Wyzwania, jakie stawia przed nami dynamicznie zmieniający się świat, sprawiają, że rola pedagoga społecznego musi ulegać nieustannej aktualizacji. Uznając znaczenie jego pracy w środowisku, wypływające ze źródeł pedagogiki społecznej, powinniśmy czuć się zobowiązani do aktywnego projektowania roli pedagoga we współkreowaniu środowiska lokalnego w nowych warunkach zagrażających człowiekowi i jego otoczeniu. Dlatego motywem przewodnim podjętym w prezentowanej pracy stały się działania pedagoga jako animatora w przestrzeni życia społecznego – jego rola w inicjowaniu i animowaniu aktywności.
Na szczególną uwagę zasługują kwestie aktywności i zaangażowania pedagoga w pomoc człowiekowi zagubionemu w dynamicznie zmieniającym się świecie. Niezbędne jest przypomnienie wyjątkowej roli pedagoga, jako przedstawiciela profesji z misją, który powinien czuć się zobligowany do inicjatywy i nie powinien oczekiwać na wskazania i dyspozycje. Dlatego też szczególnie ważna jest zdolność wnikliwego obserwowania rzeczywistości i dostrzegania pojawiających się w niej problemów.
Prezentowane w książce kwestie dotyczą bardzo zróżnicowanych obszarów, w których pedagog społeczny jest już dzisiaj obecny. Są one powiązane z aktywnością o bardzo różnym charakterze, np. kulturalno-estetycznym, zdrowotnym, resocjalizacyjnym, oraz tradycyjnie związane z pedagogiką – działalnością dydaktyczną. Te i inne obszary aktywności pedagogicznej wymagają nowych impulsów, które na poziomie elementarnym spowodują odbudowę znaczenia pedagogicznych działań środowiskowych w świadomości społecznej.
Ze Wstępu
Śmierć jest nieodłączną częścią życia. Każdy z nas u kresu swoich dni będzie musiał się zmierzyć z tym wielkim wyzwaniem []. Zdecydowana większość prac badawczych [] dotyczy kwestii życia, jest w praktyce jego podglądaniem. Poprzez źródła, jak przez dziurkę od klucza podglądając ludzkie życie, staramy się jak najwięcej o nim dowiedzieć, ustalić.O ile więc życie nas bardzo interesuje, o tyle tajemnica śmierci pociąga nas jako naukowców jakoś mniej, może podchodzimy do niej w sposób zdecydowanie bardziej ostrożny, tak jakby miała pozostać tajemnicą.Maciej Franz, Ze Wstępu
Najpewniejszą rzeczą w życiu każdego człowieka jest to, że kiedyś przyjdzie na niego czas i umrze. [] Śmierć drugiego człowieka odciska piętno na jego bliskich. Wpływa na twórców, artystów, marzycieli. Widać to na nagrobkach, w epitafiach, sonetach, wierszach, relacjach i powieściach, a także w kronikach, pamiętnikach i dziennikach, które odnotowywały śmierć znaczniejszych osób w państwie, czy też najbliższych osoby piszącej. Najwięcej chyba śmierci przynoszą wojny i epidemie, które przetaczały się przez Europę bardzo często i zbierały bardzo krwawy plon.Karol Kościelniak, Ze Wstępu
Książka ukazuje się jako czwarty tom serii Pedagogika Społeczna. Podejmuje dyskurs na temat lokalnego środowiska życia, które jest realną i konkretną przestrzenią funkcjonowania rodziny i szkoły. Na zbiór składają się teksty z dwóch kręgów tematycznych: studia i poglądy na temat teorii i praktyki edukacyjnej oraz badania środowiska, relacji i stosunków wychowawczych stanowiące inspirację do poszukiwania odpowiedzi na trudne pytania i dylematy współczesnej edukacji w ustawicznie zmieniającym się świecie. Publikacja może zainteresować głównie pedagogów, nauczycieli praktyków, ale także psychologów, socjologów, badaczy kultury oraz osoby odpowiedzialne za kształtowanie polityki oświatowej i społecznej.
