Te historie zdarzyły się naprawdę i tylko cudem nie zakończyły tragedią.
Oślepiona
Kiedy dziewiętnastoletnia Tina poznaje Shane’a, koleżanka ostrzega ją, że jest niebezpieczny. Lecz gdy spotyka go dziesięć lat później, widzi w nim mężczyznę, w którego ramionach znajdzie upragnione poczucie bezpieczeństwa. Całkowicie zauroczona nie zauważa, jak agresywny potrafi być jej ukochany. Po ośmiu miesiącach następuje pierwszy brutalny atak. Shane wyzywa Tinę, opluwa i wyrzuca przez okno na ulicę... Tina nie zrywa z nim –miłość bierze górę nad instynktem samo-zachowawczym. Jest silniejsza niż ból, strach i upokorzenia. Ciężkie pobicia, pęknięcie kości policzkowej, rany zadawane nożem, interwencje policji, kochanki Shane’a przewijające się przez dom Tiny–jak można to wytrzymać? Jednak Tina znosi kolejne tortury.
Mój mąż potwór
Miała osiemnaście lat, kiedy w rodzinnym Quebecu poznała pełnego uroku i tajemniczej charyzmy arabskiego studenta. Wyjechała z nim w jego rodzinne strony do Afryki, na najwspanialszą wycieczkę życia. Potem był ślub. Nie zauważyła, kiedy zdobył nad nią władzę, która zmieniła jej życie w piekło. Jej ukochany okazał się potworem. Znęcał się nad nią fizycznie i psychicznie. A ona ciągle miała nadzieję... Zmusił ją do przerwania studiów, odciął od rodziny, przyjaciół i świata, bił i więził w piwnicy obskurnego domu. Uciekała, jednak jej prześladowca potrafił ją odnaleźć. W końcu mogła się już tylko modlić, by kolejny atak skończył się jej śmiercią…
Bita, upokarzana zawsze marzyła o innym życiu. Marzyła, by wyjść za mąż z miłościWstrząsające świadectwo okrutnej tradycji małżeństwa pod przymusem.Ciało kobiety jest grzeszne od urodzenia, córka jest w oczach ojca wyłącznie domową służącą i paczką z owiniętym w dziewictwo prezentem dla mężczyzny, którego ojciec dla niej wybierze...Leila urodziła się, dorastała i mieszka we Francji, w marokańskiej rodzinie przestrzegającej surowej tradycji. Od dziecka o wszystkim, co robiła, decydował ojciec. Matka, potulna i bezwolna, była całkowicie podporządkowana mężowi. Leila miała dziesięciu braci, którym musiała usługiwać. Od świtu do nocy sprzątała, gotowała, opiekowała się młodszym rodzeństwem, zmuszana do niewolniczej pracy. Za każde nieposłuszeństwo była brutalnie karana. Nie chciała się jednak poddać. Marzyła o innym życiu, o czułości, miłości.Jej bunt przeciwko okrucieństwu ojca i braci o mało nie skończył się tragedią. Ale najgorsze było jeszcze przed nią. Ojciec postanowił wydać ją za mąż...Romantyczne marzenia Leili pękają jak bańka mydlana. Zostaje zmuszona do małżeństwa z mężczyzną, którego nawet nigdy nie widziała. Jej mąż, Marokańczyk starszy od niej o piętnaście lat, traktuje ją jak niewolnicę. Dziewczyna zostaje uwięziona w zaklętym kręgu tradycji, uległości i posłuszeństwa, jakie muzułmańska kobieta powinna okazywać mężowi, który jest panem jej losuLEILA z niezwykłą odwagą walczyła o swoją wolność, o prawo decydowania o sobie, o swoją godność. Jej szokująca autobiografia Zmuszona do małżeństwa to protest przeciwko wciąż żywemu barbarzyńskiemu obyczajowi małżeństw zawartych pod przymusem, który co roku skazuje tysiące dziewcząt na poniżenie i domową niewolę.
