Książka, dzięki której kucharz zacznie czytać, a reporter gotowaćFascynująca rodzinna opowieść o Wileńszczyźnie, mieszkających tam Polakach i Litwie w ogóle.Ewa Wołkanowska-Kołodziej to zdolna reporterka, Genowefa Wołkanowska to znana na całej Litwie kucharka. Książka powstała z połączenia talentów matki i córki.Z książek kucharskich się korzysta, sięgając po przepisy. Z niniejszej również korzystać można, lecz czyta się ją przede wszystkim, by nie rzec dosadniej, pochłania, niczym najwspanialszego cepelina nadzianego baraniną. To fantastyczna opowieść o dzisiejszej Wileńszczyźnie i Litwie. Pisana przez Polkę, lecz niepolonocentryczna, opowieść współczesna, lecz pełna odniesień do historii. Pełną gębą reportaż z elementami eseju i mnóstwem doskonałych tradycyjnych litewskich przepisów - oto, co właśnie trzymacie Państwo w dłoniach. A coś takiego trzyma się w dłoniach nieczęsto.ROBERT MAKŁOWICZ, krytyk kulinarny i podróżnikWreszcie wiem, czemu smażony chleb to najlepsza zakąska do piwa, jak smakuje hematogenas, czy kapłun pije się, czy się go je, no i czemu Litwini kochają cepeliny. Ale książka Ewy to reportaż o pokoleniach, które spotykają się przy suto zastawionym stole. Pełen humoru i miłości. Miłości do Wilna, rodziny, gotowania i do dzielenia się jedzeniem.KATARZYNA BONI, reporterka
Ta książka wchodzi od kopa: zaczyna się od tego, że cała ta wojna została opisana, zanim się zaczęła.
A dalej robi się jeszcze ciekawiej.
Ziemowit Szczerek
Najpierw wojnę w Donbasie wymyślili i wpletli w swoje powieści miejscowi pisarze science fiction. Potem, kiedy wybuchła na prawdę, poszli na front. W końcu zostali przywódcami marionetkowego państwa, które powstało kiedy z nieba przestały spadać pociski. Ale bohaterami książki Grzegorza Szymanika i Julii Wizowskiej są również owdowiałe żony i matki zaginionych, zachwyceni sobą watażkowie i dumna redaktorka pierwszej gazety Donieckiej Republiki Ludowej. Ci, którzy wszystko stracili i ci, którzy nagle zyskali, prorosyjscy, proukraińscy i miejscowi, donbascy „patrioci"… Dopiero wszystkie te głosy tworzą odpowiedź, co naprawdę wydarzyło się w Doniecku od chwili, gdy Janukowycz uciekł z Kijowa.
Album tego niecodziennego duetu noszący tytuł Wilczy humor"" to kreatywna i niepozbawiona ironii podroż po różnych gatunkach i konwencjach.To podróż w dorosłość, w treści pełna dystansu i ironii, a na płaszczyźnie muzycznej odważnie wkraczająca w alternatywę. To zupełnie nowy kierunek w twórczości artystów, którzy po raz kolejny zaskakują swoich słuchaczy.Radek Radex Lukasiewicz - założyciel zespołu Pustki, znany m.in. ze współpracy z Moniką Brodką czy Arturem Rojkiem. Jarosław Bisz Jaruszewski - raper, poeta, kulturoznawca, członek zespołu B.O.K, zdobywca Złotej Płyty za album Wilk Chodnikowy""Lista utworów:1.Grymas losu2. Pogoń3. Potlacz!4. Nie mam głowy5. Znak zapytania6. Wilczy humor7. Niesława8. Drugi grymas losu9. Nie obrażaj się10. Dorośli11. Brudne buty
BEZSENNA NOC to tytuł nowej płyty dwojga wybitnych artystów - Magdy Umer i Bogdana Hołowni. Koncert na głos i fortepian. Moderato cantabile i jazz piano.Prostota, wrażliwość i talent. Melancholia i uśmiech. Piękne piosenki o miłości.Na ile niezwykłe będzie to połączenie, ocenicie Państwo sami. Na płycie wysłuchacie piosenek wybitnych poetów: Mariana Hemara, Juliana Tuwima, Ludwika Starskiego, Jeremiego Przybory, Wojciecha Młynarskiego, Agnieszki Osieckiej, Jacka Korczakowskiego, Andrzeja Bianusza, Wincentego Fabera. Wśród kompozytorów same sławy: Henryk Wars, Władysław Dan Daniłowski, G. Cioffi, George Gershwin, Pat Johnson, Max Steiner, Jerzy Wasowski, Seweryn Krajewski, Jerzy Duduś Matuszkiewicz, Joseph Kosma, Zygmunt Konieczny.Ja właściwie opowiadam piosenki - zdradziła kiedyś w wywiadzie Magda Umer. Ale jakie to są opowiadania... i z jaką ścieżką dźwiękową!Lista utworów:1. Już nie zapomnisz mnie2. Bezsenna noc3. Jak to dziewczyna4. Jaki śmieszny jesteś pod oknem5. Szeptem6. La valse du mal7. Uciekaj, moje serce8. Nikt, tylko ty9. Pejzaż bez ciebie10. Co się z tym stało11. Pokoik na Hożej12. Martwe liście13. Człowiek, którego kocham14. Odmienia wszystko czas15. O, śnie
