Rozwój i wiedza duchowa to nieustanne poznawanie prawdy o sobie samym. To niezwykłe połączenie filozofii religijnych z odkryciami współczesnej psychologii, które pozwalają osiągnąć nowy poziom duchowego rozwoju. Rozwój duchowy prowadzi nie tylko do szczęścia, spełnienia i wewnętrznego spokoju, ale przynosi także zdrowie fizyczne i dobrobyt materialny. Dzięki książkom zawartym w tym dziale dowiecie się jak można zmienić się wewnętrznie, aby przezwyciężyć różne choroby, znaleźć miłość, awansować i osiągać sukcesy finansowe. Pomogą Wam w tym bestsellerowe pozycje autorów takich jak: Joseph Murphy, Neale Donald Walsch, David R. Hawkins, Gilbert Renaud czy Bert Hellinger.
Yuanwu zasłynął jako odnowiciel i wielki propagator praktyki konganów (jap. koan), jak również jako autor najsłynniejszej chyba księgi zen, Zapisków błękitnej skały, zbioru poddawanych medytacji przypadków z komentarzami wierszem i prozą.mistrz zen Yuanwu 1063-1135
Listy zawarte w tej książce zostały napisane przez nauczyciela zen znanego jako Yuanwu (1063-1135) do jego przyjaciół, uczniów i współpracowników, zarówno kobiet, jak i mężczyzn, do ludzi posiadających rodziny i pracę, jak i do mnichów i mniszek, do zaawansowanych adeptów, jak i do początkujących uczniów.
Yuanwu zasłynął jako odnowiciel i wielki propagator praktyki konganów (jap. koan), jak również jako autor najsłynniejszej chyba księgi zen, Zapisków błękitnej skały, zbioru poddawanych medytacji przypadków z komentarzami wierszem i prozą. Zapiski błękitnej skały to zawiła sieć tradycji zen z niezliczonymi subtelnymi odcieniami znaczeń. W niniejszych listach Yuanwu przedstawia przekaz zen w bardziej przystępnej formie bezpośrednich, osobistych lekcji.
Fragmenty:
Poruszaj się w zgodzie z potężnym nurtem
/…/ Kiedy uda ci się połączyć swą ścieżkę z nurtem zen, będziesz spędzał swe dni uciszając swój umysł i studiując całą swą istotą. Zdasz sobie sprawę, że tej Wielkiej Przyczyny nie uzyskasz od nikogo innego; jest to tylko kwestią odważnego i pełnego mocy podjęcia się tego zadania i czynienia stałego postępu. Dzień po dniu pozbywać się będziesz swych złudzeń i dzień po dniu będziesz wzmacniał swą jasność umysłu. Twój potencjał oświeconego postrzegania przypomina wysokiej próby złoto, które należy oczyszczać setki i tysiące razy. To, co jest niezbędnym, aby wydostać się z kurzu świata, co stanowi podstawę pomagania innym, to umiejętność swobodnego przenikanie we wszystkich kierunkach i osiągnięcie wolnego od wątpliwości pokoju i bezpieczeństwa, osiągnięcie staniu wielkiego potencjału i wielkiej funkcji.
Ta praca umiejscowiona jest w twoich własnych wewnętrznych działaniach. Jest to tylko kwestią codziennego funkcjonowania pośrodku miriadów przyczynowych uwarunkowań, w pomieszaniu czerwonego kurzu, pośrodku okoliczności sprzyjających i przeciwności losu, zysku i straty, pojawiania się i znikania; nie możesz pozwolić, aby miało to na ciebie wpływ i ciebie „odwracało”, lecz wręcz przeciwnie, to ty musisz potrafić [te wszystkie zjawiska] przekształcić i je „odwrócić”.
Kiedy tryskasz życiem i woda nie jest w stanie cię zmoczyć, jest to twoją własną miarą mocy. Osiągasz pustą, stałą ciszę, jednak nie pojawia się tu żadna dualność pomiędzy pustką i formą, czy też ciszą i hałasem. Zrównujesz wszelkiego rodzaju cudowne powiedzenia, ryzykowne narzędzia i absolutne postrzeżenia; ostatecznie zysk i strata nie istnieją, możesz więc swobodnie ich używać.
Kiedy przez dłuższy czas w ten sposób „pocierasz i polerujesz”, osiągasz wyzwolenie w samym środku narodzin i śmierci; spoglądasz na bezużyteczny szacunek świata i leżące w gruzach profity jak na zwykły kurz na wietrze, jak na sen, jak na magiczną zjawę, jak na optyczną iluzję. Uwolniony, wędrujesz przez świat. Czyż słowa te nie opisują „wielkiego świętego, który przekroczył kurz zmysłowych przywiązań”?
