Tom, który Czytelnik trzyma w ręce, wpisuje się w nurt współczesnych zainteresowań, naukowych i popularyzatorskich, skoncentrowanych na tematyce żywieniowej w odniesieniu do zdrowia i spodziewanych rozkoszy zmysłowych, smakowych i estetycznych. Słowo „kuchnia” oznacza szeroko pojęte zagadnienie jedzenia i picia potraktowane jako wyznacznik kulturowy bądź temat czy motyw literacki; to również – metaforycznie – rozmaite aspekty warsztatu pisarskiego lub wydawniczego. Czytelnik znajdzie tu piętnaście studiów stanowiących interesujące realizacje owych rozumień terminu „kuchnia” w kontekście różnych aspektów literatury i kultury krajów romańskich od średniowiecza do XVIII wieku. Autorami artykułów są specjaliści reprezentujący czołowe polskie ośrodki akademickie.
Seria wydawnicza Biblioteka Azji i Pacyfiku to niepowtarzalne przedsięwzięcie, które propaguje najważniejsze prace polskich i zagranicznych naukowców, poświęcone studiom azjatyckim. Doskonale wpisuje się w strategię Wydawnictwa Adam marszałek, które stało się w ostatnich latach czołowym promotorem współpracy europejsko-azjatyckiej w Polsce. O sukcesie Serii świadczy liczba książek, które co roku ukazują się pod charakterystycznym szyldem Biblioteki Azji i Pacyfiku. Kolekcja przyciąga doświadczonych i cenionych autorów, lecz również młodych naukowców, dla których jest ona formą upowszechniania wyników swoich badań. To unikalny zbiór książek, które pozwalają Czytelnikom poznać i zrozumieć Azję, odkrywać jej historię i kulturę oraz uczyć się w jaki sposób tworzyć nowe projekty z azjatyckimi partnerami.
Piotr Maron ze znawstwem podejmuje się analizy tekstów budzących częstokroć we współczesnej kulturze (kontrkulturze) duże kontrowersje. Dla fanów tego rodzaju przekazu muzycznego niektóre teksty pełnią rolę wręcz manifestów wyboru życiowej postawy, z którymi oni jako odbiorcy i docelowi adresaci silnie się identyfikują. Z kolei innych słuchaczy te same teksty drażnią i oburzają, w pewnych przypadkach postuluje się nawet prohibicję i cenzurę podobnych przekazów, uznanych – z powodów aksjologicznych lub światopoglądowych – za teksty o treściach nienadających się do publicznego prezentowania i propagowania. Sytuacja ta ukazuje, że mają one również wymiar performatywny – na swój sposób działają (oddziałują) i sprawiają, że w sferze kultury (nie tylko muzycznej) pojawiają się nowe konteksty. Tym bardziej więc trafna jest decyzja Autora o podjęciu się analizy tych tekstów z punktu widzenia antropologii kulturowej.
dr hab. Marek Rembierz
Życie jest wysiłkiem zbiorowym i wymaga struktur zbiorowych, zorganizowanych wokół instytucji, norm i procedur możliwych do uregulowania i wyegzekwowania. Jednostka jest i zawsze będzie bezbronna wobec struktur zorganizowanych w działaniach na jej szkodę. Demokracja i po-rządek liberalny są kierunkiem zorientowanym na dobro wspólne, budowane wysiłkiem i odpowiedzialnością różnego rodzaju podmiotów indywidualnych. Europa stoi przed zadaniem najtrudniejszym w dziejach, chociaż nigdy nie miała łatwo, a że jest zagrożona katastrofą, pokazał już wiek XX. Wiek XXI pokazuje z kolei, że możliwości katastrofy są nie-porównanie większe; ludzie, jeśli rozumieją rozmiar zagrożeń i osiągną świadomość, że da się tej katastrofy uniknąć, będą mieli szansę osiągnąć wyżyny determinacji niezbędnej do trzymania się tego trudnego i mało wyraźnego wolnościowego kierunku, ciągle zagrożonego degradacją i chaosem.