Kogo tu nie ma? W wielowątkowej opowieści o słynnych rodach, trzęsących Los Angeles i Kalifornią, a poprzez kino Ameryką i światem, usłyszymy Lauren Bacall i Arthura Millera, Gore Vidala i Joan Didion, Dennisa Hoppera i Katherine Hepburn, ale także samych członków opisywanych klanów - całych „rodzin paczłorkowych” powiększających się wraz z kolejnymi małżeństwami i rozwodami - oraz ludzi, będących na ich usługach, świadków najróżniejszych wydarzeń, trzymanych przez lata w tajemnicy lub kompletnie zmienianych w oficjalnych wersjach.
Dzieje Los Angeles są jak podniecająca przejażdżka kolejką górską, która stopniowo zamienia się w koszmar – stwierdza jeden z bohaterów i zarazem narratorów tej historii, splatanej przez autorkę niczym perfekcyjny warkocz, przywodzący na myśl „samomówiące” książki noblistki Swietłany Aleksijewicz. W pięciu panoramicznych, zazębiających się rodzinnych sagach ów koszmar miewa różną postać.
Choć w „Na zachód od Edenu” anegdota goni anegdotę, a szokujące bogactwo, ciężkie od diamentów i rubinów, wkładanych przez znudzone żony do kąpieli w nowym basenie, sąsiaduje z brakiem jakichkolwiek skrupułów i skrajnym egoizmem, ta znakomita książka jest czymś znacznie więcej niż opowieścią o Ameryce w jej skrajnym wydaniu. Owiana specyficzną nostalgią, oświetlająca zdarzenia z różnych, wykluczających się stron, jest kapitalną wiwisekcją ludzkiej natury i ilustracją słynnego cytatu z Chandlera, że prawo jest wtedy, gdy je sobie kupisz, i na miarę tego, ile zapłaciłeś.
Myślał, że będzie to studniowy spacer od bieguna do bieguna Europy. Okazało się, że była to najtrudniejsza wyprawa w jego życiu.
W 2015 roku Marek Kamiński wyruszył w pieszą wędrówkę z rosyjskiego Kaliningradu do Santiago de Compostela w Hiszpanii. Od „biegunu rozumu” - grobu Immanuela Kanta - po „biegun wiary”, grób świętego Jakuba Apostoła, który jest najpopularniejszym celem pielgrzymek Europejczyków.
Chociaż wcześniej zdobył już oba polarne bieguny Ziemi, wspiął się na Mont Blanc. Kilimandżaro i przeszedł Pustynię Gibsona w Australii, dopiero wędrówka drogami i bezdrożami Europy okazała się jego najtrudniejszym przedsięwzięciem. Była to nie tylko wyniszczająca, licząca ponad trzy tysiące kilometrów trasa, ale również podróż w głąb siebie. A także w głąb historii Europy, gdyż drga Marka Kamińskiego wiodła przez pola wielkich bitew i przecinała fronty największych wojen ludzkości.
"Trzeci Biegun" to poruszająca opowieść o poszukiwaniu własnej tożsamości, własnego duchowego bieguna, na szlaku, wokół którego rodziła się tożsamość dzisiejszej Europy.
W cieniu Kremla spotykają się ikona polskiej opozycji i krytyk Putina nr 1.Czy metody polskiej opozycji czasów PRL-u uda się zastosować w putinowskiej Rosji? Na jakich warunkach można próbować porozumieć się z autorytarną władzą? Czy polska transformacja to również droga dla Rosjan? Jakie miejsce powinna zająć Rosja w Europie? Jak rozwiązać konflikt z Ukrainą? Czy lustracja jest niezbędna do zapewnienia społecznego pokoju? Adam Michnik, jeden z filarów antykomunistycznej opozycji w Polsce a dziś redaktor naczelny ""Gazety Wyborczej"" spotkał się z Moskwie z Aleksiejem Nawalnym, bezkompromisowym bojownikiem przeciwko korupcji i najważniejszą dziś postacią antyputinowskiej opozycji. Ich wspólna książka jest zapisem fascynujących rozmów o najważniejszych konfliktach, które rozrywają współczesną Rosję i świat.