Jak głosi strona tytułowa, redaktor tegoż tomu scalił niniejszą rozprawę w jedno. Było to zadanie trudne, jak zawsze, gdy z wielu prac, tekstów pisanych w różnym czasie i na różny użytek staramy się skomponować dzieło jednorodne i koherentne. Szczególnie zaś, gdy mamy do czynienia z autorem wszechstronnym, o szerokich, wręcz uniwersalnych zainteresowaniach. Z drugiej strony prace Perzanowskiego dotyczyły dość jednorodnych zagadnień i nie wykraczały raczej – a jeśli już, to nader rzadko – poza płaszczyznę analitycznej ontologii. Biorąc to wszystko pod rozwagę, zdecydowałem się uporządkować najistotniejsze prace Perzanowskiego z jednego tylko zakresu rozważań, a mianowicie ontologii opartej na spójce zdaniowej „jest”. Są one bowiem jądrem całego systemu filozoficznego Perzanowskiego. Tłumaczy to również tytuł, jaki nadałem temu dziełu. Prace Perzanowskiego uporządkowałem podług tezy nie wypowiedzianej przez uczonego wprost, a która mówi, że podstawą świata są monady – nieskładalne byty psychiczne, preegzystujące na granicy wielości i jedności (logiki i ontologii). Jest więc niniejsze dzieło areną rozważań autora nad tym, co jest i co nie jest, rozumianym jako wzajemnie dopełniający się kontekst świata.
Przedmowa Redaktora
Prezentowana monografia jest pracą zbiorową, w której przedstawiono wieloaspektowe spojrzenie na polską edukację, szkołę i ucznia w kontekście globalnym i krajowym. Jej treść ściśle wpisuje się w prowadzone w ostatnich latach dyskusje na temat edukacji i jej uwarunkowań, szkoły, współczesnego środowiska życia.[...] moją aprobatę wzbudza prezentowana problematyka pracy, której tytuł w bardzo wyraźny sposób prezentuje intencję redaktorów naukowych - Edukacja w perspektywie wyzwań współczesności. [...] Autorzy tomu stawiają pytania: Czy i w jakim stopniu edukacja i wychowanie są tym samym rodzajem działalności co w nieodległej przeszłości? Jak bardzo wyzwania współczesnego świata stają się nowym elementem wychowania? Jak współczesny świat zmienia warunki funkcjonowania szkoły i wpływa na interakcje w niej zachodzące? W jaki sposób współczesność oddziałuje na kluczowe obszary, dziedziny edukacji i wychowania? Jakie innowacje edukacyjne są niezbędne we współczesnej rzeczywistości szkolnej (i szerzej- w edukacji)?Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Tadeusza Pilcha
W świecie ogromnych zmian wybór zawodu, ścieżek kształcenia, pracy przebiega inaczej aniżeli przed okresem transformacji społeczno-kulturowej. Dawniej drogi zawodowe człowieka przebiegały najczęściej według wzorca: szkoła – zawód – praca – emerytura. Obecnie zmieniają się modele pracy, pojawiają się nowe formy zatrudnienia, następuje skrócenie czasu pracy lub jego wydatne wydłużenie, praca przenika życie prywatne, coraz częściej nie ma wyraźnego oddzielenia tych dwóch sfer życia. Bezrobocie dziurawi biografie zawodowe ludzi. Zmieniają się także zawody, niektóre zupełnie zanikają, powstają nowe, a w starych – wydawałoby się dobrze znanych – pojawiają się zupełnie inne treści. Coraz częściej pracodawcy poszukują nie tyle osób z odpowiednimi kwalifikacjami do wykonywania konkretnego zawodu, ile pracowników o określonych kompetencjach. Dlatego ważna i cenna jest pozycja książkowa pod redakcją naukową Violetty Drabik-Podgórnej i Marka Podgórnego, która podnosi omawianą problematykę i zachęca do głębokiej refleksji nad współczesnym rynkiem pracy i wspieraniem rozwoju kariery. (…)
Książka zawiera syntetyczny i wielostronny obraz poradnictwa kariery, zachęca do refleksji i dyskusji. Jest to bardzo cenne i wartościowe opracowanie, które powinno zainteresować nie tylko teoretyków – poradoznawców, ale także doradców (…). Z pozycji tej mogą również korzystać studenci pedagogiki, psychologii, socjologii, pracy socjalnej.
