Jednym z paradoksów współczesnej kultury wydaje się wzrost zainteresowani teoretyków edukacja kulturalna, co potwierdzają liczne międzynarodowe spotkania organizowane pod auspicjami UNESCO, przy niepokojącym braku konsekwentnych działań edukacyjnych w tym zakresie, a przede wszystkim wobec osłabienia ich związku z upowszechnieniem kultury. Samo upowszechnianie kultury jako określone działanie racji swoje wyraźne znaczenie. Pojęcie to często zaczyna być używane zamiennie z pojęciem promocji kultury, co zasadniczo zmienia jego sens. (z wprowadzenia)
Docenić należy przede wszystkim autora za podjęcie tak ważnej, ale subtelnej kwestii, jaką jest etos. W świadomości potocznej pojęcie to funkcjonuje, ale głównie w wymiarze czasu przeszłego. Często też odnoszony jest do pewnych konkretnych zawodów, takich jak lekarz czy prawnik. Próba zmierzenia się z tą kategorią na przykładzie nauczycieli akademickich – i to pracowników uniwersytetów polskich – jest ze wszech miar słuszna.
Autorzy niniejszego zbioru, reprezentując różne ośrodki naukowe (w tym też różne państwa) i różne dyscypliny naukowe, podjęli się próby interpretacji wybranych aspektów funkcjonowania szkoły jako instytucji, która podlega (lub powinna podlegać) zmianie. Fragment z Wstępu
Prezentowana publikacja włącza się w nieustanny dyskurs nad istotnymi kwestiami szeroko pojmowanej edukacji, postrzeganymi z perspektywy komunikowania społecznego. Redaktorzy mają nadzieję, że zawarte w niej teksty przyczynią się do zwrócenia uwagi Czytelników na nowe, niepodejmowane dotąd obszary – również interdyscyplinarnych – studiów, analiz, polemik oraz badań. Istnieją bowiem różnorodne, a wciąż niedostatecznie rozpoznane relacje pomiędzy takimi na przykład kategoriami, jak: edukacja (pojmowana najszerzej, według koncepcji tzw. dziesięciościanu Zbigniewa Kwiecińskiego), komunikowanie, perswazja, kultura organizacyjna, zarządzanie wiedzą, stereotyp kulturowy, opinia publiczna, relacje interpersonalne, kompetencje społeczne, kreatywność, myślenie krytyczne, planowanie rozwoju osobistego – by ograniczyć się do najważniejszych. Fragment Wprowadzenia
W niniejszej monografii omówiono wiele zagadnień z zakresu pedagogiki przedszkolnej. Poruszono szeroką problematykę badawczą, dokonano analiz z zakresu prakseologii, dydaktyki, wychowania, opieki czy społecznego funkcjonowania. Odnosząc się do tematyki tomu, można podkreślić jego kompleksowy charakter. Wskazana różnorodność pozwoliła na stworzenie płaszczyzny do wymiany poglądów przedstawicieli różnych środowisk. [...]
Pracę tę adresujemy przede wszystkim do trzech grup odbiorców: 1) studentów pedagogiki przedszkolnej; 2) nauczycieli akademickich tych samych specjalności, którym te teksty mogą posłużyć do analiz w pracy z przyszłymi i obecnymi nauczycielami przedszkoli; 3) czynnych nauczycieli przedszkoli, troszczących się o rozwój dzieci i swojego warsztatu zawodowego.
Niniejszy tom zaliczyć można do tych prac z serii „Edukacja Międzykulturowa”, które wyraźnie odwołują się do zagadnień uwarunkowań właśnie edukacji międzykulturowej, przedstawiają problemy tej edukacji oraz przykłady dobrych praktycznych rozwiązań, przykłady doświadczeń godnych upowszechniania. Dominującymi wątkami w tym zbiorze są zagadnienia udziału szkół w kształtowaniu (się) tożsamości młodych ludzi, środowiskowych uwarunkowań rozwoju, uczenia się, a także kwestie komunikowania się w społecznościach zróżnicowanych kulturowo. Stosunkowo dużo uwagi poświęcono problemom szkolnej i pozaszkolnej praktyki edukacyjnej. Co istotne – w poszczególnych tekstach znaleźć można relacje z własnych doświadczeń i propozycje wzbogacania oraz ulepszania zajęć z szeroko pojmowanej edukacji międzykulturowej.Zagadnieniem, któremu poświęcone zostały odrębne opracowania, jest edukacja Romów i uwarunkowania tej edukacji. W sumie powstał zbiór przedstawiający ważne sprawy współczesnej teorii i praktyki edukacji w ogóle, a edukacji międzykulturowej w szczególności.