Ponad 100 tysięcy sprzedanych egzemplarzy w PolsceMiłość, szaleństwo czy żądza władzy?Lenin żył w związku z dwiema kobietami, które wiedziały o istnieniu rywalki.Mussolini miał setki kochanek, mimo że chlubił się brutalnymi gwałtami.Stalin ożenił się dwa razy, choć wcale nie był przystojny miał rany po ospie i jedną rękę krótszą od drugiej.Hitler nieobliczalny tyran codziennie dostawał listy miłosne od wielbicielek.Dlaczego partnerki gwałtownych i niezrównoważonych dyktatorów postanowiły poświęcić im swoje życie? Czy była to miłość od pierwszego wejrzenia? Kierowała nimi chęć zdobycia władzy? A może same były obłąkane? Każda z nich miała inny powód, ale jedno je łączy związały się z szaleńcami i poznały ich prawdziwe twarze. Czy różniły się one znacząco od tych utrwalonych na najczarniejszych kartach historii?Kobiety dyktatorów to osiem wstrząsających opowieści o związkach z najokrutniejszymi zbrodniarzami wszech czasów. Diane Ducret opisuje niełatwe oraz pełne emocji życie żon i kochanek despotów.
Darowane kreski to wspomnienia z dzieciństwa popularnej autorki książek dla dzieci (Agnieszka opowiada bajkę, Nasza mama czarodziejka, Czarna łapa, Gawęda o Macierzanku i innych), krytyka literackiego, profesora na Uniwersytecie Warszawskim.Autorka w sposób niezwykle ciepły prezentuje obraz dzieciństwa szczęśliwego, mimo dramatycznych wydarzeń, w jakich przyszło je przeżyć (lata wojny w Warszawie i pierwsze lata powojenne), podbudowanego miłością i uczącego otwarcia na świat i ludzi.Książka ukazuje świat dzieciństwa pełen rodzinnego ciepła, a w jego centralnym punkcie dom ostoję i schronienie dla wszystkich.
Jest rok 1942, żydowski doktor Eddy de Wind pracuje jako wolontariusz w Westerbork, obozie przejściowym we wschodniej części Holandii. Tutaj spotyka młodą żydowską pielęgniarkę – Friedel. Zakochują się w sobie i biorą w obozie ślub. W 1943 roku zostają przetransportowani do Auschwitz. Tam zostają rozdzieleni: Eddy trafia do baraku numer 9, Friedel do baraku 10, w którym przeprowadzane są medyczne eksperymenty. Kiedy Rosjanie zbliżają się do Auschwitz w końcówce roku 1944, naziści rozpoczynają zacieranie śladów, a więźniowie wyruszają w głąb Niemiec w marszu śmierci. Eddiemu udaje się ukryć, pozostaje w Auschwitz i zaczyna pisać. Eddy de Wind (1916–1987) – holenderski lekarz, psychiatra i psychoanalityk pochodzenia żydowskiego. W 1942 roku dobrowolnie udał się do obozu przejściowego Westerbork, aby pomagać deportowanym tam ludziom. Rok później trafił do Auschwitz, gdzie pozostawał aż do wyzwolenia obozu w styczniu 1945 r. Po powrocie do Holandii wyspecjalizował się w psychiatrii, szczególnie w leczeniu traum poobozowych. Już w 1946 roku opublikował artykuł o syndromie poobozowym pt. Confrontatie met de dood. W tym samym roku ukazały się również spisane przez niego jeszcze w obozie koncentracyjnym wspomnienia pt. Eindstation Auschwitz. W 1984 roku został odznaczony orderem Order Oranje-Nassau, odznaczeniem państwowym Królestwa Niderlandów.
In May 2012 Kirstie Clements was unceremoniously sacked after thirteen years in the editor's chair at Vogue Australia. Here she tells the story behind the headlines, and takes us behind the scenes of a fast-changing industry.During a career at Vogue that spanned twenty-five years, Clements rubbed shoulders with Karl Lagerfeld, Kylie Minogue, Ian Thorpe, Crown Princess Mary, Cate Blanchett, and many more shining stars. From her humble beginnings growing up in the Sutherland Shire in Sydney to her brilliant career as a passionate and fierce custodian of the world's most famous luxury magazine brand, Clements warmly invites us into her Vogue world, a universe that brims with dazzling celebrities, fabulous lunches, exotic locales and of course, outrageous fashion.Amidst the exhilaration and chaos of modern magazine publishing and the frenzied demands of her job, Clements is always steadfast in her dedication to quality. Above all, she is always Vogue.