Zrób krok wstecz i zwróć się ku rzeczywistości
Gao w szatach z łati, ze swoją nieustraszoną i bezkompromisową naturą, podróżował przez cały kraj odwiedzając najlepszych rzemieślników szkoły zen. Dawny gubernator i mistrz zen Hang Wujen poznał go i darzył ogromnym szacunkiem jako naczynie nauk.
Ponieważ Gao posiadał niezwykłego ducha, nie zadowalał się podążaniem za płytkim rozumieniem. Po zademonstrowaniu szczerości [swej postawy], stał się jednym z moich współpracowników. Osiągnęliśmy zgodność po jednym słowie, a on zrzucił postronek, który dotychczas go krępował. Chociaż wciąż jeszcze nie posiadł całkowitego zrozumienia, był krzepkim i żywym osobnikiem, którego nikt nie był w stanie opanować ani ujarzmić.
Kiedy próbowałem dojść przyczyny tego stanu rzeczy, okazało się, że prawdopodobnie to mistrz Wujin go zainspirował. Później Gao przedarł się przez zimowe mrozy i odwiedził mnie w Xianping. Kiedy po jakimś czasie przyszedł, aby zawiadomić mnie o swym odejściu, poprosił o kilka słów nauczania, których zgodnie z jego wolą mu udzieliłem. Oto co mu powiedziałem:
„Ci, którzy noszą szaty z łat wędrowca zen, muszą z całą powagą zajmować się jedynie kwestią narodzin i śmierci. Musisz intensywnie pracować, aby rozpuścić przeszkody spowodowane przez uwarunkowaną wiedzę, poglądy i interpretacyjne rozumienie, oraz przeniknąć na wskroś ku urzeczywistnieniu wielkiego przyczynowego uwarunkowania, przekazywanego potomności przez buddów i starożytnych nauczycieli. Nie pożądaj zysku i sławy. Zrób krok wstecz i zwróć się ku rzeczywistości, aż twe praktyczne rozumienie i cnota zostaną w pełni urzeczywistnione.
Tam, gdzie istniej prawdziwe osiągnięcie, im bardziej starasz się je ukryć, tym bardziej staje się ono widzialne. Wszyscy mędrcy, dewy i nagi będą starali się pchnąć osobę o prawdziwym osiągnięciu naprzód, szczególnie po latach praktyki i oczyszczania. Poczekaj, aż staniesz się niczym dzwon, który uderzony rozbrzmiewa, albo niczym dolina oddająca echo. Poczekaj, aż staniesz się jak czyste złoto wychodzące z kuźni, gdzie było wytapiane i oczyszczane dziesięć tysięcy razy, tak że nie będzie już podlegało przemianom przez dziesięć tysięcy pokoleń, tak że stało się *dziesięcioma tysiącami lat w jednej chwili.
Kiedy chwytasz w dłoń transcendencję, kiedy trawy kołyszą się, gdy wieje wiatr, czyż nie stajesz się osobą okazałą i hojną, której nie brakuje środków?
Pamiętaj, że najważniejszą rzeczą w praktyce jest wytrwałość i stałość”.
Porywająca oraz osobista relacja z podróży i pobytu w buddyjskich klasztorach Tajlandii. Doświadczenia praktyki duchowej, której początki sięgają tysięcy lat wstecz, różnice między dawnym i współczesnym buddyzmem, a także te na linii przebrzmiałej i dzisiejszej Tajlandii. Książka ta stanowi nie lada gratkę zarówno dla tych, którzy chcieliby poznać i zgłębić buddyzm, jak i dla tych, którzy praktykując medytację, marzą lub planują podróż do Azji Południowo-Wschodniej, jej kolebki.
Tomasz Kryszczyński jest psychologiem o bogatym i wieloletnim doświadczeniu z praktyką medytacyjną. Kilkanaście miesięcy, jakie spędził w buddyjskich klasztorach, przełożyło się finalnie na intrygującą, pełną zagadkowych informacji książkę. Polecana pasjonatom buddyzmu, nikogo nie pozostawia bez zdziwienia.