Fragment książki
Książka Sakroturyzm w dobie globalizacji. Studium transdyscyplinarne jest awangardowym i unikalnym projektem w literaturze światowej polegającym na przezwyciężeniu wąskiej koncepcji religii, wypełniającym lukę w polskiej literaturze teologicznej, socjologicznej i pedagogicznej. Zawiera bardzo kompetentne i oryginalne, jak również profesjonalne ujęcie trudnego pod względem metodologicznym zagadnienia. Przedstawione w niej badania wprowadzają czytelnika w problematykę sakroturyzmu jako dyscypliny naukowej na wysoce refleksyjnym, transdyscyplinarnym poziomie interpretacji. Głębokie przemyślenia i analizy zmierzają jednocześnie do ukazania transcendentnego wymiaru sakroturyzmu, który autor definiuje w następujący sposób: „[...] to taki rodzaj indywidualnego lub grupowego turyzmu do miejsc kultu religijnego, podczas którego dochodzi do odkrywania i przez˙ywania sfery sacrum w dialogu transkulturowym i transreligijnym”. Sakroturyzmu jako dyscypliny naukowej nie moz˙na mylic´ z sakroturystyka?, która dotyczy wymiaru praktycznego, jednego z obszarów działalnos´ci branz˙y turystycznej. Wraz z sakroturyzmem, jako dyscypliną uniwersytecką opartą na solidnych badaniach naukowych, równiez˙ turystyka (praktyczna) w postaci sakroturystyki powinna otrzymac´ wyraz´ny impuls rozwojowy odpowiadaja?cy duchowi czasu. Książka adresowana jest do jak najszerszej grupy osób zajmuja?cych sie? badaniami naukowymi w obszarze szeroko rozumianej branz˙y turystycznej, a zwłaszcza do studiuja?cych kierunek turystyka i re-kreacja oraz zatrudnionych w przemys´le turystycznym.
MIROSŁAWA JAWOROWSKA obecnie jest profesorem Szkoły Głównej Służby Pożarniczej w Warszawie. Na Uniwersytecie Warszawskim uzyskała m.in. stopień doktora habilitowanego. W swojej pracy badawczej specjalizuje się w analizach przeobrażeń kultury. Zajmuje się także badaniami socjalizacji i następstwa pokoleń w społeczeństwie, socjokulturowymi zjawiskami i procesami współczesnych mi-gracji, w tym zjawiskiem wielokulturowości i ewolucji tożsamości oraz świadomości, zachodzących pod wpływem procesów integracji europejskiej oraz wzmożonej ruchliwości i komunikacji globalnej. Jej pasją naukowo-metodologiczną są badania terenowe, prowadzone za pomocą dokumentów autobiograficznych oraz wywiadów biograficznych. Dokumentuje to jej dorobek naukowy w postaci licznych publikacji książkowych, m.in.: Młodzież w zwierciadle przełomu 1989–1995 (1999), Polityka i politycy w oczach licealistów 2000–2002 (2002), Polityka życia młodego pokolenia przełomu XX/XXI wieków (2004 i 2006), Świat kultury Maori w Nowej Zelandii (2010), Golgota i wybawienie. Dzieci Pahiatua od Syberii do Nowej Zelandii (2011) oraz wydanie w języku angielskim tej ostatniej pozycji Salvation from the land of torment. Polish children of Pahiatua – from Siberia to New Zealand (2012), Dzieci Pahiatua. Studium losów polskich sierot w Nowej Zelandii 1944–2015 (2016). Dodać do tego trzeba dwie ważne pozycje współautorskie: Nowozelandzkie rozmowy (2004 i 2007) oraz Przyszłość jest teraz. Wartości badań Margaret Mead nad socjalizacją młodych pokoleń na Samoa i w USA dla współczesności (2013 – w języku polskim i angielskim). Począwszy od roku 2000, systematycznie prowadziła badania w środowisku studentów Uniwersytetu Warszawskiego i innych uczelni metodą dokumentów autobiograficznych, pisanych przez studentów w kolejnych latach, i opublikowała serię opracowanych przez siebie wyborów. Zorganizowała i przeprowadziła trzy ekspedycje badawcze na Polinezji w latach: 2003, 2008 i 2011 oraz przygotowała wystawę w Muzeum Etnograficznym w Warszawie na temat: „Wartości tradycyjnej kultury Polinezji dla współczesności”. W 2015 i 2016 roku odwiedziła syberyjskie wyższe uczelnie i środowiska Polaków Ałtaju i Górnego Ałtaju.
