2 października 2014 roku w Domu Zakonnym Księży Sercanów w Lublinie-Czechowie odbyło się sympozjum naukowe W misji wynagradzania Bogu przez Serce Jezusa. Wpisuje się ono w cykl obchodów 250. rocznicy ustanowienia liturgicznego święta Najświętszego Serca Pana Jezusa (1765-2015). Obchody te skłaniają do refleksji nad kultem Bożego Serca. Jednym z istotnych wymiarów tego kultu jest aspekt wynagrodzenia. Dla wielu zgromadzeń zakonnych związanych z Boskim Sercem Jezusa stanowi on podstawowy wymiar ich charyzmatu i duchowości. Duchowością wynagradzającą żyje również wiele osób świeckich, które starają się praktykować to nabożeństwo. Stąd wydaje się celowe podejmowanie refleksji nad tym wymiarem kultu Serca Jezusowego, czemu wychodzi naprzeciw temat lubelskiego sympozjum.
Zasady, śluby, formacja, życie duchowe, życie wspólnotowe, apostolat zakonników – to sześć podstawowych części książki.
Całość przedstawiono w formie katechizmu (pytanie – odpowiedź).
Książka bardzo użyteczna dla domów formacyjnych.
Praktyczne wademekum i podręcznik dla każdej osoby konsekrowanej.
Pragnieniem autora było ukazanie o. Leona Dehona (1843-1925) przede wszystkim jako żywej osoby dzięki podkreśleniu głównych aspektów wyjątkowej osobowości naukowca, socjologa, założyciela Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego. Autor pragnął także przedstawić życie w całości poświęcone głoszeniu „Królestwa Serca Jezusowego w duszach i w społeczeństwach”. Jednym słowem, chodziło mu o przedstawienie człowieka rozmiłowanego w Chrystusie – i z powodu tej właśnie miłości głęboko zaangażowanego w problematykę społeczno-polityczną ludzi swojej epoki. Ojciec Dehon wierny papieskiemu magisterium, zwłaszcza Leona XIII, był również prorokiem wcielającym nowy sposób bycia kapłanem naszych czasów.
Listy do czcieli Serca Jezusowego pisane były przez ks. Józefa Gawła SCJ do Sercańskiej Wspólnoty Świeckich (SWŚ) w latach 2003-2012. Miały one za cel formację duchową jej członków. Teraz zostają udostępnione wszystkim czcicielom Serca Jezusowego. SWŚ jest bowiem tylko jedną z bardzo wielu wspólnot ludzi świeckich poświęconych Sercu Pana Jezusa. Do
takich wspólnot należą: m.in. Arcybractwo Straży Honorowej Serca Jezusowego, Rodziny Serca Jezusowego. Wydaje się, że warto te materiały udostępnić wszystkim czcicielom Bożego Serca, aby służyły one pogłębieniu duchowemu oraz ich większej miłości do tego Najświętszego Serca.
W drugiej części publikacji zostały zamieszczone najważniejsze modlitwy czciceli Serca Jezusowego oraz statut SWŚ.
Gdy po lekturze rozważań po raz kolejny wrócimy do Litanii do Najświętszego Serca Jezusowego, okaże się, że odkryjemy w niej coś zupełnie innego. Słowa dotąd obojętne, „pokryte patyną” ożyją. Takie jest przesłanie książki ks. Zygmunta Podlejskiego – ma nam ułatwić zrozumienie wezwań, jakie zanosimy w czerwcowe dni do Serca Jezusowego. Rozważania okażą się pomocą dla każdego, kto chce znaleźć odpowiedź na pytanie, jakie jest Serce Jezusa. Ksiądz Podlejski podpowiada – Serce Jezusa jest przede wszystkim Miłością. Podkreśla to każde wezwanie Litanii. Najważniejsze jest, aby „zagłębiać się w tajniki serca Chrystusa, by i nasze serca Jezus uczynił choć trochę podobne do swego”.