Fragment Wprowadzenia
Niniejszy zbiór jest drugim w kolejności raportem ze studiów i badań prowadzonych w ramach grantu Narodowego Centrum Nauki nt. Edukacja dzieci w polskich szkołach na obczyźnie: strategie kulturalizacyjne - poczucie tożsamości - dystans kulturowy.
Funkcjonowanie dziecka w systemie wartości kulturowych i jego swoista emancypacja we współczesnym świecie sprowadzają się do poszukiwania strategii edukacyjnych, podkreślających z jednej strony potrzebę posiadania przez jednostkę nadrzędnej aksjologicznej filozofii życia, natomiast z drugiej umożliwiających racjonalne uczestniczenie w życiu określonej wspólnoty społecznej (wspólnot), oparte na własnym doświadczeniu, przeżywaniu i zaspokajaniu typowej dla tego wieku ciekawości świata.
Zagadnienia te – w odczytaniach właściwych pedagogice oraz etnologii i antropologii kulturowej – stały się przedmiotem studiów teoretycznych i analiz empirycznych podjętych w kolejnym tomie poświęconym wspólnemu obszarowi badań, jakim jest wychowanie dziecka: między tradycją a współczesnością. W trzech częściach pracy (1) Wychowanie i edukacja dziecka w perspektywie historyczno-etnologicznej, (2) Ku godności i podmiotowości – wyzwania i zadania współczesnego wychowania oraz (3) Dorastanie dziecka – obrazy literackie i filmowe – autorzy poszczególnych opracowań zwracają szczególną uwagę na dotychczasowe doświadczenia, problemy oraz inspiracje i perspektywy w zakresie badań dziecka i dzieciństwa.
Książka Poradnictwo wolontariackie jest prezentacją owych zdecentralizowanych, autonomicznych przejawów poradnictwa. Powstała w oparciu o wyniki trzech dużych projektów badawczych oraz kilku „małych" badań jakościowych i ilościowych prowadzonych w latach 2009–2013.
Monografia prezentuje relacje doradca–radzący się w bezpośrednim nawiązaniu do otoczenia społecznego, w którym się ono odbywa. Wchodząc w świat badany - środowisko wolontariackie, pokazano potencjał tkwiący w tego rodzaju działalności, uwypuklając możliwości tkwiące w aktywności społecznie użytecznej i związane z nimi szanse dla poradnictwa.
Rozważania stanowiące treść tej książki koncentrują się wokół problematyki szeroko rozumianych procesów rozwoju i uczenia się dziecka w wieku wczesnoszkolnym oraz roli nauczyciela w pierwszym etapie szkolnej edukacji, analizowanych w kontekście przemian społeczno–kulturowych. Wielu badaczy zajmujących się jakością wcześnej edukacji dziecka podkreśla rażące nieprzystosowanie współczesnej szkoły do pracy z 7–10 letnim dzieckiem przestarzałą metodę, brak aktywności badawczej na lekcjach, incydentalność współpracy grupowej, dyscyplinę ciszy i znieruchomienia rodem z pedagogiki XIX wieku.
Z Wprowadzenia
Przedstawiana Czytelnikowi publikacja zawiera teksty specjalistów zajmujących sie pedagogiką wczesnoszkolną, badających problematykę edukacji dzieci rozpoczynających nauke w szkole. Praca składa się z sześciu części, podejmujących zagadnienia teoretyczne i odnoszące się do praktyki, nawiązujące do zmieniających się kontekstów społecznych.
Fundamentem książki jest przekonanie, że osobowość i polityka są integralnymi płaszczyznami, które przenikają się na poziomie rozmaitych decyzji i zachowań. Zawarte w niej rozważania teoretyczne i empiryczne są wyrazem poszukiwania psychologicznych - zogniskowanych przede wszystkim w płaszczyźnie struktury osobowości wyborców - uwarunkowań zachowań wyborczych jednostek. Celem uzupełnienia analiz prezentowane badania poszerzono o kontekst preferencji ideologicznych, ukierunkowanych na autoidentyfikacje jednostek na kontinuum lewica-prawica oraz poziom ich nieufności politycznej. Badania uwarunkowań psychologicznych zachowań wyborczych mają ważne zastosowania praktyczne w różnych obszarach analizowania i projektowania procesów społecznych. Jednym z aspektów ich wykorzystania jest psychograficzna segmentacja rynku wyborczego, czyli wyodrębnienie grup docelowych wyborców z uwagi na zmienne, takie jak m.in. styl życia czy osobowość. Wśród innych wskazuje się projektowanie komunikatu politycznego - podobne idee mogą być bowiem przedstawiane obywatelom w różny sposób: obudowane pozytywnymi emocjami, w charakterze wyzwań, kampanii negatywnej, wzbudzającej lęk czy dającej poczucie bezpieczeństwa itp. – ich skuteczność powinna uwzględniać psychologiczne cechy potencjalnych wyborców. W okresie każdej kampanii wyborczej wiele miejsca poświęca się również problematyce osób biernych wyborczo i niezdecydowanych – dlatego diagnoza ich osobowych predyspozycji szczególnego znaczenia nabiera w kontekście budowania strategii aktywizujących obywateli do zainteresowania oraz czynnego udziału w wyborach.