Nanga Parbat. To na tej górze blisko pół wieku temu Reinhold Messner stracił brata lub, jak twierdzą inni, poświęcił jego życie, by przejść do historii. To tu Hermann Buhl, pierwszy zdobywca szczytu, w 1953 roku wspiął się na wierzchołek na amfetaminowym speedzie. Tutaj 19 lat wcześniej, podczas ekspedycji, nad bazą której powiewała nazistowska flaga, w kilka tygodni śmierć poniosło aż dziesięć osób. Adolfowi Schlagintweitowi, który w połowie XIX wieku jako pierwszy opisał Nangę, ucięto głowę. Nie ma miejsca, gdzie kontrowersje i ciemne strony himalaizmu byłoby widać lepiej.
To było największe górskie wydarzenie ostatnich lat: zimowe wejście na przedostatni niezdobyty zimą ośmiotysięcznik – Nanga Parbat. Dokonali tego jako pierwsi Simone Moro, Alex Txikon, Ali Sadpara. Ale zanim im się udało, trwał szalony wyścig, kto pierwszy wedrze się na Nagą Górę. Brali w nim udział przede wszystkim Polacy. Finałowy sezon serialu pt. „Nanga Parbat zimą” śledzili z obozów po dwóch stronach szczytu dwaj dziennikarze i podróżnicy Dominik Szczepański („Na oceanie nie ma ciszy”) i Piotr Tomza („Afryka Nowaka”). Dzięki nim możemy zajrzeć za kulisy wyścigu na szczyt i podglądać z bliska jego głównych bohaterów, m.in. Simone Moro, Adama Bieleckiego, Tomasza Mackiewicza i Marka Klonowskiego. To książka, która jak żadna inna pokazuje z bliska codzienność himalajskich wypraw. Odziera ją przy okazji z mitów i fałszywych prawd.
Nanga jest wielka i zawsze była areną wielkich wydarzeń. Heroiczne i tragiczne wyprawy z lat 30., samotny atak Hermanna Buhla, polskie wyprawy zimowe. Stała się też symbolem tego, jak zmienia się himalaizm. Na Nandze ścierały się różne filozofie, typy mentalności, Wschód z Zachodem. Fascynująca mieszanka. Historia tej góry pokazuje, jak kruchą istotą jest człowiek, ale i jak wspaniałą. Nanga pozwala zobaczyć to wszystko uderzająco wyraźnie. Prawdziwe wartości, prawdziwy alpinizm – pomimo kłamstw i krętactw. Tak bardzo ludzkich.
Denis Urubko, w latach 2000-2009 zdobył Koronę Himalajów i Karakorum nie korzystając z dodatkowego tlenu, pierwszy człowiek zimą na Makalu i Gaszerbrumie II
Śmierć przeżywa się wszędzie jednakowo mocno, tylko reakcja na nią w górach jest nietypowa, bo takie są warunki. Ginie mój partner, a ja nie mogę się rozkleić. Nie mogę usiąść i rozmyślać. Nikt przecież po mnie nie przyjdzie, nie pomoże mi. Muszę iść dalej, bo inaczej i ja zginę. Jerzy Kukuczka Kukuczka - ten portret legendarnego himalaisty to coś więcej niż rzecz o determinacji i górach. To zapierająca dech opowieść o granicach ryzyka, które bywają granicami człowieczeństwa. - Logicznie rzecz biorąc, nie powinienem z tobą jechać, bo wszyscy ludzie koło ciebie giną - powiedział Jerzemu Kukuczce w oczy jeden z kolegów alpinistów. Upiorne fatum czy faktycznie był odpowiedzialny za śmierć, która niemal zawsze podczas jego wypraw zbierała żniwo? Czy skoro już komuś nie możesz pomóc, bo odpadł od ściany lub umarł na obrzęk płuc, nie powinieneś już wchodzić na szczyt, po wielu miesiącach przygotowań będący w zasięgu ręki, spełniając swe marzenia? Jak to się stało, że niewysoki, małomówny chłopak ze Śląska, elektromonter po szkole zawodowej, stał się wielki? Autorzy, dysponując ogromnym materiałem - pamiętnikarskimi zapiskami Kukuczki i jego książkami, rozmowami z żoną Cecylią, wywiadami