Publikacja Umiłowawszy swoich... stanowi zbiór szkiców homilii związanych z celebracją Triduum Paschalnego. Teksty homilii zawarte w książce są ściśle związane z liturgią słowa poszczególnych dni. Książka skierowana jest nie tylko do tych, którzy odpowiadają za jakość głoszonych homilii, ale również do wiernych. Tych, którzy są odbiorcami aktualizowanego Słowa. Okres misterium paschalnego jest bardzo krótki. Obfituje on również w czas, kiedy wierni w ciszy mogą się pochylić nad tekstami natchnionymi, by rozważać dzieła Boga dokonane w konkretnym momencie. Umiłowawszy swoich... jest zachętą do odkrywania bogactwa Słowa w liturgii.
Niniejszy zbiór kazań stawia sobie na celu służyć pomocą w nauczaniu na temat siedmiu sakramentów, w szczególny sposób na temat sakramentów chrztu i Eucharystii. Mają one pomóc w bardzo podstawowym zakresie wskazać, czym są sakramenty i na czym polega ich przeżywanie. Przyświeca im założenie, że w nauczaniu kościelnym ciągle na nowo należy proponować to, co jest po prostu najbardziej podstawowe.
Publikacja Oto drzewo krzyża… zawiera dziesięć rozważań Drogi krzyżowej. Mogą one stanowić skuteczną pomoc duchową w głębszym przeżywaniu czasu Wielkiego Postu, aby zaowocował on prawdziwą przemianą życia i wejściem w jeszcze bliższą relację z Bogiem. Rozważania napisane są językiem prostym, zrozumiałym, trafiającym do serca.
Obecny tom jest kontynuacją poprzedniego lectio divina Ewangelii św. Mateusza, które poświęcone było Kazaniu na górze (tzw. pierwszej mowie Jezusa). Autor analizuje w nim dziewięć cudów Jezusa (8,1-9,38) oraz tzw. drugą mowe Jezusa – Mowę apostolską (rozdz. 10).
Zebrane w książce modlitwy, które Giovanni Battista Montini, arcybiskup Mediolanu, a następnie papież Paweł VI, skierował do Chrystusa, pochodzą z nieomal trzydziestu lat. Inspiracją ich były przeróżne sytuacje, w których wyraził się ogrom miłości do osoby Jezusa. W dniu 30 czerwca 1968 roku, na zakończenie Roku Wiary, zamykając obchody 1900 lat od męczeństwa świętych Apostołów Piotra i Pawła, Paweł VI złożył uroczyste wyznanie wiary oraz ogłosił swoje Credo, „niewzruszone świadectwo Bożej Prawdy, która została powierzona Kościołowi, aby był jej głosicielem wobec wszystkich narodów”. Jego modlitwy do Chrystusa zostały tu zebrane w porządku słów Credo Apostolskiego. Zaczerpnięto je z wypowiedzi Papieża o Chrystusie, odwiecznym Słowie Ojca, który stał się człowiekiem w łonie Maryi Dziewicy, za nas, ludzi, cierpiał, został ukrzyżowany, umarł, by trzeciego dnia zmartwychwstać i wstąpić do nieba. Jego królestwu nie będzie końca, bo bez końca była Jego miłość ku nam.
Niniejszy tomik jest kontynuacją kompletnej lectio Ewangelii św. Mateusza i jego pierwsze rozdziały nawiązują do tego, co autor wyłożył już w zwięzłym komentarzu do Ewangelii Dzieciństwa. W centrum tych uwag do pierwszej wielkiej sekcji Mateuszowego tekstu znajduje się Kazanie na górze. Na jego początku odkrywamy błogosławieństwa. Czy należy je interpretować jako "manifest etyczny" chrześcijańskiego postępowania? "Wydaje mi się, że fragment ten nie jest jakimś wykazem, nie opisuje rzeczy, które trzeba zrobić lub których robić nie należy, ale po prostu szkicuje ikonę Jezusa z Nazaretu. W rzeczywistości to On jest syntezą wszystkich błogosławieństw, to On jest ubogi w Duchu, to On jest smutny, to On jest cichy, to On pragnie i łaknie sprawiedliwości, to On jest miłosierny, to On jest czystego serca, to On czyni pokój i to On jest prześladowany dla sprawiedliwości. (...) Dlatego interioryzacja tego tekstu i pójście za Jezusem są tym samym" (fragment książki)
Książka jest zbiorem osobistych listów ks. Stephena Rossettiego, byłego dyrektora Instytutu św. Łukasza w Silver Spring (USA), do swoich braci w kapłaństwie. Rossetti pisze do kapłanów, wzywając ich do ciągłego nawracania się poprzez silniejsze życie modlitwy, głębsze oddania się Maryi, a także poprzez większą dbałości o zdrowie i dobre samopoczucie. Rossetti przypomina swoim czytelnikom, co badania konsekwentnie potwierdzają, że księża są szczęśliwi i spełnieni w swojej profesji.