54 tom z serii „Edukacja Międzykulturowa” został poświęcony problematyce kultury w edukacji międzykulturowej, a przede wszystkim doświadczeniom i propozycjom praktycznym. W trzech częściach publikacji – (1) Komunikacja i dialog między kulturami, (2) Uczestnictwo społeczności lokalnych w kulturze regionu oraz (3) Dawne i nowe oblicza kultury w edukacji międzykulturowej – autorzy poszczególnych opracowań zwracają szczególną uwagę na kwestie związane z kompetencjami do komunikacji międzykulturowej młodego pokolenia Polaków żyjących w środowiskach zróżnicowanych kulturowo oraz z ich uczestnictwem w kulturze regionu. Ważne znaczenie przypisują także nowym wymiarom kultury w edukacji międzykulturowej, którymi są m.in. fora internetowe, subkultury, współczesne wydarzenia sportowe czy udział młodzieży ze szkół ponadgimnazjalnych oraz studentów w międzynarodowych programach i projektach edukacyjnych.
Fragment Wprowadzenia
Zamieszczone w niniejszej publikacji teksty zawierają interdyscyplinarne refleksje na temat rodziny i jej niewątpliwego znaczenia dla rozwoju jednostki i współczesnego społeczeństwa, znaczenia, które nie sposób przecenić. Zawarte w poszczególnych artykułach rozważania odwołują się do dwóch generalnych wymiarów. Pierwszy dotyczy problemów i zagrożeń, które współcześnie stają przed rodziną, szczególnie w obliczu rozprzestrzeniającego się w zawrotnym tempie permisywizmu, któremu hołdują coraz szersze kręgi społeczne. Permisywizm jako postawa moralno?etyczna jest wysoce niepokojący i wyraźnie zagrażający adekwatnemu funkcjonowaniu tradycyjnej rodziny. Drugi wymiar podjętych przemyśleń odwołuje się poniekąd do pierwszego, ale traktuje go w szerszej perspektywie. Dotyczy bowiem wyzwań, których nie można sprowadzać wyłącznie do postaw permisywistycznych czy zachowań patologicznych.
Woda, powietrze, ziemia, przyroda i kopaliny to skarby naszego globu, o które musimy dbać i racjonalnie z nich korzystać. Czyste, nieskażone środowisko jest nam niezbędne do życia, a bogactwa natury są konieczne do rozwoju. Ludzkość chce i musi się rozwijać. Dlatego też powinniśmy nauczyć się gospodarować tymi skarbami i wykorzystywać je w taki sposób, aby nie degradować środowiska. Istotne jest przede wszystkim godzenie potrzeb rozwoju, czyli interesów gospodarki, z ochroną naszej planety. Jeśli nie zrozumiemy, że natura nie jest workiem bez dna i że nie można do niego bez końca wrzucać śmieci i sięgać po surowce i zasoby, to za kilkaset, kilkadziesiąt, a może już nawet kilka lat nie będzie życia na ziemi.
Korzystajmy z naszego środowiska naturalnego rozumnie. Dajmy szansę naszym potomkom, aby również oni mieli czyste powietrze i wodę, nieskażoną glebę, zdrowe jedzenie i piękną przyrodę.