Prezentowana publikacja dotyczy Henryka Kamieńskiego (1813–1866), filozofa i polityka, przedstawiciela polskiej myśli demokratycznej połowy XIX wieku. Nigdy wcześniej i później filozofia w Polsce nie rozwijała się tak dynamicznie jak wówczas. Był w niej szacunek dla myśli spekulatywnej oraz pewien praktycyzm, szukanie potwierdzenia w działaniu. Kluczem Kamieńskiego do zaproponowanej przez niego filozofii twórczości było pojęcie czynu i wynikający z niego pragmatyzm. Należałoby dodać – w najlepszym tego słowa znaczeniu, gdyż „pragmatyczny” znaczyło „racjonalny, moralny i skuteczny w działaniu”. To była epoka ukierunkowana na czyn. Niepowodzenia w walce zbrojnej powodowały, że aby ich uniknąć, starano się zgłębić istotę czynu, sformułować teorię, która usprawniłaby działanie i uchroniła przed kolejną klęską. Wiek XIX był dla Polaków szczególnie trudny. Brak własnego państwa gwarantującego opiekę nad narodem zmuszał do nieustannego zmagania się z zaborcą i szukania sposobów na niepodległość. Kamieński w tej sytuacji zwykł mówić: „Im gorzej w kraju i trudniej w życiu, tym lepsze książki trzeba pisać”. I pisał, zostawiając po sobie cenną spuściznę, która nie uległa erozji czasu i wciąż jest interesująca zarówno dla badaczy, jak i czytelników.
Dzieci od zawsze są największym dobrem każdego narodu. To właśnie w nich pokłada się nadzieję na lepsze jutro. To właśnie one są przyszłością. To na ich twarzach maluje się uśmiech bez skazy, prawdziwy i szczery, w którym niejednokrotnie dostrzegamy nas samych...
Czy możesz sobie wyobrazić, drogi Czytelniku, zamiast tego radosnego uśmiechu nieustanny grymas bólu i cierpienia? Czy wyobrażasz sobie zamiast błysku w oczach tak wielki strach i przerażenie przed tym, co wydarzy się jutro... Jak wielką walkę musiały stoczyć te dzieci, aby móc po prostu żyć, jak wielkiego uczucia głodu doświadczyły? Czy wyobrażasz sobie chudość i nagość tych dzieci, odartych nie tylko z ubrań, ale i z godności, bitych, upokarzanych w odrutowanych miastach, które wówczas były dla nich jedynym domem? Czy możesz sobie wyobrazić, jak wielkiej zbrodni wobec dzieci dokonał hitleryzm? I czy w końcu potrafisz sobie wyobrazić największą hańbę ludzkości?
Zachęcam do odbycia podróży w otchłań rozpaczy, do poszukiwania odpowiedzi na te i inne nurtujące pytania... Bo prawda stanowi wartość samą w sobie, wartość najwyższą...
Bo prawda nie umiera nigdy...
Małgorzata Helena Woźniak
Toruń, jako miasto aspirujące do miana Europejskiej Stolicy Kultury, wciąż porywa i fascynuje badaczy swoją historią. Źródłem tych inspiracji jest niniejsza książka, która daje nowe spojrzenie na dzieje naszego miasta poprzez historię Rynku Staromiejskiego w Toruniu. Ukazując stosunki społeczne i przemiany architektoniczne, przywraca pamięć o ludziach i wydarzeniach tworzących krajobraz dziewiętnastowiecznego Rynku.
