Pasterz opowiada historię krainy położonej na północy oraz młodego mężczyzny, który w drodze do pracy znajduje w lesie martwego łabędzia. Wydarzenia rozgrywają się w przeciągu niewiele ponad dwudziestu czterech godzin w małym miasteczku w północnej Finlandii. Tematem opowieści jest smutek wiążący się z ulotnością życia. Pasterz pokazuje życie na Północy, skąd młodzi ludzie emigrują na Południe w poszukiwaniu pracy, i gdzie reszta mieszkańców zmaga się z bezrobociem i innymi problemami społecznymi.
Komarów to miasteczko, jakich wiele na świecie. Znajduje się w nim fabryka, sklep, bar z przekąskami i mieszkańcy ze swoimi codziennymi problemami. Ludzie wiodą tu spokojne życie, aż do dnia, kiedy wszystko ulega zmianie. Komiks ukazuje niewielką miejscowość w przeddzień spektakularnego końca, który przypomina zarówno filmy katastroficzne, jak i średniowieczne obrazy przedstawiające straszliwe wydarzenia.Bart Nijstad urodził się w 1979 roku w małej holenderskiej miejscowości Meppel. Po ukończeniu Akademii Sztuk Pięknych w Groningen skupił się przede wszystkim na tworzeniu komiksów. W swoich opowieściach kreuje często przeciwstawne światy. Codzienność spotyka się w nich z bajkowością. Bohaterowie jego komiksów są często antybohaterami. Brak im typowych cech, jakimi obdarza się tradycyjnym bohaterów, podkreślane są wręcz ich niedoskonałości.
Śniadanie, obiad, kolacja, podlanie ogródka, wysprzątanie domu, przycięcie żywopłotu. To codzienność dla robota 150186 i jemu podobnych. Nudna, ale przyjemna codzienność, bo do emerytury zostało już tylko kilka dni.
Ale gdyby nagle coś się zmieniło, coś poszłoby nie tak, a wszystko inne okazałoby się kłamstwem?
Co wtedy zrobi 150186, by ocalić swoją nudną codzienność?
Imperium jest u szczytu swojej potęgi. Żadna armia świata nie jest w stanie przeciwstawić się niepokonanym legionom. W tym czasie kapitan Glorim Cortis otrzymuje rozkaz od Cesarza, aby udać się ze swoim elitarnym oddziałem na niezwykłą misję, która ma zapoczątkować nową epokę: poszukiwanie nieodkrytych terytoriów poza granicami Imperium.Jeśli dotychczas Bastien Vives prezentował swój ilustratorski i narracyjny talent raczej w krótkich historiach, to tym razem udowodnił, w liczącej 3 tomy, współpracy z Merwanem, że posiada spektakularny warsztat.Bastien Vives żyje i pracuje w Paryżu.Merwan rozpoczął karierę jako projektant gier wideo i rysownik storyboardów. Następnie od 2002 produkował filmy animowane, m.in. film Clichés de soirée. Jako rysownik komiksów zyskał uznanie dzięki książce Lor et le sang.
Kiedy rozmawiałam z angielską tłumaczką słowackiej prozy o możliwości przeniesienia mądrości Ruda na polski i anglosaski grunt, z pełnym przekonaniem powiedziała, że Rudo w Anglii „nie przejdzie”. It's too late! Zachodni świat dobrnął już na ostry kraniec poprawności politycznej i żeby bawić się swobodnie wszystkimi możliwościami, które daje nam czarny humor, należy mieć dużo pieniędzy na prawników i stalowe nerwy.Żaden z angielskich księgarzy nie wyłoży „Ruda” na półki. Na pewno nie w czasach hulającej cancel culture. A w Polsce? W tym kraju, gdzie fochem strzela się na prawo i lewo, w kraju, który ledwo udźwignął Gombrowicza, ledwo się wykaraskał z jego krytyki, nigdy nie otwarłszy się na kolejnego prześmiewcę?Czy w Polsce ten humor się przyjmie? Czy udźwigniecie go?Kochani, dacie radę?! A może napuszycie się i prychniecie z niesmakiem? Nie wiem, doprawdy nie wiem, czym skończy się lektura „Ruda”, ale postawiłam już kilka zakładów i zacieram ręce.Daniela Majlinga możecie już znać z doskonałego, absurdalnego zbioru „Ruska klasyka”. Jeśli jednak to wasze pierwsze spotkanie z tym autorem, warto zaznaczyć, że Majling jest na co dzień dramaturgiem w słowackim Teatrze Narodowym w Bratysławie.Historia Ruda jest w zasadzie pomyślana i wierna w swej strukturze sitcomowym serialom. Jeśli wyrastaliście na „Świecie według Kiepskich”, kochaliście serial „M.A.S.H.”, znacie na pamięć teksty Sheldona z „Teorii wielkiego podrywu”, a może dodatkowo ulegliście czarowi najnowszej polskiej produkcji, serialowi „1670”, istnieje prawdopodobieństwo graniczące z pewnością, że „Rudo” znajdzie przytulne miejsce w Waszych sercach.Weronika Gogola
