W niniejszej monografii omówiono wiele zagadnień z zakresu pedagogiki przedszkolnej. Poruszono szeroką problematykę badawczą, dokonano analiz z zakresu prakseologii, dydaktyki, wychowania, opieki czy społecznego funkcjonowania. Odnosząc się do tematyki tomu, można podkreślić jego kompleksowy charakter. Wskazana różnorodność pozwoliła na stworzenie płaszczyzny do wymiany poglądów przedstawicieli różnych środowisk. [...]
Pracę tę adresujemy przede wszystkim do trzech grup odbiorców: 1) studentów pedagogiki przedszkolnej; 2) nauczycieli akademickich tych samych specjalności, którym te teksty mogą posłużyć do analiz w pracy z przyszłymi i obecnymi nauczycielami przedszkoli; 3) czynnych nauczycieli przedszkoli, troszczących się o rozwój dzieci i swojego warsztatu zawodowego.
Niniejszy zbiór jest drugim w kolejności raportem ze studiów i badań prowadzonych w ramach grantu Narodowego Centrum Nauki nt. Edukacja dzieci w polskich szkołach na obczyźnie: strategie kulturalizacyjne - poczucie tożsamości - dystans kulturowy.
Funkcjonowanie dziecka w systemie wartości kulturowych i jego swoista emancypacja we współczesnym świecie sprowadzają się do poszukiwania strategii edukacyjnych, podkreślających z jednej strony potrzebę posiadania przez jednostkę nadrzędnej aksjologicznej filozofii życia, natomiast z drugiej umożliwiających racjonalne uczestniczenie w życiu określonej wspólnoty społecznej (wspólnot), oparte na własnym doświadczeniu, przeżywaniu i zaspokajaniu typowej dla tego wieku ciekawości świata.
Zagadnienia te – w odczytaniach właściwych pedagogice oraz etnologii i antropologii kulturowej – stały się przedmiotem studiów teoretycznych i analiz empirycznych podjętych w kolejnym tomie poświęconym wspólnemu obszarowi badań, jakim jest wychowanie dziecka: między tradycją a współczesnością. W trzech częściach pracy (1) Wychowanie i edukacja dziecka w perspektywie historyczno-etnologicznej, (2) Ku godności i podmiotowości – wyzwania i zadania współczesnego wychowania oraz (3) Dorastanie dziecka – obrazy literackie i filmowe – autorzy poszczególnych opracowań zwracają szczególną uwagę na dotychczasowe doświadczenia, problemy oraz inspiracje i perspektywy w zakresie badań dziecka i dzieciństwa.
Badając historię wojskowości wnioskuje się, że wszystkie wynalazki komunikacyjne znajdują militarne zastosowanie. Tak też się stało z pociągiem. Gdy powstały pierwsze maszyny kolejowe, okazało się wkrótce, że opancerzone i uzbrojone stanowią najdoskonalszy środek ochrony ważnych strategicznie szlaków kolejowych. To wywołało konieczność wystawienia pociągu pancernego – najstarszego komponentu broni pancernej.
Prezentowana monografia obejmuje historię pociągów pancernych Wojska Polskiego lat 1918-1939. Stanowiące trzon broni pancernej WP, maszyny pancerno-kolejowe w wojnach o granice II Rzeczpospolitej 1918-1921, chlubnie wpisały się w karty oręża polskiego. Podczas konfliktu z Zachodnio-Ukraińską Republiką Ludową operując między Przemyślem a Lwowem, kontrolowały i utrzymywały wąski pas dokoła torów kolejowych; jedyne połączenie stolicy Galicji z Polską. Rozgrywane na ogromnych obszarach wschodniej Europy zmagania zbrojne WP z Armią Czerwoną przyniosły zastosowanie maszyn pancerno-kolejowych, obu walczących stron, w niespotykanej w dziejach skali.
Dwudziestolecie międzywojenne objęło pociągi pancerne WP szeregiem przekształceń i ulepszeń. Zmiany organizacyjne, modernizacyjne i taktyczne dały pozytywne rezultaty, co uwidocznione zostało skutecznym udziałem maszyn w kampanii polsko-niemieckiej 1939 r. Około 100 walk z Wehrmachtem, w tym spektakularnych: Mokra, Wyry, Mnichów, Bzura, Mrozy, Modlin, Lwów, budowa improwizowanych pociągów opancerzonych, to krótki bilans tragicznego września 1939 r., kończącego niezwykłą i pełną chwały historię pociągów pancernych WP.