Książka ta zawiera próby odpowiedzi na pytania dręczące ludzi od dawna.Co takiego kryją w sobie owiane mitami, legendami i baśniami piramidy?Dlaczego przez tysiące lat nie wykorzystywano zjawisk przyrodniczych występujących w otoczeniu piramid? O jakie dokładnie zjawiska chodzi?W jakich miejscach działają te siły? Itp..Informacje zawarte w tej publikacji stanowią przełom w ponownym odkrywaniu dawno zaginionej staroegipskiej wiedzy i zapoczątkują nowy, dotąd nieznany rozdział medycyny alternatywnej.
Przekład z tybetańskiego i wstęp: Keith Dowman
Przekład z angielskiego: Jacek SieradzanZbiór pieśni w tradycji dzogczien wyjaśniających medytację tregczio
Przekład z tybetańskiego i wstęp: Keith Dowman
Przekład z angielskiego: Jacek Sieradzan
Czekasz na miłość swojego życia? Chcesz poprawić trudną sytuację zawodową? Zarobki nie takie? Szczęście jakoś nie przychodzi? Czemu więc nie spróbujesz czarów, opartych na pismach i wiedzy najbardziej znanych w historii mędrców, alchemików i magów? A nuż pomogą...
Oto prosta droga do sukcesu! Kreuj własną rzeczywistość, wykorzystując moc Wszechświata. Wystarczy 7 kroków, by osiągnąć wytyczone cele i zrealizować najśmielsze plany. Zajrzyj do tej drugiej książki z serii INSPIRIO i wyzwól magię życia!
FRAGMENT KSIĄŻKI:
Co naprawdę się dzieje, gdy zaczynasz za bardzo zajmować się próbą znalezienia odpowiedzi na przeklęte pytanie „jak"? Otóż mimowolnie przeprogramowujesz mózg, wtłaczasz w niego pewne przekonania i oczekiwania, zupełnie nie zdając sobie z tego sprawy. W konsekwencji obciążasz swoje plany o napisaniu książki (lub o czymkolwiek innym) olbrzymią odpowiedzialnością - oczekujesz, że przyniesie Ci to bogactwo i obfitość. Naturalnie, dla kogoś, kto nie jest pisarzem, może się to okazać nie lada wyzwaniem! Zastanów się tylko, jak trudno Ci będzie zebrać myśli i pobudzić kreatywność, gdy będziesz myślał, że napisanie książki jest Twoją jedyną szansą na dostatnie życie. Wiem, co mówię. Sam niejednokrotnie przez to przechodziłem i zbyt wiele razy doświadczyłem tego na własnej skórze. Nauczyłem się jednak dzięki temu, że jeśli chcesz napisać książkę, stworzyć jakiś gadżet czy założyć firmę, powinieneś to zrobić dlatego, że zachwyca Cię sam pomysł i wszystko, co się z nim wiąże, a nie dlatego, że jest sposobem na to, jak zrealizować inne marzenie. Wszechświat zna miliony dróg wiodących do Twojego celu. Używając jednak swoich zmysłów fizycznych i racjonalnego myślenia oraz mówiąc: „Tak to zrobię", negujesz wszystkie inne drogi prowadzące do realizacji marzenia i sam sobie zatrzaskujesz drzwi przed nosem. Jeśli będziesz próbował ograniczać Wszechświat, który z natury jest niczym nieograniczony, tylko przysporzysz sobie zmartwień.
Czym lub kim jest tak naprawdę zjawisko, które nazywamy duchami? Jedni widzą w nich niebezpieczne zjawy, które czyhają na niewinnych ludzi. Inni postrzegają je jako zagubione duszyczki szukające drogi do Nieba. Jeszcze inni widzą w nich bliskich nam zmarłych, którzy pragną przekazać nam jakieś niezwykle ważne przesłanie. Gdzie jednak leży prawda? Odpowiedź na to pytanie znajdziesz dzięki najbardziej kompleksowemu na polskim rynku poradnikowi dotyczącemu komunikacji z Drugą Stroną.
Jego autor, Raymond Buckland, ma w swoim dorobku przeszło 30 publikacji poświęconych zjawiskom paranormalnym. Jest on jednocześnie jednym z najbardziej rozpoznawanych autorytetów z dziedziny parapsychologii. Teraz oddaje on w ręce czytelników publikację, która jest przeznaczona zarówno dla tych, którzy chcą samodzielnie kontaktować się ze światem umarłych, jak i dla osób pragnących zaspokoić swoją ciekawość odnośnie tego, co się dzieje po Drugiej Stronie.
