przedstawia, jak państwo działało w początkowej fazie epidemii, z drugiej jakie były, są i będą efekty tych działań dla życia społecznego i gospodarczego. To próba prezentacji stanu, jak też reakcji i jej braku, państwa, społeczeństwa, ale też struktur międzynarodowych na nadzwyczajne zjawisko pandemii COVID-19, które dotknęło wszystkich mieszkańców globu. Szoki popytowo-podażowe zdezorganizowały łańcuchy dostaw, skala zachorowań sparaliżowała służbę ochrony zdrowia w większości krajów, konieczność przejścia w system zdalnej edukacji ujawniła zapóźnienie technologiczne i bezradność kadr oświaty, narodowe egoizmy ograniczyły wspólne działanie struktur międzynarodowychW bloku wymiaru teoretycznego polityki publicznej autorzy odnoszą się do polityki przestrzennej, teorii ryzyka, konsumpcji zrównoważonej i szeregu innych obszarów, które zostały na nowo zdefiniowane powstałą sytuacją. Blok polityki społecznej to próba zobrazowania skali zaburzeń w sektorze kultury, polityce społecznej, wobec grup najsłabszych, ale też ocena roli uczelni wyższych w pandemicznym środowisku. Blok polityki gospodarczej prezentuje ocenę skali interwencji publicznej skutkującej potencjalnym zakłóceniem konkurencji, wskazuje na nowy wymiar polityki energetycznej i klimatycznej, opisuje stan zakłóceń w podróży i skutki zamrożenia sektora turystyki, ale również prezentuje europejski i polski przemysł po uderzeniu pandemii. Ostatni blok, zdrowotny, to próba wytłumaczenia zjawiska pandemii, ale również oceny stanu niedorozwoju systemu ochrony zdrowia, wyzwań w obszarze bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wyzwań w obszarze legislacji.
Autorzy zajmują się dwiema nowymi formami współpracy przedsiębiorstw klastrem i outsourcingiem jako narzędziami rozwoju przedsiębiorstwa. Rozwijanie znaczenia i pozycji klastrów w polityce regionalnej, krajowej i europejskiej , świadczy o tym, że to utrwalający się proces polegający na kształtowaniu się nowego typu współpracy przedsiębiorstw. Zastosowanie outsourcingu obejmuje w zasadzie wszystkie rodzaje organizacji funkcjonujące zarówno w środowisku realnym jak i wirtualnym.
Publikacja zawiera podstawowe treści dotyczące roli gier decyzyjnych w procesach przygotowania kadr menedżerskich do zarządzania bezpieczeństwem. Głowna pespektywa z jakiej prezentowane są treści niniejszej publikacji, to dyscyplina nauki o bezpieczeństwie. Prezentowane w książce dociekania porządkują wstępnie siatkę pojęciową dotyczą doskonalenia mechanizmów ludzkiego myślenia, bazującego przede wszystkim na modelach growych, związanych z racjonalizacją prognozowania stanów przyszłych, lepszego rozumienia procesu wypracowania decyzji, wartościowania skutków podjętych decyzji oraz określania kryteriów i preferencji wyboru wariantu decyzyjnego.Celem niniejszej książki jest zapełnienie istotnej luki, jaka występuje w wiedzy studentów przygotowywanych do pełnienia ról menedżerskich w zarzadzaniu bezpieczeństwem. Ustalając założenia i koncepcję publikacji przyjęto dwa podstawowe cele:1) usystematyzowanie podstawowej wiedzy na temat gier decyzyjnych implementowanych w domenie zrządzania bezpieczeństwem;2) przedstawienie tej problematyki w taki sposób, aby z książki mógł skorzystać zarówno początkujący Czytelnik bez wstępnego przygotowania z cybernetyki, jak i pracownik naukowy specjalizujący się z w implementacji teorii gier i teorii decyzji w obszarach zarządzania bezpieczeństwem.Niniejsza publikacja to wybiórcza prezentacja aktualnego stanu wiedzy zawartego w rozproszonych publikacjach o grach decyzyjnych, ze szczególnym uwzględnieniem aspektów zarządzania bezpieczeństwem. Unikatowość tej książki polega na rozpatrywaniu różnych aspektów preparacji jednostek lekcyjnych w konwencji gry decyzyjnej, dla kształtowania kompetencji menedżerskich w zarządzaniu bezpieczeństwem.