z członkami wypraw, w jakich Kukuczka uczestniczył itd. - stworzyli fascynujący portret człowieka uparcie dążącego do celu, pełnego sprzeczności i zdającego sobie sprawę, że wszystkiego i wszystkich nie da się w życiu pogodzić, od młodości naznaczonego czyhającą w pobliżu śmiercią. Miał dwadzieścia trzy lata, gdy po raz pierwszy stracił w górach swego przyjaciela, rówieśnika. I czterdzieści, odpadając w 1989 roku od południowej ściany Lhotse stanowiącej bodaj najtrudniejszą próbę dla alpinisty. Tego ostatniego dnia zapisał w pamiętniku dwa zagadkowe słowa: Paradise - Raj... Ciała nie odnaleziono, grób jest... pusty! Mam uznanie dla autorów - Dariusza Kortko i Marcina Pietraszewskiego - za odwagę w odkrywaniu pełni osobowości Kukuczki. Nie wystarczyła im ta znana wszystkim, spreparowana dla potrzeb mediów legenda. Autorzy starali się pokazać złożoność człowieka. (...) Ta biografia jest napisana z szacunkiem i ze zrozumieniem, z humorem i empatią. Podobnie jak w przypadku samego bohatera jest to mistrzowskie dzieło, wykonane w najlepszym stylu Ze wstępu Bernadette McDonald W góry wyruszał, bo tam czuł smak wolności, bo to była jego pasja i niekończąca się przygoda. Nie lubił dzielić się swoimi przeżyciami z gór i podejrzewam, że zabrał ze sobą wiele tajemnic, których nigdy nie poznamy. Czytam tę książkę i widzę jego portret jak we śnie. Łzy cisną się do oczu same. Pozostały mi tylko piękne wspomnienia i pamięć, pamięć, która trwa bez końca. Cecylia Kukuczka, żona
Ma imponujące cv, świetną pracę w korporacji i perspektywy. Ale też czterdzieści lat, nadwagę i poczucie, że czas na zmiany. Opowieść Daniela Lewczuka, współzałożyciela m.in. sieci społecznościowej Golden Line, który postanawia rzucić korporację i od zera zacząć uprawiać sport ekstremalny. Podejmuje jedno z największych wyzwań, z jakimi może zmierzyć się człowiek: chce w ciągu roku przebiec cztery wielkie pustynie. Trasa do pokonania na każdej z nich to 250 km w 4 dni. Z pełnym, niezbędnym do przetrwania w ekstremalnych warunkach wyposażeniem na własnym grzbiecie. Lewczuk opracowuje własny plan treningowy, strategię biegania na długich dystansach, ale też uczy się, jak zmotywować do krańcowego wysiłku samego siebie. I jak gruntownie - w biegu - zmienić swoje życie. Teraz dzieli się swoim doświadczeniem z czytelnikami.
Książka jest opisem przygotowań i przebiegu ultramaratońskich biegów przez Saharę, Atakamę, Gobi i Antarktydę.
TO NIE PRZESZŁOŚĆ ZABIJA. ZABIJAJĄ LUDZIE
Z Mostka Czarownic łączącego wieże wrocławskiego kościoła rzuca się młoda Niemka, milionerka. Samobójstwo? Dla prowadzącego śledztwo komisarza Warskiego to nie jest oczywiste, tym bardziej że wkrótce w podobnych okolicznościach ginie kolejna kobieta.
W śledztwo włącza się policjantka z Berlina Ana Wittesch.
Demoniczna muzyka, niebezpieczny romans, polscy agenci Stasi, duchowni z przeszłością i mroczne kościelne wnętrza – „Sługi boże” to kryminał, który mistrzowsko prowadzi czytelnika po labiryncie intrygi i do końca pozostawia go w niepewności, gdzie bije źródło zła. Dwie nieprzespane noce w kleszczach lęku. Chcecie to przeżyć? Sięgnijcie po „Sługi boże”.
FILM „SŁUGI BOŻE” W KINACH JUŻ 16 WRZEŚNIA!
W rolach głównych Bartłomiej Topa, Julia Kijowska, Małgorzata Foremniak, Adam Woronowicz i inni.
PRZECZYTAJ, ZANIM OBEJRZYSZ.