Adam Jacek Ostrówka
Rozważania stanowiące treść tej książki koncentrują się wokół problematyki szeroko rozumianych procesów rozwoju i uczenia się dziecka w wieku wczesnoszkolnym oraz roli nauczyciela w pierwszym etapie szkolnej edukacji, analizowanych w kontekście przemian społeczno–kulturowych. Wielu badaczy zajmujących się jakością wcześnej edukacji dziecka podkreśla rażące nieprzystosowanie współczesnej szkoły do pracy z 7–10 letnim dzieckiem przestarzałą metodę, brak aktywności badawczej na lekcjach, incydentalność współpracy grupowej, dyscyplinę ciszy i znieruchomienia rodem z pedagogiki XIX wieku.
Z Wprowadzenia
Przedstawiana Czytelnikowi publikacja zawiera teksty specjalistów zajmujących sie pedagogiką wczesnoszkolną, badających problematykę edukacji dzieci rozpoczynających nauke w szkole. Praca składa się z sześciu części, podejmujących zagadnienia teoretyczne i odnoszące się do praktyki, nawiązujące do zmieniających się kontekstów społecznych.
Fundamentem książki jest przekonanie, że osobowość i polityka są integralnymi płaszczyznami, które przenikają się na poziomie rozmaitych decyzji i zachowań. Zawarte w niej rozważania teoretyczne i empiryczne są wyrazem poszukiwania psychologicznych - zogniskowanych przede wszystkim w płaszczyźnie struktury osobowości wyborców - uwarunkowań zachowań wyborczych jednostek. Celem uzupełnienia analiz prezentowane badania poszerzono o kontekst preferencji ideologicznych, ukierunkowanych na autoidentyfikacje jednostek na kontinuum lewica-prawica oraz poziom ich nieufności politycznej. Badania uwarunkowań psychologicznych zachowań wyborczych mają ważne zastosowania praktyczne w różnych obszarach analizowania i projektowania procesów społecznych. Jednym z aspektów ich wykorzystania jest psychograficzna segmentacja rynku wyborczego, czyli wyodrębnienie grup docelowych wyborców z uwagi na zmienne, takie jak m.in. styl życia czy osobowość. Wśród innych wskazuje się projektowanie komunikatu politycznego - podobne idee mogą być bowiem przedstawiane obywatelom w różny sposób: obudowane pozytywnymi emocjami, w charakterze wyzwań, kampanii negatywnej, wzbudzającej lęk czy dającej poczucie bezpieczeństwa itp. – ich skuteczność powinna uwzględniać psychologiczne cechy potencjalnych wyborców. W okresie każdej kampanii wyborczej wiele miejsca poświęca się również problematyce osób biernych wyborczo i niezdecydowanych – dlatego diagnoza ich osobowych predyspozycji szczególnego znaczenia nabiera w kontekście budowania strategii aktywizujących obywateli do zainteresowania oraz czynnego udziału w wyborach.
W prezentowanym tomie autorzy publikacji podejmują próbę spojrzenia na rozmaite aspekty azjatyckich strategii polityki międzynarodowej i regionalnej. Analiza powyższej problematyki została przeprowadzona na kilku poziomach: międzynarodowym, regionalnym i narodowym.
Ze Wstępu
54 tom z serii „Edukacja Międzykulturowa” został poświęcony problematyce kultury w edukacji międzykulturowej, a przede wszystkim doświadczeniom i propozycjom praktycznym. W trzech częściach publikacji – (1) Komunikacja i dialog między kulturami, (2) Uczestnictwo społeczności lokalnych w kulturze regionu oraz (3) Dawne i nowe oblicza kultury w edukacji międzykulturowej – autorzy poszczególnych opracowań zwracają szczególną uwagę na kwestie związane z kompetencjami do komunikacji międzykulturowej młodego pokolenia Polaków żyjących w środowiskach zróżnicowanych kulturowo oraz z ich uczestnictwem w kulturze regionu. Ważne znaczenie przypisują także nowym wymiarom kultury w edukacji międzykulturowej, którymi są m.in. fora internetowe, subkultury, współczesne wydarzenia sportowe czy udział młodzieży ze szkół ponadgimnazjalnych oraz studentów w międzynarodowych programach i projektach edukacyjnych.