W opracowaniu podjęto próbę wskazania możliwości wykorzystania teorii gier w dziedzinie bezpieczeństwa, zwłaszcza do celów dydaktycznych. Przedstawiono różne podejścia do problematyki podejmowania decyzji oraz przykłady zastosowania teoriogrowych modeli w procesach podejmowania decyzji w dziedzinie bezpieczeństwa..W części pierwszej, poświęconej teorii decyzji omówiono podstawowe pojęcia dotyczące decyzji i decydowania oraz sposoby systematyzowania i klasyfikowania decyzji. Wyjaśniono, na czym polega maksymalizacja użyteczności i racjonalny sposób podejmowania decyzji. Omówiono proces decyzyjny oraz różnice pomiędzy racjonalnym a nieracjonalnym sposobem podejmowania decyzji. Zaprezentowano również przykładowe modele podejmowania decyzji.Część drugą poświęcono decyzjom w naukach o bezpieczeństwie. W kolejnych rozdziałach omówiono takie zagadnienia jak: planowanie i podejmowanie decyzji w obszarze bezpieczeństwa, decyzje w zarządzaniu kryzysowym, ryzyko decyzyjne, podejmowanie decyzji w sytuacjach kryzysowych oraz zagrożenia decydowania w warunkach zespołu. Następnie wskazano metody i sposoby doskonalenia oraz wspomagania decyzji w dziedzinie bezpieczeństwa. Część tę kończy prezentacja i omówienie (na przykładach) mechanizmów działania modeli decyzyjnych w obszarze bezpieczeństwie.Ostatnia część poświęcona została teorii gier. Przedstawiono genezę i istotę teorii gier, podstawowe mechanizmy oraz strukturę teorii gier. Omówiono kwestie dotyczące równowagi w grze oraz różnych jej typów. Najwięcej miejsca poświecono równowadze Nasha, optimum Pareto oraz wartość Shapleya. Następnie (na przykładach) dokonano prezentacji rodzajów i typów gier ze szczególnym uwzględnieniem mechanizmów działania gier niekooperacyjnych (w warunkach konfliktu) i gier kooperacyjnych (w warunkach współpracy i koalicji). Pracę kończą przykłady zastosowania gier decyzyjnych w dziedzinie bezpieczeństwa i zarządzania kryzysowego. Gry te zostały omówione i objaśnione w sposób bardzo szczegółowy, podkreślając w ten sposób możliwości praktycznego wykorzystania teorii gier w obszarze bezpieczeństwa.Monografia skierowana jest do osób zainteresowanych tematyką gier decyzyjnych, do osób świata nauki, jak również do studentów nauk o bezpieczeństwie. Może posłużyć jako podręcznik do przedmiotu gry decyzyjne.
Autorka przedstawia tematykę oceny pracownika metodą Assessment Center i Development Center. Od lat najwyższą skuteczność w procesie selekcji, sięgającą według różnych źródeł nawet 80%, daje procedura Assessment Center. Skuteczność tej metody wynika przede wszystkich z faktu, że bada ona również kompetencje miękkie, przez co może wspierać rekruterów w podejmowaniu trafnych decyzji kadrowych. Na bazie Assessment Center powstało skuteczne narzędzie szacowania potencjału Development Center, które m.in. przez swoją rozbudowaną formułę informacji zwrotnych dopełnia ten proces oceny.Autorka, jako teoretyk i praktyk, uczy tej metody oceny od lat i zachęca również do myślenia o procesie AC/DC jak o narzędziu, które pełni funkcję motywacyjną, sprzyjającą samodoskonaleniu.