Nagroda Czeskiej akademii komiksu Muriel 2024 za najlepszy komiksHistorie opowiedziane w Traum dobrze charakteryzuje już sam tytuł. W tym niemieckim wyrazie oznaczającym sen z cała pewnością wyraźnie pobrzmiewa też echo słowa trauma. Motal w swoich wyłącznie czarno-białych komiksach, pełnych ostrego światła i padających cieni, serwuje niepokojące deliryczne wizje. Przeplatają się w nich echa trywialnej kultury popularnej, lęków cywilizacyjnych i dotychczas nieprzepracowanych na poziomie psychicznym potworności europejskiej historii. Świat w opowieści Motala jest mroczny, przesiąknięty beznadzieją, a jednocześnie niezwykle wciągający. Jako twórca – scenarzysta i rysownik – wyraźnie nawiązuje on przede wszystkim do amerykańskiego komiksu niezależnego, jednak poetyka i styl jego twórczości są wyjątkowo charakterystyczne i łatwo rozpoznawalne już na pierwszy rzut oka.
Ptaszyna to uznana przez krytyków opowieść sci-fi stworzona przez wielokrotnie nagradzany zespół pisarza/filmowca Darcy'ego Van Poelgeesta i artysty Iana Bertrama.
Urodzona w czasie niekończącej się wojny między opresyjnym Amerykańskim Imperium a słabnącym ruchem oporu, Ptaszyna jest ostatnią nadzieją rebelii. Gdy jej wioska została zniszczona, matka wzięta jako zakładniczka, a kraj leży w gruzach, młoda bojowniczka musi przemierzać dystopijny kanadyjski krajobraz z misją uwolnienia legendarnego Topora i wskrzeszenia ruchu oporu - by ocalić swój kraj, swoich ludzi i odkryć swoją prawdziwą tożsamość w świecie, który płonie.
Książka otrzymała Nagrodę Eisnera 2020 za najlepszą serię limitowaną, była także nominowana do Książki Roku Harvey Awards 2020.
Darcy Van Poelgeest jest wielokrotnie nagradzanym pisarzem i reżyserem, mieszkającym w Vancouver. Jego prace filmowe były wyświetlane na międzynarodowych festiwalach, pokazywane w telewizji, prezentowane w galeriach i stały się bestsellerem iTunes. “Ptaszyna" to jego pierwsza powieść graficzna.
Ian Bertram, absolwent School of Visual Arts, został uznany za najlepszy talent przez Comicbookjesus.com w 2011 roku i znalazł się na krótkiej liście do stypendium 2021 Society of Illustrators. Regularnie publikuje dla INK magazine i pracuje dla DX, Marvela, Dark Horse i Image Comics. Wystawia swoje prace w Nowym Jorku, gdzie mieszka.
W Trolberg kryją się pewne mroczne tajemnice ale nasza niebieskowłosa poszukiwaczka przygód niedługo je odkryje!W Trolberg kryją się pewne mroczne tajemnice ale nasza niebieskowłosa poszukiwaczka przygód niedługo je odkryje!Hilda zaczyna migać się od obowiązków. Zamiast spędzać czas w domu, całe dnie wypełnia sobie poszukiwaniem przygód, przysparzając tym zmartwień matce. Kiedy ta usiłuje powstrzymać ją przed wymknięciem się do krainy domowych duszków, obie trafiają do tajemniczego, mrocznego lasu krainy trolli! Czy zdążą się pogodzić, zanim będzie za późno, żeby się uratować i wrócić do domu? I czy trolle rzeczywiście są tak groźne, jak się wydają?Świat Hildy jest cudowny i ekscytujący, choć dość niebezpieczny Nasze dzieci z chęcią się w niego zagłębią New York TimesEkscentryczny styl Pearsona w pół drogi między Lucky Lukiem a Miyazakim roztacza magiczny urok jak nie z tego świata Observer
Chcielibyśmy wierzyć, że nie odwiedziła Cię jeszcze Pustka. Zresztą możliwe, że zanim przyjdzie, już dawno u Ciebie jest. Potem, jak sama mówi, będzie już z Tobą zawsze.