Fragment Wprowadzenia
Zamieszczone w niniejszej publikacji teksty zawierają interdyscyplinarne refleksje na temat rodziny i jej niewątpliwego znaczenia dla rozwoju jednostki i współczesnego społeczeństwa, znaczenia, które nie sposób przecenić. Zawarte w poszczególnych artykułach rozważania odwołują się do dwóch generalnych wymiarów. Pierwszy dotyczy problemów i zagrożeń, które współcześnie stają przed rodziną, szczególnie w obliczu rozprzestrzeniającego się w zawrotnym tempie permisywizmu, któremu hołdują coraz szersze kręgi społeczne. Permisywizm jako postawa moralno?etyczna jest wysoce niepokojący i wyraźnie zagrażający adekwatnemu funkcjonowaniu tradycyjnej rodziny. Drugi wymiar podjętych przemyśleń odwołuje się poniekąd do pierwszego, ale traktuje go w szerszej perspektywie. Dotyczy bowiem wyzwań, których nie można sprowadzać wyłącznie do postaw permisywistycznych czy zachowań patologicznych.
Woda, powietrze, ziemia, przyroda i kopaliny to skarby naszego globu, o które musimy dbać i racjonalnie z nich korzystać. Czyste, nieskażone środowisko jest nam niezbędne do życia, a bogactwa natury są konieczne do rozwoju. Ludzkość chce i musi się rozwijać. Dlatego też powinniśmy nauczyć się gospodarować tymi skarbami i wykorzystywać je w taki sposób, aby nie degradować środowiska. Istotne jest przede wszystkim godzenie potrzeb rozwoju, czyli interesów gospodarki, z ochroną naszej planety. Jeśli nie zrozumiemy, że natura nie jest workiem bez dna i że nie można do niego bez końca wrzucać śmieci i sięgać po surowce i zasoby, to za kilkaset, kilkadziesiąt, a może już nawet kilka lat nie będzie życia na ziemi.
Korzystajmy z naszego środowiska naturalnego rozumnie. Dajmy szansę naszym potomkom, aby również oni mieli czyste powietrze i wodę, nieskażoną glebę, zdrowe jedzenie i piękną przyrodę.
Stanisław Gawłowski
Wiceminister Środowiska RP
Książka jest interdyscyplinarnym zbiorem studiów z zakresu podstaw aksjologicznych, teoretycznoprawnych i normatywnych prawnego statusu zwierząt.
Problematyka ta, stanowiąca od 2010 r. przedmiot badań Wydziału Prawa Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie, określana także jako prawo ochrony zwierząt, choć niektórzy autorzy używają terminu "prawa zwierząt", ma doniosłe samoistne znaczenie. Jest ono obecnie tym większe, iż rozważania dotyczące statusu zwierząt łączą się ściśle z rozwijającą się, wraz z postępem myśli ekologicznej, ogólną refleksją nad stosunkiem człowieka do przyrody.
Prof. dr hab. Hubert Izdebski
Wielokulturowość spostrzegana jest jako bogactwo i szansa rozwoju współczesnych społeczeństw, ale rodzi też wiele problemów. Idee i praktyka edukacji międzykulturowej eksponują przede wszystkim pozytywne strony i prorozwojowe możliwości wielokulturowości. Sprawom tym poświęcona jest obszerna literatura – w tym seria publikacji „Edukacja Międzykulturowa”. W pracach z zakresu pedagogiki międzykulturowej – rozumianej jako subdyscyplina nauk pedagogicznych – oraz edukacji międzykulturowej – jako obszaru praktyki społecznej – dostrzegane są również liczne problemy, które występują w wielokulturowym świecie. Ten tom dotyczy właśnie głównie zjawisk trudnych, konfliktowych, nękających społeczeństwa wielonarodowe, wieloetniczne, wielowyznaniowe – ogólnie określane jako wielokulturowe.