Z recenzji prof. dr hab. Bożeny Wojtasik
Cywilizacja jest ważnym przejawem postępu społecznego, a także istotną cechą nowoczesnego socjalistycznego kraju. Często mówi się, że Chiny są starożytnym cywilizowanym krajem o historii sięgającej ponad 5000 lat. Podczas XVIII Kongresu Komunistycznej Partii Chin, kiedy aktywnie promowane były główne wartości socjalistyczne, cywilizacja została uznana za jeden z ważniejszych elementów kształtujących te wartości. Czym więc jest cywilizacja? Jak duże znaczenie dla kraju ma cywilizacja? W jaki sposób budujemy cywilizowane Chiny? Jak powinniśmy zbudować cywilizowane Chiny?
Poszukajmy odpowiedzi na te pytania.
Książka Edukacja w perspektywie oczekiwań współczesności stanowi jedną z trzech monografii wieloautorskich – obok Edukacji wobec niepowodzeń i szans ich minimalizacji oraz W kierunku edukacji akademickiej zorientowanej na studenta – składających się na serię wydawniczą Edukacja w Dialogu i Perspektywie,która ukazuje się od 2002 roku i liczy już 21 tomów. Prezentowana edycja dedykowana jest pamięciProfesora Kazimierza Denka, honorowego gościa i stałego uczestnika Augustowskich Spotkań Naukowych, z których wyrosła idea owych publikacji. Przedstawione w monografiach teksty są rezultatem pogłębionej refleksji, analiz i eksploracji wielu wybitnych badaczy, uczestników i obserwatorów rzeczywistości edukacyjnej. Wpisują się w nurt wieloaspektowych debat, projekcji i propozycji zmian oraz zachęcają do kontynuowania dialogu o edukacji.
Redaktorzy naukowKsiążka Edukacja w perspektywie oczekiwań współczesności stanowi jedną z trzech monografii wieloautorskich – obok Edukacji wobec niepowodzeń i szans ich minimalizacji oraz W kierunku edukacji akademickiej zorientowanej na studenta – składających się na serię wydawniczą Edukacja w Dialogu i Perspektywie,która ukazuje się od 2002 roku i liczy już 21 tomów. Prezentowana edycja dedykowana jest pamięciProfesora Kazimierza Denka, honorowego gościa i stałego uczestnika Augustowskich Spotkań Naukowych, z których wyrosła idea owych publikacji. Przedstawione w monografiach teksty są rezultatem pogłębionej refleksji, analiz i eksploracji wielu wybitnych badaczy, uczestników i obserwatorów rzeczywistości edukacyjnej. Wpisują się w nurt wieloaspektowych debat, projekcji i propozycji zmian oraz zachęcają do kontynuowania dialogu o edukacji.
Redaktorzy naukowi
Książka pod redakcją Aleksandry Minczanowskiej, Anny Szafrańskiej-Gajdzicy i Mirosława J. Szymańskiego w sposób innowacyjny podchodzi do tradycyjnego problemu szkoły jako centrum zainteresowania badaczy edukacji. Autorzy analizują ją jako żywy organizm, system więzi i relacji oraz zespół aktorów odgrywających swoje społeczne role. Z tej perspektywy spojrzeli na występujące w środowisku szkolnym konflikty i różnorodności, stawiając tytułowe pytanie, czy jest ona wspólnotą dążeń, która pozwala osiągnąć założone cele wszystkim uczestnikom procesu edukacyjnego. Publikacja podzielona jest na trzy części: konteksty teoretyczne, dylematy i doświadczenia oraz propozycje rozwiązań, które tworzą kompleksowy krajobraz współczesnej szkoły.