Temat emigracji dotyczy każdego Polaka: jeśli nie bezpośrednio, to ze strony rodziny lub znajomych. Emigrantem może być każdy: od mechanika do skrzypka, a rozmowy z bliskimi na Skype’ie, zakupy w polskich sklepach czy oczekiwanie na pierwszą wypłatę w funtach bądź euro stały się doświadczeniem pokoleniowym.
Ten uniwersalny temat podejmuje blog Na emigracji, prowadzony od października 2013 roku i obserwowany przez ponad 10 000 fanów. Za pomocą przywodzących na myśl komiks ilustracji opowiada on perypetie emigrantki, która zdecydowała się wyjechać na Wyspy.
Minimalistyczne akwarele wzbogacone są o tekst (zarówno polski, jak i angielski), stosowany dla uwydatnienia niuansów bądź nakreślenia częstych doświadczeń i nieoczekiwanych sytuacji napotykanych przez Polkę poza granicami kraju. Mają one często charakter komiczny — czy to dzięki obnażeniu panujących po obu stronach stereotypów, czy też za sprawą cierpkich spostrzeżeń na temat różnic kulturowych.
W opowiadanej na blogu historii silnie widoczne są wątki autobiograficzne, przez co często zbliża się on do dokumentu. To po trosze reportaż, po trosze pamiętnik, a przede wszystkim artystyczny zapis przeżyć, w którym mogą się przejrzeć jak w lustrze miliony polskich emigrantów i ich bliscy.
Karolina urodziła się co prawda w Niemczech, ale ma polskie korzenie. Jakie znaczenie może mieć dla niej to, czy jest Polką czy Niemką, skoro związana jest z obydwoma krajami?
Początkiem poszukiwań własnej tożsamości jest dla Karoliny wyjazd do Krakowa, gdzie rozpoczyna semestr na zagranicznej uczelni. Kraków to miasto młodości jej mamy. Teraz Karolina zdobywa własne doświadczenia idąc jej śladami. To tu zrozumie, że wszystko, czym jest, pochodzi od rodziny, a nie od kraju, w którym się wychowała.
Karolina Chyżewska postanowiła skonfrontować się z tą planetą dokładnie w Nowy Rok. Urodziła się i wychowała w polskiej rodzinie w pięknym miasteczku Getynga w Niemczech. Po szkole studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Kassel, gdzie wyspecjalizowała się w dziedzinach animacji i komiksu. W 2012 roku studiowała przez sześć miesięcy na ASP w Krakowie, aby wzbogacić i rozwinąć swoje zdolności. Po powrocie do Niemiec brała udział w różnych wystawach i małych publikacjach ze swoim kolektywem „Die Goldene Discofaust“ oraz ukończyła Akademię w Kassel. Wkrótce po studiach zdecydowała się na kolejny ważny krok w swoim życiu artystycznym i przeprowadziła się do Berlina. Obecnie pracuje tam jako freelancer – tworzy komiksy i animacje.
Jej prace zostały opublikowane w magazynach Strapazin 112 i Triebwerk 6, który w 2014 roku wygrał nagrodę Max und Moritz dla najlepszej studenckiej pracy. W tym samym roku Karolina otrzymała również wyróżnienie w konkursie Comics Workbook Composition Competition za komiks „Come with me“.?