Fragment Wprowadzeni
Książka [...] udanie łączy zamiar relacjonowania zaawansowanych postaw poznawczych i rozwijania narracji, która – mając charakter polemiczny i krytyczny – wychodzi zarazem naprzeciw potrzebom dojrzałej dydaktyki uniwersyteckiej [...]. Wyróżnia się na tle wielu innych swoim otwartym zaproszeniem do podjęcia na serio, bez niedomówień i kamuflażu rozmaitych problemów akademickiej humanistyki jako teorii i praktyki budowy środowisk i kształtowania typów wspólnot [...]. Spór o podjęte w niej bardzo zasadnicze problemy kondycji humanistyki akademickiej winien toczyć się na serio i publicznie, a nie tlić gdzieś w zakamarkach pokątnych krytyk i środowiskowych plotek.
Z recenzji wydawniczej
prof. zw. dr. hab. Aleksandra Nałaskowskiego
Zasadniczym celem niniejszej pracy jest próba prześledzenia wszystkich aspektów funkcjonowania mennicy toruńskiej, poczynając od jej lokalizacji, struktury organizacyjnej, a na kwestiach gospodarczych i finansowych kończąc. Dużo miejsca poświęcone zostanie również społecznej stronie działalności tej instytucji, co nierozerwalnie wiązało się z ustaleniem grup społecznych, z których rekrutowali się jej pracownicy. Pośrednio podjęta w niniejszej pracy szczegółowa analiza zaprezentowanych powyżej zagadnień ma również na celu ustalenie zależności czy też wpływu, jaki wywierała na działalność mennicy jej lokalizacja na terenie Starego Miasta Torunia i komturstwa toruńskiego. Autorka niniejszej pracy zdecydowała się także na przedstawienie całej polityki monetarnej państwa zakonnego, w której mennica toruńska miała swój znaczny udział. Dodatkowo, aby jak najdokładniej zaprezentować sposób funkcjonowania tej instytucji, wykorzystano metodę porównawczą. Podstawowym odniesieniem dla tych rozważań była szeroko rozumiana działalność pozostałych znanych mennic krzyżackich w XIV i pierwszej połowie XV w. Porównania te niejednokrotnie zaowocowały wyjaśnieniem dotąd pomijanych bądź rzadko poruszanych problemów badawczych.
Książka Status zwierzęcia... jest interdyscyplinarnym zbiorem studiów z zakresu podstaw aksjologicznych, teoretycznoprawnych i normatywnych prawnego statusu zwierząt. Problematyka ta, stanowiąca od 2010 r. przedmiot badań Wydziału Prawa Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie, określana także jako prawo ochrony zwierząt, choć niektórzy autorzy używają terminu prawa zwierząt, ma doniosłe samoistne znaczenie. Jest ono obecnie tym większe, iż rozważania dotyczące statusu zwierząt łączą się ściśle z rozwijającą się, wraz z postępem myśli ekologicznej, ogólną refleksją nad stosunkiem człowieka do przyrody. Zwierzęta stanowią jej szczególną część w różny sposób najbliższą człowiekowi, choć zarazem bardzo wewnętrznie zróżnicowaną. Niniejszą książkę można zatem polecić osobom zainteresowanym zarówno tematyką statusu zwierząt, jak i ogólniejszą problematyką ekologiczną-rozpatrywaną z punktu widzenia odpowiedzialności człowieka za jego naturalne otoczenie.