Mostek Czarownic albo Pokutnic. Wysokość od poziomu ulicy pięćdziesiąt dwa metry. Aż się prosi, by go wykorzystać. Amerykanki rzucają się z Golden Gate, Francuzki z wieży Eiffla. Nawet jakieś siatki musieli tam zamontować, tylu było chętnych na spektakularny skok. Tu na razie nie było takiej potrzeby. Jak dotąd we Wrocławiu z wieży rzucił się zaledwie jeden facet. W 2009, ale nie stąd, tylko ze Świętej Elżbiety, obok Rynku.
To będzie dobry temat dla dziennikarzy, gdy tylko rzecz zwąchają. Mostek Pokutnic pobudza wyobraźnię. Więziono tu rozpustne kobiety. Te, co szukały w życiu uciech zamiast mężów. Odrzucone przez pobożne i pracowite rodziny niemieckich mieszczan, zamiatały po nocach drewniany podest, dając przykład reszcie płci pięknej: lepiej się dobrze prowadzić, niż dać się doprowadzić na mostek. Najbardziej zepsute odlatywały stąd ponoć na włochatych capach i rogatych sukubach wprost na Górę Milczenia, Zobtenberg, obecnie Ślężę.
Warski sam nie wie, skąd zna tę historię. Może ze szkoły? Na wycieczki z przewodnikiem nigdy nie chodził. Przecież jest stąd. Mniej więcej.
Jeżeli dziewczyna wspięła się na balustradę i mocno wybiła, miała mniej więcej pięćdziesiąt procent szans, że zawiśnie na dachu, a drugie pięćdziesiąt, że poleci dalej, z wiatrem.
Albo ktoś jej pomógł.
Fragment książki
Jak doszło do tego, że niewielki, wciśnięty pomiędzy górskie pasma kraj zdobyłpozycję światowego lidera w tak wielu dziedzinach: bankowości, logistyce, branżyspożywczej, chemicznej czy turystycznej? Ta książka z precyzją mechanizmuszwajcarskiego zegarka opisuje niebywałą przedsiębiorczość i innowacyjnośćspołeczeństwa, które mówi trzema oficjalnymi językami, które chętnie asymilujeuzdolnionych imigrantów i które niezwykle ceni sobie niezależność od wszelkiejwładzy centralnej.Autor dzięki uwzględnieniu perspektywy czasowej wybiegającej w przyszłośćprzedstawia czytelnikom interesujące przewidywania na temat tego, czySzwajcarzy w epoce globalizacji zdołają utrzymać zdumiewające tempo rozwojui pozostać w światowej awangardzie.R. James Breiding jest założycielem i właścicielem Naissance Capital, firmy inwestycyjnejz siedzibą w Zurychu. W przeszłości pełnił funkcję dyrektora zarządzającego TempletonInvestment oraz dyrektora Rothschild Corporate Finance. Należał również do kadrykierowniczej PricewaterhouseCoopers. Ukończył studia w Harvard Kennedy School orazMiędzynarodowym Instytucie Rozwoju Zarządzania (IMD) w Lozannie. Przez kilka latpisał artykuły do ""The Economist"", specjalizując się w tematyce związanej ze Szwajcarią.Dzięki swojej pracy naukowej związanej z przygotowywaniem publikacji ""Swiss Made""został przyjęty w poczet członków Ośrodka Rozwoju Międzynarodowego (Centerfor International Development) na Uniwersytecie Harvarda. Ma obecnie podwójne- amerykańskie i szwajcarskie - obywatelstwo.Książka powstała przy współpracy Ambasady Konfederacji SzwajcarskiejPrzełożył: Krzysztof Kurek, Anastazja Dwulit
Co byś zjadła na śniadanie? W tym pytaniu jest wszystko: &dzień dobry;, &dobrze Cię widzieć;, &zacznijmy nowy dzień!”. Jednak zwykle właśnie porannemu posiłkowi - temu, który powinien być „królewski”, bogaty i dostarczający energii - poświęcamy najmniej uwagi. A może warto to zmienić? Do tego przynajmniej zachęca Małgosia Minta, dziennikarka, foodwriterka i blogerka, publicystka „UST” , a przede wszystkim - pasjonatka dobrego jedzenia oraz ludzi, którzy za nim stoją. Jak podkreśla, mało rzeczy jest jej w stanie zepsuć nastrój tak, jak złe śniadanie. - Wolę poczekać i zjeść je w porze…obiadu - żartuje. Nie powinno więc dziwić, że to właśnie śniadaniom - takim na dobry dzień - poświeciła swoją pierwszą książkę. Zaznacza, że dobre śniadanie nie wymaga wcale wiele czasu (a z tym rano bywa zwykle krucho) i wystarczy mieć pod ręką kilka użytecznych składników. Kilka pomysłów na takie śniadania w biegu, a także do zabrania ze sobą do pracy czy szkoły podsuwa w książce „Dzień dobry!”. Obok nich znajdziemy przepisy na potrawy idealnie wpisujące się w atmosferę leniwych przedpołudni, spędzanych przy dobrej książce lub w towarzystwie znajomych, gdy budzik wreszcie siedzi cicho. Owsianka z pięciu zbóż, omlet z młodymi cukiniami, koktajle w czterech kolorach, bliskowschodnia szakszuka i swojskie pasty kanapkowe – to tylko niektóre z porannych smakołyków, jakie przygotowała Minta.