The incredible bestselling true story of the rise and reign of the most wanted criminal in history, told by the one man who was with him every step of the way – his brother Roberto.
Murderer, philanthropist, drug dealer, politician, devil, saint: many words have been used to describe Pablo Escobar, but one is irrefutable – legend.
For the poor of Colombia, he was their Robin Hood, a man whose greatness lay not in his crimes, but in his charity; for the Colombian rich he was just a bloodthirsty gangster, a Bogie Man used to scare children in their beds; for the rest of the world flush with his imported cocaine, he was public enemy number one. During his reign as the world’s most notorious outlaw, he ordered the murder of thousands – at one point even bombing a passenger jet – smuggled drugs into the US in mini-submarines inspired by Bond films, was elected to parliament, staged midnight escapes through the jungle from whole army battalions, built his own prison, consorted with presidents, controlled an estimated fortune of over $20 billion, and for over 3 years outwitted the secret American forces sent to kill him.
His ambition was as boundless as his violence, and neither was ever satisfied. This is the first major, and definitive, biography of this remarkable criminal life, told in jaw-dropping detail by the one man who, more than any other, can understand just how far he came and just how low he fell: his brother, Roberto Escobar.
When Carrie Fisher discovered the journals she kept during the filming of the first Star Wars movie, she was astonished to see what they had preserved - plaintive love poems, unbridled musings with youthful naiveté, and a vulnerability that she barely recognized. Now her fame as an author, actress, and pop-culture icon is indisputable, but in 1977, Carrie Fisher was just a teenager with an all-consuming crush on her co-star, Harrison Ford.
With these excerpts from her handwritten notebooks, The Princess Diarist is Fisher’s intimate and revealing recollection of what happened on one of the most famous film sets of all time – and what developed behind the scenes. Fisher also ponders the joys and insanity of celebrity, and the absurdity of a life spawned by Hollywood royalty, only to be surpassed by her own outer-space royalty. Laugh-out-loud hilarious and endlessly quotable, The Princess Diarist brims with the candour and introspection of a diary while offering shrewd insight into the type of stardom that few will ever experience.
Pół wieku podróżowałem po Azji.
Byłem pielgrzymem z okiem otwartym. Usiłowałem zbliżyć się do pojęć i światów nam niedostępnych. Szukałem odpowiedzi na istotę człowieczeństwa.
Znałem europejskie akademie i czarny kwadrat Malewicza. O ikonosferze rozmawiałem z profesorem Mieczysławem Porębskim. Z dziesiątków tysięcy azjatyckich negatywów wybrałem do książki “Azja - Sacrum” fotografie świątyń i bogów, składając hołd Człowiekowi który je stworzył.
Andrzej Strumiłło
Maćkowa Ruda, 28.10.2019
Słowno-fotograficzna opowieść o Azji. Andrzej Strumiłło – malarz, grafik, rzeźbiarz, fotograf, pisarz i poeta – pokazuje czytelnikowi bogactwo kulturowe Dalekiego Wschodu, dając wyraz swojej długoletniej fascynacji.
No woman in the three-hundred-year history of the karyukai has ever come forward in public to tell her story—until now.
"Many say I was the best geisha of my generation," writes Mineko Iwasaki. "And yet, it was a life that I found too constricting to continue. And one that I ultimately had to leave." Trained to become a geisha from the age of five, Iwasaki would live among the other "women of art" in Kyoto's Gion Kobu district and practice the ancient customs of Japanese entertainment. She was loved by kings, princes, military heroes, and wealthy statesmen alike. But even though she became one of the most prized geishas in Japan's history, Iwasaki wanted more: her own life. And by the time she retired at age twenty-nine, Iwasaki was finally on her way toward a new beginning.
Geisha, a Life is her story -- at times heartbreaking, always awe-inspiring, and totally true.