Monografia Porwania rodzicielskie w ujęciu prawnym i kryminologicznym dotyczy poważnego problemu społecznego, jakim są porwania małoletnich dokonywane przez ich rodziców. Tytułowe zagadnienie, chociaż narasta i najpewniej będzie narastało ze względu na coraz częstsze przypadki rozpadania się małżeństw czy też związków nieformalnych, jak dotąd nie było przedmiotem szczegółowych badań o charakterze kryminologicznym ani też żadnego monograficznego opracowania. Luka naukowa dotycząca porwań rodzicielskich, zestawiona z nasilaniem się przedmiotowego problemu oraz coraz częstszym alarmowaniem przez organizacje pozarządowe i organy ochrony i kontroli państwowej o jego szkodliwym oddziaływaniu na więzi rodzinne, stanowiły asumpt do naukowego badania tego zagadnienia, a w konsekwencji – do powstania niniejszej książki. Zbudowana jest ona z ośmiu rozdziałów, które ujmują temat porwań rodzicielskich w sposób dwutorowy – z perspektywy prawnokarnej oraz kryminologicznej. Opracowanie przedstawia wyniki analizy literatury przedmiotu, współczesnych i historycznych aktów prawnych, a także orzecznictwa Sądu Najwyższego, wyniki badań akt spraw sądowych oraz policyjnych i sądowych danych statystycznych, jak również wyniki analizy działań zapobiegawczych podejmowanych przez organy państwa i organizacje pozarządowe. Przedstawione w książce wyniki badań i rozważania ich dotyczące mają przekonywać, że porwania rodzicielskie stanowią wieloaspektowy problem prawny i kryminologiczny, który istotnie oddziałuje na sferę życia rodzinnego polskiego społeczeństwa.
Na książkę Muzyka, teatr, książka w Rosji składa się blisko ćwierć setki szkiców traktujących o rosyjskiej kulturze artystycznej i naszych z nią kontaktach. Część pierwsza zbioru – „W Rosji i z Rosji” – przede wszystkim opowiada, czasem w sposób ogólniejszy, czasem bardziej szczegółowy, o niektórych wybitnych postaciach współczesnego (choć nie tylko) rosyjskiego życia kulturalnego i wybranych ważnych rosyjskich wydarzeniach artystycznych ostatnich lat, skupiając się zwłaszcza na tych z obszaru muzyki, teatru i literatury. Część druga – „Rosja i my” – w pierwszym rzędzie dotyczy polsko-rosyjskich powiązań i współpracy na tych polach zarówno w przeszłości, jak i obecnie.
Autorzy opracowania zapragnęli sprawdzić, czy równie sprawnie, jak odczytujemy obrazy, potrafimy je tworzyć, zawierając w nich komunikaty na temat tożsamości różnych miejsc w naszym kraju. Wytyczyli pięć celów publikacji, w większości praktycznych. Po pierwsze, dokonali pełnej kwerendy – od szczebla wojewódzkiego do
szczebla powiatowego – znaków promocyjnych (logo) opracowanych i stosowanych przez jednostki samorządu terytorialnego w Polsce. Po drugie, wzmocnili teorię tożsamości wizualnej badaniami empirycznymi. Po trzecie, dali szansę projektantom na ogląd dotychczasowych dokonań w tej dziedzinie. Postawili sobie również ambitny
cel edukacyjny, w większości sprowadzający się do nauki – jak tego NIE robić. Na koniec wskazali możliwość dalszych badań w tej dziedzinie, stawiając pytanie, jakie są mentalne i socjologiczne przyczyny obecnego stanu rzeczy. Mnie osobiście jako grafika i wykładowcę przedmiotów związanych z omawianym tematem szczególnie
cieszą te praktyczne założenia i muszę przyznać, że materiał, który autorzy dają nam do dyspozycji, jest wyjątkowy i obszerny. Jak dotąd nie pojawił się jeszcze na polskim rynku literatury przedmiotu ani jeden taki zbiór.
Dr hab. prof. ASP w Katowicach Katarzyna Gawrych-Olender
Zaletą omawianej publikacji jest wypełnienie istniejącej na polskim rynku wydawniczym luki dotyczącej badań marketingiem terytorialnym. Co prawda istnieje wiele ciekawych opracowań prezentujących ramy teoretyczne tego wycinka marketingu (i są one zazwyczaj bogate w studia przypadków), brakuje jednak na naszym rynku
prób całościowej analizy pewnego wycinka marketingu terytorialnego. To już nie studium przypadku, ale całościowe badanie sygnatur używanych na szczeblu miasta, powiatu i województwa. Podjęcie takiego wysiłku powoduje, że dzięki niniejszej książce znacznie wzbogacona zostanie refleksja nad marketingiem terytorialnym. Już nie pokazywanie poszczególnych przypadków, ale niezwykle ambitnie zakrojona analiza odnosząca się do wszystkich wariantów wykorzystania sygnatur na trzech poziomach JST. Dzięki wysiłkowi pary katowickich autorów pojawia się ważna i potrzebna pozycja wprowadzająca nową jakość do polskich analiz marketingu terytorialnego. Dodać należy, że pozycja ze wszech miar udana.