Książka Szkoła. Konflikt podmiotów? Zwraca uwagę na złożoność możliwych do wystąpienia procesów, w które bezpośrednio uwikłane są podmioty edukacji. Rzecz jednak w tym, że obok zjawisk oczekiwanych, pojawiają się inne, te niechciane. Najczęściej stanowią one asumpt do tworzących się konfliktów i kumulują w sobie ludzka niemoc, niechęć, gniew, zagubienie, bezradność, rozgoryczenie. W większości przypadków stany te są wynikiem nieprzygotowania nauczycieli i braku wiedzy na temat istoty konfliktów. Bez zrozumienia możliwość wpływu i kreowania procesów w zamierzonych przez siebie kierunku, nauczyciele skazują efekty własnej pracy na żywiołowość zjawisk. Zamiast przygotowania, współpracy i determinacji, pozostaje im jedynie wiara w cud. A wiara w tym przypadku to za mało, konieczna jest wiedza, która pozwoli efektywnie i z korzyścią dla wszystkich zainteresowanych wyjść z sytuacji trudnych. Istotna jest tu wiedza na temat źródeł konfliktów, ich przebiegu i sposobu przeciwdziałania lub wykorzystywania w budowaniu konstruktywnych relacji ukierunkowanych na rozwój procesów edukacyjnych. Przyjęcie takiego założenia zaważyło na układzie książki i wyodrębnieniu dwóch części: Źródła konfliktów w edukacji oraz Sposoby przezwyciężania konfliktów w sytuacjach szkolnych.Fragment Wprowadzenia
Wtargnięcie technologii cyfrowej czy szerzej mediów elektronicznych w przestrzeń życia codziennego spowodowało zmiany nie tylko na płaszczyźnie komunikacji, ale także biologii czy nawet ontologii. Wobec powyższych procesów determinowanych obecnością nowych mediów autorzy książki Edukacja w czasach cyfrowej zarazy stawiają kluczowe pytanie: Na ile współczesna edukacja odpowiada na ten problem? Nie chodzi tu jednak o wprowadzanie nowych mediów jako narzędzi w praktyce pedagogicznej, ale o stworzenie całkowicie nowego spojrzenia na edukację, zbudowaną na koncepcji nowych mediów i ich właściwości, odpowiadającej strategiom uczenia się i percepcji zgodnych z najnowszymi odkryciami z zakresu psychologii i neurobiologii, przy jednoczesnym utrzymaniu powagi i statusu humanistyki.
Autorzy poszczególnych tekstów podejmują dyskurs na temat środowisk wychowawczych – szkoły i środowiska lokalnego, istotną teoretyczną narrację na temat ich ważności i wartości, przedstawiają przykłady owocnej współpracy badaczy i praktyków z różnych rzeczywistości, różnych państw i ich konstruktywnego wspólnego pochylenia się nad problemem szkoły, zastanawiają się nad tym: Jakie są szanse wychowania w szkole? Jaki jest udział szkoły w tworzeniu ładu społecznego korzystnego dla kształtowania warunków sprzyjających zarówno nieskrępowanemu rozwojowi jednostek, jak i tworzeniu wspólnot? Jakie są możliwości oraz bariery funkcjonowania szkoły w środowisku lokalnym? Jakie są relacje między środowiskiem szkolnym, środowiskiem kulturowym i środowiskiem lokalnym? Czy i ewentualnie jaki jest udział szkoły w kreowaniu lokalnych społeczności wielokulturowych?