Niniejszy tekst oddany do rąk Czytelnika jest pierwszym polskim przekładem łacińskiej rozprawy z 1595 r. zatytułowanej Disputatio nova contra Mulieres, Qua probatur eas Homines non esse, w której autor dowodzi, że kobiety nie należą do rodzaju ludzkiego. Jest to książka, która wpisuje się w szeroko pojętą spuściznę kultury europejskiej, ponieważ w dawnych epokach wpływ jej był przemożny. Dzisiaj trochę zapomniana w krajach Europy Zachodniej, całkowicie nieznana w Polsce, choć paradoksalnie odnosi się do jej historii, zasługuje na przedstawienie i szerokie omówienie problematyki oraz dyskusji, jaką może wywołać jej przewrotny i zwodniczy tytuł.
Właściwie funkcjonująca rodzina stanowi niezmiernie ważne środowisko wychowawcze, opiekuńcze, socjalizacyjne i kulturowe. Wypełnia ona istotne funkcje zarówno wobec młodego pokolenia (własnych dzieci), jak i wobec społeczeństwa. Realizując zadania wobec dzieci, kształtuje ich przyszłe losy edukacyjne, wychowawcze, społeczne, normatywne i zawodowe. W odniesieniu do społeczeństwa jest ona tą grupą ludzką, która podtrzymuje rozwój biologiczny, kształtuje kulturę, tradycje rodzinne, system wartości, normy społeczne.Publikacja stanowi próbę zwrócenia uwagi na współczesne zagrożenia w funkcjonowaniu rodziny, dzieci i młodzieży, które należy potraktować jako wyzwanie do podejmowania działań profilaktycznych i resocjalizacyjnych w celu eliminowania bądź ograniczenia dysfunkcjonalności rodziny i patologicznych zachowań młodego pokolenia. Potrzeba wielostronnych analiz życia, struktury, przemian kulturowych, jakości funkcjonowania rodziny, zarówno tej tradycyjnej, jak i wzrastającej liczby alternatywnych związków rodzinnych, jest wciąż aktualna i konieczna ze względów diagnostycznych, w celu podejmowania działań profilaktycznych i wspierających politykę prorodzinną państwa.Prezentowana publikacja została podzielona na dwie części. Część pierwszą zatytułowano Społeczne zagrożenia współczesnej rodziny polskiej. Oddziaływania pedagogiczne w eliminowaniu trudności wychowawczych to tytuł drugiej części tej publikacji.
Syndrom oblężonej twierdzy jest pojęciem stosunkowo często wykorzystywanym w praktyce komunikacji społeczno-politycznej. Termin ten odnosi się równie dobrze do przypadków: antycznej Sparty, specyfiki obrony twierdz warownych, wyizolowanych grup o charakterze terrorystycznym, czy współczesnych państw, ogarniętych mechaniką osaczenia.
Zakres realnych przykładów syndromu oblężenia jest nader szeroki i różnorodny. Wszystkie je łączy określona narracja oblężenia, atmosfera strachu, wewnętrzna mobilizacja i unifikacja w obliczu domniemanego zagrożenia. Celem pierwotnym tej pracy jest próba zbadania syndromu oblężenia z perspektywy różnych wymiarów, przy wykorzystaniu dorobku współczesnych nauk społecznych: psychologii, socjologii, politologii. Szczególnie interesująca wydaje się tu próba dookreślenia genezy syndromu oblężenia, czyli odpowiedzi na pytania: w jakich warunkach, pod wpływem jakich czynników, determinantów, katalizatorów pojawia się narracja oblężenia oraz mechanika sprawcza oblężenia?
Książka Jacka Ziółkowskiego to imponująca praca interdyscyplinarna, sytuująca syndrom oblężonej twierdzy na styku poznania nauk społecznych i humanistyki naukowej. Wskazuje tropy rozumienia zjawisk, które wydają się proste do opisania, lecz trudniejsze do pełnego zrozumienia. Autor przeciwstawia dynamice procesów społecznych koncept rozumienia ich przez subsumpcję pod normatywnie rozumiane prawo ogólne. Praca ma bardzo bogate podłoże teoretyczne, z silnie rozbudowanym aparatem pojęciowym. W takiej formie stanowi dziś, w dobie dominacji form lapidarnych i przyczynkowych, rzadką formułę narracyjną.