Autoryzowana biografia jednego z największych fenomenów współczesnego futbolu. Napastnika, który potrafi w jednym meczu strzelić cztery bramki Realowi Madryt i pobić rekord wszech czasów strzelając w hicie Bundesligi pięć bramek w dziewięć minut. Dziś Robert Lewandowski jest wymieniany jednym tchem wśród najlepszych napastników świata, tuż obok Lionela Messiego i Cristiano Ronaldo.
Jak to się stało, że Robert Lewandowski, chłopak którego od zawsze pociągały dwie rzeczy: strzelanie goli i ryk silników, wygrał z własnym przeznaczeniem? Jakim cudem największy mikrus w dziecięcych drużynach stał się gladiatorem? W jaki sposób zawodnik z kraju, którego kluby nie są w stanie przebić się do Ligi Mistrzów, został jej gwiazdą i jednym z najskuteczniejszych strzelców? Jak w ciągu zaledwie sześciu lat z zawodnika trzecioligowego Znicza Pruszków zmienił się w napastnika, który strzela cztery gole Realowi?
Jeden z najlepszych polskich dziennikarzy sportowych - Paweł Wilkowicz (Sport.pl) - ujawnia fascynujące zagadki kariery Roberta Lewandowskiego. Zagląda również za kulisy profesjonalnego futbolu by pokazać, jak gigantycznym wysiłkiem okupione jest dziś osiągnięcie statusu piłkarskiej gwiazdy.
Mistrzowsko napisana reporterska opowieść o człowieku, który przez całe życie próbował uciec. Historia prawdziwa, choć dzieje się w dwóch państwach, których dziś nie ma i wydaje się, że nigdy nie było. W NRD i PRL. Im bardziej Zygfryd, rocznik 1947 chciał uciec, tym mocniej Polska go trzymała i tym głębiej chowała sobie do kieszeni. Czyniąc mu różne krzywdy.
Włodzimierz Nowak mówi, że PRL był jak zła planszówka. Kostkę rzucała władza, obywatel był jak pionek, reguły były nieznane, gra nie miała sensu, ale wszyscy udawali i wierzyli w jej sens. Kto nie umiał, albo nie chciał udawać, tego cofano o trzy pola, tracił kolejkę albo wylatywał z gry. Ci którzy umieli udawać, dostawali M-3 w wielkiej płycie na os. XXXV-lecie PRL, jak Zygfryd Kapela, bohater tej książki.
Wiecznie piękna królowa Luiza miała poprowadzić Zygfryda Kapelę po ścieżkach ojczyzny. Której ojczyzny? Ścieżki się splątały. Królowa wiedziała, kiedy uciekać, więc i Kapela ciągle ucieka. Po latach opowiada Włodzimierzowi Nowakowi swoje przygody, i straszne, i śmieszne, w wirówce Europy Środkowej. Powstaje reportaż, przy którym bledną fabuły kryminalne i sensacyjne. I jest o czym myśleć, bo historia trwa.
Małgorzata Szejnert, reporterka
Jako miłośnik literatury fikcjonalnej, gotowy przy każdej okazji dowodzić jej wyższości nad literaturą faktu, muszę przyznać, że w tym przypadku nie mam argumentów. Powieściopisarz nie mógłby wykorzystać biografii, którą przedstawia autor Niemca – natychmiast spotkałby się z zarzutem, że wymyślił postać nieprawdopodobną, że jego chora wyobraźnia namnożyła w życiu bohatera zbyt wiele niewiarygodnych zbiegów okoliczności i absurdalnych zwrotów akcji.