Fragment Wprowadzenia
Prezentowana praca przedstawia dzieje Żydowskiej Gminy Wyznaniowej w Grudziądzu, począwszy od okresu zaborów po okres powojenny. To zabarwiony nostalgią obraz przedwojennego żydowskiego Grudziądza, który zniknął bezpowrotnie. Mimo że społeczność izraelicka była tu niewielka, stanowiła przez dwa stulecia jeden z istotnych elementów krajobrazu społecznego miasta. Żydzi je współtworzyli, wpisując się w jego przestrzeń i koloryt ważnymi dla izraelickiej kultury i tożsamości miejscami: synagogą, mykwą, cmentarzem i sierocińcem Lachmanna. Z Grudziądzem związane są znane postaci pochodzenia żydowskiego: Joseph Herzfeld i Carl Victorius, założyciele Odlewni Żelaza i Emalierni, Samuel Halperin, pionier przemysłu gumowego w Polsce, Lisamaria Meirowsky, doktor medycyny, zamordowana w Oświęcimiu, dr Erwin Levy, uznany w świecie nauki psychiatra, oraz Sigmund Lipinski, ceniony grafik i malarz.
[…] Twórcze idee zepchnięto dziś na margines. Niemal nikt nie próbuje iść tam, gdzie nikt jeszcze dotychczas nie był, mówić o czymś, o czym nikt jeszcze nie mówił, mówić tak, jak nikt przedtem nie potrafił bądź nie odważył się mówić. Dziś słucha się tych, którzy doskonale operują cudzymi ideami, znają każdy szczegół ich historii, którzy żyją cudzym natchnieniem, czerpiąc naukową dywidendę z nie swoich myśli.
Przedkładana Czytelnikowi rozprawa jest jednak z pewnością dziełem filozofii twórczej. Niewiele w niej odniesień do literatury przedmiotu, teorie innych myślicieli przywoływane są jedynie z konieczności porównania wyników badań. Nie jest to również rozprawa łatwa ani popularna, pisana pod wpływem stylistycznej lub naukowej mody. Jest wyłącznie bezpardonową próbą dotarcia do prawdy[...].
Od redaktora
Kolejny tom z serii "Edukacja Międzykulturowa" traktuje o wartościach. Zagadnienia dotyczące wartości ujęte są zarówno w sposób właściwy aksjologii, a więc mają przedstawienia teoretyczne, jak i w nawiązaniach do praktyki społecznej, różnych zachowań pozostających w obszarze refleksji aksjologicznej. Wątkami łączącymi teksty zamieszczone w tym zbiorze - podobnie jak we wszystkich pracach składających się na serię - są wielokulturowość i edukacja międzykulturowa. [...]
Fragment słowa wstępnego - Tadeusz Lewowicki
Dr Aniela Różańska, co godne podkreślenia, nie ogranicza się do prezentacji wyników badań, opisów, ujęć diagnostycznych. Wartością Jej dzieła są próby interpretacji, zrozumienia poznanych sytuacji, opinii, zachowań związanych z religią i edukacją religijną. […] Korzystając z odwołań do teoretycznej warstwy własnych badań (i – szerzej – całej pracy), szuka naukowych wyjaśnień stwierdzonych zjawisk, stara się lepiej (niż tylko w sposób potoczny, powierzchowny) zrozumieć te zjawiska.Takie podejście do poznawanej rzeczywistości pomaga też Czytelnikom w rozumieniu opisywanego świata, zachęca do refleksji i poszukiwania ewentualnie innych wyjaśnień.
Przekazywana do rąk Czytelników książka zawiera istotne z merytorycznego punktu widzenia treści dotyczące zagadnień religii, religijności i edukacji religijnej w warunkach wielokulturowości. Jest to publikacja, która systematyzuje i zarazem wzbogaca tematykę prac z zakresu edukacji międzykulturowej i w ogóle z obszaru pedagogiki i oświaty. Otwiera to nowe możliwości racjonalnej dyskusji o wciąż drażliwej kwestii edukacji religijnej w zróżnicowanych kulturowo społeczeństwach.