Książka może stać się niezbędną pomocą naukowo-dydaktyczną przy realizacji procesu kształcenia na kierunkach z obszaru nauk społecznych i humanistycznych, w tym przy realizacji m.in. takich przedmiotów akademickich, jak: socjotechnika polityczna; manipulacja oraz dyskredytacja w polityce; komunikacja polityczna; przywództwo polityczne; psychologia polityki, socjologia polityki czy paranoja w polityce.
Autor bazuje na reprezentatywnej literaturze przedmiotu. Przy tym nie brakuje ciekawych wniosków, autorskich typologii, definicji projektujących czy interdyscyplinarnych uzasadnień.
In this research, the Author focuses on the analysis trends reshaping international business theory and policy. According to the foreign trade policy theory, further trade liberalisation and improved framework policies would increase trade and promote growth. It must be emphasised that openness to trade is associated with higher incomes and growth and there is the necessity for the new approaches towards trade cooperation within the forces that are currently reshaping international business. The introduction of the new models of foreign trade policy and trade interests indicates the importance and innovativeness of the research. First of all, it must be underlined that the specificity factor is crucial in the new theoretical terms in demand for trade policy. The low specificity of factors means that factor returns are equalised throughout a region’s economy.
On the other hand, some factors are stuck in their present uses; therefore, factor returns are not equalised throughout a region’s economy but are industry specific. It is important to underline that a few companies are responsible for a major share of the world trade and the rise of global supply chains. On the one hand, these companies should support regulatory harmonisation across different Preferential Trade Agreements (PTAs) in order to lower trade costs. Differently, they might also resist harmonisation – and encourage specific non-tariff measures – in order to prevent new competitors from entering markets. The previous statement partly explains the persistence of regulatory divergence, and it also suggests that the political economy of regulatory convergence may be more critical and more complicated than it is sometimes suggested, especially in the conditions of the rise of the global supply chains.
Monografia stanowi zbiór artykułów dotyczących w części ogólnych zagadnień zarządzania bezpieczeństwem, ale głównie problematyki zarządzania kryzysowego w skali lokalnej. Dla czytelnika mogą być interesujące zarówno informacje i rozważania o charakterze ogólnym, jak też obserwacje praktyczne pochodzące z wykonanych przez zespół pracowników Instytutu Polityki Międzynarodowej i Bezpieczeństwa Uniwersytetu im Jana Kochanowskiego w Kielcach i spoza niego – badań dotyczących różnych aspektów funkcjonowania systemu zarządzania bezpieczeństwem w województwie i powiecie. Końcowa część publikacji ma charakter po części materiału źródłowego, a po części opracowania instruktażowego, przydatnego do planowania i realizacji projektów badawczych dotyczących zarządzania bezpieczeństwem. Informacje zawarte w artykułach naukowych uczestników badań uzupełniają konkretne fakty i opinie zawarte w przytoczonych In extenso zapisach wywiadów z kierownictwem poszczególnych instytucji odpowiedzialnych za zarządzanie bezpieczeństwem kryzysowym w województwie świętokrzyskim.
Informacja na temat przygotowania i realizacji projektu może być przydatna do projektowania podobnych badań w przyszłości. Publikacja może być interesująca dla różnych kategorii osób. Można w niej znaleźć zarówno informacje naukowe, wskazówki metodologiczne, jak interesujące wnioski z badań empirycznych.