Jerzy Sosnowski, pisarz, dziennikarz
Ucieczka jest niemożliwa – taką prawdę wyciągam z tej książki. Nigdy nie uciekniemy od niczego. Przykro to przyjąć do wiadomości, ale nie ma rady. Musi to także przełknąć bohater Niemca. Warto zapamiętać jego nazwisko. Razem z imieniem tworzą duet idealny, zestaw, który musiał trafić do literatury: Zygfryd Kapela. Jeśli będą go Państwo wymieniać w przyszłości jako literackiego niewydarzeńca, to bardzo proszę między Szwejkiem a Piszczykiem. Dlaczego jednak Kapela ucieka, mimo że uciec nie można? Najprawdopodobniej liczy się samo uciekanie.
Ta historia, zanurzona w dwudziestowiecznych dziejach Polski i Niemiec, jest świetnie napisana. Włodzimierz Nowak, autor jednego z najlepszych w ostatnich 25 latach zbioru reportaży Obwód głowy, finalista nagrody Nike, teraz napisał powieść non-fiction. Z lekkością, swadą, dowcipnie.
Panie Zygfrydzie, może warto było nie uciec, żeby powstała TAKA książka!
Mariusz Szczygieł, reporter
Anna i Thomas Albothowie zabrali swoje córki, Hanię i Milę w niezwykłą podróż. Przez kilka miesięcy podróżowali samochodem przez Meksyk, Belize, Gwatemalę i Honduras. Opowieść o ludziach, których spotkali, miejscach, które zobaczyli i przygodach, które w tym czasie przeżyli, znalazła się najpierw po angielsku na blogu RodzinaBezGranic, a teraz po raz pierwszy po polsku pojawia się w książce. To nie tylko reportersko – fotograficzny zapis ich rodzinnej podróży, ale też zbiór porad, przydatnych rodzicom, którzy chcą pokazywać świat swoim dzieciom, nawet tym bardzo małym.
Anna jest dziennikarką prasową. W ciągu ostatnich 12 lat pracowała w różnych mediach w Polsce (najdłużej dla „Gazety Wyborczej”). Od 2000 roku była związana ze Stowarzyszeniem Młodych Dziennikarzy „Polis”, a potem przez wiele lat – na poziomie międzynarodowym – z organizacją European Youth Press.
Thomas jest współwłaścicielem berlińskiej agencji internetowej undkonsorten. Poza tym jest fotografem oraz prowadzi warsztaty fotograficzne i blogowe. W European Youth Press działał jako fotograf.
Razem prowadzą blog o podróżach: RodzinaBezGranic.pl – Blog roku „National Geographic Traveler”, 5-ty Najlepszy Blog Podróżniczy Magazynu “Press”, Złota Dziesiątka w rankingu Najbardziej Wpływowych Blogerów
Bez awanturników, jak wiadomo, marzenia pozostają marzeniami. Ale jak połączyć marzenie o podróżowaniu z pragnieniem posiadania dzieci? Zadanie, wydawałoby się, karkołomne, niemożliwe. A jednak kto nie dąży do rzeczy niemożliwych, nigdy ich nie osiągnie. Niemożliwe historie, niemożliwy wdzięk, uroda i cała ta brygada. Nie do uwierzenia.
Jacek Hugo-Bader, reporter
Można powiedzieć, że mnie i Anię Alboth wszystko różni: ja mam już swoje lata, ona jest młodą mamą. Ja podróżuję w samotności, ona zabiera ze sobą całą rodzinę. Ja walczę z falami oceanu, a ona z potrzebami małych dzieci. Ale jedno nas łączy – spełniamy nasze szalone marzenia. Mam nadzieję, że książka Ani zainspiruje was do przesuwania waszych granic.
Aleksander Doba, podróżnik
A gdybyście Wy spotkali siebie sprzed lat? Co byście sobie powiedzieli?
W czerwcu 2013 Katarzyna Bielas zaczęła zadawać pytanie: co byś powiedział sobie młodemu? Co byś powiedziała sobie młodej?
Co widzieli i przeżyli jej rozmówcy, że doszli do takich wniosków? I co jeszcze na ten temat powiedzieli?
Rozmówcami Katarzyny Bielas są: Ewa Woydyłło-Osiatyńska, Juliusz Machulski, Anna Dymna, Krzysztof Krawczyk, Janina Ochojska, Jerzy Vetulani, Krystyna Janda, Władysław Kozakiewicz, Jerzy Stuhr, Hanna Krall, John Porter, Olga Krzyżanowska, Jarosław Jakubik, Stefan Chwin, Bartłomiej Dobraczyński, Sławomir Idziak, Ewa Lipska, Anna Grodzka, Redbad Klynstra, Ewa Kuryluk, Cezary Harasimowicz, Józef Hen, Małgorzata Szpakowska, Martin Pollack, Mariusz Grzegorzek, Magdalena Fikus, Maciej Zaremba Bielawski, Anda Rottenberg, Stanisław Obirek, Małgorzata Fuszera, Wojciech Eichelberger.