Wszystko, co naturalne powinno być oczywiste i pójść gładko. Ale od kiedy człowiek myśli i ma zdolność do podstawowej autorefleksji naturalne staje się problematyczne. W tej książce człowiek, kobieta, przygląda się dziewięciu miesiącom ze swojego życia, czasowi szczególnemu, kiedy to nosi w brzuchu innego człowieka. I nic nie jest tu oczywiste ani gładko nie idzie. Wręcz przeciwnie: wiele sytuacji nagle odsłania swój absurd, inne komizm, a są tu też takie, które budzą prawdziwą grozę. Olga potrafiła znaleźć naprawdę dobry punkt widzenia na ten dziwny czas, jakim jest ciąża, i szczerze i dowcipnie opowiedzieć go innym. Olga Tokarczuk
Komiks nie jest dla dzieci, ale jest komiks dla dzieci. Wiedzą o tym wszyscy, nawet jeśli wiedza sporej części społeczeństwa na temat komiksu ogranicza się do, niekoniecznie pogłębionej, znajomości losów Kaczora Donalda. W niniejszym numerze przypominamy, że o komiksie dla dzieci mówi się od dawna, a ustalenia poczynione przed laty nadal pozostają aktualne (Birek). Pokazujemy również, że poglądy na temat tej odmiany komiksu nie muszą należeć do kategorii oczywistości.
Nie ma w tym numerze snutych po raz kolejny narracji o dawnych mistrzach i pracach znanych przede wszystkim tym, którzy pamiętają jeszcze minioną epokę. Mamy nadzieję, że nowe spojrzenia na tę twórczość pojawią się z kolejnymi pokoleniami, którym dziś serwowana jest ona w nowych wydaniach. Jest natomiast o tym, co dzieje się obecnie. O twórcach, którzy doczekali się uznania (jakże zbieżne są losy Tomasza Samojlika i Pau), o czytelnikach, którzy mogą cieszyć się kolejnymi tytułami dla najmłodszych (nie zawsze ci, którzy cieszą się najbardziej, należą do najmłodszej kategorii wiekowej). Jest wreszcie o szkole, która dojrzewa, choć cały czas bardzo powoli, do komiksu.
Wracamy w tym numerze również jeszcze raz do lat dziewięćdziesiątych - okresu, który miał według nas kolosalne znaczenie dla rozwoju polskiego rynku komiksowego.
Chcemy przy okazji podziękować Maciejowi Gierszewskiemu za pomoc w zorganizowaniu pospolitego ruszenia młodych artystów, których prace znalazły się w tym numerze, oraz przeprosić Luo RongRong za publikację jej artykułu z tak dużym opóźnieniem.
Życzymy miłej lektury!
Michał Błażejczyk i Michał Traczyk
Spis treści Komiks - estetyka i narracja. Poszukiwania tożsamości medium w XXI wieku Z poetyki komiksu: ekwiwalencja graficzna jako chwyt znaczeniotwórczy Formy sylwiczne w komiksie Komiks a film - pokrewieństwa i związki Komiksowe adaptacje literatury - problemy badawcze Komiks dla dzieci w Polsce Staś i Nel w obrazkach. Ilustrowane i komiksowe edycje W pustyni i w puszczy Grzegorz Rosiński i ,,kolorowe zeszyty"". Studium stylistyczne
,,Życie w Zamku jest nie dla mnie. Chcę pozostać niezależny.""Pewien geodeta, znany tylko jako ,,K."", zostaje wezwany do Miasteczka. Po przybyciu musi się odnaleźć w zawiłym, biurokratycznym labiryncie, wśrod asystentów i posłańców, pokojówek i hotelarek, kierowników i... ich kochanek. Czeka na instrukcje z Zamku, lecz nie wie, jak wygląda jego pracodawca, telefony milczą, a poza tym nie wiadomo nawet, co tak naprawdę ma robić. To przeszywające studium bezradności i ostatnie arcydzieło Kafki urywa się, jak samo życie, w połowie zdania.
Drodzy Czytelnicy,
Wokół komiksu nadal krążą opinie nie mające wiele wspólnego z rzeczywistością, powtarzające banały i stereotypy myślowe, wymagające prostowania i wyjaśnień nie tylko poza środowiskiem czytelników komiksów, ale i wewnątrz niego. Z jednej strony - ugruntowane na niewiedzy, krzywdzące, niekiedy zwyczajnie głupie (nie będziemy ich tutaj przypominać) wypowiedzi, z drugiej - świadomość, że słowo "komiks" jest bardzo pojemne, czasem do tego stopnia, iż zestawiwszy dwa dzieła, dziwimy się, że oba można nazwać tak samo. A to w prosty sposób prowadzi do przekonania o (różnorako rozumianej) wyjątkowości, autonomiczności tego gatunku.