Dzięki zawartemu w książce zbiorowi lekcji, technik i ćwiczeń, każdy z nas może zostać medium. Okazuje się, że doświadczanie transu, jasnowidzenia, psychometrii, typtologii czy lewitacji nie jest bynajmniej zarezerwowane dla wybranych. Dowiadujemy się również, jak przeprowadzać rozmowy przy pomocy tablicy ouija, korzystać z pisma automatycznego, duchowej fotografii, uzdrawiania duchowego i na odległość, channelingu oraz Kół Rozwoju. Znajdujemy także szereg wskazówek przydatnych do odróżnienia kompetentnego medium od naciągacza.
Usłysz głos z zaświatów!
Prawdziwa Księga Południowego Kwiatu
Nowe, uzupełnione i dokładniejsze tłumaczenie książki o fundamentalnym znaczeniu dla chińskiej filozofii. Jej tekst wpłynął na kształt chińskiego światopoglądu, estetyki, stał się podstawą myśli taoistycznej i zarazem umożliwił narodziny w Chinach buddyzmu chan (jap. zen).
Rozmówcą nagrodzonego Oscarem aktora jest jego buddyjski nauczyciel Roshi Bernie Glassman, z którym przyjaźni się od ponad dziesięciu lat. Przyrównuje on ikoniczną rolę Jeffa Bridgesa w filmie „Big Lebowski” do łamed wownika – jednego ze sprawiedliwych w żydowskim mistycyzmie, którzy niczym się nie wyróżniają i są ludźmi prostymi, ale o tak szlachetnym sercu, że dzięki nim Bóg pozwala światu trwać. Jego przyjaciel Jeff ujmuje to inaczej: wielkość Kolesia polega na tym, że woli dać pyska niż dać w pysk.
Toczący się niespiesznie dialog odwołuje się do biografii Bridgesa, nie tylko zresztą artystycznej. Wspomina on swoje dzieciństwo, młodość oraz ludzi, których spotkał na swojej drodze i których nauki wywarły na niego wpływ.
Punktem wyjścia do rozważań Bridgesa i Glassmana jest tytułowy Koleś, grany przez Bridgesa w „Big Lebowskim”. Podstarzały wieczny hippis, od którego bije nie tylko ujmująca szczerość i dobroduszność, ale także… dość luzackie podejście do życia. Glassman: Koleś przypomina nas wszystkich. Wnerwiają go różne rzeczy, na przykład gdy ktoś sika na jego dywan. Ma różne myśli, przeżywa frustracje, jak my wszyscy, ale nie to jest podstawą jego działania. Podstawę stanowi to, gdzie jest. Odpowiada mu Bridges: Robi swoje, jest bardzo autentyczny, ale nieprzewidywalne życie tarmosi nim raz za razem. Koleś radośnie wiosłuje po rzece, ale ciągle pojawia się coś nowego, więc musi się dostosowywać.
„Koleś i mistrz zen” to także (a może nawet przede wszystkim!) błyskotliwie poprowadzony wykład buddyzmu zen. Stąd wszelkie nawiązania do „Big Lebowskiego” – czy biografii jego aktora – zostają zgrabnie powiązane z wątkami tej filozofii. Przypadki Kolesia stanowią znakomity pretekst do duchowych podróży Glassmana: Jedna z pierwszych nauk Buddy mówi, że życie to cierpienie. Budda nie miał na myśli rozdzierającego, dojmującego, traumatycznego cierpienia, ale coś bardziej fundamentalnego. Bo bez względu na to, jak dobrze nam idzie albo jak bardzo jesteśmy szczęśliwi, każdego dnia pojawiają się zmiany, które przynoszą nam niezadowolenie i rozczarowanie. Tak więc film zaczyna się zaserwowaniem Kolesiowi porcji cierpienia, bo ktoś sika na jego dywan, dywan, który „robił mu pokój”.
„Koleś i mistrz zen” to inspirująca i pogodna książka, zapis swobodnej, serdecznej rozmowy o życiu i filmach, zabawnej i zarazem pouczającej. Głęboki humanizm jej autorów przypomina o wadze czynienia dobra w trudnych czasach.