Po kilkuletniej przerwie ukazuje się kolejny tom opowiadań sercańskiego prozaika ks. Józefa Lacha, oddającego się pracy duszpastersko-rekolekcyjnej. Tom zawiera dziesięć opowiadań: Mimo drzwi zamkniętych, Narodziny matki, Powabne twarze zła, "Bo Pan przyrzekł", Rekolekcje, Do domu Ojca, Droga ku prawdzie, Bojowaniem jest żywot człowieka, Gość wigilijny, Wigilia.
Zebrane w tej książce wypowiedzi rodziły się w ostatnich latach jako odpowiedź na pojawiające się pytania dotyczące kultu Najświętszego Serca Jezusa, jego poszczególnych aspektów i praktyk, możliwości jego rozwijania w sytuacji duchowej dzisiejszego świata. Nie pretendują do udzielenia ostatecznych odpowiedzi, ale mogą służyć osobom pragnącym głosić miłość Bożą, której Najświętsze Serce Jezusa jest źródłem, pozwalającym każdemu czerpać boskie życie, oraz symbolem, stale zachwycającym swoją wyrazistą wymową, zrozumiałą dla każdego.
W pięcioleciu 2009-2014 Międzynarodowa Komisja Teologiczna przestudiowała pewne aspekty chrześcijańskiego dyskursu o Bogu, konfrontując się w szczególności z tezą, według której związek między monoteizmem a przemocą miałby być konieczny. Praca toczyła się w ramach podkomisji, której przewodniczy ks. Philippe Vallin, a w jej skład wchodzą następujący członkowie: ks. Peter Damian Akpunonu, o. Gilles Emery OP, JE bp Savio Hon Tai-Fai SDB, JE bp Charles Morerod OP, ks. Thomas Norris, ks. Javier Prades López, J.E. bp Paul Rouhana, ks. Pierangelo Sequeri oraz ks. Guillermo Zuleta Salas.
Ogólne dyskusje na ten temat odbywały się w ramach wielu spotkań podkomisji oraz podczas sesji plenarnych samej komisji, mających miejsce w latach 2009-2013. Niniejszy tekst, zatytułowany Bóg Trójca, jedność ludzi. Monoteizm chrześcijański przeciwko przemocy, został zatwierdzony przez komisję „w formie specyficznej” 6 grudnia 2013 roku, a następnie przedłożony jej przewodniczącemu, JE kard. Gerhardowi L. Müllerowi, prefektowi Kongregacji Nauki Wiary, który zatwierdził jego publikację.
8 czerwca 2013 roku w Domu Macierzystym Księży Sercanów w Krakowie-Płaszowie, odbyło się sympozjum naukowe Odnowić pamięć o miłości Bożej, poświęcone tematyce teologii kultu Najświętszego Serca Jezusowego. Wpisuje się ono w cykl przygotowań do obchodów 250. rocznicy ustanowienia liturgicznego święta Najświętszego Serca Pana Jezusa. Ustanowił je papież Klemens VIII w 1765 roku. W niniejszej publikacji znajdują się wykłady wygłoszone w trakcie sympozjum. Kult i duchowość Jezusowego Serca wielokrotnie w historii pomagały Kościołowi w przezwyciężaniu trudności wewnętrznych i w odzyskiwaniu jego mocy apostolskiej w zmieniających się nieustannie społeczeństwach. Oby zbliżający się jubileusz – i dobre do niego przygotowanie – pomógł nam wszystkim „odnowić w sobie pamięć o miłości Bożej” i przez to otworzyć się bardziej na zaofiarowane nam zbawienie.
250 lat temu Kościół w Polsce przyczynił się do wprowadzenia święta Najświętszego Serca Jezusowego w Kościele powszechnym. Zbliżający się jubileusz, który przeżywać będziemy w 2015 roku, jest dobrą okazją, aby ponownie pochylić się nad kultem Serca Pana Jezusa, którego istotnym przejawem jest poświęcenie i oddanie się temu Sercu.