Książka Bartłomieja Biskupa wpisuje się w katalog publikacji niezbędnych do analiz komunikowania politycznego. Pogłębione badania odnoszą się do pozycji i roli rzeczników prasowych rządów w Polsce po 1989 roku. Zastosowane metody i podejścia badawcze dają możliwość przyjrzenia się aktywności komunikacyjnej rzeczników a pogłębione wywiady, których udzielili Autorowi są gwarantem autentyczności i realizmu praktykowania komunikacji politycznej. Zaproponowane przez dr Biskupa usystematyzowanie owej kwestii zaowocowało skonstruowaniem interesującej, autorskiej i oryginalnej typologii rzeczników prasowych. Tym samym, ten nieeksplorowany dotychczas w Polsce obszar badań doczekał się naukowej refleksji, którą warto upowszechniać nie tylko w kontekście dyskusji naukowych, czy dydaktyki. Oczywista zdaje się rekomendacja tej pozycji adresowana nie tylko do świata badaczy komunikacji politycznej ale również do praktyków odpowiedzialnych za organizację i profesjonalizację przestrzeni komunikacji politycznej w Polsce.
Praca składa się z dwu części. Część pierwsza, teoretyczna, odnosi się do komunikowania politycznego jako centralnej kategorii przyjętej w pracy. Zdefiniowany zostaje zakres tego pojęcia, a także – co ważniejsze – najnowsze tendencje występujące w komunikowaniu politycznym, w tym również zjawisko profesjonalizacji. Ta część odnosi się również do elementów komunikowania politycznego, czyli podmiotów (aktorów) je konstytuujących. W ramach klasycznego modelu trójkąta komunikowania politycznego: politycy – media – obywatele, szczególny nacisk położony jest na rzeczników prasowych i ich umiejscowienie w ramach tego modelu. Ten fragment monografii zamykają rozważania o roli mediów społecznościowych w komunikowaniu politycznym, jako zjawiska w miarę nowego, lecz wywierającego przemożny wpływ na komunikowanie społeczne, a nie tylko polityczne.
Część druga, empiryczna, przedstawia wyniki badań własnych oraz dokonanych na ich podstawie analiz i syntez
Każda społeczność ma wypracowane sposoby komunikowania się ze sobą. W świecie cyfrowym pełna dialogiczność, o której mówił na progu powstawania Internetu św. Jan Paweł II, stała się możliwa dopiero po opracowaniu i wdrożeniu sieci Web 2.0. Najintensywniej użytkowaną część tej sieci stanowią media społecznościowe. Liczba użytkowników i wytwarzanych przez nich treści osiągnęła niespotykaną nigdy wcześniej w historii komunikacji skalę. W tej nowej rzeczywistości nie może zabraknąć słowa Bożego. Wezwanie Chrystusa: „idźcie na cały świat i nauczajcie wszystkie narody” (Mk 16,15) nie może być ignorowane tylko z tego powodu, że dialog pomiędzy ludźmi siedzącymi przed swoimi monitorami odbywa się za pomocą bitów i bajtów. Fenomen publicznej komunikacji dialogicznej stał się inspiracją do zbadania zjawiska głoszenia Dobrej Nowiny w portalach społecznościowych.
Piotr Wajs stawia sobie za cel przyjrzenie się tej nowej rzeczywistości, w której znajduje się w XXI w. słowo Boże. Nie negując wartości mediów tradycyjnych, na których wspierają się dzieje i nauczanie Kościoła, zadaje pytanie o możliwości, jakie dają dostępne miliardom ludzi narzędzia komunikacji w Internecie – Facebook, Twitter czy YouTube, stosowane także w przekazie treści wiary.
Autor prowadzi czytelnika najpierw przez dzieje wciąż zmieniających się sposobów głoszenia słowa Bożego, by zatrzymać się nad najnowszym sposobem komunikacji, jakim od kilkunastu lat są media społecznościowe. Jako teolog stawia pytania o świadomość Kościoła, zanurzonego przecież w świecie nowych mediów: co mówią o nich dokumenty Magisterium? Nie pomija szeroko rozumianych konsekwencji stosowania nowych technologii, także tych, które rodzą różnorakie niepokoje. Ten ogląd stanu rzeczy prowadzi go do przyjęcia perspektywy badawczej, wyrażonej w analizie praktyki głoszenia słowa Bożego w przestrzeniach Internetu: ukazuje on, czym są badane media społecznościowe (Facebook, Twitter, YouTube), jak swą obecność zaznacza w nich Stolica Apostolska i papieże oraz instytucje Kościoła w Polsce. Swoje zainteresowanie Autor kieruje także w stronę wybranych tematów religijnych w mediach społecznościowych, takich jak obraz św. Jana Pawła II czy homilie w serwisie YouTube.