czyta: Zbigniew Zamachowski
Rozmówcą nagrodzonego Oscarem aktora jest jego buddyjski nauczyciel Roshi Bernie Glassman, z którym przyjaźni się od ponad dziesięciu lat. Przyrównuje on ikoniczną rolę Jeffa Bridgesa w filmie „Big Lebowski” do łamed wownika – jednego ze sprawiedliwych w żydowskim mistycyzmie, którzy niczym się nie wyróżniają i są ludźmi prostymi, ale o tak szlachetnym sercu, że dzięki nim Bóg pozwala światu trwać. Jego przyjaciel Jeff ujmuje to inaczej: wielkość Kolesia polega na tym, że woli dać pyska niż dać w pysk. Toczący się niespiesznie dialog odwołuje się do biografii Bridgesa, nie tylko zresztą artystycznej. Wspomina on swoje dzieciństwo, młodość oraz ludzi, których spotkał na swojej drodze i których nauki wywarły na niego wpływ. Punktem wyjścia do rozważań Bridgesa i Glassmana jest tytułowy Koleś, grany przez Bridgesa w „Big Lebowskim”. Podstarzały wieczny hippis, od którego bije nie tylko ujmująca szczerość i dobroduszność, ale także… dość luzackie podejście do życia. Glassman: Koleś przypomina nas wszystkich. Wnerwiają go różne rzeczy, na przykład gdy ktoś sika na jego dywan. Ma różne myśli, przeżywa frustracje, jak my wszyscy, ale nie to jest podstawą jego działania. Podstawę stanowi to, gdzie jest. Odpowiada mu Bridges: Robi swoje, jest bardzo autentyczny, ale nieprzewidywalne życie tarmosi nim raz za razem. Koleś radośnie wiosłuje po rzece, ale ciągle pojawia się coś nowego, więc musi się dostosowywać. „Koleś i mistrz zen” to także (a może nawet przede wszystkim!) błyskotliwie poprowadzony wykład buddyzmu zen. Stąd wszelkie nawiązania do „Big Lebowskiego” – czy biografii jego aktora – zostają zgrabnie powiązane z wątkami tej filozofii. Przypadki Kolesia stanowią znakomity pretekst do duchowych podróży Glassmana: Jedna z pierwszych nauk Buddy mówi, że życie to cierpienie. Budda nie miał na myśli rozdzierającego, dojmującego, traumatycznego cierpienia, ale coś bardziej fundamentalnego. Bo bez względu na to, jak dobrze nam idzie albo jak bardzo jesteśmy szczęśliwi, każdego dnia pojawiają się zmiany, które przynoszą nam niezadowolenie i rozczarowanie. Tak więc film zaczyna się zaserwowaniem Kolesiowi porcji cierpienia, bo ktoś sika na jego dywan, dywan, który „robił mu pokój”. „Koleś i mistrz zen” to inspirująca i pogodna książka, zapis swobodnej, serdecznej rozmowy o życiu i filmach, zabawnej i zarazem pouczającej. Głęboki humanizm jej autorów przypomina o wadze czynienia dobra w trudnych czasach.
Wybitny amerykański powieściopisarz o życiu i religii Buddy. W połowie lat pięćdziesiątych Jack Kerouac, katolik, przeżył fascynację buddyzmem. Zainteresowanie to wyraźnie wpłynęło na jego duchowość i znalazło odzwierciedlenie w późniejszej twórczości.
Sztuka szczęścia to efekt szeregu rozmów przeprowadzonych przez amerykańskiego psychiatrę Howarda Cutlera z Jego Świątobliwością Dalajlamą, zapis niezwykle interesującego dialogu ludzi dwóch różnych kręgów kulturowych. Duchowy przywódca Tybetu koncentruje się na podstawowym celu ludzkiego życia - osiągnięciu szczęścia. Po raz pierwszy dzieli się z czytelnikami rozważaniami na temat tego, w jaki sposób osiągnął wewnętrzną równowagę. Pokazuje nam, jak możemy walczyć z depresją, gniewem, zazdrością. Mówi o współczuciu i altruizmie, analizuje sytuacje uniwersalne, takie jak śmierć, miłość, małżeństwo, wszelkiego typu relacje międzyludzkie. Podaje przykłady technik i medytacji pomocnych w osiągnięciu pożądanego stanu umysłu i użytecznych nie tylko dla buddystów.
Książka stanowi zapis filozofii i pogląd na strukturę rzeczywistości najwybitniejszego polskiego jasnowidza. Stefan Ossowiecki potrafił odczytywać przyszłość, odnajdywać zaginione osoby, czytać listy znajdujące się w zamkniętych kopertach, a także lewitować i przesuwać przedmioty siłą woli. Był przyjacielem Marszałka Piłsudskiego. W książce znaleźć można również protokoły doświadczeń przeprowadzanych z udziałem S. Ossowieckiego przez ówczesnych naukowców (m.in. prof. Charlesa Richet - laureata Nagrody Nobla).