Niniejszy dyskurs Szczepan Kutrowski potraktował jako okazję do tego, by pragmatycznemu łączeniu możności z niemożliwością przeciwstawić argumenty, które wydobywają na wierzch znaczenie tego, co jest potencjalnością w ogóle i co wobec tego, co się przydarza, ma moc wiążącą. Nie da się inaczej przybliżyć do rzeczywistości świata życia, jak tylko poprzez traktowanie potencjalności jako na tej drodze nie do zbycia. Dla nauki nie jest to żaden problem, takie w świat życia wejrzenie, bo życie w niej traktowane jest jako niemające desygnatów. Wraz jednak z filozofią egzystencjalną, jej wglądem w to, co jest niekonceptualne w doświadczeniu jednostkowym, to, co pojawia się potencjalnie, co dowodzi wolności człowieka, na ogarnięcie go pełną uwagą w ludzkim życiu czeka. Niekonceptualnymi mogą być zarówno drogi, na których wkroczenie ktoś się decyduje, jak i sprawy metafizyczne, sama apoteoza życia, której ktoś wiernie dopinguje. Rozmaicie niekonceptualność bywała ujmowana. Blaise Pascal ujął ją w ramach korzyści, jakie się osiąga, nie zaprzeczając istnienia Boga i w oparciu o jego istnienie modelowania swych stosunków z ludźmi, a nawet, w oparciu o nie, poznawanie samego Boga. Tak cały świat do gry się wprowadza i jego demokratyczne urządzania. Potencjalizowanie się tego, co w świecie życia się zjawia, stawia windowanie się do góry na szczytach świata wartości pod znakiem zapytania. Bo są w życiu sytuacje, w których trzeba siebie wypróbować, by móc orzekać, co jest ważne, co się potencjalizuje. Choć stale za działaniami w skali masowej się goni i tego, co pojawia się, nie bierze, po stronie interesów kliki się staje, od natury ucieka, ślepy wid bierze za przewodnika, na kulturę Drugiego kicha, z używek korzysta, to jednak także ma się szansę ku ruchowi myśli szlusować, swoje pasje realizować. W niniejszym dyskursie autor swoje płaskorzeźbienie uznał za drogę, jaką może stać się potencjalnienie. Na szlak „świadomości horyzontalnej”, za sprawą swych pasji, się wkracza, czyli antycypujemy to, co potencjalne, co tkwi u jego korzeni, co buduje człowieczeństwo. Świat życia ma swych szermierzy. Należy do nich Lech Ostasz, który w obszary potencjalności wejrzał poprzez dokonania nauk przyrodniczych. Autor odnalazł też postać norweskiego krytyka sztuki K. Roeda, piewcy idei solidaryzowania się ludzi. Nie ma dla wielu współcześniaków istnienia potencjalności, czyli istnieje tylko niemożliwe. I choć istnieją pragmatyczni moraliści, dla których zawsze „als ob”, ambiwalencję daje się zastosować, gdy ktoś ku potencjalności się chyli, to jednak też swej niezależności w myśleniu szans dawanie, za swymi marzeniami podążanie, ludzkimi wzlotami ducha niepogardzanie, różnic, między ludźmi istnieją na to, ile prawdy w sobie sztuka, się uwrażliwianie, jak koresponduje ona z przekazem religijnym uwagi zwracania i na to, co one mają razem do powiedzenia o pleniącym się autorytaryzmie – to nie są zjawiska, na których gruncie można mówić o zaistniałej w mózgu człowieka „siwiźnie”. Solidność bycia tam, gdzie potencjalności kram, to zarazem dostojeństwo człowieczeństwa. I nie jest to dowodem jakiegoś poznawczego szaleństwa, ale powagi życia. Dla niej potencjalność nie jest zjawiskiem do zbycia.
Za kulisami wielkiej polityki działały instytucje, które miały władzę większą niż parlamenty i armie – służby specjalne. To one pisały nieoficjalną historię XX wieku: więzienia, inwigilacja, propaganda, dezinformacja, a przede wszystkim strach. Ta książka pokazuje, jak w systemach totalitarnych tajne służby stawały się „mieczem i tarczą” reżimu – w ZSRR, III Rzeszy, NRD i PRL. Autor zabiera czytelnika w podróż od stalinowskiego terroru, przez aparat represji Hitlera i bezwzględną Stasi, po służby PRL, które decydowały o losach milionów Polaków. To książka, która odkrywa sekrety zamkniętych archiwów i pokazuje, że historia służb specjalnych to nie tylko fakty i daty, ale także dramaty ludzi – ofiar i oprawców.
To książka, która łączy solidne badania z narracją pozwalającą zrozumieć, jak aparat represji wpływał na codzienność zwykłych ludzi. Wciągająca, momentami wstrząsająca lektura, która uświadamia, jak krucha bywa wolność i jak łatwo można ją utracić. Napisana z pasją i świadomością, że historia ta jest przestrogą dla współczesności
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