Stanisław Gawłowski
Wiceminister Środowiska RP
Zdrowie jest nie tylko stanem organizmu, lecz także kategorią pojęciową, którą najczęściej rozpatruje się w kontekście paradygmatu medycznego i psychologicznego. Łączne uwzględnienie tych podejść przy rozpatrywaniu zdrowotnych aspektów życia małżeńskiego i rodzinnego wydaje się nieuniknione ze względu na ich silne wzajemne powiązania oraz możliwość lepszego wyjaśniania zachowań człowieka w konkretnych sytuacjach życiowych i w kontekście jakości życia. Zgodnie z teorią systemową w ujęciu psychologicznym to, co dzieje się w podsystemie małżeńskim, ma znaczący wpływ na stan zdrowia i jakość relacji nie tylko między małżonkami, lecz także między członkami w innych podsystemach rodzinnych, np. między dziećmi i rodzicami czy między rodzeństwem. I odwrotnie – problemy, które bezpośrednio lub pośrednio dotykają innych członków rodziny, mogą integrować lub dezintegrować relacje małżonków [...]. Książka ta jest zbiorem opracowań autorskich wielu znaczących polskich psychologów, którzy na podstawie własnych badań bądź odnosząc się do światowej literatury przedmiotu, starają się wyjaśnić funkcjonowanie człowieka w złożonych i trudnych rolach małżeńskich i rodzicielskich. Pracę podzielono na dwie części. Pierwszą poświęcono zdrowotnym aspektom życia małżeńskiego, drugą zaś zdrowotnym aspektom rodzicielstwa. [...] Zaprezentowane w niniejszej książce zagadnienia z pewnością nie wyczerpują problematyki dotyczącej zdrowotnych aspektów życia małżeńskiego i rodzinnego, ale podkreślają złożoność, różnorodność oraz psychologiczne konsekwencje choroby dla jakości życia człowieka.
Fragment Wstępu
Książka jest interdyscyplinarnym zbiorem studiów z zakresu podstaw aksjologicznych, teoretycznoprawnych i normatywnych prawnego statusu zwierząt.
Problematyka ta, stanowiąca od 2010 r. przedmiot badań Wydziału Prawa Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie, określana także jako prawo ochrony zwierząt, choć niektórzy autorzy używają terminu "prawa zwierząt", ma doniosłe samoistne znaczenie. Jest ono obecnie tym większe, iż rozważania dotyczące statusu zwierząt łączą się ściśle z rozwijającą się, wraz z postępem myśli ekologicznej, ogólną refleksją nad stosunkiem człowieka do przyrody.
Prof. dr hab. Hubert Izdebski
Wielokulturowość spostrzegana jest jako bogactwo i szansa rozwoju współczesnych społeczeństw, ale rodzi też wiele problemów. Idee i praktyka edukacji międzykulturowej eksponują przede wszystkim pozytywne strony i prorozwojowe możliwości wielokulturowości. Sprawom tym poświęcona jest obszerna literatura – w tym seria publikacji „Edukacja Międzykulturowa”. W pracach z zakresu pedagogiki międzykulturowej – rozumianej jako subdyscyplina nauk pedagogicznych – oraz edukacji międzykulturowej – jako obszaru praktyki społecznej – dostrzegane są również liczne problemy, które występują w wielokulturowym świecie. Ten tom dotyczy właśnie głównie zjawisk trudnych, konfliktowych, nękających społeczeństwa wielonarodowe, wieloetniczne, wielowyznaniowe – ogólnie określane jako wielokulturowe.
Fragment Wprowadzeni
Praca Joanny Bachury prezentuje się imponująco. Autorka łączy wysokie kompetencje badacza radia z szeroką wiedzą o podstawowych zjawiskach i głównych dyskusjach na tematy kultury współczesnej. Wieloaspektową refleksję o słuchowisku radiowym wpisuje w problematykę aktualnych przemian współczesności. Propozycje teoretyczne oraz analityczne wspiera gruntowną znajomością radiowej praktyki komunikacyjnej [...]. Autorka uważnie przygląda się zarówno opartej na znakomitej tradycji i działalności Teatru Polskiego Radia ? jak pierwszym próbom teatralnych spektakli w stacji komercyjnej Radia TOK FM; przedstawieniom emitowanym w cyklicznych programach Polskiego Radia, będących elementem wielkiej syntagmy, wpisanym w konkretne dni tygodnia i godziny dnia ? jak słuchowiskom nagrywanym na CD czy w formacie MP3, i przez to uniezależnionym od kalendarza stacji nadawczych [...]. Współczesne słuchowisko ujmowane jest trafnie jako fragment komunikacji społecznej. Jednocześnie Joanna Bachura traktuje słuchowisko radiowe jako gatunek artystyczny, chce w teatrze radiowym widzieć sztukę, chce uczestników praktyki słuchowiskowej wpisać w przestrzeń komunikacji artystycznej.
Z recenzji wydawniczej prof. dr hab. Maryli Hopfinger
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