Buddyzm filozofią o ponaddwuipółtysiącletniej historii. W swojej książce Rupert Gethin bada wspólne wątki łączące różnorodne tradycje buddyjskiej myśli i praktyki: opowieść o Buddzie, religijną tradycję piśmienniczą jego nauk, cztery „szlachetne prawdy”, życie klasztorne i świeckie, karmę i odrodzenie, etykę, medytację i filozofię.
Buddyjska droga medytacji, współczucia i niezadawania bólu istotom rozumnym to niezwykle przyciągająca filozofia. Niniejsza publikacja jest najlepszym dostępnym wprowadzeniem do tego tematu.
Andrew Linzey, Mansfield College, Oxford
Główna wartość książki Ruperta Gethina polega na tym, że z powodzeniem przedstawia on podstawowe zasady doktryny i praktyki buddyjskiej, umiejętnie prowadząc tok wykładu w taki sposób, aby uwzględnić główne nurty (szkoły) buddyzmu.
Prof. dr hab. Marek Mejor
Setki kilometrów od miejsca narodzin Buddy pielgrzymi podążający do świątyni prastarego Buddy w Swajambhunatha w Nepalu obracają niezliczone młynki modlitewne, zbliżając się do wielkiej stupy. W sali klasztoru stojącego pośród pól ryżowych Korei grupa mnichów siedzi pogrążona w cichej medytacji, a w miejscowości Aukana na Sri Lance kobieta w bieli ostrożnie umieszcza otwarty pąk lotosu u stóp wielkiego posągu stojącego Buddy i wznosi złączone dłonie do czoła
Fragment
Dwaj wielcy mistrzowie buddyzmu tybetańskiego, Dilgo Khjentse Rinpocze i Patrul Rinpocze, opisują wszystkie etapy duchowej praktyki, począwszy od wzbudzenia podstawowej altruistycznej motywacji, która determinuje wejście na drogę ku oświeceniu, po bezpośrednie, wykraczające poza intelekt doświadczenie absolutnej prawdy będące urzeczywistnieniem metod Wielkiej Pieczęci (mahamudra) i Wielkiej Doskonałości (dzogczen).
Źródłowym tekstem jest poemat Patrula Rinpocze, jednego z najsłynniejszych mistrzów XIX wieku. Patrul Rinpocze żył zgodnie z tym, czego nauczał, wędrując po wschodnim Tybecie, pomieszkując w górskich jaskiniach i u stóp leśnych drzew, wolny od wszelkich przywilejów i bogactw związanych z jego pozycją słynnego duchowego nauczyciela. Słowa Patrula Rinpocze charakteryzuje świeżość i prostota, które w połączeniu z klarownym i praktycznym komentarzem Dilgo Khjentse Rinpocze czynią z tego dzieła jasny i zwięzły wykład na temat całości buddyjskiej drogi.
Jego Świątobliwość Dilgo Khjentse Rinpocze (1910–1991), zwierzchnik szkoły njingma buddyzmu tybetańskiego, był jednym z największych mistrzów buddyjskich naszych czasów, jednym z ostatnich lamów, którzy ukończyli swą edukację w jeszcze wolnym Tybecie. Dilgo Khjentse stał się wzorem nauczyciela, którego duchowa podróż doprowadziła do niezwykle głębokiej wiedzy i rozpoznania ostatecznej natury umysłu. Dla wszystkich, którzy go spotkali był źródłem miłującej dobroci, mądrości, współczucia i wyzwalającej mocy. Był mistrzem wielu współczesnych nauczycieli buddyzmu tybetańskiego, jego uczniami byli m.in.: XIV Dalajlama oraz Dzongsar Khjentse Rinpocze.
Oto poręczny zbiór inspirujących cytatów autorstwa cenionych nauczycieli buddyzmu tybetańskiego należących do wszystkich głównych linii przekazu Dharmy, począwszy od wielkich mistrzów z przeszłości, aż po czasy współczesne. Wypowiedzi mistrzów poruszają takie kwestie, jak: kultywowanie współczucia, wyzwolenie się z egoizmu, uczenie się bycia przytomnym i obecnym w codziennym życiu, rozwijanie czystej percepcji i rozpoznawanie naszej prawdziwej doskonałej natury. Wszystkie cytaty dotyczą fundamentalnej kwestii poruszanej w każdej ze szkół buddyzmu tybetańskiego: w jaki sposób buddyjskie metody i nauki mogą poprowadzić nas od obecnego stanu pomieszania i bezmyślnej beztroski do stanu świadomości, który jest nieograniczony, wolny i oparty na miłości do innych.