Publikacja, osadzona na teoretycznych założeniach i wsparta własnymi badaniami, wiedzie Autora do wskazania postulatów związanych z głoszeniem słowa Bożego w mediach społecznościowych, wśród których wymienia m.in. konieczność prowadzenia z przestrzeni cyfrowych („e-spotkania”) do realnego uczestnictwa w życiu Kościoła i liturgii, pilną potrzebę edukacji medialnej w seminariach duchownych, współpracy i zaangażowania świeckich.
Jest to pierwsza na rynku wydawniczym praca, w której dokonano tak wnikliwej analizy dyskursu kryzysu imigracyjnego obecnego w debatach parlamentarnych i wypowiedziach polskich polityków. Autor jako jeden z nielicznych zaproponował połączenie nurtów teoretycznych oraz metod empirycznych badania dyskursu publicznego w zakresie imigracji z perspektywy politologicznej.
Książka podzielona została na trzy części. Część pierwsza poświęcona jest omówieniu kategorii dyskursu publicznego oraz debaty publicznej (a także pojęć pokrewnych), głównych teorii związanych z kategorią dyskursu i kategoriami pokrewnymi, a także przeglądowi założeń metodologicznych analizy dyskursu. Część ta została oparta na pogłębionej analizie polskiej i zagranicznej literatury przedmiotu, przy czym przyjęto podejście krytyczno-polemiczne do analizowanych źródeł i przywoływanych perspektyw teoretycznych i badawczych.
Druga część książki oparta jest na analizie literatury oraz analizie danych zastanych związanych z kryzysem imigracyjnym. W wyniku analizy literatury dotyczącej migracji międzynarodowych, polityki imigracyjnej oraz kryzysu imigracyjnego w Europie zdefiniowano tu najważniejsze kategorie pojęciowe związane z imigracją i kryzysem imigracyjnym oraz zgromadzono główne dotychczasowe ustalenia badawcze dotyczące kryzysu imigracyjnego w Europie i prowadzonej wobec niego polityki.
W części trzeciej książki omówione zostały wyniki własnych badań empirycznych nad polskim dyskursem publicznym na omawiany temat, przede wszystkim w kontekście sporu o udział państwa polskiego w realizacji mechanizmu relokacji i przesiedleń. Zostały tutaj zilustrowane mechanizmy konstruowania znaczeń w polskiej debacie o kryzysie imigracyjnym. Ponadto podjęta została próba ukazania metod i środków retorycznych i perswazyjnych, w tym sposobów nazywania, określania, argumentowania czy przedstawiania („ramowania”) omawianej kwestii.
Autorka w rozważaniach teoretycznych bardzo trafnie łączy zagadnienie europeizacji (zwykle wykorzystywane do charakterystyki procesów politycznych) z procesem komunikacji na przykładzie projektu Euranet Plus. Marta Jas-Koziarkiewicz podjęła się w swojej pracy bardzo ambitnego zadania. Za główny cel badawczy obrała sobie określenie roli podzielanych wartości i ram interpretacyjnych w audycjach radiowych. Szczegółowa analiza takiej kwestii to przedsięwzięcie wielowymiarowe i wieloaspektowe. Książka stanowi udaną próbę odpowiedzi na pytania o to, w jaki sposób jest realizowana polityka informacyjna w Unii Europejskiej i jak media – w tym przypadku radio – są „dotykane” procesem europeizacji.