Dr hab. prof. UŚ Tomasz Nawrocki
W dziejach zakonu krzyżackiego w Prusach XV wiek był okresem przełomowym. Zapoczątkowane już w pierwszym dziesięcioleciu tego stulecia niepokoje wojenne wynikające z konfliktu z Królestwem Polskim zakończył dopiero podpisany w 1466 roku traktat pokojowy. Zgodnie z jego postanowieniami Toruń znalazł się pod panowaniem polskim.
Rejs to książka o podróży, a może, gdy się w nią wczytać – o czterech, dziejących się na różnych planach jednocześnie.
Pierwsza, najbardziej literalnie pojmowana, to wyprawa do barwnych wysp południowych, błękitnego nieba, turkusowej, szafirowej wody, bajecznie kolorowych podmorskich łąk, mającego się ziścić radosnego, chłopackiego, rajskiego snu na jawie.
Druga jest podróżą do samego siebie, tego, czym i kim właściwie jesteśmy, co odsłania się w zderzeniu z niezwykłymi (a więc niemogącymi być wehikułem usypiającej rutyny) okolicznościami – zjawiskami, istotami, przygodami.
Trzecia to wielokierunkowa, podobna do obserwacji ekspandujących dywanów fraktalowych podróż wewnątrz materii języka, którą autor, niczym mistrz tkacki, splata kunsztownie w żywy, pulsujący, mieniący się skojarzeniami, z każdym kolejnym krokiem nadający poprzednim odmienne odcienie znaczeniowe, liryczny gobelin.
Czwarta, nareszcie, stać się może przemieniającym mocą refleksji podsumowaniem podróży, która w sensie fizycznym, czasoprzestrzennym, wydarzyła się wiele lat temu i zakończyła – zdawałoby się – bezsensownym zwichnięciem u samego celu. Zagadkowym cięciem, mrocznym katharsis, tajemniczą chorobą na koralowym atolu.
Eksploracje przedstawione w recenzowanej publikacji mają charakter badań o charakterze panelowym. Zostały tutaj porównane najnowsze wyniki (z lat 2014–2015) z rezultatami podobnych badań prowadzonych przed kilku czy kilkunastu laty. To wartość sama w sobie, tego typu zabiegi są rzadko dokonywane (...), to trud organizacyjny i badawczy nade wszystko wymagający kooperacji i koordynacji, na które stać niewielu badaczy w naszym kraju, co mocno tutaj podkreślam, doceniając wykonaną pracę i wartość wysiłku cieszyńskiej szkoły naukowej profesora Lewowickiego. (...) Uważam, że publikacja jest zbudowana w sposób przemyślany, problemy główne wpisują się w nurt tematyki pogranicza i obszar edukacji międzykulturowej. Ma miejsce powiązanie obrazu Innego obecnego w świadomości badanej młodzieży z postawą młodzieży wobec niego. Mamy nie tylko pokazane badanie i jego wyniki wpisane w czas historyczny i kontekst społeczny, ale także wyciągnięte wnioski, które pokazują zmiany, jakie zaszły, i ich wpływ na kształtowanie się tożsamości młodzieży.
Z recenzji dr hab. Marii Marty Urlińskiej, prof. UMK
Taoizm, konfucjonizm i buddyzm uznawane są za trzy intelektualne filary tradycyjnej kultury chińskiej. Taoizm, który głosi "nierobienie niczego" (tzw. brak działania) oraz przyzwala na to, by rzeczy toczyły się swoim torem, miały szczególny wpływ na historię chińskiej myśli i kultury.