Zbiór ten został podzielony na siedem rozdziałów, które odzwierciedlają strukturę nauk buddyzmu tybetańskiego. Pierwszy przybliża nam okoliczności ludzkiej egzystencji naznaczonej cierpieniem, uwarunkowanej przez prawo karmy, a jednak – jeśli ją zrozumiemy w prawidłowy sposób – pełnej możliwości zmian. Rozdział drugi traktuje o duchowej ścieżce, jej naturze, cechach i właściwościach. Trzeci rozdział przedstawia pogląd bogatego przekazu obejmującego praktykę medytacyjną, która jest centralną metodologią buddyzmu tybetańskiego. Nauki o współczuciu, które naturalnie wypływa z praktyki medytacyjnej, zawarte są w rozdziale czwartym. Rozdziały piąty i szósty poruszają kwestie pustości i natury buddy, podczas gdy w ostatnim rozdziale mowa jest o duchowym urzeczywistnieniu. ?
Książka omawia proces kształtowania się ludzkiego losu na podstawie wcześniejszych inkarnacji. Autor opisuje życie pośmiertne w duchowych sferach planetarnych oraz sposób budowania karmy następnego życia ziemskiego. Na konkretnych przykładach znanych postaci historycznych wyjaśnia różne zagadnienia dotyczące ludzkiego losu jako następstw zdarzeń z wcześniejszych inkarnacji.
Książka stanowi ciekawe, rzetelne i inspirujące studium dotyczące postaci guru, postaci kluczowej dla zrozumienia natury religijno-filozoficznych koncepcji indyjskich.
W literaturze światowej, jak i polskiej, dzieła poświęcone guru nie są liczne, a ich autorzy z reguły zajmują się wybranymi aspektami tego zagadnienia.
Z recenzji prof. dra hab. Łukasza Trzcińskiego
Ayahuasca jest halucynogennym, amazońskim wywarem roślinnym, stosowanym od setek, a może nawet tysięcy lat przez szamanów indiańskich i metysów w Peru, Kolumbii i Ekwadorze. Służy wróżeniu i uzdrawianiu. W różnych plemionach występuje pod innymi nazwami, miedzy innymi jako: caapi, natema, mihi i yage. Nazwa ayahuasca pochodzi z południowoamerykańskiego, indiańskiego jeżyka keczua: huasca oznacza „pnącze" lub „lianę", natomiast aya oznacza „duszę", „umarłych" lub „duchy". Co za tym idzie, należałoby przełożyć to słowo jako „pnącze umarłych", „pnącze dusz" lub „pnącze duchów". Warto pamiętać o tym, że jest to zwodnicza nazwa, ponieważ pnącze Banisteriopsis caapi jest tylko jednym z dwóch podstawowych składników tego halucynogennego wywaru; drugim jest roślina liściasta Psychotria viridis, zawierająca silną psychoaktywną dimetylotryp-tamine (DMT). To właśnie DMT, którego pochodne są obecne także w różnych innych naturalnych halucynogenach, włączając w to meksykańskie magiczne grzybki, odpowiada za przeżywanie wizji, a wiec za dostęp do krainy duchów i dusz zmarłych przodków. DMT nie jest aktywne przy doustnym spożywaniu, ponieważ trawi je enzym znajdujący się w żołądku, oksydaza monoaminowa (MAO). Pewne związki chemiczne zawarte w pnączu hamują aktywność tego enzymu, dlatego nazywa się je inhibitorami MAO. Dzięki ich obecności w wywarze możliwa jest cyrkulacja substancji psychoakty w-nej w krwioobiegu. Dociera ona do mózgu, gdzie inicjuje wizje pozazmy-słowych krain i istot. Szczegóły dotyczące nadzwyczaj skomplikowanego systemu rozprowadzania tego naturalnego związku psychoaktywnego oraz historia odkrywania go przez naukę stanowi przedmiot niniejszej książki.