Autorka nie wykorzystuje tylko literatury, materiałów i źródeł zastanych, skądinąd bardzo obszernych i dobrze dobranych, ale opiera się także na badaniach własnych autorki (wywiady z dziennikarzami PR realizującymi audycje w projekcie Euranet Plus; audycje radiowe przygotowane w ramach tego projektu; wypowiedzi odbiorców uzyskane w trakcie badań fokusowych). Mamy więc do czynienia z dziełem, które oferuje obszerną, aktualną i dobrze opracowaną część empiryczną. Refleksja naukowo-badawcza nie jest ograniczona do metaanalizy zjawiska europeizacji funkcjonowania medium (w tym przypadku sieci Euranet Plus), ale polega na prezentacji wniosków o charakterze praktycznym wynikających z empirycznych badań własnych. Na podstawie szerokiego przeglądu różnych koncepcji w zakresie europeizacji autorka przedstawia także jej definicję, akcentując jej dynamikę (europeizacja jako proces), wielokierunkowość i wielopoziomowość oraz adaptowalność (ewolucyjność), co stanowi ramę pojęciową dla jej pracy badawczej, której efektem jest publikacja.
Czy rewitalizacja przestrzeni miejskich musi prowadzić do gentryfikacji i napięć tożsamościowych? Analogicznie, czy ogólnokrajowym i lokalnym projektom modernizacyjnym musi nieuchronnie towarzyszyć wzrost nierówności i podziałów społecznych, bałagan mentalny i erozja domeny publicznej? Aż nadto widoczny w dzisiejszej Warszawie zamęt i rozgardiasz architektoniczno-urbanistyczny, a także mieszane rezultaty różnych działań renowacyjnych autor traktuje jako metaforę realizowanej nie tylko w Polsce polityki publicznej i ścieżki rozwoju.
Publikacja jest plonem wieloletnich zainteresowań polityką publiczną i funkcjonowaniem przestrzeni publicznych w Polsce i za granicą. Autor podejmuje również cały szereg innych pokrewnych zagadnień, na przykład kwestię wyzwań, przed którymi staje współczesna polityka miejska na świecie i w Polsce, pojęciową analizę sfery publicznej, ładu i bezładu przestrzennego.
Jaki jest generalny bilans zmian zachodzących w miejskich przestrzeniach publicznych? Co przeważa w owych metamorfozach – erozja i dewastacja czy odnowa i rehumanizacja środowiska, w którym żyjemy? Respekt czy brak szacunku dla przeszłości i tradycji? W jakim stanie przetrwały w Warszawie do naszych czasów niektóre elementy wcześniejszej, w tym powojennej spuścizny budowlanej, odziedziczonej po okresie PRL? Jakie piętno wywarły na architekturze i układach urbanistycznych procesy rynkowe i modernizacyjne, które dokonują się od 30 lat w III Rzeczypospolitej? Czy warszawski bezład to objaw naturalnego eklektyzmu, nasze stołeczne DNA i genius loci, czy też może pochodna zaawansowanej, brutalnej komercjalizacji i prywatyzacji przestrzeni publicznych? To tylko niektóre z pytań, na które nie padają w książce absolutnie jednoznaczne odpowiedzi.
Książka jest próbą ujęcia współczesnego dziennikarstwa i mediów w kontekstach powiązanych z teoretycznie rozumianą kategorią dyskursu (w ujęciu Michela Foucaulta oraz Ernesto Laclau i Chantal Mouffe). U podstaw prezentowanych idei i analiz leży odwołanie się do teorii krytycznej, rozumianej jako teoretyczne założenie, dotyczące nieoczywistości tego, co społeczne, oraz analityczny i metodologiczny postulat docierania do mechanizmów konstytuujących ową nieoczywistość.
Książka składa się z trzech części, każda zaś część zawiera wprowadzenie z zakresu teorii i metodologii oraz rozdział, stanowiący próbę analizy wybranego zjawiska z obszaru szeroko rozumianych mediów masowych i dziennikarstwa, z wykorzystaniem zaprezentowanych wcześniej założeń teoretycznych i metodologicznych.