Tadeusz Lewowicki
(fragment Przedmowy)
Zwrot w stronę edukacji kulturalnej jako podstawy autokreacji jest efektem wieloletnich pasji naukowo-badawczych autorki. Pierwotnie koncentrowały się one wokół analiz teoretycznych, dotyczących powinowactwa, korelacji sztuk na przestrzeni epok, połączonych z próbą dopracowania koncepcji metodycznej przedmiotu wiedza o kulturze. Pokłosiem tych poszukiwań jest przekonanie, że podstawą autokreacji powinno być w edukacji kulturalnej eksponowanie i zderzanie wzorów, konwencji bycia człowiekiem, w perspektywie dziejowej, umożliwiającej dokonanie wyboru, w kontekście bogatych doświadczeń i pogłębionej refleksji nad kondycją ludzką w całej jej rozciągłości. Przekonaniu temu towarzyszy również świadomość konieczności podejmowania takich badań, które nie powielają gotowych schematów i modeli, ale dostarczają pogłębionej refleksji nad sposobami edukacyjnego kształtowania i podnoszenia ludzkiej kondycji. Stąd też zwrot w badaniach w kierunku podejścia jakościowo-ilościowego.
Prezentowana w książce weryfikacja autorskiej koncepcji nauczania wiedzy o kulturze w kontekście autokreacji młodzieży licealnej – rozwijania jej kompetencji aksjologicznej i autokreacyjnej, stanowiąca naczelny cel podjętych badań, wymagała przełożenia przyjętych założeń teoretycznych na rozwiązania dydaktyczne, na praktykę edukacyjną. W efekcie proponowana koncepcja stanowi przykład zastosowania w praktyce szkolnej humanistycznego modelu procesu dydaktyczno-wychowawczego.
Rodzina jest grupą społeczną, która z jednej strony tworzy wewnętrzne warunki dla wspólnego życia, rozwoju, socjalizacji i edukacji jej członków, z drugiej zaś przygotowuje młode pokolenie do współdziałania w zewnątrzrodzinnych grupach społecznych, funkcjonujących w środowisku lokalnym i szerszym - społeczeństwie.
Młodzi i seniorzy w rodzinie (najmłodsze i najstarsze pokolenie) mają (paradoksalnie) ze sobą wiele wspólnego. Zarówno jedni, jak i drudzy funkcjonują w niezwykle niesprzyjających warunkach społecznych i ekonomicznych, co powoduje, że czują się w pewnym sensie niezrozumiani. Młodzi mają poczucie, że dorosłość, w którą wchodzą, nie jest idealna, że do niej nie pasują. Starsi, często samotni, nie nadążają za nieustannie rozwijającym się światem. Zarówno czas młodości, jak i starości - zdaniem E.Eriksona - to momenty kryzysów. Młodzi walczą o tożsamość, a starsi, zawieszeni pomiędzy produktywnością a stagnacją, pracują na koncentrację troski poza sobą - na rodzinach, przyszłych pokoleniach, społeczeństwie.
Analizy dokonane w niniejszej pracy stanowią formę diagnozy, określenia roli, znaczenia najstarszego pokolenia w procesie nabywania kompetencji kulturowych przez najmłodszych.
Wychowanie młodego pokolenia to główny problem naszych czasów. Jednym z czynników kształtujących świadome postawy, poglądy oraz ideały dzieci i młodzieży są środki masowej informacji. Doniosłość ich wpływu na rozwój młodego pokolenia jest zauważana przez wielu pedagogów, psychologów oraz socjologów. Dzieje się tak, gdyż media zostawiają głęboki i trwały ślad w osobowości człowieka, w systemach jego wartości, emocjach, poglądach, postawach i zachowaniach. [...] Tym samym książka pod redakcją Marii Kozielskiej jest na czasie. Poszczególne jej opracowania przedstawione w większości przez znawców wyżej wymienionej problematyki, nakreślają tendencje w edukacji dla społeczeństwa wiedzy oraz perspektywy rozwoju kształcenia akademickiego. fragment recenzji prof. dr. hab. Ignacego Kuźniaka
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