Jako roślinny narkotyk lub lekarstwo, ayahuasca należy do grupy podobnych substancji, które opierają się klasyfikacji. Znajduje się w niej psylo-cybina wywodząca się z azteckiego świętego grzyba teonandctl, meskalina pochodząca z meksykańskiego i północno-amerykańskiego kaktusa pejotlu, DMT oraz różne pokrewne związki chemiczne, pochodzące z południowoamerykańskich proszków do wciągania nosem, funkcjonujących jako epena lub cohoba, zniesławione LSD pochodzące ze sporyszu, grzyba który rośnie na zbożach, ibogaina wywodząca się z korzenia afrykańskiego drzewa Tabernanthe iboga oraz wiele innych. Na przestrzeni ostatnich pięćdziesięciu lat, naukowcy badali te substancje pod postacią ekstraktów roślinnych i syntetycznych narkotyków, w szczególności rozpatrując ich potencjalne zastosowanie w psychoterapii, w poszerzaniu świadomości, dla rozbudzenia kreatywności oraz wzmacniania poszukiwań duchowych. Nazywano je substancjami psychozomimetycznymi („naśladującymi szaleństwo"), psycholi-tycznymi („rozluźniającymi psyche"), psychodelicznymi („manifestującymi umysł"), halucynogennymi („wywołującymi wizje"), enteogenicznymi („łączącymi z wewnętrzną świętością"). Różnorodność określeń odzwierciedla dalece różne nastawienie i intencje, tzw. set and setting\ z którymi podchodzono do tych substancji. W tej książce zajmiemy się także tym, w jaki sposób zachodnia psychologia i psychiatria podchodzi do ayahuaski.
Koncepcje szamana i szamanizmu nie są obce Ameryce Południowej; same pojęcia wywodzą się z jeżyka tunguskiego, używanego na Syberii. Współcześnie zaczęły być używane dla nazwania wszelkich praktyk uzdrawiania i dywinacji, obejmujących celowe wchodzenie w stan odmiennej świadomości nazywany „podróżą szamańską", podczas której szaman wkracza w „odrębną rzeczywistość" i poszukuje w tych światach wiedzy i uzdrawiającej mocy u duchowych istot. Dwie najbardziej rozpowszechnione, z szamańskich technik wkraczania w ten odmienny stan, to rytmiczne uderzanie w bęben, praktykowane głównie na półkuli północnej (Azja, Ameryka i Europa) oraz przyjmowanie halucynogennych roślin i grzybów, praktykowane szerzej w tropikach, a zwłaszcza w Ameryce Środkowej i Południowej. Antropolodzy uznają ayahuaske za prawdopodobnie najsilniejszy i najszerzej rozpowszechniony szamański halucynogen. W społecznościach plemiennych, gdzie te rośliny i preparaty roślinne są stosowane, uznaje sieje za uosobienie świadomych, inteligentnych istot, widzianych tylko w szczególnych stanach świadomości i funkcjonujących jako duchowi nauczyciele oraz źródła wiedzy i uzdrawiających mocy. Odnosi się do nich jako do „\ekarstw"(medicines), czyli czegoś ważniejszego od leków.2 Stanowią coś na kształt uzdrawiającej mocy, która może być utożsamiana z rośliną, osobą, zwierzęciem, a nawet miejscem. Są także uznawane za „rośliny - nauczycieli". Nadal istnieją tradycje wieloletnich inicjacji i szkoleń w stosowaniu tych „lekarstw". Miejsce ayahuaski w kontekście amazońskiego szamanizmu jest kolejnym tematem poruszonym w tej książce. - z wprowadzenia do ksiązki
Ayahuasca Święte pnącze duchów
Spis treści:
WPROWADZENIE
Amazońskie pnącze wizji dr ralph metzner
Część 1.
AYAHUASCA: HISTORIA ETNOFARMAKOLOGICZNA
Dr dennis J. mckenna
Cześć 2.
Psychologia ayahuaski lek. med. charles S. grób
Część 3.
Fltochemia i neurofarmakologia ayahuaskl dr J.C. callaway
Część 4.
Doświadczenie ayahuaski
Nauki duchów amazońskich roślin
CZĘŚĆ 5.
Wnioski, refleksie i domysły dr ralph metzner
NOTA O AUTORACH
""Psychomagia"" to najważniejsze dzieło słynnego reżysera, dramaturga i autora komiksów, przedstawiające system terapeutyczny posługujący się siłą wyobraźni, mocą aktów symbolicznych. Psychomagia to magia pozbawiona przesądów, dzięki której można wyczarować swoje życie na nowo. Jodorowsky inspiruje się medytacją, sztuką, snami, pewnymi uświęconymi substancjami, magią, alchemią, językiem, poczuciem humoru i tarotem. Jednocześnie nie toleruje żadnych dogmatów oraz kultów ""guru"", wychodząc z założenia, że wszyscy jesteśmy dziedzicami (i ofiarami) swych genealogii i biografii, w związku z czym tylko my sami możemy pisać swoje życie.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