Publikacja jest jednocześnie próbą teoretyzowania dziennikarstwa i mediów w kontekście wybranych koncepcji dyskursu, ale także – co nawet być może istotniejsze – próbą przyjrzenia się owym teoriom dyskursu oraz możliwościom ich aplikacji i operacjonalizacji w kontekście rzeczywistości dziennikarsko-medialnej. Jest więc to zatem książka nie tylko o mediach, dziennikarstwie i kulturze popularnej, ale także o teoretycznie rozumianym dyskursie jako takim, o tym, jak kategorię tę można stosować w analizie zjawisk społecznych.
Publikacja traktuje o bezdyskusyjnym problemie związanym z aktywnością polityczną kobiet . Autorki w drobiazgowy sposób weryfikują szereg hipotez, np.: co decyduje, że w szeroko rozumianej polityce zwiększa się udział kobiet; czy dyskryminacja płciowa nadal ma swoje odzwierciedlenie w funkcjonowaniu kobiet w świecie dotychczas zdominowanym przez mężczyzn; i wreszcie – jakie to niesie ze sobą skutki społeczne. Na te pytania, i oczywiście wiele innych, czytelnik znajdzie szereg odpowiedzi, niejednokrotnie zaskakujących, frapujących i co najważniejsze – potwierdzonych wieloma przeprowadzonymi badaniami i analizami
Poszczególne studia i rozprawy podejmują ważne problemy badawcze o dużej doniosłości społecznej. Każda z autorek stara się zaprezentować nowy, oryginalny problem badawczy, niepodejmowany w badaniach politologicznych, prawnych, psychologicznych i innych. Koncepcja każdego studium została odpowiednio przemyślana, a w ich realizacji zastosowano interdyscyplinarne podejścia badawcze. Każda autorka stawia odpowiednie pytania i hipotezy badawcze i stara się na nie odpowiedzieć na podstawie analizy różnorodnego materiału źródłowego.
The main issue of the research in this work is involvement of social actors in the housing policy process. The literature review leads the author to conclude that in housing studies there exists a conceptual gap concerning knowledge about the role of social actors in the housing policy process. The gap is particularly apparent when one attempts to examine the housing policy process in the light of the concept of deliberative democracy. Furthermore, there are no research tools in housing studies that would make it possible to grasp the involvement of social actors in the housing policy process. The research problem in this work is formulating a research scheme which would enable to examine the involvement of social actors in the housing policy process and enrich housing studies with possibility to benefit more from the constructivist approach. The theoretical and methodological aim of this dissertation is to obtain a broader and deeper insight into the role of social actors in the housing policy process by expanding the author’s ‘D-Housing’ scheme.
Celem książki jest historyczno-filozoficzna rekonstrukcja i analiza filozofii języka sankhji klasycznej. Największym osiągnięciem Indii i wkładem do powszechnego dorobku naukowego było stworzenie i rozwój nauki o języku, która od czasów wedyjskich była najważniejszą z dyscyplin, przenikającą wszystkie inne dziedziny wiedzy.
Na gruncie filozofii rozważania nad językiem kojarzą się głównie ze szkołą gramatyków (vyakara?a), mimansą (mima?sa), pewną modyfikacją adualizmu znaną jako śabdadvaita i z teorią słowa w systemie nyaya. Praca skupia się na mniej znanej refleksji nad językiem szkoły sankhji (sa?khya). Dzięki solidnemu opanowaniu sanskrytu Autorka samodzielnie analizuje teksty źródłowe, nie polegając na przekładach. Indyjskie dzieła filozoficzne powstawały w ogniu polemik i mają postać dialogu między stawiającym zarzut i odpowiadającym na zarzut. Książka uwzględnia nie tylko dzieła klasyczne i poklasyczne sankhji (jak Sa?khyakarika, Yuktidipika, Sa?khyasutra), lecz także te, z którymi sankhja polemizuje.
Książka Ołeny Łucyszyny jest wartościową, kompetentnie napisaną propozycją wydawniczą, wnoszącą znaczący wkład w badania nad indyjską filozofią języka.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