Patrz mi w oczy"" to niezwykła książka, to opowieść o zespole Aspergera napisana przez kogoś, kto doświadcza go na co dzień, a jednocześnie jest cenionym terapeutą, który przez wiele lat pomagał dzieciom z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Autor daje nam jedyną w swoim rodzaju okazję spojrzenia na świat swymi oczyma, pokazuje jak to jest być w jego głowie. To więcej niż autobiografia, to mądra, cenna refleksja, czasem wzruszająca, czasem zabawna, ale przede wszystkim szczera do bólu. Pełna też użytecznych, przetestowanych w praktyce, wskazówek dla osób zmagających się z ASD i ich rodzin, znajomych czy pracodawców. Pozycja obowiązkowa dla osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, rodziców i nauczycieli dzieci z ASD, psychologów i terapeutów zainteresowanych tematem. Ale nie tylko.Jeśli chcecie się dowiedzieć:dlaczego autor je wszystko, co przed nim postawią, chociaż nienawidzi jedzenia;dlaczego umawianie się na randki dla nastolatka może być problematyczne;jak według autora wygląda praca marzeń;jakim mężem jest autor i z czym może zmagać się małżonek osoby z ASD (te informacje ujawnia jego żona);i co zespół Aspergera ma wspólnego z uczeniem się hipnozy,to ta książka jest dla Was.
Mnich z mokki to prawdziwa historia Amerykanina jemeńskiego pochodzenia, wychowanego w San Francisco, który marzy o wskrzeszeniu pradawnej sztuki uprawy jemeńskiej kawy, lecz wojna domowa powoduje, że zostaje uwięziony w Sanie. Mokhtar Alkhanshali ma dwadzieścia cztery lata i pracuje jako portier, gdy przedmiotem jego fascynacji staje się historia kawy i fakt, że centralne miejsce zajmuje w niej Jemen. Wyjeżdża z San Francisco i wyrusza w podróż do ojczyzny przodków, żeby odwiedzić plantacje na urwistych zboczach wysoko w górach Jemenu. Zbiera próbki kawy, organizuje plantatorów i jest bliski odniesienia sukcesu, gdy kraj ogarnia wojna domowa. Na ziemię spadają saudyjskie bomby, amerykańska ambasada zostaje zamknięta, a Mokhtar musi znaleźć sposób na wydostanie się z Jemenu, nie dysponując niczym poza nadzieją. Mnich z Mokki opowiada o odważnym młodym wizjonerze, który podąża za prawdziwie amerykańskim marzeniem. „Emocjonująca opowieść o życiu pełnym odwagi i pasji”. Enterteinment Weekly „Zapierająca dech”. The Guardian „Nieskończenie interesująca”. San Francisco Chronicle „Wciągająca”. Los Angeles Times
Książka ""Moje komiksy Vol. 1. Od Tajfuna do Supermana"" zabiera czytelnika w nostalgiczną, ale także pełną odniesień do współczesności, podróż przez fantastyczne światy. Wszystko zaczyna się na odległej planecie, terroryzowanej przez straszliwe monstrum, a kończy w świecie opanowanym przez superbohaterów. W trakcie tej wyprawy dowiecie się, co Tytus zawdzięcza radzieckiemu Sputnikowi, czym Łamignat zezłościł Swaroga oraz dlaczego Superman zakłada majtki na rajtuzy!Paweł przelał na papier swoją wieloletnią miłość do medium, które nie raz i nie dwa było uważane za dziecinne i gorsze. W niniejszej publikacji nie tylko obcuje ze sztuką komiksu, ale punktuje najważniejszych przedstawicieli gatunku i tytuły, które ukształtowały go jako odbiorcę popkultury komiksowej i nie tylko. Przybliża fantastyczne światy z wirtuozerską