W dużym stopniu za nasze sądy odpowiedzialna jest intuicja. To ona sprawia, że mamy poczucie i trwania w jakiejś tradycji, i przekraczania granic, wykraczania poza kanon. To ona każe nam doszukiwać się (lub nie) powinowactw między różnymi gatunkami czy twórczymi aktywnościami. Świadomi tego wszystkiego, a także istnienia różnorodnych odmian relacji słowa i obrazu, postanowiliśmy tym razem wyjść poza ścisłe ramy (ramki?) komiksu.
Historie, książki (książeczki) obrazkowe, picturebooki, ikonoteksty to pojęcia pojawiające się na łamach niniejszego numeru, budujące nowy / stary kontekst, przypominające, że komiks należy do bogatego świata obrazów i stanowi zaledwie jeden z wielu jego elementów, oraz zmuszające w końcu do dyskusji o miejscu komiksu w szeroko rozumianej komunikacji wizualnej. Mamy nadzieję, że wyjście poza ciasne i arbitralne gatunkowe ramy otworzy nowe perspektywy przed badaczami komiksu. I nie tylko przed nimi.
Zwracamy również uwagę na poemiksy i komiksy abstrakcyjne, formy inspirujące (nas - nie po raz pierwszy) do stawiania pytań o granice, zależności i różnice pomiędzy gatunkami czy używanymi przez twórców kodami, ale też o cele i kierunki rozwoju opowieści obrazkowych.
W tym miejscu musimy i chcemy podziękować profesorowi Jerzemu Szyłakowi, bez którego pomysłu i pracy ten numer nigdy nie zyskałby równie pełnej i dojrzałej merytorycznie postaci.
Życzymy miłej lektury,
Michał Błażejczyk i Michał Traczyk
Najnowszy tom Blakiego. Mateusz Skutnik o swoim komiksie: W 2007 roku powiedziałem, że kontynuacji serii Blaki nie będzie, ponieważ wszystko co było do powiedzenia w tej formule zostało już powiedziane. Pięć lat później okazało się, że to kompletna bzdura, a życie toczy się dalej. W środku tego albumu znajdziecie również odpowiedź na pytanie dlaczego pomiędzy kolejnymi tomami serii musiało upłynąć ponad pół dekady. W dużym skrócie - przedstawiamy drugą fazę życia Blakiego. Lata średnie.
Dziedzictwo TM-Semic to niemal tysiąc komiksów. Łączny nakład tytułów może spowodować zawroty głowy u dzisiejszych wydawców. Nie tylko tych zajmujących się historyjkami obrazkowymi.
Każdy mógł w bogatej ofercie znaleźć coś dla siebie. Oczywiście zawsze najważniejsze były serie o superbohaterach. To dzięki amerykańskim herosom w trykotach TM-Semic zbudowało potęgę i również, w dużej mierze, przez nich upadło.
Wydawnictwo niemalże nie miało konkurencji na polskim rynku w latach dziewięćdziesiątych.
Dostarczało nie tylko rozrywkę, zawartość zeszytów bowiem inspirowała wielu twórców i wzbudzała kontrowersje w komiksowym światku. Nadal wspominane jest przez wielu i zasłużyło na opracowanie podsumowujące ponad dekadę działalności. Od początków w czasach raczkującego polskiego kapitalizmu, przez lata świetności, aż po powolną agonię w okresie, kiedy można było mówić o krajowym rynku komiksowym. Choć oficyna wydawała tylko zagraniczne tytuły, stała się jedną z najważniejszych w historii polskiego komiksu.
Maczużnik"" posługuje się konwencją thrillera, by opowiedzieć o ludziach zamkniętych w umownej scenerii (po)pegeerowskiej wsi i ciasnego M-3. Niczym się nie wyróżniające życie głównych bohaterów - pary małżeńskiej i żyjącej z nimi matki żony - okazuje się prawdziwym folie a trois: dzielonym przez wszystkich członków rodziny paranoicznym opracowaniem piekła dusznej codzienności. Opowieść o niszczącej sile więzów rodzinnych i sąsiedzkich, o opresyjnych normach kształtowanych przez małe społeczności oraz próbach ich przekraczania, które muszą prowadzić do szaleństwa.
Książka opowiada o faszyzmie, hipokryzji, przyjaźni, zapomnianych skandalach, ale przede wszystkim o dwóch mężczyznach różniących się wiekiem i temperamentem, których spotkanie może pozwoli na pokonanie duchów przeszłości.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