By rozum był przy młodości… Czy tego życzyłoby sobie z perspektywy lat osiemnastu panów i trzynaście pań, doświadczonych życiowo, mądrych i sławnych? Przygotujmy się na niespodzianki!
Małgorzata Szejnert
Średnio co 8 minut ktoś w Polsce doznaje udaru mózgu, który może w jednej chwili odebrać niemal wszystko - sprawność, samodzielność, możliwość komunikowania się ze światem, uszkodzić wzrok, słuch...
Przewodnik po "chorowaniu" i "zdrowieniu" kierowany do pacjentów i ich bliskich. Wybitni polscy specjaliści - neurolodzy, kardiolodzy, logopedzi, fizjoterapeuci, psycholodzy, dzielą się swoją wiedzą i doświadczeniem. Dają bezcenne praktyczne wskazówki, które pomagają w walce o zdrowie. Przewodnik ilustrują historie pacjentów, którzy sami opowiadają o życiu po udarze, lub opowiedziane przez specjalistów.
Udar - Skąd się bierze / Leczenie / Skutki / Rehabilitacja / Życie po udarze / Dieta / Historie pacjentów / Świadczenia należne chorym / Profilaktyka
AMAZING WALKS IN WROCŁAW to angielska wersja znakomitego przewodnika "Spacerownik Wrocławski 2" wydanego przez Agorę w ubiegłym roku. Spacerownik w oryginalny i atrakcyjny sposób przedstawia miasto z perspektywy 10 tematycznych tras, pozwalając czynnie zaangażować się w poznawanie stolicy Dolnego Śląska.
Książka Beaty Maciejewskiej, wrocławskiej dziennikarki i publicystki, która na łamach lokalnego wydania Gazety Wyborczej zajmuje się popularyzacją historii Wrocławia, zajęła pierwsze miejsce w kategorii Przewodniki podczas XXIV Ogólnopolskiego Przeglądu Książki Krajoznawczej i Turystycznej Tour Salon’2015.
Wersja angielska poszerzona została o kilka zdjęć oraz opisów nowych atrakcji turystycznych Wrocławia.
Wrocław is full of adventure. Steven Spielberg used Wrocław to recreate 1950’s Berlin in his oscar-winning film, Bridge of Spies. “We had a blast in Wrocław and we will surely be back” – declared the director in the guest book of the trendy, Monopol Hotel.
Wrocław is inspiring. Tom Hanks was delighted with Wrocław and its seasonal Christmas market and said that he would love to spend more time here.
Wrocław is a place for keeping up appearances. Winston Churchill was invited to Wrocław in 1906 to watch manoeuvres of the German army in Silesia. Word has it that he was highly worried about what to wear for the occasion. He arrived in the city with a leopard skin parade uniform of the Queen’s Royal Hussars and a hat feathering of the Duke of Marlborough.
Wrocław has many attractions. Giacomo Casanova, the famous master of seduction, was himself seduced by the city. He fell in love here with a pretty, ‘demoissele’.
Wrocław is waiting for you. Take a stroll around and let the city amaze you. The walk could be the beginning of a beautiful friendship, but perhaps much more.
W Nowej Zelandii zrobili sobie maoryskie tatuaże. W Japonii wpadli na aukcję tuńczyka. W Ugandzie szukali w dżungli goryli. W Kostaryce odwiedzili szamana. Na Hawajach pływali okrętem podwodnym. Wszystko z powodu uzależnienia. Ale to dobre uzależnienie – od podróży. Aleksandra i Jacek Pawliccy od lat każdy urlop wykorzystują na to, żeby odkrywać razem świat. W odwiedzanych miejscach wcale nie odpoczywają, tylko oglądają wszystko, co się da, fotografują i opisują.
„Siedem razy świat” to opowieści, których kluczem są: tatuaż, dżungla, sierociniec, plaża, ryby, szaman, przemiana.
Aleksandra i Jacek Pawliccy - dziennikarze tygodnika „Newsweek”, ona pisze o polityce, on o sprawach międzynarodowych. Ona jest autorką kilku książek (w tym „Ta straszna Środa” i „Stuhrowie. Historie rodzinne”). On prowadzi blog fotograficzny Jacek Pawlicki - Pictures (fotopawlicki.blogspot.com). Ich pierwszą wspólną książką o podróżach byli „Światoholicy”. Są małżeństwem z blisko trzydziestoletnim stażem.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