precyzją!Marcin Andrys, ParadoksBez akademickiego zadęcia, z pełną miłością do medium, ale jednocześnie bez zaślepienia nostalgią. Drobiazgowa wiedza przepleciona różnymi ciekawostkami tworzą pozycję, którą czyta się z prawdziwym zainteresowaniem.Damian ""Damex"" Maksymowicz, DC ManiakPaweł nadał swojej książce przewrotny tytuł. Opisując, czasem w sposób bardzo osobisty i emocjonalny, tych kilka komiksów, które wywarły na nim największe wrażenie, oferuje solidną dawkę rzetelnej wiedzy oraz faktów na temat poszczególnych autorów i ich dzieł.Marcin Osuch, EsensjaPaweł włożył w tę książkę całe serce. Serce, które bije dla komiksu.Jakub Syty, ThorgalverseMoje komiksy to książka pełna emocji. Zarówno poprzez sentymentalne podróże do czasów dzieciństwa, jak i współczesne spojrzenie na zjawisko komiksu i dyskusje, jakie się wokół tego gatunku toczą. To pozycja intrygująca, która jest żywym świadectwem fana, pełnym miłości do tej formy sztuki.Jakub Wołosowski, KZ
Zbiór niepublikowanych listów i „starego” Pamiętnika Marka Hłaski jest tomem niezwykłym z dwóch powodów. Po pierwsze: prezentowane listy rzucają zupełnie nowe światło na relacje pisarza z ojczymem i matką. Okazuje się, że zależności łączące członków niezwykłego trójkąta Hłasków-Gryczkiewiczów są zupełnie odmienne od ogólnie panującej opinii. Mit zbuntowanego nastolatka, niezdrowo przywiązanego do matki i jednocześnie nienawidzącego swego ojczyma, poddany musi zostać zdecydowanej rewizji. Drugą niezwykłością tego tomu jest wydobycie z niepamięci młodzieńczego pamiętnika Marka Hłaski, stanowiącego wspaniały kontekst dla pierwszego Dziennika Agnieszki Osieckiej. Przyszły prozaik barwnie opisuje realia powojennej Polski, swoją prostolinijnością rozbawiając czytelnika do łez.
Opowiadania zgromadzone w niniejszym tomie powstały w latach 1951–1956. Należą więc do juweniliów Marka Hłaski. Na ich podstawie wytyczyć można drogę, jaką przebył początkujący pisarz: od zafascynowanego socrealizmem szofera po prowokującego władzę autora Pierwszego kroku w chmurach.
Utwory stanowią podróż sentymentalną do czasów Polski stalinowskiej i jej często zniekształcanego przez literaturę obrazu.
Najlepsze lata naszego życia zawierają teksty wcześniej niepublikowane, zachowane w archiwaliach Marka Hłaski, dopełniające jego spuściznę literacką.
Nieopublikowana powieść Marka Hłaski Wilk była jego debiutem literackim, choć na publikację musiała czekać ponad sześćdziesiąt lat.
Wilk to historia chłopaka z Marymontu, dorastającego w dwudziestoleciu międzywojennym. Rysiek Lewandowski mieszka w biednej dzielnicy. Środowisko lumpenproletariatu to głównie złodzieje i bezrobotni, bezustannie szukający okazji do zarobienia kilku groszy. Młody człowiek, zapatrzony w westerny, szuka dla siebie szlachetnego wzorca do naśladowania, aby zmienić otaczające go realia. Śni o lepszym życiu, nie do końca wiedząc, czym to „lepsze życie” ma być.
W 2015 r. ukazały się dwie wersje powieści: popularna i naukowa. Pierwsza opatrzona została obszernymi przypisami. Wersja naukowa natomiast zawiera, poza samą powieścią, wstęp historycznoliteracki wyjaśniający genezę Wilka, a także podejmujący próbę przybliżenia struktury dzieła.