Religijność nowych mediów jest już szóstym tomem serii Audiowizualne Aspekty Kultury w Ponowoczesności realizowanej w ramach projektu badawczego Zakładu Teorii Literatury Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Tym razem autorzy skupiają się na religijnym, mitycznym, rytualnym, a nawet teologicznym wymiarze działania nowych mediów.Podobnie jak każda religia, także i technologia, wyrażana w szczególny sposób przez nowe media, odnosi się do możliwości przekraczania i zachowania przez człowieka własnej natury. Współczesna technologia staje się manifestacją transcendencji w świecie. Przyjęta przez autorów kryptoreligijna perspektywa pozwala dostrzec związek pomiędzy technologią a teologią, rozumianą jako symboliczna powłoka kultury, do niedawna jeszcze opasająca cywilizację zachodnią. Obie powłoki można potraktować jako rodzaj metanarracji kulturowej, za pomocą której cywilizacje starają się oswoić rzeczywistość i ukierunkować działania człowieka w świecie.
Tom pierwszy trylogii pt. Miasteczko (nominowany do Nagrody Literackiej Centralnej Europy Angelus) przedstawiał tragiczne wydarzenia, które miały miejsce w Kępnie w roku 1945, poszukiwanie nieznanego autorce ojca i odkrywanie jego przeszłości, pierwszy w Polsce proces funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa oraz losy bohaterek: nowojorskiej artystki Nory i początkującej pisarki polskiego pochodzenia Ingrid.
W tomie drugim – Siódmy krąg – autorka kontynuuje poszukiwania ojca i odkrywa istnienie antykomunistycznej grupy niepodległościowej Konspiracyjne Wojsko Polskie, działającej na terenie Kępna w latach 1948–1949 pod dowództwem Edmunda Pośpiecha. Na podstawie dokumentów autorka odtwarza historię jej działalności, zdradę, aresztowania jej członków, długotrwałe śledztwo, procesy, wyroki oraz odbywanie kar w więzieniach lat stali-nowskich (m.in. w najcięższym we Wronkach i w kamieniołomach Piechcina). Poznajemy też dalsze losy Nory i Ingrid, dopiero rozpoczynającej życie w Nowym Jorku.
Tom trzeci Kłębki Ariadny mówi o życiu Edmunda Pośpiecha po zwolnieniu ze stalinowskich więzień, a także kontynuuje opowieści o losach Nory i Ingrid.
Książka "Indywidualista w społeczeństwie" zawiera krótkie opowiadania, które podzielono na dwie części. Autor porusza w nich aktualne tematy występujące we współczesnym chińskim społeczeństwie. Żywe i realistyczne historie nie pozostawią czytelnika obojętnym. Za pomocą ironii i humoru pisarz znakomicie opisuje przypadki życiowe w prawdziwie realistycznym stylu. Jak w kalejdoskopie ukazany został obraz indywidualisty wyróżniającego się w społeczeństwie myśleniem i działaniami.
Książka adresowana jest do szerokiego kręgu czytelników. Bez wątpienia oddaje różnorodność kolorytu chińskiego narodu. Jednakże historie życia ludzi nawet różnych narodów są zbliżone. Dlatego czytając te krótkie, interesujące opowiadania na pewno odkryjecie dla siebie coś nowego i pożytecznego.
Rozważania zaprezentowane w recenzowanej pracy mają charakter nie tylko analityczny i deskryptywny, lecz także syntetyczny i empiryczny.
Z tego powodu znacząco poszerzają stan naszej wiedzy o tej jakże ważkiej – z perspektywy potrzeb demokratycznego i obywatelskiego społeczeństwa, jak również rozwoju idei i praktyki samorządności terytorialnej w praworządnym państwie – problematyki dotykającej funkcjonowania złożonych mechanizmów szeroko rozumianej komunikacji w jednostkach samorządu terytorialnego i statusu obywatela jako podmiotu w tym procesie. [...] Praca jest wartościową pozycją wydawniczą, która wzbogaca i poszerza naszą wiedzę o funkcjonowaniu współczesnego systemu komunikowania społecznego na poziomie lokalnym o charakterze samo-rządowym oraz wpływu, jaki on wywiera na szersze przeobrażenia społeczne i tym samym na całą działalność systemu społeczno-politycznego oraz społeczno-kulturowego, których sprawne działanie nie może nie uwzględniać różnych aspektów komunikowania. Niniejsza praca ma także swoistą użyteczność praktyczną przede wszystkim dla działaczy i urzędników samorządu terytorialnego, a także dla studentów dziennikarstwa i komunikacji społecznej oraz politologii i socjologii.
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Ryszarda Kowalczyka
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