Zawarte w książce rozważania o poświęceniu się Bożemu Sercu mogą być wykorzystywane jako czytanki w czasie nabożeństw czerwcowych oraz jako pomoc w osobistej refleksji dla kapłanów, osób konsekrowanych i wiernych świeckich, a zwłaszcza czcicieli Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Z okazji kanonizacji Jana XXIII ukazuje się jego biografia, napisana przez wybitnego znawcę jego postaci i dzieła, Giuseppe Alberigo, zasłużonego zwłaszcza w czasie przygotowywania dokumentów w związku z procesem beatyfikacyjnym (początek lat 90.). To opracowanie pokazuje, że przy bliższym poznaniu życia papieża Jana nie tylko staje przed nami wzorcowe doświadczenie chrześcijańskie, ale w jego drodze życiowej odnajdujemy klucze do odczytania i zinterpretowania przyspieszonej odnowy Kościoła, której korzenie w znacznej mierze tkwią w nowości, jaką św. Jan XXIII wniósł w historię papiestwa. Osoba i pontyfikat św. Jana XXIII wciąż bowiem stanowią istotny punkt odniesienia i nieodwracalny moment w rozwoju współczesnego chrześcijaństwa, a zwłaszcza katolicyzmu rzymskiego.
Z lektury duchowej biografii św. Jana XXIII wyłaniają się trzy zasadnicze elementy, które pozostaną stałymi punktami odniesienia w całym jego życiu. Przede wszystkim jest to jego nieustanne dążenie do uświęcenia, wierności łasce; następnie jego obserwacja wydarzeń zarówno małej, jak i wielkiej historii; trzecim elementem jest Kościół, najbliższy mu horyzont w całej jego egzystencji. Na tle pozornej „zwyczajności” jego gestów – w których ocenie zdarzało się, że mylono prostotę z powierzchownością, posłuszeństwo z biernością, pokorę z bezosobowością – wybija się jego świetlana postać „dobrego giganta”, zdolnego sprawić, by wszyscy ludzie bezpośrednio odczuli miłość Ojca.
Giuseppe Alberigo (1926-2007), profesor zwyczajny historii Kościoła na Uniwersytecie Bolońskim, przez prawie pięćdziesiąt lat był duszą i sekretarzem Instytutu Nauk Religijnych, a także redaktorem naczelnym czasopisma Cristianesimo nella storia. Uniwersytety w Monachium, Strasburgu i Münster przyznały mu doktoraty honoris causa z teologii. Współpracował w przygotowaniu dokumentacji do procesu beatyfikacyjnego Jana XXIII. Pod jego redakcją ukazała się Storia del Concilio Vaticano II (1959-1965) [Historia Soboru Watykańskiego II (1959-1965)] w 5 tomach, publikowana jednocześnie w 6 językach od 1996 roku.
Święty Ignacy Loyola (1491-1556), założyciel Towarzystwa Jezusowego, dzięki swojemu wewnętrznemu doświadczeniu duchowemu napisał książkę Ćwiczenia duchowne – jeden z najbardziej znanych i najważniejszych dla życia duchowego tekstów, umiłowany przez niezliczoną rzeszę kierowników duchowych i świętych. Tekst ten, od wieków uważany za podręcznik rozeznawania, żarliwości apostolskiej, a także świętości, zawsze przynoszący te same rezultaty, może być uważany za podstawowy tekst dla nowych zastępów księży, zakonników i świeckich, którzy chcą służyć ad maiorem Dei gloriam.
Wiele rodzin zakonnych czerpało natchnienie z duchowości św. Ignacego Loyoli albo korzystało ze współpracy z członkami Towarzystwa Jezusowego. Również Założyciel Księży Sercanów, o. Leon Dehon (1843-1925), inspirował się duchowością św. Ignacego i otrzymywał wsparcie członków Towarzystwa Jezusowego.
Ksiadz Gabriel Pisarek w swojej pracy ukazuje rolę, jaką ćwiczenia św. Ignacego odegrały w duchowości o. Dehona. Czyni to w sposób naukowy, kompletny i systematyczny, jednocześnie w bardzo przystępny sposób.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