Ścieżka Nejca Zaplotnika, która doczekała w kraju autora 15 wydań, uznawana jest za jedną z najważniejszych książek górskich w historii, która zmieniła nie tylko samo postrzeganie wspinaczkowego świata, ale także spojrzenie na literaturę górską. Doceniło to jury najważniejszej nagrody w dziedzinie literatury górskiej w Polsce. Podczas Festiwalu Górskiego im. Andrzeja Zawady w Lądku-Zdroju Ścieżka otrzymała tytuł Książki Górskiej Roku 2019 w kategorii Wspinaczka.Jestem skazany na wolność, tak wolny, że wśród ludzi, którzy mnie kochają, i między tymi, którzy mnie nie lubią, pozostaję samotny. Samotny wśród swoich pragnień, marzeń, chęci, samotny na swojej wiecznej ścieżce pisze Zaplotnik w Ścieżce. Legenda słoweńskiego wspinania porusza bowiem w swojej książce nie tylko temat przygody, niezwykłych wyczynów i dokonań (a na przełomie lat 70. i 80. XX wieku osiągnął on mistrzostwo we wszystkich dyscyplinach, które uprawiał). Zaplotnik zmusza nas także do refleksji, dzieląc się z czytelnikiem swoistą filozofią życiową, mieszając romantyzm ze sportowym duchem.Bo blisko 40 latach od pierwszego wydania, Ścieżka w końcu ukazała się w Polsce! To doskonała okazja dla każdego miłośnika gór, by poznać bliżej historię jednego z najwybitniejszych wspinaczy i książkę, która według Bernadette McDonald wyniosła literaturę górską na nowy poziom.Gdziekolwiek okiem sięgnąć, wszędzie tylko góry. Śmiałe skalne iglice, lodowce, potężne zbocza najwyższych szczytów świata. Stękanie lodu pode mną, śnieżne zawieje, zimne noce, zamierający szum potoku, powoli skuwanego lodem przez mróz, wiatr, który próbuje cię oderwać od ściany i zrzucić w czeluść, wymęczone twarze i gorejące oczy przyjaciół, zalodzone brody, odmrożone palce, trzask drewna w ogniskach, ciche murmurando pieśni, drobne pęknięcia w skale, które wskazują właściwą drogę, wrażenie nieważkości, drogi, ścieżki, lotniska, dzieci, dom, praca, bezsenne noce, błoto po kolana, deszcz, pijawki, strach, odwaga, solidny trening dzień po dniu, imprezowanie, szalony wyścig, powolny, cichy marsz samotnego wędrowca, sukcesy, szczęście, smutek, rozczarowanie, śmierć, harówka bez odpoczynku, leniuchowanie, ciepły dom, miłość, niebezpieczeństwo, przygodyTo wszystko moje życie. Ścieżka, która prowadzi nie gdzie indziej, tylko do kolejnej ścieżki, a ta z kolei na następne skrzyżowanie. Bez końca. Wolność w najpełniejszym tego słowa znaczeniu. Jestem skazany na wolność, tak wolny, że wśród ludzi, którzy mnie kochają, i między tymi, którzy mnie nie lubią, pozostaję samotny. Samotny wśród swoich pragnień, marzeń, chęci, samotny na swojej wiecznej ścieżce. Ta historia nie powstała w wyobraźni przy kominku; słowa wzrastały we mnie, kiedy pot zalewał mi oczy, a ja testowałem siłę swojej woli i granice ludzkich możliwości. Przetestowałem je gruntownie. Tak gruntownie, że wiem doskonale, jak bardzo się do nich zbliżyłem i że wielu innych dojdzie dalej. Na tym polega potęga życia. (fragment)
Kiedy Andrea Gillies wraz z mężem, trójką dzieci i teściami przeprowadzała się do dużego wiktoriańskiego domu położonego w jednym z odległych zakątków na północy Szkocji, nie miała pojęcia, jak niezwykłe czeka ich doświadczenie. Opiekując się chorą na alzheimera teściową, Gillies towarzyszyła jej w szczególnej podróży – w przejściu z realnego świata do alternatywnej rzeczywistości demencji. Opiekunka to nie tylko opowieść o życiu w cieniu alzheimera, to także sprawozdanie z fascynującego śledztwa, które odsłania mechanizmy rozwoju choroby. To książka, która stawia przed nami najbardziej fundamentalne pytania: Kim jesteśmy? Czy nadal będziemy sobą, jeśli zostaniemy pozbawieni wspomnień? Czym jest ludzka dusza?
Książkę poleca Polskie Stowarzyszenie Pomocy Osobom z Chorobą Alzheimera.
