Na czym polega więź sztuki z moralnością? Jakie miejsce zajmuje – i skąd się bierze – Piękno w życiu osoby i wspólnoty? Jak zachować właściwą, potrzebną twórcom, autonomię sztuki, a zarazem nie rezygnować z moralnej odpowiedzialność artysty, także przed społeczeństwem? Dlaczego tak ważną rolę odgrywa wobec twórczości artystycznej dyskusja i krytyka – i czym powinny się one kierować?Te fundamentalne pytania, o nieprzemijającej aktualności, postawił przed sobą Jacques Maritain, wybitny francuski filozof katolicki, który odegrał kluczową rolę w odrodzeniu tomizmu w XX wieku. Myśliciel całe życie interesował się sztuką i jej duchowym wymiarem, czego odzwierciedleniem jest znana praca Sztuka i mądrość. Dotąd pozostawała jednak nieprzetłumaczona na język polski ważna rozprawa Odpowiedzialność artysty. Jej tłumaczenie uzupełnia więc lukę w poznawaniu myśli jednego z najważniejszych myślicieli chrześcijańskich XX wieku.Przede wszystkim przypomina jednak wagę postawionych przez niego pytań o relację między Pięknem i jego metafizycznym zakorzenieniem, między sztuką, moralnością i społeczeństwem.
Tak więc znaczenie pracy Maritaina polega dla nas nie tylko na tym, że wyjaśnia ona mechanizm klęski francuskiej, ale również i na poddaniu pewnegorozsądnego tonu rozważaniom o dzisiejszej sytuacji świata. Jedna z najtrudniejszych obecnie rzeczy to zdobyć się na trzeźwe, bezlitosne potępienie win i wad własnegonarodu i nie wpaść przez to w zwątpienie o jego wartości. Szczere przyznanie się do win i głęboka wiara w lud francuski u Maritaina budzą wielki szacunek.
[Ze wstępu Czesława Miłosza]
Jacques Maritain (1882–1973) – był współtwórcą personalizmu chrześcijańskiego. Profesorem Instytutu Katolickiego w Paryżu, od 1918 członkiem papieskiej Akademii św. Tomasza w Rzymie. Jest uważany za głównego przedstawiciela neotomistycznego personalizmu i neoscholastyki. Początkowo był uczniem Henriego Bergsona, lecz po potępieniu filozofii É. Le Roya przez papieża Piusa X Maritain odszedł od bergsonizmu na rzecz neoscholastyki.
Potrzeba bycia w bliskości Boga pozostaje niezmienna. Dlatego Nauka kontemplacji, choć ukazała się przed stu laty, nie straciła nic na aktualności. Esej wspaniale ilustruje związki między pracą intelektualną a duchowymi poszukiwaniami. Autorzy wskazują najważniejsze zasady życia modlitwy zgodnie z tradycją mistyczną świętych Tomasza z Akwinu i Jana od Krzyża.
Książka Maritaina przedstawia sytuację Kościoła tuż po zakończeniu II Soboru Watykańskiego, diagnozując szkodliwe tendencje umysłowe i zjawiska wśród intelektualistów. Krytyce zostaje poddana nie tylko filozofia współczesna, ale naiwne przejmowanie mód myślowych wśród samych katolików. Autor, szeroko komentując ślepe uliczki zachodniego idealistycznego myślenia, pokazuje potencjał kryjący się w tradycji myślenia realistycznego (zarówno w wariancie „uczonym”, jak i zdroworozsądkowym, reprezentowanym przez figurę wieśniaka), za którego wzór stawia filozofię św. Tomasza z Akwinu oraz chrześcijańską kontemplację.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?