„Ta książka to pamiętnik z kilku lat opieki nad chorą na alzheimera, który daje nam szansę wejścia w świat cierpiącego człowieka i zrozumienia go. To także przejmujący opis prób radzenia sobie z uciążliwymi objawami choroby i emocjami, które pojawiają się w czasie wieloletniej opieki nad bliskim. Dzięki „Opiekunce” możemy zobaczyć, jak inni radzą sobie w tym nowym, zmienionym przez chorobę świecie.” Alicja Sadowska, Prezes Polskiego Stowarzyszenia Pomocy Osobom z Chorobą Alzheimera
„To nie jest dziennik młodej Brytyjki z czasu opieki nad teściową pogrążającą się w otchłani choroby Alzheimera. A przynajmniej nie tylko. To też książka o poszukiwaniu człowieczeństwa – w płatach czołowych mózgu, w hipokampie, bo przecież nie w sercu, choć – jak zauważa autorka — to ten mięsień zwykło się uważać za mieszkanie duszy. Wszystko w porządnej, niemal popularnonaukowej obudowie. To także książka o poszukiwaniu człowieczeństwa w sobie.
Kiedy tytułowa opiekunka Andrea namawia chorą Nancy do zdjęcia trzech swetrów w upał albo myje ją z ekskrementów, to ważne jest, jak się z tym czuje Nancy, ale ważniejsze, jak się z tym czuje Andrea. Autorka opisuje to bez litości – dla siebie i dla czytelnika.
To kawał szczerej literatury o problemach, które na początku XXI wieku dotykają miliony ludzi. Naprawdę współczesna literatura.”
Wojciech Staszewski, autor książki „Ojciec.prl”
„Głęboko poruszająca.” Daily Mail
„Wspaniała książka – szczera, niepokojąca, pełna czułości, czasem złości, często zabawna. Autorka zabiera nas w świat demencji, dociekając, co to znaczy być człowiekiem.” Deborah Maggach
„Przejmująco szczera opowieść.” Daily Express
„„Opiekunka” to inteligentnie napisana książka, która wymyka się klasyfikacjom. Gillies z ujmującą szczerością opisuje zarówno codzienne sytuacje, jak i momenty, kiedy fale gwałtownych emocji, złości i poczucia winy rozbijają pozory, że dajemy sobie radę.” The Times Literary Supplement
„Relacja Andrei Gillies z życia z osobą chorą na alzheimera to idealne połączenie żywej narracji z taką dawką wiedzy, którą czytelnik się nie udławi. To fantastyczna książka – bardzo realistyczna, ale doprawiona czarnym humorem.” Jo Brand
„To jedna z najbardziej poruszających i najważniejszych książek, jakie przeczytałem o chorobie Alzheimera.” John Bayley
„Przemyślana, pouczająca i prawdziwa (…) bardzo dobra i bardzo potrzebna książka.” Sir Richard Eyre
„Niewiarygodnie wnikliwa (…), rozpaczliwie szczera książka. (…) Andrea Gillies jest błyskotliwą prozaiczką, która z poetycką swobodą sięga po metaforę i ma cięty dowcip zrodzony ze złości i smutku.” Prof. Raymond Tallis
„W „Opiekunce” znajdziemy nadzieję, człowieczeństwo i poświęcenie.” The Catholic Herald
„Najbardziej poruszające w Opiekunce jest to, w jaki sposób Gillies przedstawia coraz większą presję, której doświadczają opiekunowie w związku z rozwojem choroby, kiedy pacjent, któremu początkowo zdarzało się o czymś zapomnieć, nie pamięta już ważnych wydarzeń ze swojego życia, przestaje rozpoznawać członków rodziny, aż w końcu dociera do stadium, które Gillies nazywa „najmroczniejszym cieniem”.” The Lancet
Transplantacja. Dla jednych straszne słowo, dla innych nadzieja. Daje życie i daje zdrowie. Niektórzy nic o niej nie wiedzą, inni nic nie chcą wiedzieć. Opisujemy cztery prawdziwe historie. Jest nas czworo. Połowa po przeszczepach, połowa poważnie chora. Aktualnie wszyscy zdrowi. Piszemy w różnym stylu i mamy różną wrażliwość. Piszemy i poważnie, i żartobliwie, ale zawsze szczerze. Tacy jesteśmy w normalnym życiu. I jesteśmy tacy jak Ty. Mamy wyjątkowe doświadczenia i dzielimy się nimi z Tobą. Jeśli chorujesz – musisz przeczytać. Jeśli choruje ktoś bliski Ci – musi dostać tę książkę. Jeśli jesteś zdrowy – przeczytaj, obserwuj siebie i innych, i działaj, gdy zauważysz symptomy choroby. Jeśli nie wierzysz w transplantację – uwierz. Jeśli się boisz – przestań. Autorzy
Cieszę się, że ta książka powstała. Pacjenci i ich bliscy znajdą w niej praktyczne porady na trudny czas, prawdziwe pokrzepienie i otuchę, a dla personelu medycznego będzie ona innym spojrzeniem na bliski i jednocześnie odległy świat chorego człowieka. Dorota Miszewska-Szyszkowska, lekarz transplantolog, nefrolog
W takie teksty zanurzam się absolutnie… Czytam, przeżywam, analizuję, interpretuję, mimowolnie przenoszę niektóre wątki do swojego świata. To treści niezwykle osobiste, a jednocześnie bardzo fachowe. Z jednej strony imponująca dokładność relacji z przebytych chorób (materiały medyczne, wyniki, zdjęcia, opisy objawów, stanów fizycznych i emocjonalnych) – czyli rzetelne ujęcie medyczne. Z drugiej strony ogromny ładunek osobisty. Szczerość i otwartość tych relacji wzrusza, a momentami wręcz krępuje – jesteśmy w przestrzeni prywatnej, intymnej, jakbyśmy czytali czyjś pamiętnik. Poznajemy trudne historie chorób, przez które przeszli bohaterowie tej książki, a jednocześnie widzimy silnych, pełnych dobrej energii ludzi, którzy zarażają optymizmem i wiarą, że z każdej traumy można wyjść obronną ręką. I chyba właśnie to – poza samym wyzdrowieniem – jest dla czytelnika najbardziej pokrzepiające. Całość świetnie napisana, bardzo spójna, czyta się jednym tchem. Z przyjemnością wesprzemy autorów w wydaniu tej książki i wprowadzeniu jej na rynek księgarski. Agnieszka Sokołowska, menedżer projektu Rozpisani.pl
Historia pierwszego zimowego wejścia na Mount EverestOpowieść Leszka Cichego legendarnego lodowego wojownikaO ambicji, pragnieniu przekraczania granic i sensie eksploracji świataGdyby to nie był Everest, tobyśmy chyba nie weszli to słynne zdanie wypowiedział Leszek Cichy 17 lutego 1980 roku. Tego dnia wraz z Krzysztofem Wielickim dokonał czegoś, co wydawało się niemożliwe. Jako pierwsi ludzie stanęli zimą na szczycie ośmiotysięcznika. I to od razu najwyższego!Jak do tego doszło? Dlaczego polscy himalaiści zdecydowali się oblegać szczyt Góry Gór zimą? Przecież było powszechne przekonanie, że Mount Everestu o tej porze roku zdobyć się nie da. Grupa śmiałków dowodzona przez Andrzeja Zawadę podjęła wyzwanie.Leszek Cichy ze swadą i szczerością opowiada o wydarzeniach sprzed czterdziestu lat. Już opis samych przygotowań do wyprawy w końcówce lat 70. powoduje szybsze bicie serca. I zdumienie ekipa dysponowała jednym porządnym namiotem szturmowym, a Krzysztof Wielicki wspinał się w okularach do spawania.Odwaga i strach, racjonalizm i brawura, ambicja, brak pokory i chęć zapisania się w historii z jednej strony, z drugiej - liczne chwile zwątpienia i słabości. Książka Gdyby to nie był Everest..., ukazująca się w czterdziestą rocznicę pierwszego zimowego wejścia na najwyższą górę świata, to świetny dokument, w którym Leszek Cichy i słuchający jego wspomnień Piotr Trybalski nie tylko odtworzyli całą drogę na szczyt Everestu, ale też uchwycili niezwykły, najważniejszy moment złotej epoki polskiego himalaizmu.Książkę Gdyby to nie był Everest... wzbogacają publikowane po raz pierwszy rozmowy z bazy i obozów pod Mount Everestem z 1980 roku spisane z oryginalnych taśm, nieznane, wyjątkowe fotografie ze słynnej wyprawy oraz fascynująca historia początków batalii o Górę Gór.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
